Wat moet ik nou???Candy in laten slapen of nog wachten

Een heel moelijke beslissing ik wens je heel veel sterkte.

Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing.

Wil je heel veel sterkte wensen met deze moeilijke beslissing.

Veel Sterkte Sandra

Het is altijd moeilijk om je vriendje te laten gaan
Wij hebben deze beslissing ook genomen en as maandag
zal Snowy onze Matezer van 7 jaar in slapen
Snowy heeft Blaaskanker en zo dat er niets aan te doen is. Hij heeft zoals we nu zien nog geen pijn
maar gaat wel achteruit
Het is ook voor jou een moeilijke beslissing

en wil je dan ook heel veel sterkte wensen

liefs Laura Snowy en Benjy

Vind het heel heel moeilijk om hierover een
mening te geven.
Wanneer doe je het juiste voor je maatje.
Toen mijn Luca binnen 5 dagen gezond en ziek werd,
moest ik die beslissing ook gaan nemen.
Omdat mijn ventje die dag 10 jaar werd, dus 3 juni,
had ik besloten om hem 4 juni thuis te laten
inslapen. Niet op zijn verjaardag.
Luca besliste anders, hij stierf diezelfde dag
om 10 voor 7, die avond.
Vreselijk, maar ik weet hoe moeilijk de beslissing
zou zijn geweest hem te laten inslapen.
Binnen 5 dagen dit beslissen is vreselijk.
Ik kan niet anders zeggen, dat ik heel erg met
jullie meeleef.
Heel veel sterkte en wijsheid in deze droevige dagen.

Hai,

Ja ik moet de telefoon gaan pakken en een afspraak maken en dat kan ik al niet,maar moet zo toch ff alle moed bij elkaar pakken......wat is dit moeilijk....

Lieve Sandra, als jezelf en vooral je hondje niet
zover zijn, kun je dan niet wachten ?
Ik kan het niet beoordelen, maar klaar zijn
voor zo'n moeilijke beslissing vergt heel veel
van je.
De dierenarts doet datgene wat jij wilt en geeft
advies en inzicht in wat je kunt verwachten.
Kijk maar naar je lieveling en misschien kun je
de beslissing nog uitstellen, niet dat het daardoor
gemakkelijker wordt, maar je moet er wel klaar voor zijn.
En je maatje ook.

Tja ik ben er niet klaar voor,en zij....ik weet het niet.Had net bezoek en diegene zij ook lijkt wel of ze achter van iets last heeft,pfffff ik weet het niet of ik de knoop moet doorhakken of toch een foto moet laten maken of ze iets heeft wat de beslissing dan misschien makkelijker maakt.....

Onze Donna (waarover ik het had eerder in dit topic) ging op de dag dat de DA zou komen voor haar in te laten slapen, die ochtend ging ze nog met haar belletje spelen ineens..
Vreselijk moeilijk..
dan denk je echt.. wat is de juiste keuze?

maar als ik je verhalen zo lees is het wel echt moeilijk ook omdat je vertelde van je ouders.

nogmaals sterkte en knuffel haar nog maar extra lekker veel

Jeetje nog spelen,dat doet mijn candy al jaren niet meer,ik kon al een paar jaar geleden merken dat ze het strand ineens niet meer interesant vond,vroeger als ze de zee al rook en ik liet d'r los rende ze het strand op en toen bleef ze normaal lopen.Ook zo met d'r staart vroeger stond die kaarsrecht en wiebelde dan heen en weer is ook al een hele tijd naar beneden.

Maar....heb net gebeld en hij komt morgenochtend.Me oudste dochter is ergelukkig om me te troosten,ben gebroken nu....en dat word morgen alleen maar erger!!!

Kan er geen foto gemaakt worden, zonder dat ze
onder narcose moet.
Een dierenarts zal het meestal vlugger adviseren,
dan dat jijzelf er klaar voor bent.
Ik schrok me ook rot, toen de da het voorstelde.
Binnen 5 dagen, een spelende en blije hond.
Ik was niet zover, maar ik had het wel gedaan.
Maar ik wist dan ook dat de levernecrose onomkeerbaar
was en Luca stierf zelf.
Mijn hondenventje.

Candy is gisterochtend ingeslpane hier rustig thuis op de bank bij mij op schoot.Het ging zo snel,kwam waarschijnlijk al door haar slechte hartje,eerst het prikje om slaperig te worden,en na de 2e prik zuchte ze een aantal keer en was het al over.Vreselijk gister me tranen zijn nu gewoon even op,heb wat afgehuild,en voel zo'n leegte.Ben brak echt!!!!Geen getik maar van haar pootjes,het is zo raar.....ik denk aan alle leuke momenten terug en hoop dat ze ergens is waar ze het fijn heeft wie weet bij mijn ouders en/of andere huisdieren.Op dit moment hebben we helemaal geen huisdieren meer behalve de mama duif met 2 kleintjes in de klimop in de tuin.Slapen doe ik ook niet goed ,lig alleen maar te piekeren en te denken,zal wel tijd nodig hebben,hadden jullie dat ook?

Groetjes Sandra

Sandra kan me voorstellen dat je heel veel piekert. Want het is toch een heel groot verlies als je je maatje moet laten inslapen. Maar ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen. En na dit verdriet kun je het een plaats geven in je hart.

Heel veel sterkte

sterkte!

Heel veel sterkte

Pfff wat is het moeilijk he, om die moeilijke keuze te maken. Ik weet niet wat ik zou doen. Als ik zekers zou weten dat mijn hondje geen pijn zou hebben, zou ik nog alles doen voor hem, tot ik echt denk van ja hij heeft nu toch wel veel pijn, en komt helemaal niet meer vooruit. Maar is en blijft een moeilijke beslissing.

Heel veel jaartjes terug heb ik de keus ook moeten maken, mijn hond had epelepsie aanvallen, het was niet om aan te zien, en zekers niet voor de kindertjes. Ze kreeg pilletjes ervoor, 1 hele maar werd toen heel erg suf ze liep overal tegen aan, werd verminderd naar een half pilletje. Maar toen kwamen de aanvallen weer heel heftig terug, ze kreeg er heel veel in een half uurt toen heb ik gezegt het kan zo niet meer, en we hebben haar haar rust gegeven. Toen ze haar 1ste spuitje kreeg , keek ze me aan van ja vrouwtje het is goed zo, ik ben blij dat ik kan gaan rusten


Sandra ik wens jou heel veel sterkte!!!

Heel veel sterkte,

het is nu heel moeilijk, maar over een tijdje heb je er vrede mee en weet je va jezelf dat je het goed gedaan heb.
en candy heeft een prachtige leeftijd mogen bereiken!

sterkte

Sandra,

Heel veel sterkte met het verlies van je vriendje.
Het afscheid nemen is zo ontzettend moeilijk.
Dat je brak bent is ook logisch toch?. Je bent er al een poos mee bezig, al die emoties kosten heel veel energie en dan nog de zwaarste emotie, het afscheid nemen zelf..
Verspeel geen energie met spijt of zo hebben, gebruik je energie om aan Candy te denken, hoe ze was, maar ook hoe ze haar laatste weken is geweest. Dan weet je diep in je hart dat je geen andere optie had...

knuffels voor jou en je gezin

Hoi Sandra,

Respect meid, dat je jezelf toch aan de kant hebt weten te zetten en haar hebt laten gaan.
Dat is, als ik alles lees zeker de goede keuze geweest.

Het voelt verschrikkelijk, maar denk terug aan de leuke tijd die jullie samen gehad hebben, en weet dat er nu op goed op haar wordt gepast.


Heel veel sterkte.

Het verwerken van het verlies van je kanjer, heeft tijd nodig. Niemand kan zeggen hoe lang dat duurt. Voor de 1 krijgt het snel genoeg een plekje en sommige kunnen er echt jaren om treuren. Mijn Buster is nu al bijna 3 jaar niet meer bij ons. Ik denk nog vrijwel dagelijks even aan hem. De scherpe kantjes gaan er van af, maar er zijn altijd momenten dat je jouw kanjer weer enorm mist. In het begin is het zelfs zo dat het gemis met de dag en met het uur erger lijkt te worden.....Je gaat dan pas echt die rituelen missen en het wordt steeds stiller in huis. Tenminste zo heb ik het ervaren. Ik hoop dat Candy weer bij je ouders is. Die zullen dan weer over haar waken net als ze over jou waken. Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verlies van je kanjer.
Liefs Monique

Heel veel sterkte toegewenst

heel veel sterkte toegewenst

Heel veel sterkte toegewenst!

Het gemis zal nog wel een tijdje duren je hebt haar zo lang gehad.Maar Candy heeft nu in ieder geval rust en daar heb jij voor gezorgd.Heel veel sterkte.

Steun je in deze moeilijke beslissing , wij hebben onze Axel ook beslissing genomen om in te laten slapen . De 2 laatste weken heb ik bij hem s'nachts blijven slapen en telkens hij wakker werd toen hij aanval kreeg was ik er om hem te troosten en te steunen maar hij had medicatie mee gekregen dat zoals ze zeiden oude honden nog oppepten marr verwittigde dat het niet altijd werkte , helaas bij axel werkte het niet , zonder aarzelen hebben we het besluit genomen en hij is vredig heengegaan...hij keek ons aan van het is ok , ik heb mooi leven gehad bij jullie maar ik ben moe . het is moeilijk en pijnlijk maar ik zou zeggen laat hem waardig gaan .

super veel sterkte...tis een moeilijk besluit geweest maar diep in je hart weet je dat t goed is...denk aan alle leuke momenten en ook aan alle momenten waarop je mopperde en boos kon zijn!! xx

Bedankt weer voor jullie lieve reacties,wat heb ik hier een steun aan zeg,zo fijn dat ik dit forum heb gevonden!!!!!

Ja inderdaad moppen en zeuren heb ik ook wel eens gedaan,heus,ze kon ook wel eens stout zijn maar dat zijn er wel meer lijkt mij,net kinderen toch!!

Ja ik heb er niet op gewacht dat ze niet meer vooruit kon komen,al moet ik zeggen dat dat al een klein beetje het geval was,als we haar vast maakte aan de riem deed ze al een plas in de gang dus tilde haar op en deed ze het op de stoep,daarna opgetild tot straat en wou ze soms al niet meer verder lopen dus de laatste week was het eigelijk al zo optillen,plasje en naar binnen,hoopje gebeurde dan ook binnen want ze wou niet.Het was niet zo dat ze door haar poten zakten ,alleen sochtends met opstaan(glad door laminaat)En af en toe met draaien een poot verkeerd.Ik denk ook inderdaad dat ik er goed aan heb gedaan,moet daar niet over twijfelen....

Wat denken jullie zal ze inderdaad in de hemel zijn bij mensen of andere dieren?

Zullen ze een zelfde dood ervaren als mensen?Denk dat dat nooit bekend word,ik hoop het iig dat zebij oude bekende is en toch nog een kijkje beneden kan nemen

Zit af en toe nu zo bij de kleine munsterlander te kijken,daar komt ze vanaf,soms denk ik nooit meer honden???nee,lijkt me zo raar,maar ik weet het echt niet,maar nu verlopig niet gaan denk ik zelfs jaartjes overheen,om dit te verwerken

Hoe snel namen jullie een nieuw hondje,zal bij iedereen anders zijn?

Heb de mooie portretfoto van haar gescand die is zo in 96 of 97 gemaakt bij de dierenwinkel,heb nog een leuke met de hond van me ex-schoonzus samen was een steffard vrouwtje,zo mooi zwart wit op d'r kop en precies zwart links en wit rechts,dat album waar die in zit is ingepakt,als we gaan verhuizen met de tijd en als ik m'weer bij de hand heb zal ik die foto scannen en laten zien!!

Groetjes Sandra