Pup bijt in alles en is constant in 'overdrive'

Haha, ja, de vogeltjesdans

Dat doet me trouwens wel denken aan iets... ze heeft wel een jachtinstinct, dus ze vindt misschien een 'flirtpole' leuk. Een soort pluche beestje aan een touw en een stokje, waar ze dan achteraan kan gaan.

Een nadeel is natuurlijk wel dat hoe vaker ze iets oefent, hoe sterker het jachtinstinct zich ook zal gaan ontwikkelen.

Ik denk dat ook het kippenprobleem zeker iets tijdelijks zal zijn, als het kwartje valt en ze inziet dat de gevolgen minder leuk zijn wanneer ze achter de kippen aan gaat (he bah weer saai binnen/vrijheid beperkt), dan wanneer ze ervoor kiest om niet achter te kippen aan te gaan (lekker los in de tuin kunnen blijven).

You name it, we have it.

Ik kocht dit:

https://www.hondenshop.nl/product/telescopische-honden-speelhengel/

Ik vind de info daarover contradictorisch. Enerzijds las ik dat je zo dat jachtinstinct kan richten op dat speeltje zodat het minder tot uiting komt als er een levende 'prooi' verschijnt, anderzijds lees ik ook dat het het algemeen jachtinstinct juist kan aanwakkeren. Verwarrend.

In ieder geval, als we daarmee spelen in de tuin en er passeert een kip (achter de draad) of een kat, dan verliest ze instant alle interesse in dat ding en gaat ze toch voor de kip of de kat.

Ach, jammer. Dan blijft de echte kip leuker dan jij en het speeltje.

Ik denk zelf dus dat je het jachtinstinct met zo'n hengel zou aanwakkeren, omdat je een hond immers 'oefent' om achter iets aan te gaan. Als de hond dan los loopt en een haas ziet rennen, zal ze daar ook achteraan gaan. Ik vind het moeilijk voor te stellen dat het jachtinstinct dan ineens (in een 'real life' situatie) niet of minder tot uiting zou komen.

Wat wel zou kunnen helpen, is dat je er een oefening van zou kunnen maken. Bijvoorbeeld een opdracht geven wanneer ze er wel achteraan mag gaan en wanneer niet en dat je haar tijdens het spel ook naar je toe kan laten komen of kunt laten zitten. Dat zou ook effect hebben op 'real life' situaties: dat je haar terug kan roepen i.p.v. dat ze ergens achteraan gaat. Maar met een zeer sterk jachtinstinct is dat wel een uitdaging.

Mijn hond is dol op achter ballen aanrennen en ik heb geprobeerd om hem 'met mate' met ballen te laten spelen. Ik heb nog nooit een half uur lang achter ballen laten rennen. Eerst wilde hij achter iedere bal die hij zag aan gaan, maar inmiddels kan ik hem halverwege terug roepen of laten liggen of zitten. Dat lukt ook in de tuin met vogels.

Goed om te horen dat het eigenlijk heel goed gaat. 

Ik vind je nu zelfs een beetje veeleisend worden. Je moet niet vergeten hoe het een tijdje terug ging, de rest komt wel met de tijd.

Wat betreft de kippen, dat is een lastig iets en jachtinstinct is er niet altijd volledig uit te trainen. Toch kunnen ze uiteindelijk wel wennen aan de dieren die bij jullie horen. Onze hond heeft ook een redelijk jachtinstinct maar vorige winter liep ze wel gezellig met onze twee eenden door de tuin. Zo ook met katten, buiten wil ze daar achteraan terwijl ze met mijn moeders kat wel eens samen op een schapenvachtje heeft liggen slapen. Ik zou voor nu als het gaat de omheining hoger maken en eventueel afdekken met een net (ook fijn tegen andere roofdieren). Nu heeft ze elke keer succes doordat ze er bij kan en zelfs een kip kan pakken, dan is het heel lastig om leuker te zijn dan de kip. 

Het is lastig om de ultieme beloning te vinden. Voor onze oudste hond is een spelletje een fijne beloning. Dan niet met een speeltje want daar kijkt ze niet naar om maar samen even een beetje op en neer rennen. Ze slaat vaak met haar poten op de grond en wil dan op en neer rennen, als ik met mijn handen op de grond sla gaat ze meteen in de houding staan en doen we een spelletje. Niet elke keer hoor maar als ze echt iets goeds doet dan maak ik daar even een momentje van. Zoals bijvoorbeeld vandaag toen ze een kat zag en naar me toe kwam toen ik haar riep. 

Knap dat je het volhoud op de hondenschool. Als je er wat dingen uit kan halen is het mooi meegenomen en op een andere locatie trainen is op zich ook een goede ervaring. De vergelijking die je maakte met thuisonderwijs en kinderen vind ik toch wel wat anders. Een hondenschool is er vooral om eigenaren te leren met de hond om te gaan. Voor kinderen vormt school een belangrijk onderdeel als vorming op het volwassen leven waarin ze zich ook moeten gaan voegen in de maatschappij. Het hondenleven is wat dat betreft een stuk overzichtelijke, ze hoeven zich alleen maar aan te passen aan hun huishouden en hoeven geen zelfstandig functionerende wezens te worden met verantwoordelijkheden enzo... Dus ook zonder hondenschool kunnen honden prima meekomen, voor de hond is het vaak denk ik niet zo'n meerwaarde.

Een beetje een status quo hier. Omheining bij de kippen nog maar eens verhoogd, maar ze blijft die opjagen als ze ze achter de draad ziet, hetzelfde met de kat.

Net nog, het gevolg is dat ze weer even verplicht binnen zit. In een gebarricadeerde keuken annex ren. Want verder is er het steelgedrag. Even je glas op tafel zetten, ze springt er met haar voorpoten op en loopt ermee weg terwijl je erbij staat. Een afwasborsteltje dat in de gootsteen ligt, niets is veilig voor haar en ze is echt enorm hoog als ze op haar achterste poten staat.

Ik begin m'n geduld er soms mee te verliezen. Ik begin ook te twijfelen aan m'n aanpak. Nooit echt kwaad worden, ruilen, belonen als ze iets afgeeft, afleiden, situaties vermijden, alles zoveel mogelijk puppyproof maken pffft, wat heeft het me opgeleverd?: een hond die thuis meer in de ren moet zitten dan erbuiten omdat ze alles steelt, achter andere levende wezens aan zit en geen verbetering toont op dat vlak nu ze 6 maanden is.

Ik mag misschien het parallel met kinderen niet maken, maar toen ik peuters had kreeg ik bezoek van mensen met kindjes van dezelfde leeftijd. Ik kreeg onmiddellijk instructies om van alles weg te nemen dat op lage hoogte stond in huis. Ik wist niet wat ik hoorde, hoe klein ze ook waren, ik had mijn kinderen opgevoed om overal af te blijven en als ze toch iets probeerden was eens streng toespreken voldoende. Mss had ik ook strenger moeten zijn met mijn pup? De even oude pups van mijn vriendinnen lopen overal rond in de woonkamer en tuin en zij moeten niets meer wegstoppen of puppyvrij maken. Terwijl mijn linkerschoen al gestolen wordt terwijl ik m'n rechterschoen nog aan het uitdoen ben, het is echt extreem.

Mijn initiële klacht, dat bijtgedrag is wel echt aan het verbeteren. Da's ook de reden waarom ik vroeger alles probeerde te vermijden, of haar probeerde weg lokken met snoepjes, speeltjes... Als ze echt iets deed dat niet mocht en ik werd er kwaad op dan werd ik 'aangevallen'. Dat gebeurt nu niet meer, maar de gewoonte om alles te stelen of dieren op te jagen van zodra ze ook maar even de kans ziet, zit er nu precies wel ingesleten. Een zakdoekje dat uit je zak valt, ze loopt ermee weg en ze probeert het zo vlug mogelijk in te slikken, idem voor sokken enz. Niet alleen irritant, maar ook nog gevaarlijk voor haarzelf ook.

Wat het hyper gedrag betreft, uiteraard is dat verminderd, maar toch... Overdag heb ik hoogstens 1 uur aaneengesloten rust. Na een grote wandeling bijvoorbeeld slaapt ze wel eens een uurtje. In het beste geval, als ze niet recht schiet door 1 of ander geluidje, de kat die passeert enz. En van zodra ze wakker is komt ze verwachtingsvol voor me zitten en opdringerig doen: zo van 'wat gaan we nu eens doen?'

Dat kan toch niet, dat ik daar uren en uren moet mee wandelen, puzzelen, spelen... Ik krijg mijn huishouden echt niet gedaan, wat doen mensen dan die ook nog eens gaan werken of kinderen hebben? Ik denk dat ik haar op dat vlak ook te veel gewoon heb gemaakt, maar ja, 'stelen', 'happen', 'knagen aan meubels enz', als je daar iets over opzoekt lees je vaak dat dit is omdat ze zich vervelen. Ze verveelt zich inderdaad iedere seconde dat ze eens niet geëntertaind wordt. Daar zal ik toch ook iets moeten aan doen, maar wat? Als ik haar probeer te negeren, begint ze tegenwoordig vaak heel luid te blaffen.

Ik wandel nu ongeveer 10 km per dag, gespreid over 4 wandelingen, soms eens 7 à 8 km maar op die dagen gaan we naar de hondenweide waar ze kan rennen en spelen met andere honden. Dat gaat goed want daar zijn altijd volwassen honden aanwezig en dan houdt ze haar manieren. Na de les in de hondenschool echter mogen ze nu ook soms spelen, maar daar wordt zij telkens als enige uit de speelweide verwijderd door de lesgevers, omdat ze zich te dominant opstelt tov de andere pups.

Maar goed, ik besluit met de positieve noot, het bijtgedrag is verbeterd, bij mij is dat nu echt al lang geleden, ik sla tegenwoordig wel een strengere (kwadere) toon aan. Bij m'n zoon en dochter valt het wel nog eens voor, vorig weekend heeft m'n dochter me opgebeld toen ze op wandeling was, dat ze echt niet verder raakte, de hond bleef haar maar bespringen en bijten. Toen ik erbij kwam stopte het onmiddellijk. Mss heeft het toch te maken met het al dan niet aanvaarden van 'gezag'?

We lopen dus nog altijd wel tegen een paar zaken aan. Het jammere aan haar eigenzinnig gedrag is ook dat ik haar nog nooit los heb durven laten, die keert echt niet terug als ze een vogel, andere hond, kat of konijn ziet.  Ze kent nochtans heel goed de commando's... Enkel in de tuin of op de hondenweide kan ze echt rennen, maar ik vrees dat dit eigenlijk niet voldoende is.

Ik denk dat stelen niet per se gerelateerd hoeft te zijn aan verveling. Ik weet niet hoe het bij jouw hond zit, natuurlijk, want die ken ik niet goed genoeg, maar bij die van mij is dat stelen duidelijk een gevalletje kijken wat kan en mag en waar de grenzen liggen. In de huiskamer laat ze alles met rust, ze weet al vanaf jonge leeftijd dat schoenen hier off limits zijn, maar ze durft best iets van tafel te pakken als het iets is waarin ze geïnteresseerd is. Ze kijkt ook continu op het aanrecht of ze er iets van af kan halen. Ik heb ondertussen al vaak genoeg aangegeven dat het niet de bedoeling is, maar dat het gisteren niet de bedoeling was betekent natuurlijk niet dat ze het vandaag niet nog een keer kan proberen. Hetzelfde gebeurt als ik de deur naar een andere kamer open laat staan, dan zijn alle schoenen onmiddellijk weg want ze neemt ze gewoon mee. In de huiskamer mag het niet, en gisteren mocht het ook niet toen ze ze uit de slaapkamer haalde, maar ze probeert toch of het vandaag dan wel kan. Ik sluit die ruimtes nu ook gewoon af en als ze wel een keer open staan stuur ik haar er op tijd weg. Het is wel gedrag wat zal uitdoven naarmate ze ouder wordt. Mijn oudste had het vroeger met sokken en die kijkt tegenwoordig niet eens meer om naar sokken.

Jouw hondje klinkt als een pittige uitdaging, maar ik zou niet vergeten dat het ook gewoon een hond van zes maanden is. Dat is wel echt een leeftijd waarop het soms echt gewoon moeilijk is voor ze om te luisteren of te onthouden wat ze geleerd hebben. Soms denk je dat het kwartje nooit gaat vallen en dan een paar weken later zie je ineens dat dingen toch beginnen te komen. En je krijgt het bij sommige honden echt niet gratis, ik moet bij sommige dingen ook echt behoorlijk consequent zijn en daar komt ook echt wel flink wat geduld bij kijken, maar het komt uiteindelijk vast wel goed hoor. Jullie doen je best, en je hondje op haar eigen manier doet vast ook ontzettend haar best. Maar ze moet nog veel leren, daar heeft ze ook wel de leeftijd voor. 

Maar goed, ik besluit met de positieve noot, het bijtgedrag is verbeterd, bij mij is dat nu echt al lang geleden, ik sla tegenwoordig wel een strengere (kwadere) toon aan. Bij m'n zoon en dochter valt het wel nog eens voor, vorig weekend heeft m'n dochter me opgebeld toen ze op wandeling was, dat ze echt niet verder raakte, de hond bleef haar maar bespringen en bijten. Toen ik erbij kwam stopte het onmiddellijk. Mss heeft het toch te maken met het al dan niet aanvaarden van 'gezag'?

Nou dat is in elk geval wat dat het bijtgedrag verbeterd is.

Zelf zou ik eerder denken dat de hond zich nog niet op haar gemak voelt op wandelingen met je dochter? Springen en bijten komt eerder uit bijv. frustratie, of teveel in het koppie ed. Niet omdat er geen gezag zou zijn. 

Misschien toch, ook voor je zoon en dochter eens een goede gt inschakelen die de situaties ter plekke kan beoordelen en persoonlijke begeleiding kan bieden.

Met het kippen opjagen zou ik toch op flinke afstand met haar aan de lijn oefenen, zodat ze in elk geval de kans niet kan krijgen om op de kippen te jagen.

Boos worden hoeft niet, juist rustig blijven, (hoe moeilijk ook) maar wel consequent zijn, een poging om naar kippen of kat te springen is meteen omkeren en het huis in.

Ik zou een vast dagritme aanhouden zodat haar duidelijk wordt, wat, wanneer gedaan wordt, voorspelbaarheid geeft rust.

En met spulletjes jatten toch proberen zoveel mogelijk in te zetten op voorkomen, wat je dus al doet. Heeft ze dan toch iets te pakken, roep haar dan vrolijk rustig bij je en beloon haar daarvoor, het moet geen issue worden.

Mijn eerste hond pakte en sloopte als ze de kans kreeg, ook altijd van alles en nog wat, bij haar was de oplossing om haar juist  belonend toe te spreken: heb jij de schoen gepakt, goedzooooo, kom maar hier....zodat het geen issue werd.

Staat de ren van de hond op een rustige plek?

Wat is het probleem dat ze nog niet perse los kan lopen? Denk dat 99% van de puber honden dit niet kan hoor. Hier heb je tegenwoordig hele mooie lange lijnen voor. Het komt vanzelf. Ik zou me echt wat minder druk gaan maken over alles en het wat meer los laten. 

Ik ben het met Octavia eens. Het klinkt dat ze grenzen aan het aftasten is en dat de grenzen nog niet duidelijk genoeg zijn. Aangezien ze er steeds weer dingen probeert en over de grenzen heen gaat. Bijvoorbeeld: ik pak lekker die schoen die daar ligt, ik ga lekker achter de kippen/konijnen aan. Ze komt er mee weg.

Je schrijft: 'Toen ik erbij kwam stopte het onmiddellijk. Mss heeft het toch te maken met het al dan niet aanvaarden van 'gezag'?'

Jazeker. Ze heeft hier geleerd om jouw grens te respecteren. Ze komt er bij jou niet meer mee weg met dat crazy bijtgedrag. Dus ze geeft op.

Dat moet je nu alleen ook nog bereiken op al die andere fronten. En goed nieuws: ik denk dat die makkelijker zullen zijn!

Dus net zoals je niet meer tolereert dat ze buiten gaat bijten, dat je meteen rap naar huis gaat 'klaar met die onzin', die les moet binnenshuis dan ook gaan overkomen. Dat ze een andere beslissing gaat maken.

Van: 'He daar ligt een schoen, leuk'  naar 'Nee, dat doe ik toch maar niet'.

Van: 'He daar rent een kip ik kan...' naar 'Ik houd me toch maar in.'

En daar staat natuurlijk wat leuks tegenover: blije baasjes. Want je laat natuurlijk wel duidelijk aan haar merken dat je haar betere keuzes apprecieert.

Naast het aanleren van duidelijke grenzen, zal ze ook moeten leren om haar eigen rust te pakken. Dat ze niet constant 'aan' hoeft te staan en aandacht hoeft te vragen om iets te doen. Soms gebeurt er/hoeft er gewoon helemaal niets. Dat zal jullie uiteindelijk ook veel rust geven, want dan heb je niet steeds meer het gevoel dat je haar moet 'entertainen'.

Bij mijn hond duurde het ook echt een tijdje voordat hij had geleerd om zijn rust te pakken.

Ben je wel eens wezen speuren met je pup? Misschien iets wat jullie samen kunnen doen, wat leuk is en je pup zn ei in kwijt kan. Niet teveel prikkels om haar heen, maar wel een enorme (leuke) mentale uitdaging ipv een honden school waar ze last heeft van prikkels. 

Het kan ook allemaal met elkaar samenhangen. Pup zit veel in de ren, gaat aandacht zoeken. Negatieve aandacht is ook aandacht, zodra je hond op deze manier meer aandacht gaat krijgen, zal ze dit gedrag ook door zetten. Iets afpakken, wat gebeurd er dan? Weer aandacht. Iemand wordt boos, gaat erachter aan. Ook nog een leuk spel voor de hond...

Misschien moet de aandacht en focus meer op het positieve liggen en hier heel goed voor belonen. Misschien toch even alles puppyproof maken en bij 0 beginnen. Als je hond niks kan afpakken, kan je ook deze cirkel doorbreken. 

Kippen en de kat vind ik een hele lastige, bij onze hond is het namelijk nooit goed gekomen met onze konijnen. Wij hebben voor hun veiligheid gekozen voor een ander huisje. Onze hond is een shih tzu en ja serieus, ze heeft een enorm jacht instinct. Buiten ruikt en ziet ze alles. In het bos kan ze niet los, want ze gaat achter al het wild aan. Sinds ze een konijn dood gebeten heeft, was het klaar voor ons. Wandelen met een  lange lijn van 10 meter is het nu geworden ipv los lopen. 

Dat constant alles puppyproof maken zodat je geen ren of hekje ofzo moet gebruiken, hoe doen jullie dat? Kan je ooit strijken of koken op die manier? Of gewoon aan tafel zitten en eten? Of zitten jullie in een soort steriel laboratorium waar niet kan in geleefd worden? Er is toch altijd wel iets dat ze kunnen proberen te stelen? Ik snap dat echt niet, hoe je een normale leefomgeving ten allen tijde puppyproof kan maken, tenzij je natuurlijk een kleine pup hebt, maar de mijne is een krak in het op haar achterste poten staan en dan komt ze echt heel hoog.

Ik probeer haar nu toch gewoon duidelijk te maken dat ik het niet apprecieer. Gisteren wou ik met haar gaan wandelen, ik doe kousen aan, maar terwijl ik m'n ene kous aantrek, loopt ze weg met de andere. Ik ben er niet achterna gegaan, maar heb de schuifdeur toe getrokken, haar riem terug weggelegd en haar gezegd, 'foei, nu kunnen we niet gaan wandelen' en heb mij omgedraaid en ben een andere kamer ingestapt.

Toen liet ze de sok los, ze snapte het. Ik heb liever dat ze begint te beseffen dat ze dat beter niet doet dan dat ik sokloos door het leven moet omdat mijn hond er anders wel eens eentje zou kunnen stelen terwijl ik ze aandoe.

Dat speuren, is dat iets wat je alleen doet of moet ik daarvoor weer op zoek naar een nieuwe hondenschool? In mijn huidige hondenschool doen ze enkel hoopers, maar daarvoor moet je hond eerst geslaagd zijn voor de gehoorzaamheidslessen, want ze doen dat los.

Wel strooi ik soms voertjes in het gras of ik verstop ze ergens onderweg tussendoor, maar dat bedoel je niet zeker?

Dat los laten, daar zit ik idd wel een beetje mee omdat iemand me zei dat je dat op jonge leeftijd al moet gewoon maken, omdat het anders nooit meer lukt. Ik was laatst gewapend met mijn hondenfluit en lekkere worst in de gietende regen naar het strand getrokken, met de bedoeling haar los te laten. Ik was er inderdaad helemaal alleen, maar ik heb haar aan de lange lijn gehouden en ben zelfs zelf mee beginnen rennen met haar (maar zij is rapper).

Ik heb haar niet durven lossen, omdat ik merkte dat ze heel erg trok en rende naar meeuwen en kraaien en toen ze een dode vogel spotte moest ik er haar echt van wegtrekken, ze wou daar absoluut naartoe en luisterde helemaal niet als ik haar ervan weg probeerde te lokken. En met die vogelgriep die hier nog volop woedt in de meeuwenpopulatie...

Er is eigenlijk altijd wel een reden waarom ik het uiteindelijk niet durf.

Edit: net eens rondgekeken voor dat speuren en de enige school in de buurt die dat doet is De Snuffel, maar daar durf ik niet meer te komen aangezien zij absoluut wilden dat ik eerst 3 maanden constant met de gentle leader ging wandelen met m'n pup, omdat er anders nooit iets mee zou aan te vangen zijn... Pfff.

"
 

 

Ik zou een vast dagritme aanhouden zodat haar duidelijk wordt, wat, wanneer gedaan wordt, voorspelbaarheid geeft rust.
 

Staat de ren van de hond op een rustige plek?
  "

Dobry

Ivm dat vast dagritme, geldt die voorspelbaarheid ook voor de wandelingen? Ik probeer nu eigenlijk zoveel mogelijk variatie in de wandelingen te brengen voor zover dat mogelijk is zonder m'n auto te nemen, wel heb ik redelijk vaste uren: Om 7 uur, om 11 uur, om 16u30 en dan nog eens om 20u30. Maar geen vaste parcours dus.

De ren staat op een plek midden in de woonkamer van waaruit ze alles kan zien: woonkamer, keuken, tuin. Haar bench staat apart in de bijkeuken, maar die wordt niet meer gebruikt.

Ik denk dat je moet accepteren dat jouw hond misschien niet de makkelijkste is. Honden hebben naast de opvoeding ook echt een eigen karakter, de ene is een stuk makkelijker dan de ander. Er kan ook nog veel veranderen in het karakter bij het volwassen worden. Gewoon stoppen met vergelijken met andere honden. Bij sommige honden is het voldoende 'puppyproof' om schoenen en kleine voorwerpen van de grond te halen, bij jouw hond is dat niet voldoende. Daar kan je je dan op vast gaan bijten maar je kan ook voorlopig de ren nog gebruiken en in de toekomst gaat dat echt beter worden, net als met dat bijtgedrag. Soms is het ideaal niet werkbaar, dan lijkt de ren me een prima oplossing.

Het los laten is ook weer zo'n voorbeeld. Als een jong pupje los kan zou ik dat altijd doen, jong geleerd is oud gedaan (al kan dat rond de puber leeftijd ook weer tegenvallen). Dat neemt niet weg dat als dat niet lukt dat het dan nooit meer gaat lukken. Onze oudste hond was een straathond en heeft vrij op straat geleefd de eerste maanden van haar leven. Met tien maanden kwam ze bij ons en het eerste jaar kon ze niet los i.v.m. haar angst. Ze kan nu prima loslopen en komt netjes terug als we haar roepen. Zo zwart wit is dat dus allemaal niet. Een lange lijn is trouwens een fijne manier om dit op te bouwen. Als het niet vertrouwd voelt zou ik haar nog niet loslaten, een ongeluk zit in een klein hoekje. Heb je in de buurt kleine omheinde hondenveldjes om te oefenen? 

Wat betreft het begrenzen ben ik daar wel een voorstander van. Ik heb het idee dat er vroeger hardhandig met dwang getraind werd en dat men dat niet meer wilde. Dat lijkt vervolgens een beetje doorgeslagen te zijn naar de alleen belonen en aaien opvoeding. Voor mij werkt dat niet, soms is gedrag niet oké en dat moeten ze ook leren. In de totale overdrive aanvallen van voorheen had dat geen zin maar nu er wat meer rust is zou dat echt moeten kunnen. Met onze jonge hond (die wat op die van jou lijkt qua gedrag) hebben we eerst zoveel mogelijk vermeden eenmaal doorgeslagen was hij alleen maar nog onhandelbaarder. Inmiddels begint hij een begrenzing te begrijpen. Zo loop ik nu met een voertasje voor de beloning dat is natuurlijk super verleidelijk voor hem, bungelende voertjes. Bij zijn eerste poging (waar ik natuurlijk op zat te wachten) heb ik heel duidelijk aangeven dat dat niet aangeraakt gaat worden (verbaal harde 'nee', duidelijke lichaamstaal en stap naar hem toe). Nu kijkt hij er regelmatig nog naar en dan herhaal ik dit. Hoe streng ik ben hangt er vanaf wat zijn actie is, alleen kijken is een rustige 'nee' en verder met iets anders, springpoging is een duidelijkere begrenzing. Inmiddels doet hij geen echte poging meer maar doet hij af en toe een halve poging om te kijken of het nog steeds niet mag.

Ik vind het belangrijk om vooral de rustige begrenzing erin te houden, als je altijd schreeuwt of je lichaam in de strijd gooit werkt een zachtere begrenzing niet meer, dat wil ik voorkomen. Nou moet ik zeggen dat de jongste hond ook erg lomp en stoïcijns is, waardoor het soms nodig is om mijn stem echt te verheffen, bij onze oudste heb ik dit nooit gedaan/hoeven doen. Heel veel hangt ook van de hond af. 

Speuren kan een leuke aanvulling zijn maar is ook geen noodzaak hoor. De Snuffel zou ik niet meer naar teruggaan inderdaad. Er zijn ook wel boeken over dit onderwerp en online filmpjes. Ik heb ook weleens een online cursus gezien ergens (als ik het goed onthouden heb was dat detectie speuren). Als je echt professioneel wilt gaan speuren zou ik echt met een trainer aan de slag gaan maar als het voor de leuk is kan je ook zelf wel wat info zoeken en aan de slag. 

Wel grappig dat je dat zegt over je kinderen, dat je niet begreep waarom die andere ouders tegen al die problemen aanliepen. Die voelde zich wellicht hetzelfde als jij nu met je hond, die dachten vast regelmatig "hoe kan dit?!"

Een ander zegt dat over het los lopen. Laat gaan wat andere zeggen. Dit is jou hond. Elke hond is anders. Jou hond kan dit nu nog niet. Jammer dan, later een nieuwe poging. Je hond komt niks te kort aan een lange lijn. Grote kans dat het goed komt, maar dat het wat langer duurt.

Veel pups kunnen los lopen, tot ze een puber hond worden en ze bananen in de oren krijgen. Bijna elke hond heeft wel zn fase. Het komt echt wel, ga er niet gefrustreerd van raken. Laat het gewoon even los.

Speuren is geen noodzaak, maar wel een goede oefening om samen te doen en om je hond mentaal uit te dagen. 15 min speuren staat gelijk aan een uur wandelen heb ik wel eens gehoord. Het is leuk om samen te werken en weinig prikkels erom heen voor jou pup. Geen frustratie voor jullie beide op deze manier. Tuurlijk is het geen noodzaak. Je kunt het ook zelf oefenen volgens mij, zonder een school. 

Het sokken stelen, ik heb daar zelf persoonlijk nooit een ding van gemaakt. Mijn hond pakt nu nog een sok als ik de was opvouw (5 en 7 jaar ), ik laat haar er gewoon mee spelen en dan 2 min later is ze er wel klaar mee. Vroeger beet ze ook in onze sokken bij het aan doen en bij iedereen in de enkels. Wij hebben dit gedrag compleet genegeerd om er geen aandacht aan te geven. Even later was het ook over. Nu kennen ze ook het commando los en klaar, dit oefenen we ook voor de leuk. Als het goed gaat, belonen we ze uitbundig. 

Het huis puppyproof maken, ik moet toegeven dat wij inderdaad een huis hebben waar alles strak is icm met kleine honden dus een stuk makkelijker praten. Echter hebben we ook een oppas hond (Berner senner) die alles steelt en erger nog, ook op eet. Wat het ook is. Tijdens het koken geef ik de hond een gevulde bevroren kong zodat ik de tijd heb. Daarna ruim ik alles gelijk op of ik zet het even in de oven. Op tafel en de kasten staat niks wat de hond pakken kan... als ik de was ga doen of strijken heb ik vaak eerst de hond een heel stuk uit gelaten en een groot kauwbot gehad. Dan kan ik rustig mijn gang gaan en zodra het rustig is en hun gekauwd hebben, gaan ze met zn drieën lekker slapen. Deze hond staat ook bij alles op wat ik doe, dat laat ik gewoon gaan. Nu die wat ouder wordt, blijft hij ook steeds wat vaker liggen. Ik wil je niet ontmoedigen maar dit was ook echt wel met ongeveer 10 maanden toen de pup rustiger werd.. 

Hoi Marie,

Ik volg jouw verhalen over je pup al een hele tijd maar laat de tips en adviezen over aan de anderen gezien ik pas sinds 4 maanden voor het eerst baasje ben van een pup :-)

Toch wil ik dit met je delen, hier zijn vast ook weer allerlei meningen over maar ik vond het in ieder geval erg interessant om te lezen. Het gaat over honden gedrag en de relatie met voeding:
https://digidog.nl/voeding-en-gedrag-hoe-zit-dit-bij-honden/amp/

Wij gaan wisselen van brokjes (gaan nu Essential Foods proberen) en ik las hierover op de website. Heb zelfs al een paar reviews gelezen van eigenaren die zeggen dat hun hond rustiger is op deze brokken.

Het artikel legt uit dat met bepaalde voeding, zoals vers vlees, er een stofje aangemaakt wordt genaamd Tryptofaan die zorgt voor Serotonine waardoor honden relaxter worden… 

Ik zeg niet dat dit dé oplossing is hoor maar interessant is het!

Bedankt om te helpen nadenken iedereen.

Hannah en June, ik kan me echt wel vinden in jouw ideeën ivm begrenzen, opvoeden in het algemeen. Doordat de pup nu minder rap compleet in overdrive en hapmodus gaat, voel ik ook aan dat dit het moment is om de grenzen meer duidelijk te maken. Op een rustige manier uiteraard. Ik voel dat ze meer en meer bewust die grenzen probeert af te tasten, da's iets anders dan compleet uitzinnig en onhandelbaar worden als een paar maanden geleden (en nog soms maar veel minder frequent).

Annouk, die voeding, daar ben ik ook over aan het piekeren. Ik had vers vlees (KVV, degomeat) afgebouwd omwille van het gedoe, de porties zijn te groot, soms stinkt dat echt, soms vergeet ik het op tijd te ontdooien, de hond was er in het begin enorm enthousiast over maar later minder, ik moet ver rijden om aan die degomeat te geraken enz.

De dierenarts gaf nu nav die giardia wel te verstaan dat het jammer is dat ik daarmee stopte.

Ik zou dus eventueel willen herbeginnen met vers vlees 's morgens te geven, maar tips voor kwaliteitsvol compleet diepgevroren vleesvoeding (KVV) in kleinere porties zijn zeker welkom.

Ik geef nu korrels van Just Russel, zogenaamd gepersonaliseerd. Ik lees als kwaliteiten: 'meer energie', 'betere stoelgang'...

De stoelgang is nog nooit zo slecht geweest, ook nu nog altijd erg zacht, maar dat komt wellicht door die giardia, en hoezo meer energie? Ik wil net minder energie...

Dus echt overtuigd ben ik ook nog niet van die korrels, ik ben overgeschakeld van eukanuba omdat ik het die kleine Vlaamse ondernemers van JustRussel gunde, maar ik kan niet zeggen dat het voorlopig een groot succes is. De basis van het voer is lam, rijst, en meer dan 8 verschillende groenten. Het totale vleesgehalte is 76% beweren ze, maar dan lees ik bij de exacte samenstelling het volgende:

Samenstelling:

| Yucca schidigera | Rosmarinus sp. | Vitis sp. | Curcuma sp. | Citrus sp. | Syzygium sp. |

 

Ik moest een heel aantal gegevens invullen en 1 ervan was de vraag of ze heel actief is. Uiteraard antwoordde ik affirmatief, de optie 'te actief' was er niet.

En dan lees ik als grootste troeven voor het voer:

Dieet voor geavanceerd uithoudingsvermogen en fitheid.

Geavanceerde fitheid.

MOS om het immuunsysteem van de puppy te versterken.

 

 

 

 

 

Ik wil eigenlijk helemaal geen geavanceerde fitheid, ik wil kalmte en rust!

 

Ik heb soms het gevoel dat je een halve diëtist moet zijn om te weten wat je eigenlijk het best geeft aan je hond, soms ben ik echt onder de indruk van de analyses die ik hier lees op dit forum ivm de samenstelling van brokken, kvv...

Advies is dus altijd welkom, ik blijf idd nog steeds vaak het gevoel hebben dat mijn hond ADHD heeft en als voeding dat gedrag zou kunnen temperen zou dat heel erg gewenst zijn.

" Hoi Marie,
Ik volg jouw verhalen over je pup al een hele tijd maar laat de tips en adviezen over aan de anderen gezien ik pas sinds 4 maanden voor het eerst baasje ben van een pup
 
Toch wil ik dit met je delen, hier zijn vast ook weer allerlei meningen over maar ik vond het in ieder geval erg interessant om te lezen. Het gaat over honden gedrag en de relatie met voeding:https://digidog.nl/voeding-en-gedrag-hoe-zit-dit-bij-honden/amp/
Wij gaan wisselen van brokjes (gaan nu Essential Foods proberen) en ik las hierover op de website. Heb zelfs al een paar reviews gelezen van eigenaren die zeggen dat hun hond rustiger is op deze brokken.
 
Het artikel legt uit dat met bepaalde voeding, zoals vers vlees, er een stofje aangemaakt wordt genaamd Tryptofaan die zorgt voor Serotonine waardoor honden relaxter worden… 
Ik zeg niet dat dit dé oplossing is hoor maar interessant is het! "

Annouk

Ik lees bij die essential foods inderdaad:

"Als gedragsmatig geoptimaliseerd voer (BOF) heeft ESSENTIAL FOODS een positief effect op vrijwel alle honden. U kunt ervan uitgaan dat uw hond voor, tijdens en na het eten rustiger en meer in evenwicht zal zijn. Wij krijgen heel veel lovende reacties van mensen met honden die zich voorheen slecht gedroegen."

Deel gerust je bevindingen Annouk, ik ben geïnteresseerd. Wel heb ik schrik om nog maar eens te veranderen van voeding, vooral omdat het spijsverteringsstelsel van m'n pup momenteel sowieso niet in optimale staat is door die giardia en medicatie.

Wij hebben een (voor mij) nieuwe oefening om ipv een soms krachtig Nee, te kunnen vervangen door "niet doen".

Aanleren en oefenen gaat als volgt. In beide handen neem je een voerbeloning, dat biedt je aan en laat een tweetal keren uit beide handen het voertje eten. Vervolgens biedt je nog eens aan met voer in beide handen, maar als de hond een bepaalde hand kiest sluit je deze en zegt "niet doen". De andere hand richt je dan naar de hond waarna deze die wel mag pakken en dat is dan braaf en goed zo. Dat herhaal je een paar keer, en dan om de paar dagen oefen je het weer eens.

Ik vond het eerst een aparte oefening, maar ik merk echt dat de honden het "niet doen" snappen. Buiten bij viezigheid, maar ook de neiging om iets te pakken wat niet mag etc..

Het NEE kan volgens onze instructeur beter ingezet worden bij meer acutere zaken waarop je scherper door moet komen. Ik kon me er zelf wel in vinden in ieder geval. En het is echt een leuke oefening om te doen.

Ivm dat vast dagritme, geldt die voorspelbaarheid ook voor de wandelingen? Ik probeer nu eigenlijk zoveel mogelijk variatie in de wandelingen te brengen voor zover dat mogelijk is zonder m'n auto te nemen, wel heb ik redelijk vaste uren: Om 7 uur, om 11 uur, om 16u30 en dan nog eens om 20u30. Maar geen vaste parcours dus.

Opspringen tegen aanrecht doet onze hoge Chara nog steeds. Als ze de kans krijgt en wij het niet zien, als ik het wel zie haal ik haar persoonlijk eraf. Laatst toen wij weg waren lag mijn favoriete houten spatel blijkbaar nog in de gootsteen, bij thuiskomst was hij tot splinters gebeten... gelegenheid maakt de dief helaas.

Ze doet het echter niet als wij in de woonkamer aan het eten zijn. Voorheen sloten we de keukendeur, maar inmiddels is dat niet nodig. We zorgen er wel voor dat ze bij ons in de woonkamer is, wel op gepaste afstand en we geven nooit iets vanaf onze borden omdat zij dat niet aan kan en zou vervallen in verwachtingspatroon dat zij altijd iets krijgt wat dus een bedelende opdringerige hond van haar zou maken. Jammer, want vroeger met de andere honden hadden we er geen problemen mee, hier hebben wij dus een aanpassing moeten maken vanwege gedrag wat er nauwelijks uit te krijgen is op een normale manier.

In begin moest ik ook echt haar uit de keuken verwijderen en de deur dicht doen, een commando of opdracht geven werkte toen niet. Inmiddels kunnen we wel zeggen dat ze op een plek moet bij mij vandaan, dat heeft wel een paar maanden geduurd.

***

Kippen en de kat zou ik echt iemand met je mee laten kijken ter plekke. Dat gaat natuurlijk niet goed op deze manier, je blijft hekken verhogen en dat ze ook kippen en kat in de bek neemt is gewoon écht niet acceptabel, ik denk echt niet dat tot haar door gaat dringen op de manier van afleiden, wegroepen etc.. ze blijft het doen.

Mijn eerste teef had het heel sterk buiten heb ik al eens gezegd. Bij haar heb ik in eerste instantie erg gewerkt aan gehoorzaamheid en het kennen van bepaalde commando's (Hier, zit, af en de dwingende NEE uiteraard om echt aan te geven dat ze acuut moest stoppen) daarna moest ik toch helaas wat feller door gaan komen omdat  ook zij in het gedrag bleef hangen en er eigenlijk voor koos om het commando van mij uit te negeren.

Ik had wel e.e.a. aan trainingskennis opgedaan destijds, en de aanpak die ik toen toepaste werkte (nee geen schokken met elektra). Maar ik wil je adviseren om desnoods toch iemand van waar je nu traint te vragen bij je thuis mee te kijken, en aangeven dat de manier van nu, afleiden, bij je roepen niet helemaal werkt omdat ze na beloning alsnog onder je neus vandaan vliegt om alsnog af te maken waar ze aan begon. Het gedrag beperkt jou en haar nu in leven in en om huis, en daarbij ook buiten omdat ze gegarandeerd daar dus ook niet terug te roepen zal zijn als ze ergens achteraan wil.

En wat ik dus zeg, ook ik heb echt met mijn handen in het haar soms gestaan met mijn hond, en die was toen al 2,5 jaar oud maar ik gunde haar en mij dat ze gewoon min of meer betrouwbaar kon loslopen, al heb ik bij haar altijd enorm op moeten letten op haar lichaamstaal, gedrag zat er zo enorm ingebakken.

Met de kippen is het inderdaad extreem, ze kan van binnen in de keuken in verte de kippen zien lopen en dan gaat ze als een halve gare op 2 achterste poten tegen het raam aan gaan springen, daarbij opgewonden piepend en blaffend. 't Is echt obsessief.

Vandaag voel ik mij eigenlijk echt grieperig, ik maakte 1 wandeling vanmorgen, maar de 2de wandeling die we normaal nu maken hoop ik over te kunnen slaan. Ik heb haar gewoon toegang tot de tuin gegeven, dat ging goed, in eerste instantie rende ze in haar eentje met haar bal rond, daarna ging ze op duiven jagen, dan probeerde ze de kussens van mijn buitenmeubels te stelen, maar al bij al viel het mee, ze hield zich bezig. De reden dat ze niet de hele tijd tegen de kippendraad stond aan te springen durf ik hier bijna niet neer te schrijven: ik heb de kippen bewust in hun nachthok laten zitten ocharme. Als ik dat niet doe gaat de hond echt constant in level rood. Ik kon dat vandaag even niet aan. Maar ik ga ze subiet bevrijden, al zorgt dat ongetwijfeld weer voor een hoop miserie.

Met de kat begin ik wat minder compassie te hebben, die maakt er een spelletje van de hond te provoceren. Hij loopt soms echt op de hond af en dan vlug weg. Helaas vaak niet rap genoeg, maar ondanks het feit dat de hond er dan ahw bovenop springt zijn er (voorlopig) geen gewonden gevallen, uiteindelijk raakt de kat wel weg. De hond gedraagt zich alsof ze met een andere pup zou spelen. Opgewonden en veel te wild.

Ik weet niet wat ik van die 2 moet denken, vaak komt de kater mee op wandeling, we lopen dan enkel een blokje en dat gaat soms moeizaam met die 3 poten van hem, hij kan wel rennen maar gewoon stappen gaat traag en hij heeft veel pauzes nodig. Irritante wandelingen zijn dat, want dat gaat echt niet vooruit. De hond weigert dan verder te lopen zolang de kat niet volgt, ze gaat zich dan echt languit neer leggen. En dan begint de kater weer te rennen, rakelings langs de hond en moet ik mij schrap zetten of mijn arm raakt uit de kom omdat de hond er dan weer achterna gaat jagen. Ze maken er allebei een spelletje van, maar geen van de 2 stelt zich echt agressief op. Ideaal zou wel zijn dat ze elkaar ook eens gewoon gerust zouden kunnen laten.

Kat, kippen, honden...

Ik begin in te zien dat alles dat leeft en beweegt een beetje problematisch is, toch als het dieren zijn. Fietsers en joggers gaat ze gelukkig niet achterna, ze heeft als pup een tijdje die neiging gehad, maar dat is nu toch precies over.

Net nog naar de hondenschool geweest en ook al kon ze het blijfcommando in de puppylessen (in onze eerste hondenschool) toen ze 10 weken was echt als allerbeste, nu is ze de enige die dit aangelijnd moet oefenen, want anders loopt ze keer op keer weg naar de andere honden.

Geen idee of we dat nu moeten oplossen door haar gewoon nog meer in contact te brengen met andere honden of net minder. We mogen haar nu gewoon geen enkele keer meer loslaten in de hondenschool, andere oplossingen brengen ze niet. Het wil ook zeggen dat we haar zolang ze dat niet doet, niet kunnen inschrijven voor hoopers, een hondensport die ze waarschijnlijk leuk zou vinden.

En we probeerden echt al alles om haar te lokken, de leukste speeltjes, de lekkerste voertjes, niets is leuker dan die andere hondjes...

Ik vind dat problematisch als ik zie dat al die andere honden dat zo flink doen (onaangelijnd 'blijven' of 'komen', van de trainer naar het baasje lopen) en onze poedel, een hond waarvan gezegd wordt dat ze het beste trainbaar zijn en het 2de intelligentste hondenras, kan dat als enige niet. Vooral omdat ze dat als kleine pup wel goed deed en we er echt ook wel heel veel mee bezig zijn. Beetje frustrerend.

Het is echt een soort obsessie, die andere honden. Ze deden vandaag ook een oefening met allerlei lawaaierig materiaal waarbij de hondjes rustig moesten blijven, sommigen waren er wat bang van, maar onze poedel keek nooit op bij al dat lawaai, ze bleef maar focussen en trekken naar die andere pups.

Het is dus juist de bedoeling van de hondenschool dat ze door te oefenen in het gezelschap van andere honden, in die omstandigheden ook commando's kunnen opvolgen. Ondanks het feit dat we toch heel regelmatig gaan zien we helaas geen vooruitgang, integendeel.

Wat ik wel nog eens duidelijk wil stellen: ze is nooit agressief, hoogstens wat assertief en opdringerig. Zelfs de kippen krenkt ze geen haar/pluim, ze wil alleen maar spelen, ook als dat niet gewenst is...

Ik zou haar niet bij andere honden laten.

Als je kind moeilijkheden heeft met optellen, heeft het toch ook geen zin om dan maar breuken en aftellen en vermenigvuldigen te gaan doordammen?

Je hoeft je niet te spiegelen aan andere honden , ze zijn allemaal uniek. Focus je op de dingen die wél gaan en ga gaandeweg extra's gaan stimuleren. Telkens de fout laten maken, wordt niemand wijzer van.

Mijn jongste hond kan ook niet loslopen, ik moet er ook niet mee naar het strand gaan en wandelen op straat is ook nog steeds een uitdaging. Maar he, hij is wel mijn beste hond in fitnesslessen en een rondje door de wijk gaat al vaak uitstekend. 

Vergeleken met mijn andere honden is dat inderdaad niets. Maar qua prestatie van hem én mij steekt dat er met kop en schouders bovenuit. 

Maar ik denk dan, stel dat ik haar eens een week alleen maar tussen andere honden zou stoppen (puur hypothetisch uiteraard), dan moet ze dat uiteindelijk toch ook eens beu worden dat opgefokt gedrag? Is het niet omdat ze er niet vaak genoeg mee mag spelen dat die drang zo groot is? 

En ook zo spijtig dat ze die hoopers dan nooit zou mogen doen, het is een goeie manier om op jonge leeftijd hun energie kwijt te kunnen zonder de gewrichten te belasten als bij agility.

En wat zou de oorzaak kunnen zijn van dit gedrag? Ik denk dat ze van bij een normale fokker kwam (wel 2 nestjes tegelijk), ze is bij ons toch ook goed opgevangen geweest, gesocialiseerd, naar de puppyklasjes en hondenschool geweest enz. Ook het ras (grote poedel) staat niet gekend voor dit soort problematisch gedrag. Ik zou het precies beter kunnen aanvaarden had het een asielhond geweest waarvan de voorgeschiedenis niet gekend is, maar nu heb ik echt iets van 'waarom doet ze zo'?

Dat denk ik bij mijn jongste ook vaak, maar het weten zal ik nooit doen, dus ik pas me dan wel aan.

Het beu worden zie ik niet direct gebeuren, als het echt zo in haar zit, zou dat zelfs de verkeerde kan kunnen opwerken.

Kun je geen privé les Hooper nemen? Zonde dat je bij een school zit die niet verder kan kijken dan de gewone makkelijke hond. 

De slagzin van de hondenschool:

"Met een sociaal opgevoede hond, kan en mag men overal komen. Uw uitstraling is onze reclame."

Nu, misschien lijkt het wel een soort wanhopig spartelen van mijn kant, maar haar gedrag met andere honden is identiek aan dat met de kat en ook al provoceert de kat nu zelf ook meer en meer, dat moet toch ook opgelost geraken.

Zeker in de winter zou ik toch willen dat mijn beide huisdieren eens op een normale manier samen kunnen zijn in de woonkamer. Laatst geoefend, hond was bij kat die in een hoekje van de tuinzetel zat en ik was er te laat bij en toen ik erbij kwam heb ik het even laten gebeuren. De hond probeerde de kater de hele tijd te duwen, zette haar poot op zijn staart, of legde haar poot op zijn lijf, gaf dan weer duwtjes met de neus, die altijd maar harder werden. Kater bleef eerst rustig liggen, wel met staart die ietwat geïrriteerd op en neer sloeg tot hij ineens schreeuwde omdat hij er genoeg van had. Ik ben toen tussengekomen. Ik denk dat de hond vooral wou dat de kat ging gaan rennen, want da's het leukste, er achteraan zitten.

Het is dus niet dat mijn pup die kat echt wil bijten ofzo, maar gewoon gerust laten kan voorlopig ook nog niet en dat moet gewoon op termijn echt mogelijk zijn. En ik denk dat als het ooit met de kat lukt, het ook met andere honden zal lukken.

Voorlopig blijf ik aangelijnd wandelen en probeer ik afstand te houden van andere honden, als die groot genoeg is, en ik klak met mijn tong, dan kan ik de aandacht krijgen en beloon ik. Ik blijf zo doortrainen maar het lijkt toch een werkje van lange adem, pfff.

Dank je Dagmar voor het delen van je ervaring. Hoe jij er in staat is mijn grootste uitdaging en hoewel ik dacht dat ik een paar weken terug echt de switch van het "niet vergelijken met anderen" om had gezet blijf ik dat op momenten moeilijk vinden. Zoals vandaag als ik weer lees over een hond die zo lekker los kan lopen nadat de eigenaar hier een paar maandjes op getraind heeft. Ik vind het ook lastig omdat ik geen andere honden heb gehad behalve mijn huidige intelligente en zeer prikkelgevoelige (en vanuit die opwinding ook reactieve) hond. Hoeveel tijd en energie ik niet heb gestopt in management en training en als ik het dan vergelijk met "de gemiddelde" hond is wat we bereikt hebben in absolute termen niet veel. Maar het is goed dat je zegt dat je het relatief moet bekijken, dat ga ik goed proberen te herinneren.

Mijn hond was tijdens de intake van de puppylessen al zo anders dan de andere hondjes in de groep dat ik rationeel wel kan beredeneren dat ik hem niet toen al "verpest" kan hebben maar het blijft een klein stemmetje in mijn hoofd waar ik tegen moet vechten. Maar ik moet idd trots zijn op wat we wel bereikt hebben in 2,5 jaar. Dat hij nu zelf rust in een woonkamer waar hij nog geen minuut kon zijn zonder ongewenst gedrag te vertonen omdat hij niet wist wat hij met zichzelf aan moest. Of dat hij nu naast de kat op de bank kan liggen daar waar hij een enorm najaag instinct heeft (een bewegende kat blijft lastig dus daar zorg ik voor management). En dat hij nu steeds meer automatisch incheckt bij mij in de wijk als hij prikkels ziet in plaats van er blaffend naar toe te trekken. Dat alles is zo veel werk geweest. En ja helaas kan hij niet loslopen of in een groepsles wat ik heel jammer vind, maar ik doe zelf trucs en fitness met hem en ga deze maand kijken of individuele agility iets voor hem is. Erg goed dat jij dat vergelijken met anderen los hebt kunnen laten, een goede reminder weer voor mij ;-)

" Dank je Dagmar voor het delen van je ervaring. Hoe jij er in staat is mijn grootste uitdaging en hoewel ik dacht dat ik een paar weken terug echt de switch van het "niet vergelijken met anderen" om had gezet blijf ik dat op momenten moeilijk vinden. Zoals vandaag als ik weer lees over een hond die zo lekker los kan lopen nadat de eigenaar hier een paar maandjes op getraind heeft. Ik vind het ook lastig omdat ik geen andere honden heb gehad behalve mijn huidige intelligente en zeer prikkelgevoelige (en vanuit die opwinding ook reactieve) hond. Hoeveel tijd en energie ik niet heb gestopt in management en training en als ik het dan vergelijk met "de gemiddelde" hond is wat we bereikt hebben in absolute termen niet veel. Maar het is goed dat je zegt dat je het relatief moet bekijken, dat ga ik goed proberen te herinneren.
Mijn hond was tijdens de intake van de puppylessen al zo anders dan de andere hondjes in de groep dat ik rationeel wel kan beredeneren dat ik hem niet toen al "verpest" kan hebben maar het blijft een klein stemmetje in mijn hoofd waar ik tegen moet vechten. Maar ik moet idd trots zin op wat we wel bereikt hebben in 2,5 jaar. Dat hij nu zelf rust in een woonkamer waar hij nog geen minuut kon zijn zonder ongewenst gedrag te vertonen omdat hij niet wist wat hij met zichzelf aan moest. Of dat hij nu naast de kat op de bank kan liggen daar waar hij een enorm najaag instinct heeft (een bewegende kat blijft lastig dus daar zorg ik voor management). En dat hij nu steeds meer automatisch incheckt bij mij in de wijk als hij prikkels ziet in plaats van er blaffend naar toe te trekken. Dat alles is zo veel werk geweest. En ja helaas kan hij niet loslopen of in een groepsles wat ik heel jammer vind, maar ik doe zelf trucs en fitness met hem en ga deze maand kijken of individuele agility iets voor hem is. Erg goed dat jij dat vergelijken met anderen los hebt kunnen laten, een goede reminder weer voor mij "

Av

Ha, je verhaal stemt me enigszins hoopvol omdat je toch vooruitgang boekt (ook met de kat). De berusting en het relativeren moeten er bij mij nog wat insijpelen, vrees ik.

Je schrijft 'waarom doet ze zo?'

Hier klinkt een beetje in door dat je nog niet echt hebt geaccepteerd dat ze is zoals ze is. Ze is geen doorsnee poedel of gemakkelijke hond.

Ik denk dat je te veel te snel van haar verwacht.

Het kost echt tijd om een hond zoals zij wat meer te laten 'landen'.

Natuurlijk zal ze uiteindelijk meer handelbaar worden, maar echt zo rustig zoals die andere honden zal ze nooit zijn. Ze heeft daar te veel pit voor en dat zit er nu eenmaal in. 

Citaat:

"De hond probeerde de kater de hele tijd te duwen, zette haar poot op zijn staart, of legde haar poot op zijn lijf, gaf dan weer duwtjes met de neus, die altijd maar harder werden. Kater bleef eerst rustig liggen, wel met staart die ietwat geïrriteerd op en neer sloeg tot hij ineens schreeuwde omdat hij er genoeg van had. Ik ben toen tussengekomen. "

Ja, dat is inderdaad dus te laat. Zodra je zag dat die staart al op en neer sloeg had je meteen al moeten ingrijpen. Waarom laat je dat over aan je kat?