Ervaring met in laten slapen?

Lieve forumleden, hier ben ik weer... Dit is mijn 3e bericht deze week, excuses daarvoor maar ik maak nu dingen mee met mijn hondje die ik nog niet mee heb gemaakt. Wellicht is het binnenkort tijd haar in te laten slapen... Ik zie er vreselijk tegenop, niet omdat ik haar dan kwijt raak (wat ik vreselijk vind, maar daarom zie ik er niet perse tegenop) maar omdat ik bang ben dat ze heel bang of gestresst is tijdens de prik. Misschien omdat mijn zus me een horrorverhaal heeft verteld over een hond die minuten lang heeft zitten vechten tegen de dood/de narcose. Als dat gebeurt weet ik niet of ik met mijn beslissing kan leven. Aan de andere kant als zij rustig is en lekker bij mij op schoot in slaap valt, dat is al een heel ander verhaal. De da kan bij ons thuis komen heeft ze al gezegd dus dat is natuurlijk heel fijn.
Heel concreet zou ik dus graag willen weten wat voor ervaring jullie hebben met het in laten slapen. Hoe reageerde de hond, hoe voelde het voor jullie, hoe lang duurde het hele proces..?

Bedankt en sorry voor de vele berichten.

Wij hebben een paar jaar geleden onze duitse herder in moeten laten slapen van 14. Ze was nog lichamelijk erg goed maar had tumoren waar ze niet meer aan geholpen kon worden en waarvan er een geknapt was. We moesten dus snel beslissen. Bij de dierenarts was ze erg vrolijk en opgewekt waardoor ik me een beetje schuldig voelde. Ik heb haar lekker op schoot gepakt op de grond en geknuffeld terwijl de dierenarts de injecties heeft gegegeven. Ze is echt heel rustig en vredig heen gegaan waardoor mijn schuldgevoel weer wat zakte. Het blijft lastig, maar ze is echt super rustig heen gegaan op schoot. Geen horror verhaal, gewoon erg kalm. En natuurlijk blijft het verdrietig. De tijd van het inslapen was enkele minuten, maar we hebben van de dierenarts ruim de tijd gekregen van te voren en daarna om afscheid te nemen.

Hallo Marte, ik heb mee gelezen met je berichtjes van deze week. Deze fases heb ik mee gemaakt met onze kat vorig jaar. Het liefst wil je dat ze in hun slaap overlijden zonder ongemak van het sterven zelf. 

Wij hebben vorig jaar onze poes laten inslapen toen ze in een vergelijkbaar stadium was... geen strijd meer maar rust.

Ook ik heb bij een andere kat van ons een nare ervaring gehad bij het inslapen. Dat is iets wat je echt niet voor je dierbare huisdier wil!

Bespreek met de dierenarts waar je bang voor bent. Laat uitleggen hoe jouw dierenarts werkt als een dier ingeslapen wordt en wat je kunt verwachten.

Wij hebben dat ook gedaan en de dierenarts heeft goed rekening gehouden met wat ons eerder was overkomen.

Hoe verdrietig het afscheid ook was, ik kijk er met een goed gevoel op terug en ben de dierenarts dankbaar voor begeleiding! 

(Was de dierenarts van dienst 's avonds laat)

Ik wil je sterkte wensen met je beslissing en de tijd daarna.

Wat een verdrietige situatie. Ik denk dat heel veel mensen hier het helemaal herkennen. Je houdt van je beestje, wilt hem niet verliezen, maar weet dat het afscheid toch moet komen.

Hier krijgen ze eerst een prikje om in slaap te vallen, pas daarna de definitieve prik. Joris, mijn kat had nierfalen en was al zo verzwakt dat het eerste prikje al genoeg was. Kimmi heb ik in mijn armen gehouden tot ze in slaap gevallen was en voor het eerst die dag weer helemaal vredig en ontspannen tegen me aan lag. Van de tweede prik merken ze dan niets meer.

In 2012 heb ik mijn zeer ernstig zieke Cavalier van net geen 4 jaar in moeten laten slapen. Ik had net als bij al mijn honden, die wel een mooie leeftijd hadden bereikt, me voorgenomen om haar leven niet te rekken omdat ik geen afscheid van haar kon nemen.

Bij mijn honden verliep het inslapen rustig.

Als je niet snel de moeilijke beslissing neemt, staat je hondje door de slechte nieren een vreselijke sterven te wachten.

Hoi Marte. Ik heb eens een heel jonge hond in moeten laten slapen. Dat ging niet zo lekker, omdat hij nog fit en gezond was. Dat was niet fijn om mee te maken. Maar uiteindelijk gleed hij toch rustig weg.

Ik heb verschillende oudere honden moeten laten inslapen. Dat verliep heel rustig. Bij het slaapmiddel waren ze al vertrokken eigenlijk.

Heel veel sterkte hoor. Als je al zo lang bij elkaar bent is t gewoon moeilijk.

Sterkte.

Voel je niet schuldig als je je hond laat inslapen. Euthanasie betekent letterlijk vertaald: een zachte dood. Je verleent je hond een gunst. Honden die uit zichzelf overlijden sterven meestal niet rustig tijdens de slaap. Vaak komt er veel pijn en ongemak bij kijken. Het zou ook vervelend zijn als je op dat moment niet thuis bent, dan is je hond helemaal alleen en kan je hem niet geruststellen. Het voelt voor jezelf ook fijner om goed afscheid te kunnen nemen. 

Ik heb ervaring met het laten inslapen van mijn hond. Ze was vrolijk toen de dierenarts kwam. Toen kreeg ze een slaapmiddel (?). Dit werd ingediend via de voorpoot. Aangezien ze zo blij was met de aandacht van de dierenarts zat ze te vechten tegen de slaap. Maar ja, uiteindelijk viel ze wel in slaap en toen werd het middel voor euthanasie gegeven. Het was dus allemaal erg kalm en gemoedelijk verlopen. Wel het meest intense verdriet dat ik ooit heb gevoeld.

Ik weet dat er wat horrorverhalen zijn, maar die heb ik zelf niet meegemaakt. Het scheelt wel als je een hond hebt die mensen leuk vind. Honden die bang zijn voor mensen (de dierenarts) hebben het moeilijker. Ik raad het wel aan het bij je thuis te laten plaatsvinden.

Ik heb ook alleen maar de 'goede' versie meegemaakt met de honden (en kat) van een kennis. Bij een hond, zij was erg zwak, ging het erg snel. Maar de DA zei toen dat het bij oude honden ook wel heel langzaam kan gaan, omdat hun hart veel zwakker is. 

Als je hondje heel bang is, kun je eventueel ook slaapmiddelen vragen om door de voeding te doen. Let op, geen spierverslappers. Dan lijkt de hond ontspannen, maar is hij heel gestressd omdat hij niet kan bewegen en dat wel graag wil. 

Bij het inbrengen van de eerste naald met het slaapmiddel scheren ze vaak de poot ook. Ik vind zoiets onnodig bij laten inslapen, vooral als een hond al bang is. Je zou kunnen vragen of ze dit dus achterwege willen laten. 

De eerste injectie kan ingegeven worden via een branule (infuus), of direct in een spier. Maar bij een erg gespannen hond moet je niet in de spier spuiten, want dit doet erg pijn. 

Verder was ik bij 1 inslaping toen de hond opeens begon te schudden. Volgens de dierenarts gebeurde dit alleen op het moment dat de hond compleet weg was en was het eigenlijk een teken dat het slaapmiddel z'n werk goed deed. 

Verder wil ik je heel veel sterkte toewensen. Ik had een vorig topic al gezien en toen al gedacht dat inslapen misschien het beste was. Ik heb het idee dat je er toen nog niet aan toe was, maar nu langzamerhand wel. Daar ben ik blij om. 

Realiseer je dat het inslapen zelf op een bepaalde manier heel bevrijdend is. Je hondje heeft veel pijn en/of moeite gehad in de laatste tijd en jijzelf veel spanning en stress. Maar het moment dat je je hondje laat gaan is naast heel verdrietig, ook een soort bevrijding dat je z'n pijn en moeite weg kunt nemen. Het is de weg naar die beslissing toe die zo zwaar is. 

Toen we besloten hadden onze vorige hond in te laten slapen (een Cavalier van 9 jaar met hartproblemen) was het een zaterdagmorgen. We kregen een vriendelijke vrouwelijke dierenarts die alles uitlegde wat ze ging doen en wat er eventueel zou kunnen gebeuren. Ik wist dat allemaal wel, maar mijn vriend niet.

We hadden iets lekkers bij ons voor Friso en dat hebben we hem gegeven, hij heeft daardoor eigenlijk nauwelijks gemerkt wat er gebeurde, hij was heel snel 'vertrokken'

Uiteraard waren we heel verdrietig. Ik heb mijn gevoelens in zijn dagboek beschreven en lees dat nog wel eens door. Een week of twee later ben ik nog een wandeling gaan maken op een plaats waar hij graag was en heb ik beseft dat het goed was wat we gedaan hadden. Hij kon niet meer verder. Het was goed zo.

Heel veel sterkte, Marte.

.

Heel erg veel sterkte marte

Allereerst heel veel sterkte,  wat rot allemaal... !

Wat natuurlijk zie je hier als een berg tegenop, maar zulke verhalen dan helemaal.. ik hoop dat de verhalen hier je een beetje gerust kunnen stellen. 

Ik ben zelf werkzaam als dierenartsassistente en krijg dus helaas vaak te maken met afspraken van mensen die hun geliefde huisdier moeten laten inslapen.. omdat wij allemaal ook zelf dieren hebben kunnen we zo goed indenken hoe dit voor ze moet zijn en daarom proberen wij dit als praktijk zo rustig en vredig mogelijk te laten gaan.

Euthanasie afspraken plannen we het liefst niet midden tussen andere afspraken, zodat de dieren niet gestressed zijn van alle andere mensen en dieren die op de praktijk zijn. Euthanasie afspraken mogen in een aparte spreekkamer wachten als dat nodig is en dus niet open en bloot in de wachtkamer bijvoorbeeld.

De dierenarts geeft als eerste een prik om in slaap te vallen, dit is eigenlijk gewoon een narcosemiddel. Hierbij mag je hondje gewoon op schoot zitten, gekroeld worden, op de grond zitten samen, wat de eigenaar maar wilt. 

Narcose moet even inwerken maar dit gaat altijd heel rustig, ze vallen gewoon echt in een slaap.

De 2e en uiteindelijke prik waardoor het hart komt stil te liggen wordt in een bloedvat in meestal het pootje gegeven, hier merken zijn door de narcose niks meer van en dan komt het hart stil te staan, stopt de ademhaling en is het dier overleden.. 

We geven mensen dan altijd  (indien gewenst) even tijd om afscheid te nemen zonder arts erbij.

Ik heb zelf vorig jaar voor het eerst mijn eigen dier, mijn hond,  moeten laten inslapen.. en hoewel dit natuurlijk vreselijk verdrietig was heb ik dit voor hem als heel rustig en vredig ervaren, hij was kalm, we waren heel de tijd bij hem en hij is heel rustig ingeslapen. 

Elke praktijk zal beetje anders werken natuurlijk maar ik weet zeker dat het overal ongeveer zo gaat.. dierenartsen en assistenten hebben altijd zelf ook dieren en weten hoe moeilijk dit is voor eigenaren.. ze zullen zeker hun best doen dit zo rustig en vredig mogelijk te doen. 

Sommige praktijken doen dit ook thuis,  daar heb ik minder ervaring mee.. maar helaas door corona doen heel veel geen thuisvisistes meer..

Nogmaals veel sterkte, hopelijk stelt dit forum je gerust 

Het enige dat ik je wil aanraden is, laat je hond eerst verdoven voor ze de definitieve spuit krijgt. Ik heb mijn laatste hond laten inslapen op advies van de dierenarts zonder eerst te verdoven, gelijk de definitieve spuit via een canule in een ader zou sneller gaan dus humaner zijn voor de hond. Het ging idd erg snel maar het was niet humain, niet voor de hond en niet voor ons. Mijn andere hond heb ik wel eerst laten verdoven, hij is rustig weggegleden.

Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing Marte.

Ten eerste heel veel sterkte Marte.. dit is nooit een makkelijke beslissing.

Onze vorige hond hebben we ook moeten laten inslapen, dit ging allemaal erg snel omdat hij plotseling erg ziek was.. Het ging heel fijn ondanks dat er toch een beetje haast bij was om het humaan te houden. Want anders zou hij teveel pijn krijgen. Dus we hadden eigenlijk geen andere keuze maar hebben er ook zeker geen spijt van. We hebben achteraf rustig afscheid kunnen nemen van hem. En we knuffelde hem toen het gebeurde.

Vorig jaar rond deze tijd stond ik ook voor deze zware beslissing. Ik heb tevoren alles goed besproken met de DA, ze was zelfs bereid om aan huis te komen in het weekend. Op een zondagmorgen was het echt niet meer houdbaar voor mijn hondje, de DA was er binnen het uur. Ik heb mijn cockertje op haar kussen gelegd en ben er bij gaan zitten. Terwijl ik tegen haar praatte, gaf de DA aan dat mijn hondje al "weg" was. De DA gaf enkel één overdosis narcose, recht in de ader. Het ging heel rustig.

Ook mijn twee vorige cockers zijn heel rustig thuis ingeslapen door de DA. 

Het moet vreselijk zijn als dit laatste moment zo'n strijd is .

Inmiddels heb ik in mijn leven zo'n 16 honden door euthanasie verloren. Iedere keer weer een hele moeilijke beslissing, het went nooit.

Ik heb uitsluitend positieve ervaringen. De dierenarts komt altijd bij mij aan huis (tot nu toe altijd mogelijk geweest). In het belang van de hond probeer ik zo luchtig mogelijk te doen (later mogen de emoties er zijn). De dierenarts wordt bijna altijd vrolijk kwispelend begroet. Eerst wordt een slaapmiddel toegediend en als de hond in slaap is het dodelijke middel. Bij al mijn honden ging dit rustig en snel. Een paar uur na overlijden breng ik de hond zelf naar het crematorium. Inmiddels heb ik een vast ritueel waarbij ik me goed voel.

Heel veel sterkte!

Hallo Marte,

De nare ervaring was ongeveer 10 jaar geleden. Die ervaring heeft er voor gezorgd dat ik uitlegde wat er toen niet goed is gegaan (in mijn ogen). Ik wilde zoiets dus nooit weer. Ik wil dus precies weten wat de stappen zijn en wat de reactie van het dier kan zijn.

De dienstdoende dierenarts was begripvol en heeft precies uitgelegd hoe hij werkte. Het ging heel mooi en zacht. En wij kregen de gelegenheid om bij haar de zijn, haar te aaien terwijl ze weggleed.

Deze keer was echt zo veel fijner dan 10 jaar geleden! Het helpt erg bij de verwerking als deze laatste momenten vredig verlopen!

Nogmaals: bespreek met je dierenarts dat je bang bent voor een niet rustig sterven. 

Sterkte!

Het is reeds drie maal gebeurd. Telkens was de hond reeds vrij oud.  Verdere behandelingen waren niet mgl

Zachtjes met haar gepraat, geaaid. Ze kreeg het kalmeringsspuitje. Ben haar blijven aaien,, toen kwam de .....

Ik ging eraan kapot maar alles ging ongelofelijk sereen.

Ze heeft echt niets zien aankomen of gevoeld.

Marte, wij eigenaars mogen onze lieverds uit hun lijden verlossen, of doordat de hond op is , ouderdom, dan kunnen wij beslissen om de hond in te laten slapen...laat de dierenarts thuis komen, neem de hond bij je en iaat de arts zijn werk doen, de hond gaat slapen en voor je het beseft is de hond er niet meer, een verdrietig besef, maar voor de hond en voor jezelf een moment dat jullie samen bij elkaar waren. ....laat je hond niet nodeloos lijden als je weet dat het einde naderd, de hond wil niet meer is ziek of anders...

Dag Marte, 

Allereerst sterkte met deze moeilijke, maar dappere beslissing om te maken.

Inmiddels zo`n 12 jaar geleden hebben we onze golden retriever van 11 laten inslapen, zij had tumoren die niet te behandelen waren en op een dag werd ze wakker en was niet meer haar vrolijke zelf (lusteloos, niet eten, droevige blik). Toen hebben we gelijk besloten dat het genoeg was en ze niet hoefde te lijden, onze dierenarts stond al stand-by en is die ochtend nog bij ons thuis gekomen. Ze heeft de hele tijd op mijn schoot tegen me aan gelegen en hoewel ze wat moeilijk in slaap viel (omdat ze mij wilde troosten, de lieverd) is ze vervolgens heel vredig ingeslapen en heeft de dierenarts haar toen het 2e middel toegediend, daar kreeg ze al niets meer van mee. Alles ging heel kalm en respectvol en wij zijn nog altijd blij dat ze zo vredig is heen gegaan temidden van alle liefde van haar gezin. Hoe verdrietig het besluit ook was, mooier dan pijnvrij inslapen in armen van geliefden had niet gekund voor haar. 

Ik hoop dat je jouw hond ook een vredig en liefdevol einde kunt bieden, het kan jullie beide uiteindelijk veel rust geven als je een mooi afscheid hebt. Nogmaals sterkte...  

Wat verdrietig dat het einde nadert. Weet van mijzelf dat ik toen mijn eerste hond erg achteruit ging dat ik hoopte dat hij in zijn slaap rustig zou overlijden, maar helaas moest ik toch zelf de beslissing maken. Hij maakte het mij wel duidelijk gelukkig. "Fijne" was dat het niet acuut hoefde omdat hij niet leed en geen pijn had, dat maakte dat we naar het moment toe konden gaan. Mensen die hem nog wilden zien en kwamen langs om mij te steunen en nog even met hem kroelen. Hij is thuis ingeslapen en dat ging heel rustig, met mijn andere hond erbij. Het voelde uiteraard verschrikkelijk, mijn maatje.

Het is wel goed om ook na te denken over daarna. Wil je de hond begraven of laten cremeren of anders. Ook die vraag krijg je namelijk.

Mijn andere 2 honden die ik in heb moeten laten slapen was zeer abrupt. Van het ene op het andere moment was het mis. 1 redelijk jonge hond, zij is na diagnose nog 1 nacht mee naar huis geweest in de hoop dat de volgende dag de medicatie wat aan de situatie wat hadden veranderd, dat was niet het geval en we hebben haar toen rustig laten gaan. Niet in de praktijk maar op de buitenplaats. Ze heeft er zelf weinig van meegekregen. Ik had haar vast en ze viel langzaam weg. Ze had acuut hartfalen waardoor ze het enorm benauwd kreeg vanwege vocht in de longen.

De andere hond recent was ook redelijk onverwachts, en bij een dierenarts waar we niet bekend mee waren. Het inslapen zelf ging rustig. Maar de manier waarop het allemaal ging heeft een nare bijsmaak. Ze ging echt heel snel achteruit en was heel benauwd. Toch konden we pas op het eind van de dag terecht (ondanks dat ik tussen de middag nogmaals belde dat het echt niet meer ging), en bij aankomst moesten we in de wachtkamer wachten waar het erg druk was met andere honden en katten en eigenaren. Pas na 20 minuten waren we aan de beurt. Ik vond het vreselijk, had ik haar liever nog even thuis gehouden waar ze op de zij kon liggen ipv in een volle wachtkamer met 2 baasjes die zeer verdrietig waren. Achteraf had ik andere dierenartsen moeten bellen die wél de urgentie zouden hebben ingeschat, maar ik wist gewoonweg niet dat dat een optie had kunnen zijn.

Bovenstaande is geen leuke ervaring, maar wil ik mee aangeven dat op het moment je beseft dat je maatje niet meer gelukkig is of het lichamelijk moeilijk heeft, je tijdig de beslissing moet maken als dat kan. Niet te lang wachten als je inschat dat er geen verbetering zal komen en als medicatie niet meer aanslaat. 

Heel erg veel sterkte!

Mijn Valentijn (de blonde hond op de foto) had een hersenbloeding en hierdoor werkt het lichaam nog maar heel slecht aangestuurd. Ook het bloed werd heel langzaam rond gepompt dus toen het slaapmiddel werd toegediend duurde het heel erg lang voordat hij daarop begon te reageren. Toen kreeg hij de uiteindelijke prik in zijn poot. Hij reageerde er niet op en de dierenarts vond een bult bij zijn elleboog. Waarschijnlijk was hier een ophoping van het medicijn. Poging twee... dit duurde heel erg lang en Tijn bleef af en toe nog gillen. Uiteindelijk zei de dierenarts: 'Ik wil nog een dosis in zijn hart spuiten want dit duurt echt te lang. Hij ligt nu te lijden.' Mijn zus en ik vonden het een pijnlijke ervaring. Poging drie slaagde wel maar ook dit duurde ook weer erg lang omdat het bloed dus zo langzaam werd rond gepompt. Vanaf narcose tot uiteindelijke dood duurde 45 minuten. Had de dierenarts het anders kunnen doen? Nee. Het was een bizarre situatie en normaal gaat het duidelijk niet zo. 
Bij mijn andere honden ga ik in de toekomst wel vragen om een spuit in het hart. 

Heel erg bedankt voor alle reacties en ervaringen... Mies is er nog steeds. Ze heeft een paar dagen wat gegeten maar vanochtend toch weer diarree. Heb het idee dat ze honger heeft maar alles wat ze lekker vindt daar krijgt ze diarree van of wordt ze ziek van. Uiteindelijk zal ze daar aan overlijden, of zal ze zich verhongeren... Beide geen leuk vooruitzicht.

Puck en Fenrir, bedankt voor je bijdrage als da assistent. Je zei De dierenarts geeft als eerste een prik om in slaap te vallen, dit is eigenlijk gewoon een narcose middel. Nou heb ik gelezen in de informatie van het RIVM over euthanasie bij mensen (ja zover gaat mijn zoektocht al) dat het middel wat ze daar geven pijn kan doen... Echt heel eng om te lezen, maar is dat bij dieren dan ook niet zo? Ik heb zelf wel eens een licht roesje gehad en dat was absoluut pijnloos maar dat was met zo'n mondkapje op. Via injectie is het misschien wel pijnlijk, brand het?? Man ik heb het hier zo moeilijk mee. Het voelt gewoon net alsof je je kindje voor de bus gooit.
Bedankt in ieder geval iedereen voor de hulp...

Eerlijk gezegd denk ik dat t niet opweegt tegen het lijden dat ze nu doet. Ze slapen meestal heel snel na het toedienen van het slaapmiddel, en als een dier al helemaal op is, zoals de jouwe, gaat t nog sneller.

Sterkte hoor. 

Marte...ben je van plan om daar op te wachten ? Geef je hond een waardig afscheid en wacht niet tot je hond overlijdt aan versterving van geen eten meer in zijn maagje...maak een afspraak met de dierenarts en begeleid je hond tot het afscheid, hoe moeilijk dat ook is, je hondje is heel ziek daar wacht je niet meer mee.

Ach Marte, ik had  gehoopt dat je de beslissing al genomen had.

Je lieve Mies verdient dit lijden niet.  Je moet niet aan jezelf denken, maar aan haar!!

Ik word hier misselijk van.

" Ach Marte, ik had  gehoopt dat je de beslissing al genomen had.
Je lieve Mies verdient dit lijden niet.  Je moet niet aan jezelf denken, maar aan haar!!
Ik word hier misselijk van. "

jantien

Sjonge ze heeft het al moeilijk genoeg. 

Toen mijn hond de eerste prik kreeg heb ik helemaal niet gemerkt dat het pijn deed. Daar hoef je je geen zorgen om te maken. Het is nu wel belangrijk dat je adequaat reageert, als jij inschat dat jouw hond nu heel erg lijdt, dan is het tijd om haar in te laten slapen.