Dyuna & Tiamo 'update'

Ook herkenbaar! Soms zie je ineens dat ze een 'klik' hebben en snappen ze het. En sommige dingen blijven lastig. Trekken aan de riem klinkt bekend ook al stoppen we hier veel tijd in. 

Of dat we een puppycursus hebben en hij gewoon echt totaal niks mee wil doen en zo vervelend is. En dan de week erna een voortreffelijke les heeft en keurig mee doet.

Ik geniet onwijs van hem maar kan hem ook onwijs achter het behang willen plakken, haha.

Maar ik hou mij ook altijd voor dat we straks wel een hond hebben die alle aandacht en tijd van ons heeft gehad en we een goede band hebben.. 

O mijn lieve hemel, wat een begin van de zondagochtendwoww. Heb je net een paar tellen je knoopjes open, althans, je kunt er wat door zien, maar meer mag je het niet noemen. Moet je direct vol aan de bak om een puppy te beteugelen. Mijn loopvermogen en coördinatie laat de eerste seconde ná het opstaan nogal te wensen over, dus sta je half dronken naast je bed het geschreeuw en geblaf aan te horen. Een 'Nee' werkt niet, waarom zou het ook.

Ok, snel badjas aan, puppy moet piesen...ik doe haar aan de riem en begeleidt haar naar het trapgat...Oh neee baas, daar ga ik NIET vanaf. Ze schiet mijn zoontje en gaat als een dolle te keer. Ik zeg; Kom Dyuna, je moet pipi doen! En wil haar optillen, wederom spartelt ze en gaat ze te keer, waardoor ik haar weer neer moet zetten. Ze schiet mijn zoontje weer en gaat enthousiast uit haar plaat..

Wederom geprobeerd haar naar beneden te lokken, jij niet op de arm trutje, dan laat maar eens zien wat je kunt! Nope, ze gaat liggen en schuifelt naar achteren. Resultaat; Boven gepiest! Niks gezegd, opgeruimd en voor als nog naar beneden getild. Bij beneden komst staat Tiamo te drentelen voor de deur. O jee, he's gotta go! Omdat hij ouder is en het beter kan volhouden is sinds een aantal weken de 'regel' eerst Dyuna dan Tiamo.

Echter krijg ik Tiamo de keuken niet uit. Okok, die moet dringend. Dyuna ondertussen zit als een paard te trekken aan de lijn richting Tiamo. Mijn lieve hemel wat kan die te keer gaanOndertussen heb ik weliswaar mijn loopvermogen en coördinatie terug (anders was ik naar beneden gerold ipv lopen) maar dat neemt niet weg dat ik algeheel dusdanig in fysieke toestand ben dat ik de "strijd" al per direct met volle overgave kan aangaan.

Ik houd de lijn in van Dyuna en probeer met de andere hand de sleutel om te draaien van het slot zodat Tiamo naar buiten kan. Dyuna probeert ondertussen Tiamo te bespringen en ze hapt in zijn staart. Tiamo draait zich om en reageert nogal fel...het blijft voorals nog bij veel gebrul. Tiamo staat nog steeds voor de deur, kreeg de sleutel niet snel genoeg omgedraaid en Dyuna blijft als een dolle trekken aan de riem en schreeuwt en blaft er op los. Kun je nagaan, met links puppy inhouden zodat ze niet aan Tiamo kan komen en met rechts reiken naar de deur om Tiamo open te kunnen doen. 

Ik ben 1.80m lang met een spanwijdte van eveneens die lengte, maar ik miste mijn fysieke algehele vermogen om met volle kracht Dyuna in te houden. Bijkomend ben ik rechtshandig, mijn linkerarm is ondergeconditioneerd.

Aangezien Dyuna op geen enkele wijze luisterde en maar door het dolle bleef gaan heb ik even goed mijn stem verheft. Come on zeg; 7u op zondagochtend en ben al met topsport bezig! Het hielp helaas maar eventjes en ik? kan me wederom voor het hoofd slaan, want jah, het is maar een puppy! Ze moet het nog leren zeg ik tegen mij zelf, en inwendig voel ik weer medelijden terwijl ik haar aankijk, puppylove!

Evengoed, nadat ze buiten haar chocolaatje had gedropt, want immers het plasje had ze gedeponeerd boven op het laminaat tussen de naad en de dorpel inheb ik haar in de varikennel gezet. Natuurlijk gaat dat nog niet vanzelf. Ik zeg; Dyuna hier! Nope, en ze parkeert zich elders. Ik ga naar haar toe en ze verzet zich. Voor degene die zouden adviseren neem wat lekkers; Laatst pakken met beleg uit mijn ijskast gehaald en ze snackt buiten gewoon verder. Uiteindelijk pak ik haar vast want meewerken kwam niet voor in haar woordenboek, even ewn zetje gegeven en ze liep zelf verder de varikennel in (dit gaat wél steeds beter) 

Ze blèrt er even op los en hoor een hoop gestommel maar eerlijk? Ik was er even klaar mee! Heb haar eten klaar gemaakt en ben eerst aan tafel gaan zitten totdat ik absolute stilte hoorde. Daarna met een 'Goedzo' haar eten gegeven.

Man o man, wat kan zij koppig zijn, hierover volgt later een update.

Groetjes van ons en van onze koppige scheet Dyuna

Oh jeetje wat een ochtend. Hopelijk ben je intussen wat bekomen! Met training is het heel normaal dat er soms even wat terugval is. Hopelijk vandaag beter!! :) 

Oef dat was zeker een pittige zondagochtend. Het niet van de trap af willen en ook niet opgetild willen worden herken ik. Maar als ik hem dan eenmaal van de grond heb dan blijft hij vaak wel rustig (tot we bij de laatste twee treden zijn en we bijna alsnog naar beneden kukelen..).

Wel fijn dat je het hier even van je af kan schrijven :-) 

Jeetje zeg is wel heftig op de vroege zondag ochtend. 

Hoop dat de rest van de zondag wat rustiger is verlopen.

Ik mag inmiddels wel zeggen dat zij met andere zaken progressie maakt.

Buiten trekt zij enorm, net zoals binnen...als mademoiselle ergens naar toe wilt trekt ze als een paard.ik blijf dan staan maar dan volgt een heel concert aan klaagzang dat zij NU die kant uit wilt. Ze hangt zich liever op in de halsband als dat ze haar koppigheid zou laten voor wat het is.

Ik ben al enige tijd bezig (al voorheen het advies hier werd gegeven) met beheersing van zichzelf. Dat wil dus zeggen bij elke deur Zitten. Tevens als ze trekt aan de lijn, stilstaan totdat de spanning van de lijn is en dan doorlopen.

Vol continu tijdens buiten wandelen bezig haar loopwijze te coordineren en te becomplimenteren als ze netjes loopt. Dit maakt dat zij nu een aantal keren netjes aan de lijn heeft gelopen zonder te trekken als een paard.

Omdat zij snel is afgeleid heb ik de afgelopen dagen ook vooral ingezet op 'aandacht voor mij' krijgen. Tijdens het wandelen telkens Dyuna geroepen en als ze omdraaide en keek beloond. Ook het voorbij gaan van mensen en honden gaat momenteel gepaard met minder geschreeuw. Ze mag van mij zittend kijken maar zodra de mensen langs dreigen te lopen krijgt zij van mij het commando 'door'...hierdoor haal ik de focus naar mij waardoor de mensen en wij de gelegenheid hebben om elkaar rustig te passeren...ze trekt nog wat richting hun kant maar loopt daarna prima mee. Ze word uitbundig beloond als ze zonder geschreeuw verder loopt. 

Realistisch is dat ze nog steeds puppy is en af en toe een beetje stuiteren erbij hoort. Het ging mij alleen om die strot van d'r.

Momenteel zijn er maar twee dingen waar ik momenteel nog tegen aan loop;

Als zij bepaald dat ze niet naar binnen wilt parkeert ze zich in het gras, zowel tuin als buiten en weigert dan nog enige medewerking...ik leid af enof houdt haar een snoepje voor maar zij vindt. Zodra ik naar haar toe stap gaat zij in de achteruiten gaat ze rollebollen en mij bijten. Hierdoor voorkomt zij dat ik haar kan optillen.

Tweede issue; is nog steeds de katten...al loopt ze los of zit ze in de bench, ze blijft uitvallen, met dien verstande, ze blaft er behoorlijk op los met zo en nu en dan een grommetje er tussen door. Zodra ze de kat schiet is zij niet meer af te leiden. Ze heeft een enorme focus op de betreffende kat. Tuurlijk, ze kan er niet echt bijkomen, maar zodra ze er wel bjj kan komen gaat ze als een dolle te keer. Niet gemeen maar alles behalve katvriendelijk.

Iemand suggesties?

Buiten klinkt als opwinding. Nadeel van zelfbeheersings oefeningen, dat ze zich moet inhouden en op die leeftijd, 

is dat erg lastig, zodat ze daarna extra druk kunnen zijn.

Wat helpt tegen de opwinding buten is voertjes laten zoeken. Dat geeft rust, ze worden er moe en tevreden door.

Niet naar binnen willen en haar proberen te pakken is een leuk spelletje. Volgens mij, vind de oppakken ook niet leuk.

Waarom niet gewoon buiten laten? geen aandacht aanbesteden. dan is het spelletje niet meer leuk.

Ik zou trouwens ook de trap gaan oefenen, voertjes op de trap leggen, als ze niet gewoon meeloopt. Zo komt ze in de ochtend zelf mee naar beneden, heb je de strijd met optillen ook niet meer.

De katten pesten is time out. Heel consequent. 30 sec de gang op of de bench in en dan weer vrij en dit blijven herhalen.

Voor een jonge herder is dat een mega prikkel, de kat wegjagen, helaas. 

Buiten laten is geen optie omdat ze dan aangelijnd is in de tuin. Dit zou haar het idee kunnen geven dat haar gedrag leidt tot losmaken van de riem, vervolgens gaat ze stenen, takjes en als het vers is, poep eten. Zij gaat sinds vorige week weer aangelijnd naar buiten juist omdat ze voor de geringste scheet schreeuwde om naar buiten te kunnen. Ik in de veronderstelling voor een plasje, was het gewoon om te kunnen snacken of spelen.

Dat van de trap vind ik wel een goede. Zwz ben ik voornemens om binnen nu en snel de bench naar beneden te plaatsen in de gang zodat ik dit gedoe al niet meer heb.

Zojuist weer terug van een wandeling, o boy, ze snackt alles naar binnen en laat het niet ruilen voor wat lekkers. Op een goed moment had ze dus tóch glas in haar mond. Gelukkig niks gebeurd. Verderop gaat ze weer zitten te eikelen en gooit zichzelf de struiken in, lijn overal vast en tegelijk hangt ze zichzelf op in haar achteruit....een Hier, een lekkertje, niks hoor! Dat is wat ik eerder bedoelde met dat koppige van d'r. Zij wilt, zij doet. Op een goed moment omdat ze zo tekeer ging in de struiken en overal vast hong heb ik haar (spijtig genoeg) even in het nekvelletje vast moeten pakken om haar eruit te krijgen. Vervolgens blijft ze als een dolle te keer gaan en hapt naar mij. Ik weet, overprikkeling, maar tegelijk zie ik ook een dame die duidelijk haar zin probeert door te drijven en alles in het werk stelt om dit voor elkaar te krijgen.

Dat snacken van d'r onderweg is wel echt een dingetje, dat is zowat om de 5cm als ze het op d'r heupjes heeft.

We hebben net wel eventjes een goed 'gesprekje' gehad dat dit niet de bedoeling kon zijn,hihi,  en zeker geen leuke afsluiter was van de wandeling, daarna even geknuffeld. Vind het altijd zo jammer dat er zulke dingen gebeuren waarbij ik even niet op de juiste manier kan handelen vanwege haar onstuimig en toch wel onveilig gedrag. Hoop iets te kunnen verzinnen om dat gedrag om te buigen zodat ze niet telkens de struiken in schiet om gekke capriolen uit te halen icm dat snacken van d'r. Waren het nou maar alleen takjes, die ze overigens gewoon op eet, veelvuldig steentjes die ze oppakt en absoluut niet los laat, al hou je haar boterhamvlees voor.

Overigens moet ik er wel bij vermelden dat Dyuna inmiddels weet op welke plekken de lijn op 12 meter gaat en hier absoluut geen sprake is van zelfbeheersing...juist op deze veldjes  ze goed te keer, rent iver het gras, gaat ergens ff liggen, sprint er weer vandoor, gaat spetteren met het water enz enz...ook spelen we regelmatig met een tak als afsluiter, dit is ook het enige waar ze voor te porren is qua spelen. Een speeltje mee naar buiten werkt helaas niet.

Op de stukken waar we langs de weg of busbaan lopen moet de lijn idd korter en vergt wat meer beheersing, moeilijk voor haar maar hey, 12 meter over de busbaan lijkt me geen goed plan.

Beste allemaal,

Hoop dat iemand een kleine tip heeft.

Dyuna loopt tegen de 14 weken aan (donderdag). Uiteraard ben ik al weken bezig om haar happerig gedrag om te zetten in afleiden met speelgoed. Daar dit na een aantal weken niet hielp en zij een beetje poep heeft aan het woordje Nee, ben ik daarvoor in de plaats een korte time out gaan geven indien zij gewoon door blijft gaan. Dit is nu ong 1.5 tot 2 weken.

Jullie raden het al: Dit werkt niet. Mijn ideeën zijn ondertussen op en het lijkt echt alsof ik haar continu moet pleasen om te voorkomen dat ze idioot gedrag vertoont.

Ze is inmiddels op de slooptoer, tafelpoten, stoelpoten, onderkant zittingen enz enz..het ergste is nog dat ze steeds haar tanden zet in heel mijn lijf. Het beperkt zich helaas niet alleen tot mijn handen. Doe ik deze achter op mijn rug bijt ze gerust in mijn benen. Hierdoor al wat blauwe plekken mogen ontvangen.

Zodra ik haar een time out wil geven gooit ze zich resoluut op de grond en weigert dan nog op te staan. Ga ik door met oppakken, bijt ze verder van zich af.

Ik begrijp dat het bijten er allemaal een beetje bij hoort, maar na bijna 6 weken word ik er en beetje kriegel van.

Veelvuldig geoefend met Zachtjes. Steeds bij het geven van iets lekkers hetzelfde commando. Ze krijgt runderkophuid kauwbotten, rawhide kauwrollen en de witte kauwbotten tot op een bepaalde hoogte (ze trekt ze uit elkaar). Telkens moet ik de runderkophuid insmeren met pindakaas anders vindt ze hem niet meer interessant. Is dat eraf stopt ze ermee en gaat ze weer klooien. Af en toe speelt ze op zichzelf en beloon ik haar telkens met Goedzo. Evengoed blijft ze mij opzoeken om haar tanden in te zetten en lijkt ze doof voor een Nee en afleiding. 

Opstaan als ze opspringt en bijt maakt dat ze mijn enkels pakt. Het is natuurlijk allemaal bedoeld om te spelen maar ze bijt soms best hard. Ze kan écht zachtjes doen, behalve als ze haar klooimomenten heeft. Voor degene die zeggen; heeft ze genoeg rust? Ook dit doet ze na net de nacht geslapen te hebben.

Buiten is ze idem zo koppig...ze doet haar plasje en gaat direct op de grond liggen en weigert nog mee te lopen. Afleiden met lekkers had ze zo door dus dat werkte maar 2x...wil ik haar een zetje geven; wederom gaat ze rollebollen zodat ik haar niet kan oppakken. Ben ik eenmaal zo ver dat ik haar op de benen heb hangt ze zich met gemak op in haar halsband terug naar de plek waar zij wilt liggen. Omdat ik hierbij de lijn niet strak kan blijven houden moet ik weer mee terug lopen met als gevolg dat ze van links naar rechts gaat stuiteren om maar haar zin te krijgen en terug te gaan.

Dit laatste doet ze ook bij terugkomst wandeling, ze gooit zich bij de poort in de struiken en verzet zich volkomen, bijt in alle takken om zich en gaat als een dolle te keer. Dit heb ik reeds weten om te buigen door een lap kaas mee te nemen. Maar vooralsnog heeft ze óók dit door.

Ook wat betreft buiten wandelen wilt zij iedere 5cm snacken en of snuffelen. Leuk en begrijpelijk dat ze moet snuffelen maar ik kom graag ook een meter vooruit. Ook hier weigert zij dan mee te lopen en gaat liever in haar achteruit. Dit soort momenten van wandelingetjes zijn niet zo heel leuk. Over een stukje van 5 min doe ik dikwijls een half uur om vooruit te komen. Dus voor de mensen die het afkeurde dat ik een uur buiten ben, dit is dus oa de reden.

Kan iemand mij uithelpen hoe ik dit het beste kan aanpakken?

Ik heb inmiddels wel een BeezTees harnas gekocht met borststuk. Hier zijn we nog mee aan het oefenen qua gewenning.

Is haar gedrag écht onschuldig puppengedrag? Ze kan nl ook op dergelijke momenten een soort van gekke "5 minuten" krijgen waarbij ze gaat racen en grommen...hier probeer ik haar dan in af te remmen omdat ook dit leidt tot extra bijtgedrag. Enerzijds denk ik zelf overprikkeling aan de andere kant dit doet ze ook als ze net wakker is en ik haar meermaals heb gecorrigeerd met Nee of time out.

Wees een beetje aardig met kritiek, ik doe mijn best voor alles en iedereen, heb er zelfs enorme rugpijn van gekregen door continu met haar bezig te zijn dus aan inzet ontbreekt het niet, wellicht wel wat onwetendheid??

Jeetje zeg jij hebt het niet gemakkelijk.  Ik weet niet echt een oplossing voor je. Maar misschien kan je een honden gedrags deskundige in schakkkelen die bij je komt kijken. Dit heeft een vriendin ook gedaan met haar husky

Dit zal vast tegen vele schenen schoppen, maar bijten in mij kap ik direct als pup af. Dan word ik ferm boos en trek ze gerust van mijn benen/broek af. Net om dit soort situaties te vermijden. Herders hebben nogal de neiging nét iets venijniger te bijten dan andere rassen. Dus nee, ik wil het niet. Nooit. Jamais.

Dus daar zou ik haar wel eens ferm corrigeren (niet fysiek als in slaan of dergelijk, maar dus écht wel even roeptoeteren in die oren). Er zijn écht wel grenzen en die geef ik liever duidelijk aan en dan liefst in 1 - 2 maal ipv er weken over te doen.

@Dagmar, ook dat heb ik al vaker gedaan. Bij door gaan pak ik haar bij de halsband, trek haar van mij af, sta op en roep ferme boos Nee... maar ze is.hier echt niet van onder de indruk...juist bij het willen vastpakken aan de halsband gooit ze zich op de grond en het verhaal herhaalt zich.. daarom leg ik het hier ook voor omdat ik echt wel van alles geprobeerd heb... aan mentale en fysieke uitdaging geen gebrek voor haar....dit gaat van wobbly kong, gevulde kong, kauwbotten, speelgoed, snuffelspelletjes, een soort van puppy apporteerspelletje binnenshuis met voertjes enz enz...

@ Maaike, goed bedoeld, maar het is natuurlijk een pup. En voor iedere poep en scheet een hondengesdragsdeskundige inschakelen terwijl het dikwijls gewoon gaat om puppygedrag vind ik zelf wat ver gaan. Herders zijn idd wat venijniger zoals dagmar al zei. Dat is bekend. Het is een kwestie van de tijd zo goed als mogelijk samen door komen doordat eea mindert. De reden dat ik het voorleg is om te sparren voor andere ideeen..dyuna is simpelweg een koppige t*ut, klaar...en de mensen welke beweerde in het begin; ahhhh, het is een nog maar een pupje van 11 weken, uhuh! Ik wist al beter, maar ook mede door ervaringen met dit ras...ze zijn ontzettend slim met een heel uberkjoet uiterlijk waardoor je je zeker niet moet laten misleiden door inconsequent handelen...dan gaat het juist mis en maken zij misbruik van.

Voor de goede orde; er gaan ook bepaalde dingen wél goed hoor..

Nou ja dacht die kunnen tips geven in de thuis situatie . Bij ons is diegene die de puppy cursus geeft gedrag deskundige en die komt ook aan huis . Zo krijg je toch andere tips dan hier en die ziet wat je hond doet.

@Maaike, bedankt voor het meedenken, maar ook daar zijn vele verschillend in hoe ze bepaalde zaken aanpakken...dan is ook de vraag of dit passend is bij ons. Ik deel liever ervaringsverhalen en haal daar mogelijke opties uit die bij ons zouden kunnen werken. Wellicht is er iemand die met een tip komt waar ik zelf nog niet bij heb stil gestaan....

en als je een pantoffel neemt en die keihard op tafel slaat? Dat helpt hier ook wel. Nu nog is een pantoffel nemen genoeg als ze het aan het uithangen zijn.

Mijn jongste is ook een vreselijke hond. Als pup en nu jongvolwassen is het eigenlijk nog niet veel veranderd, vecht ook met mijn teef dus ik zal ze gaan scheiden binnenshuis want waar er vroeger geen gaten vielen als ze ineen hingen, zijn die er de laatste 2 keer wel, ook bij mij.

En uiteraard zijn er ook goede dingen !  Je bent goed bezig hoor, dat zeg ik ook vaak tegen mezelf.  En vooral het blijven relativeren dat de stap om net die hond in huis te nemen, volledig mijn keuze was en niet die van de hond....  Het zal wel beteren hoor. 

Goedemorgen,

Zeker geen gt, (dat kost je rond de 150/200e) het is geen gedragsprobleem, maar een opvoed dingetje. Bij ons kan je privélessen nemen, (30e) voor dit soort situaties. Weet niet of je bij een hondenschool traint? 

Dit gedrag, snel hoog in de opwinding zie ik veel bij de witte herders. Die hebben er baat bij om ze vooral geestelijk moe te maken.

Wat ik lees, dat hij veel aandacht krijgt, bij ongewenst gedrag. Gedrag wat succes heeft, ook al is het een correctie, dat is nl ook aandacht, zal zich herhalen.

Bijtgedrag afleiden met een speeltje, is aandacht, nee zeggen is aandacht, de time out,  bij aanraken om de bench in te doen, zal ze extra gaan happen, omdat ze al hoog in de opwinding zit, is ook aandacht. 

Wat doe je als ze aan tafelpoten gaat zitten?

Dus wat ik zou doen, als ze zo is, loop de kamer uit, de time out, maar omdat haar de bench in doen, ook aandacht is, kan dit op dat moment werken. 30 sec en dan naar binnen. Als je het langer doet, koppelt ze de staf niet meer met de time out, kans dat ze dan gaat kluiven om zich zelf te vermaken en dat Wilk je n iet, ze moet begrijpen wat de consequenties zijn van haar gedrag.

Corrigeren, nee zegen, afleiden  is nl ook aandacht en je wilt haar leren, dat haar negatieve gedrag niets oplevert.

Wat je kan doen als je de kamer binnen komt, strooi voertjes op de grond. Zoeken, snuffelen werkt stres verlagend.

Gaat ze weer klieren, weer de kamer uit en dit herhalen.

Een kluif geven, deed je voor afleiding, dit zoeken daar mee zet je haar actief aan het werk en ze wordt er moe door.

Bij de slager het liefst Turkse slager, kan je lams botten halen. Voor meeste honden is dit niet te weerstaan en zijn daar lang zoet mee.  De gedroogde huiden is voor haar kennelijk even niet interessant meer.

Je zou als je merkt dat ze gaat klieren haar in de tuin het bot kunnen geven. Zo heeft ze een taak en het werkt rust gevend

Ik deed het bot in de tuin en had geen kind meer aan Luca als pup. Had ook dikke takken, hout vinden ze ook prettig materiaal om aan te kluiven. Zacht hout splinters ook niet. Dus een bomtak van buurt. Ik ad zelf een tak binnen liggen, kans dat ze dan daar gaat kluiven ipv op je houten meubels.

Ze lijkt me in haar gedrag echt op de witte herders, de opwinding moet zakken en ze zal moeten leren, dat bepaald gedrag onwenselijk is. 

Buiten niet mee willen, je geeft (bedoel dit niet negatief, ik denk met je mee en weet dat je echt alles doet voor je pup, mijn complimenten!) ook aandacht aan gedrag wat je niet wilt zien. Afleiden met lekkers geven een zetje geven, allemaal aandacht. ik snap je echt hoor, maar soms moet je gewoon geen discussie aangaan met je hond.

Stel je gaat wandelen met je kind en je kind gaat klieren, wil niet mee. Dan ga je geen discuseis aan, pakt je kind bij de hand en neemt het gewoon mee. je kind zal even tegen sputteren, maar snel begrijpen, dat het op dat moment geen keus heeft.

Als je dit herhaalt, dan zal het gedrag snel over zijn. Het kan het nog een keer proberen, gelijk meenemen zonder iets te zeggen. gewoon geen ruimte geven.

Met je pup exact het zelfde, geen tijd voor een discussie, maar meenemen. Dit betekend  druk op de lijn zetten. Ze zal er tegen ingaan, boos worden, maar je moet hier echt doorheen. Als ze dit nu niet leert, dan wordt het steeds lastiger als ze ouder en sterker wordt.

Mensen zullen zich afvragen wat je aan het doen bent, dat is even niet anders.

Door zetten, ze zal echt mee gaan Loen, het nog een keer proberen, na een paar dagen van proberen, zal ze doorhebben, dat het haar gewoon  niet lukt.

Betreft buiten snuffelen, dat is toch iets, om dat koppie moe te krijgen.

Wij adviseren juist met pups, die snel geprikkeld zijn, om ze veel te laten zoeken buiten.

Verstop voertjes in een boomstam, in gras, op een bankje, zodat ze moet klimmen en klauteren. Dit is goed voor de coördinatie, ballans, spiertjes en ze worden er geestelijk moe door.

Binnen 30 min, zoek en snuffel spelletjes, kan je een hond meer m het maken, dan. een uur wandelen.

Ik weet niet waar je woont? Ik (onze hondenschool) ga een cursus creatieve workshop geven, dat is om je te leren hoe je buiten aan de slag kan gaan met je hond.

Daarna is je hond echt moe.

Je hebt een goed punt hoor, dan wordt het een privéles. Dat is zeker een aanrader.

Elke hond is uniek, elke baas is uniek en het kan heel fijn zijn in jouw situatie iemand hebben, die mee kijkt en je gerichte adviezen kan geven. het ook voor kan doen.

Ze schrikken van het geluid en dan? 

De opwinding, die blijft, de rede voor het gedrag, Waarom doen ze het? dat zijn vragen die in me opkomen, wil ik altijd weten

Bijten betekend al hoog in de opwinding. Nou is dat bij een werkhond, zeker een Mechelaar snel, maar wat met de opwinding?

Wordt die minder door die klap met de pantoffel? Wat verwacht je van ze? Wat moeten ze wel doen?

Dat levert me gewoon hun aandacht op waardoor ze zien én beseffen dat ik héél erg boos ben.

En voor honden die me adoreren is een heel erg boze boos een ferme deuk in het ego. Vergeleken met de fysieke aframmeling ten tijde voor christus.  Dat willen ze vermijden.

Hahaha, echt he! Draken uit de hel zijn het. 

Dat bijten heeft bij ons ook lang geduurd, en Dyuna is nu op een leeftijd van het tandjes-wisselen, dat maakt het er niet makkeliijker op want dan zijn ze nog es extra bijterig.

Ik liep de eerste weken rond met van die dikke winterkousen over mijn broek getrokken, kwam zo 's ochtends naar beneden want de draak stond dan al klaar voor de aanval  Wat op dat moment bij ons hielp, was meteen aan tafel gaan zitten, want raar maar waar: als ik met de benen onder tafel zat, hield het op. 

Als ze tijdens een wandeling in de aanval ging, dan bond ik de lijn aan de eerste de beste boom en zette ik enkele stappen achteruit zodat ik buiten haar bereik was. En ging daar dan op m'n gemakje wachten tot het over was, zonder aandacht aan haar te besteden. 

Als ze in de tuin zo ging klieren, dan ging ik naar binnen en liet haar stikken (wegstappen uit de situatie). Ja, dan werkte ze haar vernielzucht uit op de tuin, maar ik had alle giftige planten toen al verwijderd, dus ze deed maar. Na een tijdje was ze dan uitgeraasd en riep ik haar binnen.

Soms werkte het om iets heel anders van haar te vragen.

M.a.w.: het was een zoektocht, er was niet één oplossing voor elke situatie.

En met het ouder worden (na het tanden wisselen) groeit het eruit. Ik weet het, daar heb je nu meteen niks aan, maar er is dus hoop! 

Dank jullie wel allemaal voor het reageren. Inhoudelijk op iedereen ingaan word een boekwerk dus ik beperk mij even tot wat hoofdlijnen.

Ik denk idd dat eea samenhangt met het verstrijken van tijd. Klinkt cliché maar bij het ouder worden veranderen er ook dingen in de positieve zin.

Het zijn alleen die momenten dat er veel samen komt qua gedrag dat nog moeilijk te relativeren is onder de noemer, Ach het is nog een pup!

Hier is juist het probleem dat gewoon ergens zitten niet mogelijk is met haar. Vanuit het niets bijt ze in mijn broek én been...dit kan je niet negeren en ja, dan krijgt ze negatieve aandacht..te vaak al geprobeerd haar neus omlaag te duwen van mij af met een Nee maar ze blijft terug komen. Hierdoor zit zij relatief vaak in de bench voor en time out. Weg lopen uit de kamer is geen optie..ze springt tegen de ren aan waardoor ze zich laatst wéér heeft bezeerd..

Ik wil eigenlijk heel graag die ren weg hebben en haar los met Tiamo laten maar ze laat hem maar niet met rust. Ook springt ze veelvuldig vol ornaat op de bank boven op mijn zoontje. Ze doet an sich niks verkeerds dan behalve dat ze uber enthousiast is..en daarbij hapt en onbewust mijn zoontje krabt.

Omdat zij afwisselend door de woonkamer loopt besteed ik veel tijd buiten met haar zodat zij toch haar beweging en uitdaging heeft. 

Letterlijk alles is in het werk gesteld zodat oa Dyuna niks te kort komt. Toch blijven bepaalde gedragingen de kop op steken. Al zit zij bijv rustig te slapen in de varikennel, zodra ze de kat schiet springt ze tegen de tralies aan en blaft enorm...zij zorgt zelf dikwijls voor die opwinding terwijl het hier toch echt rustig is.

Een andere niet bepaald onbelangrijke vraag;

Hoeveel slaap zou Dyuna per dag ong moeten hebben? Jullie weten inmiddels en beetje hoe ze is en wat haar geboden word. Ik geraak er niet over uit of dat zij nu teveel slaapt gezien haar gedrag of juist te weinig?

Laatst uitgerekend wat zij nu echt slaapt op een dag... daar bedoel ik mee echt rustig is nadat ze klaar is met piepen, schreeuwen in de varikennel, blaffen naar de kat, weer wakker worden na een half uurtje en dan weer slapen...dus echt de tijd dat ze stil is. Ik kwam net op 13.5 uur uit incl de nacht. 

Ik zelf vond dit relatief weinig...maar krijg haar niet meer aan de slaap vanwege haar eigen gedrag zodra ze moet gaan slapen...

Zij is om en nabij 1.5u tot 2 uur wakker, gaat de varikennel in en slaapt ong met geluk een uurtje. Dit probeer ik te rekken met nog een half uur voordat ze echt weer dr strot open zet.

Haar los laten slapen is absoluut een no go...dan slaapt ze tien minuten maar zidra ik beweeg staat ze weer op enz enz...zo komt ze nooit aan rust toe.

Zelf ben ik geen voorstander van dat 'moeten slapen'. Er is niks mis met een hond die met minuutjes slaap pakt. Ze hoeven helemaal geen uur (of uren) na elkaar te slapen.

Naar mijn mening: ze slapen als ze slapen en ze zijn wakker als ze wakker zijn. 

Rustig leren zijn, dat is iets anders. Dat vind ik dan wel erg belangrijk. Maar verplicht slapen en er een getal opplakken, nee, daar ben ik geen voorstander van.

Het is idd dubbel, de ene zegt dit de ander zegt idd dat. Maar zoals je zegt, is rustig zijn belangrijker....als ik dat nou voor elkaar zou krijgen, dan ging bij mij de varikennel eruit

Buiten lekker van het mooie weer genieten.

Ik heb eigenlijk maar een kleine tip. Probeer er niet te veel emoties op te plakken. Een pup doet geen dingen omdat hij koppig, eigenwijs of dwars is al snap ik dat het zo voelt. Een pup is gewoon een pup, leeft in het nu, en heeft nog veel sturing nodig. De een meer dan de andere. En wat is het een schatje om te zien!

@Klara, dank je.

Ik zie koppig ook niet als emotie maar een benaming voor veelvoorkomend gedrag zoals wij mensen gewoon zijn benamingen te geven aan bepaalde handelswijze. Dit om aan te duiden hoe haar karakter is.

Zij is zeker pup maar toch echt koppig...zij bepaalt graag, zit in haar karakter, zij weet wat ze wilt. Niet snel onder de indruk...geen enkel dier redeneert op basis van emoties of gedragsbenamingen maar ze hebben toch écht wel hun eigen karakter..en deze dame heeft gewoonweg een sterk karakter op vele fronten...is dit puppengedrag? Kan best, maar het is aan ons om dit gedrag in goede banen te begeleiden om te voorkomen dat zij straks nog sterker in haar poten gaat staan en gaat overrulen. Moet je niet willen met dit kaliber hond. Eigenlijk geen enkele hond maar ok.

" Zelf ben ik geen voorstander van dat 'moeten slapen'. Er is niks mis met een hond die met minuutjes slaap pakt. Ze hoeven helemaal geen uur (of uren) na elkaar te slapen.
Naar mijn mening: ze slapen als ze slapen en ze zijn wakker als ze wakker zijn. 
Rustig leren zijn, dat is iets anders. Dat vind ik dan wel erg belangrijk. Maar verplicht slapen en er een getal opplakken, nee, daar ben ik geen voorstander van. "

Alaska's Finest!

Ik denk ook dat dat persoonlijk is. Bij mij past het eigenlijk ook niet om zo van de klok te zijn. Ik was ook in de veronderstelling dat het in de natuur toch ook ging. Ik ben het eigenlijk meer als experiment gaan doen. Om te kijken wat het deed. Resultaat: pup dat nooit in me beet, de hele puppentijd niets gesloopt heft en heerlijk relaxed en rustig was. Pas in de pubertijd kwamen de kuren. Dus tja, de pup die daarna kwam kreeg hetzelfde recept en hetzelfde resultaat. Ik ben er zelf ook een leuker mens door. Omdat ik meer tijd had voor eigen dingen, meer kon relativeren en mijn puppentijd gewoon relaxter en leuker was zonder schrammen en gedoe. Dus ja, ondanks mijn chaotische leven, ben ik die paar weken altijd een beetje van de structuur en verplichte rust. Maar daarmee roep ik niet dat iedereen het zou moeten doen. Is gewoon mijn ervaring.

Hoe bedoel je dat?

Ik heb echt wel heel andere ervaringen daarmee: volhardend zijn in hun voorkeur of overtuiging (koppigheid), tegendraads zijn uit protest, frustratie of boosheid (dwarsheid), de afweging maken tussen wat je vraagt en wat ze zelf wensen en dan hun voorkeur volgen (eigenzinnigheid). Ja, meteen van pup-af lieten ze je goed verstaan dat er een stevig kopje op dat lijf stond.

Dat is ook niet helemaal negatief, het is eveneens de basis van vele talenten, zoals zelfstandigheid, eigen initiatief nemen, doorzettingsvermogen,... Eigenwijsheid is een gave, haha! 

Zeker is een pup niet koppig, dwars  of eigenwijs. Helemaal eens met Klara 

Een pup ontdekt de wereld en tasten af waar hun grenzen liggen.  Zo leren ze wat ze kunnen kwa fysieke krachten en wat binnen hun vermogen ligt.

Als baas de taak om te sturen en te zeggen hoever hij kan gaan. Wat is oké en wat niet.

Waar vaak aan voorbij gaat, is stres. Hoog in de stres maakt, dat ze soms niets meer tot zich kunnen opnemen, logisch dat een nee, of wat voor commando dan ook, niet meer binnen komt.

Stres komt bij pups, oa door een te vol koppie, te veel prikkels en dat niet kunnen verwerken, door te weinig of kort slaap, te lang doorgaan, te veel op windenden activiteiten en soms raakt dat koppie gewoon vol.

Dan zie je frustratie, bijten, niet meer willen, tegensputteren, slopen etc, heeft niets te maken met koppig, dwars of eigenwijs zijn.

Pups (honden en mensen in het algemeen) willen weten waar ze aan toe zijn, duidelijkheid, zodat de wereld om hun heen, met name in huis, voorspelbaar is.

Beïnvloedbaarheid, als je pup moet plassen en voor de deur gaat staan, dat de baas je uitlaat. Als een pup spelbehoefte heeft en hij pakt een speeltje lekker met hem gaan spelen of weten dat je als pup buiten je ook inspraak hebt in de route die je loopt. Dat draagt bij aan zekerheid, soms zelf mogen beslissen.

Voorspelbaarheid: de sleutels en riem pakken, schoenen aan is uit gaan, de voerbak pakken is etenstijd, speeltje pakken is spel en als een pup blijft doorgaan is de bench voor slapen.

De voorspelbaarheid en beïnvloedbaarheid, geeft rust. Het ontbreken ervan, zorgt voor onzekerheid en voor stres.

Ik lees dat er een hele hoop geprobeerd is, veel onderhandelen met de pup om te zorgen dat hij rustig is, aandacht bij ongewenst gedrag, zoveel, dat het kan dat er momenteel weinig duidelijkheid is.

Ik lees ook een hele hoop opwinding, gezien haar gedrag.

Het zou kunnen, dat ze op zoek is naar die grens, naar duidelijkheid.

Wat Klara ook zegt, routine, regelmaat dat geeft rust en maakt de situatie voorspelbaar.

Dit is zeker niet bij elke pup strak nodig, maar een pup, die duidelijk ook zoek is naar grenzen, die eigenlijk heel hoog in de stres zit, dan kan het heel goed werken.

je hebt zelfstandig werkende rassen, de jachthonden of terriërs. Een jacht hond wordt in het veld gestuurd en moet daar zelf uitzoeken, hoe hij de dummy moet pakken en terug brengen. Een hek, dichte bosjes, geen nbaas die hem daar kan helpen. De terriërs, die in een hol onder de grond opzoek gaan naar klein wildsen ze insluiten tot de baas het wild uitgraaft. geen baas die ze onder de grond aanwijzingen geeft.

Dit soort honden, de zelfstandige werkers, worden eigenwijs genoemd, het is zelfstandig werkend. uiteindelijk doen ze nl wat jij van ze verwacht.

De herders, werken in het zicht van de baas, die zijn heel gevoelig voor jou signalen omdat ze heel dicht bij je werken. Ze houden alles in de gaten, willen overal bij zijn en houden graag het overzicht.

Bij hele jonge pups, zie je de rassen verschillen nog niet heel sterk, maar na een paar maanden begin je de verschillen te zien.

Dat is super leuk.