Hond gromt bij blijdschap?

Hallo allemaal, 

Sinds afgelopen zaterdag hebben mijn vriend en ik een hondje geadopteerd. Super lief beest, houd van knuffelen. Vind alles nog wel erg spannend. Nu is het mij een paar keer opgevallen dat bijvoorbeeld bij het opstaan s’ochtends ze mij heel lief begroet. Dus zelf naar mij toe komt, tegen mij opspringt en kwispelt. Nu wil ze hier wel is bij grommen. Ik zelf heb niet het idee dat ze dit doet uit angst omdat ze zelf vrolijk naar ons toe komt. Kunnen honden dit ook uit blijdschap doen? 

Bedankt alvast!

Als ik ‘s ochtends beneden kom zingt Maui ook een heel liedje met alle geluiden die ze kan maken waaronder ook een soort “grom”. Een echte boze grom herken je uit duizenden en is heel anders dan een blije grom. 

Maui kan ook ontzettend in het spel met mij opgaan en dan ook ontzettend grommen maar dit is echt heel anders dan wanneer ze ook haar lip daarbij optrekt en andere stresssignalen (tongelen, afschudden, veel oogwit, wegkijken etc.) zou laten zien :) 

Ja hoor, Sam is ook heel erg verbaal, hij heeft heel veel soorten grommen, als hij speelt en je kent hem niet, dan klinkt hij heel gevaarlijk eng , zijn echte lelijke grom klinkt anders..

Ja hier gebeurd dat, grote hond bijna een berin, als ze me begroet schud heel het lijf en gromt....geen blaffen maar echt grommen, mijn andere hond heeft dit nimmer gedaan maar zij wel...ergens vind ik het geweldig, ze praat vind ik....   hallooooo ben zo blij dat je er weer bent....

Bedankt voor jullie reacties! Gelukkig dat dit normaal is. Voor ons is alles nog spannend namelijk en bij een nieuwe hond moet je alles nog aftasten. Ik dacht zelf ook wel dat ze dit deed uit blijdschap, maar had dit nog niet bij andere honden gezien. 

Groot verschil met waarschuwen....mijn hond blaft niet...van de week savonds liep er hier iemand langs in de brandgang, liet mijn hond even plassen...schrok me naar, ze vloog naar het raamwerk van de schutting en een buurman liep langs en....vloog bij de cres de struiken in omdat tie bijna een hartaanval kreeg....Zag mij en zei, heb je een nieuwe hond ? Op de dag loopt ze mee als ze de buurman ziet lopen, hahahaha....Ze gromde echt als een beer kwam uit de tenen...een goeie waker....even staan praten en tegen ogin gezegd, tis goed, dat was een hele andere grom, ik schrok er ook van, het is daar wel pikkedonker...

misschien wel blij maar toch ook nog erg spannend, aangezien ze nog maar heel kort bij je is?

hoe begroet jij haar?

" misschien wel blij maar toch ook nog erg spannend, aangezien ze nog maar heel kort bij je is?
 
hoe begroet jij haar? "

Dobry

Ik laat haar zelf naar mij toe komen, ze komt dan kwispelend op mij af en springt dan tegen mij op. Ik aai haar  en begroet haar dan. Hierna heb ik haar een paar keer horen grommen als ze weg loopt. Dit doet ze niet elke keer. 

Zou op combi lichaamshouding en manier van grommen letten. Hier een herder die allerlei brute gromsignalen geeft (van laag tot hoog) als we beneden komen na slapen of thuis komen. Hij is dolblij, pakt allerlei speeltjes en kussentjes in de bek en laat allerlei gromsignalen horen. Onderwijl blijft zijn staart als een bezetene heen en weer gaan, en zijn kont doet ook mee. Oren bijna in de nek en een blije bek. Die weet soms van gekkigheid niet wat hij moet doen om ons duidelijk te maken hoe blij hij is dat we weer beneden of thuis komen. 

Die manier van brommen/grommen is dus overduidelijk geen agressie.

Hier ook een gasthondje met veel verschillende grommetjes. Hij heeft een speelse uitdagingsgrom, maar ook een onzekere grom, en gewoon een boze grom. Bij vreemde mensen wíl hij wel contact, maar gromt dan toch soms. Gewoon onzekerheid.

Die van mij communiceert ook dmv grommen. Net een beer af en toe. Eeeeecht grommen herken ik uit duizenden, maar dat doet hij vooral als hij waakt. Dan is het zo'n extreem lage grom, je voelt het bijna. Een speelse grom heeft hij ook, al sinds hij puppy is. Wordt door sommigen honden ook wel eens verkeerd ingeschat. Wat voor hem speels grommen is, is voor veel kleine honden een hele zware, diepe grom.

Lichaamstaal is 'the key' in dit geval. 

Toch opletten, ze komt zelf, wil contact, jij aait, jij begroet, daarna loopt ze weg en gromt wat.
Grommen is een afstandvergrotende taal. Het feit dat ze zelf wegloopt en met grom zegt dat ze klaar is.
Ik heb er hier ook zo één  Hij kan in de ochtend zelf even komen gedag zeggen, dan loopt hij zelf naar mij toe, ik hurk, aai, maar dan wordt het hem toch te gortig en kan hij grommen, dit gaat wel gepaard met de 'whale eye' (een randje oogwit) en zijn lichaam wordt iets stijver, dan trek ik mijn handen terug,draai mijn gezicht weg,ogen kleiner en zeg ook 'je mag wel weglopen hoor'.
In de tijd dat ik hem nu heb(dik 2 jaar) begint hij steeds beter te snappen dat 'weglopen' uit een situatie die je niet meer wil ook een optie en prima is en dat ik zijn grens snap.
Het heeft ook met vertrouwen te maken en elkaar leren kennen kost tijd.


Uiteraard is er ook een speelse grom, maar niemand hier kan de grom die jij hoort horen, dus samen met de lichaamstaal/het weglopen zal ik dit grommetje wel serieus nemen. 

Daar heb je een heel goed punt, goed dat je het nog zegt