Hoe snel neem je een andere hond na het overlijden van je vorige?

het is voor iedereen verschillend,je krijgt je overleden hond niet terug,iedere hond heeft een ander karakter,maar een nieuwe hond neemt wel de leegte weg,en geeft je nieuwe vreugt,ik heb altijd snel weer een andere hond genomen want ik kan me een leven zonder hond niet voorstellen,thuis komen in een leeg huis en het missen van onvoorwaardelijke liefde

Op 1 mei is mijn oudste border (toen net geen 8.5 jaar) ineens gestorven. Recht voor mijn ogen en die van de kinderen. Het was een serieuze klap die enorm pijn deed. Ook al had ik op dat moment nog 4 andere honden....het gemis was enorm. Zij was degene die altijd los in huis liep en zo lief en zacht was. Gewoon een parel van een hond.
Niet lang daarna ging ik op internet op zoek naar foto's van border collie pups. Gewoon....als afleiding tot ik op een gegeven moment dus een pup tegenkwam die gewoon het einde was en mijn hart schreeuwde gewoon voor die pup. Mijn man was er niet klaar voor, maar ik kon niets anders dan huilen. Uiteindelijk heeft hij toegegeven en ben ik samen met de oudste dochter naar de pup gaan kijken, maar toen ik daar kwam, was de klik er gewoon niet, maar de klik was er wél met nog een ander border pupje dat daar zat dat enkele weken ouder was dan de pup waar we voor gingen kijken. Dat kereltje had onmiddellijk mijn hart gestolen en ik heb dan ook niet getwijfeld en hem meegenomen.
Het is precies alsof het mijn oudste hond is. Niet qua kleur, want onze 'pup' is merle en onze oudste was zwart-wit, niet qua geslacht, want dit is een reutje en de andere was een teefje, maar qua manieren....het is net of ze jaren samen gezeten hebben een die kleine donder al haar manieren overgenomen heeft. Hij kan net zo kwispelen met heel zijn lijfje zoals ons Astra dat deed. hij is net zo lief en lijkt op zoveel manieren qua karakter helemaal op haar. Hij heeft me geholpen om het verdriet een beetje een plaats te geven al was en is het nog steeds niet makkelijk.
Hij is er gekomen ongeveer een 1.5 maand nadat ons Astra heengegaan is.
Of ik het bij een volgnede afscheid van een hond nog zo ga doen, weet ik niet. Ik zie al mijn honden graag, maar heb niet met elke hond een even sterke band. De band met de ene hond is gewoon anders dan bij de andere hond.
Binnenkort moet ik weer afscheid nemen en komt er geen in de plaats al moet de teef rond die periode gaan werpen en komt er dus eigenlijk wel eentje in de plaats, maar die kwam er sowieso ook voor dat ik die beslissing genomen heb. Het is nu zo een beetje een dubbel gevoel. Een leven dat weg gaat en een ander dat in de plaats komt.

gelukkig dat er wat mensen zijn die reageren. ik blijf er heel dubbel inzitten vooral 's nachts want echt goed slapen doe ik nog niet. ik ben blij dat er meer mensen zijn die al snel gingen kijken. het was eerst gewoon kijken en dan kom je al snel nestjes tegen en dan gaan je gedachten met je op de loop. hoewel ik niet anders doe dan nadenken.
verdrietig zijn en nadenken zo zien mijn dagen eruit. dank aan iedereen die reageert

heeej

wij hebben ons dwerg schnauzertje quibus(kwiebes) ook in moeten laten slapen vorig jaar zomer... hij had een tumor in z,n nek.. het begon met een mank pootje waar hij een jaar mee gelopen heeft maar hij had geen pijn en redde zich prima... toen werd het erger.. de spieren inz,n pootje gingen weg... in 2 weken tijd kon hij niet meer lopen,, we hadden heel veel foto's laten maken.. maar omdat die dierenarts aleen maar om geld dacht zei hij pas na 2x foto's maken dat hij niet meer beter werd we konden hem laten opereren maar dat zou duizende euro's kosten een week na dat we op vakantie waren geweest lag hij op een kussentje.. en hij at nietmeer... hij had verder geen pijn,.. maar het was geen honden leven meer toen hebben we m laten inslapen.... ik had wel spijt en was zoo boos! omdat ik m wou laten opereren maja, dat had geen zin meer...


in december haalden we een dwergscnauzertje dinky op uit een asiel in belgie.... hij was mijn beste maatje... jammer genoeg kon hij maar een week bij ons blijen omdat hij mijn bniet zo aardig vond en ging grommmen en happen... later ging hij ook naar mijn oma grommen.... bij mij en mn moeder en mn vader was het goed... toen moest hij weer terug naar het asiel... dat wou ik natuurlijk niet.. ik hadn et weer een nieuw maatje... ik was zooo boos opmijn ouders... en in januarie kregen wij minou

nu hebben we weer een nieuw maatje hopelijk voor nog heeeeel lang

hoi,

een paar dagen verder, rotkerst gehad en nu zit ik te wachten op het nieuwe jaar.
ik heb een puppie aangeboden gekregen en gezien en hij komt over drie weken. ik dacht dat het verdriet minder zou zijn om mijn oude vriend maar nee, het blijft pijn doen. nu ben ik toch blij dat er een nieuwe vriend komt want inderdaad wat jullie al zeiden het verdriet om mijn eerste hond blijft ik verraad hem niet. een nieuw hondje zal me geen tijd meer geven om na te denken

allemaal bedankt en heel veel geluk voor jullie en je honden voor 2010

Denk dat dit bij iedereen anders is...

Zelf zou ik denk ik zo snel mogelijk zien voor een ander hondje (Zelfde ras enz...) Verdriet zou ik sowieso hebben! Maar denk als ik dan een tijdje alleen zou zijn dat ik er zelf depri van zou worden!

deze vraag zal voor ieder een ander gevoel mee brengen


voor mij is qwandoo de eerste hond en hij is nog lekker jong hoop dan ook dat ik hem nog jaren bij me kan houden,
ben wel altijd opgegroeid met honden bij mijn ouders, als de hond op leeftijd moest worden ingeslapen , dan werd er al vrijsnel een andere pup gekocht
het verdriet werd dan verzacht door zo,n lieve kleine pup maar vergeten doe je de oudere hond nooit weer ,want zo,n beest is toch jaren bij je geweest en hoort bij de familie , maar het stelt je gerust dat je de hond zn hele leven goed hebt verzorgd, en goed voor hem geweest bent meer doen kan je lijkt mij niet

Ja.
Doerak mijn hond woord over 2 dagen ingeslapen
Ik heb al een anderen hond Teun 10 maanden, maar het verdriet blijft net zo groot alleen is de leegte minder groot.
X

Annebel,
Heel veel sterkte! Wel fijn dat je inderdaad nog een andere hond hebt om de leegte die ontstaat op te vullen, die is anders wel heel groot.

mijn hond en mijn kat zijn op korte tijd achter elkaar gestorven , dat is nu ongeveer een goed jaar geleden. ik heb sinds de herfstvakantie ene cavia maar toch zou ik nog een hondje willen. een kleine hond ,die ik overal mee naartoe kan nemen. maar mijn ouders ( ik ben trouwens 19) willen geen hond meer, hun excuses zijn ' teveel haren, teveel kuiswerk , ..) maar ik wil de hond zelf betalen, zelf uitlaten, en een kortharige hond heb je minder haar van of maltezer die ruiven niet. en als ik nu vraag achter een hondje en ze zeggen nee , vraag ik waarom maar krijg ik gwn geen antwoord :( hoe overtuig ik mijn ouders ? ik mis mijn hond enorm hard en ben zo blij als ik bij iemand thuis ben met een hond. ze zeggen dat ik teveel binnen zit en dan zeg ik van krijg ik dan een hondje ? kan ik met wandelen enzo moja :( wij hebben altijd al honden gehad en nu ineens ...

Hoi Hoi,

Ik had een tijdje geleden net zo´n forum als jij geopend, kreeg er zeer goede tips op.

Groetjes Sonja.

Hoi allemaal,

Wat een verdriet bij iedereen die hun maatje hebben moeten laten inslapen.
Bij deze wil ik ook iedereen heel veel sterkte wensen!
Ook wij hebben afgelopen augustus voor de moeilijke beslissing gestaan en hebben
ons "alles" Rocky in moeten laten slapen.
Hij is 13 jaar 6 maanden en twee weken geworden.

Rocky's is in een keer heel plotseling ziek geworden zaterdags gingen we
voor een antibiotica spuit en daar zag de dierenarts dat hij een inwendige bloeding had.
Na een weekend tussen hoop een vrees en heel veel zorgen bleek dat hij een milttumor had
die uitgezaaid was naar beide nieren en de lever.
Ook was er een massa te zien in de buurt van de lever waarvan ze geen idee hebben wat het was.
Een nier was helemaal versteend en werkte niet meer, en ook wij hebben niets gemerkt van meer
plassen of drinken.
Wel kreeg hij moeite met springen en wat andere kleine vage klachten, maar dat deden wij en da af als
ouderdomsklachten.
Om 10.15 u s. morgens 31 augustus kregen we te horen dat er niets meer aan te doen was en s'avond op iets over 9 heeft onze
eigen dierenarts hem thuis in laten slapen.
Vandaag precies een half jaar geleden dus.
De hele dag hebben we afscheid genomen en met hem gepraat en geknuffeld.
Toen hij er niet meer was, toen storte onze wereld in, ook wij hebben een week bijna niets gegeten en gedronken
en pas na een maand of twee had ik het idee dat de wereld weer wereld werd.
en nog mis ik hem verschrikkelijk.
Lacy ons andere hondje is gewoon veel stiller in huis, ze ligt in haar mandje en buiten haar wandelingen, eten en
een knuffel hier en daar merk je bijna niet dat ze in huis is, terwijl Rocky erg nadrukkelijk aanwezig was.

Omdat onze Cairn Lacy van ruim 14 alleen achter bleef, en zij ineens na drie weken niet meer
wilde eten en drinken en echt heel erg verdrietig was omdat haar maatje waar ze altijd mee
samen was er niet meer was, moesten we toen al denken aan een hondje erbij.
En dat wilde ik eigenlijk nog helemaal niet.
We kwamen bij een broodfokker terrecht en daar gingen mijn ogen open.
Ik kon dit nog niet en wilde zeker niet op z'on manier een hondje.

Dus na een aantal omzwevingen zijn we nu bij een ras aangekomen waar we helemaal head over heels verliefd
op zijn.
Alles klopt, en we staan inmiddels op een wachtlijst bij een fokker.
Het kan nog wel een paar maandjes duren voor er pupjes geboren worden maar we vinden het niet erg om te wachten.
Zo heb ik de tijd om te accepteren dat onze Rocky er niet meer is en dat wij verder moeten en willen.
Met een pupje.

Schuldgevoel heb ik zeker gehad.
Omdat mijn gevoel zei dat ik heel graag een hondje erbij wilde, terwijl ik aan de andere kant
niets liever wil als onze Rocky terug.
Maar nu 6 maanden later besef ik langzaam maar zeker dat dit nooit gaat gebeuren en dat hij zou willen
dat wij gelukkig zijn.
want dat is hij ook op de regenboogbrug.
Daar kennen ze alleen liefde warmte en vrolijkheid.

Bij iedereen is het verwerken van het verlies van je beste maatje anders.

Sterkte iedereen,

Ik denk dat als Romeo van ons als eerste overlijdt, we heel snel een andere hond moeten nemen.
Julia kan nml absoluut niet alleen thuis zijn zonder andere hond.
Dan jankt ze de hele boel bij elkaar.
Dus voor haar moeten we wel, maar ik denk dat ik dat heel moeilijk zou vinden dan.
Als Julia eerder overlijdt, hoeft het van mij niet zo nodig.
Romeo kan redelijk goed alleen zijn zonder andere hond.
En ik wil dan zoveel mogelijk tijd met hem samen spenderen.

Ik ben blij dat ik twee honden heb, als er dan één overlijdt, is er een tweede waar ik mijn verdriet bij kwijt kan, omdat ik dan al een sterke band met de andere hond heb.
Dat is een fijn gevoel.

Hoe snel je een andere hond in huis neemt is erg persoonlijk. Mijn liefste, een bastaardstaby heb ik drie maanden geleden in moeten laten slapen.

Hij was 15 jaar en 10 maanden. Ook al was hij oud, het doet erg pijn. Ik heb jarenlang zo'n vriendschap van hem ervaren. Geen enkele andere hond kan hem ooit vervangen.

Ik heb jaren geleden er al aan gedacht dat er een dag zou komen dat hij er niet meer zou zijn. Zeven jaar geleden is er mede daarom een pup bijgekomen en mijn staby kwam weer tot leven. Ze hebben nooit echt samen gespeeld maar er was een kameraadschap tussen ze.

Als je je hond laat inslapen en je komt thuis in een leeg huis.... Afschuwelijk. Een andere hond leidt je wel af en is ook een troost.

ik heb ook ooi gezegt dat ik nooit meer zulke band krijg met een hond als met onze chico,maar waarempel het is toch weer gelukt,geen andere hond kan je overleden hond vervangen,maar ik heb weer mijn schaduw terug,met onze micky nu

wij hebben onze golden retriever ook na 14 jaar moeten laten inslapen,na twee tis`s kon hij niets meer,wat een verdriet ik heb wel vier weken lopen huilen,we misten de gezelligheid het naar buiten gaan,en ik heb altijd gezeld dat als hij er niet meer zou zijn ik geen nieuwe hond nam,maar nu na 7 weken hebben we toch weer een nieuwe pup en ben ik weer heel gelukkig dat ik het toch gedaan heb,we missen Boy nog elke dag maar Floyd maakt veel goed.
heel veel sterkte met de verwerking,ik zou er voor gaan.
jenny

Hoi,
mijn hondje Casper is vorig jaar op moederdag overleden.
Heb hem de vrijdag ervoor met de DA moeten meegeven omdat hij een TIA gekregen had.
Zaterdag al heel vroeg met mijn dochter en haar vriend er naartoe gegaan en ik wist al dat dat de laatste keer was dat ik hem levend zou zien.
Om half vier op zondagmorgen overleed hij,was die nacht in coma geraakt en is niet meer bij gekomen.
Voor mij hoefde het leven toen niet meer, eerst mijn hartsvriendin,vijf weken later mijn man onverwachts en toen Casper ook nog.
Zo oneerlijk vond ik dat, wat moest ik hier nog?
Heb er toen echt serieus over gedacht om er zelf uit te stappen. Zijn dood was de laatste druppel zeg maar.
Gelukkig heb ik een hele goeie en begrijpende huisarts en die heeft me er doorheen gesleept.
Ook hij zei, neem meteen een nieuw hondje en drie maanden later ben ik bewust op zoek gegaan naar een nieuw vriendje en het is een vriendinnetje geworden. Maar Casper is nog geen dag uit mijn gedachten geweest.Groetjes Ineke en Lotte

Hallo,
Ik ben net mijn kleine Isha verloren. Voor 1 keer op 5 jaar alleen op vakantie en zij sterft in het dierenhotel. Neen, ik verwijt niemand iets, maar je zit zo met vragen en schuldgevoelens. Een ander hondje? Voorlopig zeker niet. Ik zou het ander hondje teveel vergelijken met Isha en dat zou niet eerlijk zijn tegenover dat nieuwe diertje.Mooie herinneringen maken veel goed, maar haar vergeten..nooit!

sterkte met isha
zeer vervelend dat het gebeurd wanneer je op vakantie bent

Tja iedereen verwerkt zijn eigen verdriet op zijn eigen manier..

Vorig jaar ben ik 2 honden kwijt geraakt,Een hell was t zo onwerkelijk allemaal.. Wilde nooit meer een hond zij ik in okt 2009 en in febr kwam Kyra al bij me dus ja.... En ben dr nog steeds blij mee t zo gedaan t hebben,Mis me kanjers nog elke dag maar dankzij Kyra kan ik dr mee leren leven

Mijn Franse Bulldog Boris overleed 2 weken geleden, hij was 11 jaar - en dat is echt oud voor een Bulletje-, hij had een epileptisch insult en kwam er niet meer uit. Ik heb hem na een heel lange aanval moeten laten inslapen. Ik was ontroostbaar en wilde nooit meer een andere hond omdat Boris uniek was, cq is. Maar ik werd zo somber , mijn kinderen hebben voor mij een puppybulletje gekocht en alhoewel het de eerste dagen heel raar voelde en ik me ook schuldig voelde naar Boris, ben ik toch blij dat Willem in mijn leven is gekomen.
Boris zie ik als zijn grote broer en ik denk met liefde en dankbaarheid aan hem terug, ondertussen ervaar ik elke dag het plezier van mijn puppy en denk het is goed zo.

Hallo allemaal

Mijn man en ik hebben zaterdag onze cocker Pixie moeten laten inslapen na amper 6 en een half jaar. hij heeft ergens toxoplasmose opgedaan en deze parasiet heeft zich in zijn longen genesteld;
Onze arme jongen heeft 3 maanden gevochten en telkens weer hoopten we "nu komt het goed" maar zaterdag begon hij bloed te hoesten en wisten we dat het niet meer verder ging;

Hoe kan een hond in de fleur van zijn leven zo snel moeten gaan? Wij hebben geen kinderen en ons gemis is enorm want dit was onze eerste vriend samen.

Als ik een stap deed was hij erbij en ik weet me eigenlijk geen raad hoe ik dit moet verwerken zonder gek te worden .

Dag lieve Pixie schat, ik mis je zo!!!!

denk toch waneer jij er zelf klaar voor bent

wij hebben er een nieuwe genomen na 3 maanden

Hangt ervan af welke hond het is.
Voor een sporthond zal ik zowiezo al 'opvolging' zitten hebben, dus dan kan ik rustig rondkijken naar een nieuwe pup, afhankelijk van hoe oud de opvolger reeds is. (voor één van 2 jaar vb hoef ik nog geen opvolging te hebben, die begint pas volop te trainen en spelen dan).

voor een binnenhond begin ik meteen rond te kijken.

Ik denk dat dat per persoon verschilt... In het verhaal van Ilja kan ik me goed vinden...

Wij zijn een maand na het overlijden van Sasja om Tosca gegaan... tuurlijk het verdriet verdwijnt niet... maar het is inderdaad zo ontzettend stil dan.. En de leegte die je voelt.. verschrikkelijk.. En je mist inderdaad een kameraad om je heen...

Dus ik denk dat elk verhaal anders is..Bij ons was het misschien wat snel... Maar we waren er helemaal kapot van... ook omdat je niks meer rond je hebt huppelen.. En ja dan komt er toch de beslissing om terug om een hond/pup te gaan..

Mijn Wodan is precies acht dagen geleden ingeslapen. (da, artrose) Het verdriet is nog pril en scherp, en ik kijk altijd buiten of ik hem nog zie...Doe 's nachts geen oog dicht en mis hem.
Een hond mis je niet alleen om de band en het gezelschap, maar ook om de bijzondere tijd die hij met je -en je opgroeiend gezin- heeft doorgebracht. Zo besef je ook dat als je je grote vriend moet afgeven, er ook een heel deel van je leven weer gepasseerd is. De pijn van het ouder worden zeg maar...
Andere hondenbezitters zeggen; neem snel een nieuwe, dat verzet de gedachten, maar ik denk ook dat je een hond moet 'tegenkomen'. Mijn buurman zei altijd, dat huisdieren moeten komen 'aanwaaien' -was veehouder en wist goed waarover hij met hart en ziel sprak-
Ik hoop op een maatje dat toevallig ook op zoek is naar mij, hoop dat Wodan iets stuurt...
Saskia en Wodan

Jeetje sterkte dan nog Saskia!

Neem snel een andere hond.. is wel heel erg cru... je moet het eerst allemaal nog gaan verwerken...

Ik denk dat het beter is om pas een nieuwe hond te nemen als je weer helder na kunt denken en dus grotendeels uit de rouw bent.

Toen mijn eerste hond overleed, miste ik het hebben van een hond zo erg dat ik bijna letterlijk gelijk naar het asiel ben gereden.
Achteraf was dit natuurlijk geen goede match en is hij helaas weer in het asiel beland. Gewoon omdat het geen goed begin was. Ik was emotioneel nog niet stabiel en najah dan krijgt de hond niet gelijk de juiste grenzen.

Ik denk dus dat het beter is om pas een nieuwe hond te nemen als je emotioneel weer stabiel bent.