Hallo allemaal,
Ik zit met een behoorlijk probleem. Tot negen maanden geleden heb ik 2 chihuahua's gehad, ze waren dikke vriendinnetjes en lagen altijd samen. Sinds de andere begin dit jaar is overleden kan mijn hondje geen seconde meer alleen zijn. En dan ook echt geen seconde. Normaal douchen is zelfs bijna niet te doen.
En als er wel iemand thuis heeft dan heeft ze nog geen moment rust want ze is continu gefocust en oplettend of er niemand weggaat. Eigenlijk is ze aan het overleven en is het geen leven meer.
Ik zit inmiddels met mijn handen in het haar, ik ben zoveel mogelijk thuis, of één van mijn dochters is thuis maar soms is ze gewoon een paar uur alleen, we kunnen geen van alleen continu thuis zijn.
Ze is veranderd in een onzeker en zenuwachtig hondje en ik vind dat een zielig.
Ze is ruim 13 jaar, heeft hartproblemen (medicatie sinds een maand of 3) en ze krijgt hierdoor steeds vaker hoestbuien en heeft het dan ook benauwd. Eet weinig. De momenten dat ze alleen is,loopt ze continu heen en weer en piept ze. (Camera).Echt de hele tijd. Daarna als er iemand thuis komt hoest ze meer dan anders door de spanning. De laatste tijd denk ik steeds vaker aan inslapen, ook omdat ik sinds de echo van drie maanden terug weet dat haar hart behoorlijk vergroot is en ze hier ondanks medicatie last van heeft.
Maar ze is ook nog regelmatig vrolijk en rent nog en doet gek. Ik vind het zo ontzettend moeilijk. Het breekt mijn hart om ze te moeten laten inslapen maar ze heeft eigenlijk geen leven meer op deze manier. Medicatie om rustig te blijven hielp ook niets. Het hoesten steeds vind ik ook zielig.
Wil er iemand met mij meedenken
Heel moeilijk om een advies te geven voor je hondje, is haar ziekte een groot probleem dn kan je beter avies vragen aan je dierenarts of inslapen een juiste keuze is, zijn de medicatie die ze nu krijgt nog goed te doen dan zou ik voor een kalmerings supplement gaan……je schrijft dat je hondje toch nog lekker wandeld , probeer als ze in zo,n neerslachterige bui is haar af te leiden…
Had je dit al niet eerder gevraagd? Of was dat een gelijk verhaal van iemand anders?.
Ik snap je probleem, je hond heeft het heel erg moeilijk. Je vraagt je af,,is dit eerlijk naar de hond toe. Je kan weinig doen, want iedere opwinding is benauwder zijn en hoesten,
Ze is oud en heeft lichamelijke problemen, benauwd zijn is vreselijk,. Maar ook heeft ze nog ergere psychische problemen, nl angst , angst voor alleen zijn, voor het vertrek van iemand. Continue in angst leven, ik heb het een aantal jaren gedaan, dag in dag uit, , en het heeft me gesloopt,. Jij kan aan die angst niets veranderen en , door die stress, want dat is het ook, zal haar benauwdheid toenemen, zoals je zelf al opmerkt,
Mensen mogen en kunnen dan zelf aangeven of ze dóór willen leven of niet. Jij moet die beslissing voor je hondje nemen.
Vraag een heel eerlijk gesprek aan met je dierenarts want die zal er achter moeten staan. Deze zal dit vaker meegemaakt hebben en kan je advies geven. Hoe dan ook, ik kan me voorstellen dat dit voor je hond en voor jezelf geen houdbare situatie is. Heel veel sterkte met dit moeilijke besluit.
Heb je t al eens met de snuggle puppy geprobeerd?
Je kan voor jezelf twee lijstjes maken.
Wat heeft de hond nog voor plezier en waar is dat totaal weg. Eerlijk alles opschrijven, misschien geeft dat duidelijkheid voor jullie.
Voor verlatingsangst? Neeeuhh.
Mijn hond heeft voor mijn gevoel redelijk extreme verlatingsangst, maar vergeleken met jouw hond valt ze nog mee. Mijn hond kan in huis van mij los zijn, maar als ik de deur achter me dicht doe wanneer ik naar buiten ga, begint het huilorkest bijna meteen. En daar heb ik al met de handen in het haar mee gezeten en op het ergste moment (wel werk gevonden maar nog geen oppas) getwijfeld of ik haar zou herplaatsen. En dan valt mijn hond dus nog mee en is ze jonger (nu 8 jaar). Dus ik snap je. Toen mijn hond er gezondheidsproblemen bij kreeg is inslapen ook door mijn hoofd gegaan. Gelukkig was het iets waar medicatie (nu) voor helpt, en ik heb een oppas gevonden die bijna altijd op kan passen. Wanneer zij eens niet kan grijpt de stress mij aan; wat als deze oppas ooit niet meer op kan passen? Kan ik nog wel een andere vinden die zo lang op haar kan/wil passen? Hoe zit het met mijn werk dan? Zou ik haar dan moeten herplaatsen? Kan ik dat haar aandoen?
In jouw situatie kan ik dus wel begrijpen waarom je denkt aan inslapen. Gezien de leeftijd en gezondheid, en als een oppas regelen gewoon niet haalbaar is (mijn hond is ook niet de gemakkelijkste en ik woon wat afgelegen, dus vaste opvang in eigen woonplaats is zelfs gewoon onmogelijk, mijn oppas zit 20km verderop, gelukkig vlakbij werk), dat inslapen misschien gewoon wel het humaanst is. Dierenartsen slapen ook niet zomaar in, dus ik zou het misschien ook met hen overleggen? Of zij hetzelfde denken?
Maar ik zou het nog wel met de dierenarts dus overleggen, of kijken of oppas regelen mogelijk is. Inslapen is altijd de laatste optie, maar het klinkt alsof jullie alle andere opties al zo’n beetje bekeken hebben?
Sterkte met het maken van een keuze
Hoe gaat het?
Mijn hond heeft ook extreme verlatingsangst, hij is mijn schaduw zeg maar, maar geen haar die er aan denkt om hem daarvoor in te laten slapen.
Een hond heeft ook gewoon een rouwproces, en dan hebben ze je gewoon nodig, nieuwe dingen gaan doen, andere plekken wandelen, nieuwe ervaringen op doen kan daarbij helpen (als voorbeeld)
Dat kan. Maar dit hondje is 13 jaar, vriendinnetje is 9 maanden geleden overleden, baasjes hebben er al alles aan gedaan, ze heeft hierover eerder een topic geopend volgens mij, toen het hondje net was overleden. Hondje heeft hartproblemen, en bij opwinding steeds benauwder. Dit hondje heeft continue stress, steeds aan net opletten of de roedel compleet blijft enzv. Heeft dit hondje nog een fijn leven? Dat vraag ik me af. In angst leven en benauwd zijn, twee vreselijke dingen,
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?