Vraagje hoe oud zijn jullie wanneer heb je eerste doggo gehad?

Ik was 18 toen we Mabel adopteerde, onze aller eerste hond, hiervoor nooit een hond gehad maar wel altijd katten. Ik had paniek toen we haar in huis namen, zo bang dat dit niet goed zou aflopen want druk ras (wat achteraf heel erg meevalt) en jonge hond. Maar ze is zo een makkelijke pup geweest. Alles is uiteindelijk goed verlopen en ik geniet elke dag van haar :)

Toen ik geboren werd was een een heidewachtel, op mijn 12de overleed ze, ze werd 14.

Daarna een riesenschnautzer.

Mijn 1ste eigen hond was een Engelse Bulldog, hij is helaas maar 8 jaar oud geworden. Hierbij kregen we later een kruising jack russel met westy, Diesel, hij is 11 geworden.

Nu hebben we een ruwhaar standaard teckel van 10 en een langhaar dwerg teckel van 2.

Ik was 23 toen we Brownie gingen ophalen. Bij mijn ouders hebben we nooit honden gehad, dus voor mij was alles nieuw. Maar wat krijg je veel liefde van een hond terug zeg, echt een goede keuze geweest. 

Ik was een jaar of 11 denk ik een vuilnisbakkie uit het asiel .... toen ik 24 was eigen hond golden 4 mnd later kwam emily dus kids zijn met honden opgegroeid 

Op moment een golden ... husky ... newfoundlander en border ... hierna ook geen husky meer net als lavina is luna ook niet echt husky in de zin van ze kan  nog los .... verder wel aardig husky trekjes .... newfoundlander ook niet meer .... nu 2 gehad en we worden wat ouder en willen reizen dus zo'n grote hond niet handig .... zal tzt ofwel een border worden ofwel een oudje uit asiel

Ik was 18 toen we Daems uit het asiel haalde. Hiervoor nooit een hond gehad, wel veel katten en konijnen. 

Wat een leuke verhalen :) Met plezier zitten lezen

Het valt me op dat de meesten direct een hond nemen op 17-18 jarige leeftijd. Klaar met de middelbare school, weg van paps en mams, hup niemand houdt je meer tegen haha. En hoe je dat vervolgens oplost met studie en werk zie je dan wel weer  

Ik volg ff. Reageer later.

Ik zat midden in mijn opleiding. Wel de hond de eerste week van de zomervakantie gehaald, dus ruim 6 weken de tijd. Daarna met stage kunnen regelen dat ik tussen de middagen thuis kwam en op de dagen dat ik school had was mijn zusje thuis (zij had ook een puppy) en anders om. De honden hebben nooit lang alleen gezeten, ik deed álles zelf. Als je prioriteiten stelt kan dat makkelijk 

kinderen denken altijd dat ze veel doen terwijl in de praktijk ze  nauwelijks een vinger uitsteken

Ik deed ook weinig in huis haha maar Monthy uitlaten en me Nijntje krant trainen (liep los in huis) dat dan weer wel

Hier hetzelfde hoor haha. Het viel me gewoon op! 

Ik zat midden in mijn examens. Eigenlijk ideaal, want was hoofdzakelijk thuis. Uiteraard moest ik bijna alle examens herdoen in september 

tja mijn kinderen hadden ook dat idee tot ik eens met ze ging zitten optellen... bleek dat ik in mijn uppie toch 3/4 van het uitlaten deed en zij samen die andere 1/4e of eigenlijk nog minder

Hahaha, hier toch niet helemaaal het geval. Sterker nog als ik een ras had gekozen was het een border collie. Lekker werken met de hond. 

Nu heeft May alles wat ik qua karakter kon wensen. En ze kwam toevallig als herplaatser op mijn pad. Liet haar toendertijd uit en ze had dus een top karakter.

Mocht ik May niet tegengekomen zijn had ik zeeer waarschijnlijk nu geen hond gehad.

De timing was wel top, ik had alle tijd haar van alles te leren. Werkte weinig. Nu werk ik 40 uur en zal ik niet snel aan een pup beginnen. Maar May die alles kent en groot is. Prima even alleen kan zijn en mee kan naar werk is goed te doen.

Bij mijn geboorte hadden we al een Duitse Herder. Hierna, op 2 jaar na, altijd honden gehad. Op mijn 23e ging ik op mezelf wonen, een week later had ik een herderpup. Sindsdien is het alleen maar erger geworden, ik heb er nu 3. 

We hadden thuis al een Poedel voor ik geboren werd, zij is bijna 14 geworden. Hierna een Boomer & Yorkshire terriër, later kwam hier nog een shi tzu bij.

Yorkshire overleed toen ze 14 was. Zelf was ik toen 19 en gingen we voor een Rottweiler! Meest "mijn" hond. Boomer overleed toen ze 15,5 was nog wel het eerste jaar van de Rottweiler meegemaakt. Helaas is de Rottweiler op 5 jarige leeftijd plots overleden & 9 maand later ook de Shi tzu op 12 jarige leeftijd. Nu zijn we dus "hondloos" en nog zoekend naar hét ras. 

Niet omdat de rottweiler tegen viel, ze had een top karakter & was echt mijn vriendin. De gezondheid, uiterlijk van de meeste tegenwoordig & de angst om te vergelijken houden ons tegen om weer voor een Rottweiler te gaan.

Helaas nog geen ander ras gevonden wat ons aanspreekt, of de gezondheid is ruk.

Tja dat ken ik. Ging er ook hele studies er op na houden, welke wordt het oudste en is het gezonds. Als ik de data moet geloven worden grotere honden minder oud en toch wordt vaak het tegendeel bewezen. Blijven levende wezens en dieren nemen is een garantie op verdriet. Of je moet ruimte hebben voor een olifant , die kunnen 80 worden. Ik was gek op mijn dwerg hamster, Roti, wist ik veel dat die max 3 jaar werden als huisdier. Had hem niet willen missen, nooit niet! Papegaai misschien? Tis dat ik hier met een vogel fobietje op de bank zit maar als je er twee neemt en ze goed verzorgd worden die wel 50 jaar oud.

Tuurlijk is het geen garantie, maar feit blijft wel dat het ene ras gezonder is dan de ander. Laten we HD & ED voor het gemak achterwege, dat risico kun je zelf al inperken door een pup uit geteste ouders te nemen en ook verder in de lijn te kijken, juiste gedoseerde beweging & voeding en je komt een heel eind.

Diverse soorten kanker, hartproblemen & epilepsie vind ik dan toch wat meer een ding. 

Dat grote honden minder oud worden dan kleinere rassen klopt over het algemeen denk ik echt wel, een hond die 15 wordt is natuurlijk hartstikke leuk, maar 8 jaar voor een grote hond vind ik reëel.

Een ander huisdier wordt het sowieso niet, ook geen klein ras.

Enige kleine ras dat me aanspreekt is de Franse bulldog, laten die nou ook helemaal kapot gefokt zijn

Ik was 23 met mijn eerste hond. Bewust voor gekozen vanwege mijn studie. Hadden net een huis gekocht die aan het bos grensde en deed een minor die ik thuis kon volgen en daarna afstudeerstage die ik 1x per week bij het bedrijf deed en de rest thuis.

Frenzies zijn ook kapot leuk en lief maar idd om die reden zijn we ook niet gaan kijken naar een vol mops (Die op de bank wilde graag garantie maar dat hebben we nu ff voorgoed opgelost ). Toch ontmoet ik ook veel mensen met problemen op onherleidbare bastaards of stamboom rashonden. Je kan testen tot je ons weegt maar het is geen garantie voor leeftijd en of karakter. Wel voor je barkies (€)

Toch kun je met testen héél wat dingen uitsluiten. Enige garantie geeft het dus wel degelijk. 

De afwijkingen waarop getest wordt scheelt toch echt wel. Heb je dan zekerheid dat je hond oud wordt? Nee, maar er zijn wel dingen uitgesloten of de kans is dusdanig klein. Zijn er nog steeds ziektes waar niet tegen te testen is, maar het is toch een prettig idee dat je daarin alles hebt gedaan wat kan en niet alles zomaar op elkaar wordt gegooid.

Wij zijn door schade & schande wijzer, maar ik zou dus wel écht voor een stamboom gaan. Ondanks dat de meeste bij ons echt wel n mooie leeftijd hebben behaald zonder problemen

Toen ik geboren werd keek ik eerst de gynacoloog in de ogen en na nog wat mensen de liefste hond ooit. Oscar, een lieve Duitse Herder. Hij werd 16 jaar. Daarna kwamen er herplaatsers, altijd iets van een herder er in. 

Mijn eerste eigen hond kwam toen ik 45 was. Al een tijd alleen,  de kinderen bijna de deur uit en werk aan huis.

Inmiddels heb ik zelf twee honden, een Grijze Keeshond en een Hollandse Smoushond. Ik heb nog een hondje geerfd van een medeforumlid, dat is een kruissing teckel x dwergpincher.

Ik heb altijd een zwak voor Duitse Herders, maar ik durf t niet aan hoe ze er nu uit zien qua gezondheid.

Ik ben opgegroeid met twee Bull Terriërs. Toen ik 17 was kwam mijn eerste eigen hond Vaös een Staffordshire Bull Terriër. 4 jaar later kwam daar Lein mijn Leonberger bij. 3 Jaar later is daar Berp mijn sport gefokte Staffordshire Bull Terriër bij gekomen. Er gaat hier niets meer bij komen voorlopig. 

Ik ben zonder honden opgegroeid, mijn opa en oma hadden wel een border collie en teckel maar dat was eigenlijk ook alleen toen ik veel jonger was. 

toen ik 22 was, huisje voor elkaar had en mijn afstuderen er aan kwam besloten samen om voor de Finse Lappenhond te gaan. Na een half jaartje konden we al terecht voor onze Aila 

Ondertussen ben ik 29 en hebben we er 3 rond lopen 

Bedoel je in het algemeen of de mensen die hier reageren ? 

want volgens mij is het voor het alle mensen die reageren in dit topic gewoon een weloverwogen keuze hoor 

Ik ben 24 en woon nog steeds bij paps en mams. Zij waren het volledig eens met de keuze en de honden zijn bij mij prioriteit nummer 1. Dat weten ze op school. 

Denk dat er op dit moment een hoop pups worden aangeschaft met het idee dat zien we dan wel weer. 

Mezelf  ik bedoel dat ik rond mijn 18e niet wist hoe het er een jaar later voor zou staan qua school/stage/werk, en hoe ik dat dan zou oplossen bedacht ik dan maar ter plekke. Het is goed gekomen hoor ;). Het viel me wel op dat heel veel hier rond die leeftijd een hond hebben genomen en qua levensfase vind ik dat toch vrij vroeg. Omdat er dan nog zoveel kan veranderen. Maar ja, wij zijn hondenmensen, dus die hond komt er wel en het leven wordt er gewoon op aangepast. Ik bedoelde het niet negatief, ik vond het juist wel typisch. Zo fanatiek.

Lieve mooie foto Marijke