Toch wel zwaar zo'n pup.

Hoe kan je zoiets weten als je nooit een hond hebt gehad ? Niet toch.
En tja, ik ben hartstikke gek met die hond,.. maar is het dan een schande als ik zeg dat ik het ook zwaar vind, tja en als jullie me vast willen pinnen op die opmerking,..

Als je nooit een hond hebt gehad lees je jezelf toch in? Maarja dat zal wel aan mij liggen.

Ik pin je niet vast op die opmerking.
Ik zeg zelfs dat het ook zwaar is.
Alleen dat je het niet meer opnieuw zou doen vind ik een flauwe opmerking.
Maar dat is mijn mening.

Succes!

Kathleen, ik begrijp precies wat je bedoeld. Ondanks ervaring met 2 honden thuis, tig boeken gelezen etc... vond ik het erg zwaar om met Bodhi om te gaan. Hij liet gedrag zien dat ik niet eerder bij een hond had ervaren: extreem happen en daarbij niet afgeleid kunnen worden of reageren op een 'correctie'. Een een vriend die alles op z'n eigen houtje deed, omdat hij onervaren was met honden. Bodhi at ook nauwelijks... Ik was soms erg onzeker of ik het allemaal wel goed deed. Ik heb wel genoten in die tijd, maar ook regelmatig niet. Nu Bodhi wat ouder is, reageert hij veel beter op ons en wij zijn ook relaxter geworden toen het happen stopte. Nu weet ik ook hoe ik dingen anders ga doen bij een volgende hond, je leert er gewoon veel van zo'n eerste eigen hond. Door slaapgebrek en de hele dag intensief bezig zijn, ben je ook moe en daardoor heb je ook veel eerder een bui waarin je het niet meer ziet zitten en je afvraagt of die hond ooit nog gaat luisteren en zindelijk gaat worden etc....

Maar het komt allemaal goed... De hond gaat beter luisteren, wordt zindelijk, heeft minder streken, kan langer alleen blijven.... Het is een kwestie van tijd... en doorzetten natuurlijk!

Wat mij ook heel goed heeft geholpen, is een goede dagindeling waarin de hond veel rust kreeg. In de rustmomenten voor de hond, kon ik opladen en me bezig houden met andere dingen. De hond was 1 uurtje op en ging dan weer 2 uur slapen. En soms sliep hij wel 3 uur achter elkaar.

Veel sterkte met je pupje... Stel hier je vragen, vraag om steun, dat helpt je door deze lastige tijd heen!

Nou Sanne, je inlezen is echt niet genoeg hoor. Er komt heel wat op je af bij een eerste hond. Ik heb me in mijn wanhopige momenten ook wel eens gedacht 'waar ben ik aan begonnen, had ik maar nooit een hond genomen'. Dat is gewoon een moment-opname waarin je je emotioneel niet fijn voelt.

Dank je wel, ik zoek ook inderdaad een beetje steun hier.
Door sommige berichten lijkt het allemaal zo extreem rot wat ik heb gezegd terwijl ik dat zo niet bedoel, ik ben gek op de hond en ze gaat ook absoluut de deur niet uit omdat het even iets anders gaat dan gedacht.
Ik heb ook absoluut geen zin om mezelf te moeten verdedigen hier en doe dat ook niet.

Ik begrijp je best hoor. Bas en Mini hebben wij tegelijkertijd in huis genomen. Twee pups!
De eerste weken waren mijn man en ik doodmoe van ze. Soms waren we blij dat het tijd was om te gaan slapen zodat we even niet op ze moesten letten
Nu zijn we bijna een jaar verder en hebben we onze draai wel gevonden. Maar nog steeds stuiten we wel eens op een "wat nu weer" moment.
Dit forum heeft ons al enorm vooruit geholpen. Vragen over witte drollen, PL, melktanden die blijven zitten, voeding,...
Je staat er niet alleen voor

Hoi Kathleen,

Ik wil ook even reageren. Wij zitten er een beetje hetzelfde voor als jullie. Wij hebben ook een koningspoedel . Hij is nu vijf maanden en het is echt een kanjer. Wij hebben een zoon met asperger.
En ik merk dat er dan meer dingen spelen. Niet alleen je hond goed opvoeden maar ook je kinderen hoe ga ik met de hond om en dat is niet altijd even gemakkelijk bij een kind met asperger. Die wil wel maar kan niet altijd . Ik zie bij ons wel dat onze zoon een hele goede band heeft met onze krullebol. Dus hou vol en probeer te genieten!!! Dus ga zo door en geniet van jullie hond. Ons mooiste moment is s-ochtends al ik hem uit de bench haal dan krijg ik zo'n uitgebreide knuffel heerlijk. Of als hij ons komt begroeten en hij schut zo hard met zijn staart dat heel zijn kontje op en neergaat geweldig.

P.: Onze hond kan trouwens ook nog vrij bijterig zijn (is op dit moment heel erg aan wisselen misschien is dat bij jullie hond ook).

hoi

ik vind de pupytijd heel leuk maar ook best zwaar, al moet ik zegen dat het met de week wat makkelijker werdt. nu word ze wel eigenwijs en luister stukken minder ik zal zowat denken dat ze de pubbertijd in gaat maar dat is wel heel vroeg met bijna 14 weken
en voor mij mag ze ook wel een jaar zijn goed zindelijk en niet contsand op te leten.
maar dat zijn ze voor je het weet

groetjes cynthia en izzy

voor sanne
ik ben het met je eens.jazzy is ook mijn 1e puppy.ik heb me eerst goed voorbereid en ben af en toe ook kapot.maar zal nooit kunnen zeggen als ik het had geweten.dat zeg je toch ook niet over je kinderen?je kan die kinderen niet terug stoppen omdat het zo zwaar is.en ik ben ook een leek.maar ik geniet van mijn 1e pup.iedereen ervaart het weer anders denk ik maar ik heb echt geen spijt. jazzy heeft mijn leven verrijkt hoe moe ik ook de 1e weken was.


groetjes noor en een pootje van jazzy

Mijn man heeft altijd honden gehad ik niet ik ben opgegroeid met katten. Mijn man waarschuwde me van te voren dat het net een baby is omdat een pup een baby is. Ik heb me wel ingelezen heb 5 verschillende boeken in huis waarvan twee rasgebonden maar daar haal je echt niet alles uit. Op dit forum heb ik veel meer geleerd dan dat er in al die boeken staat. Boeken zijn nu handig voor naslag om te kijken hoe iets moet bv nagels onderhouden etc.... Het is erg druk, wij hebben ook twee kinderen van 5 en 3. Ik had je al een schema gestuurd met hoe onze dagindeling is een paar weken geleden toen je een andere topic had. Heb je daar nog iets aan gehad?

Hoi Kathleen,

Ik snap het volledig hoor. Wij kregen Sire toen hij acht maanden was, maar hij was niet zindelijk en depri. Ik zat er af en toe ook flink doorheen. Vooral het slaapgebrek soms. Maar alle aandacht en moeite die je er nu in steekt betaald zich later dubbel en dwars terug dus houd moed!

Succes,
Fanny

Ik had zelf ook wel wat ervaring met honden, maar nog nooit een eigen hond gehad. En wat heb ik al veel van Rowan geleerd! Lang niet alles staat in boeken en ... wat al gezegd wordt. Je gevoel! Ik ben ook iemand die graag alles perfect wil doen. Voel me snel onzeker. Ben ik wel goed genoeg voor de hond, doe ik het wel goed voor de hond? Is Rowan wel gelukkig bij mij? Ben ik een goede baas, kan ik hem wel aan? En nu hij anderhalf is heb ik nog steeds wel onzekere momenten ... inmiddels heb ik wel drie honden. En iedere keer verbaas ik me d'r over hoe snel je die puppytijd "vergeet" als je hond ouder wordt.

Hoe snel ze eigenlijk groot zijn. Het is makkelijk gezegd, geniet van je puppie! En ze zijn snel groot! Het klopt allemaal maar als je tegen gevoel omhoog loopt is het moeilijk om dat los te laten!

Uit de berichten van Kathleen proef ik meer onzekerheid over hoe zij zich voelt dan dat ze niet goed met haar hondje bezig is. En juist dat is zo moeilijk. Kathleen, ga gewoon werken vanuit je gevoel! Jouw hond is blij met de aandacht die hij van jou krijgt, hij wil voor je werken en hij wil dingen van je leren. Maar het blijft tegelijkertijd ook nog even een baby en puber ... dus neem het hem ... maar ook jezelf niet kwalijk als het niet meteen allemaal gaat zoals het moet. Ook wij hebben leren leven met vallen en opstaan en onze ouders voor moeilijke keuzes gezet. Dingen van hen moeten leren (die we niet zo snel oppikten als zij zouden willen) Zo kan je je hond ook zien ... hij / zij moet dingen leren, en dat kan alleen door het hem / haar duidelijk te maken hoe het wel moet!

Geef niet op en voel je niet schuldig dat maakt het alleen maar moeilijker. Het komt echt goed, je komt hier doorheen en dan ga je alles anders zien! Probeer het wat los te laten, het gaat niet in een keer goed, nou dan doe je het toch in twee keer, desnoods in tien keer.

Succes!

Hoi Kathleen,

Ook ik begrijp je helemaal hoor. Misschien een heel raar vergelijk,alleen toen ik mijn eerste kindje kreeg vond ik dat ook heel zwaar, vermoeiend en dacht stiekem ook weleens waarom moest ik zo nodig.Toen mijn tweede zoontje anderhalf jaar later werd geboren was ik alles alweer vergeten van de moeilijke tijd en kon volop genieten. Zo dus ook met mijn eerste en tweede hondje! Al het begin is moeilijk ..en ja...een eerste pup is best zwaar,ook zij komen niet met een gebruiksaanwijzing bij je binnen , maar heus ook jij gaat je draai er wel in vinden!!! En kijk je terug op deze tijd!

Succes!

Het lezen van boeken is theoretisch erg leuk maar praktisch stelt het natuurlijk niets voor. Dan hoeft een puber ook niet meer naar school te gaan
Gaat een bevalling beter na het lezen van een boek? Ben bang van niet, helaas

Kathleen, ik voel met je mee hoor. Ik ben inmiddels aan mijn 3e hond en nu ben ik pas relaxed. 's Avonds heb ik echt weleens gedacht: jeetje, dat beestje heeft ADHD, wat is hij druk! Zit je met je man, wij zijn 49 met balletjes op de grond om je pup wat af te matten, haha. Ook dit was van korte duur, heeft misschien een maandje geduurd. Echt, een pup wordt vanzelf rustiger, de 1 wat sneller dan de ander maar het komt heus wel. Laat je door de negatieve reacties niet van de wijs brengen, haal de positieve reacties eruit. Er is een spreekwoord wat zegt: Het stinkt waar het niet waait. Ofwel: ieder huisje heeft zijn kruisje Over een paar maanden denk je: toch wel leuk, een tweede

Ik had de reacties van Hetty en Ellen niet gelezen, toen zat ik nog te broeden op mijn antwoord. Zo zie je maar. Niemand is perfect

Ik sluit me helemaal bij Ellen aan, ik had precies hetzelfde. De onzekerheid die je in het begin kan hebben, of dat nu bij een baby is of bij een pup, is zo vermoeiend. Hoewel inmiddels helemaal gewend aan Terra en een lekker ritme opgebouwd, voel ik me soms door haar nog steeds wel eens opgefokt omdat ik dan het gevoel heb dat ik steeds iets met haar moet doen. En dat kan nu eenmaal niet als je ook een gezin en baan hebt, dan moet je soms keuzes maken. Ik doe veel met Terra, laat haar lang uit en vooral dan vooral veel spelen dus ze komt niets tekort. Maar het is soms even wennen allemaal. Wel heb ik op een gegeven moment de knop omgezet: niet alleen ik maar ook Terra moet zich aanpassen. Dat houdt dus in dat ik niet haar persoonlijke entertainer ben voor de hele dag en dat ze zich soms ook zelf maar eens moet amuseren. Tenslotte eis ik dat ook van mijn kinderen. Dat bracht wel meer rust in mijn hoofd en nu gaat het dan ook lekker. Dus Kathleen, kalm aan! Ik weet zeker dat je het beste voor hebt met je hond en alles wil geven wat mogelijk is, dus blijf relaxed! Straks zitten jullie allebei in een bepaald ritme en dan gaat alles meer vanzelf, let maar op.

pup druk?
probeer kinderen maar eens

ik doe het met plezier en heb het nooit zwaar gevonden een pup op te voeden,kinderen aan de andere kant kosten veeeeeeeel meer moeite en energy!

Ik heb al mijn hele leven honden, maar altijd uit het asiel. Ik zou totáál niet kunnen inschatten hoe het is om een pup te hebben.

Hoe hem zindelijk maken? Geen idee hoe ik dat zou moeten aanpakken en hoe lastig het is.

Toen mijn vorige hond juni vorig jaar overleed stond ik weer voor de keuze. En ik ben weer voor een asielhond gegaan. Ik heb geen idee hoe het is om een pup te hebben en ik wil mezelf niet tot over mijn oren in de nesten werken, zogezegd. Zeker niet aangezien ik chronisch ziek ben en mijn rust echt wel nodig heb.

Hoe zwaar iets is word door verschillende mensen anders ervaren, net als pijn. Ik vind dus ook niet dat je zomaar kan zeggen dat je je moet inlezen...

Idd, heel zwaar! Steeds achter die pup aanlopen enzo... als we er nog een hond bij zouden nemen komt hij uit het asiel, geen pup meer..

onze pup was 6maanden toen we haar kregen maar wat viel dat tegen zeg. Had dit nooit verwacht. ogen van voren en achteren, weglopen zodat de auto's voor haar op de weg stil moeten staan enz.

Ik vond het van beide heerlijke tijden.
Ik vond het opvoeden niet echt zwaar. Ik had me ingelezen, ervaringen uitgewisseld en bij Mexx hadden we de ervaring van Goof al.
En eigenlijk ging het allemaal vloeiend.
Goof was na een dag of 2 echt volkomen zindelijk. Nooit meer iets binnen gedaan.
Mexx deed er een week over en nog 1x wat er na.
Het waren echt perfecte puppies
Alleen had Mexx wat problemen met de bench, maar dat hebben we snel en goed opgelost.
Ik vind de puppie tijd wel echt de mooie tijd al kan ik me nog herinneren dat ik het ook heerlijk vond om vooruit te denken naar de periode dat ze groter zijn en je er meer mee kan doen.

ik ben het helemaal met angele eens soms wil je ze wel eens wat doen
heb net bram in bad gedaan nou dan zijn ze me toch druk samen en maar rennen...
ik heb gewoon de laptop naar boven genomen en zit boven te computeren zei hun lol en ik even rust
zolas angela zegt moet je gewoon af en toe zelf even een rust punt nemen
storm is 5 maanden en doet zijn naam echt eer aan...
bram was veel rustiger als pup
maar ook dat drukke heeft wel eens zijn charme
groetjes thea

Kijk,.. ik denk ook wel dat als ik een jaar verder ben ik natuurlijk ook om alles lach en dat ik misschien wel vind dat ik me gigantisch heb aangesteld en misschien zeg ik dan ook wel dat ik het zo nog eens zou doen,.. ik wil haar ook echt niet meer kwijt, laat dat duidelijk zijn.
Maar ik zou liegen als ik het makkelijk vond en alleen maar genoot.

Daarom is het ook fijn om wat herkenbare verhalen te horen.

Ook ik had altijd honden om me heen, maar eenmaal zelf een hond hebben is zoals anderen al gezegd hebben toch wel eventjes wat anders.
Ik kan niet zeggen dat ik het "zwaar" gevonden heb, het was hartstikke leuk, maar ik vond het wel een ontzettende verantwoording. Ik was nu verantwoordelijk voor een levend wezen wat totaal van mij afhankelijk is. Ik moet ervoor zorgen dat het haar goed gaat en ze een leuk leven krijgt. (Denk dat dat met babies precies zo is).

Dat vond ik soms wel moeilijk ja, en uit alle adviezen dat halen wat jezelf het beste lijkt valt in het begin ook niet mee. Blijven lezen over honden, hun gedrag en aard is iets wat goed helpt om tenslotte hier wat zelfverzekerder over te worden.

Hoi Kathleen,

Het is echt zwaar, ik heb het ongeveer even druk ervaren als toen mijn zoon was geboren. je bent alleen maar bezig met laden en lossen, eten en poepen en plassen, en dan ga j euitgepup op de bank zitten en dan vinden ze altijd wel iets om aan te knagen zoals een stoelpoot of een vloerkleed. Hou vol, je bent goed bezig en vergeet niet ervan te genieten. Want al je het jezelf toestaat is het ook heel erg leuk!