Cloë had een epilepsie aanval

Wat zijn mijn grootste angst? Sterven en dat de honden nergens terecht kunnen of dat Cloë sterft.

Vanmorgen werd ik om 6 uur wakker door James. Hij was in paniek. Ik kwam bij de bank en zag Cloë liggen. Spartelend, trappend, grote ogen, extreme ademhaling, schuim in haar mond etc. Mijn grote nachtmerrie. Heel snel dacht ik: ‘Is dit het? Nemen we nu afscheid? Hoe maak ik je nu nog duidelijk dat je mijn alles bent?’ Met een natte doek maakte ik haar mond schoon en na een minuut werd ze rustig. Ze kwam weer bij. Omdat ik erg moest denken aan Valentijn zijn hersenbloeding (nov 2019) wilde ik zien of ze nog controle had over haar fysiek. Als een dronken persoon liep ze over de grond en tijdens het stil staan leek ze haar balans te verliezen. Buiten deed ze haar behoefte gelukkig wel maar ze was helemaal van de wereld. We zijn naar de dierenarts gegaan en n.a.v. mijn verhaal lijkt het te gaan om een epilepsie aanval. Bloedwerk was allemaal goed dus een CT scan van haar hersenen (wellicht een tumor) zou de volgende stap kunnen zijn. Echter zijn windhonden erg gevoelig voor narcose en is Cloë een oude hond. En met narcose haar hersenen beïnvloeden terwijl daar wellicht het probleem zit is geen fijne gedachte. Gaan we op zoek naar de oorzaak of bezig met symptoombestrijding? De komende dagen moet ik afwachten en bijhouden wat er gebeurt. Is er nog een aanval? Hoe lang duurt deze dan? Eet en drinkt ze goed? Bij thuiskomst heeft ze flink gegeten en we hebben net ook een wandeling gemaakt op tempo nul.

Ze is nu ruim 11 jaar en we hebben alles samen meegemaakt. Genoten van hondencursussen, shows, knuffels, dagelijkse complimenten van mensen, haar snelheid, haar luiheid, haar kieskeurige maar ‘lekkere’ eetlust, haar vrolijke karakter, mooie en moeilijke momenten in het leven en zo kan ik nog uren door gaan.

Hebben jullie ervaring met een hond die epilepsie heeft en hoe leef je hier mee? De dierenarts zegt dat het soms maar 1 of 2 keer per jaar kan zijn en dat ze dan niet gaan behandelen. Hebben jullie hier ervaring mee?

Gerard, nee geen ervaring mee, maar o wat is dat verdrietig...ik hoop dat wat de arts zegt waar is, en het niet vaker voorkomt...heel snelle beterschap, en voor jou sterkte.

heb je pb gestuurd

Nee gelukkig niet. Alleen met de tumor, één kwam goedaardig terug (milt) en het verplaatste zich keihard naar in kwaadaardig (lever) een jaar later. Als het in het hoofd zit? Ik denk dat ik nog nooit gehoord heb van een DA specialist die daar aan begint.  Ze is elf en denk aan je oma of je opa. Moet je al dat geklooi nog wel willen? Of gewoon verder, zo comfortabel mogelijk als kan.

ik ben geen DA - maar vraag me af of het normaal is dat hond van 11 jaar plots epilepsie krijgt - zonder onderliggende aandoening. Heb er wel ervaring mee bij oudere hond - hersentumor. Maar ik lees tussen de lijnen dat je arts ook dat vermoeden heeft. 

Danielle heeft heel veel ervaring, gaat ook reuze goed met haar hond.

Ik zal haar eens roepen voor je..

Ze loopt in ieder geval bij 1 van de beste specialisten Dr Mandigers..

Ja , op die leeftijd is er vaak wel onderliggende problematiek 

Maar wel schrikken Gerard 

Ik had een hoogbejaarde ze was bijna 16 . Die kreeg ook dergelijke aanvallen . Bij haar had het te maken met de slechter wordende doorbloeding in de hersenen 

, 

Ja ik heb ervaring met een hond met epi. 

Hij is jong, en daarbij is het vaak primair. Bij oudere honden vaak secundair en ligt er aan andere oorzaak aan ten grondslag, tumor ed. De uitwerking is hetzelfde: epileptische aanvallen. 

Hoe wij ermee leven: hyperalert. Je houdt hem altijd in de gaten. Odin is nu 7 maanden aanval vrij, en dat tempert de stress wel. Maar een spastische beweging of veel stress voor hem is voor mij een reden om hem extra in de gaten te houden. 

Ik zet 's avonds voor ik ga slapen altijd de salontafels weg, zodat als hij een aanval krijgt hij de ruimte heeft en zich niet bezeert terwijl mijn man en ik de trap af kunnen rennen om zijn kop ook veilig te houden (klappen op de vloer). 

Maar weetje; het wordt 'makkelijker' Je leert ermee leven, echt. Al is er maar weinig akeliger om mee te maken als hondeneigenaar dan een epileptische aanval bij je eigen hond. 

Sterkte. 

Ik heb je gehele verhaal gelezen, heb helaas ervaring met epilepsie.

Mijn oudste australian shepherd van nu 10 jaar heeft de afgelopen 4,5 jaar al vele aanvallen gehad. 

Op dit moment gaat het met haar erg goed, en is ze 6 maanden aanval vrij ( wel krijgt ze daar 3 verschillende soorten medicatie voor ).

Met een oudere hond zit er vaak een achterliggende oorzaak achter. 

Hoop voor jullie dat het eenmalig was, en niet meer voorkomt bij Cloë. 

De aanvallen zijn echt vreselijk om te zien, en ik heb er heel wat meegemaakt bij mijn meisje, tijdens de aanval is er weinig wat je kan doen, vooral rustig blijven en zorgen dat de hond veilig ligt ( zichzelf niet kan bezeren).

Elke aanval vond ik vreselijk, en heb er nachten van wakker gelegen, iets waar ik trouwens nog steeds last van heb, ondanks ze nu 6 maanden aanval vrij is.

Als er snel meerdere aanvallen volgen, is het verstandig om een neuroloog te bezoeken, veel reguliere dierenartsen weten te weinig van epilepsie af, en rotzooien maar wat aan ( mijn dierenarts gelukkig niet, zij gaf al vrij snel aan dat ze niet meer wist wat ze nog kon doen, en stuurde mij door naar neuroloog Paul Mandigers, de specialist op het gebied van epilepsie), denk dat als ik niet bij Mandigers terecht was gekomen, mijn meisje haar 6de verjaardag niet had kunnen vieren, afgelopen december hebben we haar 10de verjaardag gevierd, en is mijn senioren dame, nog lekker vrolijk. 

Heu ik ben een mens (geen hond) en ik heb ook op volwassen leeftijd plots een epileptieaanval gekregen zonder onderliggende aandoening (die hebben ze alvast NOOIT gevonden bij de onderzoeken). Dus waarom zou dat niet kunnen? 

ik vroeg me af of het normaal is ... dus ik beweerde niet dat het niet kon.  Meestal zal er denk ik wel bij een hoog bejaarde hond een onderligend probleem bestaan. 

maar je schrijft ... ik heb ook op volwassen leeftijd ... er bestaan ook wel een groot verschil met volwassen leeftijd en een grote hond van 11 jaar , dat is eerder een hoog bejaarde leeftijd , heb je plots epileptie gekregen als zijnde 85plusser ? 

Mijn vorige hond had ook epileptische aanvallen.

1x in de maand, ik kon de klok erop gelijk zetten. (ik schreef de aanval dagen op)

Dat was nog geen reden om medicatie te gaan gebruiken, volgens de dierenarts.

Maar ik had wel Stesolid in huis, duurde de aanval te lang dan kon ik dit geven.

(Medicatie ging standaard mee wanneer we ergens naar toe gingen)

Er is ook een periode/maanden geweest dat hij helemaal geen aanvallen meer kreeg.

Maar op oudere leeftijd kwam het weer terug gelukkig niet regelmatig.

Jee Gerard, wat schrikken!

Hopelijk blijft het bij deze ene aanval.

Ach wat naar dat jullie dat is overkomen. Mijn hond heeft primaire epilepsie, ik heb wel een mri laten maken omdat ik hem niet onnodig wilde laten lijden, hij was toen 2.

In jouw geval zou ik even afwachten denk ik. Eventueel medicatie proberen als er vaker aanvallen komen.

Heel veel sterkte hoor.

Ondertussen hebben we twee rustige nachten gehad. Verder eet/ drinkt ze goed. Wel is ze zich aan het vervelen omdat we elke dag 1.5 uur met de fiets naar buiten gaan. Dat durf ik nog niet echt en kan online ook niet vinden of dat kwaad kan. Iemand zei dat mijn dierenarts impliceerde dat ze een hersentumor zou hebben maar dat is algemene informatie als je online gaat zoeken naar epilepsie bij honden. Want als het A niet is zou het B of C kunnen zijn. Ik moet haar vandaag toch echt weer een wasbeurt geven maar dat zal vast wel goed gaan. 

Een epileptische aanval doet veel met een lijf.

Alle spieren zullen wel pijnlijk zijn.

Ken vanuit mijn werk met verstandelijk beperkte mensen alleen de epilepsie, sommigen zijn na een heftige aanval dagen van de wereld, zo moe zijn ze dan.

Ik zou dan ook inderdaad even rustig aan doen met de hond. 

Even lekker wassen en morgen misschien een kort rondje naast de fiets.

Morgen zal het alweer drie jaar geleden zijn dat mijn cocker een eerste aanval kreeg. Het was enorm schrikken, ik kende het niet. Binnen de 10 dagen volgden er nog aanvallen dus zijn we gestart met medicatie. 

Al vrij gauw is gebleken dat het in de lijn zit, daarom heb ik geen scan laten maken. Ook na drie jaar is het hier nog altijd een zoektocht naar de "perfecte" dosis en combinatie van medicatie. 

Vier weken aanvalvrij is een record, meestal halen we amper twee tot drie weken. De teller staat nu op 96 aanvallen waar ik bij was. Het kunnen er meer zijn, ik ben ooit thuis gekomen van het werk dat ik meteen dacht, hier is iets mis. Maar ik noteer enkel wat ik zelf gezien heb en dat bespreek ik met de neuroloog. 

Bij jouw hond zal het in het beste geval bij één aanval blijven en hoef je niet meteen medicatie te gaan geven. Ik zou het zeker even afwachten. 

bij jouw hond is het dus primaire epilepsie bij ts is het secundaire epilepsie bij een bejaarde hond

onderliggende oorzaak dus 

hoever wil je gaan met een oude hond en hoelang wil je afwachten

Dat is schrikken! Heel naar voor Cloë en jou zelf.

Hopelijk blijft het bij een eenmalige aanval. Aanvallen zijn slopend voor een hond; daar is echt tijd voor nodig om bij te komen.

Sterkte.

Ik heb er helemaal geen verstand van hoor, het is gewoon een vraag.

Hoe weet je nu dat het secundaire epilepsie, en dus een onderliggende oorzaak?

Is dat altijd zo bij een oudere hond?

https://www.dierendokters.com/honden/epilepsie

Globaal gezien zijn er twee vormen van epilepsie; primaire en secundaire epilepsie

Secundaire epilepsie
We spreken van secundaire epilepsie wanneer de epileptische aanvallen veroorzaakt worden door aanwijsbare andere aandoeningen in het lichaam. Hierbij valt te denken aan ernstige lever- en nieraandoeningen, te laag suikergehalte in het bloed, hersenaandoeningen (infecties en tumoren) maar ook vergiftigingen. In principe kunnen dieren van alle leeftijden last van secundaire epilepsie krijgen, maar gezien de problemen meestal op oudere leeftijd.

Primaire epilepsie
Dit is de echte epilepsie zoals we die ook bij mensen kennen. Bij primaire epilepsie vinden de aanvallen plaats zonder aanwijsbare oorzaak elders in het lichaam. We spreken dan ook wel van primaire epilepsie indien we door middel van onderzoeken geen aanwijsbare oorzaken gevonden hebben. In de meeste gevallen zien we eerste aanvallen op een leeftijd van 1-6 jaar ontstaan. We zien echter ook vaak dat de eerste aanvallen door de eigenaar gemist worden en dat op oudere leeftijd de eerste aanvallen lijken te ontstaan.

Okee dank je , maar zonder de hond onderzocht te hebben, dan kan je dit dus al weten.

Het kan nooit anders zijn bij een oudere hond.

Klopt hoor. Je kunt primaire epilepsie pas uitsluiten als alles onderzocht is.

" Klopt hoor. Je kunt primaire epilepsie pas uitsluiten als alles onderzocht is.
 
  "

Kees

Okee, dank je, dat leek mij ook.

Wat een bizarre maand hebben wij gehad. Van epileptische aanvallen en omvallen (flauwtes) naar de vraag wat nu het beste is. Van de dierenarts naar het dierenziekenhuis in Arnhem. 3 dagen geleden is Cloë gestart met Pexion om aanvallen te voorkomen maar vannacht om 4 uur had ze er weer een. Lopen gaat soms moeilijk maar een uur later rent ze bv. naar de voordeur of springt ze tegen iemand aan om ze te begroeten. De ups & downs maken het echt heel erg moeilijk. Al een jaar neemt haar gezondheid wat af en ben ik eigenlijk bezig met haar afscheid. Ik denk dat we op het punt zijn gekomen dat we haar moeten laten gaan. Het mooiste en liefste meisje van de stad…

Maandag weer contact met de dierenarts.

Zit je al op de maximale dosis Pexion? Meestal start je laag en hoog je t op naar geleide van de aanvallen.

Sterkte hoor.

Hoe gaat het nu?

Beste Gerard, is er verder onderzoek gedaan?  Mijn Pepijn had twee jaar geleden ook ineens epileptische aanvalletjes, hij viel dan om en stond na een paar seconden weer op. Bij uitgebreid onderzoek van met name bloed, bleek hij een trage schildklier te hebben (en nog diverse andere afwijkingen in het bloed). In zijn geval was het dus secundaire epilepsie.

Sinds hij behandeld wordt voor de schildklier heeft hij geen aanvallen meer gehad en alle afwijkende bloedwaarden zijn genormaliseerd! Hij is ook herboren!

Dag allemaal, vorige week dinsdag hebben wij afscheid genomen van Cloë. Ons werd duidelijk dat ze niet beter ging worden en met verschillende aanvallen per dag was ze door al haar energie heen. Maandag ochtend zijn we naar de plek gegaan waar wij jaren hebben getraind. Genieten van de zon, de vijver, Cloë knuffelen en elkaar veel aankijken. Dinsdag hebben we een mooie wandeling gemaakt en in de middag zijn we naar de dierenarts gegaan. Ik heb een filmpje gemaakt met wat mooie momenten. De laatste foto is van vorige maand. Hier voelde ik al dat ze klaar was om te gaan. 

https://www.youtube.com/watch?v=3P2gmvRMGk4

Gerard, wat een verdriet.

Gecondoleerd en veel sterkte!