Wát een kruising!

Vanmiddag liep ik met onze sheltie naar mijn werk toe en Galynn ging even kijken bij een hondje wat voor ons uit liep. Wat een aparte kruising was dat.
Ik gokte op sharpei-teckel, maar het bleek sharpei-Jack Russel te zijn.
Het kopje was echt helemaal sharpei, hij was helemaal bruin, ook net als een sharpei, had ook een krulstaart, maar de pootjes waren helemaal Jack, de helft korter dan van de Sharpei. Ik vroeg of de rest van het nestje ook zo was, maar dat wisten ze niet, het was een herplaatser. Ze hadden het beestje sinds donderdag en hij was nu al mee op vakantie en dat ging heel goed. Ze hadden nog nooit eerder een hond gehad en liepen over van liefde voor het beestje.

Ze wisten wel dat het een heel bewuste keuze is geweest deze kruising, en ik geloof zelfs dat ze het daarna nog eens gedaan hebben. Ik hoop dan maar dat ze wel de medische testen hebben laten doen, want een Sharpei met alle huidproblemen die in het ras zitten en een Jack met Patella...

Ik had vandaag een soortgelijke ervaring. Een Jack Hussel, geen idee waarmee gehusseld, op 3 pootjes - uiteraard - in het bos. Mijn eerste gedachte was 'arm beest, waarom kiezen mensen voor ongeteste ouders?'. Toen schaamde ik me, mijn 2e gedachte was 'wat nou als het een herplaatser is? Die nog alle liefde en aandacht krijgt bij deze mensen?'

Ja, mensen doen de meest onverantwoorde dingen met dieren..
Maar toch, als de pups eenmaal geboren zijn, of 'beter', als de honden uiteindelijk herplaatst moeten worden, is het fijn als er nog lieve mensen zijn die dat hondje opvangen. Ongeacht de gebreken. Al zou het het allerijnste zijn, als er gewoon niet gefokt wordt met ongeteste ouderdieren en als álle nestjes op een verantwoorde manier gecombineerd worden.. Maar dat is toekomstmuziek..