Verdrietig.....

Net heb ik Montie in het parkje uitgelaten.

Ik kom een mevrouw tegen met een oude hond, die heel langzaam stapje voor stapje vooruit komt.. Ik zeg tegen haar "goh, dat is niet de jongste ..zo te zien..."

(die mevrouw liep met een groot foto toestel om haar nek)
Ze zegt tegen mij "Nee hij is 14 jaar en helemaal op ! heel moeizaam adem halen en bijna niet meer kunnen lopen..."

Ze begon te huilen ....

"Ik moet een vreselijke beslissing nemen morgen... "

Ze had haar foto toestel mee genomen om nog wat mooie plaatjes te schieten van haar hond.... Nou.....zoiets hakt er bij mij dan ook meteen in

Na nog een rondje met Montie te hebben gelopen, zag ik haar op een bankje zitten, en in het voorbij lopen, heb ik haar gevraagd of ik misschien een paar foto's van haar met de hond wilde nemen ....maar dat had ze gisteren al gedaan.

Hè.....geen mooi begin van de dag, ik trek me deze dingen zo aan...

Ik moest het even kwijt hier !

Son.

oh jee, ik zit hier nu alweer met tranen in mijn ogen...
Zoiets is oko niks voor mij hoor!
We weten allemaal dat die dag een keertje komt, maar het is een ramp...Zielig zo'n vrouwtje

pffff heftig he? Ik kan daar ook niet tegen.
Die mevrouw zal een beroerde aantal dagen/weken hebben

Dan ben ik maar blij dat nash hier vreselijk loopt te klieren

jah das heftig...... dat is niet het antwoord dat je verwacht...... maar misschien wel t beste voor de hond zelf.

pffffff zeer verdrietig

Och arme vrouw,dat is zo moeilijk.Triest hoor.Zijn zeker geen leuke dingen

Ja ik kan het begrijpen van die vrouw .
leuk dat je een foto heeft genomen

Ohh.....wat erg voor die vrouw !

Wat zijn zulke dingen toch altijd zwaar

oooh... Ik ben daar ook altijd zo gevoelig voor... Respect voor deze mevrouw dat ze sterk genoeg is om deze keuze te maken... Moeilijk hoor!!!
Kan me voorstellen dat jij het je ook aantrekt!!!

Een heel moeilijke beslissing, ik kan me heel goed indenken dat je je zoiets aantrekt! Zelf trek ik me die dingen ook aan. Laten we hopen dat die vrouw de juiste keuze weet te maken, en daar ook vrede mee heeft.

moeilijk

wat erg

Ach dit lijkt me zo een moeilijke keuze!!
Maar als het hondje pijn heeft is het ook niets...

hoi son
Ik zit dit te lezen en ook ik krijg hier helemaal kippevel van
Wat zijn dat toch een rot dingen in het leven he
Liefs joke

Is een van de ergste dingen die je moet doen in je leven, beslissen om andermans leven, das zo zwaar...

Dolfine

Dan breekt mijn hart,als ik dat vrouwtje was tegen gekomen met haar hond.Kan ik spontaan mee gaan zitten huilen. Het arme mensje.

@ Wilma...

Dat moest ik ook....ik ben toen doorgelopen....en mijn tranen weggeslikt

Wat dat betreft ben ik een Emo-queen .....

Ik trek het me zó aan ....

Relativerend; gebeuren deze dingen dagelijks, maar kom je het niet (vaak) tegen.

Son

och wat vreselijk voor die mevrouw. Deze momenten zijn erg heftig!

Och
Zit hier ook met tranen in mijn ogen.
Wat verdrietig.

14-jaar is wel een hele mooie leeftijd. Ze hebben in die tijd vast veel plezier gehad.

Ik ga vandaag lekker genieten van mijn manneke, de tijd gaat zo snel!

bah wat verdrietig, dat is ook zo'n moeilijke beslissing...
maar goed dat ze het doet. wel erg moeilijk

bah ...........................................

Toen Chico vorig jaar juni ook zo slecht liep had ik bijna precies hetzelfde. Alleen had ik geen foto's genomen, omdat ik juist al hele mooie had gemaakt 1,5 jaar eerder.

En wat apart dat ze zei dat ze een moeilijke beslissing moest nemen... want eigenlijk had ze hem al genomen.

Het is niet anders, maar wel fijn dat ze jou tegen kwam, ik weet uit ervaring dat je met je hart op je tong loopt.

ocharme

nou.....

Ik kan me nog zo goed herinneren, dat ik met mijn
Luca, toen nog pup bij de kliniek in de wachtkamer
zat en naast mij zat een oudere vrouw met een
heel erg, zeg maar doodzieken jack, was volgens
mij al aan het sterven.
Toen ze me binnen zag komen, brak ze in tranen uit.
Ik wist precies wat ze dacht, Luca die zo klein
en blij was, een pup, en zij met haar hondje,
die ze na naderhand bleek ook als pup had gekregen.
Het hondje is naderhand ingeslapen.
Dat raakte me zo diep.
Dat ze gewoon met haar stervend hondje op het spreekuur was en niet eens vroeg of ze even voor mocht.
Natuurlijk riep ik de assistente en ze mocht voor
gaan, natuurlijk mocht ze voorgaan.
Ik heb haar en haar hondje niet meer teruggezien,
maar dit voorval ben ik nooit meer vergeten.
Het verdriet dat die vrouw had en nu na de dood
van Luca weet ik ook hoe erg die pijn voor haar
was.
Dit is nu 10 jaar geleden gebeurd en nooit ben ik
dit vergeten.

wat verschrikkelijk voor die mevrouw

groetjes anita

Gisteren loop ik weer met Montie in het parkje......en ......daar komt die mevrouw aanlopen mét haar hond !!!

Ik was écht zo verbaasd, al een paar keer had ik gedacht; hè wat naar voor haar , ze heeft de hond moeten laten inslapen.... Ik groet haar en zeg: "Fijn dat ik u met uw hond zie...gaat het beter? "

Ja ! een heel verhaal, andere da, en andere medicijnen enz. enz.Het gaat een stuk beter ! ( gelukkig)

Toen zei ze me, dat ze het zo lief van me vond, dat ik toen foto's van haar + hond wilde maken ...oké ...

Ze ging weg, boodschappen doen, en na 15 min. kwam ze terug; met voor mij een doosje MERCI chocolaatjes !

Nou toen moest ik me weer goed houden dat vind ik nou zó vreselijk lief en helemaal niet nodig, maar zulke dingen raken me nu eenmaal

Ik wilde het even aan jullie kwijt !

Groeten Son

O, wat fijn! Ik kan daar ook absoluut niet tegen, maar dit is wel een hele goede afloop!
Bedankt dat je het even hebt gedeeld!

Oh wat lief van dat vrouwtje en hoe fijn dat haar hondje het nu zoveel beter doet

Echt ontroerend