Egoïsme?

Ik had geen idee waar ik dit moest plaatsen, maar ik moest dit gewoon even kwijt...

Ik ben dus mijn zus, mama (die het wel zagen zitten) en papa aan het proberen te overhalen om een hond te nemen. Mijn zus en mama vonden het een goed idee, zolang ik de hond zelf maar zou verzorgen en eten geven en uitlaten, etc.
Nu over drie dagen zei mijn zus dat ze helemaal klaar was voor een hond en dat ze hem dan trucjes zou leren en hem uitlaten en alle dingen die ze vroeger totaal niet zag zitten.
Ik voelde raar bij dit gedacht omdat ik me altijd had voorbereid om alleen voor dit beestje te zorgen. En omdat mijn zus zag dat ik hier over dacht zei ze: "Wil je soms dat het jòuw hond word?". Ik wist niet goed wat ik hierop moest antwoorden dus zei ik: "Daar had ik me wel op voorbereid...". Nu werd mijn zus heel kwaad en zei dat ze op die manier dan toch geen hond wou, en dat ze het niet fijn zou vinden zo.

Ik vind het heel erg te zeggen dat ik zo over 'een hond hebben' denk, en dat ik misschien mijn zus uitsluit in heel dit proces maar het ligt zo gevoelig voor mij.
Ik ben vaak triest, voel me alleen en heb behoefte aan iets/iemand die er altijd voor me is - en ik dacht dat ik die liefde wel zou kunnen vinden bij een hond. Ik heb ook zo'n bang dat als mijn zus met het hondje gaat kunnen opschieten, hij niets meer met mij zal willen doen en het haar hond gaat worden - ik ben heel onzeker in alles wat ik doe.

Ik moest dit gewoon even kwijt, omdat ik hiermee inzat. Ik weet niet of ik hiervoor goeie raad kan krijgen of andere dingen, maar ik wou het gewoon even van me afschrijven...

hond heeft genoeg liefde voor 4 hoor.... maar begrijp hoe je je voelt........

alleen maar positief als er ook andere mee helpen in de verzorging

begrijp je hoor maar blijf positief denken want je kan die hond toch niet uitlaten en zo doen als je ziek bent maar begrijp je

Hoe oud ben je eigenlijk?
Ik vind dat ouders een hond moeten nemen. De kinderen mogen er dan (ook) voor zorgen, als ze oud genoeg zijn.
Je kunt niet afdwingen dat de hond alleen van jou is. Zeker als je ouders er voor betalen en de hond door iedereen wordt uitgelaten omdat jullie ook naar school moeten en je ouders wellicht naar het werk.
Ook weet je van tevoren niet naar wie de hond toe zal trekken. Dat kan naar jou zijn, maar ook naar iemand anders. Een hond heeft genoeg liefde voor iedereen hoor. En misschien kunnen jullie samen (dus jij en je zus) aan de slag met de hond.

Een hond zal niet al je problemen en gevoelens oplossen. Een hond zal ook koppig worden, niet luisteren, etc... Daar kun je ook onzeker van worden, verdrietig, boos, teleurgesteld. Ik hoop niet dat je teveel verwacht van een hond. Ik zou zelf aan een oplossing voor je gevoelens werken. Een hond kan niet verantwoordelijk zijn voor jouw geluk.

Je zus zegt veel dingen, maar ze gaat dat vast en zeker alleen in het begin doen, dan is de nieuwigheid er vanaf, en dan is de hond helemaal van jouw
Je zus heeft het toch te druk met uitgaan een vriendjes dus daar hoef je je voorlopig geen zorgen over te maken meid!

Ik ben ook vaak droevig, of verdrietig door vele gebeurtenissen de laatste tijd, nouja, eigenlijk al 4 jaar lang. A fin, en ik zou ook héél graag een hond willen, om als ik het even niet meer zie zitten er op uit te trekken, en een stevige wandeling te maken. Of het nou in het diepst van de winter is, en ik half doodvries, of als het nou het heetst van de zomer is, en ik haast dood ga van uitdroging =)
Natuurlijk is dat niet het enige wat ik ga doen x)
Maar dat weten de meeste hier denk ik wel =)

Ik begrijp heel goed hoe je je voelt, maak je maar niet te veel druk, alles komt goed

Ik wordt in oktober 15, dus het is niet zo dat ik nog een kind ben of zo
En ik dwing absoluut niet af dat de hond alleen voor mij moet zijn, maar ik ben de enige die er altijd één heeft gewild en er voor wou zorgen en nu plots wilt mijn zus dat ook - wat ik gewoon raar vindt. En ik weet ook heus wel dat hij niet verantwoordelijk kan zijn voor mijn geluk, maar ik denk dat ik - door een hond te hebben - me ga weten bezig te houden met iets. Nu heb ik vaak het gevoel niets te doen te hebben, en omdat ik een redelijk actief persoon ben (té actief met momenten) zou ik dan mijn passie en enthousiasme in een hond willen steken, snap je?

Ik had dat ook ik zou een hond nemen ( ook zelf betalen) en men zusje ging het hellemaal van jah IK krijg dan een hond enzo om ruzie enzo te voorkomen heb ik het niet gedaan...

ik ken het, als er een logeerhond is zal ik en ik alleen hem uitlaten enzo. mocht het dan toch een keer gebeuren dat ik niet thuis ben zal de hond ook door een ander uitgelaten moeten worden. dus als je het zo bekijkt dan vind ik het dan toch weer fijn dat de hond ook een band heeft met een ander lid van het gezin zodat je als je er even geen tijd voor hebt de hond zich met iemand anders ook fijn vind. dus als je het mij vraagt is het alleen maar positief als je zus de hond ook uitlaat enzo want er zijn ook tijden dat jij niet thuis bent
liefs naomi

Ik heb daarvoor ook een pony met mijn zus moeten delen en toen dachten we allebei dat we het altijd het beste wisten (soms had zij gelijk, soms ik). En dan krijg je ruzies omdat de ene dan is iets wil doen, maar de andere wil dat ook doen...
Maar ik heb ook helemaal geen zin om te wachten tot ik alleen ga wonen, (blijf ongeveer tot mijn 22ste thuis wonen) en zolang ik thuis blijf wonen mag ik geen hond.
Dus ja, nu zit ik heel de tijd te denken 'Zou ik het erop wagen of niet?', heel lastige situatie - vind ik zelf...

@ naomi en bounty:

Dat zou ik inderdaad geweldig vinden, mòest het zo in elkaar steken! Mijn zus vind dat ze dan als hulpmiddel gebruikt wordt, en dat wilt ze niet. Als er een hond komt wil zij ook 'de leuke dingen' doen - zoals zij het zegt/vindt...

@Morgana, onthoud dit, hou haar te vriend, maar stiekem weet je ook dat je niet vervangen gaat worden
Maak je gewoon geen zorgen
PS: Ik heb je een berichtje gestuurd

Hoe bedoel je, zolang je thuis woont mag je geen hond? Als dat zo is, dan kun je geen hond aanschaffen natuurlijk... Een hond kost qua aanschaf een hoop en daarnaast nog zo'n 100 euro (of meer) per maand aan onderhoud.

Ik denk dat je ook van tevoren de regels moet maken, zodat iedereen zich daar aan houdt. En als iemand met de hond weg gaat, dan is de hond voor zijn/haar verantwoording en dus ook zijn/haar regels. Misschien is idd de nieuwigheid er zo vanaf en wil je zus er niet veel mee doen. Zeker als je zus alleen de lusten wil (trucjes leren) en niet de lasten (uitlaten).

Ik begrijp je helemaal hoor.Je wilt natuurlijk iets voor je zelf maar je kunt toch ook wat afspraakjes met je zus maken.Jij de training en zij de trucjes leren?

Of, jullie maken een planning, waarin jij een deel van de trucjes en uitlaat doet, en zij ook ^^

Dankje voor jullie tips, zo kunnen we toch allebei iets doen

@ Angela & Raki † & Bodhi:

Nee, maar ik bedoel dat ik op dìt moment geen hond mag - maar ik probeer mijn vader te overhalen. En over het geld heb ik me al goed voorbereid, heb al opgezocht hoeveel een pup en alle toebehoren kosten en dan ook nog maandelijks het voer, dus dat is niet meteen het punt.

Ik denk dat ik het meest verantwoordelijk ga zijn tegenover de hond. Ik weet niet of mijn zus naast haar pony (we rijden allebei paard) ook nog eens naar huis gaat willen komen om rond 10u 's avonds nog eens te gaan wandelen. Misschien is het inderdaad de nieuwsgierigheid, want als ze alleen de leuke dingen wil doen zou het voor mij ook niet fijn blijven...

je bent niet egoïstisch morgane. Ik snap hoe je je voelt, wij hadden thuis een hond en mijn broertje was er ook altijd net ff iets gekker mee dan ik en ik dacht dat de hond hem 'leuker' vond.. Maar nu ben ik veel ouder en snap ik dat het zo niet werkt met honden. Honden houden namelijk van hun hele roedel (familie). (hoewel honden niet echt van je houden, ze zijn afhankelijk van je dat is iets anders).
Als je nog bij je ouders woont, dan is de hond nu eenmaal een verantwoordelijkheid voor het hele gezin. Want jij bent veel opschool en bezig met andere dingen... Dus als de hond komt dan komt die voor het hele gezin. En dan moet je je hond alsnog 'delen', zo gaat dat nu eenmaal. En dat is ook niet erg, want dat betekend dat je het heel leuk met je hond kunt hebben, zovaak je maar wilt en toch gaat ook je moeder er een keertje mee lopen en je zusje en je vader. En dat is zo fijn van een hond in een familie!

En als je straks op jezelf woont en klaar bent met je studie dan kun je een hond helemaal voor jezelf nemen, en dan weet je ook hoe het is om voor een hond te zorgen !
ik zeg; briljant !

Ja, dat is waar!
Ik had gedacht dat ik zo heel arrogant zou over komen, en egoïstisch, maar blijkbaar begrijpen jullie me - wat ik wel fijn vind om te horen
Mijn denken is dus toch niet zò abnormaal!

Meisje toch, een hondje kan jullie allebei veel liefde geven hoor. Maar ik kan me wel voorstellen hoe je je voelt.

Toch is het belangrijk dat je het hondje wel kunt "delen" met je zus, want zij gaat er ook van houden.

Ik denk dat het niet jouw hond en niet haar hond zal worden. Het zal jullie hond worden, want het hondje zal jullie allebei graag zien!

Ik kan me voorstellen hoe je je voelt, ik voel me de laatste jaren ook erg eenzaam (word gepest, ben 13)
en ik heb ook bijna al mijn hele leven een puppy gewild, als troost, zodat er (bijna) altijd iemand voor me is...
dit hem ik ook zo aan mijn moeder uitgelegt (heb dan wel geen zus), en daar is uit eindelijk het puppy hiernaast uitgekomen...

Ik denk dat het allemaal wel meevalt met je zus, dat het idd. -zoals wel meer zeiden- nieuwschierigheid is.
en dat dat over een poosje vanzelf weg is.
je kunt het er met je moeder er over kunnen hebben, en zeggen dat jij dan graag de eventuele traningen wil doen (puppycurses etc.)