Mijn allerliefste meisje….Ogin.

Blijft altijd zo ontzettend moeilijk…Ogin daar wandelde ik mee dat iemand zei wat ziet Bams er fantastisch uit, die dacht dat het Bams was, en ja dan vloeien er ook tranen, en Bams was er al een hele lange tijd niet meer.   Bams en Ogin , met het ouder worden van Ogin ging ze heel veel op dr lijken…Ogin had alleen een heel ander karakter. 

De mensen die ik dagelijks zie,soms al jaren die ik altijd begroet of een praatje mee maak,bij die mensen informeer ik altijd waar hun hond is,soms vloeit er een traantje,maar ik merk dat ze het fijn vinden,mensen die ik nooit begroet of mee praat daar informeer ik niet naar.

Ja ook ik vind het fijn als ze er naar vragen en tranen .? Heel niet erg maar het doet mij goed dat er naar gevraagd wordt.   

   Hier kwam ze net thuis, Bams is mee geweest om haar op te halen.   

"    Hier kwam ze net thuis, Bams is mee geweest om haar op te halen.    "

Willemijn - Bams en Ogin ¥ .

Mierzoete herinneringen,op mijn startscherm laptop staat nog altijd die foto. Spelen met stok,ze waren zo leuk samen.

Het was toen ook liefde op het eerste gezicht.

Monique, zo leuk die mooie herinneringen, zo vergeten we ze niet om steeds met liefde naar de fotoos te kijken.   

   Ze zijn weer samen.  Voor mij een lach en een traan.   

"    Ze zijn weer samen.  Voor mij een lach en een traan.    "

Willemijn - Bams en Ogin ¥ .

Ja het zijn mooie foto's, maar dan voel je t ook weer even extra he. 

Ik koester de fotoos en de herinneringen, ik ben daar van overtuigd dat ze bij me zijn, en ook voelbaar….    En een nieuw huisgenootje is nimmer een vervanger, maar je krijgt weer zorg en liefde voor elkaar en het zorgt er voor dat je verder kan en niet alles stilstaat zoals nu.   

Hier ook hoor, sommige mensen zien het bijna meteen, maar ook mensen die het pas een half jaar later vragen. Of zelfs een jaar later nog, 'is Kim er niet meer?' En ik heb het zelf ook wel eens later opgemerkt, idd dat je opeens denkt 'hey al een tijdje die en die met die hond niet gezien!'

      Met zijn tweetjes altijd te vinden aan de wanterkant.  

Troost die ik zo graag krijg……..van de week zei iemand mij, kom op herpakje, tranen waren er en nog steeds, een geliefd dier wat heen gaat vraagt geen tijd om je te herpakken  ?  Het besef moet nog doordringen dat ze er niet meer is, mijn meisje Ogin.   

" Troost die ik zo graag krijg……..van de week zei iemand mij, kom op herpakje, tranen waren er en nog steeds, een geliefd dier wat heen gaat vraagt geen tijd om je te herpakken  ?  Het besef moet nog doordringen dat ze er niet meer is, mijn meisje Ogin.    "

Willemijn - Bams en Ogin ¥ .

Ik schrok er echt van toen ik dat las. Ik heb hier vrijwel nooit gereageerd maar jaren meegelezen. Ik kan me nog herinneren dat jij je (?) bekken had gebroken en alle moeilijkheden die dat bracht. En alle problemen met de tremoren van bamse en wat je daar allemaal voor gedaan hebt. En daarna kwam Ogin. Ik heb niet alles altijd helemaal gevolgd, en ik weet ook niet meer precies hoe het met bamse ging of wanneer ze overleden is. Ik weet hoe ontzettend veel jij voor jouw honden doet en die prachtige aangepaste auto die je hebt. Ik vind het zo mooi hoe jij met je honden om gaat en wat je allemaal doet. En toen las ik dit in eens over Ogin. Hoe dan... zo op eens, hartverscheurend... 

Mijn hond was al langer wat mee ik wist dat ie niet hoogbejaard zou gaan worden maar ja... Ik word er nog steeds verdrietig om en het "komop herpak je" helpt niet om te zeggen weet ik uit ervaring. Het klinkt alsof het verdriet er niet meer mag zijn, je je aan stelt of zo. Ik weet het niet... Hier begonnen ze meteen over een nieuwe hond. "Wat wil je nu voor hond?" Alsof je direct weer een nieuwe tissue uit een doos trekt... Nee laat me maar even met rust. Voor mij was hij zo speciaal een soort tweede kind naast mijn echte kind. Ik mis hem nog steeds enorm. Uiteindelijk ga ik door maar op mijn tempo. Sterker nog ik ga al door... Het leven gaat door maar af en toe wordt ik nog steeds overvallen door het verdriet, het gemis eigenlijk. Dan denk ik ohh was ie maar hier om dit mee te maken.  Eerst eens even goed oriënteren en dan komt er wel weer een nieuw hondje. Mijn zoontje snapt het niet goed ook nog dat hij nooit meer terug komt dat is extra verdrietig. 

Fred , bedankt voor het uitgebreide bericht….vaak krijg je toch te horen van, het is ..maar..een hond, voor mij zijn  mijn honden mijn leven waar ik mee doorbreng, ze zijn allemaal zeer geliefd geweest .   ogin is plotseling overleden na een operatie van een melkklier tumor van nog geen 1.5 cm….geen uitzaaiingen, patholoog heeft mij zelf nog gebeld, geen zorgen maken, er waren wel a-typische cellen aanwezig maar die zorgen niet voor uitzaaiingen, tumoren waren 3% dat er zouden komen na de operatie, met frisse moed verder gegaan, tot ook de arts dacht een seroom, wat vaker gebeurd na een operatie waardoor er een holte ontstaat die dan gevuld wordt met vocht, niets gevaarlijks, nog drie puncties genomen en de uitslag door de zelfde patholoog, onduidelijk, 16 januari ging ik voor drainage, bleken drie grote tumoren en geen serooms.  Direct ingeslapen omdat de tumoren al op klappen stonden, nog steeds vraag ik me af….ze was niet ziek, niets afgevallen, gewoon eten , dr energie met wandelen    ….wat moeilijk opstaan , dacht door het ongemak van de serooms, en wat meer hijgen dan gewoonlijk, hebben dr vacht nog goed ingekort, zodat ze niet meer zo hijgde…..arts stond ook voor een raadsel, zo snel groeiende tumoren worden niet snel gezien….patholoog dito….geen uitzaaiingen waren nergens te bekennen….heb nog met de arts telefonisch na de crematie met de arts gesproken, en ben er ook nog naar toe gegaan nadat ik persoonlijk toch nog een afspraak wilde met de arts van ogin….haar lijden bespaart, het goed uitgelegd en de arts heeft de tijd er voor genomen.  Het aanvaarden is moeilijk….wat betreft een nieuw huisgenootje ? Ja dat komt er, waarom niet wachten ? Als ik nu niet voor een nieuw huisgenootje gaat dan gaat leeftijd een rol spelen, nu kan het nog.   En nee ze is er nog niet….   Fred, Bams is vijf jaar geleden overleden, niet na een ziekbed, ze was bijna 14 jaar, en kon niet meer, heel vredig bij mij thuis ingeslapen, dezelfde arts die ook Ogin negen jaar maandelijks zag…

Fred, je bent wel heel lang dan hier op hp…ja Bams had een bijzondere afwijking die niet veel voorkomt…en toch gezond verder oud geworden, helaas Ogin dermatitus atopie, wat niet te genezen is en levenslange verzorging nodig heeft, nooit een dag is het me te veel geweest…..

gelukkig geen skelet problemen, en een goede arts was er voor Ogin….en helaas is Ogin veels te vroeg gegaan, hoopte echt dat ze zo oud zou worden als Bams, helaas heeft niet zo mogen zijn…twee fantastische meiden .    

Willemijn,herpakken,rouwen,huilen,verwerken,het een plaatsje geven,het heeft tijd nodig.

Ik doe voorbeeld nooit een halsband van overleden hond aan de nieuwe hond geven,hoe vaak ik niet even aan de halsband rook,even het vertrouwde geurtje,opsnuiven en op een dag ruik je het niet meer.

Rox is hier bijna 5 jaar en je weet zelf,dat ik soms nog verdriet heb over het afscheid van Vigo. Het heeft een plaatsje gekregen maar als je zo intens van een dier houdt,is je verdriet bij verlies ook intens.

 Zo waar Monique….   

Ik heb ook nog wat spullen van mijn honden, tuigjes, halsbanden, zelfs wat speelgoed. Zelfs van de honden die ik als kind had. Op een gegeven moment ruiken ze inderdaad niet meer maar de hond, dat is al best snel. 

Ik heb ook nog een oude gedeukte drinkbak van de eerste herder. Elke keer als ik dat ding zie liggen denk ik nog aan hem.

Ik heb kubussen, glazen met haar van de honden erin…..en als ik hun haar zie…zijn ze zo dichtbij…is wel afgesloten.   .  

"       Met zijn tweetjes altijd te vinden aan de wanterkant.   "

Willemijn - Bams en Ogin ¥ .

Oh Willemijn, wat moet je ze missen! Ken jij de ‘rainbow bridge’?
Zulke mooie foto’s! Mis Henry ook nog steeds. Heel grappig wat jij schrijft over ouder worden Bams en Ogin, dat heb ik nu met Ivoir.  Maar Ogin is pas kort geleden, dan doet nog echt pijn. Denk aan je. 

Hovawart, blijft altijd pijn doen, een plekje geven is nodig, het is nog kort geleden, gemis is groot, ritme is weg, en heel het huis voelbaar….      Herinneringen zijn belangrijk zo heb  ik het gevoel dat ze aanwezig zijn en blijven….is voor iedereen anders.

" Hovawart, blijft altijd pijn doen, een plekje geven is nodig, het is nog kort geleden, gemis is groot, ritme is weg, en heel het huis voelbaar….      Herinneringen zijn belangrijk zo heb  ik het gevoel dat ze aanwezig zijn en blijven….is voor iedereen anders. "

Willemijn - Bams en Ogin ¥ .

Ik weet het… tegelijkertijd denk ik dat het zo’n pijn doet is omdat we het zo fijn hebben gehad. Ze zozeer het verschil hebben uitgemaakt. :-)

Lekkere bekkies Monique en Willemijn? Doorgaan en blik op vooruit zetten.

Soms lukt dat niet…doorgaan ja dat moet, maar ze bepaalde je leven de ganse dag. 

" Troost die ik zo graag krijg……..van de week zei iemand mij, kom op herpakje, tranen waren er en nog steeds, een geliefd dier wat heen gaat vraagt geen tijd om je te herpakken  ?  Het besef moet nog doordringen dat ze er niet meer is, mijn meisje Ogin.    "

Willemijn - Bams en Ogin ¥ .

Willemijn je bent kwetsbaar nu. Blijf niet staan bij de mensen wiens hart doorheen de jaren steeds killer en killer werd.

Die persoon die dat zo lompweg uitte staat niet in contact met zijn ware zelf of gevoelsleven. Het jaagt zulke "mensen" schrik aan om dieper te moeten graven dan de oppervlakte want ze zijn bang voor wat ze daar zouden kunnen vinden. Die vegen alles onder een spreekwoordelijk matje en later worden die dan ziek van alle troep tussen hun twee oren dat ze nooit opgeruimd hebben. Telkens zij jou tegen het lijf lopen, worden zij geconfronteerd met hun eigen onvermogen en onkunde als mens zijnde. Uiteindelijk worden ze gefrustreerd en gaan ze nog met de vinger naar jou wijzen.

Je bent een mooie ziel, Willemijn. Je denkt op een andere, meer natuurlijke manier over de dingen na. Dat maakt jou ook heel zichtbaar in de wereld. Helaas ook voor diegenen die je liever niet tegenkomt.