Blaasstenen - Operatie of euthanasie?

Lang geleden dat ik hier wat gepost heb, maar ik hoop dat jullie met me mee willen denken en ervaringen willen delen.

Onze Newfoundlander Yuna is inmiddels ruim 11 jaar oud. Een leeftijd waarvan we nooit verwacht hadden dat ze die zou halen, omdat ze al haar hele leven gezondheidsklachten heeft. We hebben haar op 2-jarige leeftijd als herplaatser gekregen en ze is in het verleden ernstig verwaarloosd, waardoor ze chronische ontstekingen aan haar oor heeft overgehouden. Daarnaast heeft ze al langere tijd last van korstvormingen op haar huid. Dingen die we met medicatie redelijk onder controle kunnen houden, maar waar ze wel last van heeft. Deze last uit zich in krabben, schuren, en sleetje rijden over de vloer. Ook is de laatste jaren haar achterhand een stuk zwakker geworden.

Een ruime maand geleden plaste ze ineens in huis, terwijl ze altijd goed zindelijk was. Ze was heel onrustig, hijgde enorm en wilde niet meer gaan liggen. We zijn toen met spoed naar de dierenarts gereden, in eerste instantie omdat ik bang was voor een baarmoederontsteking. Daar aangekomen is een echo gemaakt en bleek ze last te hebben van blaasstenen. We hebben toen een medicatiekuur meegekregen en speciaal dieetvoer, om te kijken of dit zou aanslaan.

De medicatie had snel effect, het voer wilde ze op een gegeven moment niet meer eten. Na afloop van de kuur kwamen helaas de klachten weer terug. De behandeling is toen herhaald, maar helaas met hetzelfde resultaat. Het is dus waarschijnlijk een variant die enkel met een operatie te verwijderen is.

En nu komt natuurlijk de grote vraag... moeten we dit nog doen bij een hond van deze leeftijd en deze conditie? Het schijnt een vrij intensieve operatie te zijn, waarbij de hele buik opengesneden dient te worden en waar een wekenlange revalidatie aan vast hangt.

En nu hoor ik jullie denken: "als je jezelf die vraag stelt, weet je het dan niet eigenlijk al?". En dat klopt, een paar dagen geleden had ik, samen met mijn vriend, de knoop al min of meer doorgehakt. Haar ogen straalden geen plezier meer uit, ze kon nauwelijks nog kleine stukjes mee wandelen. Maar gisteren zijn we naar het strand geweest en was ze helemaal in haar element, toen heeft ze zelfs meer dan een uur (!) zonder al te veel problemen mee gelopen. Buiten dat wij haar natuurlijk niet kwijt willen, ga je dan toch denken: "moet ik haar dat soort mooie momenten ook al ontnemen, voor iets wat in principe operabel is?"

Ooit heeft iemand tegen me gezegd: "schrijf 3 dingen op die je hond echt leuk vindt om te doen, en als die dingen wegvallen, weet je dat het tijd is". Maar die dingen (wandelen in buitengebieden, snacken, trainen) zijn er allemaal nog. Aan de andere kant zijn er ook de andere gezondheidsklachten, die niet met een operatie weggehaald kunnen worden.

Daarom mijn vraag aan jullie: zijn er leden die hun hond aan blaasstenen hebben laten opereren? Hoe heftig was de operatie? Hoe lang duurde de revalidatie? Is het, naar jullie mening, nog haalbaar bij een grote hond van 11 jaar oud?
En voor degenen die geen persoonlijke ervaringen hebben met de operatie; wat zouden jullie beslissen in mijn situatie?

Ik vind dit zo'n gruwelijk moeilijke keuze. Ik wil de beste keuze maken voor Yuna en daarin niet egoïstisch zijn, maar ik weet gewoon niet wat de beste keuze is. Ergens weet ik dat de risico's rondom een mogelijke operatie mogelijk niet opwegen tegen de tijd die ze, puur gekeken naar haar leeftijd, nog heeft. Maar aan de andere kant voelt dit niet als het goede moment om haar te laten gaan, omdat ze toch nog zoveel goede momenten heeft.

We gaan sowieso deze week nog met haar naar de dierenarts om daar te overleggen, maar ik hoop dat jullie persoonlijke ervaringen de keuze iets makkelijker maken.

Alvast bedankt!

Binky is drie weken geleden geopereerd aan blaassteen. Hij had niet eens klachten op voorhand, echter alleen steeds wat bloed bij urine.

Ze hebben bij hem drie stenen weggehaald, calcium-oxalaat bleek achteraf. Operatie heeft een klein uurtje geduurd, mocht hem vrij snel weer ophalen en heeft toen aan een stevige antibiotica - kuur gezeten incl pijnstiller. De eerste drie dagen was zwaar, hij had duidelijk nog pijn, maar daarna ging het vlot beter. Ik denk dat hij uiteindelijk meer last van de narcose heeft gehad, dan van de operatie an sich. En van de jeuk aan de helende hechtingen daarna. Na twee weken werden de hechtingen verwijderd en heeft hij nergens last meer van. 

Heb zelf meerdere keren van dichtbij operatie van blaasstenen meegemaakt, de zwaarte van de operatie valt mee, t is de narcose waar ze vrij lang onder liggen die het hem doet. Binky is 8 jaar, voor mij nog jong en actief zat om hem te laten helpen. Ik weet niet wat ik in jouw geval zou doen. Ik kan me voorstellen dat voor zo’n leeftijd de keuze moeilijker is, narcose heeft weerslag op het hele doen en laten...

Sterkte met je beslissing & mocht je vragen hebben laat het dan gerust weten!

Wat is dit toch steeds moeilijk .ik zou niet opereren.

Ik wens je heel veel wijsheid en kracht toe.

Dat is een moeilijke beslissing ,

Hier is in april een jack russell geopereerd aan blaasstenen ,Ze had er twee ,vrij groot vond ik ze ,

De operatie duurde nog geen drie kwartier ,de wond is geplakt wat een mooier resultaat geeft als hechten .

Tijdje op de pijnstilling en antibiotica .

Ze knapte vrij snel op  ,

In mei haar plas laten controleren en alles was goed ,Zij had struviet stenen .

Nu vind ik dit geen vergelijking met een newfoundlander  qua narcose hoor ,want bij zware honden lijkt het langer te duren eer het uit het lichaam is 

Ik zou alles goed met je dierenarts overleggen en vandaar uit je beslissing nemen ,

Sterkte!

Inge, je vraagt, wij geven antwoord, zelf weet je het wel, je hebt je maatje al zo,n poos bij je je weet wanneer het tijd is, je hebt die arm om je heen nodig van ons van vrienden van iedereen, maar de beslissing ligt bij jou....als je hevig twijfelt is daar je arts die moet opereren, praat over de prognose, kansen..en neem dan een beslissing.

Misschien praat ik nu onzin want ik ben geen dierenarts. Maar volgens mij kun je soms (in ieder geval bij mensen) een lichtere behandeling kiezen waarbij de blaasstenen in bepaalde gevallen ook kunnen worden vergruisd via de plasbuis. En hoeft de buikholte dus niet te worden opengemaakt. Ik denk zelf dat de stenen dan een maximale grootte zullen moeten hebben. Wat wellicht niet speelt bij jouw hond. Maar misschien loont het om hier wat onderzoek naar te doen of navraag bij je dierenarts? Als de ingreep veel minder groot zou zijn zou dat misschien wel nog een overweging waard zijn. Misschien doet jouw dierenarts dat ook niet, maar wellicht in het dierenziekenhuis wel? Het herstel zou dan veel minder ingrijpend zijn.

Onze kleine kees is nu 2 x geopereerd aan calcium oxalaat stenen. Hij heeft erg veel pijn gehad, de 2e x erger dan de 1e keer. Het nare van deze steen is dat ze de blaaswand irriteren, waardoor die vaak verdikt.

Als ik jou was zou ik de operatie niet meer doen, zeker omdat de stenen ook ondanks dieet terug kunnen komen

Sterkte hoor,  het zijn moeilijke besluiten..

Dat kan alleen bij heel kleine steentjes en t wordt heel weinig gedaan.

Indien dergelijke operatie voor jouw hond meer risico danwel een langere revalidatie met zich mee brengt, ook gezien haar huidige gezondheidsklachten, zou ik persoonlijk de tijd kwalitatief invullen met pijnbestrijdig totdat het niet meer gaat.

Persoonlijk zou ik de hond liever een kwalitatief en gecontroleerd einde gunnen, dan mogelijk iets meer kwantiteit met risico op minder kwalitatief leven.

Tijd is voor de hond een nietszeggend feit. De hond word wakker en leeft van dag tot dag..Het is wij mensen welke ons zelf kunnen doen beseffen dat een jaar langer bijv nog tot de mogelijkheden behoort. En dat maakt het maken van dergelijke beslissing erg moeilijk. 

Jackrussell welke eveneens aan de blaas is geopereerd, krabbelde goed terug op, echter ging het daarna heel erg snel bergafwaarts op een niet al te plezante manier. Natuurlijk, je wilt er alles aan doen, echter speelt leeftijd en algehele gezondheid wel een rol bij het herstel van een dier...Jack russell is dan weliswaar 13 jaar en 7 maanden oud geworden, ik had hem liever alle ellende rondom die operatie en vooral zijn laatste uren bespaard. En dan denk je achteraf: Je gaat voor langer te kunnen leven maar de weg er naar toe, hoeveel mag het kosten?!

Zekerheid heb je nooit, maar evt bespreken met je dierenarts, bloedonderzoek laten doen voor algeheel beeld hoe eea ervoor staat en op basis daarvan besluiten wat wijsheid is.

Let wel, er is geen goed of fout. Jouw beslissing zal er een zijn gemaakt uit liefde, en dat is wat telt!!

Ik kan je geen echte persoonlijke ervaring geven want nog nooit is een van mijn eigen dieren hieraan geopereerd. Echter kan ik je wel andere soort ervaring met je delen, ik werk namelijk in een dierenkliniek als assistente.

Een blaassteenoperatie is best een zware ingreep. De buik moet worden opengemaakt om bij de blaas te komen en daarna moet de blaas zelf worden geopend. De stenen worden verwijderd en daarna moet de blaas worden dichtgehecht en de buik zelf.
Een buikoperatie is altijd iets waar ze van moeten herstellen en het openen en dichten van de blaas geeft pijn na de operatie.
Een gezonde fitte hond zal hiervan met een week tot 2 weken echt wel van hersteld zijn maar een oude hond als jouw grote hond denk ik wel dat het misschien wat langer zou kunnen duren (hoeft natuurlijk niet!) Eigenlijk is dit moeilijk van te voren te voorspellen.
Naast de operatie ingreep zelf is natuurlijk narcose altijd een risico, ondanks dat deze tegenwoordig helemaal goed worden aangepast op het dier.

Al met al stof tot nadenken, dat snap ik. Ik zou je ook geen antwoord kunnen geven.. Ik heb het hierboven al voorbij zien komen maar waar ik ook aan denk is voor zolang Yuna nog bij jullie mag zijn is symptoombestrijding geen oplossing? Dus voornamelijk pijnstilling en misschien kuren antibiotica? Dit lost haar blaassteenprobleem niet op maar zou haar tijd die ze nog bij jullie mag zijn wel zo aangenaam mogelijk kunnen maken.

Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en succes, met wat je ook gaat besluiten.