Ik mis je zo vreselijk

Op 6 januari 2010 kreeg ik het meest vreselijke nieuws te horen...de dierenarts had tranen in haar ogen toen ze zei dat het geen zin meer had...je bleek een hele grote tumor te hebben...nooit hebben we iets aan je gemerkt, alleen die laatste 3 dagen...
7 jaar was je pas en mijn vader, je grote maatje was jarig die dag...mijn man lag doodziek op bed en de kindjes waren net aan het bijkomen van de griep. Ik besloot dat ik het alleen moest doen en ben 's middags met jou in de auto door de dikke vlokken sneeuw naar de dierenarts gereden...een vreselijke film die zich steeds opnieuw weer afspeelt in gedachten..
Je was nog zo nieuwsgierig naar twee andere honden die daar waren, maar toch begreep je volgens mij wel waarom we daar weer waren... Ik kon alleen maar huilen en ben bij je komen liggen...zo ben je gestorven, heel vredig in mijn armen...
Ik moest je daar achterlaten, omdat we je niet in de tuin konden begraven, het vroor te hard...wat vond ik dat erg... en om je toen daar achter te moeten laten op dat kleedje op de grond...het leek wel of ik zelf een stukje doodging..wat afschuwelijk....
De kindjes zijn ook zo vreselijk verdrietig geweest, wat missen ze jou..ze zeggen steeds dat je niet gelukkig kan zijn in de hemel met je vriendjes omdat zij jouw grootste vriendjes waren...wat doet dat pijn..ik mis je gewoon zo verschrikkelijk...ik kan het gewoon niet in woorden beschrijven...jij was er altijd als ik verdrietig was, juist als ik verdrietig was en nu...nu is het stil...lieverdje ik hoop zo dat je wel het geluk hebt gevonden daarboven....wat doet het veel pijn..
Mijn man wil geen nieuwe hond..maar ik mis het zo vreselijk...ik mis jou natuurlijk en weet ook wel dat ik je nooit meer terug krijg..maar ik heb zo'n leeg stukje in mijn hart..
Vanavond was Sem, mijn zoontje in tranen in zijn bed, 'komt hij dan écht nóóit meer terug mamma '...
Ineens besefte ik me weer hoe vreselijk ik je mis en wilde het even kwijt...bedankt voor het luisteren...

Bobby 2002-2010

Als twee grote ogen je vragen, help me, want ik voel me niet zo fijn,
Mag je dan, terwijl jezelf voelt 'dit is het einde' egoistisch zijn?

Als je van de arts hoort, dit komt nooit meer goed, mag je dan, omdat je hem niet wilt missen, egoistisch zijn...

Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan...voorgoed..
en je zonder hem naar huis toe moet;
met de riem in je handen en een hart vol pijn, dan probeer je jezelf te overtuigen, dit is het beste, ik mocht niet egoistisch zijn...

Vele jaren was je bij ons,
elke dag was een feest..
en al die fijne jaren is hijzelf niet één keer egoistisch geweest....

Rust zacht lieverd...

heel veel sterkte met dit grote verlies.
prachtig geschreven kreeg er kippevel van!

WAt een triest verhaal zeker ook voor de kinderen maar als de hond zo ziek is dan heb je toch een goede beslissing gedaan.Het is ook haal erg je kunt het straks wel een plaatsje geven wij hebben.Wijhebben in een jaar twee Jack Russels moeten laten inslapen dus ik voel je verdiet mijn man wou ook geen honden meer we hebben nu twee schatten van border terriers ze zijn 14 mnd en 6 mnd maar de andere vergeten we nooit.We hebben het nog over ze.Sterkte

Wat heb je je emoties mooi kunnen verwoorden, heb tranen in mijn ogen!
Ik wens jou, je man en je kinderen heel veel sterkte toe!!
In de honden hemel heeft Bobby zeker alweer vriendjes gemaakt
Liefs Erna & Noa

Bedankt voor alle lieve reacties, jeetje wat fijn dat er zoveel lieve mensen bestaan, die ook nog begrijpen wat ik bedoel... dat doet me zo vreselijk goed...
Bedankt..uit de grond van mijn hart...wat fijn!
De tranen stromen over mijn wangen op dit moment, het voelt alsof ik een kind verloren heb en veel mensen in mijn omgeving begrijpen dat echt niet.. Het was mijn beste maatje, mijn vriend voor het leven....
Bedankt allemaal..

Jeee wat prachtig geschreven

Heel veel sterkte met het grote verlies

Kippenvel hier.
Wat een gemis.. En wat hartverscheurend ook wat je schrijft over je kindjes.
Één ding is zeker; Bobby heeft een te kort, maar heerlijk leven gehad.
Sterkte!

Tranen in mijn ogen, vooral bij het achterlaten op dat kleedje. Dat heb ik bij Chico vorig jaar ook moeten doen. En je kinderen die zeggen dat zijn beste vriendjes nog leven... *slik*

hoi mariska

super mooi geschreven

het is heel erg als je iemand heel dierbaar verliest zelfs als het je diertje is

ik heb zelf 31 januari mijn puppie senna verloren ik heb van haar 6 weken mogen genieten

ze werd al vroeg verstoten bij haar moeder en heb haar met 5 weken gekregen heb 6 weken lang dag en nacht voor haar gezorgd ze kon niets anders eten dan puppie melk en bleef heel erg klein en werd haast niet zwaarder de dieren arts die haar regelmatig na keek die kon niets vinden en liet het maar zo maar ik bleef om hulp vragen ze kwamen er achter wat ze mankeerde toen het te laat was haar darmpjes zaten niet helemaal aan elkaar gegroeid ik heb er nog steeds heel veel verdriet van en dat zal ook nog wel een tydje duren voor dat helemaal slijt maar vergeten doe je het nooit mocht he willen praten mag je me altyd een prive berichtje sturen


ik wens je heel veel sterkte groetjes angeli

Voel het verdriet door het scherm heen...
Veel sterkte.

phhh,wat een verhaal,prachtig geschreven


zit met kippevel hier achter de pc


veel sterkte


gr liesbeth

Ik ziet hier te janken achter te pc. Meid, wat erg. Ik weet zeker dat jou lieverd 7 prachtige jaren heeft gehad bij jullie. Nu zit je in een rouwproces, dit is niet anders dan wanneer het om een mens zou gaan. Je bent wel een 'gezinslid' verloren die bij jullie hoorde. Waar je van hield (en nog van houdt). Ik hoop dat je tranen op een dag verruild worden voor een glimlach als je terug denkt aan al die mooie momenten met Bobby. Voor je kindjes is het ook ongelovelijk. Maar neem de tijd.... Afscheid nemen is het moeilijkste wat er is. Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte toe. En Bobby zal voor altijd in jullie harten zijn.

Rust zacht, lieve Bobby!!!

Liefs Jacq en poot van Sil

Heel heel veel sterkte toegewenst.
Ik heb me precies zo gevoeld als jij.
Ook voor de kinders heel veel sterkte!!!!

Heel veel sterkte met dit verlies van je lieverd,ook voor je man en kinderen.
Ja die kinderen,die hebben het er ook zo moeilijk mee he?
Hou het kort,want ook ik zit nu met tranen
Bettie

heel veel sterkte met je verlies

heel veel sterkte ermee.
het zijn hele moeilijke dingen het duurd lang heb het zelf ook meegemaakt.

Heel veel sterkte!!!

heel veel sterkte toe gewenst liefs Rina & Alexander likje en pootje van Turbo en Diezel

Heel veel sterkte,en een troostend likje van pruts.

Heel veel sterkte! Ookal heb je veel verdriet: het is het meest liefdevolle wat je voor je vriendje kon doen. Hij rust nu zacht.

Wauw ik krijg er tranen in me ogen van.

Lieve Mariska heel erg veel sterkte.Tumoren zijn smerige sluipmoordenaars. Voor je het weet ben je je lieve zieltje verloren.Ik ken het verhaal.Misty had melkklierkanker.Heeft gelukkig geen pijn geleden.daar hebben we Haar gelukkig voor kunnen behoeden.Wees blij dat euthanasie voor onze geliefde huisdieren bestaat. Dat is het laatste wat we voor hen kunnen doen.heel veel sterkte en voor altijd in jullie harten! Rust in vrede lieve Bobby!

hoi Mariska

ik weet het mijn golden is 22 feb 2010
ingeslapen en mis haar ook zo erg
dat gedichtje heb ik op mijn profiel staan en het is heel er echt zo als het er staat

groetjes Lisa

Lieve Mariska,

oh, wat vreselijk , ik kreeg echt tranen in mijn ogen, echt vol emotie en verdriet. Mijn hond Cheetah moest ook ingeslapen laten worden, en toen ik hem s'ochtends uitliet, wist ik niet dat dat de laatste keer zou zijn. 3 dagen had ik gehuild, en soms heb ik weer zo'n dip dat ik hem mis. Maar als je opgevrolijkt wilt worden, denk aan de mooie herinneringen die je samen met Bobby hebt meegemaakt, dat helpt echt. Toen kwam ik er overheen, want hond of geen hond, het leven gaat gewoon door...

Verdriet is geen slechte gewoonte, verdriet laat de band zien tussen mens en hond...

lieve allemaal,

Ik ben een tijdje niet op het forum geweest, 2 weken geleden is heel plotseling zonder waarschuwing mijn zwager overleden...hij laat een vrouw en 3 kinderen achter..
Nu zag ik ineens in m'n mail dat ik hier op het forum weer een reactie had en ik moet zeggen dat ik nu, in deze vreselijke tijd Bobby zoveel meer mis dan ooit...Zoveel verdriet ineens..
Tot mijn zoontje van de week zei, oom Theo is nu zeker een feestje aan het vieren in de hemel samen met Bobby en opa hé mamma! Ik kreeg tranen in mijn ogen en vond de gedachte zo mooi dat het me ook weer een soort van vrede gaf...
Ik weet eigenlijk niet of dit berichtje hier gepast is of op de goede plek is, zo niet mijn excusses, maar ik wilde het even met jullie delen en iedereen bedanken voor de lieve reacties hier...ik weet zeker dat Bobby én mijn zwager nu op een hele mooie plek zijn vol liefde en vrede....

Heel veel sterkte in deze droevige dagen.
Uw maatje is voor altijd in uw hart.

Hoe jij ditt verhaal hebt geschreven raakt me recht in mijn hart, zó mooi verwoord....

Heel veel sterkte toegewenst met het een plekje proberen te geven.

Bobby..wat ben jij bijzonder geweest voor JOUW gezin, rust nu maar zacht.

Ik wens jullie gezin heel veel sterkte toe, het is net of je een kind af moet geven het is ze erg, ik weet het want ik heb het zelf ook meegemaakt! Heb wel weer een nieuwe hond.

Heel veel sterkte !

Prachtig gedicht trouwens ...
Ik krijg er de tranen van in mijn ogen ...

Wij hebben op 24 juni mijn hondje doen inslapen en nog elke dag leef ik met het gevoel dat ik de foute beslissing nam ...

Je beste vriendje moeten afgeven is niet makkelijk !

Ik heb trannen in mijn ogen,
Prachtig gedicht.
Heel veel sterkte toegewenst!