Hond blijft onzeker in 'drukke' situaties

Toen we Penny kregen, ging België een dag later in complete lockdown. Tijdens haar eerste socialisatieperiode mochten we dus letterlijk nauwelijks het huis uit (niet-essentiële verplaatsingen verboden). Wij wonen in een rustige woonwijk, ver van het stadscentrum, dus we zijn wel vaak gaan wandelen met Penny, maar echt met drukke situaties werd ze niet geconfronteerd.

Nu zijn we bijna een jaar later en in haar vertrouwde omgeving wandelt ze al veel zekerder, maar ze blijft echt heel onzeker van zodra er "veel" mensen/geluid/drukte rond haar is. We gaan bv. met haar in het bos wandelen en dat vindt ze echt fijn, maar afgelopen weekend was het daar met het mooie weer behoorlijk druk, en na 20 min begon ze gewoon met haar staart laag en hijgend strak door te lopen in de richting van onze auto, terwijl we daar anders makkelijk 2 uur rondstruinen. 

Ze blijft ook erg schrikachtig, en kan door een plots geluid volledig van slag zijn. Zaterdag sprong er een meisje van een bankje terwijl we langs liepen - complete paniek, janken, piepen, trillen, en ik heb Penny een eind verder moeten tillen om haar te kalmeren. Andere triggers zijn bv. een kind op in-line skates of een moto of quad (zelfs als ze niet voorbij komen maar we ze in de verte horen). Ze gaat dan over in het 'strak doorlopen, zo snel mogelijk naar auto/huis' en is daar niet uit te krijgen. Als we stoppen, gaat ze panikeren, janken en blaffen. Afleiden met brokjes, spel, commando's... lukt dan ook niet meer.

Ik probeer deze momenten voor te zijn door haar bv. op te tillen als ik een kindje op een fiets zie aankomen, en er dan op een afstandje rustig naar te blijven kijken tot ze voorbij zijn. Dat lukt vaak wel en daarna kunnen we gewoon verder lopen. Ik weet alleen niet of ik daar echt goed aan doe. 

We proberen altijd op rustige momenten met haar te wandelen en zoveel mogelijk drukte te vermijden, en ze hoeft zeker geen terrasjeshond te worden, maar we willen er wel aan werken dat ze zich comfortabel voelt als er bv. eens wat meer mensen in het bos lopen of als we eens langs een wat drukkere straat moeten. Zijn er mensen die hier nog goeie tips voor hebben? Of is het echt gewoon een kwestie van haar grenzen respecteren en geduld hebben?

Het blijft wel echt een buitending, want bij bv. vuurwerk slaat ze wel aan, maar heeft ze helemaal niet die paniekerige reactie.

Enige wat ik kan bedenken is dat je in een park, bos, in de buurt van een markt etc op een bankje met haar gaat zitten.

Op een plek waar je op zich rustig zit maar waar je wel vanaf een afstandje dingen ziet gebeuren en geluiden hoort.

Zodat ze zich wel comfortabel voelt op maar toch dingen ziet gebeuren.

Dan hoeft ze zelf verder niets , hopelijk voelt ze zich veilig als je daar zit en kan ze rustig observeren.

Het zou dan mooi zijn als ze op die manier er aan kan wennen en het normaal gaat vinden.

Dit zou je bijvoorbeeld elke dag of om de dag even kunnen doen.

Probeer haar eens niet optillen maar gewoon een stukje weg lopen ervan met haar of stil te blijven staan. We zijn gauw geneigd te gaan troosten wat ook weer een beloning kan zijn voor Fie. Misschien dat het werkt. Met Botty doe ik dat ook, meestal gaat hij dan achter me zitten totdat hij nieuwsgierig wordt en dan laat ik hem ontdekken anders lopen we door.

Wat lastig! 

Is het alleen tijdens het wandelen? En is er iets gebeurd waardoor ze zo schrikachtig is? Of is dit een beetje haar karakter? 

Het kan misschien helpen om een middagje in een stadspark te gaan zitten, zonder dat jullie wat moeten. Gewoon gaan picknicken, een kluifje mee voor Penny. Soms helpt het bij honden namelijk om iets in een totaal andere setting aan te gaan. Gewoon ergens zitten kan rust brengen. Misschien kan je een vertrouwde hond mee vragen, en kan ze zich daar aan optrekken. 

Zij schrok van een meisje die van een bankje afspringt. Zet het eens in scène, wat gebeurd er als JIJ van een bankje afspringt? Vind ze dat dan ook eng? Of zit de angst er in dat het een onbekende is? Het klinkt een beetje “mieperig”, elk klein dingetje is spannend. Stimuleer je haar wel eens om gekke dingen te doen? Laat haar zelf eens op een bankje springen. Of gooi een balletje in de bosjes en dan mag ze zelf uitzoeken hoe ze langs de prikstruiken komt. Het klinkt misschien suf, maar je hond wat dapperder maken kan heel veel doen in hoe ze vervolgens met prikkels omgaat. Zelfstandigheid en zelf dingen oplossen doet super veel voor het zelfvertrouwen. 

Dank je voor jullie reacties!

Het 'schrikachtige' zit wel in haar karakter, het is een nerveus hondje. Maar ze kan best gek doen - als ik bv. rondspring en rond haar heen dans, ziet ze het als een spelletje en doet ze vrolijk mee. Ze kan ook bij mijn zus in de tuin rondhollen en stuiteren met mijn nichtje, en dan is er geen beetje angst te bespeuren, ook al kan mijn nichtje luid en druk zijn. Op de hondenschool loopt ze over, onder en door alle toestellen heen, geen probleem. Het is dus vooral in die specifieke situatie - aangelijnd wandelen en iets 'onbekends' dat gebeurt - dat ze in die angstreactie gaat. 

Thuis doen we ook veel hersenwerkjes en puzzels om haar wat meer vertrouwen te geven, maar ik vind het moeilijk om dat naar buiten te vertalen. Voertjes rondstrooien e.d. willen we niet doen, want het is nu al een uitdaging om haar niet van straat te laten eten. Met speeltjes is ze moeilijk te motiveren, daar heeft ze thuis al weinig interesse in en al helemaal niet als er afleiding is. Eens een middag in een park gaan zitten chillen is inderdaad wel een goed idee, dat hebben we eigenlijk nog nooit echt gedaan. Moet met het mooie weer deze week ook wel lukken 

Om nog even op de opmerking van Anouk in te gaan: ik til haar enkel op als ik weet dat ik niet genoeg afstand kan nemen. Als er bv. een kindje op een fietsje aankomt, is de straat oversteken 9 van de 10 keer niet voldoende afstand om geen angstreactie te triggeren. Het verbetert ook wel met tijd, bij bv. een bestelwagen was dat vroeger ook nodig, maar kan ik haar nu al vragen om gewoon naast mij te komen zitten tot hij voorbij is, en dan is het OK. 

Ze is dus niet echt bang van de gebeurtenis zelf, maar bang voor het onverwachte / onbekende? Dat schat ik zo in, omdat je schrijft dat het met je drukke nichtje bijvoorbeeld wel goed gaat. Misschien anticipeert ze zichzelf er al op “dat er wat kan gebeuren” en loopt ze zichzelf daarmee extra te stressen.

Zijn er dingen waarin Penny helemaal op kan gaan? Speuren? Klimmen en klauteren? Met een voetbal spelen? Met andere honden spelen? Trucjes doen samen? Als ze haar focus op leuke dingen heeft, dan veranderen al die andere prikkels vanzelf in achtergrondruis. Voor honden zoals Penny kan het heel helpend zijn om haar voor een dagdeel te laten acclimatiseren aan de drukkigheid. Een plek waar ze ontspannen kan liggen, op een afstandje kan kijken wat er gebeurd. Niks moet, alles mag. Het moet iets normaals worden. Dus inderdaad chillen in een parkje, op het strand, meenemen op bezoek en dan in de tuin gaan zitten. Wandelingen zijn echt “een ding”. Terwijl als je een heel dagdeel ergens bent het veel rust kan brengen. Overspoelen moet natuurlijk ook niet, maar dat is iets wat je zelf in moet schatten. Ik merk bij mijn honden dat ze op deze manier wennen aan drukte. 

Gaan we inderdaad proberen! In de regen en kou van de voorbije maanden is wandelen vaak de enige optie om niet te verkleumen, maar nu het beter weer wordt, kunnen we meer ergens echt buiten gaan zitten.

Succes!