Pup bijt in alles en is constant in 'overdrive'

Bedankt voor de tip. Ik gooide idd opzettelijk niet ver omdat ik weet dat rennen en remmen niet goed is, maar idd ze geraakt er toch helemaal van opgefokt.

Net een snuffelwandeling gemaakt in de buurt (ik neem daarvoor een andere lijn) en daarvan wordt ze precies rustiger. We wonen hier in toeristisch gebied niet ver van het strand en helaas zijn er heel wat mensen met een hond die uitwerpselen  zomaar laten liggen. Dan wordt zo'n snuffelwandeling wel redelijk onaangenaam. En ze neemt alles dat ze vindt in haar mond tijdens het snuffelen: stukjes schors, plastiek, echt alles. Ik maak me voortdurend zorgen dat ze iets fout eet.

Geen bossen in de buurt hier, wel een strand, maar da's voor haar voorlopig net iets te ver te voet en bovendien loopt het daar vol loslopende honden waarvan de baasjes het vaak 'eens proberen' omdat een strand daarvoor de geschikte plaats lijkt. Ik voel mij er zelf niet altijd veilig, laat staan met een pup.

Gisteren zei de dierenarts wel dat ik me ongeveer moest houden aan 5 minuten per maand, voor de heupen later, dat de moeder ook niet echt gaat 'wandelen' met haar pups, dat ze eerder gewoon spelen in en rond het nest. Dat maakt de wandelingen wel een beetje saai, want ver geraak je niet als je in 10 à 15 minuten al terug moet zijn.

Het is echt een beetje zoeken hier waar ik best heen ga en wat ik best doe met haar, maar ik ben echt blij met alle tips. Zeker wat dat balletje gooien betreft denk ik dat je absoluut gelijk hebt. Andere leuke spelletjestips die eerder kalmerend dan opwindend werken zijn trouwens altijd welkom!

Fijn dat je wat aan mijn reactie hebt gehad. Ik weet nog hoe wanhopig ik destijds op internet aan het kijken was naar vergelijkbare verhalen maar ik kwam er maar weinig tegen (althans niet waar het niet rust kunnen pakken zo lang duurde, bij jonge pups is dat nog redelijk 'normaal'). Wat bij mij natuurlijk nog meer gevoelens van twijfels opriep, van lag het dan allemaal aan mij? Maar ik ben niet veranderd als persoon de afgelopen 2 jaar (afgezien van specifieke kennis), maar mijn hond wel. Ik heb noodgedwongen door mijn hond in rap tempo heel veel moeten leren over prikkelgevoelige en intelligente honden. Jouw pup is echt nog heel jong dus het is nu nog lastig in te schatten hoe prikkelgevoelig je pup is en of je dezelfde uitdagingen zal tegenkomen als die ik heb gehad. Bij ons heeft het echt lang geduurd voordat hij rust kon pakken maar dat wil niet zeggen dat dit bij jou ook zo zal zijn. Ik heb uiteindelijk (na verschillende trainers fysiek te hebben geprobeerd) eigenlijk zelf alles online geleerd van een Engelse trainer gespecialiseerd in border collies (ook een prikkelgevoelig en intelligent ras). Een paar dingen die ik o.a. geleerd heb: 

-elke hond heeft een eigen stress emmer die qua grootte verschilt. Deze emmer kan zich vullen met zowel positieve als negatieve stress. Snuit kwam bij ons met een vingerhoed en maar één klein gat in de bodem. Inmiddels heeft hij door ouder te worden, training en management een wat grotere emmer gekregen en zijn er wat gaten in de bodem bij gekomen. Maar hij zal nooit een hondje zijn dan een mega vergiet heeft zo groot als een badkuip. Dus ook leuke dingen  moet ik doseren voor hem. 

-sommige activiteiten vullen de emmer en anderen legen hem (zoals kluiven wat ontspannend werkt). Het is zoeken naar de juiste balans daarin. Daarbij treedt er trigger stacking op. Gebeurtenissen die op zichzelf niet zo ingrijpend hoeven te zijn stapelen zich op en opeens is het dan letterlijk de druppel die emmer doet overlopen. En als de emmer vol is kan het tot 72 uur duren voordat die weer leeg is. 

-als je een intelligente hond hebt, zoek dan naast de 'gewone' fysieke beweging die elke hond natuurlijk moet hebben ook vooral naar mentale uitdaging. Ik ben bijvoorbeeld mijn hond trucjes gaan leren, niet omdat hij die van mij nu die perse moest kunnen, maar omdat ik merkte dat hij behoefte had om zijn hersenen aan het werk te zetten. Wat ze van intelligente honden wel zeggen is 'geef ze een taak, anders gaan ze zelf iets bedenken en dat zijn meestal niet de dingen die wij graag van ze zien' (give them a job or they become self-employed). Naast trucjes leren zorg ik ook altijd voor snuffel activiteiten op een dag. Ik verstop brokjes/gezonde snoepjes in allerlei verschillende materialen (verpakkingen, objecten, stapelblokken, badmat) in de woonkamer en maak er een soort circuit van waar hij zelfstandig dingen kan verkennen (dat was ook goed om even los te komen van mij). Ook is dat goed voor zelfvertrouwen en omgaan met nieuwe dingen. Je kan gewoon dingen gebruiken die je al in huis hebt. Of als je een tuin hebt, brokjes verstoppen in de tuin. 

-zoals hier boven werd gezegd, ballen leveren heel snel positieve stress op. Ik heb express hem niet achter ballen aan laten lopen, toen hij klein was was dat sowieso niet goed voor de gewrichten, maar hij zou al snel aan de adrenaline verslaafd raken. Een beter alternatief is tug-of-war, trekspelletjes met je pup doen. Dan zijn jullie samen bezig en dat versterkt ook de band. En dat doe ik ook maar kort, max 1-2 minuten dat is voor mijn hond al meer dan genoeg. 

-intelligente honden leren snel, maar ook snel de verkeerde dingen dus dat is een uitdaging. Heb je (nog) niet de mogelijkheid om ergens aan te trainen, zorg dan voor management zodat je hond bepaald ongewenst gedrag niet verder kan oefenen. Want hoe meer je pup iets kan oefenen, hoe beter hij er in wordt en hoe lastiger het afleren is. Voorkomen is in dit geval echt zo veel beter dan genezen. Ik heb regelmatig met een 'huislijntje' gewerkt met hem, een klein licht lijntje aan zijn halsband die achter hem aan sleepte zodat ik hem beter kon managen/bijsturen bij ongewenst gedrag. Eerst vond ik dat zo erg, welke hond heeft nu een lijn in huis, maar later merkte ik de voordelen daarvan en het is zo ook makkelijker om negatieve interacties met je hond te voorkomen (zoals happen of bijten). Nu heeft hij die lijn niet meer nodig. 

-'train the dog in front of you' oftewel kijk naar wat jouw specifieke hond nodig heeft. Het is zo makkelijk om te gaan vergelijken met andere honden van waarom doet mijn hond niet zo als die hond of waarom kan mijn hond niet dat wat die andere hond wel kan? (dat is mijn grote uitdaging die ik nog dagelijks heb), maar daar heb je uiteindelijk weinig aan. Natuurlijk is het goed om kennis te vergaren en te kijken hoe andere mensen dingen hebben aangepakt. En sommige zaken zijn natuurlijk ook universeel, maar andere dingen hangen echt af van wie jouw hond is en wat zij nodig heeft en door welke emoties haar gedrag gedreven wordt. Want we richten ons meestal op het (zichtbare) gedrag, maar dat is maar het topje van de ijsberg. De emoties die daaronder zitten die bepalen uiteindelijk welke aanpak het beste werkt.  

-om te werken aan de off-switch heb ik o.a. de volgende dingen gedaan (let wel je pup is nog erg jong dus sommige dingen komen misschien nog wat te vroeg):

1. Relaxation protocol van Karen Overall (zie o.a. https://www.k9ofmine.com/karen-overall-relaxation-protocol/)

2. In algemene zin 'Mat work'. Leren om op een stretcher of badmat (makkelijk om straks naar andere plaatsen mee nemen) te liggen en dat leuk te vinden en daar spelletjes vanaf te doen en dan weer terug te keren naar kalmte. Het protocol van Karen Overall is 1 vorm, maar mat work kan je breder trekken. Je kunt dan werken aan impuls controle en ook 'arousal up arousal down' games. Dus iets heel opwindend doen voor een korte periode en dan weer terug op de mat en relax en dan weer even wat doen en dan weer rust en dat in hele kleine intervallen zodat de pup leert om zichzelf uiteindelijk te reguleren daarin. Door te werken met een stretcher (liefst iets verhoogd, dat maakt de grens duidelijk van je ligt er wel op of niet) en later met een mat (ivm meenemen), leert je pup dat zij een duidelijke plaats heeft waarop ze leert te ontspannen. Mijn hond slaapt nu overal in de kamer, maar heel soms als hij echt overprikkeld is geraakt moet ik hem nog even zijn 'plaats' cue geven en dan gaat hij naar zijn stretcher en valt hij binnen 10 seconden om. En dan denk ik ook 'waarom kon je dat niet op een andere plaats doen?', maar dit is soms iets wat hij nog nodig heeft. Even de keuzevrijheid beperken als hij echt overprikkeld is geraakt. 

3. Structuur en routine. Je wilt geen hond die totaal inflexibel is dus daar zit een grens aan maar mijn hond is erg gebaat bij structuur, routine en voorspelbaarheid. Dus vaste dingen waar hij op kan rekenen zodat hij niet hoeft te twijfelen over 'wat nu'. 

4. Proximity (nabijheid) games voor versterken band, zoals achter een brokje laten aanlopen en leren dat hij terugkomt door een draai om een been te maken en dat hij tussen je benen in komt te staan en dan weer een brokje gooien en weer terugkomen etc. Of hem over een gestrekt been heen en onder laten lopen (met springen nog oppassen nu ze nog zo jong is). Hiermee leer je je pup dat het leuk is om fysiek bij je in de buurt te zijn zonder ongewenst gedrag te vertonen omdat zij met iets 'duidelijks' bezig is. Die nabijheid games komen straks ook van pas bij je recall (leren dat je hond bij je terugkomt straks bij afleidingen). 

Hopelijk zijn bovenstaande dingen waar de hondenschool je bij kan gaan helpen en mocht dat niet zo zijn dan is er bij de juiste bronnen ook veel online te vinden. Ik had het zelf fijner gevonden als ik al deze kennis in de buurt had kunnen vinden bij een trainer, maar dat was niet zo. Maar door te blijven zoeken heb ik uiteindelijk wel heel veel kennis gekregen. 

Veel succes, ik ben benieuwd hoe het morgen bevalt en als je vragen over iets hebt laat maar weten. 

Speltips: https://www.facebook.com/groups/1398149710439494  (Nederlandse facebook groep met 800 ideëen van met name zoek spelletjes met verschillende materialen)

Youtube kanaal voor trucjes (maar ook voor algemene, positieve training): https://www.youtube.com/user/kikopup

Hier een paar voorbeelden van wat ik me hem doe qua snuffel activiteiten. Let wel; ik heb dit langzaam opgebouwd (hier in 1x mee beginnen zou te overweldigend zijn) en je pup is hier ook nog wel erg jong voor (dit zouden teveel prikkels in 1 zijn), maar je kan 1 element uit zo'n foto nemen en daar mee beginnen, dus b.v. een eierdoos nemen en daar wat brokjes in verstoppen, of een geknoopt kussen nemen en daar wat brokjes in verstoppen, of wat brokjes op een verhoging leggen, of wat brokjes in een doekje rollen, etc. En dat alles natuurlijk onder supervisie om te voorkomen dat ze dingen gaat slopen of opeten die niet de bedoeling zijn ;-) Mijn pup nam overigens echt ook alles in zijn mond op straat, zijn bijnaam was pac-man. Dat is met ouder worden gelukkig helemaal verdwenen. 

Graag gedaan! 

Dat snap ik ook niet dat zo veel hondeneigenaren geen moeite doen om achter hun honden op te ruimen. Je komt toch volgende dag terug.. en dan stap je of je hond in eigen stront. Is het nu zo plezant? 

Mijn pup pakte de eerste weken ook alles maar echt alles van de grond.. Geen enkele oprit met steentjes was veilig. Want ze zijn toch zo lekker.. de steentjes. Daarna had hij nog enkele keren moeten overgeven. Maar het zal ook overgaan :) Nu zijn de steentjes niet meer interessant en als hij iets oppakt, dan kijkt hij meestal naar mij in de hoop dat ik "los" zeg en dan laat hij dit stuk papier vallen en krijgt een snoepje, haha! Ik probeer uiteraard vooral te voorkomen dat hij iets vies pakt maar als het niet TE vies is, dan zeg ik ook niks.. hij laat het toch na een paar meters terug vallen. 

En wat het wandelen betreft.. Ik kijk vooral naar de behoeftes van mijn pup. Ik wil je dierenarts niet tegen spreken maar blijkbaar zijn er geen wetenschappelijk onderbouwde bewijzen dat een pup 5 min per maand of 1 min per levensweek moet wandelen. Hier is een artikel dat wel naar verschillende onderzoeken wijst:

https://www.kahot.be/richtlijn-voor-de-ontwikkeling-van-het-bewegingsapparaat-bij-jonge-honden/#:~:text=Een%20jonge%20pup%20mag%204,de%20eerste%20vermoeidheidssignalen%20leert%20herkennen

Sterker nog er zijn wel wetenschappelijke onderzoeken die aantonen dat het veel beter is om je hond aangelijnd rechtlijnige beweging te geven voor zo lang deze niet moe word, zelfs als dit meer dan een uur is.

Om gezonde gewrichten te krijgne/behouden moet je spieren hebben die deze gewrichten ondersteunen bij trauma, klappen en onverwachte bewegingen tijdens bv spelen. Deze spieren krijg je alleen bij veel bewegen liefst in draf.

Mijn pups laat ik vanaf 7 weken al minimaal een uur per wandeling meelopen waar ik ze wel nog een paar keer laat rusten of optil. Met 4 maanden lopen ze gerust een wandeling in het bos van een uur.

Ik laat al mijn honden vanwegen het werk wat ik doe met ze, rontgen op heupen, ellebogen en rug, met 12 maanden en met 2 jaar, als de honden voor de fok worden ingezet dan ook nog eens met 7 of 8 jaar en ze zijn altijd 100% goed.

Ik heb nu zo'n 12 jaar al 2 pups per jaar minimaal en zelf 10 volwassen honden lopen waar ik ook intensief mee train en werk.

Wel meegemaakt dat een hond door gebrek aan beweging en dus spieren zn heup uit de kom heeft gehad waardoor artrose is ontstaan aangezien een maand ervoor bij aankoop van de hond de röntgenfoto's goed waren en na spelen in het bos niet meer. 

En een hond die ik wilde aankopen te veel in de bench heeft doorgebracht waardoor zijn polsen waren krom gegroeid door gebrek aan spieren/bewegen. Hond heb ik daar weggehaald (door mij gefokt) en mensen vonden hem te druk om meer dan 3x pd 3min uit te laten. Hij was toen 7 maanden. Is gelukkig na een jaar wel goed gekomen met goede beweging.

Daarvoor ook honden maar die liet ik niet rontgen toen ik er nog niet mee werkte.

Honden en vooral pups raken niet geblesseerd of beschadigd van lange stukken aangelijnd wandelen, wel van rennen, draaien, remmen, springen in de woonkamer (denk aan glade vloer) omdat ze buiten hun energie niet kwijt konden. Mijn pups slapen binnen en buiten is de actie.

Volledig het mee eens ! 

Alles van de grond oppakken is echt pup-eigen. Freya deed dat toen ze klein was ook, ik heb toen de fout gemaakt om het uit haar bek te halen als ik bang was dat ze het ging doorslikken. Ze heeft jarenlang dingen doorgeslikt als ik er maar naar keek. Bij mijn huidige pup laat ik haar het maar oppakken, ze slikt niks door als ik me er niet mee bemoei. Als ze het echt niet mag hebben ruil ik het voor iets dat ze liever heeft. Ik loop sowieso altijd met lekkers op zak voor als we andere honden tegenkomen of iets wat ze nog wat spannend vindt of zo, dus als ze iets vies oppakt kan ik zo met een koekje zwaaien en is het vieze ding zo vergeten, haha.

Pup is vandaag 13 weken en ik loop al een tijdje gewoon drie kwartier tot een uur met haar. Als ik die richtlijnen aanhoud, word ik gillend gek van haar in huis. Gewoon een rustige wandeling kunnen ze inderdaad echt wel aan.

Na wat aarzeling toch een update. Omdat ik dat verschuldigd ben aan iedereen die hier zo zijn/haar best deed en doet om mij te steunen en te helpen met tips.

Mijn dierenarts zei me eigenlijk al dat ik ging schrikken over wat de baas van mijn hondenschool in een korte tijd kon bereiken met een hond, gewoon omwille van een soort natuurlijke autoriteit die hij uitstraalt.

Er waren zaterdagmorgen 9 puppy's en drie begeleiders en wij kregen ruimschoots individuele aandacht. Ik zal even niet in detail gaan over wat hij ons exact aanraadt te doen als het trekken aan de lijn of het bijten te gortig wordt. Ik vrees dat dit niet 100% strookt met de geest van dit forum. Wel kan ik zeggen dat hij onze hond eerder pittig, dominant en rebels vond en er bij ons goed inprentte dat wij beslissen en wij de baas zijn. Dat wij ons niet zomaar moeten laten bijten door onze pup, het is ook niet puur speels, het is vooral als ze gefrustreerd geraakt of moe, of bij m'n zoon die op den duur niet meer in dezelfde ruimte met de hond kon zijn. Dat is geen goed gedrag dat je mag normaliseren. Dat het bij m'n zoon zoveel erger is dan bij mij of mijn man bijvoorbeeld vergeleek hij met een klasgroep die bij de ene leerkracht echt onhandelbaar is, maar rustig bij een andere leerkracht die veel meer gezag heeft. Dat maakten we allemaal wel ooit mee.

Hij zag dat ook tijdens de wandeling, mooi dicht met ontspannen lijn lopen ging veel moeilijker bij zoon dan bij andere gezinsleden. Alsof hij echt totaal geen leiding van hem kan aanvaarden. Zoon en bij uitbreiding het hele gezin, werden dus vooral gecoacht in hoe we kunnen tonen dat wij wel degelijk de baas zijn en niet de hond.

Dus niks (lies)laarzen, of de ruimte verlaten, of iets anders aanbieden, of kledij die kapot mag enz. wanneer de hond als een dolle mina op ons spring en hapt en blijft happen. Gewoon eens en voor altijd duidelijk maken dat we dit gedrag niet langer tolereren. Bij niemand. En dat eerlijk gezegd wel redelijk kordaat op een manier die ik zelf nooit zou gedaan hebben.

Ik heb sinds zaterdag een pup in huis die zich veel rustiger gedraagt, overdag amper nog in de bench heeft geslapen, amper nog probeert te bijten en ze slaapt gewoon op de grond naast me. Gisterenmorgen hadden we nog een moeilijk momentje dat we door direct in te grijpen in de kiem konden smoren. Mijn zoon kan nu rustig ontbijten, de barricade tussen keuken en living kan open, de pup stormt niet meer als een dolle hond op de kat af, we hebben precies een andere hond.

Ik denk eerlijk gezegd dat wij als onervaren, veel te zachte hondeneigenaars in combinatie met een zeer pittige pup dit soort begeleiding nodig hadden. Sommige mensen kwamen echt van ver met pups die zelfs al 7 maanden oud waren, maar waar ze bij andere hondenscholen niks of weinig mee hadden kunnen bereiken.

Of hun aanpak geschikt is voor hondjes die sowieso eerder volgzaam zijn weet ik niet. Ik had de indruk dat ze bijvoorbeeld bij iedereen de gentle leader aan het promoten waren, zonder eerst te kijken of het op een andere manier werkt. Het is gewoon een hulpmiddel, bij een paard vraag je je toch ook niet af of een bit wel nodig is of niet vernederend enz is; enfin zo legden ze het uit. Daar had ik toch mijn bedenkingen bij.

Maar goed, ik klaag niet, want er is in één ochtend tijd een pak stress weggenomen in ons huis. De hond is rustiger, wij zijn rustiger en iedereen (mens en dier, en ja ook onze kat) wordt er gelukkiger van.

En uiteraard blijf ik beloningsgericht werken, zoals ik het bij Edwin Frakking in zijn youtube-filmpjes leerde, maar wanneer ongewenst gedrag de spuigaten uitloopt kan je dat niet stoppen met een clicker en een gezond beloningskoekje. En vooral op dat punt werden we nu geholpen. Ik ben dus zeker van plan ook de volgende lessen bij te wonen.

Nou fijn dat je pup rustig is geworden op een manier die je zelf niet gedaan zou hebben. 

Ik doe het liever zelf, op een manier die de vertrouwensband niet schaadt. 

Het klinkt niet als een methode die ik bij een jonge pup zou willen gebruiken. Ik ben overigens ook geen voorstander van alles maar met een snoepje oplossen maar het klinkt nu alsof er fysiek gecorrigeerd is, dat vind ik persoonlijk geen optie, zeker bij een pup. 

Wat er steeds gezegd wordt door de trainer over jonge kinderen, daar ben ik het absoluut niet mee eens. Jonge kinderen zijn nog helemaal niet in staat om op een stabiele manier leiding en veiligheid te bieden aan een hond. Een hond heeft goed in de gaten dat een kind geen veiligheid en stabiliteit biedt. Een kind heeft onvoldoende overzicht, is onberekenbaarder en niet in staat een hond te beschermen wanneer nodig. Het is dan ook logisch dat honden (jonge) kinderen niet als volledige leider accepteren, dat zijn ze simpelweg niet. 

De vergelijking met de docent kan je ook anders zien. Vaak zijn dit docenten die onvoldoende leiderschapskwaliteiten bezitten waardoor ze geen veilig/prettig leerklimaat creëren. Dan is het ook niet reëel om kinderen te dwingen dit dan toch maar op te volgen, dat werkt simpelweg niet, dat weten we vast ook nog allemaal van vroeger... Die docent zou dus aan de eigen leiderschapskwaliteiten moeten werken, zo is dat ook bij een kind. Alleen het verschil dat dit bij een kind geleidelijk aan meegroeit. Bijvoorbeeld een vijfjarige, hoe bekwaam ook kan deze kwaliteiten nog niet voldoende ontwikkeld hebben. Sommige 15 jarige misschien wel, dat verschilt per individu. Maar een hond dwingen naar een (klein) kind te luisteren vind ik complete onzin en ook tenenkrommend als ik dit soort dingen soms zie gebeuren. Dit houdt natuurlijk niet in dat de hond dan alles met het kind mag doen, daar zijn jullie als ouder verantwoordelijk voor. Ook kunnen kinderen onder toezicht (afhankelijk van de leeftijd) dingen met de hond ondernemen en als ze ouder worden gaat de hond ze vanzelf meer vertrouwen.

Verder vind ik het fijn voor je dat het gedrag verbeterd is maar blijf wel kritisch op de trainingsmethode. Vaak zie je cursisten de trainer van een bepaalde methode bijna als een soort goeroe achterna lopen, dat is denk ik nooit goed, bij welke methode dan ook. Het is uiteindelijk altijd maar gewoon de visie/aanpak van een persoon en er zijn altijd meerdere wegen naar Rome. Dat je niet wilt specificeren wat er precies gedaan is geeft denk ik al een beetje aan dat je er wellicht wat twijfels bij hebt? Af en toe een methode gebruiken waarvan je achteraf denkt, dat had ik niet moeten doen is niet direct problematisch voor een hond. Wel zou het triest zijn als je ergens in meegesleept wordt en een hond een leven lang traint volgens een methode waarvan je vijftien jaar later denkt dat het toch eigenlijk wel heel sneu was.

Zo heb ik inmiddels best wat mensen gehoord die vroeger, in de tijd dat iedereen met slipkettingen en correcties trainden, dit ook deden en zich er achteraf toch wel heel schuldig voelen en spijt hebben dat ze hierin meegegaan zijn. 

De trainer was wel duidelijk tegen slipkettingen hoor, dus dat was het niet. Wel een gentle leader waarvoor hij de tijd nam om die goed aan te leren. Ik heb die (ondanks de promotie ervan in het begin al) maar halverwege de les geaccepteerd toen bleek dat onze hond redelijk zwaar gecorrigeerd moest worden om mooi naast ons te blijven lopen. Redelijk hard achteruit trekken en zo, dan leek de gentle leader me vriendelijker. Het is ook maar een tijdelijk hulpmiddel.

Mijn pup protesteerde eerst wel ongemeen hevig tegen dat ding rond de neus (niet te vast, er kunnen zeker 2 vingers tussen), maar nu, 2 dagen verder laat hij het gewillig aandoen.

Ik geef hem wel nog heel vaak vrij op rustige plaatsen, dan wissel ik ostentatief van leiband en doe ik die gentle leader af. Die hond is nog zo jong en moet toch ook nog naar hartenlust kunnen snuffelen vind ik.

Verder werd er idd fysiek verhinderd dat hij nog kon bijten, niet lang, 10 à 20 seconden (toegegeven, mij leek het een eeuwigheid) tot de hond kalmeerde en daarna een knuffel kreeg.

We hebben het gisterenochtend zelf toegepast, moesten het (in tegenstelling tot die keer bij de trainer) een paar keer opnieuw doen nadat we hadden gelost én combineren met een time-out, maar toen was het echt ook over.

Alsof ze het gevecht niet meer wil aangaan. Waar streng toespreken eerst niks hielp, helpt dat nu wel.  Alsof ze toch wat meer respect heeft gekregen voor ons. Het klinkt heel autoritair allemaal, maar eigenlijk heb ik de afgelopen dagen al veel meer kunnen knuffelen en aaien dan ooit voorheen, want toen beet ze gewoon altijd.

Ik weet ook niet altijd wat oorzaak en gevolg is, maar doordat we er nu beter weg mee kunnen, plaatsen we haar niet meer in haar bench overdag. Ze gaat liggen en slaapt. Mss bracht dat verplicht benchgebruik wel onrust op lange termijn, ook al was het de voorbije de weken de enige manier om haar kalm te krijgen. Nu lijkt het te lukken met onze stem  (en ja, we spreken haar nu mss wel wat strenger en kordater toe, maar het is niet zo vaak meer nodig). Ze slaapt precies ook meer dan voorheen.

Wat kinderen betreft. Zoals eerder vermeld: mijn zoon is 20 en het meest gemotiveerd om voor de hond te zorgen, er activiteiten mee te ondernemen enz. Hij is ook de zachtste en meest conflictvermijdende uit ons vijfkoppig gezin. Het was echt niet meer te doen, de hond bleef hem maar bijten in z'n broek, handen, polsen , echt overal. En hij maar 'nee' zeggen, iets anders aanbieden, weg gaan (waardoor hij zich op den duur volledig terugtrok op zijn kamer en amper nog in de woonkamer of tuin bij de hond kon komen). Echt heel raar, en ik vond dat super zielig voor mijn zoon. Hij zag nu in, door de cursus, dat hij zich echt assertiever moet gedragen en dat bijten niet meer moet accepteren en er ook niet voor moet vluchten. Die hond moet hem gewoon niet bijten, punt. Da' s nu meer de attitude, ipv ocharme, het is nog een pup, ik zal weg gaan en hem negeren en het zal ooit wel overgaan...

Ik denk eigenlijk dat de hondenschool onszelf voor meer dan 90% coachte in het aannemen van de juiste attitude, en in veel mindere mate de pup. Maar da's vaak zo zeker?

Zolang je de hond geen pijn doet, hij na 2x een correctie snapt wat de bedoeling is, (moet je het vaker doen snapt hij er niks van) dan is het prima

Alsof het over een tweejarige ontspoorde Alabai gaat in plaats van een poedelpupje van elf weken. Ik vind het heftig klinken allemaal hoor. Maar goed, misschien is dat gewoon de manier waarop het verteld wordt en valt het inderdaad allemaal wel mee. Het klinkt niet als een aanpak waar ik voor zou kiezen, maar hopelijk werkt dit dan voor jullie zonder verdere nadelige gevolgen voor de pup.

Ik had inderdaad over de leeftijd van je volwassen zoon heen gelezen. Dat verandert het zeker...

Ik ben zelf ook wel echt van het consequent opvoeden. Nee is nee en niet later toch misschien. Maar ook hierin zijn vele gradaties, een gentleleader zou ik bijvoorbeeld nooit gebruiken. De hond kan er zelfs schade van krijgen aan de hals. Het zou vast geen ernstige mentale schade of trauma's geven maar ik vind zo'n hulpmiddel onnodig en ongewenst. In sommige uitzondering kan ik het begrijpen bijvoorbeeld tijdelijk als je als eigenaar een blessure hebt en een sterke jonge hond waardoor je de hond niet kan houden maar dan ook echt alleen als laatste redmiddel. 

In algemene zin is het met dieren altijd belangrijk om op een rustige duidelijke manier leiding te geven, dat geeft vertrouwen. Dat is denk ik iets goeds om aandacht aan te besteden tijdens de cursus. Dit hoeft naar mijn mening niet zo zeer op een autoritaire manier, ik werk altijd toe naar een samenwerking met een dier. Dwang en forceren werkt vaak ook en kan voor de eigenaar een fijne snelle oplossing zijn/lijken maar er is dan naar mijn mening geen spraken van een harmonische samenwerking. De hond legt zich er in zo'n geval bij neer en wordt onderdrukt. Ik ben dus van mening dat de snelste oplossing vaak niet de beste is, voor een goede samenwerking is wederzijds vertrouwen nodig en dat moet groeien. Zijden handschoenen en alleen maar belonen is het andere uiterste, daar ben ik ook geen voorstander van... 

Maar goed er zijn zoveel meningen als hondeneigenaren, daar moet je ook maar aan wennen denk ik. Voor jezelf kan het interessant zijn om na de puppycursus bij een andere hondenschool een vervolg cursus te doen, dan kan je zelf de verschillen ervaren en langzaam aan voor jezelf kijken wat jij een fijne methode vindt. Ook zijn er verschillende workshops en lezingen te vinden, dat kan voor later een leuke aanvulling vormen. De boekenreeks 'Een levenlang fysiek en mentaal in balans' vind ik ook een aanrader.

Ik vind t echt vreselijk om te lezen. Met een gentle leader hebben ze continue druk op de neus. Waarom in vredesnaam mag ze niet gewoon de wereld ontdekken aan een lange lijn?

Bedankt voor de tips.

Het is ook zeker niet zo dat ik hier mensen probeer te overtuigen, alleen weet ik dat ik door al dat toenemende en steeds heviger bijtgedrag echt gestrest werd/word, het is moeilijk om rustig te blijven wanneer je tot bloedens toe gebeten wordt telkens je je hond iets wil verbieden, of wanneer je een halsband wil omdoen, of gewoon zomaar...

Langzaamaan begin ik schrik te krijgen van m'n eigen pup en da's zeker geen gezonde situatie.

Ik voel mij eigenlijk slecht geplaatst om heel kritisch te staan tov een trainer die toch wel een reputatie heeft opgebouwd in Vlaanderen, tonnen ervaring heeft, en waarvan ik voel dat hij me echt wil helpen. Maar idd, de twijfel en de verwarring over of we goed bezig zijn blijft, vooral nadat de pup zo'n 'crisis' gehad heeft en we hebben moeten corrigeren. Enerzijds voelt het niet goed, anderzijds lijkt het wel te helpen.

" Ik vind t echt vreselijk om te lezen. Met een gentle leader hebben ze continue druk op de neus. Waarom in vredesnaam mag ze niet gewoon de wereld ontdekken aan een lange lijn?
 
 
 
  "

Kees

Omdat trekgedrag er moeilijk uit te krijgen is als je het van jongs af toelaat en omdat het in het geval van mijn pup ook te maken heeft met wie wie domineert. Let op, ik speel even advocaat van de duivel, door te verwoorden hoe ik denk dat ze het zien in mijn hondenschool.

Ik weet ook niet of mijn trainer erg opgezet zou zijn met het feit dat ik na 5 minuten wandelen die gentle leader meestal verwijder en vervang door de flex waarmee ik mijn pup naar hartelust laat snuffelen, voorlopen, zitten enz.

Mss is dat verwarrend voor de hond, maar ik kan het precies ook niet over mijn hart krijgen enkel maar met die gentle leader te gaan wandelen.

Ik wil ook niet dat het zo ver zou komen bij mijn pup:

https://www.youtube.com/watch?v=b78wVSfkV3Q

Eerlijk is eerlijk, als ik mijn pup elke keer een rotschop verkoop als ze iets fout doet, zal ze ook stoppen dat gedrag te vertonen. Maar iedereen zou het erover eens zijn dat ik er geen goed aan zou doen. Ik zeg niet dat jullie de hond een rotschop verkopen, dat zal gerust niet. Maar ja, natuurlijk kan een harde methode ook voor verandering zorgen en dan werkt het. Alleen vaak gewoon niet om de juiste redenen. Dat is een keuze die ieder voor zich moet maken, mij zou het dus niet passen.

Overigens is het niet per se verwarrend voor een hond (en zelfs een pup) om zowel aan de flex als aan de korte lijn te lopen en dan verschillende dingen te vragen. Als mijn pup (13 weken) de musketon aan haar tuig heeft zitten mag ze trekken, snuffelen en haar eigen plan trekken, vaak gebruik ik daar ook de flex voor. Als de musketon aan haar halsband gaat, weet ze dat dat niet mag en loopt ze (vaak, ze is immers nog steeds maar 13 weken) keurig aan de voet. Met een beetje creativiteit valt dat wel aan te leren zonder gentle leaders. Al moet ik wel toegeven dat ik dit al sinds 8 weken doe, zij kent dus ook het concept ‘trekken aan de halsband’ nauwelijks, want ik buig het al sinds het begin consequent om als ze dat probeert.

Rotschop zou ik absoluut nooit doen, het is meer fysiek immobiliseren waardoor de hond niet kan bijten en uiteindelijk tot rust moet komen (duurt normaal geen 30 seconden zegt men). Bij de trainer ging dat wel beter dan wanneer wij het moeten doen, die handeling bezorgt ons eerlijk gezegd ook wel stress.

Ik heb mijn pup ook sinds haar 8ste week, ging ermee wandelen op de manier die ik bij E. Frakking zag: haar op mijn hurken bij mij lokken als ze niet meer verder wou, een beloningskoekje toestoppen als de lijn ontspannen was, met veel geduld allemaal. En de eerste week bleef ze meestal heel dicht bij m'n been, waarschijnlijk steun zoekend, want veel was ze vermoedelijk nog niet buiten op straat geweest. Alleen, naarmate ze minder schrik kreeg van iedere fiets, auto, voorbijganger... begon ze zelfstandiger te sturen waarheen ze wou. En toen begon het trekken (ook naar fietsers, voetgangers, andere honden, rondslingerende blikjes en hondenstront op straat enz.) en dat was toch geleidelijk aan het verergeren ipv dat het verbeterde. Nochtans liep ik met clicker en beloningen aan de hand. Het ontgoochelde mij wel dat de school onmiddellijk die gentle leader voorstelde, dat moet ik wel toegeven. Maar zij zien het als een paard dat je optuigt, de ruiter voelt zich daar toch ook niet schuldig over, zeggen ze.

Gebruiken jullie eigenlijk een halsband of een tuigje, want die tuigjes mochten niet gebruikt worden in de puppycursus (Frakking is daar ook tegen, weigert het zelfs te verkopen in z'n shop)? Voortdurend moeten trekken aan de halsband lijkt me soms erger dan wandelen met een gentle leader, bij dat laatste stopt de hond veel eerder met trekken en protesteren en loopt hij vlotter mee met bijna voortdurend ontspannen lijn. Alleen is er weinig ruimte om eens te snuffelen en rond  te kijken op die manier,  vind ik.

Ik gebruik altijd tuigjes, meestal een ytuig, zodat de druk goed verdeeld wordt mocht er onverwachts een kat voorbij komen. Een hondenschool die een halsband verplicht, nee die zou ik niet willen. Ik bepaal graag zelf wat ik mijn hond om doe.

Ik hoop wel dat het 'immobiliseren' niet inhoud de pup op de rug tegen de grond te duwen? Dit is naar mijn mening echt niet oké, zoiets creëert een onveilig gevoel voor de pup. Houdt het in dat je de hond vast houdt zodat die je niet kan bijten vind ik dat weer iets anders. 

Ik zou het als ik jou was gewoon nogmaals bespreken met de trainer of hij je ook wilt begeleiden zonder gentle leader. Geef gewoon aan dat je het gevoelsmatig toch niet zo prettig vindt en of hij ook een andere methode uit kan leggen. Kan/wil hij dit niet, dan zou dat voor mij een teken zijn dat het toch niet zo'n hele goede trainer is, een goede trainer heeft verschillende oplossingen voor problemen en werkt niet simpelweg een standaard lijstje af. Ik vind het overigens ook heel normaal om vragen te stellen aan een trainer, als het goed is legt een trainer graag dingen uit. Als je hele kritische vragen hebt over zijn methode, is het wel netjes om die even één op één te stellen maar zeker bij een eerste hond is het normaal om vragen te hebben, ook over de verschillende aanpakken. Je krijgt dan natuurlijk wel zijn mening te horen en niet een algemene waarheid, dieren trainen is namelijk een erg grijs gebied dus wees ook kritisch op de antwoorden.

De vergelijking met een paard vind ik een beetje vreemd, die zitten ook wel een beetje anders in elkaar zowel qua anatomie als gedrag (een vlucht dier reageert heel anders). Daarnaast is er momenteel (terecht denk ik) veel discussie over het dierenwelzijn in de paardensport. Heel eerlijk gezegd geeft dit voorbeeld me een beetje het gevoel dat hij er niet zo'n goede onderbouwing voor heeft maar het gewoon als praktische oplossing gebruikt. 

Het liefste gebruik ik een tuigje maar ik wil ook dat ze aan een halsband kunnen lopen. Een gentle leader, stlipketting, e-collar of prikband zou ik nooit willen gebruiken, daar zitten voor mij teveel nadelen aan. Een flexilijn vind ik geen fijne lijn voor honden die nog aan de lijn moeten leren lopen. Het trek gedrag wordt dan beloond doordat er meer lijn uitrolt. Nou vind ik een flexi sowieso niet zo fijn, het geeft me het gevoel minder controle te hebben maar dat is persoonlijk. Wel kunnen honden heel goed het verschil aanleren tussen het mogen trekken en niet trekken, met mijn hond doe ik aan canicross en die weet dat ze aan het trektuig mag trekken. Mijn voorkeur heeft het wel om een hond eerst goed aan de lijn te leren lopen voordat er begonnen wordt met een flexilijn of canicross om zo verwarring te voorkomen. 

De opmerking dat je pup jou domineert kan ik me niet in vinden. Het kan hooguit zo zijn dat je pup grenzen aan het aftasten is maar als een peuter wat dingetjes probeert om te kijken hoever die kan gaan is die je toch ook niet aan het 'domineren'. Ik vergelijk niet graag mensen met honden maar in dit geval zit er niet meer kwaad in jouw pup dan in een peuter. Het domineren klinkt alsof je pup met een soort vooropgezet plan je huishouden wil overnemen, ik kan je geruststellen, dat werkt gelukkig niet zo. Ik heb het filmpje niet bekeken maar ik vermoed dat over een gedragsprobleem gaat. Ik heb het idee dat je af en toe een beetje aan het doemdenken bent (wat normaal is met een eerste hond of pup) maar met de meeste honden komt het écht wel goed. Zo hebben we onze hond met 10 maanden gekregen (voormalige straathond) en dat is ook bijna helemaal bijgetrokken, dat heeft wel een paar jaar geduurd i.v.m extreme angst. Inmiddels is er bij ons een hond aan komen lopen van een paar maanden oud die aan een ketting heeft gezeten en ook dat is na een paar weken een hele fijne (nog ietwat drukke) hond geworden. Met jouw hond ben je al vanaf het begin af aan bezig met de opvoeding. Af en toe zul je best wat verkeerd doen, maar dat laat echt niet direct enorme sporen achter die tot gedragsproblemen leiden. Daar is vaak echt wel wat meer voor nodig. Te hard aanpakken bij trainingen kan daar wel voor zorgen en dan vooral als het oneerlijk is tegenover de hond of de timing verkeerd is waardoor de hond het vertrouwen kwijtraakt en angstig wordt. Ik denk dat het in jou geval goed is niet teveel te piekeren en de onzekerheid wat los te laten. Anderzijds zou ik ook niet volledig mee gaan in de training die je nu volgt, zoals ik eerder zei pak er wat elementen uit die je wel bevallen en ga daarna eens ergens anders kijken...

Mijn hoera-berichtje van vanmorgen mag ik wissen. Zoon komt net thuis van z'n stageplaats en de poppen gingen aan het dansen. Hij wordt in z'n  knieën gebeten, pup springt tegen hem aan en bijt waar ze maar kan, blijft bijten en bijten. Non stop, alsof het een dwangneurose  is van zodra ze hem ziet.

Exact gedaan wat hij moest doen. Pup in zithouding, erachter staan zodat hij niet weg kan, neus en mond toe houden, let wel: niet knijpen! Gewoon genoeg om niet te kunnen bijten.

Het lijkt alsof de pup dit de eerste keer bij de trainer vreselijk vond, ze piepte en kwam na een seconde of 10 tot rust waarna ze zich mak gedroeg.

Nu gebeurde het omgekeerde, ik sta ervan te trillen op mijn benen. Gelukkig blijft mijn zoon onder deze omstandigheden kalmer dan ik, maar we worden ineens echt aangevlogen door onze pup. Ze is maar 11 weken, maar het is een koningspoedel, zo klein is dat dus niet. Niet dat we haar niet de baas kunnen, maar toch, op zo'n moment verliezen we de controle, vooral omdat die truc van dat immobiliseren na herhaaldelijk proberen geen knijt meer lijkt te helpen.

Pfff, die onmacht die je dan voelt.

En waarom die razernij altijd als m'n zoon thuiskomt?  

Hij blijft ondanks alles echt zoveel houden van die hond, het is gewoon niet fair. Pup zit nu uiteindelijk voor het eerst  vandaag in de bench en is na 1 minuutje protest wel in slaap gevallen. Zou ze moe geweest zijn, ze sliep vandaag bij mij op de vloer, maar da's veel half waken, zich oprichten, verplaatsen...? Maar wel rustig. En dan komt mijn zoon rond 5 uur thuis en wordt dat een hond die enkel nog kan bijten en mensen bespringen. Maar hoe dan? Hoe komt hier ooit een einde aan? Ja, sorry dat ik dramatisch klink, maar ik ben echt van mijn melk na zo'n crisissituatie.

Ik vind het best zielig om bij een pup van 11 weken zo hardhandig te zijn 

Het gaat om een poedel, ik heb een barbet (de voorouder van de poedel zeg maar).

Bij deze rassen is opvoeden met harde hand funest, je maakt ze ermee kapot.

Nooit meer doen.

Maar waarom bijt mijn poedel zo erg en zo constant van zodra mijn zoon opdaagt? Dat is toch niet leefbaar. Ik wou helemaal niet met harde hand opvoeden, ik wou gewoon dat dit gedrag zou stoppen en mijn zoon niet langer constant de kamer uit moet vluchten. Dat lijkt me nu toch geen zo'n enorme eis? Ik wil niet eens dat die hond allerlei truukjes kan en zo, gewoon dat die stopt met springen en bijten wanneer hij moe wordt, of iets verboden wordt, of m'n zoon in het vizier krijgt. Ik heb nu echt het gevoel dat ik alles al probeerde. En niks helpt. Behalve wegstoppen in de bench, maar ja, da's uiteindelijk ook zielig en dat kan toch ook niet altijd.

Wat heet razernij? Ik kan me dat zo slecht voorstellen, maar goed, ik zit hier maar achter mijn scherm natuurlijk. Ik heb de pup ook niet gezien en ben bovendien niet bepaald een expert op het gebied van (puppy)training. Wat ik wel weet is dat mijn pup over het algemeen niet bijt en zich niet gedraagt als een doldwaze, maar als er iemand thuiskomt gaat ze door het lint. Ze gaat dan inderdaad lawaai maken, opspringen en bijten. Ze is gewoon blij en weet nog niet goed hoe ze dat moet uiten, ze weet op zo’n moment van gekkigheid niet meer wat ze met zichzelf aan moet en kookt compleet over. Ik houd haar nu even aan een riem als er iemand thuiskomt en wacht tot ze rustig is, dan mag ze aandacht. Ik kan me voorstellen dat mijn aanpak niet ideaal is als dat betekent dat je daarna vijftig piercinggaatjes rijker bent, maar bij zo’n jonge pup lijkt het me echt heel waarschijnlijk dat dat extreme gedrag bij thuiskomst enthousiasme is. Het lijkt me waarschijnlijker dan dominantie of razernij, zeker bij een poedel.

zoals ik al eerder schreef ben ik voor duidelijkheid en grenzen voor pups en honden maar alsjeblieft heel goed op dat je pup niet uit angst dingen gaat laten of dus eigenlijk niet meer durft te doen.

Een pup moet nog leren wat zijn plek is en leren dat zijn gezin waar hij leeft te vertrouwen is en hem geen pijn zullen doen.

Je pup is niet bezig met de baas spelen je pup is een pup die moet leren wat wel en wat niet mag. Als je te soft bent met de regels dan zal hij deze inderdaad niet respecteren, maar als je te hard bent dan verpest je de relatie tussen je hond en jezelf voor de rest van zijn leven.

Je wilt toch niet dat je straks een relatie hebt met je hond die volledig is gebaseerd op angst.

Als ik het idee heb dat een correctie van mij onbedoeld harder is aangekomen dan bedoeld dan haal ik direct in minder dan een sec. erna de hond uit de situatie met iets leuks, spel of voer.

Regels zijn goed en nodig maar zorg aub dat je pup zich zelf durft te zijn, fouten durft te maken en jullie vertouwd. Die regels kan je namelijk ook duidelijk maken zonder fysieke dwang!

En als het mij lukt met politiehonden dan lukt het jou ook met je poedeltje.

Onthoud ook dat overwicht iets is wat iemand wel of niet heeft, dat heeft voor een zeer groot deel met zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid te maken. Honden volgen alleen "leiders" die dat van nature hebben. Dat is zo mooi aan een hond, je kunt je niet voordoen als iemand anders daar trappen ze niet in. 

Honden zijn onze spiegel!

Je kunt je hond naar je laten luisteren omdat je als een team samen werkt met wederzijds respect en vertouwen maar echt als maatjes.

En je kunt een hond naar je laten luisteren omdat je van nature een geboren leider bent maar goed die mensen zijn heel zeldzaam. ook dan vanuit wederzijds vertrouwen en respect en ook dan word er niet fysieke dwang gebruikt.

Alles wat je tegen je gevoel in gebruikt om je hond te laten luisteren voelt je hond aan als iets wat hij niet kan vertrouwen en dus uiteindelijk ook jou niet meer gaat vertouwen.

Als jouw trainer een persoon is die van nature een leider is dan betekend dat absoluut niet dat wat voor hem werkt ook werkt als jij precies het zelfde doet. kijk naar honden onderling die laten dat ook zo zien.

Als jij twijfeld dan voelt je hond dat aan en vertrouwd de situatie niet meer.

Dus probeer je eigen weg te zoeken in war voor jou werkt met je pup en ga niet klakkeloos opvolgen wat trainers zeggen. Zoek samen je weg hierin. en vergeet niet dat de puppytijd zo over is en je over een paar maanden al weer een volwassen hond hebt. 

Overigens is het niet heel vreemd voor een pup om zo’n obsessie te hebben voor iets dat hij heel leuk vindt. Een van onze andere honden is hier continu de pineut als ik niet oplet. Dan hangt ze weer in zijn oor en loopt ze hem weer te bijten. Ze wil spelen en ze wil het nu en ze wil het op haar manier, ook als hij dat niet wil. Het moment dat hij de kamer in komt is het feest, dat vereist begeleiding van mijn kant, anders is het voor niemand leuk behalve voor haar. Mijn oudste hond had als pup hetzelfde met de kat. Zou het niet kunnen dat jouw hondje dit gewoon met jouw zoon heeft? Misschien vindt ze hem juist wel helemaal het einde. Ik kan me heel slecht voorstellen dat dit gedrag een andere oorzaak heeft dan jeugdig, lomp enthousiasme. Maar misschien ligt dat aan mij, hoor.