Hoe omgaan met trekken bij vermoeide hond?

Dat lijkt mij ook zeker niet de bedoeling. Maar als honden (scheef) hangen zijn ze nog steeds bezig met trekken, en dat is nu juist m'n punt: dat is wat schadelijk kan zijn voor een hond. Maar als je hond trekt en je gebruikt een halsband, dan heb je echt wel een reëel risico op beschadigingen in het strottenhoofd. Maar je hoort hier niet over hoe schadelijk het gebruik van een halsband kan zijn. Sterker nog, bij gebruik van een halsband moet je vooral blijven trainen met je hond. Ook al is die soms onbereikbaar, af en toe hoort dat nu eenmaal bij de leeftijd. Maar blijven trainen doe je toch ook bij gebruik van dat anti trek tuig?! Hier houd ik geen spanning op de lijn. Het verschil met de halsband is dat als er spanning op de lijn kwam, m'n hond nog wel eens door kon trekken (ook al ging het zeker 80% van de tijd goed). Maar nu voelt ze zelf aan wanneer de lijn ophoudt, trekt dus helemaal niet meer en als ze ergens van schrikt waardoor er toevallig spanning op de lijn komt, trekt ze niet meer door. Daardoor lopen we overal met een slappe lijn, zoals ik al zei: rust voor m'n hond, rust voor mij. 

Met je eens hoor! Het is geen uiteindelijke oplossing. Trainen van wandelen met slappe lijn staat altijd op de eerste plaats  Kan me voorstellen dat zo'n hulpmiddel daaraan bijdroeg.

" Je weet wanneer/waarom je hond gaat trekken. Het is maar een kort eindje naar huis. In je hoofd is het een strijd en zie je het als 'toegeven'.
Waarom dan niet op een constructieve manier zelf het intiatief nemen, ipv begrenzend te denken?
Nodig je hond uit om samen een sprintje naar huis te trekken. Voor de hond een prima manier om al rennend alle spanning uit het lijf te gooien. En voor jezelf geen dilemma meer en het gevoel dat jij de controle/beslissing tot rennen hebt genomen. Win win, en nog leuk ook.  "

Alaska's Finest!

Ja top idee!!!

dit dat zus zo en een beetje....

maak eens een ( prive ) afspraak met gedragsdeskundige, die ziet de hond in levende lijven in de omgeving van de hond,

vaak lopen ze ook met je mee zoals jij gewend bent om de hond uit te laten en je krijgt dan tips/adviezen die veel beter werken dan alles wat hier word gezegd door mensen die je hond nog nooit hebben gezien....

1001 meningen en adviezen van mensen die je hond totaal nog nooit hebben gezien kun je ook gek en onzeker van worden als het niet lukt....

Dank!

We hebben al eerder eens iemand ingeschakeld voor een ander ding, het werkt zeker beter als iemand je hond ziet en even met je meeloopt. Vanuit daar neem ik ook zeker wat tips mee voor dit specifieke issue.

Nou vind ik echter niet dat ik hier echt een deskundige voor nodig heb. Niet omdat ik denk dat ik het beter weet (natuurlijk niet, anders had ik dit hier niet gevraagd), maar ondat ik denk dat het aan de leeftijd en periode ligt én het niet echt een probleem te noemen is. Het gaat niet om de gewone wandelingen, maar specifieke, sporadische momenten na veel indrukken. Ik moet leren hoe ik rust in mijn hond kan krijgen op die momenten en wil er eerst zelf met bovenstaande tips mee aan de slag. Ik verwacht daarmee al een hoop verbetering. 

Als ik er niet uitkom, zal ik heus die dame weer inschakelen die me daarbij kan helpen.

Precies. Het is niet meer dan een reactie op een stressvol moment. Je weet wat er scheelt, en nu ga je samen met je hond het onprettige ombuigen naar iets wat aangenaam is of werkt voor jullie beiden. Dat is alles. Het dagdagelijkse leven staat bol van dit soort kleine leermomentjes, dat hoeft geen zware lading te krijgen. Komt allemaal goed! 

" Je weet wanneer/waarom je hond gaat trekken. Het is maar een kort eindje naar huis. In je hoofd is het een strijd en zie je het als 'toegeven'.
Waarom dan niet op een constructieve manier zelf het intiatief nemen, ipv begrenzend te denken?
Nodig je hond uit om samen een sprintje naar huis te trekken. Voor de hond een prima manier om al rennend alle spanning uit het lijf te gooien. En voor jezelf geen dilemma meer en het gevoel dat jij de controle/beslissing tot rennen hebt genomen. Win win, en nog leuk ook.  "

Alaska's Finest!

Hm, ik weet het niet ... Rennen kan zeker ontspannend werken, maar wel op het juiste moment en in de juiste richting. Wat TS beschrijft, klinkt mij in oren als een hond die te ver heen is om dit samen rennen als ontspannend te ervaren. Helemaal als je samen richting huis rent, waar de hond in al zijn angst ook al naar toe wil. Ik denk dat zo'n sprintje dan juist de angst kan bevestigen. Want: het baasje rent ineens met me mee, mijn angst is terecht! Het is anders als je een sprintje de andere kant op rent, maar zelfs dan weet ik niet of de hond echt in staat is om het als een ontspannen sprintje te zien?

Ik zeg niet dat even rennen nooit ontspannen kan werken, hoor! Maar ik denk wel dat je daar wel een moment voor moet uitkiezen dat een hond zo'n uitnodiging ook daadwerkelijk als dusdanig herkent en in staat is om die spanning er dan uit te rennen. 

Ik heb dat wegrennen ook wel eens gedaan hoor, toen Dobber naar een konijn wilde . Toen renden we ook weg, maar wel in de richting van het konijn. Dobber was helemaal hyper, want: we zijn samen aan het jagen!  

Hm ja ik snap jouw punt ook wel Dobber.. dat kan ik nu niet goed inschatten. Ik kan eens proberen met een speeltje aan de gang te gaan? Trekspelletje of zo. Misschien heeft ze interesse, hoewel ik denk van niet. Kan het allicht proberen.

Het is goed om uit te vogelen hoe je op dit soort momenten haar focus kunt krijgen, wie weet help een speeltje. Maar … het belangrijkste is om dit soort situaties voor te zijn  . Dus alert zijn op signalen dat het niet meer goed gaat, stoppen met een laatste succesmoment (al is het een kleintje) en daarna misschien wat laten snuffelen of dat sprintje trekken o.i.d. 

In elk geval succes!