Klaar voor een nieuwe pup?

Wanneer ben je nou klaar voor een "nieuwe" pup?

Wij zijn zoals te lezen, al een tijdje opzoek naar hét ras, met elk ras zijn er wel zo z'n nadelen, of is het wel leuk maar voor bij een ander en voel ik zelf niet echt een klik met het ras.

Nu vraag ik me dus af, of deze rassen gewoon echt niet juist zijn en ik daarom niet écht een klik voel of het wauw dit wil ik gevoel!

Of dat ik er toch nog niet klaar voor ben.

Daarbij komt dan natuurlijk dat de wachtlijsten overal tegenwoordig zo lang zijn, dat je toch ook weer rekening moet houden met zeker een jaar. Ooit zal de knoop dan toch doorgehakt moeten worden.

Waaraan merkte jullie dat je klaar was om een nieuwe pup in huis te halen, of in ieder geval echt serieus rond te kijken? Of hoe wist je dat dit nog niet het juiste moment was?

Ik ben nieuw op het forum, enkele maanden geleden hebben wij helaas afscheid moeten nemen van onze vorige hond (rottweiler)

We hebben hierna 2x op de wachtlijst gestaan voor een pup, beide keren zat er een pup voor ons bij, maar voelde het toch niet goed. Ivm corona & kort op de bevalling hadden we beide keren nog niet persoonlijk kennis gemaakt met de fokker & moeder hond. Misschien toch te snel, kan ik me niet binden zonder kennismaking vooraf of is het toch niet juist om weer voor hetzelfde ras te gaan.

Daarbij komt dat ik tegenwoordig echt niet alle rottweilers meer mooi vind, het liefst volledig HD en ED vrije ouders wil, ook geen ED 1, al weet ik dat dit niet volledig erfelijk is. 

Maar welk ras dan? Er zijn maar weinig rassen die ons echt trekken en ook dan brengt elk ras zijn twijfels met zich mee.. golden retriever & labrador vind ik persoonlijk leuk, maar ik vraag me af of ze niet te "sullig" zijn vergeleken met de rottweiler, verder zit ik niet te wachten op een té sterk jachtinstinct als in een hond die achter elk konijn, vogeltje etc wilt aanschieten. Bordeauxdog & Bullmastiff vallen dan misschien meer in het straatje, maar dan toch wel een flink maatje meer dan we gewend zijn/zoeken. Weer een hele andere hoek, de Zwitserse witte herder, prima formaat, leuk om te zien maar het nerveuze & schuchtere van de herder trekt me niet aan. Al met al super lastig dus! 

Wat me dan zo trok in onze rottweiler? Zij was echt m'n vriendin, maatje, was het liefst bij je in de buurt, maar kon ook prima dr eigen gang gaan. Aanhankelijk en een echte kroelkont. Waaks, maar niet te.

Wat we zoeken? Een groot ras, niet té groot (45kg max) trouw & loyaal aan z'n baas, zonder constant te "plakken", de hond mag/moet dus zelfstandig zijn maar niet té. Een ras dat er graag met zn baas op uitgaat, maar geen moetje wat wekelijks meerdere cursussen nodig heeft. (Pup & vervolg cursussen worden sowieso gedaan). Misschien wil ik in de toekomst bijv ook gaan speuren, maar het moet geen must zijn. Wekelijks naar de hei/bos/water, meerdere malen per dag wandelen waarbij rondes van 1 uur geen probleem zijn.  In principe is de hond nooit alleen thuis, soms een uurtje of wat meer als we zelf weg gaan, maar niet op vaste basis. De hond hoeft geen allemansvriend te zijn, en hoeft wat mij betreft ook geen interesse te hebben in alle honden, maar dan graag negeren ipv hond agressie.

Welk ras komt er in jullie op? Zijn jullie zelf weer voor hetzelfde ras gegaan of totaal iets anders? Waarom wel/niet?

Ik heb bij mijn Stafford voor een leonberger gekozen. Over het algemeen zijn het zeer vriendelijke honden voor mens en dier. Gaan graag met de baas mee op pad maar zijn zeker niet slaafs. Ze houden van lange wandelingen maken maar is het een dag wat minder kunnen ze dat prima aan. 

Ik heb gekozen voor een leonberger omdat deze toch een stuk makkelijker zijn dan mijn Stafford. Gezien het feit dat ik nog studeer wilde ik er geen 2de sporthond bij. Ik was op zoek naar een flinke hond die tegen een stootje kan. Een hond die over het algemeen vriendelijk is. Maar het moest wel een hond zijn die km’ters kan maken. Zo ben ik bij een leonberger uit gekomen. Na goed overleg met de fokker ook echt de juiste pup toegewezen gekregen. Geen moment spijt gehad van mijn keuze. 

In de toekomst komt hier wel gewoon weer een Stafford bij omdat dat toch echt wel “mijn” ras is.  Leonberger nr 2 voor in de toekomst als Lein er niet meer is sluit is zeker niet uit. 

Een beauceron misschien iets voor jullie?.

Zelf heb ik momenteel nog hetzelfde ras, maar ik zal wel gaan veranderen. 

Ik moet een beetje denken aan mijn eigen ras als ik je beschrijving lees. Ben je bekend met de Leonbergers? 

Het zijn wel grote honden maar ze willen zijn waar de baas is. Volgen geen commando’s op als ze denken dat het ook anders kan en dat maakt ze (vind ik) ontzettend leuk. Ik zie Maui echt nadenken als ik iets van haar vraag. 

Ik speur 1x per week met haar en ga daarnaast elke dag naar het bos waar ze ook lekker kan zwemmen en ze is het gelukkigst als ze daar gewoon lekker haar ding kan doen, al blijft ze wel altijd in de buurt. 
Ze kan los langs konijnen en herten lopen zonder er achteraan te gaan, heb nog nooit iets gemerkt van jachtinstinct. 

Daarbij zijn ze heel gevoelig, wat betekend dat ze een zachte aanpak nodig hebben maar wel duidelijk. Een voordeel van het gevoelige is dat ze mensen heel goed aanvoelen. Ze merkt het meteen als er iemand met verkeerde intenties voor de deur staat en alleen als ze zoiets aanvoelt, slaat ze aan. Anders niet want het is niet nodig. 

Ze vinden het heerlijk om bij de baas te zijn maar inderdaad niet dat plakkerige. Hier ligt ze vaak in de gang te slapen bijvoorbeeld. Maar als er iets met ons is, legt ze wel standaard haar kop op onze schouder. 

Ik denk dat het karakter goed bij jullie past. Laat maar weten als jullie meer vragen hebben. 

Leonbergers zijn in mijn beleving ook wel echt een flink maatje meer hè? Lijken wel zachtaardige reuzen! Mis je dan het "pittige" nu niet juist?

Ik ga me er eens in verdiepen! Hoe is de gezondheid over het algemeen? Dat vind ik bij sommige rassen namelijk ook wel echt een dingetje. Voor de rottweiler zou de gemiddelde leeftijd 8-10 jaar zijn, maar zie ik de laatste tijd echt veel te vaak veel jongere honden overlijden. Mocht een ras zo "ongezond" zijn dat de gemiddelde leeftijd al aanzienlijk lager ligt, zou dit wel een reden zijn er nog eens extra over na te denken. Al heb je de zekerheid dat je hond gezond oud wordt natuurlijk nooit, maar toch. 

Hoe zit het met verharen en vacht onderhoud? Verharen zijn we wel bekend mee en is voor ons geen probleem geweest, maar echt onderhoud had ze niet nodig natuurlijk

Beauceron trekt me totaal niet en dan ga ik even puur op uiterlijk af..

Het zijn inderdaad flinke honden maar ontzettend vriendelijk. Dat trok me erg in het ras. Ze zijn gewoon heel gemakkelijk. Ondanks de grootte is Lein makkelijk mee te nemen. Gaat rustig op het terras liggen maar is tijdens wandelingen wel lekker actief. De pup tijd was ook echt gemakkelijker dan de puptijd met de staffords. 

Ik heb bewust voor een minder pittig ras gekozen maar ik zou een leonberger niet zo snel als enige hond nemen. Maar daarbij moet je wel in je achterhoofd houden dat ik echt houd van honden waarmee je iets moet. Dus honden die na 1 rustdag van zich laten horen. De volgende Stafford word dan ook een sportlijn. Ik heb weinig ervaring met rottweilers en kan dus niet inschatten hoe het verschil qua “pittig” zijn is.

Ik mis het pittige dus niet omdat ik nog een kleine draak heb die me dat pittige meer dan genoeg bied. Toch denk ik dat het wel een ras zou kunnen zijn voor jullie. Maar dan zou je bv eens mee moeten gaan op een wandeling met leonbergers dan kun je zelf ook inschatten of het eventueel iets is. Het belangrijkste is misschien nog wel dat je ze niet gaat vergelijken. Kijk gewoon naar het ras of het evt kan passen. Want als ik Lein zou vergelijken met mijn Stafford dan zou het ook helemaal niets voor me zijn. En toch past het nu perfect. 

Qua gezondheid heb ik echt gewoon gekeken naar hoe de lijn in elkaar zit en de meeste die ik ken zijn 10+ geworden. 

De groot zwitserse sennen!

Mijn ouders hebben er eentje gehad. Zeer brave, stoere hond.

Je kwam als vreemde het erf wel op, maar niet meer af ;).

Grote Zwitser lijkt mij ook een ras dat goed in deze situatie zal kunnen passen. Let wel op dat je echt bij een goede fokker gaat. De Grote Zwitsers die ik ken, zijn toch echt wel pittig en hebben een duidelijke baas nodig. Het zijn geen sulletjes, zeg maar. Ze zullen hun erf ook goed in de gaten houden, ik vind het dan ook honden die echt een tuin nodig hebben. 

Als je gaat voor een kruising, dan kom je sowieso bij de fokkers die over het algemeen niet testen op aandoeningen. Dus kruisingen kun je wat dat betreft waarschijnlijk al zijdelings laten liggen...

Als je een gezond ras met een hoge levensverwachting zoekt, zou ik molossers/dogachtigen (dus zeker ook de bordeauxdog en bullmastiff) links laten liggen. Die worden vaak niet ouder dan 6-8 jaar en kampen met een waslijst aan gezondheidskwalen. Bovendien zijn ze ook lang niet allemaal vriendelijk naar andere honden. 

Met jonge kinderen zou ik sowieso liever voor een zachtaardig en sociaal type gaan, vooral in verband met vriendjes en vriendinnetjes die op bezoek komen.

Retrievers zijn overigens geen honden die achter ieder vogeltje aan gaan, ze zijn juist gefokt op samenwerking (niet om zelfstandig op pad te gaan). 

Mocht je een labrador te zachtaardig vinden, wellicht is een wetterhoun dan iets voor je? Daar zit een behoorlijke kop op en ze zijn pittig, maar tegelijkertijd wel sociaal (maar zeker geen allemansvrienden). 

Of, ook pittig en doen als waakhond zeker niet onder voor de rottweiler, een hovawart? 

Ja, de grote zwitser, stoere erfhond, en zeker niet sullig. Maar als je rottweiler gewend bent, ja dan kan je dit ook.

Karakter van de leonberger klinkt goed wat ik zo even heb gelezen, ben alleen bang dat we die met geen mogelijkheid in de auto gaan krijgen, dat is ook wel ff een dingetje 

Bordeauxdog valt voor mij ook af gezien het maatje meer & de levensverwachting. Ik verwacht niet dat een groot ras 13 wordt, natuurlijk zou ik dat wel heel graag willen, maar ben me ervan bewust dat dat niet heel reëel is. 

Het hoeft niet per se een waakhond te zijn, maar mag wel een ras met karakter zijn! Onze rottweiler was vanaf een bepaalde leeftijd (na operaties) ook niet altijd even leuk naar andere honden, maar daar viel prima mee te leven. Ik wil bij voorbaat alleen niet voor een ras kiezen waarbij dat meer regel dan uitzondering is. Wetterhoun ga ik even naar kijken, volgens mij laatst tegengekomen toen ik naar friese stabijs googlede

Ik ben na het overlijden van mijn eerste hond niet voor hetzelfde ras (duitse herder) gegaan. Juist omdat ze de perfecte hond was, en alles had wat je van een hond kon wensen en meer, en mijn beste vriendin.

Na lang wikken en wegen is het een herplaatser geworden, ik dacht zoals het was wordt het nooit meer, dus waarom niet voor een hond gaan die me echt nodig heeft, dit is Lola geworden, vier jaar in een asiel gezeten, zonder uitzicht op adoptie. Er zaten ontelbaar veel van dat soort honden te wachten op iemand die zich hun lot aantrok.

Van karakter en uiterlijk zou het heel goed een mix van rottweiler herder kunnen zijn. Tot mijn verrassing werden ook zij en ik beste vriendinnen en had ik een enorm sterke band met haar. Bovendien heb ik van haar heel veel geleerd over hondengedrag.

Dat is dus misschien ook nog een optie voor jullie? Een herplaatser?

Ze gaan 2x per jaar in de rui en dan verliezen ze wel veel haar. Het voordeel is wel dat ze plukken verliezen en je dus niet overal losse haartjes hebt liggen. De plukken kan je gewoon oppakken en weggooien. Ik borstel Maui 1x per week helemaal uit en om de zoveel dagen kam ik achter haar oren en oksels om klitten te voorkomen. De voeten trim ik elke 2 weken een keertje. Ik vind dit allemaal best wel te doen. 

Het zoeken naar een pittig hondje herken ik wel. Ik heb zelf veel ervaring met honden en mijn vriend helemaal niet. We wilde vooral voor hem dus een wat makkelijker ras maar ik wilde wel wat uitdaging. We hebben dit bij de fokker aangegeven en Maui was de pittigste tante van het nest. Binnen een nest zijn er heel veel karakterverschillen. 

Op internet staat geloof ik dat ze 8-10 jaar oud worden maar Maui haar oma is ondertussen al 12 en loopt nog vrolijk mee met de rest van de roedel bij de fokker. Ik denk dat je dit zelf ook deels in de hand hebt door de conditie goed te houden. 

" Ik ben na het overlijden van mijn eerste hond niet voor hetzelfde ras (duitse herder) gegaan. Juist omdat ze de perfecte hond was, en alles had wat je van een hond kon wensen en meer, en mijn beste vriendin.
Na lang wikken en wegen is het een herplaatser geworden, ik dacht zoals het was wordt het nooit meer, dus waarom niet voor een hond gaan die me echt nodig heeft, dit is Lola geworden, vier jaar in een asiel gezeten, zonder uitzicht op adoptie. Er zaten ontelbaar veel van dat soort honden te wachten op iemand die zich hun lot aantrok.
Van karakter en uiterlijk zou het heel goed een mix van rottweiler herder kunnen zijn. Tot mijn verrassing werden ook zij en ik beste vriendinnen en had ik een enorm sterke band met haar. Bovendien heb ik van haar heel veel geleerd over hondengedrag.
 
Dat is dus misschien ook nog een optie voor jullie? Een herplaatser? "

Dobry

Dat herken ik wel! Ze was echt de allerleukste. Vandaar de twijfel of hetzelfde ras de juiste keus is, of dat wat haar zo leuk maakte puur haar eigen karakter was ipv ras eigen. En dat wat we graag zien, misschien ook wel in een ander ras te vinden is. Aan de andere kant, zijn we niet voor niets destijds voor de rottweiler gevallen.

Herplaatser is voor ons geen optie, zou een hond echt graag van pups af aan willen, zelf de socialisatie etc volledig meemaken

Ja het hoeft geen extreem pittig ras te zijn, maar mag wel wat karakter inzitten. Geen ja & amen hondje of een sul. Karakter van de leonberger klinkt goed, maar een hond van dat formaat in de auto krijgen wordt nog een probleempje denk ik????

Ik weet niet wat voor auto jullie hebben. We hebben hier Maui geleerd om haar voorpoten in de achterbak te zetten zodat we alleen haar achterkant hoeven te tillen. Scheelt de helft van het gewicht haha. 

Kia picanto, rottweiler kon gewoon op de achterbank liggen/zitten. Maar dat wordt met een leonberger denk ik nogal krap

Ik heb verder niet alle reacties gelezen, maar als een Rottweiler jouw ras is, dan zou ik blijven zoeken naar een Rottweiler.

Wat betreft de klik (ivm coronatijd), die snap ik nooit zo goed. Tuurlijk is het leuk als je meermaals het nestje kunt bezoeken, maar een klik krijg je pas als je de pup eenmaal hebt, dan bouw je de band op. Onze vorige reu hebben we zelfs "uitgekozen" voor zijn geboorte. Wij wilde een hond van een bepaalde fokker, uit een bepaalde combinatie en de voorkeur is zoals altijd wit. Had hij er niet bijgezeten, hadden wij gewacht tot een volgend nest.

En om op je laatste vraag terug te komen. Ja we zijn steeds voor hetzelfde ras gegaan.

Zo'n 28 jaar geleden kwam de eerste Bull Terriër in ons leven, niet bewust voor gekozen toen, maar het hondje zocht met spoed een ander huisje. Wat een geweldige honden, ik was met een dag om, terwijl ik er voordien nooit voor had gekozen.

Ondertussen hebben wij de 5e BT, onze Teun van bijna 10 maanden. Wij zullen nooit meer voor een ander ras gaan.

Het zijn geen honden die superveel activiteiten nodig hebben, de ene houdt meer van lange wandelingen als de ander, sportactiviteiten doen ze meestal met een dolletje, is aan de meeste niet echt besteed, alleen voor lol, uitzonderingen daargelaten, het zijn ontzettende knuffelaars, vrolijk, humor, mensgericht, goed met kinderen, houden er niet van om uren alleen te zijn, maar kunnen zonder probleem een paar uur alleen, langer ook, maar dat wordt niet gewaardeerd 

Ze zijn heel erg graag bij de baas/bij het gezin. 

Wat betreft met andere honden, van de 5 gingen er 2 absoluut niet goed met soortgenoten, de andere 3 prima, nooit problemen gehad. Ook niet reu/teef gerelateerd. 

Maar goed, dit is mijn enthousiaste verhaal, hun uiterlijk is voor vele een dingetje, daar moet je van houden  

Ik vind de bouvier wel passen.

Je ziet ze niet zoveel meer, maar het zijn geweldige honden!

De klik met de pup is zeker zo hoor, dat is er niet gelijk. Weet ook niet of het niet kennismaken de reden was dat het niet goed voelde,of dat het toch te vroeg was nog.  Zijn jullie nooit "bang" geweest dat je teveel de vorige hond er in zou zoeken? Helemaal omdat jullie ook altijd een witte hebben gehad? 

Wat betreft de bull terriër, ik snap dat sommige er echt voor vallen maar het uiterlijk trekt mij niet aan haha. Denk een gevalletje mooi van lelijkheid net als een franse bulldog. Al hoop ik hiermee niemand te kwetsen

Uiterlijk van de Bouvier trekt mij echt niet aan helaas.

Nee zijn wij nooit bang voor geweest. Sterker nog wij vinden bepaalde punten van herkenning juist geweldig. Je herkent zoveel dezelfde trekjes, is het niet van de ene, herken je wel weer iets van de andere. Zo blijven ze voor ons allemaal een soort van levend en bij ons. Heel veel mensen hebben daar moeite mee, maar voor ons is dat juist heel fijn.  

Dat is natuurlijk ook weer zo! Je bent niet voor niets zo gek geweest met je eerdere honden. Voor ons was het de eerste rottweiler en eerste grote hond, na voorheen enkel kleine "rassen" gehad te hebben. De band is dan toch heel anders, dus echt vergelijkingsmateriaal hoe dat gaat zijn en of het juist prettig is of niet heb ik niet

Je vindt ze mooi of lelijk, een tussenweg is er eigenlijk niet.

Ik vond ze ook spuuglelijk, vandaar dat ik zei dat het mijn keuze voordien ook niet was geweest. Maar het ging om een herplaatser die echt heel erg beroerd zat, waar ze zat. Dus uit een soort van medelijden heb ik ingestemd.

Maar toen leerde ik het karakter kennen, wat voor mij zoveel meer waard was als die vreemde kromme neus.

En gek genoeg vind ik ze nu na 28 jaar (al eerder hoor ) prachtig. 

En nee hoor, je kwetst mij niet, ik ben al zoveel gewend in de loop der jaren qua reacties op de honden 

En Franse Bulldog vind ik ook prachtig, net als de Engelse, maar die gezondheid.... 

Een Ridgeback?

Herkenbare vraag, heb 2 rottweilers en een golden en vraag me weleens af wat we hierna willen. Eerlijk gezegd kom ik er niet uit, want hoe lastig mijn rotties ook kunnen zijn, ze zijn ook geweldig. Ze zijn geweldig met kinderen, maken me aan het lachen en zijn echte maatjes. 

En kijk bv eens bij de kennel vom Rostfarben. Echt leuke honden met goed karakter. En ze fokken heel bewust op karakter en gezondheid.