Blijft altijd zo ontzettend moeilijk…Ogin daar wandelde ik mee dat iemand zei wat ziet Bams er fantastisch uit, die dacht dat het Bams was, en ja dan vloeien er ook tranen, en Bams was er al een hele lange tijd niet meer. Bams en Ogin , met het ouder worden van Ogin ging ze heel veel op dr lijken…Ogin had alleen een heel ander karakter.
De mensen die ik dagelijks zie,soms al jaren die ik altijd begroet of een praatje mee maak,bij die mensen informeer ik altijd waar hun hond is,soms vloeit er een traantje,maar ik merk dat ze het fijn vinden,mensen die ik nooit begroet of mee praat daar informeer ik niet naar.
Ja ook ik vind het fijn als ze er naar vragen en tranen .? Heel niet erg maar het doet mij goed dat er naar gevraagd wordt.
Mierzoete herinneringen,op mijn startscherm laptop staat nog altijd die foto. Spelen met stok,ze waren zo leuk samen.
Het was toen ook liefde op het eerste gezicht.
Monique, zo leuk die mooie herinneringen, zo vergeten we ze niet om steeds met liefde naar de fotoos te kijken.
Ja het zijn mooie foto's, maar dan voel je t ook weer even extra he.
Ik koester de fotoos en de herinneringen, ik ben daar van overtuigd dat ze bij me zijn, en ook voelbaar…. En een nieuw huisgenootje is nimmer een vervanger, maar je krijgt weer zorg en liefde voor elkaar en het zorgt er voor dat je verder kan en niet alles stilstaat zoals nu.
Hier ook hoor, sommige mensen zien het bijna meteen, maar ook mensen die het pas een half jaar later vragen. Of zelfs een jaar later nog, 'is Kim er niet meer?' En ik heb het zelf ook wel eens later opgemerkt, idd dat je opeens denkt 'hey al een tijdje die en die met die hond niet gezien!'
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?