Maak ik mijn hond hiermee blij? Lastige keuze...

Elmo en Trica zijn niet groot.  

Je kan je idd altijd opgeven als kandidaat, alvast laten weten wat je wenst en wat je zelf te bieden hebt, en dan houden ze het vast voor je in de gaten. 

" Elmo en Trica zijn niet groot.  
Je kan je idd altijd opgeven als kandidaat, alvast laten weten wat je wenst en wat je zelf te bieden hebt, en dan houden ze het vast voor je in de gaten.  "

Alaska's Finest!

haha , Elmo was de eerste die ik heb bekeken maar die mag niet samen met andere honden. En Trica vind ik persoonlijk eerder aan de grotere kant, maar kan er misschien nog net door. Ik wil ze graag alle twee comfortabel kunnen meenemen op reis. Probleem dat ik direct zie bij Trica is dat ze liever niet geplaatst wordt in een stedelijke omgeving. En ik woon redelijk rustig, maar wel in de stad. Er is een tuin die behoorlijk groot is, maar allicht niet wat een hond als Trica nodig heeft. Nu moet ik er wel bij vermelden dat ik een heel atypische border heb. Madam ligt het liefste in de zetel 

Ja ff welke hond vind dat nou niet lekker

Van sommige honden weet je van tevoren of deze met andere honden zou kunnen - die van ons kon dat hoogstwaarschijnlijk niet, en dat wisten we ook. Als je hond nooit contact zoekt met andere honden, kun je er eerlijk gezegd vanuit gaan dat ze geen behoefte heeft aan sociaal contact met andere honden, dus ook niet in haar eigen huis. Sterker nog, er is een serieus risico dat dit haar extra onzeker maakt. Onze hond (ook onzekere border collie met rugzakje) kan dus vooral niet tegen andere honden in haar omgeving: ze claimt ons/haar plek en naait andere honden in haar omgeving helemaal op door ze nonstop aan te staren en lastig te vallen (als ze niet gestopt wordt).  Niet leuk voor de andere hond en ook niet voor haarzelf, want ze doet het niet omdat ze relaxt is natuurlijk. Ze houdt er ook echt niet mee op uit zichzelf.

Dat gezegd hebbende kun je ook gastgezin zijn bij een aantal stichtingen. In dat geval kun je gewoon uitproberen hoe het gaat met een andere hond. Went zij niet aan de andere hond, dan zoek je rustig een definitief huisje voor je gasthond. Went ze wel en mogen ze elkaar, dan kan de gasthond jouw adoptiehond worden.

(NB dit hebben wij vorig jaar gedaan en qua gastgezin ging het prima, maar onze hond wende niet aan de gasthond helaas. Dus we hebben een definitieve baas gezocht. Maar we vonden het zelf zó moeilijk om dat gasthond weer op te geven, dat we het dus niet wéér gaan doen tot onze hond overleden is. Want wij hechtten ons wél heel snel aan de gasthond hahaha.)

Dank je wel Aurelia voor je eerlijke antwoord. Dat is inderdaad een heel goede tip die je geeft. Dat ik daar niet eerder aan dacht... Ik zou me kunnen opgeven als gastgezin en dan weten we meteen of het lukt. Keerzijde is natuurlijk wat jij ook aangeeft: ik hecht me ook onmiddellijk aan een dier. En hoe ver laat ik het komen voor ik zeg dat het niet lukt?

Gisteren zaten we samen tv te kijken, de hond en ik, en toen heb ik opnieuw de bedenking gemaakt. Hoe zou jij je voelen als hier iemand bij ons ligt? Ze lag daar zo rustig en vredig te genieten van haar avond. Een nieuwe hond betekent dat ik ervoor kies om deze verworven stabiliteit (waar we hard aan gewerkt hebben) te doorbreken. Het kan goed uitdraaien, maar ik herken mijn hond in Shep van Caroline bijvoorbeeld en zeker ook in die van jou, Aurelia.

Wie niet waagt niet wint, dat is zo. Nu heb ik 1 gelukkige hond. Ik kan er 2 gelukkig maken, maar ik kan er evengoed 2 ongelukkig maken. En dan is het saldo negatief en open ik hier binnen een maand een topic: Help! Wat heb ik gedaan? 

Mijn gevoel nu is: niet doen, het zal verkeerd aflopen. Aan de andere kant herinner ik me dat ze als pup wel fijn probeerde te spelen met een andere pup tot deze dominant werd en de pret er af was. Daarna leerde ik haar honden te negeren omdat ze de prikkels niet aankon. Het kan dus best dat ze diep in zich honden geen punt vindt.

Moeilijk hoor... In alle geval denk ik dat ik niet echt iets verkeerd doe als ik haar eens in contact breng met een mogelijke adoptiehond. Op welke manier ook. Bij een vereniging, bij ons thuis. Ze kan er hoogstens een paar dagen van uit haar hum zijn. Voor de rest berokken ik daar geen van de twee honden schade mee. Denk ik. Hoop ik.

Het is nooit de bedoeling geweest in een zwart gat te springen. Als ik zie dat mijn hond niet volgt dan sla ik de bladzijde om. Jammer, maar het is niet anders.

Wel heel goed dat je er goed over nadenkt. Ik denk dat het uiteindelijk een kwestie is van de hond die je al hebt heel goed kennen en weten hoe deze op zijn gelukkigst is en daar dan in volgen.

Shep had ook echt geen problemen met andere honden. Als we naar het bos gingen zat ze met de 3 herders van een vriendin in de kattenbak van de auto. Geen probleem maar ook geen interesse. Lekker naar buiten kijken. Zo van tja die andere honden moeten dan maar even als het doel het bos is heb ik daar alles voor over, haha.

Maar in huis. Nee dat was sneu voor haar.

Want ik wil dit avontuur alleen aangaan als ik zeker ben dat mijn hond hier geen nadeel van zal hebben.

Dat is dus nooit te voorspellen. Het hangt van zo veel dingen af. Hoe opdringerig is de andere hond, hoe pak je het aan elkaar wennen aan, krijgt je hond een terugval in angst, etc. etc.

Hoe oud is je huidige hond nu?

Kennismaken met meerdere honden kan nooit kwaad. Wij hebben lange tijd een oppashond gehad en dat was zo'n zachtaardige reu dat hij zich echt helemaal niks aantrok van Kims gedrag. Uitéindelijk hield ze er wel mee op (echt na maanden dus) en accepteerde ze hem in de kamer zonder hem lastig te vallen. Maar die hond ging 's avonds weer weg en was uiteraard niet zo extreem op ons gefocust als een eigen hond is (omdat zijn baas er 's avonds weer was). Maar dat was wel de reden dat wij het aandurfden als gastgezin. We wisten dat het in ieder geval voor een tijd te managen was.

Wij hadden voor onszelf een grens gesteld om te beslissen waarna we inderdaad besloten dat we hem niet hielden, en die kwam redelijk overeen met de tijd die stichtingen tóch al hanteren voor een hond in een gastgezin (minstens 2-3 weken om wat te wennen aan het leven in Nederland, bij sommige honden (veel) langer afhankelijk van hun rugzakje). Na 3 weken wisten wij wel dat Kim haar gedrag niet ging opgeven en hebben we contactmomenten met potentiële adoptiebazen geregeld. Hij is uiteindelijk denk ik maar ongeveer 5 weken bij ons gebleven. Maar dat was dus al héél moeilijk om hem te laten gaan ;)

Vind het lastig om nee of ja zomaar te noemen. Het is meer voor jezelf ook denk ik. Je hebt nu iets, wat fijn is. Maar je hebt ook de wens om een tweede hond erbij te nemen. Maar je noemt ook dat je met twee honden op pad wilt kunnen gaan.

Kijk als je je huidige hond kent, je weet wat je wilt bereiken, en wat je middels ervaring met andere honden hebt weten te bereiken dan denk ik zelf dat je genoeg ervaring hebt in begeleiden en keuze bepalen van welk type hond je erbij wilt nemen.

Mijn doemscenario leek even te zijn dat onze hond vanwege échte vraatzucht, niet mee zou kunnen op visite, en ook dat het lastig zou worden om met visite te zitten en eten op tafel te zetten. Klinkt raar, maar ik vond dat écht wel een ding.

En toen ik bij mijn eerste hond de tweede erbij kreeg was ze nogal "vrij", lief, maar vrij waardoor mensen haar eng vonden en ik domweg niet haar mee mocht nemen op visite. Dat deed zeer en na gewenning en wat training is dat ook goed gekomen, maar wel iets om rekening mee te houden.

Wat heb je voor ogen, wat wil je nog kunnen blijven doen, als je concessies moet doen omdat het je niet lukt bepaald gedrag om te buigen, dat moet je helder hebben voor jezelf.

Je wilt een hond erbij voor jezelf, niet omdat je hond misschien een maatje nodig heeft of dat jij denkt dat zij dat nodig heeft. Dat moet je uitgangspunt zijn en worden. En ik had voor mijzelf de criteria dat het moest matchen met mij, mijn partner, onze hond én de katten en ook nog in gedachten houden in welke omgeving we wonen, het is hier druk met honden, verkeer etc.. een hond die vluchtgedrag heeft, angst voor mensen die ze benaderen had hier echt een ding geworden. 

" Want ik wil dit avontuur alleen aangaan als ik zeker ben dat mijn hond hier geen nadeel van zal hebben.
 
 
Dat is dus nooit te voorspellen. Het hangt van zo veel dingen af. Hoe opdringerig is de andere hond, hoe pak je het aan elkaar wennen aan, krijgt je hond een terugval in angst, etc. etc.
 
Hoe oud is je huidige hond nu? "

Kees

Juist en dat is inderdaad moeilijk te voorspellen. Ze is 6 jaar, wordt eind dit jaar 7

Ik zal hier meteen iedereen in 1 keer beantwoorden (blondie, Aurelia, Caroline,...)

Het is voor mezelf dat ik een tweede hond zou nemen. Ik zeg het niet zonder schroom want soms voel ik me een egoïstisch mens dat beter gewoon tevreden kan zijn met wat ze heeft. Maar ik vind het zo'n verrijking om je leven te kunnen/mogen delen met dieren, dat ik er eigenlijk het liefste zo veel mogelijk rond mij heb. Woonde ik op het platteland dan kwam er ook een schaap, een ezel, een paar ganzen. In 't kort: ik moest in de boerenstiel gegaan zijn ;)

Maar ernstig: Ik herken veel zaken van wat Blondie schrijft. Mijn hond is geen allemansvriend, geen 'aaihond', ze is voornamelijk op mij gefocust en andere mensen, laat ze, net als andere dieren, links liggen. Ook konijnen, vogels, reeën of wat we nog allemaal tegenkomen op de wandeling. Het zegt haar niets. Ze kijkt wel eens op als er een konijntje oversteekt, maar daar blijft het ook bij. Visite doe ik ook alleen bij mensen die haar kennen. Krijg ik bezoek dan gaat de hond eventjes alleen tot iedereen rustig neerzit, want dit prikkelt haar nog steeds heel erg. Het binnenkomen en weer weggaan is veruit het lastigste voor haar.

Het wordt dus een uitdaging om een hond te vinden die accordeert met die van mij. Ik kan mij bij het karakter dat de hond moet hebben wel iets voorstellen, maar ze komen natuurlijk ook met hun eigen dingetjes. En gelukkig want dat maakt het zo boeiend zoals iemand hier ook al zei. (baasje van Laika, denk ik).

Mocht ik een hond vinden die zij leuk vindt, die haar kan versterken, die haar maatje kan zijn en als mijn hond bovendien de nieuwe hond kan helpen om over zijn trauma's te komen, dan zou dat mijn ideale scenario zijn. Maar dat zou een droom zijn, en die bestaan niet hé.

Ik heb ervaring met honden dus, maar niet met meerdere honden tegelijk. En dat is toch een dynamiek apart. Daar valt voor mij nog heel wat te leren.

Je zou, als je de financieën hebt, ook voor een oudere hond kunnen gaan. Vaak worden die pas getransporteerd als er een adoptant voor is, want de meesten willen een jonge hond. Maar juist oudere honden hebben het zwaar in het asiel in het buitenland. Vaak is het karakter dan wel beter bekend.

Maar ja, honden die soms jarenlang in een asiel hebben gezeten kunnen grote moeite hebben met het leven in een huis en e wereld op straat...

" Maar ja, honden die soms jarenlang in een asiel hebben gezeten kunnen grote moeite hebben met het leven in een huis en e wereld op straat... "

jantien

Dat kan, maar ze hoeven niet al jaren in het asiel gezeten te hebben. Als een baas overlijdt worden ze ook gewoon op straat gezet.

" Maar ja, honden die soms jarenlang in een asiel hebben gezeten kunnen grote moeite hebben met het leven in een huis en e wereld op straat... "

jantien

Nou dat valt wel mee hoor, ik ken er zelf een paar en heb Faro toen hij 8 was geadopteerd, hi was juist een hele stabiele hond, vooral met andere honden, hij was juist heel goed in hondentaal, en het liefst sliep hij op de bank, buiten ook geen problemen.

Hoe oud de hond ook is, je kan een oude hond nog heel veel leren, Faro had nog nooit een riem om gehad om te wandelen, hij liep als de beste naast mij waar we wel op getraind hebben.

Oude honden zijn vaak juist rustig, ze hebben heel veel geleerd, het enige nadeel is dat ze al op leeftijd zijn en dus minder lang mee gaan.

Ik zou zoeken bij een 2de hond bij honden die al in Nederland zijn, dan weet je al hoe ze zich gedragen bij andere honden, en in huis en buiten.Je kan dan ook kijken of je eigen hond de andere hond leuk vind.

x

Deze staat net weer op de site van sos strays.

https://www.sos-strays.nl/nederlands/pierrot.html

Als het een zoektocht is waar je veel tijd en geduld in wil steken, dan denk ik dat er uiteindelijk echt wel mogelijkheden kunnen zijn. Als je een hond zoekt die ook een "honden links laten liggen" karakter heeft zouden ze wellicht prima langs elkaar heen kunnen leven. Je schrijft zelf al dat het voor jezelf zou zijn, dus als de twee honden elkaar tolereren, geen stress van elkaars aanwezigheid ervaren en lekker langs elkaar heen leven zou dat geen probleem moeten zijn?

Mijn idee zou dan zijn om te kijken naar een hond die al wat ouder is (toch wat rustiger/gemoedelijker over het algemeen) en/of de asielen af gaan samen met jouw hond in de hoop dat er een hond is waarmee het "matcht" (tolereert). Twee honden die elkaar in alle rust kunnen passeren en verder geen contact zoeken kan heel goed samen gaan. Ik vind zelf dat het echt niet zo hoeft te zijn dat honden maar lekker tegen elkaar aan liggen, samen spelen en dergelijke. Zolang er maar wederzijds respect en vertrouwen is.

Heel veel succes met de (lange) zoektocht! Het klinkt alsof je realistisch er in staat, dus het moet echt wel goed komen uiteindelijk.

Dag iedereen,

Ik wilde jullie na al de moeite die jullie enkele maanden geleden deden om mij te helpen toch even op de hoogte brengen.

Ik heb het gedaan!!!!!! Ik ben nu het trotse baasje van twee honden :) En alles is zooo veel beter gegaan dan ik ooit had kunnen dromen. Mijn Border heeft de nieuwe hond direct aanvaard, geen angst, geen gevecht, niets niets niets. Als er iemand is die wil spelen dan is zij het, niet de nieuwe hond. Hij is een ex-straathond en heeft zeker 6 jaar in een asiel geleefd in Servië.

Toen hij bij ons aankwam kon hij niets. Hij kende geen trappen, geen deuren, geen mand, geen voederkom, geen aandacht. De eerste week leek het of we een wolf in huis hadden gehaald, zo hard 'loeide' hij 's nachts. Maar wat een tophond bleek hij te zijn na die eerste week dat er constant iemand bij hem waakte. Zo stabiel, zo rustig. Hij had nooit iets geleerd, maar was opgevoed. Zelfs het wandelen was a piece of cake. Ik deed hem een halsband om en weg waren we. Hij loopt gewoon netjes naast mij.

Sommige dromen komen uit. En na mijn post hier op dit forum zag ik zijn foto en tekst op de site adopteer.be. Iets in mij zei: hij is het. En inderdaad. Oud maar niet afgeschreven, hieronder mijn nieuwe vriend 

wat een lieve uitstraling heeft hij zeg!

Wat leuk dat het zo goed gaat en wat top dat je een oudere hond nog een kans geeft.

Grappig van dat wandelen aan de riem. Ik doe tegenwoordig veel op honden passen en tijdje terug had ik een dag een zwerfhond uit Griekenland en van alle honden die weleens komen loopt zij het meest perfect aan de riem. Dat verwacht je eigenlijk niet he.

Veel plezier met zijn allen.

ja hé. Het is een charmeur hoor. Met zijn grijze baard valt hij heel erg in de gratie :)

Het is voor mij een hele openbaring, Caroline. Deze hond die nooit iets geleerd heeft, moet ook niets leren, want hij kan het al. Mond open tot op de grond... Ik ben pups gewoon die alles nog moeten leren, maar zo kan het dus blijkbaar ook. Bij de adoptie kreeg ik een 'anti-ontsnappingstuigje' mee, voor de zekerheid. Maar hij wilde niet weg, merkte ik meteen.

Billie, wat geweldig, een fijne hond die jij een goed tehuis hebt gegeven, het gaat goed tussen je huidige hond en nieuwe vriend, geweldig...

" Billie, wat geweldig, een fijne hond die jij een goed tehuis hebt gegeven, het gaat goed tussen je huidige hond en nieuwe vriend, geweldig... "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

dank je wel, Willemijn. Hopelijk kan hij heel lang bij ons blijven. 

Wat fijn dat je met een update gekomen bent en wat een positief verhaal.

Uiteraard wil hij niet weg, dit is wat hij wil : bij jou en bij jullie zijn     !

Heel veel plezier gewenst!

De bc's die ik ken zijn allemaal baasgericht en spelen niet met andere honden. Dat is het ras denk ik ook. Maar een aantal wonen wel samen met andere honden. Dit gaat zolang ze elkaar respecteren en met rust laten. Als je een hond gaat aanschaffen voor een hond die niet zoveel met andere honden hebt, dan denk ik dat je voor teleurstellingen komt te staan. Maar je kan toch ook een hond, voor jezelf erbij adopteren? Als je hond wel andere honden in huis tolereert (uiteraard moet je dat testen ed), dan is er niks aan de hand. Ik ken heel veel mensen met meerdere honden waarbij honden respectvol naast elkaar leven en elkaar met rust laten. Mijn 3 honden zijn ook zo, 3 einzelgängers, met af en toe wel een uitspatting van spel. Maar ja, mijn honden zijn dan ook wel speciaal. 

" Dag iedereen,
Ik wilde jullie na al de moeite die jullie enkele maanden geleden deden om mij te helpen toch even op de hoogte brengen.
Ik heb het gedaan!!!!!! Ik ben nu het trotse baasje van twee honden En alles is zooo veel beter gegaan dan ik ooit had kunnen dromen. Mijn Border heeft de nieuwe hond direct aanvaard, geen angst, geen gevecht, niets niets niets. Als er iemand is die wil spelen dan is zij het, niet de nieuwe hond. Hij is een ex-straathond en heeft zeker 6 jaar in een asiel geleefd in Servië.
Toen hij bij ons aankwam kon hij niets. Hij kende geen trappen, geen deuren, geen mand, geen voederkom, geen aandacht. De eerste week leek het of we een wolf in huis hadden gehaald, zo hard 'loeide' hij 's nachts. Maar wat een tophond bleek hij te zijn na die eerste week dat er constant iemand bij hem waakte. Zo stabiel, zo rustig. Hij had nooit iets geleerd, maar was opgevoed. Zelfs het wandelen was a piece of cake. Ik deed hem een halsband om en weg waren we. Hij loopt gewoon netjes naast mij.
Sommige dromen komen uit. En na mijn post hier op dit forum zag ik zijn foto en tekst op de site adopteer.be. Iets in mij zei: hij is het. En inderdaad. Oud maar niet afgeschreven, hieronder mijn nieuwe vriend 

  "

Billie

Oh, ik zie nu pas dat je het gedaan hebt. Gefeliciteerd. 

Hier nog zo een overbodige reactie op de openingspost... 

Kan je hond buiten met alle of met veel honden houd dat niet altijd in dat dat thuis ook zo is.

Als je geen honden op bezoek krijgt normaal en dat nog niet weet zou ik eerst eens zien hoe het gaat als er een bekende hond thuis komt.   Geeft dat geen zorgwekkende signalen is er kans dat het kan. Dan kun je nog eens kijken met een weekendje te logeren en zien hoe het gaat.  Ook qua inschatten van mogelijke jaloezie enzo, je ineens te moeten delen.  Niet elke hond kan of wil dat. 

Dus het is wel heel belangrijk dat vooraf te ontdekken. 

En ik zou wel ten alle tijden alleen gaan voor een hond die al in nederland is en waar eerst een aantal kennismakingen kunnen plaatstvinden met samen met je hond. Bij de geringste twijfel niet doen. 

Want behalve dat het vreselijk is als je moet terug komen op een besluit.  Zou het voor een herplaatser ook vreselijk zijn weer weg te moeten.  Dat is niet altijd zonder schade...