Pup erbij?

Hallo allemaal,  

Samen met mijn vriend zijn wij eigenaar van een geweldige herdermix. Hij is nu bijna 3 jaar en supersociaal naar andere honden. In huis is hij ook heel sociaal met andere honden en daar deelt hij ook alles mee. 

Wij zijn actief in de frisbee sport en zo is er een pup op ons pad gekomen waar wij een (nog vrijblijvend) optie op hebben. 
Nu heb ik nog nooit meerdere honden gehad. Altijd gewoon 1. En ik vraag me af, voor de mensen die een pup erbij namen hoe dat is gegaan? Heeft de volwassen hond  veel frustraties gehad of pakt die het juist leuk op? En is de aandacht goed te verdelen? 
En was het opvoeden van de pup te vergelijken met de eerste pup? Of neemt de volwassenhond ook wat dingen over van je in die opvoeding? 

Kortom. Ik zou er wel een pup bij willen. Maar mijn hond staat op 1! Dus de vraag is… Wil hij dat ook, komt hij gaan aandacht te kort dan van ons?

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen. 

Hier hetzelfde gehad, met 8 jaar kreeg mijn lab er een vriendinnetje bij. Moet zeggen dat het heel goed ging, en ze heeft zeker bijgedragen aan het opvoeden. Voordeel van 2 honden is ook dat ze elkaar bezig houden. Alleen is het wel belangrijk dat je voor beide ook tijd apart neemt. En natuurlijk kijken naar je huidige hond of die een maatje aan kan en zoja wat voor. Voor intacte reuen en teven kan het een probleem geven als je de zelfde sexe in huis haalt bijv. Nu had ik een hele stabiele makkelijke teef en kon ze beter met teven, dus een andere teef in huis gehaald. 

Inmiddels is mijn lab overleden, en was het dus een probleem met de 2e dat ze echr een maatje miste, ze was immers met een andere teef opgegroeid. Dus nu weer 2 tevwn in huis. Moet zeggen dat het ook weer geweldig gaat en het heel mooi vind om te zien dat ze de zorg overneemt zoals mijn lab had gedaan bij haar.

Het kan dus heel goed uitpakken!

Ik lees dat jouw hondje bijna 3 is, wat ik wel een top leeftijd vind om überhaupt een 2e bij te nemen naar mijn mening. Met 3 is hun karakter al aardig gevormd. Jonger kan soms problemen geven omdat hun karakter nog aan het ontwikkelen is. 

Bij beide volwassen honden is het natuurlijk ook wel frustrerend geweest. Die puppy tandjes in hun nek hangend en constant hun aandacht willen, wel iets om rekening mee te houden en in goede banen te begeleiden. Aandacht vind ik wel wat moeilijker te verdelen aangezien wij beide ook full time werken, en ze overdag dus hunzelf vooral vermaken rondom en in het bedrijf. (Ook fijn dat ze dan elkaar hebben) en als ik met 1 weg ga is het nog altijd een dingetje voor de ander omdat ze ook mee willen. Ook rekening houden dat je dan altijd 2 honden hebt met wandelen/auto rijden/ vakanties etc. Is natuurlijk soms ook lastiger. Heel veel succes met jullie beslissing!

Bedankt voor je reactie. Mooi wat ervaring als je het al 2 keer hebt gedaan  

Het zou dan sowieso een teef worden. Floyd is geholpen en kan altijd goed overweg met teefjes. Met reuen heeft hij heel soms problemen dus dat risico nemen we niet. 


Ik vindt 3 jaar ook een top leeftijd  hij is nog wel heel speels maar wat je zegt  zijn karakter is gevormd. En hij is stabiel! 
Mooi ook om te lezen dat de volwassen hond wel degelijk ook helpt in de opvoeding. 

Ik lees dat jullie beide fulltime werken. Mag ik vragen hoe jullie dat hebben gedaan met de pups op werkdagen? 
Altijd 2 honden meenemen vindt ik geen probleem. En dat ik voor beide ook apart de tijd moet nemen begrijp ik en ben ik ook zeker van plan. 

Dan heb ik nog een vraag. Is de band met je eerste hond ook veranderd toen je er een pup bij nam? Ik ben heel close met Floyd en onze band is erg hecht.  Ik hoop dat dat niet teveel veranderd.  Hij is overigens geen knuffelkont. Ligt vaak ergens in de rust op zn eigen plekjes dus hij heeft geen problemen mee als een andere hond gezellig bij me komt liggen.

Ik heb bijna 3 maanden vrij genomen:) en we wonen aan bedrijf ( kas) dus ze lopen ook in bedrijf mee als ze dat willen.(nooit echr alleen). Moet wel zeggen dat 1 op 1 wel een sterkere vand gaf. Sinds de 2e van nu (7 maanden nu) erbij is is dat iets minder, ze is mee gaan puberen zeg maar ineens ook trekken aan de lijn, iets slechter luisteren.  en pup is vrij jaloers dus als ik haar aandacht geef, springt de pup er gelijk bovenop nog.  Pubers denk ik dan maar...  was bij mijn vorige hond en teef ook zo en ging over naarmate ze ouder werd. Elke hond is ook anders natuurlijk!

Oke, dat is wel echt ideaal! 

Dat 1 op 1 een sterkere band geef is best logisch. Maar wel een punt waarop ik gewoon goed moet nadenken. Elke hond is anders inderdaad, het is jammer dat je nooit 100% zeker weet hoe hij het gaat vinden. 

Je moet het natuurlijk altijd voor jezelf doen. Als je hond goed met andere honden op kan schieten, gaat het hoogstwaarschijnlijk wel goed komen! Onze hond was dol op andere honden en negeerde de pup juist volledig, geen idee waarom. Dit kwam ook al snel goed en het zijn dikke maatjes. Honden hebben juist heel veel aan elkaar! Enige is dat het idd veel tijd kost een pup erbij, voordeel is dat de pup vaak makkelijk mee gaat in het ritme enz dus ik vond de 2e pup veeeel makkelijker. Je zult apart soms moeten wandelen/trainen, je moet zelf bekijken of jou dit lukt. 

Onze band met onze 1e hond is nog net zo goed. Ze komt nog net zo vaak en graag bij ons liggen. Vaak spelen ze ook samen, rennen ze tijdens het wandelen heerlijk samen. Ik zou nooit meer anders willen dan 2 honden samen!

Bedankt voor je reactie! Fijn om te horen dat je de tweede pup veel makkelijker vondt! 
En vooral leuk om te lezen dat die band nog net zo goed is! Ik zou het super vinden als dat hetzelfde blijft! En fantastisch dat ze zo ontzettend veel aan elkaar hebben! Dat is wel echt heel fijn! 

Geen enkel verhaal zal hetzelfde zijn. Wat bij de ene goed ging, gaat bij de andere mis. En omgekeerd. 

Het hangt van de karakters van de honden af, of die goed matchen, of er voldoende goodwill bij de honden is om samen te leven. En ook van je eigen begeleiding.

Onze volwassen hond was op bepaalde vlakken erg tolerant naar de pup (bijvoorbeeld als de pup in haar staart of wangen ging hangen, of haar kwam uitdagen, of tijdens spel). Maar op andere gebieden kon ze een echte bitch zijn en een zeer kort lontje hebben en lelijk uitvallen naar de pup. Dat heeft de eerste maanden dus een intensieve begeleiding gevraagd.

Maar die twee zijn echt naar elkaar toegegroeid en met elkaar verweven en de beste vriendinnen geworden: ze kennen elkaar door en door, weten wat ze aan elkaar hebben, rekenen ook echt op elkaar. Dat is natuurlijk prachtig om zien.

Maar het was er niet instant, en we moesten als mens toch stevig in onze schoenen staan om dit te managen in het begin.

Qua aanhankelijkheid, moet ik zeggen dat het bij ons zo is dat de band tussen mens en hond alleen maar versterkt is door er een tweede bij te nemen. Maar ook dit kan dus alle richtingen op. Er zullen zeker honden zijn die meer onderling gaan samenhangen en waar je als mens wat meer buiten staat. 

Dus ja, je kan op voorhand een aantal dingen wel inschatten, maar er komt ook altijd wat onverwachts op je weg. 

Zeer moeilijk wordt het als de twee honden niet overeen komen. Dat geeft veel stress en is voor niemand leuk.

Gedeeltelijk heb je dit zelf in de hand (begeleiding), maar een deel wordt uiteraard ook bepaald door de honden zelf. Als ze elkaar echt niet moeten, dan moeten ze elkaar niet. Dat kan je dus alleen maar proberen in te schatten op voorhand, en hopen dat het dan ook zo uitdraait. 

Succes!

Hier twee kanten gekend. Heb een reutje van bijna 4 jaar nu en een herplaatser reutje erbij genomen. De honden moesten altijd apart blijven en na 8 maanden heb ik hem helaas moeten herplaatsen. Voor ik een tweede nam, was ik altijd bang voor een of ander fenomeen 'lievelibgshond', bestaat zoiets zelfs? Bij sommigen vast wel, maar hoe ik het ervaren heb is dat je elke hond even graag ziet en ze elk waardeert voor hun eigenschappen. Ik baal er nog steeds enorm van dat het niet is gelukt. Ze hadden werkelijk niks aan elkaar en op zijn minst gezegd heb ik die 8 maanden van mijn oudste hon g goed verpest. Sinds 4 weken heb ik er nu een pupje bij, een teefje. De eerste week was nog steeds wat moeilijk, hij kon best uitvallen voor bepaalde dingen (als ze mee op de bank wou, als hij dichtbij zijn eten kwam, zijn lievelingsspeeltje pakt...) en zij heeft enerzijds geleerd meer respect te tonen en anderzijds is hij ondertussen heel erg tolerant geworden. Urenlang per dag hangt ze in zijn staart, trekt hij aan zijn oorharen, zijn borsthaar, het is allemaal oke voor hem en hij kan echt genieten van het spelen. Voorlopig neem ik ze bijna altijd samen mee, dus spannend wat jaloezie betreft als ik met 1 van de 2 ga. Een enkele keer gaat alleen de pup eventjes mee en dat gaat voorlopig goed. Pupje blaft wel gezellig mee als de oudste begint en die is best vocaal. Dat is dan weer balen maar het is zo reuzegezellig in huis met die twee

Hier hadden de pup en volwassen honden al eens kennis gemaakt. Toen hij kwam hadden we helaas 1 hond die dag in moeten laten slapen. Was nogal een rare dag voor iedereen. Was juist het teefje van hetzelfde ras, en zij was gek op pupjes. Jol moest niet veel van hem weten, deed niet super agressief, maar ze was niet in de gloria met hem in het begin.

Karakter van Jol was ook eigenlijk meer einzelgänger, ze had liever altijd de baasjes voor zichzelf, maar accepteerde wel andere honden en katten op een bepaald moment.

Mijn eerste hond had achteraf gezien ook eigenlijk het prima gevonden om enigste hond te zijn, maar kon het wel goed vinden met de volwassen teef die ik erbij nam.

Qua aandacht kwamen ze allemaal niets tekort, ben zelf heel sterk dat alles en iedereen gelijk is, maar was wel consequent in reageren op bepaald gedrag. Jaloers gedrag en claimen was ik vrij strikt in. Continue uitvallen als er een huisdier alleen maar voorbij liep wilde ik niet accepteren. Met alle combinaties die ik heb gehad is dat wel goed gekomen.

Toen we de pup kregen hadden we een maand vrij, hij was wel al 12 weken toen we hem kregen en had al veel meegekregen bij de fokker (wandelen buiten, benchtraining en was al bijna zo goed als zindelijk).

Toen ik weer ging werken (wij werken ook fulltime) ging ik tussen de middag naar huis om de honden uit te laten. En ik was zeer blij dat onverwachts iemand die ik vertrouwde het leuk vond om hem af en toe mee te nemen met haar honden op de dag. Zeker toen de dagen korter werden was ik daar heel blij mee, het heeft enorm aan zijn socialisatie bijgedragen in ieder geval. 

Onze hond heeft korte periode wel in de bench gezeten maar ik vond het eigenlijk geen prettig idee, dus liet ik hem vrij rap los in huis (in de nacht lieten we hem vrij snel al vrij in waar hij wilde gaan liggen). Wat wel een paar kussens en een vloerkleed en wat niet opgeruimde opladers heeft gekost.. maar goed.. dat was een fase whaha.

Recent een teefje erbij, nadat ons oudste teefje was overleden merkten we dat de inmiddels bijna 7 jaar oude hond echt een hond in huis mistte. Er kwam een jong volwassen dame bij. Ging niet zonder slag of stoot, want het was niet direct one happy family, maar nu een paar maanden verder is het een geweldig duo. 

En wat leren betreft. Mijn eerste hond luisterde ontzettend goed, het maakte dat de tweede hond die erbij kwam bepaalde dingen toch wel gemakkelijk overnam. En dat heeft zich zo eigenlijk doorgezet naar de honden daarna. 

Ik zie het nu ook, dat Aki dingen "voordoet" en dat de huidige hond op een of andere manier dat over neemt. Heel handig!

Zoals eerder gezegd kan het enorm verschillen en is eigenlijk van tevoren moeilijk te voorspellen. Net als met mensen liggen sommige individuen elkaar gewoon en anderen niet. Is je eigen hond goed gesocialiseerd en socialiseer je de puppy goed, dan zal het de meerderheid van keren een positieve uitkomst hebben (tenzij je rassen hebt die moeilijk samen kunnen leven/communiceren met soortgenoten), maar je kunt altijd pech hebben natuurlijk.

Dat de hond super vriendelijk doet naar vreemde honden is overigens geen garantie dat ook nieuwe huisgenoten welkom zijn. Veel volwassen honden worden ook niet meteen blij van een springerige, happerige pup/jonge hond die alle aandacht opeist, dus het begin is meestal het moeilijkst. Maar met zorg, rust, geduld en doorzetting (en een goede verdeling van aandacht) komt het meestal wel goed.

Wees je er wel bewust van dat de oudere hond de jongere ook mee opvoed. Zowel wenselijk als onwenselijk gedrag van de oudere hond wordt over het algemeen snel overgenomen door de jonge hond. Zorg ook dat de pup af en toe afzonderlijk met nieuwe situaties, socialisatie, training en aan de lijn lopen oefent.

"  
Geen enkel verhaal zal hetzelfde zijn. Wat bij de ene goed ging, gaat bij de andere mis. En omgekeerd. 
Het hangt van de karakters van de honden af, of die goed matchen, of er voldoende goodwill bij de honden is om samen te leven. En ook van je eigen begeleiding.
 
Onze volwassen hond was op bepaalde vlakken erg tolerant naar de pup (bijvoorbeeld als de pup in haar staart of wangen ging hangen, of haar kwam uitdagen, of tijdens spel). Maar op andere gebieden kon ze een echte bitch zijn en een zeer kort lontje hebben en lelijk uitvallen naar de pup. Dat heeft de eerste maanden dus een intensieve begeleiding gevraagd.
Maar die twee zijn echt naar elkaar toegegroeid en met elkaar verweven en de beste vriendinnen geworden: ze kennen elkaar door en door, weten wat ze aan elkaar hebben, rekenen ook echt op elkaar. Dat is natuurlijk prachtig om zien.
Maar het was er niet instant, en we moesten als mens toch stevig in onze schoenen staan om dit te managen in het begin.
 
Qua aanhankelijkheid, moet ik zeggen dat het bij ons zo is dat de band tussen mens en hond alleen maar versterkt is door er een tweede bij te nemen. Maar ook dit kan dus alle richtingen op. Er zullen zeker honden zijn die meer onderling gaan samenhangen en waar je als mens wat meer buiten staat. 
 
Dus ja, je kan op voorhand een aantal dingen wel inschatten, maar er komt ook altijd wat onverwachts op je weg. 
Zeer moeilijk wordt het als de twee honden niet overeen komen. Dat geeft veel stress en is voor niemand leuk.
Gedeeltelijk heb je dit zelf in de hand (begeleiding), maar een deel wordt uiteraard ook bepaald door de honden zelf. Als ze elkaar echt niet moeten, dan moeten ze elkaar niet. Dat kan je dus alleen maar proberen in te schatten op voorhand, en hopen dat het dan ook zo uitdraait. 
 
Succes! "

Alaska's Finest!

Super bedankt voor je reactie. 
wat je zegt is inderdaad waar. Overal gaat het anders. Maar gewoon een paar ervaringen horen vindt ik erg fijn. 

ik vindt het mooi om te lezen dat bij jullie de band juist sterker is geworden. En ik denk dat dat met Floyd ook wel is zo kan gaan uitpakken omdat hij volgens mij heel gelukkig wordt van een maatje. 

bedankt! 

Bedankt voor je reactie! Gelukkig is onze huidige hond mega stabiel en heeft hij weinig tot geen ongewenst gedrag. Dat is erg prettig! 

uiteraard gaan we afzonderlijk ook aan de slag! Onze huidige hond loopt nu sowieso meer dan de pup straks. Dus dat zal toch echt afzonderlijk moeten. 

bedankt voor je reactie. 

Kenji was 2 jaar toen herplaatser Pepper 4 jaar erbij kwam ze zijn echt hele goede maatjes geworden helaas is Pepper met 8 jaar overleden en er was niets meer te beginnen met Kenji hij was zo verdrietig na 1 jaar een nieuwe golden pup Yezzie erbij genomen maar dat was geen match. Inmiddels ben ik verhuist naar een appartement alle kinderen zijn op zichzelf gaan wonen en ik merkte ondanks dat Kenji al bijna 11 jaar is gewoon eenzaam werd. Ik heb sinds kort zwerfhondje Luna uit Griekenland geadopteerd en hij leeft helemaal op dus ik zeg 2 honden is echt fantastisch 

Oh prachtig!! 

Bedankt voor je reactie! 
Wij hebben gisteren de knoop doorgehakt. En ik kan dus nu zeggen dat wij vanaf 3 juli trotse eigenaar worden van Vera! 

Fantastisch van harte gefeliciteerd en wat voor ras wordt Vera. Luna heet eigenlijk ook Vera 

Dankjewel!! 
Vera is een Border Collie met een heel klein beetje Schotse collie er door. 
leuk toevallig dezelfde naam! 

Wat leuk mijn oom en tante hebben sinds gisteren een nieuwe pup er bij en die andere hond vind het leuk 

momo en elsa ging toen elsa nog een pup was eigenlijk erg goed momo was al erg oud en door het drukke gedoe van de pup kwamen we toen de wandelingen met de pup langer werden er achter dat momo artrose had helaas moest zij na een aantal keren proberen met rust dus echt met pensioen terwijl ik met elsa dus steeds meer ging doen

toen elsa eenmaal volwassen was was er weleens gedonder in de tent maar het bleef gelukkig dan wel altijd bij even sneppen naar elkaar vooral om aandacht van mijn vriend en een enkele keer als elsa in haar drukke gedrag momo geen enkele ruimte gaf

nu is anna erbij en elsa moet weinig van anna weten tot mijn verbazing speelt jaloezie geen rol anna mag overal mee spelen en dat ze aandacht krijgt van ons lijkt elsa best te vinden maar anna is nog een pup dus of dat verandert moeten we afwachten

probleem is vooral dat anna met elsa wil spelen en elsa dat dus binnen pertinent niet wil op anna zit een kop dus ze probeert het met regelmaat

buiten begint elsa nu wel met anna te willen spelen maar dat gaat dan te lomp waardoor anna weer niet wil maar daarvan verwacht ik dat als anna eenmaal groot en sterk is dat dat over gaat en ze buiten juist enorme speelkameraden zullen worden waarbij ik echt op moet gaan letten waar ik ze loslaat omdat spelen bij elsa vooral betekent heel hard samen rennen

je wilt een sport gaan beoefenen die behoorlijk belastend is voor de gewrichten

zijn de ouders van je pup wel getest op hd en ed want dat komt bij zowel de bc als de schotse collie voor

in beide rassen zit ook epilepsie heb je een stamboom die je na kunt kijken op deze ziekte

zo niet dan zou ik je wel aanraden om voordat je aan die sport begint rontgenfotos te laten maken van de heupen, schouders en ellebogen van je pup

Mijn ervaring. 

Twee keer twee honden gehad met een redelijk groot leeftijdsverschil

Waar je aan kan denken.

Met 1 hond ben je op veel meer plaatsen welkom dan met twee honden.

Van het begin af aan heb ik ook apart met de honden gelopen, om de pup zelfstandiger te maken zodat deze ook op eigen pootjes kon staan. Dus dubbele wandelingen.

En belangrijk. Leer de pup ook alleen zijn, zonder de andere hond. Als een van beiden wegvalt, dan kan de overblijvende hond alleen zijn!

Dubbele kosten, dubbele dierenarts en bezoeken,

Kijk je wa verzekering na, vaak is er maar 1 hond in opgenomen en moet je de tweede extra wa verzekeren.

Ik had altijd reu en teef, waarbij de teef geholpen was. Twee reuen went meestal wel, twee teven die elkaar op een gegeven moment niet liggen ( kan van het ene moment op het ander omslaan in elke levensfase)is meestal een teef herplaatsen. Want twee knokkende teven is een drama,

Ik vond de overstap van 1 naar twee honden erg groot. Mijn honden onderling konden elkaar goed verdragen, ik zal geen twee honden meer nemen,

Super! Dat is fijn! 

Hoi, 

Ik begrijp je bezorgdheid. Beide ouders zijn getest. En beide HD en ED vrij. De stamboom ook bekeken en daar zit geen epilepsie in.
Vader is actief als schapenherder en moeder in de frisbeesport. 

Uiteraard is de frisbeesport belastend voor een hond. Maar met een goede basis en op de juiste manier aan te leren is het prima te doen! Mijn herder loopt ook standaard bij de fysio om zijn lijf goed te onderhouden en die heeft altijd alleen maar complimenten hoe netjes zijn bespiering is opgebouwd. 
Overigens doen we het dus via een goede hondenschool die ook altijd goed kijkt naar de hond. 

De pup zal uiteraard pas gaan frisbeeen op het moment dat deze uitgegroeid is zoals ik met mijn herder ook heb gedaan. 
Jong beginnen met spelletjes en balansoefeningen gaan we wel doen. 

klopt en hier gaat dat best goed met elsa die niet alleen wil zijn ze accepteert dat ik met anna weg ga want tja die pup gaat zon 10 keer per dag naar buiten en zij maar 3 keer

op zondag is mijn vriend hier en ga ik met elsa alleen naar de schapen even quality time samen

met elsa en anna wandelen is echter een behoorlijke uitdaging

1 ik moet elsa goed in de gaten houden dat zij niet te lomp gaat spelen met anna

2 ik moet anna in de gaten houden dat ze geen dingen in haar bekje stopt wat gelukkig met elsa erbij wel een stuk minder is maar ze doet het nog steeds

3 ik moet anna in de gaten houden dat ze elsa niet gaat drijven want daar heeft ze een handje van

punt 4 is echt een breinbrekertje voor mij anna trekt als een malle aan de lijn als elsa voor ons uit loopt wat voor het grootste gedeelte van het wandelingetje zo is

anna daarin corrigeren zoals ik normaal doe en altijd gedaan heb met mijn pups door stil te staan en te wachten werkt niet omdat elsa dan ook terug komt en anna dan wegduikt voor elsa

corrigeren met stem werkt niet omdat elsa dan denkt dat ik haar corrigeer en in de stress raakt

ik baal ervan als een stekker maar ik ben toch sinds gisteren avond begonnen met corrigeren door hele kleine zachte rukjes aan de riem te geven door mijn hand iets te sluiten en te openen het werkt maar mensch wat baal ik daarvan zo not me anderzijds als ik haar dit niet afleer en ik ga naar de schapen dan hangt elsa altijd in de riem krijg ik er niet uit nu weet ik dat elsa voor een bc teef wel heel erg sterk is maar toch als anna dat dan ook gaat doen dan lig ik op mijn snuffert dat houd ik niet met geen enkele mogelijkheid met alleen elsa is het soms al kantjeboord omdat die zo sterk is

nu is anna nog klein en totaal niet sterk dus ik moet het haar nu afleren als we alleen lopen dan doet ze het al perfect het si echt alleen als elsa voor ons uitloopt

punt 5 is natuurlijk het wisselen van riemen omdat ze af en toe om elkaar heen draaien maar dat si gelukkig veel minder heftig dan toen met momo en elsa

overigens geef ik elsa een felxlijn en anna een politielijn zodat elsa anna kan ontlopen als ze dat wil en iedere wandeling oefenen we heel even aan het naast elkaar lopen dat gaat goed al hangt anna dan ook in de lijn maar nauwelijks meer in de manen van elsa

loslopen is ook een puntje anna alleen gaat erg goed elsa alleen natuurlijk ook samen is een probleem anna durft niet bij mij te komen als elsa bij mij staat en als ik anna roep dan komt elsa ook stuur ikelsa weg dan gaat anna daar achter aan zucht met andere woorden ik krijg anna niet meerte pakken als ze samen loslopen ik oefen dit nu op veilige plekjes waar ze niet ver weg kunnen lopen of in de problemen kunnen raken

klinkt erg goed en ja schapendrijven lijkt geen belastende activiteit maar is ook erg zwaar voor een hond dus met die ouders verwacht ik daar geen grote problemen mee

Ik heb altijd twee honden gehad. Eén keer is het echt fout gegaan en heb ik tot groot verdriet van vooral mijn dochter van wie de hond was de laatst gekomen hond moeten herplaatsen. Ik had twee reutjes Coco en Gizmo, cairn terriërs pups uit verschillende nesten gekocht, ze groeiden samen op en dit ging meestal prima. Een van de reutjes was wat humeurig en accepteerde niet alles van het andere reutje dat altijd vrolijk en monter was maar het is nooit verder dan een snauw gekomen. Helaas is Coco het vrolijke hondje op de jonge leeftijd van één jaar verongelukt. Coco was van mijn dochter en ze wilde op den duur toch graag weer een cain terrier. Tussen de nieuwe pup, ook een reutje die mijn dochter als eerbetoon aan de eerste Coco ook de naam Coco heeft gegeven en Gizmo boterde het niet. Het eindigde er mee dat de pup zich steeds verstopte en op den duur niet meer normaal door de kamer kon lopen zonder dat Gizmo hem lastig viel. Natuurlijk corrigeerde ik Gizmo op zijn gedrag en ik heb hem laten castreren maar het maakte allemaal niet uit. Hoe ouder de pup werd hoe vervelender Gizmo ging doen, de pup die inmiddels volwassen was geworden had gewoon geen leven bij Gizmo hij was niet net als de andere Coco tegen Gizmo zijn gedrag opgewassen. Hij werd triest en schichtig en verstopte zich achter de bank dit was geen leven voor Coco. Na overleg met mijn dochter hebben we besloten Coco te herplaatsen, dit was erg verdrietig. Maar hij is heel goed terecht gekomen, bij twee oudere mensen die net hun hond verloren waren. Mijn dochter was daar altijd welkom en ging er de eerste tijd ook wel heen om met Coco te wandelen maar op den duur kon ze het loslaten en verwaterde het contact. Je ziet, het gaat niet altijd goed maar Gizmo was dan ook altijd al een humeurig hondje naar andere honden.

Een tijd na het herplaatsen van Coco wilde mijn dochter toch graag weer een hond voor zichzelf, ik heb besloten om dit keer voor een teefje te gaan. Het werd Gipsy een Bordeauxdog pup en Gizmo was vanaf dat ze haar intrede in huis deed gek op haar. Ook anders om was Gipsy gek op Gizmo, hij kon alles bij haar maken hij hing zelfs wel stoeiend aan haar wangen. Tot ons grootte verdriet kwam Gipsy op tweejarige leeftijd plotseling te overlijden aan een gescheurde longslagader. Vrij snel na haar overlijden kwam Mowgli, een kruising Duitse herder x Berner Sennen pup ook een teefje. Gizmo accepteerde haar maar ze leefden vooral naast elkaar er was geen sprake van de band die Gipsy en Gizmo hadden.

Toen Gizmo op de leeftijd van bijna vijftien jaar kwam te overlijden heb ik Balou mijn huidige kruising pincher x chihuahua gekocht. Die twee waren ook weer vier poten op één buik ze waren vanaf het eerste moment gek op elkaar, Mowgli ging altijd heel behoedzaam en lief met Balou om. Toen Mowgli op de leeftijd van bijna twaalf jaar overleed ten gevolge van melkkliertumoren was Balou lange tijd helemaal van slag. Ik vond het heel vervelend om hem alleen te laten om b.v.b. boodschappen te gaan doen, hij was zo triest en een soort van depri. Dit heeft mij doen besluiten om ondanks dat ik het eigenlijk bij één hond wilde houden er toch weer een hondje bij te nemen. Het is Lotus, een klein teefje (kruising shih tzu x chihuahua) geworden. En zoals mij al was voorspeld, Balou leefde op en ook ik zelf had veel afleiding aan het kleine vrolijke ding dat door het huis sjeesde. Ik ben heel blij dat ik dit keer mijn hoofd heb gevolgd en tegen mijn hart in die bij de groten ligt, voor een kleine hond ben gegaan. Balou is gek op Lotus (vaak iets te gek) en ze kunnen doordat er niet zo veel verschil in grote is als bij mijn andere honden veilig samen spelen. 

Ik ben van plan om als Balou (hij heeft aangeboren hartafwijkingen en is hierom met zijn negen jaar op leeftijd) komt te overlijden er geen hond meer bij te nemen maar mijn dochter zei al, dit moet ik eerst zien dan geloven. Ik ben het toch echt van plan.

Gizmo en Mowgli.

Mowgli en Balou.

Balou en Lotus.

Super leuk en ik ben heel benieuwd hoe het gaat komt vast goed even een paar dingen. Je eerste hond krojgt als eerste eten als eerst zijn riem om als eerste naar binnen en naar buiten als eerste een knuffel zo blijft je eerste hond in rang het hoogste staan deze tip kreeg ik mee van de fokker toen ik destijds twee volle reuen in huis had. Groetjes Sandra

Dankjewel voor de tips! Dit was ik ook zeker van plan. Ik doe ook een KIO opleiding en mijn stage adres zei dit ook al inderdaad. Dus zeker goede tips!  

Wat ik ook niet wist maar gelukkig ondersteunde de fokker mij in die tijd dagelijks je wil er niet aan denken maar als de tijd komt moeten de honden afscheid nemen van elkaar toen ik Pepper liet inslapen ging Kenji mee en hij jankte al in de wachtkamer iets wat hij nooit doet hij voelde het gewoon ze hebben heel lang pootje aan pootje gelegen.

Daar ben ik me wel heel erg van bewust. Daarom wil ik de pup ook erg goed leren op zichzelf te zijn! En niet volledig afhankelijk te worden van Floyd. Een opdracht opzich!