Uit huis en waar gaat Senna wonen?! Wie kan mij helpen

Hallo allemaal,

Mijn naam is Fleur en ik ben 22 jaar. Op dit moment woon ik nog thuis bij mijn moeder met mijn hond Senna van 4 jaar. Vanaf Oktober ben ik van plan samen te gaan wonen met mijn vriend in een appartement bij ons in de buurt. Maar nu is er een probleem.. 

Vanaf het moment dat mijn vriend en ik besloten hebben samen te gaan wonen, ben ik ervan uit gegaan dat mijn hond uiteraard met mij mee ging. Het is immers mijn hond. Mijn vriend en ik hebben hier verder niet over gecommuniceerd, tot het moment kwam dat de ouders van mijn vriend met het voorstel kwamen het appartement voor ons te kopen, zodat wij deze maandelijks af kunnen betalen. Zij zijn van plan hierin te gaan wanneer mijn vriend en ik op den duur groter willen gaan wonen.

Nu kwam mijn vriend laatst met de mededeling dat zijn ouders pertinent GEEN hond in het appartement willen hebben en dat hierover communiceren geen optie is voor hen, zij zeggen bij dit standpunt te blijven. 

Zelf vind ik dit nogal een behoorlijke beslissing die zij nemen voor iemand anders (mij en mijn hond in dit geval). Daarbij komt ook dat mijn moeder ziek is, zijn heeft MS en is niet in staat de hond zelfstandig uit te laten. Ik zit nu voor een enorm dilemma van wat ik nu moet doen. Ik wil heel graag verder met mijn vriend en samen wat moois opbouwen, maar ik kan mijn moeder niet achterlaten met mijn hond. Hier voel ik mij ook niet prettig bij. De optie om mijn hond een ander adres te geven is een no-go voor mij. 

Is hier iemand die een oplossing weet? Of tips heeft hoe ik deze situatie het beste aan kan pakken? Ik zie door de bomen het bos even niet meer en weet door alle emoties op het moment niet wat wel en niet te doen.

Ik hoop op jullie reacties! Alvast heel erg bedankt..

Groetjes Fleur

Ik zie het probleem niet echt. Je gaat samenwonen met je vriend, dus jullie kiezen toch zelf waar je gaat wonen? Je hoeft je schoonouders er niet bij te betrekken. Dus zoek een andere woonst dan dat appartement, en vul jullie leven in zoals jullie dat zelf wensen. 

" Ik zie het probleem niet echt. Je gaat samenwonen met je vriend, dus jullie kiezen toch zelf waar je gaat wonen? Je hoeft je schoonouders er niet bij te betrekken. Dus zoek een andere woonst dan dat appartement, en vul jullie leven in zoals jullie dat zelf wensen.  "

Alaska's Finest!

Eens!

Ook mee eens.

Jullie zij jullie eigen keuzes te maken. Dus ook om zelf voor jullie samen een geschikte plek te vinden zosat de hond wel mee kan.

Dan komt er wel weer een ander huis. Het zal belachelijk zijn als in "jullie" huis eerst alles overlegt moet worden. Zo zou het van mij al helemaal niet meer hoeven. Ik ben samen met mijn hond en we gaan samen uit huis of niet. Ik zal mijn hond nooit weg doen om deze reden. 

" Ik zie het probleem niet echt. Je gaat samenwonen met je vriend, dus jullie kiezen toch zelf waar je gaat wonen? Je hoeft je schoonouders er niet bij te betrekken. Dus zoek een andere woonst dan dat appartement, en vul jullie leven in zoals jullie dat zelf wensen.  "

Alaska's Finest!

Klopt, ik zou ook zelf graag iets anders gaan zoeken. Mijn vriend voelt alleen dat hij dit niet kan maken tegenover zijn ouders. Het voelt voor hem zo dat zij dit voor ons hebben ‘geregeld’ en mijn vriend niet anders kan dan daar in de appartement gaan.. 

Inderdaad,  zoals je beschrijft is het een voorstel van je schoonouders. Je hoeft er niet op in te gaan als het voorstel je niets lijkt. 

Wat vindt je vriend ervan, dat jij voor de keuze komt te staan wat je moet doen met je hond?

Ik neem aan dat hij ook het beste voor jou wil?

Mijn vriend vindt het erg. En hij heeft met zijn ouders gesproken (zonder mij) en gezegd dat het niet de bedoeling was de hond 24/7 in huis te nemen maar zo nu en dan een dag en een nacht om mijn moeder te ontlasten. Zelfs dit keuren zij af. Inmiddels heeft mijn vriend al wel toegezegd het appartement te willen huren van hen.. ik sta nu dus zelf voor deze keuze..

Maar dat is toch geen fijn begin dan om te gaan samen wonen.

Je zou beginnen met een soort wrok tegenover je schoonouders dat ze je hond ontnomen hebben.

En die wrok kan zich ook naar je vriend gaan richten, omdat hij het heeft laten gebeuren.

Het samenwonen begint al niet meer zoals je had gehoopt,  en er wordt eigenlijk geen rekening met je gehouden. 

Je moet je maar aanpassen. 

Maar wat wil je zelf?

Wat is jou het meeste waard?

Je vriend, je schoonouders, de woning , je hond, je zelf respect, je eigen inbreng?

Bedankt voor je reactie. Ik zal inderdaad nog om de tafel gaan met hen en het op die manier stellen. Ben zeer benieuwd naar de reacties.. ik mag toch hopen dat ze bij draaien. Eigenlijk is deze keuze niet te maken. Het is dan of mijn vriend, of mijn hond en mijn moeder..

Het is natuurlijk een prachtig aanbod van je schoonouders. Ik ken ze niet, maar het zou zo kunnen zijn dat zij zich erg blijven bemoeien met jullie leven.

"Een rode muur?  Nou, dat vinden wij niet goed hoor!"   "Willen jullie alsjeblieft geen blauwe keuken nemen, want dat vinden wij erg lelijk."

Euh?

Je bespreekt toch gewoon met je vriend hoe jullie je toekomst zien? 

Maar misschien wil ie zelf geen hond, en draait het daar om? Dan ga je daarover in gesprek met hem, bespreek jullie wensen, praat het onderling uit.

Nu je het zo onder elkaar zet is het wel heel heftig. Inderdaad wat is mij het meeste waard.. ik houd ontzettend veel van mijn vriend maar vind het verschrikkelijk hoe hij dit allemaal laat gebeuren.. mijn schoonouders kunnen mij om eerlijk te zijn niets schelen, maar heb er helaas mee te dealen.. mijn hond is alles voor mij en ik kan het mijn moeder niet aandoen haar alleen te laten met de hond. Ook mijzelf zou dit niet goed doen. Mijn zelfrespect is wel gedaald nu. Probeer deze weer terug te vinden maar merk dat dit lastig is nu ik in zo’n situatie beland ben. Het voelt voor mij alsof ik nu moet kiezen tussen mijn vriend en de hond.

Ik vind het nogal wat dat je vriend je voor deze keuze stelt en zelfs al toezegging heeft gedaan aan zijn ouders. 

zijn jullie al lang samen ? 

De hond was er eerder dan het appartement... ik zou echt kijken of je je vriend kunt overhalen om iets leuks samen te zoeken en niet afhankelijk te zijn van je schoonouders. 

Ik was hier heel snel klaar mee. Meneer moet maar wat ruggengraat tonen naar pappie en mammie en NEE zeggen. En anders zwaaide ik hem uit. 

Wat denken zijn ouders nou helemaal zeg bah! 

Het is ik EN mijn honden of helemaal niks.

Hi Fleur, ik ben zelf ook 22 en toen mijn vriend en ik wilde gaan samenwonen gaven mijn ouders mij hetzelfde aanbod.

Mijn vader zou het betreffende appartement gaan verhuren als wij er dan weer uit zouden gaan. Echter wilde mijn vader geen huisdieren in het appartement en aangezien ik wel graag dieren wilde, heb ik het aanbod afgeslagen en zelf een huis gekocht. 

Als je voor het eerst gaat samenwonen is een goede start erg fijn, anders blijft het altijd een beladen iets. Ik zou dus als ik jou was voor jezelf kiezen, het gaat namelijk over jouw leven en geluk. Je geeft zelf aan dat je moeder door haar ziekte niet meer in staat is om voor je hond te zorgen en de hond herplaatsen is geen optie. Dan is dat toch je antwoord? Dan maar een andere woning 

" Het is natuurlijk een prachtig aanbod van je schoonouders. Ik ken ze niet, maar het zou zo kunnen zijn dat zij zich erg blijven bemoeien met jullie leven.
"Een rode muur?  Nou, dat vinden wij niet goed hoor!"   "Willen jullie alsjeblieft geen blauwe keuken nemen, want dat vinden wij erg lelijk." "

jantien

Dat vind ik zelf ook lastig in te schatten. Wel zijn ze veel weg, en dus zal er niet veel ‘opgelet’ worden verwacht ik. Wel is het inderdaad een gegeven dat als wij hiermee instemmen, er meer van dit soort ‘bemoeienissen’ zullen komen.. bedankt voor je reactie.

Ik wil niet lullig overkomen maar het klinkt een beetje alsof je vriend zijn ouders voor hem laat beslissen,

Beetje een moederskindje misschien?

Bedankt voor je reactie.

Mijn vriend en ik zijn nu 5 jaar samen. Hij kent onze hond dus net zo lang als ik, al vanaf dat Senna een puppy was. 

Ik heb meerder malen met mijn vriend gesproken en hem gevraagd of het voor hem een optie is samen iets te zoeken. Hij blijft bij het feit dat hij in het appartement gaat omdat hij voelt dat hij het niet kan maken tegenover zijn ouders het aanbod ineens af te slaan. 
Nu ik dit zo schrijf zie ik dat het eigenlijk belachelijk is dat hij hiervoor kiest en mij voor dit dilemma laat staan..

Hij is bang zijn vader te doen teleurstellen. Zijn vader duldt absoluut geen tegenspraak van zijn kinderen, en hier gehoorzaamt mijn vriend naar.. lastige situatie. Al ben ik wel iemand die er tegenin gaat. Heb daarom ook geen goede verstandhouding met mijn schoonouders..

Wel, da's dan duidelijk: blijkbaar vindt ie het appartement belangrijker dan jou want hij kiest voor het appartement.

Trek je conclusies. 

Je hebt zeker een punt. Ik ben heel bang, en zou hier wel kapot van zijn, dat dit uiteindelijk moet gebeuren.. vooral met dit soort beslissingen kom je erachter of je op dezelfde lijn zit of niet. En kennelijk denkt mijn vriend heel anders als ik. Ik zou mij hard maken voor het feit mijn hond mee te nemen. Mijn vriend legt zich er bij neer en gaat compleet aan mij en mijn moeder voorbij.. 

" Wel, da's dan duidelijk: blijkbaar vindt ie het appartement belangrijker dan jou want hij kiest voor het appartement.
Trek je conclusies.  "

Alaska's Finest!

Bedankt. Klopt, ik zie het ook zo. 
Ik ga nog proberen met zijn allen in gesprek te gaan en mijn eigen mening te uiten. Komt hier niks uit en steunt mijn vriend mij hierin niet, dan is dat wel een moment dat ik voor mijzelf moet kiezen. Hoe hard ook. Maar dan gaat het niet.. bedankt voor je verhelderende woorden!

Ik zou nog even niet gaan samenwonen. Je vriend zal eerst moeten leren dat hij zelf mag kiezen wat hij doet met zijn leven.

Sterkte hoor.

Wat is de reden dat de ouders van je vriend geen hond in dat appartement willen? Jullie gaan er toch wonen; zij niet zolang jullie daar wonen. Zij hebben daar toch geen last van?

Staat in de statuten van de Vereniging van Eigenaren iets over het houden van huisdieren?

Dankjewel voor je reactie. Fijn dat je de situatie goed kan begrijpen omdat je het zelf hebt meegemaakt. Bij ons is alleen het verschil dat mijn vriend zijn vader niet wil teleurstellen en in het appartement wil gaan. Hij is bang zijn vader boos te maken als hij het aanbod nu nog zou afslaan. Wel gaat hij hier compleet voorbij aan mijn gevoelens en mening. Maar zoals ik al uit meerdere reacties heb opgemaakt, is dit een keuze die ik voor mezelf moet maken en moet afwegen waar mijn belangen liggen en hoe hoog mijn eigenwaarde nog is. In ieder geval bedankt voor je reactie!

Hopelijk kun je een goed gesprek met je vriend hebben.

Dat hij echt een keuze moet maken.

Of een leven met jou, met jullie eigen beslissingen en eigen invulling van leven.

Of een leven waarin zijn ouders een vinger in de pap zullen hebben.

Jouw keuze is al bepaald:  jij wilt gewoon een eigen leven samen met je vriend

Nu is het aan jouw vriend: wil hij dat ook of blijft hij erbij dat zijn ouders deels jullie leven blijven bepalen?

Jullie moeten hier samen uitkomen anders kun je al niets eens beginnen!

Senna en jij zijn een totaalpakket, een team. 

Als jouw vriend een toekomst met jou ziet, zal hij best tegen zijn ouders in kunnen gaan. Net zoals dat jij en Senna een team zijn, is het als het goed is zo dat jij en je vriend ook een team zijn. En bij ruzie hoort het niet zo te zijn dat het hij tegen jou is, maar jullie samen tegen het probleem. En als hij dat niet zo ziet, moet je je inderdaad misschien wel afvragen of je jezelf voor een lange periode met hem ziet wonen. 

Ik denk dat het verdriet om het weg moeten doen van je beste maatje geen goede basis is van de volgende stap in je relatie, dit zal op ten duur de relatie de das om doen en dan heb je je vriend en Senna niet meer. 

" Wel, da's dan duidelijk: blijkbaar vindt ie het appartement belangrijker dan jou want hij kiest voor het appartement.
Trek je conclusies.  "

Alaska's Finest!

Inderdaad. 

Tijd voor de vriend om volwassen te worden.