max is niet meer maar wat nu met butch?

Gisteren hebben wij besloten om onze lieve sterke kanjer in te laten slapen.
Nadat hij bijna 12 jaar zou worden hield hij de hevige pijn niet meer vol.
Je zag het gewoon in zijn ogen,gelukkig heeft hij op tramadol nog drie hele mooie vakantieweken meegemaakt op de hondencamping.
Hij heeft kunnen zwemmen en hij heeft echt lopen te genieten.
Als maatje weet je dat gewoon,je voelt het aan.
Zo ook dit verschrikkelijke moment dat je het beste besluit moet gaan nemen voor hem,omdat hij de pijn niet meer aan kon.
We missen hem enorm en het is erg stil en kaal zo zonder hem.
Maar we hebben nog een ander hondje die was onafscheidelijk van max.
Die twee hoorden gewoon bij elkaar.
Nu hebben we butch bij max gelaten toen hij overleden was zodat hij zelf afscheid kon nemen.
Alleen merken we aan hem dat hij niet zichzelf is.
Snachts sliepen ze ook dicht bijelkaar en vannacht hebben we hem bij ons op bed laten slapen.
Het is ook een echte schoothond maar normaal sliep hij niet bij ons op bed.
Hij loopt ook constant achter ons aan en het is ook een poepie dus willen we hem niet wegsturen.
Hij springt echt tegen de deur omhoog als we boven zijn oid.
Maar wat is nu het beste om te doen want we weten dat een hond ook van verdriet kan sterven en dat willen we absoluut niet!
Hebben jullie advies voor ons misschien?

sterkte met het verlies .
ja zo oplossing is moeilijk ,maar ik hoor vaak genoeg dat de meeste wegkwijnen en de meeste ook weer hondje erbij nemen waar door ze weer helemaal in sjas zijn.
De vraag is natuurlijk wel willen jullie er nog eentje bij nemen? sterkte met je maatje.

ooooooo heel veel sterkte

Idd eerst heel veel sterkte.
Onze Mindy is in april overleden ('s nachts thuis). De andere 2 honden hebben dus afscheid van haar kunnen nemen. Goed dus dat je de andere hond erbij hebt gelaten. Toch hadden ze ook hier nog wel een week nodig om weer in een ritme te komen. Het scheelt we hadden er hier nog 2 over, maar die moeten dus ook weer een nieuwe rangorde instellen . Ik vond het heel rustig gaan gelukkig. En idd een nieuwe hond is misschien wel makkelijk, maar willen jullie dat?? Nu wil het andere hondje de hele dag bij je zijn, zijn maatje is tenslotte weg en jullie komen daarvoor in de plaats...

Ook ik wens jullie veel sterkte toe.
Wij hebben vorig jaar onze kanjer moeten laten inslapen. En hadden Jenna nog over. Jenna was helemaal uit haar doen. Als we met haar gingen wandelen liep ze steeds achterom te kijken. Zwemmen wilde ze niet, ze bleef maar zoeken. Het was zo zielig! Met mijn verjaardag kreeg ik een pup, en Jenna bloeide meteen weer op. Ik zeg niet dat dat voor jullie ook de oplossing is, je moet wel weer open staan voor een pup. Maar in ons geval zijn wij er allemaal wel van opgeknapt, en Jenna zeker.
Veel wijsheid gewenst!

Heel veel sterkte met het verlies van Max
Helaas kan ik je geen raad geven, omdat ik hier geen ervaring mee heb. Maar misschien moet je het even aankijken met Butch, en daarna naar je eigen gevoel gaan handelen. Veel succes en nogmaals sterkte

heel veel sterkte

heel erg veel sterkte gewenst!!!!

Heel veel sterkte met het verlies van de hond.Wij hebben ook eens een hond moeten laten inslapen en die ging zich opschuilen en werd heel sti.We zijn naar de DA gegaan en die zij heimwee zijn advies was een pupje erbij nemen.Toevallig vonden wij een nestje en ze hebben samen heerlijke jaren gehad.

bedankt voor alle lieve reacties.
Het is nu eigenlijk pas een dag geleden en we wisten even niet wat we ermee aan moesten/moeten.
We moeten nu nog helemaal niet aan een andere hond denken.
Maar mocht het zo zijn dat butch weg kwijnt dan gaan we dat absoluut doen.
Maar dan geen pup maar een hond die net zo oud/jong is als butch.
We houden hem nu ook goed in de gaten.
zelfs de kat is van slag.
Ik zal hem zo iets lekkers geven kijken of hij wel wil eten,(schaam)gisteren heb ik er helemaal niet op gelet.
nogmaals bedankt voor jullie reacties

Allereerst mijn medeleven met dit verlies.
Heel erg voor jullie en veel sterkte toegewenst.
Mijn Romeo heeft Luca dagen gezocht, maar ook het ritme van zijn leventje was verstoord.
Ook al omdat ik in de nacht na de dood van Luca
meteen al met een stervende moeder in het ziekenhuis
zat en constant op en neer moest, thuis, naar het ziekenhuis en weer terug. Angstige telefoontjes.
Ik heb Romeo veel bij mijn overbuurvrouw en haar Bella gebracht en dat zijn echt vriendjes voor het leven. Gelukkig.
Met de uitvaart van mijn moeder is Romeo drie dagen
bij de hondenopvang van Verhoeven geweest, te meer
omdat mijn overbuurvrouw zelf ernstig ziek werd
en in het ziekenhuis terecht kwam.
Het ritme was totaal veranderd, er was veel verdriet
in huis en ook veel angst voor mijn moeder.
Dat voelde Romeo heel goed aan.
Hoe vaak hij niet naast me gezeten heeft en mijn
tranen weggelikt heeft.
Inmiddels is de rust enigzins teruggekeerd na de dood en de crematie van mijn moeder en is het ritme
van de dag ook weer redelijk normaal, weliswaar veranderd, maar Romeo is er nu aan gewend.
Een hond rouwt ook. Absoluut.
En hij voelt dat jezelf ook rouwt.
Dat voelen ze feilloos aan.
Maar omdat hij veel aandacht krijgt, van iedereen,
van mij in het bijzonder, is zijn leventje weer
een beetje normaal en rustig geworden.
Maar dat heeft echt tijd nodig.
Ik probeer een stabiel baasje te zijn.
Daar werk ik aan.
Neem hem elke dag mee naar de zaak, gaat bijna overal
mee naar toe, maar heeft ook zijn rustmomenten.
En is nu ook korte momenten alleen thuis.
Zonder Luca, zonder mij.
En dat gaat heel goed.
In elk geval heel veel sterkte toegewenst.
Ik weet dat het moeilijk is.
Ik denk dat een nieuw maatje, misschien voor Romeo
ook heel fijn zou zijn, maar ik ben er nog niet aan toe.

ik kan je niet helpen met je vraag maar ik wens je veel sterkte met het verlies van je lieve vriendje

Wat een groot verdriet..

Als ik je advies mag geven..
Probeer meer aandacht te geven aan hondje..
Speel en wandel wat vaker..

In de homeopathie is er een verdriet middel wat je kunt gebruiken...

Lieve groet en sterkte, Ilja

Aller eerst heel veel sterkte met het verlies van je hondje.
Helaas hebben wij vorig jaar het zelfde mee gemaakt, onze Westy Iggy+ is vorig jaar helemaal alleen bij de dierenarts gestorven, wij waren niet eens bij haar toen ze stief, Iggy+ en onze Cairn Chelsea waren ook 10,5 jaar onafscheidelijk van elkaar, onze Chelsea heeft er in het begin ook erg veel moeite mee gehad, dat ze dus alleen was, wij hebben heel lang gedacht, dat we geen nieuw hondje meer zouden nemen, in verband met de leeftijd van Chelsea, ze is immers al bijna 11 jaar oud, het heeft bij ons in totaal 8 maanden geduurd, toen onze kleine Westy Amy in ons leven kwam, en sinds dat Amy bij ons is, is Chelsea ook weer een stuk actiever geworden, dan toen ze alleen was voordat Amy bij ons kwam, gelukkig voor Chelsea dat ze al gewend was om met een ander hondje te leven.
Misschien is het over een tijdje voor jullie ook wel een goed idee om er toch weer een hondje bij te nemen, al is het maar als een vriendje voor je andere hondje, bij ons heeft het allemaal bijzonder goed uit gepakt, Chelsea had maar 9 dagen nodig, om Amy te accepteren, ik hoop dat voor jullie en jullie hondje de zon dan ook weer mag gaan schijnen, net als bij ons het geval is, wij hebben er tot nu toe GEEN spijt van gehad dat we toch weer een Pup in huis hebben genomen, ondanks dat Chelsea inmiddels al bijna 11 jaar oud is.
En boven al, je hondje zit voor eeuwig in je hart, en in je gedachte, daar gaat je hondje nooit meer uit.

Allereerst heel veel sterkte met het verlies van jullie lieve Max. Afscheid nemen doet ongelovelijk veel pijn. Ik vind dat Machtel het mooi geschreven heeft. Een mens rouwt, maar een dier ook. Mss anders dan een mens, maar niet minder erg. Geef Butch de tijd om het gemis van Max een plekje te geven. Mss heb je nog een deken of iets van Max (waar zijn geur nog aan zit) wat je bij Butch neer kan leggen. Ik weet zeker dat Butch met heel veel liefde en geduld er door heen komt. Neem de tijd voor Butch en julliezelf. Als je al zolang bij elkaar bent geweest is niet na 1 maand alles weer voorbij.
Koester de mooie herinneringen aan je lieverd. Hij zal verder leven in jullie harten.

Rust zacht, lieve Max!

heel erg bedankt voor jullie echt lieve berichten dat geeft ons toch een beetje steun in het verdriet max te moeten missen.
En de raad die jullie geven hebben we echt iets aan.
We hebben het er nu nog heel erg moeilijk mee maar butch eet gelukkig nog wel.
We geven hem veel aandacht en proberen het ritme er weer in te krijgen.
Morgen moet ik weer aan het werk en dat zal ook erg wennen zijn.
Mijn vriendin is dan bij butch en ons zoontje komt morgen weer thuis en die moet het ook verteld worden.
gelukkig zijn butch en het zoontje ook echte maatjes dus kunnen ze mekaar troosten.
We hebben geen idee hoe hij zal reageren hij moet nog 7 jaar worden en heeft max vanaf zijn geboorte gekent.
Maar max kon gewoon niet op hem wachten totdat hij weer terug was.
dat van het dekentje is een goede tip.
Wat betreft butch...We kijken het aan en zien wel wanneer we er klaar voor zijn.

Heel veel sterkte toegewenst

Diana, mss heb je aan de link hieronder wat info als je je zoontje moet inlichten. Veel succ6!

http://arendlandman.wordpress.com/2010/06/08/rouwverwerking-bij-het-van-het-verlies-van-huisdieren-door-de-dood-hoe-kunnen-volwassenen-en-kinderen-omgaan-met-het-overlijden-van-een-huisdier-als-een-hond-een-kat-een-konijn-of-een-papegaai/
Liefs Jacq

heel veel sterkte met het verleis jew andere hond zal hem wel missen hoorr succes

Ik heb nu pas gelezen wat er is gebeurd bij jullie, heel veel sterkte met het verlies van Max.Hou jullie Butch maar goed in de gaten en sterkte als jullie het aan jullie zoontje vertellen.

Heel erg veel sterkte met het verlies!

Ik heb het zelfde probleem een beetje alleen heb ik afstand van me hond moeten doen in het asiel omdat ze niet met onze kinderen kon. Mindi kwam als maatje voor haar en is dus nooit alleen geweest. Het gaat nu wel een stuk beter maar ze eet nog steeds moeilijk. Ze moest op dieet maar dat kan dus even niet ivm dat ze anders helemaal niet eet.

Nogmaals sterkte en succes met het kiezen van je beslissing.

allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties.
afgelopen maandag 16 aug zou max 12 jaar zijn geworden.
Donderdag kunnen we de urn halen en we hebben al een mooi plekje voor hem gemaakt.
Verder lijkt het met butch wel te gaan alleen wil hij niet alleen zijn en slaapt hij heel erg veel(deed hij anders nooit)
Een hond er bij moeten we echt nog niet aan denken en nemen butch nu overal mee heen en wanneer dat niet mogelijk is zorgen we dat er de hele tijd iemand bij hem is.

Als eerste nog heel veel sterkte met het grote verlies van jullie Max. Wij hebben het 3 jaar geleden ook meegemaakt. Buster en Flos waren altijd samen. Er zat 5 maanden verschil tussen die 2 en ze waren beide vanaf jonge pup al bij ons. Onafscheidelijk en maatjes voor het leven. Helaas moesten we afscheid nemen van Buster omdat zijn lichaam op was. Hij is 13 jaar en 4 maanden geworden. Flos bleef toen ook alleen achter. De eerste weken heeft hij Buster constant gezocht. In de tuin, in huis en als hij iets bij de voordeur hoorde, dacht hij volgens mij dat Buster weer thuis kwam. Je zag duidelijk dat hij zijn maatje miste. Wij hebben de fout gemaakt om hem niet in het afscheid van Buster te betrekken. We gingen met Buster weg en kwamen met een riem (zonder Buster) terug Wat wij gedaan hebben, is Flos extra verwend met wat botjes, een extra wandeling, extra knuffels. Na 2 weken zag je dat hij weer opbloeide. Hij genoot van al die aandacht. Dat heeft hij in die 13,5 jaar altijd moeten delen en tja....Buster werd altijd een beetje voor getrokken, dus Flos was altijd als laatste aan de beurt. We zijn toen zelfs een weekje met hem naar de zee geweest en dat vond Flos geweldig! We zagen dat hij ineens contact zocht met andere honden. Iets wat hij voorheen nooit deed. Hij had Buster en dat was voor hem voldoende. Hij zocht duidelijk weer wat gezelschap. Na 4 maanden wilde wij toch weer de stap wagen om een maatje voor Flos erbij te nemen. Morris kwam er als pup van 12 weken bij. Flos was toen inmiddels al 14 jaar....Helaas zijn dit niet zo'n maatjes, zoals Flos en Buster maatjes waren. Heel logisch! Morris is jong en Flos is oud....Als ik dit vooraf geweten had, was ik niet opnieuw voor een pup gegaan, maar ja....die keuze is gemaakt en ze leven nu samen, maar hebben niet veel aan elkaar. Flos is inmiddels bijna 17 jaar en Morris alweer 3 jaar. Maar verwen Butch maar wat extra en praat maar tegen hem. Geniet maar van Butch! Ik hoop dat jullie het grote verlies van Max een plek kunnen geven. Zolang je hem niet vergeet, blijft hij verder leven. Voor altijd in je hart. Nogmaals heel veel sterkte. Liefs Monique

Sterkte met je verlies van Max

Ook wij hebben begin deze maand Snowy moeten laten inslapen.En Benjy zijn maatje was erg lief voor hem

Nu Snowy er niet meer is is Benjy wel veranderd
eigenlijk heel veel liever geworden
niet voor ons want dat was hij al maar vooral voor mensen die hij niet kent
voorheen beet hij ze altijd in hun hand speels bedoelt hoor
maar niet iedereen is daar van gediend
nu mogen mensen hem zelfs aaien
en dat is echt nieuw voor ons

ook tegen honden is hij een hel stuk rustiger
gromt veel minder.

het is net of hij nu echt zijn plek heeft gevonden

en naar Snowy heeft hij eigen lijk nooit gzocht

hij wist dat Snowy heel ziek was en net zoals wij weten we dat we hier goed aan gedaan heben
Snowy heeft gelukkog geen pijn gehad

want dat wilde wij hem niet aandoen.

liefs Laura

Hello

T is echt heel pijnlijk voor iedereen , ik kan er over meesreken , maar hoe cru het ook kan lijken is het aanschaffen van een nieuwe hond de beste oplossing voor alle gezinsleden , mens en hond !
We hebben dit ook meegemaakt en het helpt echt , je mag echter nooit vergelijken , het is natuurlijk een nieuwe hond !
Veel sterkte en maak de juiste beslissing !
Groetjes Vincent

Heel veel sterke met jullie verlies!

Heel veel sterkte met het verlies van jullie Max

heel veel sterkte toegewenst, wat verdrietig allemaal