Je hond, je kind?

ergens las ik, ben mijn zoon verloren, was echt in verwarring, dacht eerst haar zoon is overleden, is het haar hond.

Sorry, maar die verwijzing is zo overduidelijk.
Ik en anderen wisten gelijk waar het over ging, dus Patrick en Denise ook.

En er zijn genoeg mensen die ook bij Dolfines verdriet stilstaan.

Maar goed ik ben hier nu echt klaar mee!

Ja, maar er zijn ook mensen die hun topic niet gelezen hadden dus die kunnen niet weten dat dit naar aanleiding van iemands topic zou zijn!! Hm...

He potver!
Ook ik heb gereageerd en ook ik riep dat ik t erg vind dat mensen hun hond soms als kind behandelen. let wel: BEHANDELEN

Maar wat ik ook vind, ik had NOOIT gereageerd als ik het topic van het overleden hondje die 'zoon' genoemd werd had gelezen. Hier heb ik dit topic niet aan gelinkt en dacht er verder niet bij na. Dacht dat het gewoon een topic was.

Ik vind het zeer verdrietig dat om deze reden zo'n topic word gestart.
Ook al ben je een kind verloren. een ander kan net zo goed verdriet hebben om zijn dier. .en ook al wordt t dier zoon genoemd, dat mag geen reden zijn om zo respectloos met het verdriet van een ander om te gaan.

Bij deze trek ik mijn eerste reactie terug want ik vind het zeer ongepast, ook al staat er niks kwetsend in. Dit topic had op een ander moment gestart kunnen worden ZONDER verwijzing naar iemand die met het verlies van een dierbare te kampen heeft.

Denise ik wens je alle moed en sterkte toe die ik je maar kan wensen. kop op meid, laat je niet kisten door harteloze en domme reacties hier. woorden kunnen hard zijn, maar het zijn maar woorden en dan ook nog woorden van mensen die niks voor je hoeven te betekenen, laat ze langs je op gaan!

Lieve groet marieke

Ik heb niet alles gelezen, maar volgens mij is het beter dat dit topic gewoon gesloten word.

Cindy:

Na 1 pagina lezen wisten Denise en ik al dat het om ons ging, en waren er al verwijzingen.

Patrick:


Ja, ik het jullie topic niet gelezen dus kon ik het ook niet weten dat het om jullie zou gaan...

Soms hebben mensen al veel verdriet om iets gehad wat moeilijk te verwerken was menselijkerwijs. En dan komt het verdriet soms naar boven in alle hevigheid bij de dood van zo een eerlijk en onschuldig diertje.

En dan is komt daar hetzelfde gevoel bij als dat verdriet wat er ook achter zat, het gaat zich vermengen met andere gevoelens en het leven dat je samen hebt meegemaakt met je hondje. En dan wordt je verdriet door jou misschien wel heel groot en ook wel puur gevoeld.

Dus ik vind het eigenlijk ook een teken van liefde en ook heling als mensen zoveel verdriet kunnen voelen.Daarom vind ik het fijn als iemand dat durft te delen. Want je stelt je wel kwetsbaar op.

Ik snap ook niet dat mensen dachten dat het om kinderen gaat terwijl er duidelijk in het forumgedeelte staat:
Afscheid en memoriam - Hier kun je praten over het verlies van je hond
Het was Denise dr bedoeling niet om iemand te kwetsen,zij word nu gekwetst.Ze heeft al verdriet genoeg.Excuses lijken mij hier op zn plaats.
Ook staat er duidelijk bij dat de zoon van Denise Perrito heet,geen kind zal zo genoemd worden want dan zou de zoon "hondje" hebben geheten.

Hier hou ik het bij,wij hebben wel wat anders aan ons hoofd,snap trouwens niet waarom er geen enkele moderator heeft ingegrepen bij zo'n topic als dit,na het overlijden van mn vriendin dr zoon.

Patrick

Ik wil ook nog maar even reageren alhoewel ik dit wel een sneu topic vind.

Ook ik heb een baby verloren, en had daar uiteraard veel verdriet van, toen mijn hond overleed had ik daar ook veel verdriet van, de pijn was niet minder, misschien wel anders...maar belangrijk is dat het gewoon ontzettend pijn doet om iemand die je dierbaar is te verliezen.

Ik heb er geen moeite mee dat Denise haar hond haar zoon noemt, zo voelt zij het nou eenmaal, en het doet me ook echt niet extra pijn hoor. (dat kan zowiezo al niet). Ik wens haar dan ook sterkte met het verlies van haar hond.

ik zie onze hond niet als ons kind maar ik kan wel goed voorstellen van mensen die dat wel doen. Er zijn b.v mensen die geen kinderen willen en wel de liefde in honden vinden. Ik snap het probleem eerlijk gezegd niet? dat moet toch iedereen zelf weten. Wij hebben ook vrienden die hun honden echt als kinderen zien en ik moet zeggen ik vind het best schattig dat ze zo met ze om gaan

Er is nog een ding wat ik graag wil zeggen hierover na nogmaals het topic doorgelzen te hebben.

En dat is dus precies waarom het topic gestart is volgens mij, kijk maar naar het eerste berichtje in dit topic...
Dit topic zal zeker niet bedoelt zijn om iemand te kwetsen, meer om mensen na te laten denken voor ze hun hond tegenover andere mensen hun kind noemen.

Er wordt door veel mensen aangehaald hoe kwetsend het is als iemand haar hond 'zoon' noemt voor degene die een mensenzoon of dochter verloren hebben.

Gekwetst worden kan doelbewust, maar kan ook onbewust door tal van triggers.
Nu kun je daar feitelijk uit concluderen dat je je hond geen zoon of dochter zou mogen noemen omdat je daarmee iemand anders wel eens zou kunnen kwetsen.

Het leven is nu eenmaal zo dat je gewketst wordt in pijnen die je hebt.
Als je en man verloren bent en je ziet een echtpaar dolgelukkig voor je hand in hand lopen doet dat verdomde pijn. Mag je dan verwachten dat dat echtpaar even tijdelijk niet hand in hand loopt zolang jij er achter loopt?

Als je net een miskraam hebt gehad en je buurvrouw loopt dag in dag uit met haar baby voor jou huis langs, mag je dan vragen of ze een andere route wil lopen?

Als je een kind verloren bent , mag je dan vragen aan je beste vriendin of ze haar hond niet meer zoon wil noemen.

Allemaal om ervoor te zorgen dat jij maar niet geconfronteert wordt met je pijn?

Ik las hier ook ergens iemand schrijven dat hij/zij niet bij de topic in memoriam leest omdat dit emotioneel te belastend is.
Stel dat je dat dan wel doet, mag je dan een ts kwalijk nemen dat deze jou triggert in jou emotionele pijn?

Het leed en de triggers en de pijn ligt op iedere straathoek en hoe je ook zou willen vermijden lukt niet. Zo is het leven en dat kun je niet in de schoenen van en ander schuiven.

Ook kunnen wij niet in iemands hoofd en hart kijken waarom iemand omgaat met iets op de manier hoe hij/zij er mee omgaat. En dat is ook niet belangrijk.

Belangrijk is respect voor de eigen keuze vrijheid van de mens zolang hij/zij er niet doelbewust aan ander schade mee berokkend.

Ik heb 2 honden en die zijn me gruwelijk dierbaar.
Het voelt niet als kinder en ik benoem ze ook niet als zijnde mijn kinderen. Maar wat zegt de manier waarop ik ermee om ga over de manier van een ander?

Dit wilde ik nog even kwijt.

Ik hoop dat een ieder die zich bedoeld of onbedoeld gekwetst voelt en nu met een berg emotionele lading zit weer rust in zichzelf vindt.

De tweede alinea is een citaat van Nienke trouwens. even ter inleiding van mijn verhaal.

mooi gezegt petra ,respect

petra ik had het niet beter kunnen zeggen,ik vind dat je helemaal gelijk hebt!
verdriet is niet te meten en kan al helemaal niet over geoordeeld worden!

Snap het niet helemaal, het is toch een HONDENforum, dus als er staat dat haar zoontje is overleden, dan snap je toch dat het op haar hondje slaat, anders had ze het waarschijnlijk wel op een ander forum gezet, en vind het toch wel overduidelijk dat deze topic om die topic gestart is, ... snap heel goed dat iedereen er anders over denkt, maar hou het respectvol, vind het zo zinloos om iemand zo te kwetsen dat ze dit forum ook gelijk helemaal zat zijn, dit was niet nodig geweest..

kan heel goed begrijpen dat mensen die hun kindje verloren hebben, hier heel veel moeite mee hebben, en dat het voor degene die dit niet hebben meegemaakt niet voor te stellen is hoeveel verdriet en pijn dit achterlaat, maar vind persoonlijk dat dat wel op een ander soort forum thuis hoort, waar mensen je hierbij kunnen steunen en het verdriet snappen,..

Ik moet wel zeggen dat ik Patrick en Denise nu erg overdreven reageren.
Waarschijnlijk is dit onderwerp wel geopend nav het topic over jullie overleden hond. Maar dit topic gaat er vooral over wat mensen ervan vinden als andere mensen hun hond hun zoon noemen.
Niet specifiek over jullie dus!

Ik vind het trouwens ook wel redelijk kwetsend om jullie zo te gedragen. Vooral ten aanzien van mensen die wel degelijk een kind zijn verloren....!

Ik heb net gereageerd op het bewuste topic en omdat ik de "rouwkaart" niet goed kon lezen dacht ik werkelijk dat het om een kind ging !
En kom er in dit topic dus achter dat het om een hond gaat

Bij mij zijn mijn honden belangrijk, maar mijn kinderen belangrijker! Maar maak me uiteraard net zo goed vreselijk zorgen als ze wat mankeren!!!

(even wat anders, hoorde gisteren op de radio dat een groot percentage vrouwer gekker is op hun hond dan op hun partner, maar dat is weer een geheel andere discussie )

Sanne vind dat je gelijk hebt. Vind dat de mensen hier het topic zo gedraait hebben naar hun eigen verhaal. Dat Denise het daarom moeilijker heeft snap ik maar al te best, maar hadden de mensen hier gezwegen en niet zo gaan zeuren over het ander topic was dit wss niet gebeurd!


Natasja: Idd we zijn hier op een hondenforum, maar je leert de mensen beter kennen dus als je een kind zou verliezen is het miss wel wat normaal dat je hier ook een bericht plaatst... Of denk je dat je lekker kan doorbabbelen over honden moest dit jou overkomen? Dat dit topic over iemands anders topic ging WIST IK NIET, ik lees niet alles, ik heb daar echt geen tijd en zin voor! Als ik mij bezig moet houden met alle topics te lezen van iedereen... Dan zou ik geen tijd meer voor mn hond hebben!

Natuurlijk leer je elkaar beter kennen, maar kan me toch niet voorstellen, dat je dat hier op die manier zou plaatsen, dat doe je toch persoonlijk naar degene die je hier mee omgaat, .. Snap het verdriet wel heel goed, voor ons is het heel onzeker of er wel een kindje bij komt *(mn vriend is niet de biologische vader van mn zoontje)* van ons samen, en dat is niets vergeleken met het verdriet om een kindje te verliezen, maar dit is natuurlijk niet voor niets een hondenforum, ..

de laatste zin van sanne is ook het enige wat bij mij speelt, hoeveel respect ik ook heb om het verdriet om het verlies van een dierbare hond (kat, paard of wat voor dier dan ook).

ik zie gewoon het vergelijk niet, kinderen en honden bestaan naast elkaar, en het verlies van een kind in niet te meten hoe diep de pijn daarvan is, een hond, sorry, ik zal misschien mensen op hun tenen stappen, is heel pijnlijk, kan je diep verdrietig van zjin, maar is toch anders, een hond leeft max, zo'n 15jaar dat weet je van te voren, zo zit de natuur in elkaar, dan is tie oud en op en zijn/haar leven is vol. Een kind wat sterft is net begonnen, moet nog zoveel gaan beleven, groeien, geven.....

hoe ik het ook wend of keer, hoe ik al de reacties ook lees, de titel vind ik persoonlijk..... pijnlijk.

Precies Gorby, dat bedoel ik nou ook.

Weet niet, als mensen het moeilijk hebben en verlangen naar meer steun (Van iedereen wat) dan kan ik best begrijpen dat ze toch een topic zouden openen hier, dit omdat ze weten dat ze meer steun zouden krijgen... We zijn toch ook maar mensen e...

En nee idd, het is een hondenforum, maar als jij iemand buiten leert kennen en aan de praat geraakt en iemand zo verdrietig over zn hond praat (en zoon/dochter) zegt en de ander heeft echt iemand een kind verloren en komt even later te weten dat het om een hond ging lijkt me dit erg zwaar, en denk dat dolfine dit zo ook wel wat opgepakt heeft omdat ze achteraf pas door had dat het om een hond ging (en er zijn meerdere mensen hier die dit vonden)
Vind trouwens ook niet dat we dolfine lastig moeten blijven vallen, volgens mij heeft ze het al moeilijk genoeg en dan 2dagen zo een reactie's krijgen...

fiefie is mijn hond ja...niet mijn kind maar ik begrijp het wel als mensen dat zo zeggen of zo zien, iedereen is anders en heeft een andere band met zijn hond of heeft een ander gevoel bij een hond...het maakt mij dus niet uit als iemand het zegt of denkt...ieder zo zijn ding

Ik blijf erbij dat iemand die zo met zijn emoties zit misschien niet doorheeft dat het schrijven van 'zoon' het verkeerde effect kan hebben.

Neemt niet weg dat ik het ook eerst verkeerd gelezen had. Misschien hadden moderators het woord zoon moeten editten, maar dan hadden zij misschien de volle laag gekregen.

Het is gewoon een nare situatie, waarin geen enkele variant een elegante oplossing is.

tja ik heb het niet gelezen dus ik weet niet of die vrouw zelf kinderen had mischien heeft ze zelf geen kinderen of kan ze die niet krijgen en was daarom het hondje haar kindje.

kijk ik zelf heb kinderen en ik denk dat als je kinderen hebt je pas het verschil echt kan voelen.

want er is niks in de wereld wat belangrijker is dan je eigen kinderen. maar dan ook niks wat een beetje in de buurt komt toch.

maar als ze geen kinderen kan krijgen zou ik heel goed snappen dat ze een hond daar voor in de plaast heeft genomen.

ook al ben ik zelf meer een hond als hond op te voeden

mijn honden zijn ook mijn kindjes...ze zijn mijn leven,maar ze blijven honden, en voor denise, ale respect voor jou,

Hallo allemaal,

Ik begrijp dat het pijnlijk is om je kind te verliezen, maar ik ben het met Natasja, Hailey & Sky eens. Ondanks dat je elkaar beter leert kennen lijkt het mij sterkt dat je als je kind overlijdt het op een hondenforum gaat plaatsen. Het lijkt mij dat je dan een prive berichtje stuurt of zoiets. Ik weet zeker dat Denise geen enkel persoon wilde kwetsen, maar alleen het berichtje plaatsen om steun te verkrijgen in haar verlies om haar hond waar ze een hele goede band mee had en hij voelde als een zoon voor haar. Respecteer haar zou ik zeggen! Iedereen heeft zijn persoonlijke pijn in haar of zijn leven. Maar het feit is dat we toch op een hondenforum zitten voor tips etc. en er is ook een mogelijkheid een bericht te plaatsen over het verlies van een hond. Ik zou ook echt niet daaronder een topic plaatsen als mijn lieve kat zou overlijden, omdat dit een hondenforum is. En echt geloof me ik wil niemand kwetsen, want ik begrijp zeker wel dat een kind verliezen heel anders is dan een hond. Maar ik vind het gewoon zo NIET aardig om een topic te beginnen over een topic van iemand anders.

Dus Patrick en Denise...heel veel sterkte de komende tijd! Dizzy en ik vinden het erg dat dit gebeurd is ook al kennen wi jullie niet...

ik verwijt ook niets, ik heb het persoonlijk als pijnlijk ervaren, heel pijnlijk zelfs, en heb in 1e instantie het topic niet eens willen lezen.

Ik vind het van TS wat ondoordacht, want al voel je hond als kind, en wat een ander voelt, daar kan je en hoef je ook niets aante veranderen, maar...... "de ander" zou misschien ook moeten inleven in "anderen"

pfff, dit wordt ingewikkeld zo.

heeft niets te maken dat ik geen respect heb of meeleef als iemand zijn hondenvriend verliest, ik weet heel goed hoe intens honden naast je kunnen staan en hoe diep de pijn is als je zo'n soul-mate verliest.

Gorby: Eens...het wordt ook ingewikkeld zo en weet je het is ook zo moeilijk om mensen NIET te kwetsen..in dit soort gevallen. Iedereen heeft zijn eigen history of life..en zijn eigen emoties.

Laten we er gewoon over ophouden

Ik hou erover op iniedergeval...

ja ik heb even haar bericht gelezen. gewoon iemand die heel veel verdriet had van haar hondje die gestorven is en voor haar was die hond heel erg belangrijk en stond heel erg dicht bij haar.

en heeft ze gewoon door het bericht haar verdriet willen delen.

en niemand tegen de schenen willen schoppen.