Tweede hond in opvang met optie tot adopteren: Gaat dit goed?

Hallo,

Ik ben op zoek naar wat meningen/ervaringen.

Wij hebben vorig jaar een hondje geadopteerd van nu inmiddels 2 jaar. Zij zat op dat moment in NL in een opvanggezin en kwam uit Roemenië. We zijn nog steeds ontzettend blij met haar. Ze is een lief, sociaal meisje (soms wat onzeker). We merkten aan haar dat ze het contact met andere honden zo leuk vindt, dat we besloten dat het misschien een goed idee was om er nog een hondje bij te adopteren. Via dezelfde stichting hebben we toen een hondje besproken wat afgelopen week naar NL is gekomen. Met de stichting hebben we het zo geregeld dat wij het opvanggezin zijn en hij dus direct naar ons ging, met een optie tot adoptie waarin we in de eerste weken kijken hoe het klikt met ons hondje en gezin (we hebben ook jonge kinderen). Nu is het opvanghondje een aantal dagen bij ons. Het lijkt een lief, soms nog wat verlegen hondje wat nog veel moet leren. Hij doet nog van alles in huis, vindt lopen aan de riem eng etc. Maar dat hadden we natuurlijk ingecalculeerd. Bij ons huidige hondje was dit ook enigszins ookal was het daarbij wel wat minder. Nu observeren we de twee natuurlijk ook samen. Wat ik sinds gisteren zie bij het spel tussen de twee is dat het nieuwe hondje zijn tanden ontbloot. Hij maakt ook veel geluid bij het spelen, maar dat kan natuurlijk. Het tanden ontbloten vind ik alleen een beetje spannend. Ook pakt hij onze hond in de nek en schud dan een beetje heen en weer tijdens het spel. Over het algemeen is mijn visie dat het een vriendelijk reutje is, wel wat bang nog voor mijn jongste kindje van 1 jaar, maar af en toe twijfel ik dus of de interactie tussen de twee hondjes wel helemaal ok is. Ons hondje is soms ook wat bezitterig richting hem, als het om speeltjes, eten of gezinsleden gaat (ze beschermt ons zoontje bijvoorbeeld lichtelijk door dan een beetje te katten tegen hem als hij in de buurt komt). Mijn vraag is eigenlijk, hoe zien jullie dit gedrag, zoals het ontbloten van de tanden? Is dit normaal spelgedrag? Ik heb er natuurlijk ook op gegoogled maar daar werd ik ook niet echt wijzer van. Ik wil gewoon een goede beslissing nemen na deze proef/opvangperiode. Een beslissing waar mijn huidige hond, maar ook het nieuwe hondje gelukkig van worden. Zijn zij een mogelijke match of niet... Daar loop ik nu heel erg tegenaan. Jullie meningen/ervaringen zijn welkom!

Ik zou de honden binnen eerst scheiden, en alleen samen wandelen.

Het klinkt alsof je tweede hond wat meer ruimte nodig heeft om aan alles te wennen.

Vergeet niet dat de reis naar Nederland en alles daarvoor en na veel stress geeft. Eerst Rust, dan de rest 

Je hebt inderdaad te maken met een erg stressvolle situatie. Voor je huidige hond is dit een hele aanpassing, waarbij ze ook wat tijd nodig zal hebben om de nieuwe hond te leren kennen. Dat kost best veel energie voor beide honden trouwens, en beiden de tijd en ruimte geven om soms even bij te komen zal zeker al eens helpen.

Je nieuwe gezinslid heeft wat tijd nodig om vertrouwd te raken met zijn nieuwe omgeving. Het kan een tijdje duren voordat ze hun echte karakter laten zien. Stress heeft ontzettend veel invloed op gedrag, zo ook sociaal gedrag naar jullie maar ook naar jullie huidige hond.

Tijdens spel loopt stress ook geleidelijk aan op (positieve opwinding is nog steeds een vorm van stress), waardoor het soms mis kan gaan als spel te lang doorgaat. Als geen van beide honden op tijd pauze weet te pakken, dan zul jij daar de verantwoordelijkheid voor moeten gaan nemen. Wat betreft de vorm van spel kan het zowel spel als een poging zijn om afstand te vergroten. Dat is op een forum erg moeilijk te beoordelen. Let vooral op de lichaamshouding van beiden honden: Losse lichaamshoudingen en vloeiende motoriek is waarschijnlijk leuk spel, veel stijfheid en stramheid bij één of beide honden wijst erop dat het spel niet leuk is. Ga daarbij ook na of ze soms even uit elkaar gaan, of er afwisseling is tussen bijvoorbeeld najagen en nagejaagd worden en of beiden spel initiëren.

Verder sluit ik me aan bij wat al genoemd is door Kees. Ga eerst eens een tijdje alleen samen met ze wandelen. Op die manier kunnen ze veel beter aan elkaar wennen en elkaar in een rustige en neutrale setting leren kennen.

Tanden laten zien of in de nek hangen kan op zich deel zijn van spel, jazeker, alles hangt af van de ruimere context en de intenties van de honden. Dus dat ga je moeten 'lezen', hoe de honden zich daar zelf bij voelen, welke energie er tussen hen hangt.

Zorg voor voldoende rust, duidelijkheid en de mogelijkheid om afstand te nemen van elkaar. Een tweede hond erbij, is altijd goed uitkijken en managen waar dat nodig is. Zonder extra druk of spanning te leggen, weliswaar. 

Meer vanuit de intentie om een standvastige, kalme en veilige omgeving te creëren waar de honden de ruimte krijgen om elkaar beter te leren kennen. 

Dank voor jullie reacties! Uiteraard beseffen we ons dat de hele reis en alles wat hij al heeft meegemaakt meespeelt en dat hij simpelweg moet wennen en daarvoor tijd en ruimte moet krijgen. Dat hebben we met ons huidige hondje immers ook meegemaakt. Fijn om in ieder geval nog wat extra input te ontvangen. Ik heb mijn hele leven honden gehad, maar nog nooit twee tegelijk. Dat is dus weer even een nieuw fenomeen en ook leerzaam.