Klaar voor een nieuwe pup?

" Als ik heel eerlijk ben, snap ik de Friese Stabij niet zo goed in je rijtje. Ken veel mensen die 1 hebben, mijn schoonouders hebben er ook 2. Best zenuwachtige beestjes. Als ik dan lees wat jij nadelen vindt, zou ik eerder kiezen voor een Labrador.
 
En als je echt zo'n fan bent van de Rottweiler... 
 
Ik vind een heleboel rassen leuk, maar meer voor bij een ander Behalve dat een ras op zichzelf leuk is en een ander die leuk vindt, moet jij die vooral bij jou vinden passen  "

Jackie en Kiba:)

De Friese Stabij is inmiddels al afgevallen. Met het opstellen van het lijstje stonden we er echt heel open in. Buren hebben een stabij en dat is nogal een sulletje, dus niet ons ding.  Maar om te kijken of die "vooroordelen" klopte het toch een kans gegeven en bij een stabij fokker wezen kijken. Eenmaal daar ook echt geen klik, leuk voor een ander maar niet voor ons.

En ik begin dat gevoel bij de labrador ook wat meer te krijgen, niet écht een klik

Ja de rottweiler spreekt me natuurlijk nog steeds aan, maar daarbij weerhoud de gezondheid en voornamelijk de tumoren op jonge leeftijd waar je toch ook steeds vaker van hoort me. Vind ik dan alle rottweilers mooi & leuk?

Nee. Genoeg rottweilers gezien waar ik zelf niet zo gek van ben, niet zou hoeven hebben. Plus dat ze steeds vaker een korte(re) snuit krijgen, als maar een brede(re) kop. Ik kan me niet heugen dat ik gezegd heb een mooie hond te willen, maar het uiterlijk moet me inderdaad ook trekken haha.

Bij de rottweiler is dit de bouw en het grovere hoofd, geen te korte snuit maar ook niet te iel/spits. Prima schofthoogte en niet te log. Bij de rhodesian bijvoorbeeld vind ik ze een "statige" uitstraling hebben en dit weer mooi! Wel vind ik hierbij de bredere koppen wat je meestal bij de reuen ziet en een enkele teef mooier dan de smalle kop.

Puppy test al gedaan, niet alles wat eruit komt spreekt me aan, maar dat zal in theorie heus wel op bepaalde vlakken goed overeenkomen met wat we zoeken.

Een Duitse herder vind ik mooi om te zien bij een ander, maar niet bij mezelf en die rug is nou ook niet bepaald alles. Binnen de herders spreekt dan de Zwitserse witte herder ons wat het uiterlijk betreft toch het meeste aan.

Is de Tibetaanse Mastiff misschien een optie?
Waakse waardige eigenzinnige zelfstandige honden met karakter dus met persoonlijkheid. De vacht is geurloos als je heel af en toe wast en normale verzorging.Onbekend ras dus niet mega doorgefokt met de daarbij horende gezondheidsproblemen. Ze worden een jaar of 12 gemiddeld en dat voor een grote hond. Niet extreme gezondheidsproblemen zoals bij de Berner of Leonberger etc. Als je van een goede fokker koopt die de gezondheidstesten doet heb je echt wel een goede kans op een gezonde hond of je moet pech hebben.

Dat klinkt goed! We hebben nog geen witte herder fokker gevonden die er voor open staat om kennis te maken. Helaas lijken de meeste fokkers (ook bij andere rassen) hier nogal terughoudend in onder het mom van "ik heb geen pups en de lijst is vol". Ik zoek namelijk nu geen pup, maar wil eerst eens kennis maken met het ras. Dat ik de witte herder als nerveus en terughoudend omschrijf komt dus vooral door ervaringen die ik online heb gelezen

Dat is een goed idee! Hoewel wij wel voor een teef zouden gaan, is dat dan nog goed vergelijkingsmateriaal? Hondenshow heb ik ook aan gedacht, maar lijkt in tijden van corona nogal lastig

Daar ga ik me eens over inlezen! Zag dat het gewicht wel sterk uiteen kan lopen, wat is jouw ervaring hiermee?

En die grote "leeuwenkraag" wordt in sommige gevallen getrimd?

Dat klinkt beter! Die look a like leeuwen zijn namelijk niet zo m'n ding. Ik zal je eens een pbtje sturen, dank je!

Is een TM niet wat te heftig? 

De TM van de goede fokkers in West Europa zijn absoluut niet heftig. Ouders bekijken qua karakter en goed socialiseren is wel belangrijk. Vandaag nog een clubwandeling gehad op het Leesten te Apeldoorn. Grote groep TM. Mega druk met allemaal honden. Ook met zijn allen bij de kiosk gezeten. Gaat prima.

Ben ook altijd met onze TM op het plaatselijke hondenveld geweest. Iedereen kende ze.

Met de ervaring van de Rottweiler van de TS en wat aanspraak in de Rottweiler, de geurloze vacht, de grootte, is het denk ik best het onderzoeken waard voor de TS. Dat komt toch echt wel aardig overeen

Denk dat de woeste leeuwen die de Chinesen met name op internet plaatsen een heel verkeerd beeld geven.

Dat valt dan best mee ja. Ik heb ook veel verhalen gehoord van mensen met een TM (niet Chinees) die vrijwel geen bezoek meer kunnen ontvangen enzo, dat leek me wel heftig. 

Maar fijn om te horen dat dat dus wel meevalt! 

Ik las ook over hond agressie, maar daar zou volgens jou bij een goede fokker dus geen sprake van moeten zijn?

Hier een tijd terug ook op het punt gestaan om te wisselen van ras omdat de honden die ik op straat en in de les tegen kom in iets leken op mijn hond die net overleden was. Ook bezoeken bij fokkers liepen op een teleurstelling uit. Ik ben door gaan zoeken tot ik wel die lijn vond en de klik had. Merk dat veel rassen veranderen als ze populairder worden. Uiterlijk en innerlijk. Maar als je hart ergens ligt zou ik doorzoeken.

Zó. Dinsdag staat er weer een bezoek gepland aan een rhodesian ridgeback fokker. Inmiddels is de labrador ook afgevallen en blijft er zo dus nog maar bar weinig over van ons lijstje.

Benieuwd hoe het bezoek dinsdag verloopt en of de ridgeback misschien dan toch het ras is!

Als je het zo bekijkt is het eigenlijk zonde dat de TM van West Europa dus zo mild is... 

Ja ligt er denk ik een beetje aan hoe je het bekijkt. 

Sommige rassen, zoals ze “horen te zijn”, zouden niet gelukkig worden in een drukbevolkte maatschappij als Nederland. 

Voorbeeld: De drukke field trial labjes horen niet in het leven zoals een gewone huishond moet functioneren in de ogen van veel mensen dus komen er volle, trage showlabradors. Dat is ontzettend zonde van de pure schoonheid van het ras maar anders zouden er wel veel meer honden ongelukkig zijn in de situatie waarin ze wonen denk ik. 

Dat klopt en er zijn genoeg TMs die niet tolerant naar gasten en soortgenoten zijn hoor. Helaas zijn sommige fokkers, vooral in landen als Nederland, gaan fokken op een goldenretriever-karakter en hebben daar de nieuwe standaard van gemaakt, waardoor het oorspronkelijke karakter zo goed als verdwenen is. Ik zou echter nooit claimen dat enkel de goede fokkers degenen zijn die softies fokken, integendeel... Sowieso moet er altijd alsnog rekening gehouden worden met hun functie, je kan nooit garanderen dat een Tibetaan opeens vrij is van een waakinstinct, waar je die ook vandaan haalt.

En als ik heel eerlijk ben; een Tibetaantje die lekker los kan lopen in een groep met andere Tibetanen en sociaal is met alles en iedereen, dat kan ik geen Tibetaanse mastiff meer noemen. Persoonlijk houd ik me liever vast aan de "real-deal", zoals Norbu, al is hij voor zijn type zelfs aan de milde kant.

Ik begrijp dat andere mensen wel liever een huishondje willen, maar dan had ik liever gezien dat ze voor een ander ras gingen en de oorspronkelijke aard van de Tibetaanse mastiff respecteerden. Ik bedoel, ik zie niemand een poging wagen om de Kaukasische herder milder te krijgen. Je koopt en respecteert zijn aard of je blijft ervan weg.

Nou, dit dus. Het is ook erg zonde. Ze zijn met een belangrijk doel gefokt in hun oorspronkelijke gebieden en westersen maken er weer iets heel anders van.
Er is ook een erg geromantiseerd beeld ontstaan en die mentaliteit is best problematisch te noemen. Zo ken ik bekende fokkers die gewoon honden met een meer waaks temperament inslapen, "uit belang van het ras", want ze mogen niet agressief zijn. Grote onzin, wat is hun functie zeg?
En toch hè, doen heel veel fokkers, waaronder die mensen die gelijk de spuit pakken, en eigenaren alsof verwesterde honden hetzelfde zijn als de native honden. Ik zie het ook in de reacties hierboven: het ras wordt "oer" genoemd, geschiedenis wordt erbij gehaald, maar het moderne, verwesterde plaatje dat erbij beschreven wordt heeft nog maar weinig te maken met de oorsronkelijke honden.

Het mag van mij best milder, maar typische karaktereigenschappen moeten gewoon behouden worden. En men moet gewoon erkennen dat er nu verschillen zijn, dus hun goldenretriever-TM moet niet meer vergeleken worden met de harde werkers op het plateau.

Ik ben ook vaak genoeg aangesproken door mensen dat, nadat ik een omschrijving van Norbu heb gegeven, Norbu gedragsissues heeft en dergelijke, en dat dat absoluut niet kan. Ja, volgens de westerse standaard zeker, maar volgens de native standaard functioneert hij zoals het ras moet functioneren. Wel grappig dat ik dan ook weer lees dat als het "misgaat", het gewoon aan gebrek aan socialisatie en training is, dat bedoel ik dus.. Heel typisch westers. Als een TM typerende karaktertrekjes laat zien, wordt het bestempeld als ongewenst, als een probleem, als iets wat door de verkeerde opvoeding veroorzaakt is. Wat dacht je van instincten en genetica..? 

Ja, het mag duidelijk zijn dat ik het echt jammer vind dat men meer is gaan fokken naar een type huishond, dat zijn ze van oorsprong gewoon niet..

Spannend. Hoop dat er een klik is!

Heel off-topic maar wel een interessante discussie. Ik sta er zelf een beetje dubbel in. Natuurlijk zijn de oorspronkelijke raseigenschappen heel belangrijk. Maar als je ze uit hun oorspronkelijke situatie haalt, zijn die scherpe randjes vaak niet meer nodig. Honden worden een huishond doordat je ze in een huis gaat houden. En je moet rekening houden met je omgeving in dit drukke landje. Hier geen wakers (beetje dan) maar hoeders. En ik merk ook dat mijn honden niet helemaal passen in het beeld wat mensen van een hond hebben. Ze willen niet aangehaald worden door vreemden, kunnen gaan drijven en happen en blaffen naar alles wat ze niet begrijpen. Dat is een beetje een kwestie van opvoeden maar hoort ook gewoon bij ze en dan ben je al snel die baas met die lastige honden. Aussies worden niet voor niets beschreven als een lastig en pittig ras. Maar goed er zijn dus steeds meer Aussie fokkers die hele saaie, luie allemansvriendjes fokken. Daarmee verlies je ook het actieve, slimme en vrolijke en alles wat ze leuk maakt. Ik was twee jaar gelden bijna van ras overgestapt omdat ik alle jonge Aussies die ik tegenkwam saai en stom vond. Gelukkig nog een fokker gevonden die op het oorspronkelijke karakter fokt. Heb er nu wel mijn handen aan vol om dat allemaal in goede banen te leiden en het is geen hond die je overal probleemloos mee naartoe neemt, maar ik geniet. Dus ja, ik snap het wel dat de scherpe randjes eraf worden gefokt omdat het hond dan nu eenmaal beter past in ons drukke landje. Maar we slaan er wel enorm in door.  

(sorry TS maar misschien ook wel relevant voor de Ridgeback. Die heeft ook een oorspronkelijk karakter wat niet echt werkt in een drukke woonwijk) 

Geen sorry, juist interessant dit! Er zijn inderdaad voldoende rassen waarvan ik denk, leuk als je ruim woont en afgelegen, maar niet zoals wij in een woonwijk. Er wordt inderdaad vrij doorgeslagen in het van iedere hond maar een huishond willen maken. Soms zou het makkelijker zijn geweest als dit niet gebeurde en je enkel de gezelschapshonden prima als huishond kon houden in een drukke woonwijk.

Kies je voor een ras moet je wel de oorspronkelijke functie accepteren. Anders vind ik het persoonlijk ook maar sneu voor de hond. En levert dit voor beide, maar vooral voor de hond alleen maar frustraties op. 

Nou zijn de scherpe kantjes er in de meeste gevallen wel af, maar bijvoorbeeld de Tibetaanse mastiff zou ik naar inlezen niet aandurven. Ik denk echt niet dat zo'n hond hier gelukkig wordt en zelf vind ik het ook nogal tricky als ik lees over hond agressie of extreme bescherm drift van huis & haard. 

En het zelfstandige karakter met het doel te jagen op groot wild van de ridgeback, heb ik ook nog m'n twijfels bij of ze gelukkig kunnen worden in een drukke woonwijk, met veel andere honden en uitlaatvelden in de buurt. Allemaal dingen om morgen hopelijk verdere duidelijkheid over te krijgen.

Dit is een goede reactie. Had geen idee dat hetzelfde gebeurde binnen de Australian shepherd.

Dat de scherpe randjes eraf gaan zodra er geselecteerd wordt naar een type dat moet functioneren in een sociale samenleving is inderdaad logisch. Zelfs de westerse Tibetaanse mastiffs met een sterker waakinstinct functioneren alsnog heel anders. Een milder temperament begrijp ik, maar ik wil zelf het ras nog wel kunnen herkennen; het moet dus nog steeds fit for function zijn naar mijn mening.
Maar zodra mensen naar zo'n extreem uiterste gaan fokken, dan weet ik niet wat zij verstaan onder "liefde voor hun ras". Naar mijn mening zou je hun oorsprong en aard moeten omarmen en behouden. En als je vervolgens na al die veranderingen alsnog gaat pronken met hoe authentiek je honden zijn, ja, dan zorg je er voor dat er een totaal verkeerd beeld geschetst wordt.

En dat zie ik nu ook gebeuren en daar wil ik lezers voor waarschuwen. Het lijkt net alsof ik over een lieve labrador aan het lezen ben. Dat is gewoon niet het geval. Natuurlijk past het bij een aantal exemplaren en dit is het ideaalbeeld van de Nederlandse fokkers, maar het heeft niks meer te maken met het oorspronkelijke type. Mochten mensen dit plaatje geloven en ze kopen een native, dan resulteert dat snel in inslapen of herplaatsen.

Volgens die beschrijving doen de inheemse mensen op het plateau het dan ook helemaal fout met hun agressieve kettinghonden, maar toch vergelijken diezelfde mensen hun hond met die van hen. Ik vind het eigenlijk gewoon een grote belediging naar hen toe. 

En deze informatie is zeker van belang voor TS als zij het ras overweegt, voor iedereen die dit ras overweegt. Zij moeten dan gewoon rekening houden met een hond die geen visite toelaat, die soortgenoten het liefst de hemel in stuurt, die niet goed kan omgaan in sociale omgevingen. Kortom; bereid je voor op het "ergste", of beter gezegd: "op het meest typerende karakter". Ja, ook in de westerse populatie zitten ze er tussen. Ze zijn wellicht makkelijker te handelen vergeleken met de natives, maar ze zijn niet iets om als een golden retriever te beschrijven. 

Het is prachtig, die TM-wandeling van de club, maar het is een erg geromantiseerd beeld en niet realistisch als we naar het algehele plaatje van het ras kijken.

Toevallig dat dit ook aan de orde komt, ik ben namelijk nu ook bezig met het schrijven van een artikel over de verschillen in temperament, etc.

Tegelijk denk ik dat het leven voor de TM's die los met elkaar rond scharrellen wel makkelijker en relaxter is in ons drukke land. En dat een scherpe TM waarschijnlijk gelukkiger is op de steppe (of een groot terrein) Maar met je eens dat het belangrijk is om beide kanten van het ras te beschrijven. En er bij de aanschaf niet blind voor te zijn.  En de nadelen juist soms ook zijn wat een ras uniek en leuk maakt. Ook qua Ridgeback ken ik echt uitersten. Een heel lief, makkelijk vrolijk teefje en een pittige reu die absoluut niet met andere honden kan. Ik vertrouw fokkers die dat benoemen. Dat die kans er gewoon is. De maatschappij denkt vaak dat je met goed opvoeden van ieder ras een goed luisterende, brave, sociale hond kunt maken. Heel vaak wordt een GT ingeschakeld voor gedrag dat gewoon bij een ras hoort (help mijn border drijft, mijn beagle kan niet loslopen en mijn husky kan niet alleen zijn). Maar dan ga je volledig voorbij aan de eigen persoonlijkheid van een ras. 

Qua kleuren komen de Beauceron (een Franse Herder) en de Rottweiler wel overeen. Qua karakter zijn er gelijkenissen, maar toch ook wel verschillen.   Maar een Rottweiler is stabieler, minder snel nerveus/angstig.   Als je schrijft dat je een Zwitserse Herder al nerveus vindt zou ik inderdaad niet voor een Beauceron kiezen.  Het zijn fantastische honden hoor, maar het duurt heel lang voor ze volwassen zijn, dan worden ze wel wat stabieler ook. Beaucerons zijn wel sociaal, ik vind ze van nature socialer dan een Mechelaar of een Duitse Herder. Dit laatste hangt natuurlijk veel af van je aanpak en opvoeding, maar ze lijken mij iets gemakkelijker te socialiseren dan bepaalde andere Herders.  Al kan je met een Rottweiler ook gemakkelijk naar een losloopbos, mits goede socialisatie. 

Natuurlijk is elke hond anders zowel bij Rottweilers, Mechelaars of Beaucerons heb je stabielere en mindere stabielere honden. Bij de 3 genoemde rassen...  heb je ook honden die sneller of trager volwassen worden en bij elk ras komen honden voor, waarvoor je een extra handleiding nodig hebt.  

Wat Ridgebacks betreft, heb ik geen rechtstreekse ervaring. Ik heb al bange en heel stabiele ridgebacks tegengekomen, sociale en minder sociale. Wat ik weet van een schoonzus van mij, die een Ridgeback heeft: Ze zijn aanhankelijk maar ook koppig, de ene blijft prima bij zijn baas maar de andere krijgt zijn jachtdrift moeilijker onder controle en dan komt ook de koppigheid ook naar boven. Ze hebben ook duidelijk leiding nodig. Enfin, dit laatste is wat men mij dus verteld...  maar zelf geen ervaring. 

Mijn persoonlijke slotconclusie:  Als je een goede ervaring hebt met een Rottweiler die je voldoende sterke leiding kan geven, is een Ridgeback zeker een optie.   Maar toch, zou ik opnieuw voor een Rottweiler kiezen.  Het voordeel van een Ridgeback lijkt me we wel dat de mensen je minder snel gaan ontwijken omdat een Ridgeback bij veel mensen minder dreigend overkomt en de Rottweiler helaas (maar vooral ONTERECHT) een slechte naam en reputatie heeft. 

Gelukkig zou ik niet voor een ander ras kiezen, omdat mensen me anders zouden ontwijken. Al ben ik echt wel bekend met de vooroordelen betreft rottweilers, hier waren wij toch vaak degene die dan maar even omliepen om aan zulke mensen te ontkomen.

Wat zou voor jou de reden zijn om voor een rottweiler te gaan en niet voor een ridgeback?

Vanmorgen weer een beter beeld gekregen van de ridgeback en ook nog even met de pups van 4 weken mogen knuffelen!

Staat nog steeds open als optie, dus we hebben nog genoeg om over na te denken