Het ontstaan van mijn zoektocht naar een ‘Koningsbouvier’

Omdat ik steeds vaker de vraag krijg waarom ik eigenlijk op een koningsbouvier "val", zal ik er hieronder iets over vertellen.
De meeste mensen vallen op één bepaald hondenras. Ik op twee tegelijk, maar dan wel... verenigd in één hondenlijf!
De 'koningsbouvier' is een kruising tussen een bouvier en een koningspoedel. Dit is uiteraard geen officiële naam, maar het dekt de lading. Het begon voor mij in 1972, toen zag ik een dergelijke hond voor het eerst van dichtbij...

Den Haag – voorjaar 1972
Het was druk in de wachtruimte van de dierenarts. Al de stoelen waren bezet, hier en daar stonden wat ook mensen met hun dieren langs de muren. Er waren rustige en nerveuze honden, 'n paar katten in tassen, dozen waar krabbelende geluiden uit kwamen en er had zelfs iemand met een vogelkooi bij zich, een doek er overheen. Kortom, een doodgewone dag bij de drukbezochte huisdierenpraktijk in het oude dierenasiel van Den Haag.
Ook ik stond daar ergens tussenin, nogal onwennig maar heel trots, met mijn allereerste hond. Een schat van een bastaard briardpup -van ongeveer vijf maanden oud- die ik kort daarvoor uit het asiel had gehaald.

Er waren nog maar een paar mensen vóór mij aan de beurt, toen de deur openging en een oudere man met een indrukwekkende grote zwarte hond binnenstapte.
Het viel direct op dat hij de hond onaangelijnd mee naar binnen nam. Vrijwel iedereen reageerde door zijn/haar dier een beetje naar zich toe te halen. Het leek de man niet op te vallen.
Hij liep naar een hoek in de wachtruimte, de grote zwarte hond volgde hem keurig netjes. De man bleef in de hoek staan en de hond ging direct naast hem zitten. Even later ging de hond op z’n dooie gemak liggen, je hóórde de aanwezigen bijna opgelucht adem halen.
"Wat is dat voor een hond?" vroeg een vrouw met een klein hondje even later, "het lijkt wel een bouvier, maar dan met een staart en oren."
(Destijds tijd werden alle bouviers nog volledig gecoupeerd)
"Dit mevrouw," zei de man, "is een bouvier-plus."
"Een bouvier-plus?" herhaalde de vrouw, "plus wát?"
"Plus poedel," grijnsde de man.
"Póedel?" schamperde iemand anders, "je maakt mij niet wijs dat er póedel zit in zo’n stevig beest?"
De man lachte nu hardop. "Je bent niet de eerste die dat niet gelooft, maar het is toch echt zo."
Vervolgens begon de man een heel verhaal te vertellen over z’n hond. Dat het de meest geweldige hond was die hij ooit had gehad, de meest slimme ook. En hij hád al heel wat honden gehad in zijn leven, verzekerde hij zijn toehoorders. Ondertussen bleef de hond aan zijn voeten rustig liggen, óók als er andere honden langs hem liepen die bij de dierenarts naar binnen moesten.
Ik bewonderde de rust die van de hond uitging, onvoorstelbaar zo midden in die drukke wachtruimte. Uiteindelijk was mijn hond aan de beurt. Ze durfde niet goed langs het bakbeest op de grond te lopen. Uiteindelijk schóót ze onhandig langs hem heen, ikzelf struikelde bijna over de voorpoten van de hond. En nog steeds bleef het beest gewoon rustig liggen!

Ik was best flink onder de indruk van die prachtige onverstoorbare hond.
Stomtoevallig kwam ik er niet veel later nog eentje tegen. Op een veldje waar ik mijn hond vaak los liet rondrennen. Er liepen meerdere honden op het veld, één ervan viel op door het leuke gedrag naar al de honden. Het was een grote stevige hond die -ondanks het forse formaat- heel soepel bewoog, bijna sierlijk zelfs. Ik raakte met de eigenaresse aan de praat.
En...ja, hoor, het was een kruising bouvier/poedel!
Ook deze vrouw was méér dan een klein beetje enthousiast over haar hond. Ze raakte haast niet uitgepraat over de goede eigenschappen van het beest. Ondertussen speelde mijn hond samen met die van haar, het leken wel twee clowns! Ze hadden op een gegeven miment alleen nog aandacht voor elkaar, de andere honden gaven het op…
Het waren ook wel de jongste spelers op het veld, dat was duidelijk.

Koningbouvier-puppy.
Plm. 4 mnd oud.


*Hieronder gaat het verhaal verder...*

Enfin, het was wel héél toevallig dat ik kort na elkaar twee van deze kruisingen ben tegengekomen. Misschien was die laatste hond wel familie van de hond die ik bij de dierenarts had gezien. Dat vergat ik echter te vragen aan de eigenaresse. Vervolgens heb ik er jarenlang niet één meer "in het wild" gezien. Wel hoorde ik er af en toe iets over, de verhalen waren bijna identiek aan elkaar. Iedereen die met deze kruising te maken had gehad, was helemaal weg van. Na de eerste ontmoeting –bij de dierenarts- met de bouvier/poedel, was eigenlijk al "verkocht", zo’n hond wilde ik ook voor mezelf, ooit!

De verhalen over deze honden en de enkele ontmoetingen die ik met ze heb gehad, versterkte die wens alleen maar. Mijn eigen hond heeft een paar jaar later een nestje bij mij gekregen. Ik had haar graag willen laten dekken door een koningsboef. Maar ja, nergens te vinden natuurlijk… Pas toen de dochter van mijn hond ruim twee jaar was, kwam ik er weer eens eentje tegen.
Ja, hoor... té laat!

Volwassen 'koningsbouvier'


Ik heb steeds naar een 'koningsbouvier'-puppy (teefje) gezocht, wanneer één van mijn honden overleed. Het is mij echter nooit gelukt om er eentje te pakken te krijgen.
Ruim één jaar geleden kwam ik (via het internet) op het spoor van Kees, fokker van bouviers en grote poedels. Hij had ’n keer een ongelukje gehad tussen zijn poedelteefje en één van zijn bouvierreuen. Het bleek fantastische en karaktervolle pups op te leveren. Enkele van de pups zijn ook opgeleid als hulphond.
Om een lang verhaal kort te maken; we kregen contact en ik kwam op de lijst voor een teefje uit een volgend nestje van deze geweldige combinatie. Want er zou zo'n nestje komen. Enkele stichtingen voor hulphonden wilden gráág nog een paar pups uit deze combinatie hebben.
Op 16 juni werden er vijf prachtige koningsbouvierpups geboren, vier reutjes en één teefje. Helaas overleed het teefje waar ik voor in aanmerking kwam. Voor wie dit nog niet heeft gelezen, je kunt het topic vinden bij deze link…
http://www.hondenpage.com/hondenforum/38441/bevalling..php

Anouk, 'koningsbouvier'
Zij werkt inmiddels als hulphond, heeft de bouw van een bouvier.


Ondertussen blijf ik hopen om toch één keer in mijn leven een teefje van deze kruising te krijgen. Want wat zíjn ze geweldig, die prachtige 'koningsbouviers'!

waaw wat een mooi verhaal! Als ik het allemaal zo lees is dit de ideale hond

was het deze : http://www.hondenmarktplaats.nl/ads/overige-honden/xsing-bouvier-x-grote-poedel-pups.html ???

wat een mooi verhaal marianne


het blijft jammer van het teefje van kees

Dat is een hele oude advertentie van het eerste nestje. Waarschijnlijk automatisch verlengd, want die datum klopt niet.

Heel jammer voor je dat het mis is gegaan vorige week

Ja, Sam, dat was zeker heel erg jammer.

Absoluut schitterende en innemende honden. Brams heeft ook zo'n grote vriend. Helemaal geweldig! Ik zal een oogje voor je openhouden, ik zie ze hier namelijk regelmatig!

Meen je dan nou, Mandy? Zie je bij jou in de buurt regelmatig deze kruisingen rondlopen?

prachtig verhaal
hopelijk komt je wens eens in vervulling

Mooi om je verhaal te lezen Marianne!
Het maakt mij nieuwsgierig naar deze kruising...
Zooo jammer voor jouw dat het teefje van het nestje
van Kees het niet gehaald heeft...

Groetjes, Anita.

Fijn hoor, dat je even dit verhaal vertelt. Maakt het voor ons ook wat duidelijker.

Maar als ik zo kritisch mag zijn: die twee eerste honden die jij tegenkwam hebben je beeld van dit 'ras' gemaakt zeg maar. Dit waren twee hele geweldige honden, maar ik denk (met alle respect) dat je heel anders over deze honden had gedacht als je eerste ontmoetin(en) met een koningsbouvier negatief was geweest.

Ik ben gek op Appenzellers omdat de drie die ik ontmoet heb geweldige beesten waren. Maar ik hoor heel veel negatieve verhalen over de Appenzeller... Toch vind ik het een geweldig ras. Waarom: mijn eerste ervaringen waren positief.

Bij jou is dat denk ik ook zo. Maar wat ik dan niet snap: waarom houd je per se vast aan deze combinatie van honden? Er zijn vast meer honden met een geweldig karakter (soortgelijk aan dat van de koningsbouver) en met een soortgelijk uiterlijk. Heb je jezelf gewoon vastgebeten in deze kruising of zijn er nog andere redenen?

Niet dat ik erg vind hoor! Dat je per se deze kruising wil, maar ik vroeg het me gewoon af.

@ Marscha
Ja, dat hoop ik ook!

@ Anita
Dat is zeker héél erg jammer, om het maar zachtjes uit te drukken. Ik ben overigens wel bére-nieuwsgierig hoe het verder gaat met de vier reutjes uit het nest. Alleen de kleuren al... die zijn écht geweldig apart!

@ Dobber
Nee, als je goed hebt gelezen, heb je gezien dat "mijn beeld" niet uitsluitend gevormd is door de eerste twee ontmoetingen. Neem trouwens ook het feit dat de koningsbouvier het zo goed doet als hulphond. Dat komt ook niet zomaar "uit de lucht vallen".


Ik ook mailcontact met een vrouw die in haar leven in totaal vijf honden heeft gehad. Ze vond al haar honden geweldig, meer ééntje stak er toch met kop en schouders bovenuit... Juist ja, haar koningsbouvier!

Ik ook mailcontact = Ik heb ook mailcontact

wauw leuk stukje zeg

mooi om te lezen.

en het zijn ook echt prachtige honden!

Mooi ome te lezen!!.

De onderste foto vind ik heel mooi.

@ Uma
Ja, het zijn zeker práchtige honden!

@ Wilma
De hond op de onderste foto is nét 'n bouvier om te zien. Je zou haast niet zeggen dat er ook poedelbloed in ziet.

in ziet = in zit

Wat jammer voor je dat je het teefje van Kees niet meer kunt krijgen. Was zo blij voor je! Had wat gemist! Je geeft de zoektocht toch niet op hè!!! Jouw beurt komt. Volhouden!!

Ja ik wist je verhaal inderdaad al maar mooi geschreven!!
En heb je zelf voorkeur voor het uiterlijk? Anouk vind ik bijvoorbeeld echt schitterend, maar die erboven staat weer minder of heb jij dat niet?

Ik houd mn oren en ogen voor je open

Dat heb ik ook wel gelezen hoor, maar die nam ik niet mee omdat de eerste indrukken altijd bepalend zijn voor de verdere beeldvorming. Ach het maakt ook niet uit, ik heb groot respect voor je vasthoudendheid voor een koningsbouvierteefje .

Ik heb je verhaal in 1 adem gelezen. Mooi geschreven!
Van je wens voor een have poedel wist ik natuurlijk al, maar zo had ik het nog niet gehoord.
Heeft Kees (of iemand anders) al zicht op een ander nestje misschien?

Zo kan je je eigen droomhond fokken....

@ Jonne
Ik vind ze allemáál mooi!
Het uiterlijk doet ook wat (natuurlijk), maar wat er ónder het haar zit -karakter- is nog belangrijker!

@ Dobber
Oké...

@ Angel
Bedankt voor je compliment over het verhaaltje.
Er is nog geen zicht op een nieuw nestje (op korte termijn).

@ Dorine
Ik moest echt vreselijk lachen om je verhaal met die hordeur!
Ik heb ook altijd van die lekkere lompe honden gehad. Waarvan ruim 12 jaar een bouvier trouwens. Die lekkere lomperd van mij, had één bepaalde laaggroeiende struik in de tuin uitgezocht als ligplaats. Het ding had ook de afmetingen van een flink grote hondenmand, príma geschikt om lekker op te gaan liggen, vond mijn dondersteen!
Dat deed ze dan ook regelmatig, echt... géén gezicht!!!

Ik kon mijn lachen meestal maar nét inhouden, maar stuurde haar toch direct weg van de struik als ik haar betrapte. Tot op de dag van vandaag, heb ik nog steeds spijt dat ik er destijds geen foto van heb gemaakt...

Als het écht niet lukt om een 'koningsbouvier' te pakken te krijgen (en dat zou ik echt héél erg vinden), zou ik toch eerder kiezen voor een bouvier. En wat het trimmen aangaat, "No-Problemo"... dat heb ik altijd zelf gedaan!

Die gekke doodle van mij gaat ook dwars door de hordeur heen hoor... gelukkig is het een plissemodel wat je weer vrij makkelijk werkend krijgt.
Gebeurd overigens alleen tijdens de dolle 5 minuten hoor Hij wacht vrij netjes tot je de deur voor hem open maakt en zeg dat ie mag lopen

Qua trimmen van een koningspoedel hoop ik dat je geen voorbeeld neemt aan de reclame op tv...half werk, shampoo geloof ik...

Reclame van Andrélon bedoel je waarscijnlijk, waarin die bouvier getrimd is als een poedel.
Nee, dat is echt geen gezicht!
Anderom is vast mooier, een poedel die getrimd is als een bouvier.

Wat een mooi en aangrijpend verhaal zeg! Ik kan mij er zo goed in inleven... dat zegt wat mij betreft wel veel over hoe je gevoel is bij een dergelijke hond. Dat straalt je verhaal zeker uit.

Ik hoop dan ook echt voor je dat het nog lukt om zo'n hond te vinden. Veel succes gewenst bij je verdere zoektocht!

Ik zie het wel Marianne,want een boef ziet er toch heel anders uit.
Als ik naar de foto,s van Indy kijk.
Maar ik vind het een mooi resultaat.

Ik had het al in het andere topic geschreven ... maar bewondering voor de manier waarop jij met je zoektocht en de teleurstellingen omgaat. Ik hoop voor je dat het spoedig gaat lukken!!!!