Klaar voor een nieuwe pup?

Het lijstje met mogelijke rassen raakt op..

Na het er nog eens goed over te hebben gehad, hebben we toch niet echt dé klik met de ridgeback en het wauw gevoel.

Ik denk dat het toch een te zelfstandig ras is en naar mijn gevoel te weinig gericht op de baas.

Lastig lastig!

Ik ben nog steeds van mening dat de Leonberger erg goed in jullie situatie zou passen 

Een appenzeller misschien, niet al te groot maar wel pittige honden.

Ga ik nog eens naar kijken, maar volgens mij echt een maatje te groot. Misschien ook wel iets wat je gewoon eens gezien moet hebben om er echt een mening over/bij te kunnen vormen. 

Is de leonberger niet ook erg zelfstandig? Of valt dat mee?

Het is een zelfstandig ras, ja. Maar ik vind ze wel heel trainbaar. Maui is zelfs in de puberteit nu prima gehoorzaam. Ze zal nooit slaafs worden maar ik vind het belangrijk dat ze komt als ik roep en dat doet ze netjes. Ze heeft echt wel haar momentjes van: “ik hoor je baas, maar dit is even heel belangrijk”. 

Je hebt gewoon een dosis humor voor ze nodig. Dit is zo’n voorbeeld: 

Ze zat op de bank maar er kwam visite aan dus ik gaf haar het commando “pootjes af”. Tja je kan d’r geen ongelijk geven 

Maar als ik lees wat jullie met een hond willen doen denk ik dat een actieve Leo er heel goed bij past. Ze worden lui als er niks met ze gedaan wordt, vandaar dat veel mensen denken dat het een lui ras is. Maar ze kunnen ook lekker actief zijn. 

Oh geweldig! Ze toont in elk geval karakter haha!

Ik ga eens wat fokkers opzoeken en toch verder inlezen!

Misschien een Pyreneese berghond ook een optie. Of een hovawart? Als ik de rasomschrijving lees, lijkt me dit ook wel een goede keuze voor je. Niet al te slaafs, maar gaan er wel graag op uit met de baas. Hebben een waak- en verdedigingsinstinct, maar niet op een aanvallende manier. Ze worden inmiddels ook gehouden als gezinshond en ze lijken me iets makkelijker dan rashonden zoals de Tibetaanse mastiff. Ook geschikt om mee te speuren volgens de rasvereniging.

Sorry topic starter. Dit is even een afdwaling van jouw zoektocht maar ik moet toch even reageren op wat hierboven geschreven is over de Tibetaanse Mastiff.

Om kort even te laten weten mijn achtergrond om te laten weten dat ik goed weet waar ik het over heb. Toen ik 10 was in 1988 kochten mijn ouders al de eerste Tibetaanse Mastiff. Dus kun je nagaan hoe lang ik al ervaring heb met dit ras. In 1985 is de vereniging ongeveer opgericht dus we waren er eigenlijk een beetje vanaf het begin bij. Onze eerste TM hoorde dus ook bij de eerste groep honden. Ik heb verder reuen en teven gehad. Van pup af TM gehad en ook herplaatsers. Ook een reu waarvan de moeder rechtstreeks kwam uit Nepal. Een reu met een vader direct uit Tibet kwam. Ben al jarenlang actief met herplaatsing. Ik weet de karakters goed. En ik ken de fokkers.
Ben ook van de rasinfo. Dat is mij gevraagd omdat ik zelf niet fok en het ras goed ken.

NEE er wordt geen onrealistisch beeld verstrekt waarbij het wordt voorgedaan als makke labradors. Mensen die dat verwachten zijn door mij als rasinfo maar ook door goede fokkers doorverwezen naar die rassen. De eigenzinnige sterke karakters en de oorspronkelijke taak van waken wordt altijd benoemd en hebben we er in de tekst van de rasinfo die ik altijd geef aan de mensen ook als headline uit laten springen.

Er zijn nog oude foto's van worlddogshows van voor corona met veel TM bij elkaar in de ring en dat ging toch altijd best rustig over het algemeen. Niet meetellend degene die de hond perse uit de achtertuin moesten slepen voor een keer een show en die verder niets zagen van de wereld of kenden. Ja wat doet dan een waakras als hij iets ziet wat minder bekend is ja verdedigingsinstinct voor de zekerheid.
Die pikte je er zo uit.

Het geschetste beeld van wilde van wilde razende honden die alles en iedereen die ze niet kennen "opvreten" doet alleen deze super honden totaal niet recht en eer aan.
Een andere kant zoals gewoon een normale wandeling wat geen sprookje is maar realiteit die ook mensen beamen (die er in tegenstelling tot sommigen wel eens een keer bij waren)mag best een keer getoond worden.
Net als bij andere rassen zit er verschillen in temperament en logisch dat een verantwoordelijke fokker naast gezondheidstesten niet een hond neemt die onhandelbaar is. Maar er wordt niet bewust super zacht labrador achtig gefokt.
Dat kan ook helemaal niet. You cannot breed genetics out of a dog. Jachthonden blijven bv ook altijd wel jagen. De Tibetaan is een oerhond. Een van de alleroudste rassen. Instincten zitten er al in sinds eeuwen. Dat blijft altijd wel hoor. Mijn TM hebben me nog vaak verrast.

Om wat voorbeelden te noemen.
Mijn eerste TM 1988 dus van een eerdere groep wist heel goed het verschil tussen de familie valkparkiet die kon landen op zijn kop en tussen de tenen van hem kon pulken (hij durfde dan nauwelijks adem te halen en was super voorzichtig) of wilde vogels (hij heeft wel eens een overvliegende wilde vogel zo uit de lucht gehapt arme vogeltje). Ging de deurbel dan zat hij altijd bij de deur met de rug naar degene die aanbelde maar met kop goed kijkend naar zijn familie die opendeed. Lieten wij binnen en waren ontspannen dan was het geen probleem.
Een keer hadden we een Jehova getuige die zich niet weg liet sturen en een voet tussen de deur deed wat mijn moeder bedreigend vond en wat van schrok toen gromde hij keurig om te waarschuwen.
Op bergwandeling wilden mijn moeder en ik een keer eerder terug we konden niet meer. Wij zouden vast teruggaan en mijn vader en broer later zien bij het restaurant beneden aan de top. We raakten de wegkwijt het werd donker. Toen lieten we de TM los. Die wees ons super de weg naar het dal terug waar mijn vader en broer ondertussen al ongerust wachtten.

Nog een voorbeeld van 3 andere TM. Op de zandvlakte heb ik bij mijn 3 TM ook oerinstinct gezien.
Ze waren alle 3 los op de zandvlakte. In de verte zagen ze een groep nordic walkers.
De teef hield ze van wat grotere afstand staande. De grote en sterke tweede reu liep naar voren en kwam rustig snuffelend inspecteren en keek naar de leider reu in de verte en naar ons. Voor er kritiek komt nee het was niet agressief de mensen waren niet bang of in gevaar en werden niet boos. Er werd niet gegromt of gehapt.
Punt is de samenwerking zoals ze dat op de vlakte in land van oorsprong zouden hebben gedaan. We hebben natuurlijk meteen de honden weggestuurd zodat de mensen geen last hadden en verder konden.

Of op de zandvlakte zagen ze altijd een groep Deerhounds waar ze goed mee overweg konden.
De oude rassen begrepen elkaar. Honden kenden elkaar en wij mensen de honden. Mijn moeder heeft reuma en ging eigenlijk nooit mee door het mulle zand. Een keer ging ze toch mee. Ging stuk beter en ze had een goede dag. De deerhounds stormden nu nog harder op ons af dan normaal want ze hadden nieuw iemand bij ons (mijn moeder) gespot. Het was fantastisch hoe de grootste sterke reu die in de buurt was naar voren liep tot meters voor mijn moeder kop hoog schouderbladen tonend en gewoon alleen door houding respect afdwingend dat de hele kudde van een stuk of 8 of misschien meer deerhounds respectvol meters voor de TM afremden en vol in de rem gingen. Toen deed de leider deerhound kop iets lager keek vragend en liep alleen rustig voorzichtig snuffelend naar mijn mijn moeder en dat mocht van de TM.
Zo mooi om te zien dat ik niet ongerust hoefde te zijn dat ze omver gelopen zou worden en de TM het regelde.

Ik heb ook gehad dat ik om 23.00 uur nog liep door de straten met TM reu en teef om uit te laten op de groenstrook. We kwamen een paar rare jongens tegen met hoody, mets over het hoofd die me op een gegeven moment raar achtervolgden en subtiel insloten voor en achter. Ik weet niet wat ze van plan waren maar het instinct van mijn TM kwam meteen omhoog. Ze voelden het gevaar. Ik hoefde niets te zeggen. Teef deed een alarm gil en ik had ze alle 2 op de achterpoten steigerend naast me om me te beschermen tanden bloot. Dat zou een labrador dus echt niet zo doen. Maar het was voor mij als kleine vrouw van 160 wel te controleren en in bedwang te houden.
Gelukkig maar voor de jongens. Die waren echt wat van plan. Een overbuurman kwam me al achteraan met zijn herder die dacht ook al die jongens gaan wat uitspoken. Maar de TM regelden het al. Ze waren altijd rustig en heb ze ook mee op terrasjes gehad maar dat beschermen zit er toch ook nog wel in in geval van nood. Door goede socialisatie wisten ze alleen precies wanneer wel of niet.

Ik woon gewoon normaal aan een straat (wat drukkere ringweg) van Apeldoorn in een buurt met een heel veel honden. Groenstrook en hondenlosloopveld in de buurt.

Al mijn TM hebben op dat omheinde losloopveld gelopen tussen de honden. Ook de zoon van de Nepal import of die van de vader uit Tibet. De hele buurt kende ze Koning Tarim. Of de poortwachter werd een van de reuen genoemd. Of de regelaar. Hij hield in de gaten wie er het veld op of af ging. Liep patrouille. Regelde het als kleine hondjes kibbelden door er tussen te staan en desnoods met zijn poot wat te zwaaien. Vandaar die namen. Dat ging prima al lette ik altijd wel op bij sommige andere grote dominante pittige reuen en nam wel de leiding in handen bij Tarim als het nodig was.
Hij is bijna 12 geworden. We kwamen er iedere dag. Keren dat ik in moest grijpen was op 1 hand te tellen en hij heeft nooit een echte wond veroorzaakt bij een andere hond. Ik lette natuurlijk wel op in welke situaties ik hem wel of niet zou brengen en kon door ervaring al snel hem wegsturen en dingen voor zijn.
Het zijn hele intelligente zelfstandig denkende honden. Hij schatte echt in kan ik die dominante reu een beetje overbluffen of is het dom zomaar er tegen in te gaan en kies ik eieren voor mijn geld. Meestal werd zijn natuurlijk leiderschap geaccepteerd. Een keer heb ik gehad dat hij op het veld was met een joekel van een Ridgeback. Dominant maar top onder controle van de stevige baas. Heel mooi om te zien dat hij waardig bleef even aftaste en toen toch koos wat op afstand te blijven. Dat ging heel goed. Ridgeback blaas floot op tijd zijn reu terug. Ik liep naar voren en gebaarde mijn TM op tijd op afstand.



Zijn het doetjes en makkelijke honden voor beginners nee maar zeker niet wild zonder reden. Als ze in de dorpen bleven om vrouwen en kinderen te beschermen zie je ook op foto's of bv beelden die ik gezien heb of in de reisverslagen dat die vrouwen en kinderen die honden in bedwang houden als de mannen weg waren en er kwam een vreemdeling. Dat moest ook kunnen. Een kennis heeft nog geslapen in de tent met nomadenfamilie en TM lag er bij.
Hij kon er bij slapen en ging goed met de TM.
Hij moest alleen niet 's nachts zomaar onverwachts en stil wegglippen want dan zou de hond niet weten dat het de gast is maar denken een insluiper wakker wordend. Dan was het even de hond laten weten je baasjes weten er van ik sta nu even op en ga. Hielden ze kort even vast en kon hij gaan en weer binnen komen.
Dat zijn net de kleine dingen en ervaring.
Dezelfde woeste honden zijn ook super trouw en graag bij hun familie. Zie bv als de nacht begint (stond nog zo mooi in een reisverslag) positie kiezen voor de tent waar hun geliefde kinderen sliepen. Leven dicht op de nomaden zoals je kan voorstellen met een tent of simpel huisje. Hebben een geweldige antenne voor of het hun fam. goed gaat of niet en zijn daar ook opgericht en zijn ook trots en gevoelig. Geven hun leven voor hun fam.
Maar zoals met alle honden ligt het er ook aan hoe je met de honden omgaat. Sommige TM zullen niet alleen aan een ketting gezet worden voor de tent na een dag trekken als voor het donker wordt het kamp opgezet wordt. Sommige zullen helaas altijd aan een ketting zitten gefrustreerd. Ja dan zou ik ook gek worden.
Maar dat is dan de situatie en niet fair voor het beeld en tegenover het ras dat ze woeste leeuwen zouden zijn.

TM Hebben ook de interactie met hun mensen nodig. Dit gaat gezien hun waardigheid en trots op subtiele manier zonder op te dringen en zonder als een gek te stuiteren als de baas thuiskomt. Onze teef hoor je bv niet komen (dikke berghond zolen) en ligt dan in een keer subtiel tegen de zijkant van de bank waar je op zit als je op kijkt. Of ik kom thuis en ze kijkt van oh ben je er terwijl ik van fam. die bij haar was hoorde dat ze al een hele poos buiten wachtte tot ik kwam.

Wat ik met mijn lange verhaal wil is een beetje nuance in het woeste monster beeld.
Ook een andere kant belichten.
Zeggen het ras de historie de oorsprong en taak mag ook nooit in het algemeen een excuus gaan worden als er nog wat te oefenen valt met gedrag en ervaring te krijgen valt met de Tibetaan. Ik heb het ook moeten leren toen mijn TM met Nepalees bloed een puber was en wat stoer deed. Later liep ik met 2.
En met mijn voorbeelden wil ik maar vertellen het oerinstinct blijft maar belangrijk is deze zelfstandige situaties inschattende honden door socialisatie te leren wanneer het wel en niet nodig is. En wij mensen passen ons ook aan aan situaties. Ons karakter blijft hetzelfde.
Mijn TM is tevreden hoor met vaak smile op haar koppie en niet gefrustreerd omdat ze hier in Westers land woont. Zolang ze lekker pleintje en gras heeft achter en bij haar mensen en wel eens naar losloopbos haar vrijheid heeft is ze helemaal happy.

Ik heb veel respect voor de goede fokkers. Verschillende die ik ken proberen echt oprecht het ras te beschermen en te kijken naar kenmerken en gedrag en gezondheid en de mensen een fijne hond te geven en goed mensen screenen op geschiktheid. Gaat het een keer mis tuurlijk zoals bij ieder ras.
Het beeld van dat ze honden hier zomaar een spuit geven omdat er niet mee gefokt kan worden omdat de hond iets waaks natuurlijk gedrag vertoont is ook niet juist. Doet die mensen geen eer aan en verdienen ze niet met hun inzet. En ik ken de fokkers daadwerkelijk. Weet achterliggende verhalen als herplaatsing en iemand die gauw een bericht krijgt van eigenaren als er wat is met een hond. Wat ik niet van iedereen kan zeggen.

Verder zal ik er niet op ingaan en het oorspronkelike topic van de TS naar de juiste hond vervuilen. Topic starter (sorry aan jouw is dit niet verhaal erboven niet gericht) veel succes met de zoektocht naar de passende hond.

Mooi en interessant om te lezen. 

Geweldig verhaal van iemand die het ras echt goed kent ,

Dank dat je dit wil delen met ons .

"Het geschetste beeld van wilde van wilde razende honden die alles en iedereen die ze niet kennen "opvreten" doet alleen deze super honden totaal niet recht en eer aan."
Het is wel het karakter waar ze op gefokt worden, en vrijwel alle beelden van de dieren in hun oorspronkelijke gebieden zullen hetgeen doen wat ze moeten doen en dan zitten ze niet als gewone keffertjes aan de ketting hoor. Je zou juist moeten eren wat het ras voor oorspronkelijke taak heeft, met alle nodige karakterkenmerken aan vast.


"Een andere kant zoals gewoon een normale wandeling wat geen sprookje is maar realiteit die ook mensen beamen (die er in tegenstelling tot sommigen wel eens een keer bij waren)mag best een keer getoond worden."
Natuurlijk mag dat, maar het karakter waarbij alles en iedereen getolereerd wordt moet niet als standaard verkocht worden, want zowel met veel westersen als natives is dat absoluut niet mogelijk.


"Maar er wordt niet bewust super zacht labrador achtig gefokt. Dat kan ook helemaal niet. You cannot breed genetics out of a dog."
Tuurlijk wel, dat heet 'selectief fokken'. Daarom zie je de echte drijfpotentie steeds meer verdwijnen uit de BC showlijn. Als ik alleen maar witte honden ga fokken, dan zullen daar geen zwarte meer uitkomen, want dan fok ik de zwarte genen weg.
Als je heel selectief buiten je originele populatie gaat fokken, en al helemaal als daar veel inteelt bij komt kijken, verlies je genetische diversiteit. Je verliest bepaalde kenmerken, eigenschappen of de potentie tot deze kenmerken of eigenschappen.
“You cannot breed genetics out of a dog”, maar “you CAN breed genes out of a population”. 
En deze karakterveranderingen worden wel door meerderen erkend hoor. 
Ik ben zelfs nog door een Nederlandse fokker gevraagd of ze Norbu konden gebruiken, waarbij letterlijk gezegd werd dat er een huishond uit moet komen, want dat is hun fokdoel. Een fokdoel dat vele TM-fokkers wereldwijd nastreven.


"Zeggen het ras de historie de oorsprong en taak mag ook nooit in het algemeen een excuus gaan worden als er nog wat te oefenen valt met gedrag en ervaring te krijgen valt met de Tibetaan. Ik heb het ook moeten leren toen mijn TM met Nepalees bloed een puber was en wat stoer deed. Later liep ik met 2."
En dit vind ik dus problematisch; alsof het puur en alleen aan de opvoeding ligt. Zo werkt het niet. Norbu heeft de beste socialisatie gehad en een groot deel heeft hij volledig in de prullenbak gegooid. Logisch, hij doet nu waar hij voor gefokt werd en zijn genen hebben de overhand genomen. En zo zijn er genoeg van hem waarbij het absoluut niet te trainen valt om ze zo vrij rond te laten lopen en zich te kunnen gedragen rondom visite van bekenden en onbekenden.
Ik noem het eerder geluk dat je karakters hebt gekregen die open genoeg waren om zich zo te kunnen aanpassen. Een hond als Norbu of de tientallen natives die ik ken zou ik dan ook liever niet in jouw handen zien. Dat gaat geheid mis als je denkt dat socialisatie de sleutel is. Deze honden heb ik persoonlijk gezien en mee gewerkt en nee, die zouden niet kunnen functioneren in een land als Nederland en voldoen absoluut niet aan het beeld: niet-agressieve waak- en gezinshond. Dat zijn ze niet, het zijn werkers en zeer typerend voor hun ras.


"Het beeld van dat ze honden hier zomaar een spuit geven omdat er niet mee gefokt kan worden omdat de hond iets waaks natuurlijk gedrag vertoont is ook niet juist."

Oh, dat verhaal zuig ik even uit mijn duim? 
Ik ken ze persoonlijk en ja, dat zijn bekende fokkers die al járen fokken. Sterker nog, één van de fokkers was de eerste TM-fokker in zijn land. Maar ze fokken op het huishond-karakter, dus als er een pittiger temperamentje ertussen komt, dan wordt dat gezien als een probleem in plaats van een raseigenschap. En dit is iets wat dus zeker vaker gebeurd, vaker dan je denkt. Je benoemt het zelf al als "misgaan" als de hond sterkere instincten uit.

Gooien met jaartallen kan heel groots overkomen, maar helaas weten we allemaal wel (hopelijk) dat “ervaring” niets hoeft te betekenen en mensen zelfs blind kan maken voor andere zienswijzen. Ook als die andere zienswijze dichter bij de realiteit zit. Als jarenlange ervaring met een bepaald onderwerp men opeens een professional maakt, dan was ik nu al gynaecoloog, psycholoog en tandarts in één.

Denk niet dat jullie het ooit eens gaan worden. ;) Volgens mij speelt dat bij ieder ras. Verschil in visie en voorkeur, wat opvoeding is en wat niet. Ik vind het heel leerzaam om beide kanten te lezen. Ik denk wel dat Claudia het een stuk makkelijke heeft in ons drukke landje met haar honden. Ik vraag me wel eens af (geen kritiek meer een oprechte vraag) waarom je een heel scherp type naar Nederland zou willen halen, zeker als je nog geen ervaring met een ras hebt. Maar tegelijk snap ik ook dat als je verliefd bent op het ras graag een zo oorspronkelijk mogelijk type hebt. En dat geen ervaring niet wil zeggen dat je het niet in goede banen kunt leiden. Ik geloof wel dat een hond in eerste instantie en hond is en dan zijn ras. Waarmee ik bedoel dat veel te leren en te trainen is omdat de situatie/ omgeving daar nu eenmaal om vraagt. Dat ieder ras specifieke randjes heeft die nu eenmaal bij dat ras horen maar dat veel te managen is. 

" Denk niet dat jullie het ooit eens gaan worden. Volgens mij speelt dat bij ieder ras. Verschil in visie en voorkeur, wat opvoeding is en wat niet. Ik vind het heel leerzaam om beide kanten te lezen. Ik denk wel dat Claudia het een stuk makkelijke heeft in ons drukke landje met haar honden. Ik vraag me wel eens af (geen kritiek meer een oprechte vraag) waarom je een heel scherp type naar Nederland zou willen halen, zeker als je nog geen ervaring met een ras hebt. Maar tegelijk snap ik ook dat als je verliefd bent op het ras graag een zo oorspronkelijk mogelijk type hebt. En dat geen ervaring niet wil zeggen dat je het niet in goede banen kunt leiden. Ik geloof wel dat een hond in eerste instantie en hond is en dan zijn ras. Waarmee ik bedoel dat veel te leren en te trainen is omdat de situatie/ omgeving daar nu eenmaal om vraagt. Dat ieder ras specifieke randjes heeft die nu eenmaal bij dat ras horen maar dat veel te managen is.  "

Klara

Nee, dat verwacht ik ook niet, maar het bevestigt wel mijn terechte zorgen in mijn ras...

Ik zie het voor mijn neus gebeuren waarin honden met sterke(re) instincten niet begrepen worden (rasinfo geven is geen rocket science, het begrijpen van is een ander verhaal) en het daarom met het leven moeten bekopen. Iets wat prima voorkomen had kunnen worden als het instinct ook echt begrepen en gerespecteerd werd door de eigenaar. Het gebeurd erg vaak, bij mensen die al tientallen jaren in het ras zitten , en dan wordt dat vervolgens ontkent en als leugen bestempeld, door iemand van de rasclub notabene...tja... Als liefhebber van dit ras maakt dit me erg verdrietig.

Zelf houd ik wel van pit, ik kan hun aard echt waarderen, daarom nam ik er ook één mee naar Nederland. Maar je moet er wel mee om kunnen en willen gaan natuurlijk.

Ik heb mijn leven erg moeten aanpassen om Norbu veilig zijn ding te kunnen laten doen en woon dan ook aan het platteland. In een normale wijk of stad was het een ramp geweest en ik raad mensen ook niet aan om zo'n hond van zijn type ernaartoe te slepen. Ook een leerproces waar ik achter ben gekomen.
Dus dat er ook softe temperamenten zijn is zeker goed, maar dan moet men ook gewoon de verschillen en de veranderingen in temperament erkennen, en niet gaan pronken met oude instincten die er al lang (grotendeels) zijn uitgehaald.

(gegeven voorbeelden passen overigens ook bij een simpele herder, niks "oers").

En juist die verschillen die je kan treffen binnen het ras zouden duidelijk gemaakt moeten worden. Nu werd er maar één temperament, wat bij de uitzonderingsgevallen hoort, benoemd. Al het pittigere is incorrect en het gevolg van verkeerde opvoeding... Dat is onjuist.

Toen ik in Engeland werkte, ontmoette ik drie Tibetaanse mastiffs. Alledrie kwamen van dezelfde fokker. Nummer 1 was een reu en een schat van dier, zat geen greintje kwaad in. Typisch karakter waar de Nederlanders en vele andere westersen van houden en die zou het ook geweldig vinden om mee te gaan met zo'n clubwandeling. Maar daar is het instinct compleet uit verdwenen en wijst het niet meer op het oorspronkelijke type. Nummer 2 was een teef, erg gereserveerd, maar tolereerde alles wel. Iets aan de angstigere kant, maar ze had ook een verleden van opsluiting gekend, omdat de vorige eigenaren niet wisten hoe ze met haar om moesten gaan. Ook een karakter wat Nederlanders wel kunnen waarderen, ze is niet agressief namelijk. Nummer 3 was een grote reu van 60kg en háát reuen, vreemden op/voor eigen terrein en mannen. Deze hond toont ook echt agressie en hangt dan in de riem. Ook die eigenaar valt het op hoeveel westersen zich vastklampen aan het softe temperament als standaard en zij zou ook kritiek krijgen, omdat haar hond "incorrect/onopgevoed" gedrag laat zien. 
Weer een bewijs dat er dus wel degelijk veranderingen hebben plaatsgevonden en dat er een erg geromantiseerd beeld uit is ontstaan.

Ja, ik val in herhaling, nogmaals, er zit gewoon groot verschil in wat we hier fokken en de real-deal. Niet iedereen zal dit erkennen, maar ik hoop wel nieuwe mensen te bereiken, gezien dit onderwerp zelfs in de TM-wereld vermeden wordt. Het is toch wel een belangrijk punt wat grote gevolgen kan hebben voor de hond en zijn omgeving.

De leonberger trekt me toch wel! Kun jij meer vertellen over Maui? Hoe is ze in de omgang naar andere honden? Ik dacht gelezen te hebben dat ze soms wat reactief was? Zijn wandelingen in een bebouwde kom ook prima te doen? Of trek jij toch liever naar het bos? Hoeveel weegt Maui nu? En wanneer is een leonberger gemiddeld uitgegroeid?

Leuk dat de Leonberger je trekt! 

Maui is inderdaad reactief naar honden maar hierop zijn we flink aan het trainen. Dit is ook niet een raskenmerk maar komt doordat ze als pup aangevallen is door een groep honden.. 

Verder vind ik het echt heerlijke honden. Ze nemen in huis ontzettend goed hun rust waardoor je eigenlijk bijna niet merkt dat er zo’n grote hond rondloopt, maar dit merk je wel aan de hoeveelheid vacht wat ze loslaat. Je moet dus geen hekel hebben aan stofzuigen want zeker in de rui periode lijkt het wel alsof het sneeuwt in huis haha. 

Maui is verder altijd in voor alles, zolang ze er maar lekker bij kan zijn. Heb ik zin om een avondje te kroelen op de bank? Prima, dan komt ze er lekker bij liggen. Heb ik zin om een grote wandeling te doen van 3 uur? Vindt ze ook helemaal leuk en gaat ze graag mee. 

Ze kunnen wat zelfstandig zijn van karakter en dus ook “eigenwijs” maar ik merk dat ik bij Maui gewoon heel erg opzoek moet naar dingen die zij leuk vindt. Vorige week woensdag hadden we bijvoorbeeld een fotoshoot bij Hannah van dit forum en ik had verwacht dat dit een drama zou worden door haar zelfstandigheid in combinatie met de puberteit maar Maui is gek op clickertraining. Dus had ik de clicker meegenomen en ze deed ALLES. Ik was best verbaasd haha. 

Maui is momenteel 77 cm hoog in schofthoogte en weegt 48 kg. Ik hou van dunne/fitte honden dus officieel is ze iets te licht maar dit is meer mijn persoonlijke voorkeur dus. Ze zijn meestal rond 1 jaar uitgegroeid in de hoogte en gaan dan uitzwaren tot ongeveer 2,5 jaar oud. 

In de omgang naar andere honden heb ik bij dit ras het voordeel gehad dat ze heel erg vergevingsgezind zijn van karakter. Ze zullen dus nooit een wrok koesteren. Dit maakt dat Maui, ondanks die aanval als pup, toch ontzettend sociaal is naar andere honden en mensen. Wat je wel ziet bij groepswandelingen is dat ze vaak het traagste ras is en dat ze het na een tijdje beu is om niemand bij te kunnen houden, dus besluit ze dan maar tussen de mensen te gaan wandelen. 

Ze zijn oorspronkelijk gefokt als “erfbewakers” maar meer met het oogmerk om de echte waakhonden en boeren gezelschap te houden, ze moesten dus ontzettend sociaal zijn naar andere dieren/mensen. Maui is dus alleen waaks als zij ergens een slecht gevoel bij heeft. Zo reageert ze bijvoorbeeld niet op de deurbel maar slaat ze wel aan als iemand ‘s nachts over de garage loopt. Dit is niet alleen specifiek voor Maus maar hoor ik van meer Leo eigenaren. 

Ik kan met Maui prima door de wijk lopen maar ik vind het zelf gewoon fijner om de bossen in te gaan en ik merk dat zij het gelukkigste is als ze lekker kan zwemmen tijdens een wandeling. 

Kortom, ik ben ontzettend fan van ze 

Hoewel het natuurlijk voor niemand prettig is, is het wel te begrijpen dat ze reactief is, in elk geval fijn dat het geen raskenmerk is! 

Het verharen is geen probleem, dan maar wat vaker de stofzuiger er door. Hebben jullie ook een waterblazer? 

Wat sneu dat ze niet zo goed meekomt haha, maar ze zijn natuurlijk ook geen echte atleten. Is ze naast zelfstandig ook nog wel aardig baas gericht? Als in dat ze bijv in het bos wel in de gaten houdt waar jij bent? Gaat ze ver van je uit de buurt?

Ik zie net de foto van Maui als pup voorbij komen op Instagram, hoe lief!!

We hebben nog geen waterblazer maar die staat zeker nog op het verlanglijstje. 

Ze blijft zeker goed in de buurt, hoewel het wel getraind moet worden staan Leo’s erom bekend dat ze makkelijk kunnen loslopen. Je kan alleen niet verwachten dat ze direct aan komen rennen als je het “hier” commando geeft, ze komt wel hoor maar wel op haar tempo haha. Dat bedoel ik dan ook wel met het zelfstandige. 

Leuk dat je ons volgt op Instagram! In mijn verhaal staat  nog net een filmpje van gister in het bos, dan zie je een beetje hoe ver weg ze gaat. (Spoiler: ze loopt het liefst tussen ons in) 

En een weinemeraner of inderdaad een dalmaat? 

Hoe zelfstandig zijn dalmatiërs? Dat vond ik bij de ridgeback namelijk een nadeel. 1 ridge waarmee we kennis hebben gemaakt was echt een schat, onwijze kroelkont, maar zo zei de fokker ook niet ras eigen. Bij de 2e fokker kwamen ze even buurten, maar gingen vooral hun eigen weg, niet heel erg in de buurt van de mensen, zodra ze werden geroepen ook een beetje twijfelend van nou zou ik?

Ik hoef geen zwaan kleef aan, maar een ras dat baasgericht is, graag in de buurt van de baas, maar zichzelf wel prima kan vermaken in plaats van steeds aan het werk gezet te hoeven worden.  Speels, graag mee uit willen, hoeft geen allemansvriend te zijn (mag wel), maar niet dat er hond agressie in zit, of terughoudendheid om kan slaan in angst agressie. 

Misschien vraag ik te veel en weet ik precies wat ik niet wil, maar niet wat wel.

Bij een rottweiler ben ik bang te zoeken naar een kopietje, omdat zij zo fantastisch was. Tegelijkertijd vind ik niet alle rottweilers leuk/mooi. Dus is een ras wat er juist wat verder vanaf staat misschien wel goed

Uh al aan de grote poedel gedacht? Slaat echt op alles wat je zegt hahaha

Ik heb ook een Leonberger. Mijn leonberger loopt als ze losloopt meestal bij mij in de buurt. In het begin trekt ze een paar sprintjes en daarna loopt ze eigenlijk altijd naast me. Doet tussen door haar eigen ding maar geniet erg van het samen wandelen. Daar doe je haar echt een ontzettend groot plezier mee. Ze is vriendelijk en open maar als ze iets niet vertrouwd laat ze dit wel weten. Ze is in huis ook graag bij me en ligt altijd aan mijn voeten. Ik vind het een heel makkelijke hond, naar mijn smaak iets te dakkelijk. Ik heb ook staffords en dan is zo´n makkelijke hond wel een hele lekkere afwisseling. 

Die leek me er wel heel ver vanaf staan, maar dat staan alle opties inmiddels denk ik. Laten we vroeger nou een kleine poedel hebben gehad! Ik vind ze vaak zo truttig, maar dat is natuurlijk puur het uiterlijk en hoe ze vaak getrimd worden

Weimaraner lijkt me teveel jachtinstinct te hebben en vraag me af of die gelukkig worden als "huishond" hoeveel je ze ook wilt/kunt bieden, jachttraining is niet iets wat me trekt.  Maak je een hond dan gelukkig als die zijn raseigenschappen niet in kan zetten?

Ik heb met zoveel mensen gewandeld die echt een beetje een vooroordeel hebben maar 200% overtuigt zijn na pampus gezien te hebben. 

Een kleine poedel heeft echt wel een ander karakter dan de grote poedel.

Als al je optie toch nog openstaan zou ik echt absoluut aanraden om met een grote poedel fokker te praten en te kijken. Voldoet in elk geval aan je eisen pakket. Alleen de vacht verzorging moet je absoluut niet onderschatten en ook maar net willen natuurlijk.

Ik ga eens zonder vooroordelen googlen, kennen wel een grote poedel fokker, ze hebben toevallig ook zelf een trimsalon, dat zou dan al "makkelijk" zijn.  

Je kan dan ook kijken naar de verschillende waterhonden.

Ik heb bv de Franse waterhond.

Heb je al eens gedacht aan de newfoundlander of Sint Bernardhond van de film beetenhoven 

Beide echt een flink maatje te groot