Pup bijt in alles en is constant in 'overdrive'

Mijn kat heeft ook onbeperkt staan, ik deed het meer met een snackje. Inmiddels krijgen ze allebei tegelijk iets. Als je niet zo van koekjes bent? Kun je ook een piepspeeltje gebruiken, die kun je ook gebruiken bij het afleiden op de kat bv Link Die vond mijn vorige hond geweldig en was van de trekspelletjes. Het principe blijft het zelfde als een koekje. Werkt als afleiding, beloning en je wordt interessanter en leuker om bij jou te blijven.

Pup is zindelijk, maar mss is dat omdat ik haar bij het minste piepje direct buiten laat. Ik vind dat eigenlijk moeilijk om in te schatten wat er zou gebeuren mocht ik haar niet direct uitlaten, want ik zou dat erg zielig vinden dat ze het binnen zou moeten doen om die reden.

Vanmorgen trouwens niet zo'n leuke ochtend gehad. Iedere 'nee' wordt gevolgd door een bijtaanval.

Ze knaagde op mijn stoel, ik bood haar runderkophuid aan in de plaats, maar ze weigerde telkens, het moest en zou de stoel zijn. Als ik dan volhard in het haar verbieden van te knagen in mijn stoel en haar probeer af te leiden zie ik ineens haar blik veranderen, dan springt ze tegen me aan en begint me compleet dolgedraaid keihard te bijten. Echt non-stop, ze is dan niet meer voor rede vatbaar, luistert naar geen enkel commando, enkel mij treffen door te bijten telt dan nog. Als ik haar op zo'n moment in de ruimte achterlaat begint ze te slopen. In de keuken bijt ze in de stoelen, als het buiten is en ik wil haar even alleen laten afkoelen in de tuin begint ze als een razende te graven, naar de kippen te blaffen en te grommen en dan maar hopen dat de kat niet juist op zo'n moment de tuin inkomt...

Uiteindelijk heb ik haar kunnen kalmeren, haar weer naar commando's laten luisteren. Ik moet wel zeggen, dat 'blijf'-commando lukt voorlopig maar even, ik kan haar geen 5 minuten lang op haar plaats laten blijven. Gewoon een paar stappen van haar weg en terug.

Nadat ze gekalmeerd was en nog een hazenslaapje had gedaan wou ik voor we (een tweede keer) gingen wandelen nog vlug de vaatwasser legen. Ze volgt mij en begint aan mijn vaat te likken en te knagen. Ik zeg gewoon heel even 'nee' en onmiddellijk keert ze zich naar mij en valt aan, bijt waar ze kan, springt hoog tegen me op en bijt uit alle macht. Eerlijk gezegd word ik er een beetje bang van op zo'n momenten.

Het werd mij echt te veel, ik heb haar aangelijnd en nu zit ze in haar bench, waar ik haar echt naartoe heb moeten slepen. Het huilen staat me nader dan het lachen, ook mijn veel te korte nachtrust zal daar wel mee te maken hebben. Ik voel dat ik hier steeds minder goed tegen kan. En ik kreeg al zoveel tips van jullie maar ofwel slaag ik er niet in ze goed uit te voeren, ofwel lukt het allemaal gewoon niet, ik weet het allemaal niet meer

Ik heb ook het gevoel dat van zodra ze wakker is, ze geïntertaind moet worden. Als ze slaapt overdag en ik beweeg wordt ze wakker, als ze wakker is en ik wandel er niet mee, of speel niet, of geef haar geen zoekopdrachtjes enz. dan wordt ze vervelend, en als ik haar dan terecht wijs volgt er een aanval.

Ik sta echt in bewondering voor mensen die hier verschillende honden in huis hebben, zoals Michelle met haar pittige bloedlijnen, politiehonden zonder enig probleem en ik zit hier met één simpele poedelpup waar ik soms niet de minste controle over heb en het ene bijtincident na het ander volgt. Ik schaam me er soms over.

Vergeet niet dat je een hele jonge pup in huis hebt, het is normaal dat die dit gedrag vertoont en geen falen van jouw kant. Ik heb toch de indruk dat je verwachtingen van een pup nog steeds te hoog zijn. Bij hele ervaren mensen, die alles vanaf dag één goed doen, gaat het wellicht wat beter maar ook zij zijn ooit begonnen met een eerste hond en dat gaat bij niemand geheel vlekkeloos. 

Dat je het soms even niet meer weet is ook normaal, een pup kan heel intensief zijn. 

Puppybijten is trouwens wel echt iets heel anders dan een bijtincident, dat is hier niet aan de orde. 

Hier een puber herplaatser in huis die ook nog af en toe deze momenten heeft. In het begin gebruikten we speeltjes om hem daarin te laten bijten, inmiddels doen we dit niet meer omdat dat hem te druk en dus bijterig maakt. Inmiddels kent hij het zoeken en dat is dan ook het enige dat hij op zo'n moment opvolgt. Op het moment dat we dé blik zien dan gooien we snel een snoepje weg en zeggen we 'zoek'. Dit kalmeert hem meestal waardoor hij weer aanspreekbaar is. Het liefste zijn we het bijten voor dus als we de blik zien proberen we het op deze manier om te buigen. Elke hond is anders, dus je zou moeten kijken hoe jouw pup uit deze modus te krijgen is. Het gaat om korte momentjes, soms blijven we bezig tijdens een wandeling, maar een wandeling zonder happen is voor ons weer een overwinning. Ook als we hem de hele tijd hebben moeten afleiden. Blijf je bewust van kleine successen. Los van deze momenten spelen we trouwens wel met hem zodat hij dan even los mag gaan op een flos.

Dus maak je niet te druk en overschat je pup niet. Een paar seconden blijven is een prima begin, een pup heeft nog maar een korte spanningsboog je kan niet verwachten dat die minutenlang ergens aandacht voor heeft. Misschien dat het bij jouw hondenschool verwacht wordt en onder druk/angst kan je heel veel van een pup vragen maar ik vind dat een pup ook pup moet kunnen zijn. Een peuter laat je ook niet eindeloos focussen op een taak, dat past gewoon niet bij de leeftijd. Terwijl ook een peuter dat onder dwang wél zou kunnen. Houd het lekker speels met korte oefen momentjes en veel positieve bekrachtiging, daar bereik je op de lange termijn veel meer mee. 

Om te beginnen voorkom ik dit soort situaties zo veel mogelijk door aan de bench een ren van puppy panelen vast te maken. In die ren liggen dan snacks en speeltjes. Mijn pups komen ook alleen uit die ren los in de woonkamer als ik tijd heb voor ze en als ik het huishouden of de was moet doen dan gaan ze weer met iets lekkers de ren in.

En voordat ik begin met het los lopen in huis laat ik ze minimaal een uur buiten los lopen en rennen zodat de energie er goed uit is.

De ren is groot genoeg zodat ze ruimte hebben om te slapen, spelen en eten en klein genoeg om niet bij mijn meubels te komen om te slopen.

Die momenten die je beschrijft dat ze dan doordraait en niet meer bereikbaar is, dan stop ik ze ook terug in de ren. Zonder wat te zeggen ik pak ze op en zet ze in de ren. Geen straf, geen commando's, niet aankijken niet praten tegen de pup gewoon even niets. We liggen er dus genoeg spelletjes en snacks.

De truck is dus om het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken.

En geen een pup kan 5 min blijven op een plek de hersenen kunnen namelijk nog niet zo lang op een ding gefocust zijn. Dat je pup überhaupt langer dan 5 tellen op de plak blijft is al een wonder en echt heel knap.

Alles wat ik lees en geen aanval hoor. Stel je voor een jong kind, zit boordevol energie, wilt spelen, leren, dingen ontdekken. Je hoort als maar nee. Erger nog? Je moeder of je vader irriteert zich zo aan jou? Dat ze de hele band verliezen met je, geen spelletjes samen met je doen, niet meer knuffen. (Schrijf het nu heel dramatisch op hoor) Maar jij verwacht volwassen aangeleerd gedrag van jong kind bij wijze van spreken, dat is niet mogelijk en bestaat ook niet.

Even nog terug naar je jachtinstinct? Je kunt jachtcursussen doen (niet mijn ding) maar dan leer je je hond wanneer het wel mag of niet.

Ik snap jou wel hoor. Ik heb een labrador van 8 maanden en die hapt ook als hij iets niet mag. Bijv hij heeft de afstandsbediening te pakken en je zegt kalm dat het niet mag. Ook grommen erbij. En geloof me, als hij de godganse dag door het huis stuitert en steeds weer iets te pakken heeft(hoewel heel veel weg en hoog is gelegd) en dan het gegrom en neiging tot bijten plaatvindt dan zit je met je handen in het haar. We hebben hulp hierbij. Hij lijkt nu trouwens wat rustiger dus de situaties komen minder vaak voor op een dag. Wij hebben ook meerdere dieren dus heel fijn als er ook rust is tussen hen.Er zijn dus ook rustige momenten op een dag en dat is al een verschil. Overigens heeft hij nog wel momenten dat hij dus agressie toont en daar hebben we hulp voor ingeschakeld. maar wat minder vaak op een dag. Dat je druk bent met een pup is normaal en doe ik met liefde maar dit gaat wel onder je huid zitten. Jouw hondje is nog wel heel jong hoor en zo te lezen doe je er alles aan de situatie beter te maken. 

Mijn honden zijn allang volwassen en kunnen ook niet 5 minuten 'blijven' op 1 plek, terwijl ik zelf overal in huis rondloop.

Dat heb ik ook nog nooit van ze gevraagd. 

Ze zoiets  aanleren lijkt mij veel moeilijker en frustrerender dan het effect ervan.

Ondertussen hebben ze door hoe het leven hier gaat, en 'blijven' ze uit zichzelf al ergens liggen.

Je hond de hele dag entertainen hoeft ook helemaal niet.

Je hebt nu eenmaal een puppy in huis, die zijn zo, de één wat meer dan de ander.

Je moet er even doorheen en je er niet zo druk om maken.

Het heeft naar mijn idee ook weinig zin als je aldoor runderkophuid blijft aanbieden, terwijl je pup aan de stoelpoot blijft knagen. Dan raakt ze ook geïrriteerd denk ik. 

Natuurlijk herken ik zulke situaties wel, wie niet wie een pup heeft gehad.

Wat ik wel deed was de pup oppakken en in de bijkeuken zetten met iets te kauwen.

In de bijkeuken liggen hun kussens, staat hun water en is hun plekje ook.

Misschien dat jij zoveel 'nee' moet zeggen op een dag, dat je pup zo ongeveer ontploft als ze dat woordje weer hoort.

Ze zal daar ondertussen een negatief gevoel van krijgen en zich af reageren of zo.

Je kan ook even niks meer zeggen, maar je pup oppakken en op haar eigen kussen neerzetten waar iets lekkers te kauwen ligt.

Als ze daar aan begint, dan belonen en zelf weer terug naar de vaatwasser, desnoods zorg je dan dat ze er niet meer bij kan op dat moment.

Mijn pup kon voor een pup van 13 weken heel veel (de jouwe ook, vind ik, ze klinkt heel knap!), maar haar ‘blijf’ was echt niet langer dan een seconde of tien. Dan brak ik het af en liet ik haar weer gaan, zodat ze niet zelf zou besluiten weg te wandelen, ze hebben inderdaad nog niet de aandachtsspanne om veel langer te blijven zitten. Zoals anderen al zeiden, daar zou ik me echt totaal niet druk om maken, dat is heel normaal. 

Wat betreft het continu entertainen, ook dat is echt tijdelijk. Tot een week geleden dacht ik dat ook elke keer als ze weer wakker werd. Ze wilde echt continu spelen en echt niet alleen, want dan ging ze dingen doen die niet mochten, terwijl ik haar echt niet ieder moment dat ze wakker was kon gaan entertainen natuurlijk. Ze is nu 15 weken en de laatste dagen speelt ze regelmatig alleen met haar speeltjes als ik even geen tijd voor haar heb. Dat komt bij jouw pup vast ook gewoon een dezer dagen/weken!

Beste Marie,

Ik ben een stille meelezer van dit forum. Ik heb een account aangemaakt, omdat ik je heel graag een hart onder de riem wil steken.

Ik haal er even een paar punten uit:

Je schrijft "ik zit hier met één simpele poedelpup". Nee. Volgens mij heb je een heel pittig hondje, niet de doorsnee poedelpup. Zo'n hondje vraagt echt wat meer van je.

Ik heb zelf (tot mijn spijt) ervaring met een 'piranhapup'. Het huilen stond me zeer regelmatig nader dan het lachen. Ik klopte voor advies aan bij de fokkers van mijn hond (groenendaeler van inmiddels 6 jaar). De twee hoofdadviezen die ze me gaven waren de volgende:

1. Word nooit bang van je eigen hond (ik zie dat je eerlijk toegeeft dat hem op momenten eng vindt en dat vond ik van mijn pup dus ook, daarom had ik het advies ook nodig)

2. De aanhouder wint (het kost tijd, zet door; de fokkers van mijn hond voegden toe dat het echt 50-50 is, de ene pup is een enorme bijter en de ander is dat niet en ik had dus gewoon pech; althans van mij had een eerste hondje wel iets milder mogen zijn)

Voor op de momenten dat je hond een andere blik in de ogen krijgt en doordraait ben ik het helemaal met Michelle eens. Je hond is overigens niet vals, of kwaadaardig of agressief. Hij is op dat moment even onbereikbaar. Dus even niets mee proberen. Andere keer beter. Bij mijn hond had ik het idee dat hij 'doordraaide' op momenten dat hij zich in moest houden, maar dat duidelijk helemaal niet wilde. Zeg maar een tekort aan impuls/zelfcontrole. Dat moet zo'n hondje echt nog leren. Dat kost tijd. Een keer zal het kwartje vallen dat hij niet hoeft te flippen wanneer jij een keer nee zegt of een grens aangeeft.

Je schrijft dat je het gevoel hebt "zodra ze wakker is, ze geëentertaind moet worden". Heel herkenbaar. Dat gevoel had ik ook con-ti-nue. Ik denk dat jouw hond, net zoals de mijne als pup, gewoon een berg energie heeft. Zo'n type dat weinig slaapt. Wederom: er is hoop. Mijn hond slaapt nu beduidend meer dan in zijn puppytijd.

Ik hoop dat ik je wat moed in heb kunnen praten. Het wordt echt beter.

Catndog

wat je zegt 'nooit bang zijn voor je hond' dat is  een beetje te simpel gesteld. Als hij de neiging heeft te bijten (die van ons maakt echt die beweging met zijn bek) dan kan dit voor gevaarlijke situaties lijden. Let wel: dit zegt onze gedragstherapeut.

Ik snap dat elke hond anders is en we niet in de situaties zijn die worden beschreven maar dat je nooit bang moet zijn en altijd boven je hond moet staan kun je zeggen maar kun je soms alleen voor elkaar krijgen als je deskundige hulp krijgt. Bij ons komt het minder voor maar het gebeurt nog wel in bepaalde situaties. En hiervoor dus begeleiding. Ik moet er wel bij zeggen dat de hond iets ouder is dan die van TS en het is ongeveer begonnen met 5 a 6 maanden.Hij is nu een puber.

Maar zoals je zelf aangeeft zitten jullie in een hele andere situatie. De pup van Marie is 13 weken en bijt zoals elke puppy dat is geen agressie. Daarnaast zal de schade bij een poedelpup van deze leeftijd ook te overzien zijn. Het heeft naar mijn mening niet zo zeer te maken met het boven de hond staan maar vooral met het geven van stabiel leiderschap. 

Ik kan me best voorstellen dat mensen soms kunnen schrikken van hun pup/hond maar hierdoor ben je op dat moment niet in staat om adequaat te reageren. Het is een instinctieve reactie dus het is begrijpelijk dat het niet altijd te blokkeren valt maar het is goed om er bewust van te zijn dat het in de situatie van dit topic niet nodig is. Probeer dat dus te rationaliseren wanneer het gevoel je overvalt, lukt dat een keer niet dan is het ook geen ramp hoor. 

Als ik het goed begrijp geef ik soms te veel vrijheid aan mijn pup, waardoor ze de kans krijgt kattenkwaad uit te halen, ik 'nee' moet zeggen en ze dus gefrustreerd geraakt, een tantrum krijgt en ons al bijtend begint te bespringen. Mss moet ik ook nog kijken voor ren panelen, maar gooien ze dat niet gemakkelijk om, dat zit toch niet aan de vloer bevestigd?

Gisteren overkwam het mij , maar eigenlijk gebeurt het bijna altijd met mijn zoon. Daarvoor hoeft ze zelfs niet gefrustreerd te zijn, ze passeert langs zijn stoel en hapt in zijn knie, bij iemand anders doet ze dat niet. En als ik haar iets verbied, is de kans groot dat ze ipv mij, m'n zoon 'aanvalt' uit  frustratie. Zou het zijn geur zijn? En kan het echt niets te maken hebben met de positie die zij denkt te hebben in de roedel tov mijn zoon (achterhaalde theorie zeker)? Waarom dan toch?

Daar heb ik nog een ander vraagje over: mijn zoon is al 20, voelt zich verantwoordelijk voor de hond want hij wou er van kleins af aan al eentje. Het is dan ook wat raar dat ik tussen kom als de hond hem bijt, hij wil het liever zelf oplossen. Maar het feit is wel dat ik er beter in slaag de hond te kalmeren dan hij. Ondermijn ik zijn gezag door tussen te komen? Het is ook soms zielig voor zoon wanneer hij commando's geeft als 'zit' om de hond te bedaren en de pup hem maar blijft bijten, terwijl ik dan soms één keer 'zit' zeg en het werkt dan wel. Voorlopig was hij nog niet zo vaak alleen met de hond door stage en examens, maar in juli gaan we op reis met het hele gezin, behalve zoon, die blijft vrijwillig thuis om voor de pup te zorgen. Hij zal er dan 10 dagen alleen mee zijn, hopelijk stopt de pup dan toch met zich constant te misdragen bij hem, want anders wordt dat voor beiden de hel.

Trouwens, hij is degene die de lijn vasthoudt bij de hondenschool (de rest van het gezin mag erbij blijven en volgen) en daar doet puppy wel heel netjes en voorbeeldig wat hij vraagt, zonder te bijten.

Wat de hondenschool betreft: de laatste les leerden we 'los' en herhaalden we alle commando's.

Toen we de lijn loslieten en meters achteruit liepen voor de herhaling van het 'blijf' commando, was dat blijkbaar niet de bedoeling, gewoon een halve meter achteruit en de hond heel even doen blijven was ook al goed. Ze waren verwonderd dat het zo goed lukte.

Ik vermeldde hier gewoon dat het maar een paar seconden lukt (het was geen klacht), dus niet lang genoeg om de hond echt volledig te kalmeren en te laten ontspannen. Ik lees hier namelijk soms dat mensen de hond naar z'n mand sturen, maar eigenlijk is dat dan een lange 'blijf' in de mand en daar zijn we hier inderdaad nog niet aan toe, wat normaal is. Om dezelfde reden sluit ik ook de bench als ik wil dat ze daar even haar rust neemt, anders stuitert ze er zo weer uit.

(Btw, de gentle leader gebruik ik niet meer, fysiek immobiliseren doen we ook niet meer. Ik heb dat duidelijk gemaakt in de school, het werd daar wat afkeurend onthaald, maar so be it.)

Iemand zegt hier, bij zo'n tantrum neem je je pup op en stop die even in een ren of bijkeuken. Da's dus ook al een probleem. Een koningspoedel van 3 maanden is niet echt klein en weegt toch waarschijnlijk al zo'n 10 kilo. Als die wild bijtend tegen je opspringt pik je die niet zomaar op. En tegenwoordig legt ze zich op de rug en spartelt en bijt ze wanneer we haar willen optillen voor een time-out. Niet simpel om haar dan uit die positie te krijgen. Zelfs haar riem aan haar halsband krijgen is dan moeilijk.

Fien, je zegt dat je deskundige hulp krijgt. Door de geruststellende signalen die ik hier krijg denk ik niet dat dit bij mij al direct nodig is, want ik hoop dat jullie gelijk hebben en dit gedrag eruit zal groeien, maar ik vraag me wel af of zo'n deskundige dan een soort magische doos kan openen om foutief gedrag te doen stoppen. Wat kunnen die mensen wat wij, met al het advies dat zowat overal te vinden is, niet kunnen?  En jij bent dan ook nog een ervaren hondeneigenaar, het is niet meer je eerste zoals bij mij.

Catndog, bedankt voor je opbeurende bericht. Dat is inderdaad altijd mijn vrees, dat dit gedrag erger zou worden ipv over te gaan. Maar ook jij verzekert mij dat het normaal gezien verbetert, ik heb zo'n 'reminder' soms echt eens nodig om niet wanhopig te worden. En ik moet zeggen, mijn pup neemt nu ook al meer rust dan in de eerste weken, dus ergens gaat het wel de goede kant op. En meer rust betekent minder 'tantrums', dat merk ik ook. Hannah & June geeft me ongeveer dezelfde boodschap, ik moet m'n verwachtingen inderdaad mss wat temperen. Het is ook wel niet zo dat ik wil dat m'n pup de beste van de klas is, maar dat happen en bijten vind ik gewoon erg stresserend.

Dat gevoel verder constant te moeten entertainen om te vermijden dat pup tussen de dutjes door gaat graven, knagen, bijten... is ook wel lastig. Het gevolg is dat ik gisteren 5 keer ben gaan wandelen, waaronder 1 wandeling van iets meer dan een uur (naar het strand). Normaal hou ik het op 4, maar als een pup soort van wakker is tussen 5u30 en 23 uur, dan is de dag lang en voor je het weet ben je er 5 keer mee op stap geweest. De laatste keer was mss een keer te veel, maar we deden het omdat ze als een dolle door de tuin aan het rennen was en ik dacht dat ze zou kalmeren met een wandeling (wat min of meer lukte). Zo kom ik wel aan mijn 10 000 stappen, haha, maar het advies van mijn dierenarts om niet te veel te wandelen (5 minuten per maand zei zij) lap ik daarbij wel aan mijn laars. Ik hoop dat de uitleg van Michelle klopt en ik kijk inderdaad naar de signalen van m'n hond, die niet al te vlug te vermoeien is.

Nog even geheel terzijde, CatnDog, groenendaelers vind ik prachtige honden. Toen ik klein was had mijn vader samen met z'n broer een bedrijf en er liep een groenendaeler rond als waakhond. Hij leefde niet echt in een huiselijke omgeving, was heel waaks tov vreemden, maar ik weet dat hij altijd heel lief en beschermend was voor mij. Ik denk dat mijn droom om ooit zelf een hond te hebben toen ontstaan is, als klein meisje bij die groenendaeler die ik sporadisch zag op de bedrijfsterreinen.

Is het woord "nee" niet al gewoon een trigger geworden?

Ik zou dat commando eens achterwege lagen, een nieuw commando erbij gaan halen 'niet doen, laat dat, gaan we niet aan beginnen he',... en dat neutraal gaan introduceren. Dat dat dus gelijk staat aan gedrag dat moet stoppen, maar er wel iets anders in de plaats gedaan met positieve associatie. (dat kan dus ook rustig naar de bench begeleiden zijn)

Oke, nou dan heb ik het wellicht verkeerd begrepen. Ik vond namelijk wel dat bepaalde omschrijvingen niet perse als speels en puppygedrag geintepreteerd kunnen worden.Marie wat een therapeut 'uit de doos'haalt, geen idee nog. Dat gaan we zien. Wat ik wel al zie is dat het rustiger is in huis, dat scheelt al heel veel. Waardoor dat komt? Geen idee. Wat je zegt over ervaren hondeneigenaar dat klopt echter zoals nu hebben we nog niet eerder meegemaakt hoor.  Succes met alles!

Je doet het prima hoor, ook al voelt het aan alsof je aan het falen bent. Heel erg dapper van je om in te gaan tegen de opvoedingsmethoden in je hondenschool. 

Je doet meer dan genoeg met de pup, dat staat als een paal boven water. Op zich zou ik niet meer activiteit inplannen dan je van plan bent om vol te houden tijdens het ganse leven van de pup. Vind je dus 5 wandelingen te veel per dag dan schrap je gewoon. Het is makkelijker om je hond op latere leeftijd te verleiden tot een extra wandeling dan om hem te melden dat je door drukte vandaag niet het standaard aantal wandelingen zult doen. Honden zijn gewoontedieren dus als ze een dagelijkse routine ontwikkeld hebben is dit moeilijker te doorbreken. Op zich als je er zin in hebt doe je honderd wandelingen per dag maar als je er een dagelijkse gewoonte van maakt dan verwachten ze vaak ook die honderd wandelingen per dag. Sommige honden hebben hier minder problemen mee dan anderen natuurlijk. 

Wij hebben steeds de minutenregel voor pups aangehouden en hen tijdens de rest van de socialisatie gedragen/voortgetrokken in een karretje. Op zich denk ik niet dat het nodig is om dit strikt op te volgen. Een collega heeft zich niets aangetrokken van de minutenregel en hond heeft op zeer jonge leeftijd heupdysplasie ontwikkeld. Dit is echter compleet toeval want kans is groot dat de hond er dan ofwel reeds aanleg voor had of dat ze gewoon brute pech hebben gehad. Denk dat je voor die ene hond er honderd vind die absoluut niets mankeren. Best gewoon zelf aanvoelen dus.

Is er een reden dat de pup thuis een halsband draagt? Honden dragen hier nooit iets behalve op een wandeling. Je geeft zelf aan dat het bijna quasi onmogelijk is om haar aan te lijnen dus heeft de halsband buiten eventuele identificatie bij ontsnappen niet veel zin. 

Het is moeilijk om te oordelen waarom het pupje meer lijkt te klieren bij je zoon dan bij jou. Lichaamshouding en uitstraling doet hier al veel en dat kunnen wij niet beoordelen. Een gedragstherapeut kan hier misschien meer licht op schijnen? Normaal kan je bij hen terecht met specifieke vragen zoals dus ook waarom het pupje lieven op zoonlief knaagt dan op andere familieleden. Misschien is zoonlief heel zacht van karakter en voelt de pup dit ook aan?

Je pupje doet het in elk geval supergoed, ze is onzettend speels en enorm slim! Je mag trots zijn op jezelf dat je haar tot dusver al prima hebt begeleid. Sommige gedragingen gaan er echt wel vanzelf uit en diegenen die er niet vanzelf uitgaan die zijn er nadien ook iets makkelijk uit te trainen als de pup wat langer de concentratie kan vasthouden.

Het komt zeker niet speels over en als ik rondvraag bij de puppycursus lijkt het me ook niet dat elke puppy dat doet. Wel eens al spelend bijten in hand, trui of flapperbroek, maar niet die felle aanvallende houding waarbij non-stop tegen je aan gesprongen en gebeten wordt. Bij mij valt het mee, maar mijn zoon z'n handen en benen zijn één en al schrammen en wondjes. Handen door af te weren of proberen op te pakken voor een time-out, want meestal worden z'n benen geviseerd.

Nee is op de een of andere manier voor veel puppys en pubers een trigger om nog baldadiger te worden haha. Mijn Hond als puber ook last van maar op geven moment zag ik wanneer het ging komen en ging ik een link leggen. Zo begon hij eind van de wandeling tegen me op te springen en happen en omdraaien of weg stappen werkte niet. Ik nam op geven moment een mini flostouw mee of bal en dan voor die begon kreeg die dat en toen is het eigenlijk niet echt meer gebeurd.

Misschien zou je als je zoon beneden komt de pup aan de lijn houden en pas naar je zoon toe laten lopen als die in rust is en als die dan rustig je zoon begroet je zoon een klein belonings snoepje geeft (eventueel een kleine comando als zit of pootje) en dan gewoon weer verder gaan me zijn ontbijt of wat ever je zoon beneneden komt doen. Zo leert die misschien dat die je zoon in rust moet benaderen en dan een snoepje krijgt ofzo. 

Ik denk als jullie allemaal op vakantie zijn en je zoon alleen is jullie hond ook meer rust heeft en wellicht minder van deze gekke streken zal hebben

Pups/Honden leren plaats gebonden dus meestal op de cursus/school voorbeeldige pups en thuis draken. Ook snappen veel mensen dit niet want ja op de cursus snapt die het wel. Gevolg ze worden boos en geven de hond weer verkeerde signalen. Thuis dus ook oefenen oefenen en oefenen 

De man van de hondenschool die ook gedragstherapeut is én gedragstherapeuten opleidt, zegt dat m'n zoon te weinig gezag en dominantie uitstraalt. Hij doet alles wel consequent en zo, maar niet kordaat genoeg. Maar ja, hij is felle aanhanger van de dominantietheorie.

Wij doen inderdaad enkel 's nachts de halsband af omdat we dan overdag meer grip hebben op de hond in het geval van zo'n tantrum, maar vooral ook wanneer hij de kat wil najagen. Dan kunnen we ook veel vlugger aanlijnen als het nodig is.

Dat wandelen vindt de hond wel leuk, maar ik twijfel natuurlijk over wie nu gelijk heeft ivm die 5 minuten per maand-theorie. Ik zal mezelf voor de kop slaan als blijkt dat ze last van haar heupen zou krijgen door nu te veel te wandelen. Soms lijkt het gewoon de enige oplossing zodat ze daarna thuis tot rust komt, anders rent ze hier toch maar rond, dus dat zijn dan bruuskere bewegingen dan wanneer we gewoon wandelen.

Bedankt verder voor de aanmoediging :-)

Soms is de hond echt rustig, werd al begroet door zoon, deed verder een nog een slaapje, slentert ons daarna rustig voorbij, maar op het moment dat ze langs m'n zoon kuiert bijt ze vanuit het niets in z'n voet of knie.

Commando's worden thuis ook opgevolgd als ik ze geef, maar bij m'n zoon amper.

Ik hoop eigenlijk dat die 10 dagen alleen met hem een oplossing zullen bieden, wie weet.

Op wandeling is de hond gelukkig nog nooit vervelend geweest, nog nooit buitenshuis eigenlijk, echt alleen maar thuis. Als er bezoek is gedraagt ze zich ook, waardoor (dichte) familie mij al gezegd heeft dat ik overdrijf, zo'n voorbeeldig hondje, haha. Tot ze de vele schrammen bij m'n zoon zien, daar schrikken ze dan  wel van.

Ze springt ook niet tegen mensen op, plast wel soms van enthousiasme bij een onverwachte ontmoeting met iemand die ze (her)kent.

Ik heb niet alles gelezen, maar ik denk dat een ren om de bench wel echt een uitkomst kan zijn. Dan heeft je pup haar eigen ruimte waar ze kan klooien met speelgoed en wat kauwmateriaal, maar kunnen jullie ook gewoon rustig je ding doen. Heb je bijvoorbeeld ook een kong? Dan zou je haar na de wandeling bijv de kong in de bench kunnen geven en wanneer zij rustig gaat liggen het deurtje kunnen sluiten. Brokken zou je kunnen  rond strooien in de tuin of woonkamer. Qua wandelen: ik zou niet te ver gaan, maar 5 minuten pm is ook weer niet nodig, je kunt ook ergens op een bankje gaan zitten en haar indrukken op laten doen.

Wat je zegt over puppycursus snap ik niet helemaal, je zoon volgt de cursus met de hond maar de rest van het gezin blijft volgen? Ik zou gewoon aan de kant gaan staan kijken, dan krijgen jullie genoeg mee van hoe de oefeningen gaan, maar is ze toch meer 1 op 1 met je zoon bezig.

Ben jij de enige die haar uit laat of gaat je zoon ook met haar wandelen? Het zou goed zijn wanneer hij ook alleen met haar dingen kan ondernemen, daar heeft die tenslotte een prima leeftijd voor en zoals ik het lees lijkt hij dit ook wel te willen?

Samen wandelen, onderweg evt wat korte commando's oefenen, brokjes/snoepjes strooien in het gras of verstoppen in lage plekjes van bomen. Thuis eens door je zoon het eten laten geven, met je zoon een snack als runderpens, konijnenoor etc geven.

Ik snap dat je er soms moedeloos van wordt, maar het is nog maar een jonge pup, jullie zullen samen uit moeten vinden wat voor haar en jullie werkt. Poedels zijn onwijs slim, dus zorgt dat ze ook mentaal wordt uitgedaagd. Gaan jullie ook wel eens met de auto weg? Ik las over een strand in de buurt? Ik zou daar dan met de auto heen gaan en niet lopend, misschien wilt ze samen met je zoon wel het water in.

Onze rottweiler pup hebben we met fasen ook achter het behang kunnen plakken, ze hing met name mijn moeder constant in dr hielen, maar dit was bij haar vaak echt overprikkeling, na verplichte rust was dit ook over. En na een tijdje nam ze ook gewoon prima zelf haar rust, evt met een snack. Heel veel succes!

Ik vraag me af of vier, vijf keer per dag wandelen niet veel te veel is voor je pup en juist bijdraagt aan het gedrag dat jij ongewenst vindt. Elke pup is anders en ik ken de jouwe niet, maar ik weet wel dat als ik mijn pup vijf keer per dag mee zou nemen om te wandelen, ze precies hetzelfde gedrag zou gaan vertonen als jouw pup doet (en als bonus zou ze alles en iedereen in haar gezichtsveld gaan staan uitschelden, want als ze echt overprikkeld is blaft zij naar alles). De minutenregel volg ik ook niet, ik loop rustig een uur met mijn pup, aangepast aan haar tempo. Ik ken ook eigenlijk niemand die die regel wel nog volgt, maar elke keer dat je zo’n pup mee naar buiten neemt, krijgt hij wel een flinke lading prikkels binnen. Dat is natuurlijk niet erg, ze moeten ook gewoon aan die prikkels blootgesteld worden, maar als je het dagelijks vier keer per dag doet zal het bij veel pups wel problemen opleveren, want ze moeten ook de tijd krijgen om ze te verwerken en puppy’s hebben daar nog heel veel tijd voor nodig. Bij jonge pups is de boodschap gewoon nog heel vaak less is more.

Nu snap ik wel heel goed het gevoel om de pup continu te moeten entertainen en als je met je drukke pup alleen maar in de huiskamer zit en ‘m geen seconde uit het oog kunt verliezen, word je inderdaad ook knettergek. Ik deed zelf altijd spelletjes in en om het huis met haar. Trekspelletjes om wat energie kwijt te raken en zoek/snuffelspelletjes om aan haar behoefte aan mentale uitdaging te voldoen. Een pup wordt niet alleen maar moe van fysieke dingen, snuffelspelletjes zijn echt heel goed om een pup moe en rustig te krijgen. En oefeningen, pootje leren geven, een rondje volgen in de tuin, etc. En verder best nog veel slapen. Als een halvegare rondjes gaan rennen is bij pups best vaak een teken van vermoeidheid, net als een kleuter die om negen uur ‘s avonds krijsend door het huis rent omdat hij de vermoeidheid voorbij denkt te zijn.

Een pup is nog geen volwassen hond, een pup is echt nog een baby. En baby’s kunnen qua prikkels gewoon nog niet zoveel hebben als de meeste volwassen honden. Dat komt wel, maar als het mijn pup was, zou ik echt een stapje terugdoen met het naar buiten gaan en wandelen en even aankijken of ze misschien niet gewoon ontzettend over haar prikkeltax zit.

Een ren blijft op zich wel staan trouwens. Maar het is niet voor elke pup geschikt. Die van mij klimt er binnen drie seconden overheen. Het heeft bij haar echt geen nut tenzij je er zelf bij zit om haar te waarschuwen dat het niet mag. Dat is niet erg want ik heb hem dus gewoon naast de bank gezet, maar ik kan dus niet de kamer verlaten en verwachten dat ze er nog in zit als ik terugkom, dus ik gebruik hem alleen maar als ik zelf van plan was een tijdje stil te zitten (als ik toch een tv-programma wil kijken of zo).

Het is niet dat mijn zoon niks doet, maar mijn drie kinderen zijn nog student en in Vlaanderen wil dat zeggen dat het nu een zware periode is voor hen. In juli zal het beter zijn, al hebben ze dan ook vakantiejobs en zo. Maar zoals ik al zei gaat hij er ook wel mee wandelen als hij thuis is en tijd heeft en dan is ze altijd flink, behalve dan het trekken aan de lijn dat we in principe niet meer willen toelaten. Maar bijten doet ze buitenshuis nooit.

Het water wil ze (nog) niet in, wel met haar pootjes in de plassen op het strand (wij noemen dat kellen en muiden), maar voorlopig volgt ze nog niet echt in de zee, zeker niet als er golven zijn. We hebben een kar om haar te vervoeren, maar ze spartelt vaak om eruit te geraken, soms doen we idd iets met de auto zoals kinderboerderij, hondenweide, wandelen in andere omgeving... Ze zit wel altijd te geeuwen in de auto en soms is ze misselijk.

De hondenschool stond erop dat zoveel mogelijk leden van het gezin deelnamen aan de puppycursus, we laten de lijn en commando's zoveel mogelijk bij de zoon omdat hij het meeste miserie heeft met de pup, maar daar lukt alles wel goed. Ik snap dat er geen spaander heel gelaten wordt van een school waar de dominantietheorie gepredikt wordt, maar zie niet goed wat er zo kwalijk kan zijn aan het feit dat er gevraagd werd om zoveel mogelijk gezinsleden te laten meekomen? Ze zijn daar van het principe dat de mensen meer opgevoed moeten worden in de omgang met hun hond, dan de hond zelf, en dat klopt ook wel vaak. Wij stonden daar doorgaans met 4, jongste dochter kwam niet mee.

Ondertussen neemt ze ook veel meer zelf haar rust, in het begin was dat het grootste probleem, vandaar ook mijn titel, dat ze constant in overdrive was. Nu is dat veel minder, enkel met momenten en toegegeven, die momenten beginnen bij mij zwaarder door te wegen, vermoedelijk door slaaptekort.

Je hoort mij ook niet zeggen dat jullie niet mee mogen, maar ik zou wel kijken van de zijlijn. Ook al doet de hond het daar wel goed, je zoon kan toch best 1 op 1 zonder dat anderen  er naast staan? Dan oefenen jullie dit thuis gewoon weer verder met de andere gezinsleden. Mocht je dan ergens tegen aan lopen kun je dit de volgende week op cursus zo weer aankaarten. En ik snap dat een studie druk kan zijn, maar om een band op te bouwen met de hond zal wel iedereen er tijd in moeten steken. Je kunt niet verwachten dat een hond alles bij een ander gezinslid doet omdat deze naar jou ook in 1x luistert. 

Fijn dat het met de overprikkeling in ieder geval al beter gaat en jullie ook andere uitstapjes ondernemen. Zorg wel dat ze hiertussen genoeg rust krijgt en het niet de ene nieuwe indruk na de andere wordt. Ze moet zich ook kunnen herstellen

Vanmorgen was ze wakker om 5u30, tegen 6u30 hadden we ons eerste wandelingetje gedaan. Om 9u30 volgt dan een grote wandeling, tot 10u30 of iets later ongeveer, omdat het dan nog redelijk koel is. Dan nog een korte wandeling na de middag en tegen 18 uur nog een wandelingetje, dan is ze rustig als we eten.

Maar gisteren had ze met de watersproeiers in de tuin zitten spelen en was ze tegen 9 uur door het dolle heen waardoor we haar uitzonderlijk een vijfde keer op een korte wandeling meenamen om haar rustig te krijgen en dat is inderdaad te veel. Normaal doet ze dan tegen 23u30 een laatste keer een plasje in de tuin, we maken haar daarvoor wel wakker, want de keren dat we dat niet deden was ze nog vroeger wakker.

Ik twijfel of het nog de moeite is een ren te kopen voor in huis, die zijn meestal redelijk laag en is dat wel stevig? Ze is echt al groot voor een pup. Als we haar toelaten bij ons tv te kijken (bijna nog niet gedaan sedert we haar in huis hebben, we zijn met dat mooie weer ook zelf graag buiten), dan houden we haar aangelijnd naast ons op het tapijt. Klinkt sneu, maar anders begint ze nerveus te worden en overal rond te scharrelen en kattenkwaad uit te halen, aangelijnd naast ons is er meer kans dat ze tot rust komt.

Kom hier, pootje geven, zit voet, zit voor, gewoon zitten, liggen, blijf, los (als we trekspelletjes spelen) dat kan ze ondertussen allemaal heel goed, en op de komfluit reageert ze eigenlijk altijd, maar die gebruik ik amper. Ik oefen nu vooral op 'dicht', dus dan moet ze me eerst dicht zonder lijn volgen in de tuin, daarna oefenen we aangelijnd in de tuin en terras en dan op straat (zoals in het boekje van Turid Rugaas). Katten, duiven, kippen, fietsen enz. durven haar dan nog wel eens uit haar concentratie halen waardoor ze me op die momenten nog steeds vergeet te volgen en weg probeert te stormen.

Het is echt niet zo dat ik er niet mee bezig ben hoor, maar de dag is lang en die zoekspelletjes, dat duurt ook vaak nog geen 10 minuten, dan is de focus ook weg. Ik denk soms echt, 'wat moet ik er nu weer eens mee doen om haar rustig bezig te houden?'. Gelukkig slaapt ze nu wel al meer dan de eerste weken.

Mijn man was aan de zijlijn blijven staan de eerste keer en dat werd daar niet geapprecieerd. Hij werd gevraagd waarom hij niet meer betrokkenheid toonde en werd aangemaand de speelweide te betreden en erbij te komen staan.

Maar ben jij nu geen problemen aan het maken waar ik ze niet zie? Ze deed het prima in de puppylessen hoor. Waarom zou het hele gezin niet mogen aanwezig zijn volgens jou?

Ik bedoelde, net zoals Hannah & June ook zegt, niet 'erboven gaan staan' op die manier, maar meer als kunnen relativeren. Zo van 'Oh... tuurlijk het is een pup (of puber).' Voor mij hielp het en gaf het me wat meer zelfvertrouwen. Maar ik begrijp wel dat als je eenmaal heel erg bang bent een advies zoals 'niet bang zijn hoor' over kan komen alsof het niet zoveel voorstelt. Alsof iemand de angst niet serieus neemt en zo bedoel ik (en bedoelden de fokkers van mijn hond) het ook niet.