kinderen wel of niet mee nemen inslapen van de hond??

Nog 2 dagen en mag onze mike gaan,vele vrienden zijn nog ff gekomen om hem nog een dikke kroel te geven.
het voelt fijn dat mike zo geliefd was bij iedereen.

maar ja dan heb je vraag.

gaan de kids mee 6 en 2 jaar,als we mike laten gaan??

aande ene kant voor de oudste wel dan weet ze waar hij is.de jongste zal het niet echt begrijpen.da zei dat we het wel moeten doen,en daar als nog kunnen beslissen of ze er bij zijn.

wel gaan wel met een aantal kids van vrienden.mike een plaatsje geven in de tuin.alle kids hebben een tekening gemaakt.ja al die kids speelde graag met hem en zijn bal en touw.

hoe deden jullie dat met de kids??

Ikzelf heb geen kinderen, maar ik denk dat je misschien die van 2 inderdaad beter thuis kan laten.. denk niet dat het al doordringt bij de kleine..
Die van 6 wel..
Ik lees dat je de hond in de tuin gaat begraven, misschien daar allebei de kinderen bij laten zijn

heb ook geen kinderen, het geeft heel veel inpact als de hond moet inslapen, voor jezelf, maar zeker voor je kinderen, jij kent je kinderen het allerbest.
wat ik zou doen ? van twee jaar zou ik thuis laten, en daarna misschien mee nemen naar een mooi plekje, die van zes kan je wel mee nemen, dan kan er goed over gepraat worden, rouw verwerking is ook voor kinderen goed en moet goed begeleid worden.

maar wat ik zeg, jij kent je kinderen als de beste.

wat je ook doet , heel veel sterkte.

Een kind van 6 kan je uit leggen maar 2 jaar niet.
Wat er gebeuren gaat bij de da.
Ik trok mij dochter overal bij in toen ze dingen kon begrijpen en heb ik nu profijt van.
Kijk dat plaatsje waar je hem neer legt kan de kleine er wel bij.
Ik als groot mens lag flauw in de wachtkamer en mij dochter met haar vriend waren bij tosca toen hij werd in geslapen.
Ja wat is wijs heid.
Jij weet zelf mischien beter hoe gevoelig je kind is.
sterkte er mee

zal de jongste niet me nemen.
de oudste snapt het natuurlijk al iets beter!
Heel veel sterkte voor jullie allemaal

Ik zou wel een beetje oppassen met het meenemen van die kleintjes. Besef wel dat sommige honden niet zo gemakkelijk gaan. Het kan heel mooi en rustig gaan, maar sommige honden willen het leven niet loslaten en dat kan wel eens een hele nare ervaring worden voor zo'n kleintje, ook als ze "al" 6 zijn. Ik zou ze eerlijk gezegd er niet bij laten, ik denk dat de begrafenis genoeg moet zijn.

mijn dochter was te jong toen onze hond naar de DA moest voor haar laatste bezoek.Ze heeft thuis afscheid genomen.
Nu is ze op een leeftijd als er wat met onze hondjes gebeurt ze mee kan.
Toen haar cavia en hamster overleed hebben we hem samen begraven ze had een bedje gemaakt en een tekening erbij en eten.

heel veel sterkte

Wou nog even toevoegen, hoe reageren je kinderen als je zelf in tranen bent? Je neemt je natuurlijk voor om kalm en nuchter te blijven, maar dat lukt zeker niet altijd.
Veel sterkte en wijsheid.

Hoi, Nee, ik zou het niet doen..
Niet alle honden slapen 'rustig' in..

De prik in het hartje is een naar gezicht..

Nee, ik denk dat je iets anders moet verzinnen om de kinderen afscheid te laten nemen..

Een tekening mee in het grafje, een knuffel mee...

Laat je de hond thuis inslapen..??
Dan de kindjes misschien even met lieve buurtjes meegeven..

Ik wens je heel veel sterkte..

Lieve groet, Ilja

ben het met nienke eens,zou ze thuis afscheid laten nemen


nadat sasja ingeslapen was,hebben we haar mee naar huis genomen,daar afscheid latern nemen
toen de kids op bed lagen hebben we haar begraven in de tuin




gr liesbeth

Mijn ouders hebben altijd honden gehad. 1 hond, Timmy, daar heb ik het meeste van meegemaakt, van pup tot dat hij werd ingeslapen. Timmy werd thuis ingeslapen, ik was er bij toen hij eerst in slaap gebracht werd en toen ben ik er bij weg gelopen. Ik kon er niet meer tegen. Het was goed zo voor mij.

Ik heb zelf wel kinderen, 7 en 9 jaar. Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik zou doen, maar ik zou hun er wel bij betrekken. Maar voor jouw oudste kan het wel, denk ik. Dat weet jij dan het beste of hij het aan kan.

Wat dan ook jouw beslissing is, veel sterkte!

Ik heb mijn kinderen wel meegenomen dat we Bobby lieten gaan, alleen de jongste niet. Dus die van 2 jaar zou ik niet meenemen! Ik heb Bobby wel mee naar huis genomen en hem die dag in zijn mand laten liggen. s'Avonds hebben we hem met zijn allen begraven achter in de tuin. Dit is voor de verwerking heel goed geweest voor de kinderen. Ze hadden tekeningen gemaakt die we geplastifficeerd hebben en bij het graf gelegd.
Ik ben blij dat we het zo op die manier hebben kunnen doen! Het was wel heel moeilijk maar ook heel mooi!

Ik zou ze helemaal niet meenemen, je laat je hond inslapen, daar moet je geen kind bij hebben, dat geeft stress en onrust en wie weet wat je kindje gaat doen, misschien begint die wel heel hard te schreeuwen dat ze de hond geen pijn mogen doen.
Dan ben je bezig met je kind terwijl je hond ingeslapen word, een beetje krom.

Gewoon oppas voor regelen en je kinderen bij de begravenis crematie hebben is al heftig genoeg.

Bij mijn vorige Berner Bayla heb ik de kinderen gebeld maar die waren al wat ouder..omdat het heel plotesling ging bij de dierenarts daar hebben we op gewacht. Wel heb ik mijn kleinzoon toen 4 jaar meegenomen naar de opbaring van Bayla waar hij haar nog even kon zien.. ik denk dat het goed is voor de verwerking van de kinderen de hond is ineens weg anders en dat begrijpen ze ook niet. Nu zegt hij altijd tegen mij als er sterren staan kijk Opa daar is Bayla op het sterretje..

Ik zou zelf de kinderen niet meenemen, maar thuis afscheid laten nemen.
Het heeft een enorme impact op kinderen, heb het zelf meegemaakt met een van onze zoons.
Die dacht daarna dat als ik naar de DA ging met een van de honden dat die ook niet meer mee naar huis kwamen.

Zou ze als afscheid een mooie tekening laten maken en je kunt ze er wel bij laten als jullie de hond in de tuin begraven en er een mooi plekje van maken, dat heeft mijn zoons enorm geholpen met het verwerken dat hun hondjes er niet meer waren.

Wens jullie heel veel sterkte.

Ik heb ook geen kinderen, maar ik vind net als meer mensen het geen goed idee.

Hoewel ik van mening ben dat de dood een natuurlijk onderdeel is van het leven en kinderen daar gewoon mee moeten en mogen kunnen opgroeien, vind ik dit een onverantwoorde stap.

Wat Lisette ook zegt, jij moet er zijn voor je hond en dat gaat niet als je kinde(eren) overstuur is.
Ten tweede is dit geen natuurlijke dood, maar een euthanasie, iemand maakt de hond dood in de ogen van het kind.
Daarnaast gaat het inderdaad niet altijd zacht en vredig, dat weet ik uit ervaring.
Nee dat moet je echt de hond, jezelf en je kind niet aan willen doen.

Wel denk ik dat het goed is dat je kinderen na dat de hond is ingeslapen de gelegenheid krijgen om afscheid te nemen van het de hond. Dat is denk ik heel belangrijk voor de verdere verwerking.

Wat je ook doet en hoe ik wens jullie heel veel sterkte

Ik heb mijn hond thuis in laten slapen.
Zoiezo was hij niet meer te vervoeren.
Wij hebben ons oudste zoontje(5)verteld wat er ging gebeuren en hij heeft een uur afscheid genomen.
Nog even geknuffeld en gehuild.Hij snapte het,niet helemaal,maar de volgende dag wel.want toen was hij er dus niet meer.Ik ben blij dat ik het zo heb gedaan.
Ik denk zelf dat als je alleen met de hond naar de DA gaat en alleen terugkomt,dat je kind helemaal van slag raakt.
Misschien moet je het eerst rustig vertellen en uitleggen,kijken hoe hij/zij reageert.Is dit positief zou ik je kind zeker meenemen.
Het hoort er nu eenmaal bij.
afscheid nemen doet pijn,maar geen afscheid kunnen nemen doet meer pijn..

Ik zou ook zulke kleintjes niet mee nemen
Onze lieverd ging ook heel moeilijk heen
en zelfs als volwassenen is dat echt verschrikkenlijk.
Laat ze thuis maar afscheid nemen.
Heel veel sterkte voor jullie de komende tijd.

Dood hoort bij het leven, maar vanaf hoe oud wil je kinderen/hiermee confronteren...het antwoord op deze vraag kun je zelf niet geven aangezien het lot bepalend is...een kindje van 7 jaar stond vandaag bij mij in de klas, ze kwam even tegen haar "oude" juf vertellen dat haar poes in de vakantie overleden is en dat zij de poes gevonden heeft hangend aan haar hoogslaper...een beetje onverschillig, maar met zichtbaar pijn in haar ogen stond ze voor me. Ze komt niet voor niks mijn klas in, bij mij is het veilig, bij mij is ze twee jaar geweest...als er een iemand een opa, oma, tante, broertje, zusje, poes, hond, konijn besteden we daar altijd aandacht aan in de klas op voorwaarde dat het kind ermee komt, het kind moet er iets aan hebben dat staat voorop!!! Het is een ritueel, op niveau en binnen de belevingswereld van de kinderen. Zonder moeilijke woorden, er is ruimte voor de verschillen tussen kinderen, de een heeft het over een mooie ster, de ander denkt elke dag aan de persoon/het dier. Er is openheid, maar wel op het niveau van de kinderen!!! Ehm ik vertel je dit hele verhaal omdat ik je wil duidelijk maken dat het binnen hun ontwikkelingsfase moet passen. Is dit kind hieraan toe, heeft het hier iets aan of krijgt het alleen nachtmerries...Ik zou zeker een begravenisritueel met de familie doen. Dichtbij en veilig! Kijk goed naar je kinderenen stem daar op af!

Heel veel sterkte, denk ook aan jezelf!

hoi
Ik heb ons zoontje (toen 4) er wel bij betrokken.
Wij hebben onze hond thuis inlaten slapen en hij heeft alles mee gemaakt.
Hij heeft een tekening gemaakt en dat is ook mee begraven.
Hij ligt op ons land en hij heeft hem ook met ons mee begraven.
Ik heb er geen spijt van gehad want alles is dan wel duidelijker dan als hij er zomaar niet meer is.
Dit is mijn ervaring

Sterkte

gr Monique

Ik zou het ook niet doen. Bij onze 1ste hond had ik mijn zoon, toen ongeveer een jaar of 7, meegenomen. Nu hij al lang en breed volwassen is, heeft hij het er nog wel eens over. Hoe vreselijk hij het toen eigenlijk vond. Bij een andere hond hebben we de kinderen thuis afscheid laten nemen.

In ieder geval wens ik jullie veel sterkte.

mijn dochter heeft hun hondje Lucy vorig jaar in laten slapen , thuis , in het bijzijn van haar dochters van 8, 6 en 3 jaar , vooraf heeft ze alles besproken met de dierenarts en de leraren op school ,dit is door hen heel goed opgepakt met gesprekken vooraf en erna ,de school heeft er speciaal documentatie voor aangevraagd , ze waren ook blij dat mijn dochter de school er bij betrok , er zijn immers veel kinderen met huisdieren en het is goed dat er aandacht aan besteed wordt dat dieren niet zo lang blijven leven als wij ,voor veel kinderen is dit de eerste ervaring met de dood, er werd dus aangeraden de kinderen er bij te laten zijn ,want waarom moet de hond begraven worden als hij alleen maar lijkt te slapen ?
mijn kleindochters hebben het allemaal goed begrepen ,de jongste iets minder ,maar ze waren er goed op voorbereid , óók dat papa en mama zouden huilen ,en dat dat ook mocht .achteraf blijken de kinderen beter te accepteren dat Lucy er niet meer is dan mijn dochter .

ik zeg beide meenemen
heb zelf geen kinderen maar toen ik klein was lieten me ouders ook de hond inslapen
ik was altijd gek met hem dus hebben ze meegenomen
denk dat als me ouders ineens zonder hond terug zouden komen ik het moeilijker had gevonden dan zien wat er gebeurde en waar hij bleef

toen mijn ouders de hond lieten inslapen zijn wij niet meegegaan. ik was toen 8 ofzo maar ik herinner het me nog als de dag van gister...
zou ze niet meenemen als ik jullie was...
groetjes floor

hallo,
wat verschrikkelijk zeg ...
ik persoonlijk zou de kinderen niet mee nemen naar de da.
wel zou ik ze betrekken bij het begraven van de hond,het hoort natuurlijk wel bij het leven ""het dood gaan"en hoe vervelend ook,maar dat moeten de kinderen wel leren...

toen wij onze kat in hebben laten slapen ,ben ik alleen naar de da geweest...daarna hebben we thuis een soort van koffie tafel gehad...(voor de kids vooral he )de kat lag in een mooi doosje,en onze oudste dochter heeft bij de buren verhaaltjes over de kat laten opschrijven in een soort boekje!!!
daarna hebben we met de buren (daar was de kat vaak)lekker koffie gedronken..en daarna hebben we haar gezamelijk begraven...ik denk dat veel mensen dit overdreven vinden ,maar voor de kinderen is dit ook een soort van verwerken vonden wij!!!

heel veel sterkte in ieder geval... het zal nog heel zwaar worden ...........

liefs lian

Toen ik een jaar of tien was, hebben wij een hond in moeten laten slapen. Ik mocht niet mee en heb dat mijn moeder lang kwalijk genomen. Maar dat was ook een hond die alleen mij en mijn moeder mocht, voor alle anderen was hij agressief.

Het ligt eraan hoe ver de oudste is met het besef wat leven en dood is. De jongste zal ik nooit meenemen. Ik was 10 en wist precies wat er ging gebeuren maar weet niet of ik dat op mijn 6e al wist. Ik vind dat het ook aan de band ligt van de hond en je oudste kind.

Het is heel moeilijk en geen een geval is hetzelfde want niemand is gelijk, dus jij zal voor je kinderen moeten bepalen of ze al zover zijn. Dat kan ik niet en niemand anders van dit forum.

Wil je in ieder geval veel sterkte wensen met het komende verlies van je hond.

Ik zou ze ook zeker niet meenemen.

Ik heb mijn golden iets meer dan een jaar geleden moeten inslapen en echt wat was dat verschrikkelijk. Ze heeft echt keihard gevochten tegen alles daar en ik zelf had/heb daar ontzettend veel verdriet om gehad en nog steeds. Als mijn dochtertje dit gezien zou hebben zou ze niet meer rustig slapen denk ik.

Je weet nooit van te voren of je hondje rustig gaat of niet, ik zou het risico echt niet durven nemen.

Ik zou mijn kinderen niet meenemen.
Het kan er wat onplezierig uit zien, bijvoorbeeld als je hond zich verzet tegen het spuitje of gaat piepen. Dat kan voor een kind er eng uitzien of zelfs verdriet geven omdat ze het niet begrijpen.

Ik zou mijn kinderen afscheid laten nemen voordat je hem laat inslapen en eventueel nog als je hond al overleden is. Het ziet er dan rustig uit en het lijkt of je hond slaapt. Je kan het dan rustig uitleggen.

Goed napraten, leuke herinneringen ophalen of samen een plekje uitzoeken voor het graf of uitstrooien van de as kunnen ook goed helpen voor het verwerken.

Ik denk eerlijk gezegd dat een hond liever in alle rust sterft dan met een hele bumps om zich heen.
Misschien is het beter om de kinderen er niet bij te laten, voor de hond en voor de kinderen, ik denk dat dat voor kinderen te hard is mocht de hond het moeilijk krijgen. Ik denk wel als hij eenmaal overleden is dat in elk geval het oudste kindje in alle rust afscheid kan nemen en denk dat ook de jongste dit aankan, al zal ze het niet echt snappen.

Kinderen zijn vaak wel "makkelijker" dan volwassenen omdat ze een andere belevingswereld hebben en nog niet zo zeer de zwaarte van de situatie voelen of op een andere manier dan wij die voelen in deze situatie.