Pup bijt in alles en is constant in 'overdrive'

Marie? Ook niet teveel over zorgen hebben. Blijf het een beetje vergelijken met een lastige baby/puber. Zo is dat ook met honden, rome wordt niet op 1 dag gebouwd. Als je wat googled? Lees dan vooral hondengedrag artikelen. Ook de beste trainers hebben problemen gehad ooit eens.

Bedankt beste mensen voor de lieve berichtjes!

Zoals jullie ondertussen wel doorhebben gaat mijn pup regelmatig in overdrive en flipt ze wel eens. De laatste dagen hebben wij regelmatig bloederige armen, nadat ze out of the blue tegen ons op begint te springen en te happen. Geen paniek: het is minder akelig dan het klinkt, het bloed is niet van ons, maar van de hond, ze wisselt de ene tand na de ander.

En wat doe je als er een tand los zit: springen tegen de mensen die je het meest liefhebben en happen, blijkbaar. Ik gebruik het woord happen ipv bijten, want ik heb wel echt de indruk dat er een bijtrem op zit. Buiten een paar krassen, vaak nog van haar nagels, laat ze weinig sporen op onze armen (behalve haar eigen bloed), maar toch, het hoort niet, wat de reden ook mag zijn. We bieden haar nochtans genoeg alternatieven aan, maar dat is zelden een succes, eens ze het op ons gemunt heeft.

In ieder geval is het voor haar ook zielig, dat flippen en in de aanval gaan, want ze doet dat vanuit een ongemak of pijn, soms schijnbaar in een soort trance.

Maar dat is niet altijd het geval.

Een paar dagen geleden wist ze na een spelletje buiten in de tuin van geen ophouden. Toen wij het spel stil legden begon ze te happen. Ik bracht haar heel kalm naar binnen om haar tot rust te brengen, naar de keuken.

Ineens rent ze naar een kast waar ik haar spullen op bewaar: botjes, voer, snoepjes, maar ook de borstel voor haar vacht. Ze springt er met haar voorpoten op en ipv een botje ofzo te jatten, grijpt ze haar borstel en komt ze daarmee heel triomfantelijk aangestoven, richting schuifdeur, met de bedoeling ermee naar buiten te hollen. Dat lukt haar niet, ik krijg haar in een hoekje, ik zeg 'los', bied ondertussen een speeltje aan, maar ze lost niet, waarop ik die hondenborstel gewoon van haar afpak en terug op z'n plaats leg.

Dat zint haar duidelijk niet. Haar reactie is opspringen en bijten. Heel bewust, geen tantrum uit paniek of pijn ofzo. Dat maakt me kwaad en ik neem haar mee naar de bijkeuken waar haar bench nog steeds staat en geef haar daarin een duidelijk time-out. Na een paar minuten wil ik haar eruit halen. Ze staat kalm in haar bench te wachten. Ik zeg 'zit' en dat doet ze netjes. Ik zeg 'blijf' en doe het deurtje open en ze blijft voorbeeldig zitten. In mijn ogen is ze duidelijk gekalmeerd en terug mooi onder controle, beheerst. Dat heb ik even goed opgelost en ik haal mijn snoepje al boven om haar te belonen. Ik geef een 'vrij', toon het snoepje en op dat commando stormt ze uit haar bench, voorbij mij én het snoepje, onmiddellijk weer richting kast waar ze met een sprongetje die borstel weer weet te bemachtigen en terug naar buiten probeert te vluchten ermee. 

De koningspoedel is ongeschikt voor mensen zonder humor, las ik wel eens. Zou het dit soort gedrag zijn dat ze daarmee bedoelen? Hilarisch... vooral als je daar schoon staat te blinken met je lekkere beloning. NOT.

Op zo'n moment klopt die vergelijking met een lastige kleuter of puber absoluut Anouk!

Een vraagje: gaat tandenwissel bij pups soms gepaard met diarree, zoals bij mensenbaby's?

Ze heeft namelijk voor het eerst in haar leven(tje) diarree, sinds gisteren al. Hopelijk kan het daarmee te maken hebben en is het geen giardia ofzo.

Marie, ja, diaree en hangerig en vervelend, geef ze een goed kauwbot met smaak zodat ze daar dr energie op kwijt kan...   als je bang bent voor giardia dan laat je dat nakijken.       En lach om die ondeugende streken van je hond....en zorg dat de borstel achter slot en grendel ligt kan je hond die ook niet pakken.

Haha heerlijk dat moment dat ze de borstel pakte en ermee wegliep, dat is humor puur.

Zelf had ik dan geprobeerd zoiets te zeggen als: hey heb jij de borstel gepakt, op vrolijke toon i.p.v. op zo’n moment commando’s in te zetten. Om de zaak niet verder aan te spannen.

Drukke spelletjes zou ik trouwens afraden met een hond die snel in overdrive is.

" Haha heerlijk dat moment dat ze de borstel pakte en ermee wegliep, dat is humor puur.
Zelf had ik dan geprobeerd zoiets te zeggen als: hey heb jij de borstel gepakt, op vrolijke toon i.p.v. op zo’n moment commando’s in te zetten. Om de zaak niet verder aan te spannen.
Drukke spelletjes zou ik trouwens afraden met een hond die snel in overdrive is. "

Dobry

We spelen zelden drukke spelletjes, maar voor je het weet is er toch iemand bezig met een speeltje en ze heeft echt niet veel nodig. Maar we letten daar meestal wel op.

Ik had inderdaad  het 'los' commando gebruikt (wou ook wel ruilen), ik was eerlijk gezegd al wat geïrriteerd door het happen dat er al aan vooraf gegaan was. Toen het de tweede keer gebeurde zag ik de humor er wel van in.

Ondertussen spullen wat hoger opgeborgen, maar met zo'n snel groeiende, hoog op de poten staande koningspoedel word je soms verrast...

Wat goed dat je al begint te merken dat de bijtrem er heus wel in zit.

Ik lees ook dat - ondanks het flippen heel vervelend is - je wel daadkrachtig overkomt en je ermee kunt omgaan.

Hopelijk leert ze met de tijd dat ze gewoon kan schakelen, ook wanneer ze weerstand voelt (een begrenzing), dat ze niet per se in overdrive hoeft te gaan, maar daar ook op een andere manier mee om kan gaan. Dat kost denk ik gewoon nog wat meer tijd. Zolang je er consequent zo adequaat mee om blijft gaan, heb ik er alle vertrouwen in dat het goed komt en als je ziet dat het je lukt, krijg jij ook meer vertrouwen in jezelf en in haar.

Beterschap. Ze zal wel ergens een virusje hebben opgepikt, of inderdaad giardia zoals Willemijn zegt. Hopelijk is ze er snel overheen.

O wat een zorgen met die diarrhee. Drinkt ze wel?

Hopelijk is ze snel opgeknapt

Slokje natuurwater met dit warme weer kan dat al veroorzaken. Ff een stukje gekruid vlees van de bbq grond geraapt ect. Leer wel je hond om zo min mogelijk aan een andermans kak te ruiken. Paarden, honden en soms ook.... jawel..... in de zomermaanden? Mensen schijt! Opletten dus in de warme maanden waar je hond zijn gaffel insteekt.

Commando "Leave it" of "Laat het" Zoals je rest doet met hoge, positieve, babybrabbel stem? Gooi je hier de bariton in an stemgeluid, harde klap met je handen(niet op de hond natuurlijk ) en zodra ze het met rust laten, hoppa belonen, hetzij spel, voedsel of babybrabbelstemmetje. Is ook een hoofdpijn dossier in het begin, want ze zoeken altijd de grenzen op hoever ze kunnen gaan Ook een zeer moeilijke opdracht want er zitten een hele hoop feromonen in die honden kak. Druist tegen de natuur in van een dier maar oplossen kan wel.

Mijn vorige hond ging wisselen? Nooit geen last van gehad aan de dunne, beetje meer bijten dat dan weer wel.

Klinkt alsof ze alvast een beetje begint te puberen. Nog even doorbijten dan maar weer, haha. Bij die van mij overviel de puberteit me ook een beetje, je hoort overal andere verhalen over wanneer die begint, en bij haar begon het blijkbaar vroeg. Van de een op de andere dag dikke bananen in haar oren en precies alles doen wat ik niet wilde. Als ik nee zei, deed ze het gewoon nog een keer. De enige oplossing was om te zorgen dat ze het gedrag niet kon herhalen (dus als ze iets wilde stelen moest ik het echt buiten haar bereik leggen op zo’n moment). Het begint nu wel weer af te nemen trouwens (en het zal vast ook weer toenemen op een gegeven moment). We zullen onszelf maar voorhouden dat het weer een nieuwe fase is! Die van mij klinkt ondanks dat alles trouwens wel een stuk makkelijker dan jouw pup, dus ik heb natuurlijk ook makkelijker praten.

Volgens mij kunnen diarree en wisselen inderdaad samengaan. Toen die van mij begon te wisselen had ze ook ineens diarree. Ik heb het even aangekeken en het ging na een paar dagen gewoon weer over.

Dierenarts sprak over pubergedrag maar raadde me toch aan ons te laten begeleiden door een hondenschool of hondengedragstherapeut om te vermijden dat het bijtgedrag een gewoonte wordt die doorgaat op volwassen leeftijd. En dat gevoel hebben we nu eigenlijk al, dat ze het maar normaal vindt om direct te bijten voor van alles en nog wat: frustratie, opwinding, aandacht, pijn...

Draai je om en negeer haar was de raad. Doe maar eens als zo'n pup van boven de 16 kilo tegen je aan springt op straat en je overal probeert te bijten. In de boekjes of youtube filmpjes houden al die modelpups dan waarschijnlijk vanzelf op. In het echt word je gewoon onafgebroken in je kont of kuiten gebeten of krijgt je gaten in je t-shirt want ze springt hoog tegen je op.

Ik denk dat het inderdaad kan helpen om iemand mee te laten kijken voor advies. Toen we een paar maanden geleden onze herplaatser erbij kregen hadden we inderdaad hetzelfde probleem. Op alle filmpjes zijn het jonge handzame puppies die lekker stuurbaar zijn. Die van ons woog toen hij aankwam 17 Kilo en omdraaien en negeren hielp ook niks behalve dat hij dan helemaal vrij spel had. Afleiden met een speeltje leek in het begin te werken totdat hij hier juist steeds opgefokter van werd.

Ik denk dat dit ook een beetje het verschil is tussen social media en de werkelijkheid. Wij zaten destijds een aantal filmpjes te kijken en keken elkaar aan van tja hier pakt zoiets heel anders uit. Je bent dus echt niet de enige. Verder is het nooit zo'n goed idee om dingen te vergelijken met de gelikte online wereld, dat geldt dus ook voor het opvoeden van honden... De informatie kan soms trouwens wel leerzaam zijn. 

Toen ik begonnen ben met het aanleren van commando's werd hij pas stuurbaar (niet van de één op andere dag hoor). Het verschil is wel dat deze hond vers van straat kwam en niks leek te kennen waardoor al zijn communicatie bestond uit bijten. Toen hij leerde dat hij positieve aandacht kon krijgen door niet te bijten en bijvoorbeeld te gaan zitten hielp dat hier dus heel goed. 

Ik hoop voor je dat jullie ook een oplossing kunnen vinden. Al lees ik ook dat het in grote lijnen steeds beter gaat, dus misschien is dé oplossing voor jullie gewoon zo doorgaan. 

De kat werkt ook niet mee. Ik doe mijn stinkende best met allerlei oefeningen om de aandacht van de hond af te leiden als de kat verschijnt, want onze kater is echt klein en heeft maar drie poten ocharme en onze pup is groot en veel te wild. Dus ik wil dat de hond hem volledig gerust laat.

Nu lag de hond in de tuin te slapen en in een onbewaakt moment loopt de kater op hem af en gaat echt met z'n neus tegen de soezende pup z'n neus staan. Daarop schiet ze natuurlijk wakker, maar ze loopt heel voorzichtig (voor haar doen) de kat achterna en steekt behoedzaam één pootje uit richting kater. Daarop draait die zich om en begint direct te klauwen en lelijk te doen. Daarop wordt de hond weer wild en het eindigt in een achtervolging waarbij de kat net op tijd weg geraakt door een gaatje dat we voor hem in de omheining gemaakt hebben (want hij kan niet meer springen met 1 achterpoot).

Terug naar af dus met die laat-de-kat-gerust-training. Misschien moet ik de kat ook beginnen trainen...

Het rare is dat onze hond tijdens zo'n 'aanval' ook wel (soms) luistert naar commando's, gaat zitten en zelfs liggen, en dan toch nog herbegint.

En ook raar: laatst was er zo'n aanval (op m'n dochter) op straat, maar toen er iemand passeerde stopte de pup onmiddellijk, ging zitten en bekeek de persoon die langs liep en van zodra die een beetje uit het zicht was herbegon ze te bijten.  Wat moeten ik daar van maken?

Oh, maar jullie kat zoekt het wel op. Ik zou in zo'n situatie, wanneer je ziet dat hij dat opnieuw doet (de kat naar jullie hond toegaan), de kat tot de orde roepen. Weghalen, zodat het niet kan escaleren.

Citaat "En ook raar: laatst was er zo'n aanval (op m'n dochter) op straat, maar toen er iemand passeerde stopte de pup onmiddellijk, ging zitten en bekeek de persoon die langs liep en van zodra die een beetje uit het zicht was herbegon ze te bijten. Wat moeten ik daar van maken?"

Ze was even afgeleid, daarna was het: over op de orde van de dag voor haar.

Onze hond begint dan soms ook weer opnieuw en dan laat ik hem ook weer opnieuw zitten. Meestal laat ik hem daarna een snoepje zoeken zodat hij dan naar voren gericht is in plaats van naar mij. Inmiddels lijkt onze hond steeds beter te begrijpen dat we dit gedrag niet willen en wordt hij geleidelijk aan wat stuurbaarder. Ik denk dat het uiteindelijk een kwestie is van de lange adem en zolang er vooruitgang in zit (in grote lijnen) dan ben ik tevreden.

Soms gaat het hier ook nog steeds weleens heel slecht maar vaak is dit wel verklaarbaar (bijvoorbeeld een kudde dieren die langs komt of straathonden die willen spelen etc.). Gewoon de vooruitgang proberen te zien die jullie maken over de lange periode dan kom je een heel eind denk ik en vooral niet teveel zorgen maken over dat ze misschien vals wordt of dat de puberteit dramatisch wordt. Ik denk namelijk dat het uiteindelijk wel goed gaat komen met jullie hond, mede dankzij al jouw inzet.

Ja, precies. Het is dan ook zo naar dat sommige mensen dan gaan zeggen dat 'het in de puberteit erger kan worden' en 'als je niets doet, dan wordt het van kwaad tot erger'. Of 'ze is agressief'. Terwijl dat helemaal niet het geval hoeft te zijn en Marie duidelijk niet niets doet.

Dit zijn inderdaad allemaal van die destructieve uitspraken. Met onze eerste (hele angstige hond) hebben we dit soort uitspraken vaak gehoord, meestal in combinatie met ongevraagd en ondoordacht advies. Gelukkig ben ik van nature eigenwijs genoeg en heb ik het meeste naast me neer gelegd maar geruststellend werkt dat niet.

Inmiddels krijgen we met regelmaat de vraag welk ras ze is omdat mensen haar zo leuk vinden en er ook zo één willen. Ze is nu namelijk een super leuke hond geworden. Gewoon doen wat jij denkt dat goed is en als je even niet (meer) weet kan je altijd advies inwinnen. Met goed advies is natuurlijk niks mis maar onnodige bangmakerij daar heb je gewoon niks aan.

Kat wordt nieuwsgierig naar mijn idee en ff ruiken aan hem? Voor mij was dat een goed teken iig. Met de tweede zat ik er wel bovenop tijdig, die raakte nog wel eens uber enthousiast ervan. Ging gelijk in spel buiging al blaffend ect Mijn tactiek was heel snel de kat oppakken en op een hogere plek neer te zetten, dan zelf te gaan zitten en de boel negeren maar de tweede is een volwassen hond. Eerste een pup dus met een puber weet ik het niet. Wel altijd gebruik gemaakt van hoge ruimtes.

Same here. Ik werd er echt onzeker van. Dingen zoals 'hij is wel fel?' of 'Hij luistert nog niet zo goed, he?' Ik denk dat mensen niet altijd beseffen dat er ook een optie is om gewoon je mond te houden.

Ik zie regelmatig mensen worstelen met hun honden op straat, maar wat voor nut zou het hebben als ik me daar mee ga bemoeien? Ik zeg niets of vriendelijk gedag en meestal zijn ze excuserend. Ze vinden het echt niet leuk dat hun hond uit hun plaat gaat.

Inmiddels krijg ik inderdaad ook wel eens complimenten 'die van jou luistert netjes'. Tja... die onzekerheid heeft zijn sporen dan al nagelaten, want aan de waarde daarvan (positieve opmerkingen) begin je dan ook te twijfelen.

Net één van de ergste crisissen ooit achter de rug. Het regende een beetje, dus dacht ik dat het een goed idee was om  het strand nog eens te proberen. Bossen zijn hier niet, de enige natuur die vlak bij m'n huis is, is duin en strand.

Ik liet de pup uitgebreid snuffelen richting strand. De lijn was de hele wandeling slap in het doorgaan, dus dat was een succes, geen getrek, behalve net voor we op het strand kwamen omdat ze een kolonie kauwen zag waar ze achteraan wou. Dat kon natuurlijk niet, dus toen had ik moeten beseffen dat de eerste frustratie al aanwezig was.  Verder had ze de hele tijd uitgebreid mogen snuffelen.

Eens op het strand aangekomen, lopen er onmiddellijk 2 honden onze richting uit. Het strand is nochtans geen losloopgebied, maar niemand lijkt zich daar iets van aan te trekken. Ik zie zelfs niet wie de eigenaars zijn, die honden lijken wel alleen. Eentje komt eerder gewoon eens snuffelen, de tweede gromt wild en draait dreigend rond m'n pup. M'n pup begint ook verschrikt rond te springen. Na een tijd hoor ik heel in de verte 'komm schnell' en na veel geroep en gedoe lopen de honden eindelijk weg naar hun baasjes. Mijn pup wil hen onmiddellijk achterna lopen, maar dat kan natuurlijk niet, want aangelijnd.

Ze krijgt door dat sprintje dat in de kiem gesmoord wordt een schok, gelukkig met harnasje ipv halsband, dus dat valt mee.

Ze draait zich om en ik zie het aan haar ogen. Ze keert zich tegen mij. Ze blijft me maar bespringen en bijten (of moet ik happen zeggen). Ik ben blij dat ik nog een trui draag, ze heeft die nu wel kapot getrokken, maar ik heb gewoon wat krassen, geen echte verwondingen aan m'n armen. Nochtans heeft deze aanval extreem lang geduurd. Ik dacht het te kunnen oplossen door haar aan een paal te binden en weg te stappen, maar ik heb dit tot 4 keer toe herhaald en het begon telkens opnieuw. Ze is zo groot geworden dat ik haar niet meer van mijn handen en armen kan weghouden. Het is beangstigend.

Ondertussen werd ik omringd door ramptoeristen én "goeie"  raad: "je moet haar naar beneden duwen, toon dat je de baas bent."

"Je moet haar achter een balletje laten lopen als ze dat doet, al snap ik wel dat je een hond met zo'n gedrag zeker niet los kan laten, gebruik een lange lijn"

"Laat je man haar volgende keer uitlaten, van mannen aanvaarden ze meer gezag".

"Je moet je laten bijstaan door een gedragstherapeut, wij hebben ook een poedel, en die is heel energiek, maar wat jouw hond doet is echt niet normaal".

"Laat dat niet gebeuren, je mag haar gerust even een beetje pijn doen, die hond heeft totaal geen respect"

Ik ben echt bijna een uur bezig geweest, haar doen zitten door haar te omknellen langs achter, haar vastbinden, haar commando's geven, niets hielp, ze bleef worstelen en als een gek tekeer gaan. En al die mensen die rond ons kwamen staan deden er ook geen goed aan, op een gegeven moment sprong ze ook naar hen, dan gingen ze wel even achteruit.

Uiteindelijk heb ik haar al bijtend en springend gewoon meegesleept, ik kon niet meer. Op het asfaltweggetje leek ze heel even wat gekalmeerd, maar in het stukje duin dat we door moesten voor de kortste weg naar huis en waar we al eerder problemen hadden, begon het opnieuw. Ik heb niets meer gezegd, niets meer geprobeerd en haar heel kort aan de lijn blijven meeslepen, daarbij de happen in mijn arm en mijn ondertussen toch kapotte trui incasserend.

Thuisgekomen haar in de ren gestopt en zelf onder de douche gaan staan. Ik zat onder het zand en was volledig bezweet. Ik wil dit echt nooit meer meemaken. M'n zoon had 's morgens vroeg met haar gewandeld en vertelde dat hij ook 2 keer was aangevallen. Maar als iemand dat vertelt lijkt het nooit zo erg als wanneer je het zelf meemaakt.

Ook de eerste keer in al die weken dat we  haar hebben dat ik denk aan herplaatsing. Hier kan ik echt even niet meer om.  Ik ben vandaag alleen thuis en vanaf eind september ben ik er dagelijks alleen mee, mijn man werkt laat en de drie kinderen zitten op kot (kamers) aan de unief. Ik denk niet dat ik dit zal aankunnen, ik heb er nu al schrik van, heb het gevoel dat ik haar totaal niet kan controleren.

Btw, na de douche onmiddellijk gebeld naar de gedragstherapeut, maar ik kreeg een ingesproken bericht te horen dat die nog voor een paar weken met vakantie is. Maar eerlijk, ik geloof er al niet meer in dat iemand met een soort magische formule dit gedrag zomaar even kan doen stoppen.

Op andere momenten is ze dan weer zo voorbeeldig. Gisteren was het mijn verjaardag, is ze 's avonds met ons en familie mee op restaurant mogen gaan, en ze gedroeg zich als een modelhond, zelfs tijdens het wandelingetje midden in de drukke stad (Oostende).

Maar wat me vandaag is overkomen was zo heftig dat ik het vertrouwen even helemaal kwijt ben. Ik heb het echt helemaal gehad met dat gedrag.

Ach, wat een nare ervaring. Dan staan de tranen nader dan het lachen.

En die opmerkingen die je krijgt, die helpen ook gewoon niet. Helden op sokken.

Ik vind een uur wel erg lang, om in die modus te blijven hangen. Ik zou zo snel mogelijk rechtsomkeert hebben gemaakt en er niet voor hebben gekozen om m'n hond aan een paal vast te binden, maar ik begrijp het wel hoor, aangezien je trui al helemaal kapot was en ze heel sterk wordt.

Ik begrijp dat je er dan helemaal doorheen zit en ook aan herplaatsen denkt. Dit zijn gewoon geen leuke dingen.

Ik denk dat het wel echt fijn zou zijn als je er met jullie gezin niet helemaal alleen voor staat en professionele hulp krijgt. Niet om het a la minute te laten stoppen, dat is irreeel, maar wel om er niet meer alleen voor te staan en het aan te kunnen pakken. En anders met de gt over herplaatsing te praten. Want het moet wel allemaal te doen zijn.

Een uur is lang, maar ik wou enkel maar doorlopen eens de pup gekalmeerd was. Ik probeerde daarvoor de hele trukendoos. Ik had een speeltje mee, ik gaf commando's, ik stapte van haar weg, ik strooide voertjes in het zand, ik probeerde haar te immobiliseren om haar tot rust te brengen en haar tanden van me af te houden en dat alles herhaaldelijk. Een mens doet van alles als de wanhoop nabij is (en ook wel paniek en uitputting én irritatie).

Telkens ik dacht dat ze tot rust gekomen was en ik terug wou vertrekken herbegon het gewoon.

Uiteindelijk heb ik met die tanden letterlijk om mijn pols geklemd doorgelopen naar huis. Gelukkig zit daar nog niet erg veel kracht achter, maar ik was altijd van het principe dat niet toe te laten. Alleen kan ik haar niet meer van me weghouden met die lijn en het harnasje. Ze is te lang en te hoog.

Och, wat een rotervaring. Ik heb je topic over de loop van de tijd gevolgd, en heb er zoveel bewondering voor hoe je je best doet om het positieve te zien, en er het beste van te maken, terwijl je volgens mij echt een moeilijke pup hebt getroffen. Heel begrijpelijk dat je twijfels hebt of je hier wel mee door wilt gaan.

En dan al die ongevraagde adviezen van omstanders... Waarom is het zo moeilijk voor mensen om gewoon hun mond te houden als ze zien dat iemand probeert een lastige situatie onder controle te krijgen? Knap dat je toch bent blijven proberen om alles toe te passen wat je hebt geleerd, ook al had het niet het effect waar je op hoopte. Als ik naar mezelf kijk, zou ik in zo'n situatie denk ik echt véél minder goed reageren.

Citaat: " Een mens doet van alles als de wanhoop nabij is (en ook wel paniek en uitputting én irritatie)."

Maar natuurlijk. Dat neem ik je ook helemaal niet kwalijk. Je probeert op zo'n moment wat met een hond waar op dat moment geen land mee te bezeilen is. Je staat dan altijd 1-0 achter.

Wat een verschrikkelijke ervaring, dat vind ik heel erg voor je.

Dat is gedrag waar ik ook geen ervaring mee heb, laat staan hoe je ermee moet omgaan.

Maar het begin van dit topic leek het te gaan on de bekende kleine puppy problemen. 

Maar dit is toch anders.

Wat ontzettend moeilijk,  want zo wil je niet met je hond leven, dat zulke dingen gebeuren. 

Ik lees overal dat je gewoon moet vermijden dat ze in die rode zone van opwinding terecht komen. Ik ken echt de theorie volledig. Alleen, hoe vermijd je dat je andere honden, vogels enz. tegenkomt.

Thuis kan ze trouwens nog steeds alleen maar in de keuken, bijkeuken en normaal ook tuin, maar daar  zijn we nu een hogere omheining aan het zetten, want ze vliegt er nu los overheen.

Net nog vond ze een ontsnappingsgaatje naar de woonkamer (die minder puppyproof is) en onmiddellijk begint ze in  de zetels te springen, in de stof te bijten, met boeken weg te vluchten.

Eens. Ik zou idd zsm een GTer inschakelen, een goede professionele met de juiste diploma's! Tegenwoordig mag iedereen zich namelijk zomaar een gedragstherapeut noemen.

Zelfs in ons kleine dorpje, zijn er voldoende in de regio te vinden. Ik zou dus even verder zoeken naar iemand die niet op vakantie is en zsm kan helpen.

Rotervaring en dit is toch geen gewone puppy bijtgedrag meer. 

Heb je soms met de fokker al terug contact opgenomen? 

Komen zulke bijtaanvallen voor bij andere pups van haar nest?