Pup bijt in alles en is constant in 'overdrive'

Je mag het zeker oneens zijn met me, ben allesbehalve een expert hoor. Vind het heel lief dat je nog eens specifieert dat het zeker niet als aanval bedoelt is. Ik wil Marie zeker niet geen hoop ontnemen, noch wil ik haar ontmoedigen. Ik bedoelde dat de pup als volwassen hond misschien vaker ook met haar bek zal willen spelen. Dus vooral speels knabbelen, hand in de bek nemen, ... wat dus absoluut geen probleem is aangezien ze als volwassen hond normaal die bijtrem mee hebben gekregen tijdens de puppytijd. Dit is er waarschijnlijk indien ongewenst zoals je zegt ook nog uit te trainen. Dat echt 'bijten' tijdens de puppytijd is zeker af te leren. Het was eerder een discussie over aanleg. Wat makkelijk lijkt voor één pup/hond is het niet voor de andere. 

Volg trouwens met belangstelling alle tips en insteken hier want vind het fijn om zelf ook nieuwe/betere methodes aan te leren om om te gaan met bepaald gedrag. En natuurlijk ook voor de leuke updates van Marie. Die high-five klinkt echt wel superschattig. Och, wat een dotje is ze toch.

Precies dit, als het allemaal van een leien dakje gaat zul je hier niet snel iets over lezen. Bij ons is het van wat andere orde maar merk nu dat de geniet momentjes wel meer worden, dat komt omdat er meer rust is in huis en je dus ook oog hebt voor de dingen die heel goed gaan. Mijn hond zit nu in de pubertijd en had ook al een pittige puppy tijd. Dat je druk bent met een pup is helemaal niet erg en volkomen normaal maar we zaten vaak met onze handen in het haar. Heb er in een ander topic over geschreven. We moeten nog wel aan de bak maar het gaat echt al beter. Wij hebben overigens wel hulp gevraagd. Succes Marie!

"Ik denk dat dit een beetje wishfull thinking van jouw kant is om het op onze keuze voor de puppylessen te schuiven. Al van de eerste les heb ik het probleem voorgelegd aan de begeleider daar en die weet het gedrag van de hond inderdaad aan het feit dat mijn zoon te zacht is en onvoldoende gezag (dominantie) uitstraalt.

Het probleem is dus zeker niet in de hondenschool ontstaan, hoe graag je dat ook zou willen."

Goh, wishful thinking? Alles wat ik wish is dat mensen hun honden met liefde en respect behandelen. En dat zulke instellingen zoals jullie "honden school" voorgoed zouden verdwijnen. Ja, dit is zeker mijn wens. 

Verder weet ik dat mijn mening niet te pas in je kraam komt. Je zou willen horen dat het allemaal de schuld van de fokker is die je "verkeerde" pup heeft gegeven of van de pup zelf want het is een "terrorpup", en dat jullie misschien een paar kleine foutjes hebben gemaakt maar voor de rest "het fantastisch doen".. Maar ik vind van niet dus.. Iedereen maakt fouten, klopt! Maar dat je voor de snuffel kiest.. alhoewel je perfect weet wat ze daar met de honden doen (kantje boordje van de dierenmishandeling) en dat je deze "school" blijft verdedigen.. Neen, daar kan ik geen respect opbrengen... 

Nou nou, dit is een beetje hard tegen hard, gekibbel:) Iedereen is hier met de beste bedoelingen toch en een ieder wil het beste voor hem of haar en de hond. Laten we het een beetje gezellig houden! 

Dat is ondertussen wel duidelijk, dus misschien kun je het daarbij laten.

het is telkens opvallend hoe mensen die beweren zoooooo ontzettend voor positivisme te zijn, zo lang blijven hangen in negativiteit en het slechte benadrukken. Ik vraag me dan oprecht af hoe ze dan met hun honden zijn, ik geloof er in alle geval niet veel van. 

Het is natuurlijk van een afstandje lastig oordelen, als Marie daadwerkelijk de hele dat tegen problemen aan loopt (geloof me, ik weet waar ik over praat al is het bij ons van andere orde)dan is het ook moeilijk de postieve kanten te zien. Bij ons gaat het nu al stukken beter en dat wil ik dan ook benadrukken, al lopen we nog steeds tegen momenten van agressie . (Ja dat is bij onze hond anders i know) aan maar wel veel minder en we hebben hulp. Ik denk echt dat ze bij tijd en wiijlen met de handen in het haar zit. Nogmaal succes en sterkte Marie!

Het bijtgedrag dat ze naar je zoon vertoont is echt niet leuk.Je hoeft je helemaal niet te schamen dat je er een GT bij wil halen! Ik ben het helemaal met Hannah & June en Siara eens. Veel mensen hadden allang de handdoek in de ring gegooid.

Voordat je contact hebt met een GT zou ik interactie tussen je zoon op de momenten waarop het fout gaat - dat gebeurt voornamelijk binnen, toch? - proberen te voorkomen. Dus of even aan de lijn of in de ren. Je wil niet dat de 'ik mag lekker keihard in hem bijten'-gewoonte er verder in slijt.

Toen mijn hond in huis kwam had ik al mijn twee katten. Ik was op dat gebied heel duidelijk: naar mijn katten doe je rustig en normaal, daar denderen we niet op af en daar bijten we al helemaal niet in. Katten geef je ruimte en respect. Mijn katten waren wat dat betreft 'heilig'. Ik zat daar van het begin af aan echt bovenop. Dat betekende dus ook heel veel van die mogelijke situaties anticiperen en voorkomen.

Er zijn ook veel momenten waarop het wel goed gaat tussen de pup en je zoon. Ze vindt trucjes leren leuk. Dat zou je zoon natuurlijk gewoon met haar kunnen blijven doen. Dat zei Nadia & Mila hierboven ook: focussen op wat wel goed gaat.

Als de GT er is: ook niet een quick-fix verwachten. Je hebt geen hondje dat zich gemakkelijk in een druk gezinsleven voegt.  Dit gaat gewoon tijd kosten. De handvatten en tips die je krijgt van je GT geduldig blijven volhouden.

Positieve opvoeding staat bij mij zeker niet gelijk aan 'alles toegelaten'. Grenzen moeten aanwezig en duidelijk zijn.

Wat mijn honden van me denken, dat zou je aan hen moeten vragen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik al mijn honden TOP vind. 

Negativiteit is blijkbaar een relatieve definitie. Ik val in herhaling. Juist. Maar Ann Lemmens herhaalt ook overal en nadrukkelijk welk kwaad de broodfokkers doen. Dat is ondertussen wel duidelijk maar ze laat het niet daarbij. Dus mssn vind je het ook te negatief zijn. Ik alvast niet. 

Reactie van Lola vond ik daarentegen de nagel op de kop. Het is hier een zee van de klaagtopics over de (doodnormale) pups. En dit valt bij mij wel onder de definitie van "in negativiteit hangen". 

Wie is dan bezig met 'een klaagzang'? Ik zie vooral mensen die alles willen doen om hun hond zo goed mogelijk op te voeden en een situatie beschrijven die door tips en adviezen hier wellicht opgelost kunnen worden. Daar is toch een forum voor?!

Marie even een vraag voor jou. Welke dingen gaan nu juist goed? Is de pup zindeiijk, kan hij alleen zijn , aan de lijn lopen enz? Gewoon belangstelling hoor!

Ik misschien als spuit elf.

Ik lees nu wat reacties weer door en ook met name wat Marie zelf verteld en aangeeft.

Haar zoon is 20 jaar en de pup bijt om een of andere reden écht vrijwel continue in hem. Zijzelf krijgt ook het idee dat de hond ook steeds harder gaat bijten, ook bij haar en als zij probeert de hond te corrigeren voor iets en een alternatief biedt reageert de pup door zijn bek in te zetten.

Ik krijg door het lezen van de uitleg van situaties en incidenten nu niet het idee dat TS overdrijft in haar weergave. Er is m.i. wel een degelijk verschil tussen uitproberen van een pup en af en toe tanden ergens inzetten vanwege wisselen of bepaald gedrag, of dat dit jonge hondje min of meer bewust is geworden van wat het effect is van inzetten van zijn tanden.

Dan kun je m.i. in blijven zetten op ruilen, negeren van zaken die niet ok zijn omdat dat ook weer een theorie is om maar niet fysiek te hoeven/mogen corrigeren.

Maar als er hard in mij gebeten wordt, en time-out of tijdig ingrijpen heeft niet gewenst effect dan zul je de hond toch op een andere manier duidelijk moeten gaan maken dat je het er niet mee eens bent.

Idem met de meubels gaan slopen op een bepaald moment. Eigen voorbeeld nu met een nieuw hondje van 9 maanden. Die gaat nu ook in ons bijten(verlate pupfase heb ik het idee omdat ze op straat heeft geleefd met ma en zusjes, en tijdje alleen ook met haar moeder nog op straat geleefd), maar ook in de andere 2 honden steeds harder. Ze accepteerden veel, maar nu zijn de volwassen honden wel op een punt gekomen dat ze het niet meer pikken, de een deed dat wat sneller dan de ander maar ook de volwassen dame is het nu zat en haalde de 9 maanden oude even onderuit en zette haar vast. De kleine snapte in ieder geval precies dat ze te ver was gegaan en het was duidelijk. Ik val misschien ook in herhaling en wil me ook zeker niet voordoen als surrogaat hond, maar als het gaat om duidelijk zijn in te ver gaand gedrag en te hard bijten, dan ga ik na een x-aantal keer niet weer aankomen met alternatief aanbieden als ze me pijn doen, dan is het gewoon lik op stuk hier. En pak ik echt wel even de zijkant kraag beet om te voorkomen dat er verder doorgebeten kan worden.

Wat ik me nu wel ineens afvraag, hoe oud was de pup toen hij uit nest bij jullie kwam, en had hij nestbroertjes en zusjes? Staat misschien wel ergens, maar dat heb ik dan niet gelezen.

Wat vindt de fokker van dit gedrag?

ik denk dat dit een belangrijke goede conclusie is over hoe met de pup om te gaan. 

Fijn dat er een GT mee komt kijken over de interaktie tussen je zoon en de pup. Wel hoop ik dat het iemand is die op de hoogte is van de laatste stand van inzichten hoe met honden om te gaan en niet iemand die theorien van veertig jaar geleden verkondigd en meer kwaad dan goed doet. Iedereen kan zich GT noemen maar lang niet iedereen is het ook, dus goed kijken naar de achtergrond van de GT zou ik aanraden.

Mijn pupje is van dag 1 zindelijk en slaapt mooi door 's nachts, (wel altijd om 6 uur wakker, maar de morgenstond heeft goud in de mond).

Aan de lijn lopen gaat niet goed, zeker niet in eigen buurt, ze trekt, ik sta dan stil en ga maar door als de lijn niet meer strak is, maar dat voelt aan als een calvarietocht. Ik wil zo graag dat dit lukt, zodat ik het ongelijk kan bewijzen tov de instructeur die beweerde dat het bij deze hond enkel met een gentle leader zou gaan. Wel positief: al een paar keer met de flex gewandeld op rustige plaatsen in de natuur en gedacht dat ik haar evengoed zou kunnen los laten lopen, want ze blijft dan nooit verder dan een meter of 4 achter, of ze loopt ook niet heel ver voor, ze houdt ons dan wel mooi in het oog.

Ze gaat enorm graag op stap, we hebben een grote fietskar die getransformeerd kan worden tot grote driewielerbuggy van de kinderen vroeger en met een kleine aanpassing zit ze daar nu echt in als een 'queen'. Op die manier kunnen we echt lang wandelen, af en toe gaat ze eruit, maar we hoeven haar dus niet echt lang te laten stappen om toch ergens te geraken. Zo heeft ze vaak veel bekijks en al ben ik van nature zelf een persoon die niet graag in de belangstelling staat, ik voel me zwellen van trots als ik opmerkingen hoor als 'fantastisch', 'hoe mooi zit dat hondje daar', 'wat een knappe prins' (ik moet dringend een roze strik ofzo in haar haar steken)...

Ook in de auto zit ze nu graag, niet in een bench, maar pontificaal op de autostoel terwijl ze naar buiten kan kijken (met aangepast riempje). In het begin was ze wagenziek, maar dat zal van de stress geweest zijn en dat is nu over.

Iedere ochtend laat ze zich gedwee borstelen en ze geniet echt van dat momentje tussen ons.

Na haar allereerste strandwandeling in de regen hadden we haar in de douche gestopt, maar daar had ze schrik van. Nu geven we haar een warm badje wanneer het nodig is en dat gaat veel beter. Alleen het droogblazen vindt ze nog niet zo aangenaam.

Ze is grappig. Ik kan niet concreet zeggen waarom ze zo grappig is, maar soms is zo ondeugend en je ziet dan aan haar ogen dat ze op dat moment weet van zichzelf dat ze ondeugend is.

Ze kan soms heel aanhankelijk zijn en komt echt heel dicht tegen ons leunen om steun te zoeken als ze iets eng vindt, maar eigenlijk is ze niet echt rap bang.

Ik heb de indruk dat ze rap leert, ze doet graag truckjes. Mss moet ik ook eens een hondenpuzzel voor haar kopen want dat heb ik nog niet.

Als er bezoek is zeg ik haar eerst te zitten en te blijven en dat doet ze. Ze gaat daarna dan eerder rustig gaan snuffelen en springt niet tegen de mensen op (pas als ze meer op haar gemak is wordt ze wel brutaler).

Verder ben ik ook blij dat de titel van dit topic niet meer klopt. Ze is gemakkelijk in overdrive te krijgen (even kort met een trekkoord- of werpspelletje spelen is genoeg), maar ze is zeker niet meer constant in overdrive zoals de eerste weken. Ze neemt veel meer haar rust overdag, ook nu in haar ren, waar ze echt heel graag inzit. Die ren is trouwens een gouden tip, daardoor begint het ook beter te gaan met de kat, lijkt me. Ik wil die namelijk ook kost wat kost beschermen tegen haar denderende 11 kilo overenthousiasme, vooral ook omdat hij maar 3 poten meer heeft. Sowieso brengt de ren veel meer rust in huis en zij vindt het voorlopig toch precies een erg leuke, veilige plaats van waaruit ze zicht heeft op de hele woonkamer en de tuin.

Nog een positief puntje aan deze pup: ondanks hier en daar een neerbuigende sneer van meer ervaren hondeneigenaars, merk ik dat het merendeel van de mensen echt bereid is om te helpen, zowel met morele steun als met praktische tips. Zowel hier als in mijn omgeving merk ik dat. Waarvoor nogmaals dank trouwens.

Btw, leuke vraag, Fien. Mss was deze opsomming ook wel eens dringend nodig, en hij is vast niet volledig.

Hondje was 8 weken toen ik haar ging halen. Mijn dierenarts vroeg of ze uit een groot nest kwam en dat was zo, ze hadden er 2 teven tegelijk laten bevruchten, ik denk dat er wel 16 pups waren. Dat kan een verklaring zijn voor de initiële rusteloosheid en het bijtgedrag, maar niet voor het feit dat ze mijn zoon zo viseert en het idd niet direct lijkt te verbeteren.

'C'est le plus calme du nid', zei de fokker (uit Doornik) me ongevraagd toen ik haar ging ophalen. En nog: 'les caniches royales sont plus calmes que les petits'.

En ook een teefje zou kalmer zijn dan een reutje. Ik dacht dat ik met de meest rustige hond ter wereld ging thuiskomen, wat moet dat dan niet zijn met die andere pupjes, haha.

Verder heb ik de fokker niet meer gecontacteerd, ze komen soms op weekend aan zee hier vlakbij en ze gingen dan nog eens langskomen met het stamboomcertificaat, maar ik heb hen nog niet gezien.

Er zijn dus inderdaad ook heel veel positieve dingen te noemen, fijn! Heb dat zoals ik eerder al aangaf ook bewust aangehaald omdat als je echt de hele dag frustraties hebt (die van mij was de hele dag aan het sjouwen, alles pakken, slopen en als hij het los moest laten agressief doen) dan zie je het niet meer echt, de dingen die goed gaan. We zijn best nog heel druk en de situaties met agressie zijn er nog wel maar veel minder. Mijn hond neemt ook meer rust overdag en dan zie je de dingen die wel goed gaan helderder. 

Ik heb een vraagje over dat preventief optreden en het vermijden dat er fouten worden gemaakt.

Theoretisch klinkt dat goed en ook praktisch is dat haalbaarder geworden in huis nu ik die ren heb. Maar nu de euforie over het gemak van zo'n ren wat aan het wegebben is, heb ik toch een vraagje.

Hoe lang geldt die regel van altijd preventief optreden? Vanaf wanneer mag je een pup leren dat iets gewoon niet mag?

Om buiten te geraken van de ren naar de tuin gaat de pup langs de keuken en passeert ze de eettafel. Nu ze groot genoeg is om als ze op haar achterste poten staat, over die tafel te hangen en dingen te stelen die erop liggen of er aan de borden te likken, doet ze dat ook.

Mag ik haar dat dan niet verbieden? Ik wil later namelijk geen hond waar ik nergens mee kan komen omdat ze overal half over tafels hangt, en ik wil toch dat mijn hond ooit weer vrij in huis kan lopen. Het is nu zo erg dat ik haar aanlijn om 4 meter in huis te overbruggen zodat ze niet de fout zou maken tegen de tafel te springen.

Toen ik haar vanmorgen niet aanlijnde en haar probeerde af te leiden van onze o zo interessante ontbijttafel lukte dat niet, en toen ik haar eraf haalde begon ze tegen me aan te springen en te bijten, want dat doet ze voor het minste als ze even gecorrigeerd wordt.

Krijg ik ooit een hond die ik wél kan leren dat ze niet half over tafels mag hangen of niet in mijn zetels (bankstel) mag bijten, of niet overal in de tuin mag beginnen graven enz.? Of mag ik die nooit meer iets verbieden omdat dit dan niet preventief optreden is? Zo ontneem ik haar ook alle vrijheid en leert ze toch nooit wat wel of niet wenselijk gedrag is?

Of mag ik dat pas vanaf een bepaalde leeftijd?

Nou, eten jatten van tafel is zelfbelonend gedrag waar maar al te veel honden graag een straf voor incasseren want ondertussen hebben ze toch al dat lekkers binnen. Zeker niet simpel dus. Best optie is elke keer vermijden dat ze zichzelf kan belonen voor fout gedrag dus effectief aanlijnen indien nodig. Eventueel een ren rond de tafel om haar buiten i.p.v. binnen de zone te houden.

Als je dit combineert met training dan zal dit zeker af te leren zijn, sowieso even aankaarten bij de GT. Veel lekkers op tafel plaatsen, iets nog lekkerder in de hand. Puppedup aan de lijn en op een paar meter van de tafel. Heeft ze aandacht voor jou in plaats van de tafel met lekkers, belonen. Dit moet dan ook wel een jackpot beloning zijn want zolang het eten op de tafel verleidelijker is dan de beloningen die ze krijgt om er af te blijven is dit een vicieuze cirkel. Als de oefening begint te lukken kan je steeds iets dichter naar de tafel toe. Volgende stap is het lekkers op tafel iets dichter naar de rand. Uiteindelijk kan je op je stoel gaan zitten en als ze geen pogingen tot diefstal doet elke keer iets lekkers de kamer in werpen voor haar. 

Voor dit specifieke probleem is het echt wel belangrijk dat ze niets meer kan jatten. Echt nimmer nooit meer want elke keer als ze zichzelf beloont wordt dit gedrag versterkt. 

Ik ben akkoord dat je negatief gedrag en 'straffen' zoveel mogelijk moet voorkomen dus als je haar niet in de gaten kan houden is de ren de beste optie. Anders goed opletten en als ze nog maar de kleinste aanstalten maakt om kattenkwaad te berokkenen proberen af te leiden en om te buigen. Je hoeft zeker niet te aanvaarden dat ze de ontbijttafel schoonmaakt, je zetels remodelleert of tuinarchitect wil worden bij wijze van spreken.

Ik zie het zo: wat een pup niet aanleert hoeft ook niet afgeleerd of gecorrigeerd te worden. Dus als je vanaf het begin consequent de dingen voorkomt die niet de bedoeling zijn breng je een hoop rust. Dus zoveel mogelijk spullen opbergen waar ze niet aan mag komen. Loopt de pup naar een stoelpoot om op te knagen dan niet afwachten tot de pup "in de fout"gaat en je moet gaan "neeen en foeien" en zo voor een hoop onrust zorgt,  maar daarvoor rustig vrolijk bij je roepen en belonen, of afleiden met een speeltje oid. Dat is een hoop werk en lukt natuurlijk niet altijd, maar daar kan de pup niets aan doen, dan haal je hem rustig uit de situatie.

Honden graven graag, dus het zou fijn zijn als er voor haar ook een plekje was om te graven. 

Jenna die uit een asiel kwam en al lang volwassen sprong in het begin ook op van alles en pakte wat ze te pakken kon krijgen, dus op de tafels en het aanrecht konden geen vuile borden staan of fruit etc. dan pakte ze dat. Ik ben toen gaan zorgen dat er niets meer te pakken was en later snapte ze ook vanzelf dat er dingen zijn die niet de bedoeling zijn.

Ik zou dus de tafel leeg maken zodat het niet meer interessant voor haar is.  De eerste keren zal ze nog springen en willen kijken of daar wat is, maar al gauw zal ze weten dat daar niets is en die gewoonte zal uitdoven.

Ooit snapt ze echt wel wat van haar is en wat van jullie is. 

Wat iemand al schreef positief een hond begeleiden is niet afwachten en alles laten gaan integendeel. Maar je krijgt er uiteindelijk heel veel voor terug, een hond die jou vertrouwd en dat is het allerbelangrijkste wat een hond moet gaan leren naar mijn mening, dat hij ergens is terechtgekomen waar hij zich veilig kan voelen. Wat natuurlijk een heel proces van beide kanten is.

Je kan een hond "nee" aanleren idd, maar in jouw geval zou ik vanwege het hele verhaal maar gewoon even laten, daar is later nog tijd genoeg voor eventueel. 

" Ik ben toen gaan zorgen dat er niets meer te pakken was en later snapte ze ook vanzelf dat er dingen zijn die niet de bedoeling zijn.
Ik zou dus de tafel leeg maken zodat het niet meer interessant voor haar is.  De eerste keren zal ze nog springen en willen kijken of daar wat is, maar al gauw zal ze weten dat daar niets is en die gewoonte zal uitdoven.
Ooit snapt ze echt wel wat van haar is en wat van jullie is. 
  "

Dobry

Dit kan ik alleen maar bevestigen! Dit is ook wat wij met Harm hebben gedaan. Al stond er sowieso al bijna nooit eten(sresten) op tafel.. Harm is ook gek op karton en papier om te verscheuren, en dat was dan wel weer veelvuldig aanwezig op tafel haha. We hebben een paar weken gezorgd dat de tafel echt zo goed als leeg was op de momenten dat hij erbij kon. Als we hem ernaar toe zagen gaan riepen we hem bij ons en deden we iets leuks, een paar oefeningen of een spelletje. Als we te laat waren en hij al met z'n voorpoten op tafel stond negeerden we hem. We wisten toch dat hij niets kon pakken, maar dan zorgden we ook dat hij geen aandacht kreeg. Het kostte een paar weken maar hij kreeg op den duur echt door dat er niets te vinden was voor hem en dat hij er ook niets mee bereikte. Nu doet ie het eigenlijk nooit meer, ook al ligt er inmiddels weer vanalles op. Hij staat alleen nog soms naast de tafel met z'n neus in de lucht te snuffelen haha. 

Al is het natuurlijk het mooist en best als je ongewenst gedrag vanaf het begin kunt voorkomen zodat het gelijk in goede banen gestuurd wordt, dat is ons niet gelukt.. maar ook dan kom je er wel.

Wat ik nog wilde toevoegen: omdat we weten dat hij heel veel plezier beleeft aan kartonnen dozen proberen we hem dat ook te geven maar dan op zo'n manier dat we er samen lol aan hebben. Dus zo nu en dan krijgt hij een doosje met brokjes en soms ook wcrollen en dan moet hij eerst die brokjes eruit vissen. Gelukt? Dan is het doosje van hem. En oh wat een lol heeft ie dan met die doos kapot scheuren. Zelf denk ik dat dit ook helpt dat hij niet meer van tafel probeert te pakken, want dan raakt ie het weer kwijt (dmv ruilen dat wel) maar als hij op ons momentje wacht dan mag hij er lekker mee spelen. Geen idee of dat echt zo werkt maar hij staat in elk geval niet meer met z'n poten op de tafel.

Je kunt pas iets aanleren als duidelijk wordt dat iets niet mag. Zo zie ik het althans. Door weg te sluiten, of in huis aan een lijn te houden kun je ook niet echt inspringen op gedrag omdat je dan domweg de hond ook niet de kans geeft om dingen te ontdekken..

Preventief reagere zie ik als signalen herkennen dat de hond iets van plan is. 

Als ik onze hond alweer naar het aanrecht zie loeren, of erger nog, net doet alsof ze meerent naar de voordeur als daar iemand staat en dan rap rechtsomkeert maakt omdat ik toevallig met eten bezig was (gehaaide tante hebben wij ook in huis) Dan moet ik daar scherp op zijn en direct reageren met DENK EROM, en dan doe ik de tussendeur dicht omdat ik dus vergeten was die dicht te doen whaha.. dat haal ik niet meer uit haar ze zal altijd blijven proberen eten te pakken helaas.

Vroeger hoefde dat niet, want de andere hond deed/doet zoiets noooooit.

Buiten zie ik aan hun houding dat er soms ook iets veranderd, bij de jonge honden verlegde ik dan de aandacht op mij en nu hoef ik alleen maar UH, of een ander iets te zeggen om even de focus bij mij te houden. Of ze écht iets van plan waren of niet, dan was ik ze in ieder geval voor. Zouden mijn honden kunnen praten dan zouden ze me een partypooper vinden. 

***

Vind het zelf lastig om in te schatten hoe pittig jouw hond nu reageert als je haar ergens van weerhoudt. Als pup kon onze herder ook wel dwars zijn, en tanden gebruiken om in verweer te komen bij belemmering van iets wat hij wilde doen maar wat wij niet goedkeurden. Hij begreep wel vrij snel dat hij niet keihard kon bijten in ons, dus een natuurlijke bijtrem. En vrij snel ook uiteraard dat hij niet zomaar kon gaan happen in mensen als hij het ergens niet mee eens was.

Misschien kun je dit eens doorlezen en zien of je dingen herkent in de reactie van je pup: De hondenbeet en de bijtrem | WelloPet

Ik vind het namelijk best wel pittig klinken voor een poedel van net een paar weken oud, zeker omdat je er m.i. niet aan ontkomt om dingen te verbieden.

Nog een positief puntje aan deze pup: ondanks hier en daar een neerbuigende sneer van meer ervaren hondeneigenaars, merk ik dat het merendeel van de mensen echt bereid is om te helpen, zowel met morele steun als met praktische tips. Zowel hier als in mijn omgeving merk ik dat. Waarvoor nogmaals dank trouwens.

Je blijft er zelf ook wel lang in hangen. Je vat dit zelf negatief op omdat je niet het antwoord krijgt wat je wilt horen. Je praat van begin tot eind bijna alleen maar beroerd over je hond en niet een klein beetje ook. Alles is negatief. Als iemand daar wat van zegt, is dat ook gelijk negatief. Ik vraag me dan ook af waar een forum voor is als je mensen nergens meer op mag wijzen/wat mag aangeven als het niet het antwoord is wat mensen gelijk willen horen. 

Je hebt geen hondenpuzzel? Een hond die constant bijt, hoe lijdt je deze dan af? Biedt je hem voldoende rust aan, door je hond mentaal uit te dagen? Kortom, door regelmatig puzzels te doen of herserwerkjes. Rust geven door elke dag een gevulde/bevroren kong/lickimat etc aan te bieden?

Als je zoveel advies krijgt voor een gedragstherapeut, wat houdt je precies tegen? Kijk wel naar een goed gediplomeerd iemand die positief traint. Tegenwoordig mag iedereen zich zonder diploma en ervaring gedragsdeskundige noemen. 

Nou, dit was 't laatste (negatieve) berichtje van de neerbuigende hondeneigenaar. 

Beste Lola,

Ik ben hier eigenlijk niet gekomen om gezellig wat te keuvelen, ik kwam hier om hulp te vragen voor problemen. Dat lijk jij niet te beseffen. En mss zag ik in bepaalde zaken een probleem terwijl dat er geen was, maar iets eigen aan de puppytijd, maar dan nog was het goed dat iemand mij daar als onervaren hondeneigenaar kon op wijzen.

Als mijn topic, waarin ik inderdaad vooral uitleg op welke struikelblokken ik stoot in de hoop goeie raad te krijgen, jou zo tegenstaat, kan je het ook gerust negeren en elders gaan lezen over de bloemetjes en de bijtjes en de lieve, zorgeloze puppytijd die mensen beleven. Voor mij was dat niet de bedoeling van dit topic.

Level 3B

Het gaat dus echt niet over eens een uit de hand gelopen beet, per ongeluk ipv in een speeltje. Het is echt bij frustratie, als ze iets niet mag dat ze ineens precies buiten zinnen geraakt, tegen je blijft opspringen en blijft bijten. Ondertussen loopt ze enkel nog met een lijntje aan, dan zijn we daar beter tegen gewapend, anders resulteert dat inderdaad in schrammen en beten tot bloedens toe.

Eet je pup geen stukjes karton op dan, of kan dat geen kwaad?

Kijk dit bedoelde ze dus, hier zit toch niemand op te wachten. Marie wil hulp, als ze er niet voor de volle 100 procent voor ging en het beste wil voor haar hondje en haar gezin dan zou ze toch niet zoveel op het forum schrijven? Iedereen is hier toch met de beste bedoelingen, laat het dan gezellig blijven joh, verspilde tijd en energie anders. 

Marie, je  bent goed bezig en hard aan het werk met je hondje hoor, wat anderen ook zeggen! Liefs.

Bedankt Fien. Ik denk wel dat je quoten wat uit de hand liep.

Klopt maar dan moet je dus letter voor letter wissen. Nou ik ga het proberen, mijn hondje ligt nu (eindelijk! ) lekker te slapen! En dan moet ik het ook niet wagen om op te staan want dan begint het duracel konijn weer hahahahha.

Quote functie lukt niet goed dus even zo. Je vraagt: Eet je pup geen stukjes karton op dan, of kan dat geen kwaad? Nee, Harm eet het niet op, hij scheurt het in kleine stukjes maar die kleine stukjes laat hij ook weer vallen om een groter stuk te pakken. Zit er komisch uit want soms blijft een nat stukje karton op z'n tong plakken en probeert hij die uit z'n bek te krijgen. Maar ik moet er ook bij zeggen: ik blijf er altijd bij en wanneer hij een aantal kleine stukjes achterlaat voor een groter stuk ruim ik die kleine stukjes alvast op, hij krijgt dus niet de kans er later weer naar toe te gaan om op te eten. En als ik vind dat alle stukken te klein zijn geworden strooi ik in een andere hoek van de kamer wat brokjes en ruim de laatste stukjes snel op.

Edit; goed om te weten is dat Harm sowieso niet snel zomaar iets echt opeet. Oppakken en in de bek nemen, dat wel! Maar opeten niet echt. Heeft ie nooit gedaan en zijn we heel blij mee. Ook al verrast het ons, en mensen om ons heen soms ook wel voor een labrador die toch bekend staan om het op (willen) vreten van zo ongeveer alles, of is dat een verkeerd stereotype? Harm laat in elk geval bijna alles vallen/liggen voor het commando "los" of "laat maar liggen"(dat laatste zeggen we tijdens de wandeling altijd als hij aan iets snuffelt waarvan we willen voorkomen dat het oppakt/opeet, en meestal laat hij het dan ook heel braaf liggen, waarna hij uiteraard beloond wordt met een lekker brokje, de kanjer) 

Haha, je bent al naarstig bezig zie ik. Ik herken die momenten. Mooi stilletjes aan de computer blijven zitten, want bij de minste beweging gaat dat kopje omhoog. Al is dat hier nu wel aan het beteren.