interview over ' hond delen'

Voor een klein interview voor een tweemaandelijks 'consuminder'blad ben ik op zoek naar mensen/ gezinnen die hun hond met een ander delen. Bijvoorbeeld de ene week hier, de andere week daar. Hoe doe je dat, wat zijn de voordelen/ nadelen wat betreft geld, opvoedregels, vrijheid en wat vind de hond hiervan, enzovoort. Wie vind het leuk om hier aan mee te werken? Of wie kent iemand die zijn/ haar hond deelt? stuur dan een mailtje. groeten van Miranda

Je bericht met je mailadres is verwijderd omdat dat hier niet mag ivm de privacy. Men kan je wel een pb sturen.

Zelf deel ik Mexx met mijn moeder. Ik heb hem meegenomen uit het ouderlijk huis en hij is bij mij als bij mij ouders iedereen werkt en bij hen als ik lange schooldagen heb.
Bedoel je zon situatie of echt 2 losse gezinnen die samen een hond hebben gekocht?

mijn buurvrouw doet dit met de hond.
van ma t/m do bij haar ouders(ivm werk)do avond t/m ma ochtend bij haar.
gaat perfect

ja, liever echt losse gezinnen.
niet een soort hondenoppas. maar bedankt voor je reactie!

wat is het verschil? pippa logeerd drie nachten per week bij leandro als ik werk of als hij haar mist. we bespreken alles samen en hebben toch een ander kijk op dingen dus doen we sommige dingen anders. Pip lijkt prima te weten wat bij wie mag enzo. Dus daar kunnen leandro en ik wel iets over zeggen

Ik denk dat het om een soort co-ownership moet gaan toch. Dan kan Mexx wel, want de hond is zowel van haar ouders als van haar.
In wezen verschilt dat niet van 2 gezinnen, waarbij je vaak ziet dat de hond 1 vast adres heeft en 1 adres waar hij regelmatig naar toe gaat. Of bijv. door de weeks bij 1 adres, in het weekend bij een ander adres. Dat is dan vaak ook zo omdat de mensen in het andere huis eens weg willen of moeten werken, of omdat er een soort 'bezoekregeling' is. Maar meestal is er wel 1 adres waar de hond meer verblijft.

Het is niet echt een oppas Nu we vakantie hebben gaat hij ook steeds heen en weer. We willen hem beide hebben, maar hebben beide nu ook de nadelen niet door altijd een hond thuis te hebben wachten en dan niet langer weg te kunnen.
De kosten hebben we zelfs verdeeld.

Maar als je heel wat anders zoekt, geen probleem. Maar volgens mij is er verder niet echt iemand waarvan het hier bekend is.

Bedankt voor alle reacties. Misschien was ik niet duidelijk genoeg, want ik ben idd op zoek naar mensen die heel bewust voor het honden-co-ouderschap hebben gekozen, al voordat ze het huisdier aanschaften. Dat vind ik origineler voor in een tijdschrift dan opvang binnen een familie. Daar ken ik er zelf ook wel een aantal van.

Hallo,
Mijn ouders hebben altijd rechtover mij gewoond.Nadat mijn moeder overleden was kwam mijn vader 2x per dag bij ons eten en bracht hij altijd zijn hondje mee.Vijf jaar geleden is mijn vader overleden en toen hebben ,mijn zus en ik(na advies van de dierenarts) co-ouderschap gedaan.
De ene week was hij hier bij ons en de week erna bij mijn zus, op maandag was steeds de wissel.
Bieke kende de wisseldag perfect en was hij weer blij dat hij meemocht naar de ander.
Dat ging zo prima, wij namen hem ook steeds mee op vakantie,want mijn zus met haar gezin en wijzelf gaan altijd samen.
Tot december is het allemaal prima gelopen en hadden wij een gelukkige hond,toen kreeg hij een zeer agressieve kanker en is hij overleden.
Wij zijn nog steeds blij dat deze oplossing gelukt was,zowel voor ons als voor Bieke

liefs

Ik snap eerlijk gezegd niet waarom iemand zoiets zou willen doen. Ik bedoel, waarom zou je met iemand een hond willen delen? Alleen als je er zelf niet zo veel tijd voor heeft, maar dan kies je juist voor familie/goede vrienden als oppas. En dat zoek je dus niet. Dus ik denk niet dat zoiets heel vaak voorkomt, maar veel succes iig met je zoektocht.

Ik denk eerlijk gezegd dat maar weinig mensen hiervoor kiezen. Denk eerder dat zoiets gewoon ontstaat, vaak uit nood. Want ideaal is het niet om de hond steeds tussen 2 huizen te verschepen. Maar hopelijk vind je nog iemand

Daar zou ik ook niet voor kiezen hoor, kan me niet voorstellen dat je je hond deelt, tenzij bijv bij een echtscheiding (maar de meesten gooien ze dan liever in het asiel )

Tibo hoort bij mij, is alleen maar verwarrend om hem over en weer te laten gaan. Een oppas is iets anders.

Ben benieuwd of er inderdaad zo iemand is.

Het is toch gelukt! Ik heb een gezin gevonden die een hond deelt met een goede vriendin die 80 km. verderop in een andere stad woont. De hond woont om de maand bij de een/ander maar als het zo uitkomt ook wel eens iets langer. Alle betrokkenen, dus ook de hond, zijn blij! In oktober kunnen jullie het interview lezen in het 'dierendossier' in het tijdschrift Genoeg. Bedankt voor jullie spontane reacties! Overigens ben ik voor een ander blad (Mijn geheim) altijd op zoek naar echt mooie persoonlijke ontroerende langere verhalen. Met (of zonder) hond......Mocht iemand daar iets voor voelen... dan hoor ik het wel. groetjes