Dyuna & Tiamo 'update'

Wij hebben sinds 3.5 week ong een duitse herder pup. Zij is nu 11,5 Week oud.

Vanaf begin getracht stapje voor stapje de bench aan te leren hetgeen geen succes bleek. Ondanks dat het deurtje openstond werd zij telkens wakker als ik er ook maar 5 cm vandaan ging. Naderhand getracht het deurtje toch dicht te doen omdat ze niet aan haar rust toe kwam..dit resulteerde dat ze vast kwam te zitten met haar mondje..gevolg daarop; een varikennel aangeschaft. Hier kan zij haar tanden moeilijk inzetten en moet zeggen dat ze nu beter slaapt.

Opvallend vind ik dat het een nogal erg vocale pup is. Wij hebben de woon en eetkamer met een puppyren afgescheiden omdat ze de katten en de oudere hond niet met rust laat. Weliswaar loopt ze dikwijls samen met de oudere hond echter ondanks correctie van hem blijft ze hem belagen met fysiek cobtact en blaffen. Ze lijkt niet onder de indruk van de corrigerende signalen van de oudere hond.

Ook is ze al een aantal keren gecorrigeerd door de kat, ze deinst een sec terug en gaat er met vol geblaf weer tegen aan.

Voor de rust van alles en iedereen zit zij zo nu de dan in haar puppyren wat het woonkamer gedeelte beslaat. Daat staat de varikennel en ligt allerlei speelgoed. Evengoed als de kat of oudere hond ook maar langslopen vliegt ze tegen de ren aan met behoorlijk wat geblaf. Van begin af aan ben ik consequent met 'Af' maar dit lijkt nog vreemd voor haar.

Dit zelfde geldt idem als we naar boven gaan ivm het nog niet lang alleen kunnen blijven. Zodra zij boven op de overloop los loopt schreeuwt, jankt en blaft ze de boel bij elkaar omdat de deur van de kamers dicht zijn, ik sta er overigens gewoon bij maar daar is het haar niet om te doen. Dit zelfde herhaalt zich buiten aan de riem, ziet zij iemand lopen waar ze niet bij kan komen schreeuwt ze alles bij elkaar. Ik blijf dan staan en negeer haar volkomen totdat ze kalmeert, dan lopen we verder.

Zij slaapt snachts boven in de bench en omdat zij nog niet kan en mag traplopen draag ik haar. Ook dit is bijna onmogelijk en gevaarlijk te noemen. De dame in kwestie gaat zo te keer op mijn arm op de trap om maar los te komen dat ik haar moeilijk kan houden.

Het lijkt er m.i op dat deze dame nogal koppig is en graag haar stem gebruikt om haar zin te krijgen.

Ze gaat overigens een paar keer per dag kort mee naar buiten, enerzijds om te oefenen anderzijds om ff te wandelen. De auto is ze reeds gewoon en buiten schoolvakanties om gaat zij dagelijks mee in de auto. Ook loopt zij regelmatig kort in de tuin om haar dingetjes te doen.

Qua speelgoed heeft ze oa ook een wobbly kong, ook hier zet ze haar stem op zodra de snoepjes niet snel genoeg eruit komen.


Wat kan ik hiermee? Negeren heeft er inmiddels toe geleid dat ze zichzelf al vaker pijn heeft gedaan, reden voor oa de varikennel. Ze slaapt sinds 1.5 week gemiddeld 1.5 tot 2 uur en is dan ong een uur tot 1.5 wakker en dan herhaalt de slaap zich weer.

Zij kent inmiddels het woordje Nee, echter blijft zij herhaaldelijk bijv aan de plant happen. Ze stopt als ik Nee zeg, ik beloon en bied haar iets anders aan welke ze weigert en vervolgens hapt ze weer in de plant. Dit herhaalt zich telkens overnieuw. Is dit 'ik ben puppy en snap het nog niet' gedrag of is dit 'ik ben puppy en daag je uit' gedrag?

Overigens heeft ze al wat minder verlatingsangst en kan ik haar gerust soms beneden in de varikennel laten om mezelf te verzorgen, wat dat betreft goede progressie gemaakt.


Tips en adviezen zeker welkom!

Waarom mag ze slechts zo kort buiten? Trek er lekker op uit met de pup, de natuur in. Natuurlijk moet je geen vele kilometers gaan maken, maar samen leuke dingen ondernemen die op maat van een hond zijn: verstoppertje spelen tussen de struiken, snuffelen en snuisteren in het bos, door het hoge gras banjeren, molshopen uitgraven, een sprintje trekken, over een omgevallen boomstam klauteren, enz. 

Geef je pup buitenshuis genoeg uitdaging, qualitytime, beweging. En dat hoeft niets wild en snel te zijn waar ze van gaan stuiteren, nee, actie op een ontspannende en interessante manier. Zo worden ze voldaan, lichamelijk en mentaal.

En dan is het makkelijker om binnenshuis 'rust' aan te leren. Leren kalm zijn, zich beheersen, meedraaien in het gezin zonder een drammertje of dwingeland te worden. 

Mij lijkt 15 min tot 20min afdoende per keer gezien haar leeftijd. En natuurlijk leuk al die genoemde activiteiten maar zeker niet haalbaar elke wandeling..

Ik vermoedde dat mijn woordkeuze 'kort' al op eigen wijze zou worden geinterpreteerd. Het is en blijft een jonge pup die op 15 min tijd nogal behoorlijk buiten alle kanten op stuitert met takken (haar hobby)..ze is daarna ook zichtbaar moe...nog meer doen als wat ik al doe plus het feit dat ze in de tuin ook regelmatig rondbanjert zou ik zeggen aan beweging/uitdaging geen gebrek.

Daarbij, heb ook een kind, het kan helaas niet alleen om de pup draaien, hetgeen de afgelopen 3,5 week wel het geval is. Ok, dat weet men met een pup maar dagelijks bovengenoemde activiteiten doen is gewoonweg niet haalbaar.

Zojuist ook weer terug van een wandeling, bij het speelmomentje wat ik als laatste doe ter afronding van de wandeling stuitert ze 5 min en gaat vervolgens liggen. Ze is dan niet meer vooruit te branden..negeert ook elke roep en knabbelt al liggend alleen op een stokje.

Komt ze van een goede fokker die de honden  socialiseert en uitkiest op gezondheid en karakter (wat kalm en zelfverzekerd hoort te zijn)? 

Een hond negeren kan voor alle partijen heel frustrerend zijn, je kan wel het gedrag negeren maar de hond zal begeleid moeten worden.

Mijn eerste eigen hond was ook een duitse herder en ook van huis uit ken ik ze als toch wel zelfstandige honden die idd niet graag gedragen worden. 

Misschien anders een tijdje beneden slapen als traplopen echt te gevaarlijk voor haar is?

Ik was zelf een stuk langer met haar buiten, ze kon daar waar we liepen gewoon los lopen, maar een lange lijn is ook prima, gewoon lekker overal laten snuffelen en ontdekken, dat kan echt geen kwaad. 

Verder misschien toch meer gaan begeleiden? Als ze iemand ziet nog voordat ze gaat gillen, trekken etc. afstand maken en haar evt. afleiden door bijv. wat lekkertjes te strooien waarnaar ze kan zoeken (dat leidt af en kalmeert).

Het is wel een soort hond dat graag regelt en erbij wil zijn, dus dat is wel iets om rekening mee te houden. Ik  zou haar zoveel mogelijk zelf laten bepalen waar ze slaapt en wil zijn maar dit wel gaan begeleiden. Nee en af roepen is misschien te onduidelijk voor haar, en zorgt ook voor meer opwinding dat zou ik zo min mogelijk doen.

Rustig bij haar zitten en het omdraaien, dus zoiets zeggen als: goed gezien hoor, dat is de oudere hond (naam van de hond) 

http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien

Ik loop met een 12 meter lange lijn buiten zodat ze zich vrij kan bewegen. Dit gaat overigens ook goed en zolang we niemand tegen komen loopt ze netjes bij mij of eromheen.

Zodra ik haar met lekkers wil afleiden  lukt dit niet altijd. Ze is nogal redelijk gefocussed op wat zij ziet. Dit geldt binnen met oa de katten idem...ik doe zo gek als een clown, maak de gekste geluiden, toch blijft haar focus op de andere hond en katten. Ze mag overigens vrij slapen waar ze wilt, vermits zij apart zit van de andere hond, anders gaat ze nimmer slapen. Iets waar ik wel al achter ben dat ze begrenst moet worden.

Ik merk wel al dat het een dame is die zich niet graag de les laat lezen. Zodra ik haar ergens weg pak en afleid(ander speeltje) omdat ze ergens in bijt wat ze niet mag, bijt ze mij gelijk. Waarnaar ze volhardend door gaat in datgene te bijten waarvoor ik haar weg heb gepakt.

Vergeten erbij te vermelden; wat ik overigens wel vaker doe is haar naar de kat begeleiden en haar laten snuffelen en dan roep ik de naam van de kat..

Zij komt van een erkende fokker. Pup heeft ook fci stamboom

Nog een praktisch vraagje; de pup speelt uiteraard graag in de tuin echter pakt zij telkens steentjes, eet onkruid, trekt gras eruit, eet takjes, zaden enz enz. In hoeverre is dit echt schadelijk? Ik loop er constant achteraan om alles uit haar mond te halen en zij lijkt dit nu natuurlijk geweldig te vinden en maakt er een spelletje van.

Is het zaak om ook dit te negeren? Vind het nogal creepy wat betreft de steentjes nl

Dat je hond moe zou zijn van 15 minuten buiten-zijn, lijkt me sterk voor een energieke, gezonde hond. Wel kan de wandeling inhoudelijk niet bij haar passen, waardoor ze gaat liggen en niet meer verder wil. Dus bekijk je wandelingen inhoudelijk: wat er van haar gevraagd wordt, hoe de omgeving is, hoe je zelf bent, en in hoeverre dit allemaal beantwoordt aan haar behoeften.

Bijvoorbeeld: als ze snel gefrusteerd of opstandig is, beperk dan dingen als commando's, aan de lijn meelopen, aandachtsoefeningen, externe prikkels, enz. Waarmee ik niet wil zeggen dat dit nooit mag, maar wel met mondjesmaat. Zodat het aangenaam blijft en ze er niet vervelend van wordt.

Bouw rustpauzes in tijdens de wandeling: even lekker lopen, dan samen zitten op een bank en naar de wereld kijken. Of even in het gras een appeltje delen. 

Ook dit is qualitytime én ontspannend.

En vat dit aub niet op als verwijt of kritiek. Ik heb hier zelf mijn handen vol gehad met een pittige, bazige pup. Die kon je gerust een draak uit de hel noemen, zo'n felle donder dat was. Dus ik heb heel erg moeten zoeken naar de juiste balans tussen wat ik van haar vroeg en wat ze zelf nodig had. 

Maar ik heb geleerd: wat je haar geeft, krijg je ook terug. Een fair-play, zeg maar. Dus leren waar je hond behoefte aan heeft en daarin investeren, en vanuit dat voldane gevoel kan je veel beter gaan werken aan wat jij van haar verlangt (zelfbeheersing binnenshuis). En dat ga je idd moeten begeleiden, door duidelijk te zijn in wat je wenst en niet wenst.

Bij ons was dat bijvoorbeeld: geen gedram, geen geklier, geen gepiep en gejank. Maar daar stond wel genoeg qualitytime (vanuit de hond zijn perspectief) tegenover, want anders kreeg je een baldadige, opstandige hond in huis.

tjah ik ken dat van de tuin..gaatjes werden gaten en later bijna tunnels..takjes werden fruitbomen..hekwerk vernietigen, grind steentjes lag overal..hier en daar op groene plekjes ontlasting..werd er helemaal moedeloos van.

Oplossing voor ons was : De tuin helemaal betegelen, klaar geen gedoe meer :)

@alaska; ik vat het zeker niet op als kritiekben juist blij met andere inzichten. Ik heb in het verleden 2 oud duitse herders gehad, echter waren deze al 1,5 jaar toen ik ze adopteerde.

Ik heb mij zeker ook gerealiseerd dat het opvoeden van een pup een dagtaak kan zijn, af en toe loop ik alleen wat vast of ik het juist doe.

De pup is nl mede als maatje later bedoeld voor mijn zoontje met beperking. Ik probeer het daarom zo juist mogelijk te doen voor alle partijen.

Ik zal idd inhoudelijk eens kijken naar de wandelingen. 

@Damper; is het heel erg dat ik toch wel moest lachen met je post? ik kan het mij al helemaal voorstellen.

Mijn tuin is gedeeltelijk betegeld echter eet ze zelfs het onkruid tussen de voegen op.

Omdat ik hier geen spelletje van wil maken en zij zich simpelweg niet laat afleiden door een stukje boterhamvlees vroeg ik mij af in hoeverre ik dit moet toelaten? Ze is inmiddels al zover dat als ik iets uit haar mond wil pakken ze zich op de grond gooit. Alsof ze een tantrum krijgt.

Hoe ga ik correct om met dat geschreeuw van haar? Ze blèrt bijvoorbeeld al bijnde achterdeur, ik in de veronderstelling dat ze plasje moet doen, blijkt het om ongein uit te halen in de tuin. Doordat ik dus de deur heb open gedaan heeft zij bevestiging dat het werkt. 

Ik wil haar ook niet steeds aan het lijntje naar buiten laten omdat haar dit ook enorm begrenst.

Hetzelfde geldt voor anderen zaken oa eten klaar maken; ze gaat als n dolle te keer. Ik wacht en negeer haar tot ze rustig is, echter staat ze dan te hijgen vooraleer ze haar eten kan krijgen.

Ik heb geprobeerd haar eerst in de varikennel te doen en dan pas eten maken maar dan zet ze haar tanden weer in het ijzerwerk waardoor ik moet oppassen dat ze zich niet vast zet.

Ik zou toch enkel aangelijnd met haar buiten gaan, oftewel grasstrookje aan de overkant, oftewel in de tuin. Geen plasje ? Gewoon terug naar binnen. Je leert anders inderdaad om alles bij elkaar te schreeuwen om te mogen spelen in de tuin. Er bestaan ook belletjes die je op neushoogte kunt bevestigen aan de muur zodat je je hond kan leren om te 'bellen' om buiten te gaan, kwestie van de 'vocally gifted' onder ons niet te veel te stimuleren om te blaffen. Ik heb mijn hond geleerd om te brommen ('hurrrrr') als hij iets wil, omdat het een ras is dat makkelijk neiging krijgt tot keffen en dat wil ik niet hebben in huis.

Verder lijkt het me handig om met je hond te werken aan zelfbeheersing. Bvb als hij naar een bepaalde ruimte wil, hem eerst te laten zitten en je aan te kijken en dan pas door te laten als hij kalm is, of bvb zelfde met speeltje gooien, eerst zitten en je aankijken en dan pas weggooien. Je kan op heel veel verschillende manieren hierop trainen en de beloning is dan je stem in combinatie met wat ze wilden (door de deur mogen, het speeltje laten weggooien,...). Je hond negeren is voor hem heel frustrerend, maak duidelijk wat je wil van hem en wacht tot hij kalm is :) 

@L. Zij moet van mij altijd eerst bij de deur zitten. Dit gaat natruurlijk nog niet van harte want haar enthousiasme cq drammerig gedrag maakt dat zij telkens weer opspringt tegen de deur. 

Ik begrijp dus dat ik voor het plasje haar moet aanlijnen zodat ze in elk geval weet dat ze niet beloont word door buiten ongein te gaan uithalen.

Ik zal haar weer consequent terug aan de lijn doen als zij aangeeft naar buiten te moeten. Daar ze nl wel blèrt voor t poepje en ongein maar het plasje blèrt ze niet voor.

Het iets aanleren is nog wel een dingetje..zij lijkt mijn inziens nog erg jong (is ze natuurlijk ook) maar heb pientere pups van die leeftijd onder handen gehad die net wat meer focus konden behouden.

Mijn huidige pup is zeker iets aan te leren, het vergt alleen veel meer geduld en tijd. Ze is snel afgeleid en zodra je haar roept eender waar, heeft het enige tijd nodig eer dat ze reageert....ze kent inmiddels wel al zit en lig maar bijv Mand gaat er maar niet in bij haar. Het gaat allemaal wat trager. Momenteel ben ik voornl bezig met het oefenen van Hier en Los...ik zal eea gefaseerd moeten aanpakken, daar ik er ook voor moet waken haar niet te overvragen hetgeen weer leidt tot bijtgedrag.

Je kan het natuurlijk ook allemaal speels aanleren en dan is het minder vermoeiend voor je pupje. 'kijk naar mij' heb ik aangeleerd door eerst een snoepje te laten zien die ik vasthield tussen mijn ogen. En dat is echt een oefening met 100% slaagkans. Je hond wordt dan beloond om het goed te doen (want je geeft het snoepje) want haar natuurlijk ook weer meer zelfvertrouwen geeft. Dat is heel belangrijk bij nieuwe dingen aanleren, dat je de slaagkansen zo hoog mogelijk maakt en niet te snel verder wil gaan. Met mand kan je bvb gewoon met iets heel lekkers ze erin lokken en dan haar de hemel in prijzen en het geven aan haar. Dan telkens beetje afbouwen door ze er eerst in te laten zitten en snoepje te geven. Nadien in de mand, even stapje achteruit en terug vooruit en meteen snoepje geven, nog voor ze de neiging krijgt om je te volgen. En dan steeds verder weg stappen (maar wel haar nog aankijken, dus achteruit stappen). Pas als dat goed lukt, je omdraaien en wegstappen en terugkomen, enzovoort... :) als ze weet wat ze moet doen, wordt ze ook minder wild denk ik. Die dingen oefen je best als ze rustig is, dus als een soort spel tussendoor. Dat zijn dan nadien, pas als ze het echt snapt, handige manieren om haar te doen kalmeren als ze te gek doet. Het is natuurlijk begrijpelijk dat ze je niet hoort als ze al helemaal doorgedraaid is. Daarom is het dus zaak om doe problemen voorlopig zoveel mogelijk te voorkomen tot ze begrijpt wat je vraagt (dus voorkomen door aangelijnd buiten te gaan etc) 

@L. Super, bedankt voor je uitgebreide uitleg. Zal mijn best gaan doen

Graag gedaan :) 

Het uitgangspunt is: ongewenst gedrag leidt niét tot succes, gewenst gedrag wel.

Da's erg simpel in theorie, in praktijk vergt het soms wat zoekwerk of creatief denken 

Bijvoorbeeld: als ze aan de deur schreeuwt om buiten te mogen, dan gaat de deur niet open. Nooit. Schreeuwen = geen succes.

In praktijk bots je dan al meteen op een hindernis: de zindelijkheid. Want het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze dan in huis gaat plassen. Wat je dus zou kunnen doen is anticiperen: jij nodigt de pup al uit om naar buiten te gaan vòòr ze dit uit zichzelf gaat aangeven (door te brullen). Even wat qualitytime buiten, tijd geven voor een plasje, en dan terug naar binnen. Gaat ze dan 5 minuten later staan brullen aan de deur, dan weet je dat ze dit niet doet omdat ze moet plassen.

Als je de pup mee naar buiten neemt, vraag dan altijd even 'rust' bij de deur. Da's een prima oefening op zelfbeheersing, op leren geduldig zijn, die je dagdagelijks kan toepassen en die daarna een gewoonte wordt. Dus samen naar buiten? Eerst even wachten aan de deur, kalm zijn (niet staan stuiteren, trappelen, piepen, hijgen,...) en dan gaat de deur open.

Het belletje aan de deur, zoals L vermeldt, kan helpen. Bij ons werkte dat goed: het is erg makkelijk en snel aan te leren en de pup maakte er geen misbruik van. Bij andere honden zou het kunnen uitlokken dat ze de hele tijd gaan bellen en je veranderen in een soort butler, haha  Dus zoals bij alles: altijd kijken naar je eigen hond, of iets werkt of niet.

Nog een makkelijk oefeningetje in zelfbeheersing dat je tijdens een wandeling kan toepassen is: blijven staan en rustig naar de omgeving kijken, zodat de hond de juiste stemming overneemt.

Kies tijdens de wandeling een rustige plek. Hou halt en blijf rustig staan en wacht. Misschien gaat je hond nu trekken, in de lijn happen, opspringen,... Zet je voet op de lijn, zodat haar ruimte beperkt wordt en blijf gewoon rustig en geduldig wachten. Het kan even duren, maar er komt een moment dat de pup jouw stemming overneemt en zelf ook kalm wordt.

Het gaat er niet om of ze zit of ligt of staat (dus geen commando geven), het gaat over het gevoel, de juiste stemming. Zodat ze de link leert leggen: wachten = kalmeren, en niet: wachten = op mijn kont zitten. Want het is niet omdat ze zit dat ze zich ook rustig voelt. 

Dus pas dit es af en toe toe, tot je merkt dat ze begrijpt wat je wenst. En dan kan je dat toepassen in verschillende omstandigheden, zoals het passeren van mensen, het wachten tijdens een babbeltje dat je slaat, halt houden bij een verkeerslicht, enz.

Gaat ze gillen als ze mensen ziet waar ze naartoe wil? Draai meteen om en loop een andere kant op. Ook hier weer: geschreeuw = geen mensen begroeten, zich beheersen = wel mensen mogen ontmoeten.

Pups die zeer expressief zijn in het uiten van hun emoties (frustraties, boosheid, opwinding, onrust, verveling, ongemak...), daar heb je je handen mee vol. Maar wees gerust: ook deze duiveltjes kunnen uitgroeien tot engeltjes, hahaha. Dus jullie vinden ook je weg wel. Succes en... veel plezier samen! 

Wederom bedankt voor je fijne uitgebreide uitleg. Ik ga er zeker op letten.

Rest mij nog een paar vraagjes; Stel, ik draai tijdens de wandeling om vanwege haar schreeuw gedrag, echter trek zij zich vervolgens naar achteren waardoor ze zichzelf ophangt in de halsband. Maw, ze gaat vol in de remmen en weigert dan nog mee te lopen.

Eraan gaan trekken is geen optie, veelal moet ik naar haar toe lopen om haar vervolgens een zetje tegen haar kont te geven met mijn handen. Dit maakt dat zij vooralsnog aandacht krijgt in haar gedrag. Afleiden met lekkers helpt helaas niet.

Vraagje 2; zodra ik van buiten binnen kom trekt zij al schreeuwend en blèrrend aan de riem om maar bij de andere hond te komen. Ik wacht, negeer haar gedrag en houd de lijn vast totdat ze gekalmeerd is. Ik beloon haar rust met mijn stem 'Goedzo'  en wil vervolgens doorlopen en wéér gaat ze als een idioot te keer. Dat geschreeuw is ondertussen wel iets dat op je zenuwen kan werken.

Ik ben hier al vanaf het begin mee bezig en snap dat dit even nodig heeft dat het kwartje valt. Ik vraag mij echter af of dit voor haar de juiste handelswijze is. Ze is vanwege haar drammerig gedrag gisteren ook even gecorrigeerd door de oudere hond, ze piepte, deinsde eventjes terug om vervolgens vol ornaat boven op de oudere hond te duiken en enorm te gaan blaffen. Zoals ze bij mij geen 'Nee' lijkt te accepteren en telkens opnieuw de grens verlegt, zo lijkt ze dit ook bij de oudere hond te doen.

Gisterenavond hebben ze samen mogen spelen, echter had ik haar aangelijnd...telkens als ze even op haar eigen speelde met de wobbly kong beloonde ik haar met stem. Ze probeerde toch telkens de oudere hond te bespringen die duidelijk het signaal afgeeft wel te willen spelen maar op een gepaste wijze. Dus niet a la karate kid.

De oudere hond rolt met regelmaat een balletje naar haar toe en zodra ze fijn speelt beloon ik haar. Bij het willen bespringen van de oudere hond houdt ik haar in en vraag om te zitten totdat de spanning wegvalt en ik haar weer de ruimte geef om te spelen. Is dit goed? 

Last but not least; zodra ik ga poetsen gaat zij even in haar gedeelte (ren) echter blijft zij opspringen tegen het hekwerk. Loopt de kat er langs springt ze op en gaat enorm te keer, loopt de oudere hond er langs idem. Dit is eigenlijk toch wel het meest frustrerende puntje, ik vind de rust niet om even wat klusjes te kunnen doen zonder dat ik haar telkens moet opsluiten in de varikennel.

Momenteel ligt ze wel even te slapen in de varikennel omdat ze na 2 uur spelen ineens haar speelgoed begon te slopen. Ze lag al eerder op de grond echter zodra ik ook maar even opsta is zij weer wakker. Dit doet ze al vanaf dag 1, ze blijft nimmer liggen slapen waar dan ook.

en daarom wil ik geen DH hahaha. Ze staan er om bekend vocaal te zijn.Hun hele leven lang.

en verder tja, geduld is een schone deugd.

@Dagmar, als dit klopt zoals je zegt, dan kan ik mij er makkelijk bij neer leggen dat dit zo is. Ik ben meer zoekende of Ik het wel goed doe en niet dat het vocale door mij komt. 

In het verleden twee herders gehad maar die waren absoluut niet zo vocaal, waaks zeer zeker maar niet drammerig of pieperig.

Ik heb zeker hoop dat met geduld het uiteindelijk allemaal goed komt. Het is de weg ernaar toe wat ik op een juiste manier wil bewandelen.

Ik ken ze toch vooral als veel te luidruchtig en nerveus (dat neusfluiten... pff, om stapelgék van te worden)

Er loopt hier nog een gelijkaardig topic van iemand waarvan de pup niet wil slapen, daar heb ik ook gereageerd (wat niet leuk gevonden werd ;) ).

Ik sluit pups niet op, ze leren zich niet rustig te gedragen terwijl ik in huis ben als ze in een kooi zitten. Je leert ze net zo op je gefocussed zijn is mijn idee. Een pup loopt me dus inderdaad de eerste paar dagen constant achterna als ik beweeg. Dat levert ze echter zelden iets op. (al helemaal geen aandacht) dus ze leren algauw dat blijven liggen ze meer opbrengt.

@Dagmar, ik zal niet snel iets niet leuk vindenje mag zeker toch wel je eigen mening geven?! Ik kijk wel of het passend is in onze situatie.

In ons geval is het zo dat de pup helaas niet bleef liggen na een aantal dagen. Ze doet het nog steeds. Elke stap die ik zet word ze wakker. Juist omdat ze niet aan haar rust toe kwam moest ik kiezen voor opsluiting. Vanaf dat moment in de varikennel met deken erover merk ik dat ze veel meer slaapt. Ja, ze word soms nog wakker en zet het op een piepen. Stilzwijgend laat ik haar plasje doen en dan gaat ze terug.

Toch zie ik dat ze meer rust heeft als de eerste 2 weken. Dit heeft er mede toegeleid dat ze boven nu gemakkelijk in de bench gaat liggen zonder te piepen en haar tanden in het ijzer te zetten.

Daarbij meld ze zich pas tegen 06.00u in de ochtend en slaapt zo van ong 23.00u tot 06.00u door, een uitzondering daar gelaten.

Benches zullen hier later verdwijnen uit huis, dit is puur ter ondersteuning in de opvoeding. De oudere hond gaat ook nimmer de bench in en loopt hier vrij rond. Derhalve, de laatste weken als zij rond loopt en hij zijn rust eens nodig heeft gaat hij ook wel eens slaapje doen in de bench. Het is passen en meten maar met de beste bedoelingen voor alle partijen.

het is zeker zoeken, en als het werkt, dan is het helemaal prima. 

Ik herken het gedrag in zekere zin van mijn Golden Retriever pup. Alleen blijven gaat erg goed maar ik herken vooral het stukje 'vocaal zijn om zijn zin te krijgen'. Oplossing: negeren. Maar echt, negeren. Als hij blaft, is hij er even op dat moment voor jou niet. Dus ook geen 'Uh, foei, nee!'. Want negatieve aandacht is ook aandacht. Verder denk ik echt dat het helpt om meer met hem te doen. Ik kreeg zelf deze tip ook van dit forum en het helpt echt!

Meer met hem lopen, een deel van zijn maaltijd meenemen en verstoppen in de struiken (eerst even kijken of er geen schadelijke troep ligt), stukje rennen, takje gooien waar hij achteraan mag rennen, etc. 

Hoe vaak laat je hem uit? Vaak kunnen, vooral de grotere rassen, meer aan dan dat we denken. Jouw pup is nog wel een jonge hond, maar je merkt vanzelf wanneer ze last krijgt met lopen en moet stoppen. 5x per dag een goede 20 minuten lopen zal je hond thuis een stuk rustiger zijn. Zodra je thuis bent lekker een kauwbot geven en daarna laten slapen!

Hahaha, Sjattukuh, wat een doerak!  Ik weet dat zo'n pup niet altijd een lolletje is, maar jouw verhalen zijn hoogst vermakelijk, hahaha! 

Wat het schreeuwen naar andere mensen tijdens de wandeling betreft: je kan inzetten op meerdere fronten die elk een bijdrage kunnen geven:

1. Kies je wandeltijden en wandelplaatsen ifv je hond. Dus momenteel in jouw geval: zoek de stille momenten en plaatsen op, waar je weinig geconfronteerd wordt met wandelaars, joggers, fietsers, auto's, schoolkinderen, andere honden, enz. Dat geeft jou zelf ook rust en overzicht, en die stemming kan je hond oppikken.

2. Anticipeer. Wees het probleem voor. Zie je op het wandelpad vanuit de andere richting iemand aankomen, sla dan al een andere richting in nog vòòr je hond opgewonden wordt en gaat blèren. En hou het leuk: hoe beter je de voorkeuren en interesses van je hond kent, hoe beter je die kan inzetten om haar mee te nemen op jouw pad.

3. Wees assertief. Durf al es een andere wandelaar te betrekken bij de situatie. Toen ik met mijn draak liep (die zette het niet op een schreeuwen, maar veranderde in een trek-bijt-springmonster), riep ik wel es vanop afstand naar de tegenligger of die me wou helpen en even wou blijven stilstaan. Het is opmerkelijk hoeveel mensen graag even wat voor je willen doen met een schattige pup aan je zijde.  En dan deed ik het zelfbeheersingsoefeningetje: voet op de lijn en wachten tot de pup kalmeerde. Als ze kalm was, mocht ze de mensen begroeten. 

4. Probeer ondertussen jullie qualitytime te vinden. Dus kijk bewust naar je activiteiten, omstandigheden, leefgewoontes en let op welk effect die hebben op je pup. Wat voor de ene pup voldoening geeft, daar wordt een andere pup hyper of baldadig van.

Bijvoorbeeld: vele pups vinden voldoening in het uitlepelen van een kong, maar mijn pup werd daar zeer chagrijnig van: het frustreerde haar dat ze niet meteen al dat lekkers uit dat ding kreeg, en daar werd ze zéér kwaad om met een hoop geklier en gezeik tot gevolg. De kong werd dan vervangen door kauwmateriaal dat ze in één keer kon opeten zonder frustraties, zoals een bullepees, en dan ging het wel goed.

Dus kijk naar de inhoud van je wandeling en laat kwaliteit primeren boven kwantiteit: dus beter 2x per dag ruim je tijd nemen om het samen met je pup fijn te hebben, dan 5x per dag gehaast een rondje af te werken waar geen van jullie beiden voldoening uit haalt (om het even zwart/wit te stellen).

Qualitytime is tijd samen die jullie beiden wat oplevert: waar jullie beiden tevreden en gelukkig van worden. Dus niet waar de hond hyper, nerveus of chagrijnig van wordt. En je zal zien, als je gaandeweg meer en meer de voorkeuren van je pup leert kennen, deze op een leuke manier kan betrekken in je wandelingen en jullie hier beiden plezier in scheppen, de pup minder snel in zijn 'bozigheid' zal schieten. 

niet de dh die ik had of van huis uit ken, die waren wel bij blijdschap of hoge opwinding vocaal, maar niet bij ieder wissewasje

Koppig, drammig, chagrijnig enz. 

Het is een babytje !!!!!

Haha, nee gij! 

Ze is op een leeftijd dat ze haar melktanden gaat wisselen voor een volwassen gebit, da's al lang geen baby meer... 

@alaska finest;

Bedankt voor je enorme bijdrage, hier kan ik wat mee...ik ga zeker op allerlei zaken letten hoe zij eronder is. Of het allemaal tegelijk lukt weet ik nog niet maar ga zeker mijn best doen. Viel mij al op dat ze steeds vaker bij een dichte deur gaat zitten. Ze begint dat gedeelte langzaam te snappen. 

@Luz; ze word as donderdag 12 weken, en toch dramt ze er behoorlijk op los bij tijd en wijlen als ik niet mee ga in haar gedrag. De ene pup is de andere pup niet en ik heb per toeval een vocale pup getroffen die op deze wijze kenbaar maakt wat zij graag wilt. Net zoals bij kinderen kunnen ze niet altijd hun zin krijgen, geldt idem voor puppies. Bij honden zonder vocabulaire moet er alleen gekeken worden hoe we ons gedrag en taal kunnen omzetten in hondentaal. Vandaar ook mijn topic hier zodat ik mijn hond beter leer begrijpen.

Je hebt een werk hond, die vinden het leuk iets te doen te hebben. Herders zijn snel hoog in de opwinding, reageren heel snel.

Op de kat, je andere hond, het alleen zitten, buiten, als je iets af wilt pakken, allemaal triggers voor haar.

Pups zitten in een orale fase, die proberen dingen met hun bek, dat geeft ze iets te doen, als je het afpakt, maken ze er een spelletje van, dan zullen ze expres iets pakken voor aandacht.

Als je daar geen aandacht aan besteed, spugen ze het uit, tenzij het gevaarlijk is, glas bib, dan pak je het af, voor de rest niets afpakken, dan wordt het ook geen spelletje, gaat vanzelf over.

Ik denk, dat je pup langer zal moeten wandelen en dan vooral veel zoek spelletjes doen, voertjes laten zoeken. Dan hebben ze een taak, zo worden er op een rustige manier moet en tevreden door.

Sowieso lang buiten wandelen, laten snuffelen, klimmen klauteren, zoeken.

Ik lees nl dat er sprake is van veel op winding, blaffen betekend hoog in de opwinding ding zitten, moeite hebben met alleen zijn, zorgt voor opwinding 

Dan kunnen ze ook moeilijk tot rust komen.

Herders willen graag bij de groep zijn, eigenlijk elke hond, ze zijn sociaal levend, ik zou haar dan ook niet opsluiten, maar er bij laten zijn. Kijken of ze op een botje wilt kluiven, desnoods even de lijn er aan en bij je nemen, kluifje geven, naast het veel meer naar buten gaan en zoekspelletjes gaan doen.

Kans dat ze zo meer rust zal krijgen en nemen en dat ga je op alle vlakken kunnen merken.

Traplopen mag al.

http://www.marcelnijland.nl/richtlijn-beweging-bij-jonge-honden/

Waarom niet loslaten? zolang de lijn er aanzit, hoeft ze niet op  jou te letten: door de lijn, weet ze dat je er nog bent. Met loslopen, letten ze vaak beter op de baas, dan moeten ze wel.

Als ze al focust, zit ze al hoog in de opwinding, is eigenlijk al niet meer te bereiken, als je dan gek doet, betekend dat nog meer opwinding.

Op de katten focussen is zonder iets te zeggen, haar weg halen. Afstand vergroten is sowieso stres die lager wordt.

Beter is, proberen haar te roepen, voordat ze in de focus zit, dan is ze nog te bereiken.

Als je iets afpakt, maak je het zelf tot iets wat ze zal gaan verdedigen en dat triggert haar, dus in jou happen, stres wat oploopt.

Je kan beter haar roepen met iets heel lekkers, als ze dat pakt en dus iets loslaat, goed zo. Dan kan je nog wat voertjes laten zoeken op de grond en dan het geen wegpakken, zonder dat ze het ziet. Zo maak je het afpakken niet tot iets, wat ze belangrijk gaat vinden.

Ik zou haar niet aan de katten laten snuffelen, ze kent hun geur al. Vor een kat is dit niet prettig. je leert haar zo dat ze iets met de katten moet.  Leer haar juist dat ze niets met de katten hoeft. Kijkt ze naar de katten, roep haar weg en Eef haar iets te kluiven.

De wobler is een lastige.  voor ons mens is technisch iets vanzelf sprekend. Van een flesje weet de baby, om hoog houden, zodat je kan drinken. Je voeten stop je in schoenen, et ee vork prik je een wortel op en een deksel  kan van ee doosje af om er iets uit te halen. Een hond heeft geen idee. Hij ruikt voer in de wobler of Kong, maar ze krijgen het n iet te pakken. Gebeurt ook vaak met puzzels met laatjes, en dingen om er uit te trekken, een hond heeft geen idee, raakt gefrustreerd en gaat slopen, met zijn poten werken.

Wij geven speciale workshops hersenwerk om te leren hoe je stap voor stap je hond leert te werken met die technieken, zodat ze begrijpen wat ze moeten doen. Dan werken de voerpuzzels ontspannend.

Zelf ben ik overigens meer van  brokjes strooien in gras, in een boomstam, een stapel bladeren of gewoon in je huis verstoppen. Dan halen ze altijd succes, ze moeten eveneens die neus gebruiken, worden er moe en tevreden door, zonder die frustratie.

ik heb een plaatje vaan de stres ladder, dan zie je wat er gebeurd als stres oploopt