Dyuna & Tiamo 'update'

Excuus voor de 2 doggies, drukte verkeerd!

Het moeilijke is dat ook hier uiteraard de adviezen verschillen.

Mijn oudere hond is een kruising jack russell en soms een venijnig pittig ding, als mijn pup nu al niet luistert naar de grenzen, kan ik moeilijk toekijken hoe ze evt gebeten word. Soms denk ik dat zij het niet lijkt te snappen en hij meer een chagrijn is en weinig tolereert van haar. Dat gaat natuurlijk moeilijk samen in spel.

Vandaar dat ik gekozen heb voor de tussen oplossing, spelen samen maar de pup aan de lijn, zij gaat nl altijd op hem af, hij daarintegen loopt altijd van haar af. Zo kan ik haar inhouden en hij blijft eromheen..soms hebben ze een leuk momentje samen maar veelal mondt dit uit in een hoop gesnauw van zijn kant uit waarnaar zij vervolgens er weer bovenop springt. 

Het is inderdaad moeilijk ja.

Nu, ik ben zelf eerder van het afwachten en het laten uitrazen. Het gaat er hier soms luid aan toe, maar slechts zelden is er schade (en dan beperkt zich dat tot een tand die blijven haperen is en er dus een gaatje is).  Heel veel tandgelikker, maar bijten hoort er eigenlijk nooit bij. Mijn teef zit soms mijn jongste aan zijn poot vooruit te sleuren, daar is nooit iets aan te merken.

je jack is veel kleiner, die is eigenlijk geen partij voor je herder, logisch dat hij er chagrijnig  ervan wordt

Je pup weet ng niet waar haar grenzen zijn, dat is logisch, ze zit nog in de leerfase.

je zal hem echt in bescherming meten nemen. Als je merkt dat hij het niet leuk vind, haal maar gelijk weg.

Het klinkt misschien gek, je rennetje, kan voor je jack tijdelijk een veilige plek zijn.

" Ik zou er ook wel niet té veel in tussen komen. 
Ik grijp pas in als het echt te gortig wordt, maar ook dan liever niet, maandag tussen gekomen met als gevolg beet in mijn hand en gaatje in mijn andere arm, de rotzakken.
Als het gewoon onderling spel/uitdaging is, laat ik ze doen. Soms gaat het wel eens luider, maar dat hoort er bij. (voor mij)  Het levert wel eens gave plaatjes op 
  "

Dagmar

jij hebt wel van het zelfde ras, dezelfde grootte, dat is toch een heel ander verhaal.

Gave Foto

Ik wissel ze idd met regelmaat zodat zij kan rondbanjeren en hij even rust heeft in de ren, ware het niet dat dan hij gaat staan drentelen...vandaar dat ik hem in de bench leg waar hij dan gaat slapen. Het is even puzzelen allemaal maar hoop over een tijdje te kunnen zeggen dat het allemaal is goed gekomen.

" jij hebt wel van het zelfde ras, dezelfde grootte, dat is toch een heel ander verhaal.
Gave Foto "

Suzanne en Luca

Nou, als pup zijn ze toch echt een stuk kleiner dan de volwassen hoor ;)

De meeste mensen die ik met grote/kleine honden combinatie, is trouwens telkens de kleine de baas. Mijn dierenarts had vroeger een dwergpoedel die de tervueren onder de tafel jaagde haha.

Dat komt zeker in orde !  

Hah, dat klopt. Je haalt eruit wat je denkt dat voor jullie kan werken. En als iets niet werkt, of je hebt de indruk dat het toch niet helemaal klopt, dan herbekijk je en sla je een andere weg in.

Klinkt eenvoudig, in praktijk is het dat vaak absoluut niet. Het is een groeiproces. Vandaar dat je niet té streng moet zijn voor jezelf, er bestaat niet zoiets als een foutloos parcours. En die kleine vlegel zal je nog wel een tijdje bezighouden, haha, maar dan kom je maar es lekker je ongenoegen ventileren op het forum... En af en toe de humor er van inzien, doet ook wonderen 

Dank je alaska, het is idd een groeiproces wat ik ook de tijd moet geven...te snel resultaat willen werkt natuurlijk ook tegen. Alleen soms kan ik me wel voor mijn hoofd slaan als ik ná een situatie al tegen mijzelf zeg, ok, dit had anders gemoeten. Het lijkt er meer op dat ik mezelf niet toe sta fouten te mogen maken bang dat ik de pup verpest.

Ik ga het in elk geval proberen zo goed als mogelijk op te pakken. Het is idd bij tijd en wijlen vermoeiend maar ik weet waar ik het voor doe.

Om een idee te krijgen van onze ondeugende scheet, zie foto boven!

Mensen die perfectionistisch zijn ingesteld en de lat hoog leggen, zijn niet altijd erg vriendelijk of mild voor zichzelf  Tijd om de druk wat los te laten, en automatisch straal je dit ook uit naar de hond toe en wordt iedereen daar rustiger van. 

Het is inderdaad een scheetje!  En leuk dat je naar je fototoestel grijpt, want dat heb ik zelf zo ondervonden: door veel foto's te maken van je pup, ga je op andere (prettige) dingen letten: hoe schattig, ondeugend, grappig en charmant die kleine wel niet is. Helpt echt om een glimlach op je gezicht te toveren! 

aww wat een heerlijk bekkie

" Nou, als pup zijn ze toch echt een stuk kleiner dan de volwassen hoor
 
De meeste mensen die ik met grote/kleine honden combinatie, is trouwens telkens de kleine de baas. Mijn dierenarts had vroeger een dwergpoedel die de tervueren onder de tafel jaagde haha. "

Dagmar

ja het is eigenlijk ook afhankelijk van de honden.

Wat is ze leuk

Goede tip van Alaska"s finest, foto"s maken en je idd proberen te focussen op de leuke dingen.

Ze is echt een dropje!

Goedemorgen,

Gisterenavond heeft Dyuna voor het eerst een klein stukje trap omhoog gelopen. Vanaf de eerste trede wilde ze er maar niet op wat ik ook probeerde. Ik heb haar 'in het diepe gegooid' en op het midden van de trap gezet. Met veel ' Goedzo's ' liep ze naar boven.

Tevens heeft ze de hele nacht doorgeslapen van ong 22.30u tot bijna 07.00u deze ochtend. Dit aangaande, doet ze écht super. Daar zij wat meer verbonden is aan mij als wellicht menige andere pup rond deze leeftijd zal ik haar binnenkort langzaam gaan verplaatsen richting beneden.

Net zoals bij kinderen de zindelijkheid ed op hun tempo gaat, zal ook zij in haar gedrag laten zien wanneer zij daaraan toe is.

Wel heb ik besloten bij beneden komst, hoe vervelend ook, om haar eerst haar behoefte even te laten doen en dan toch even de varikennel in, dit omdat zij in de vroege ochtend alles bij elkaar blaft bij het zien van Tiamo en de katten, dit gevolgd door enorm gestuiter tegen de ren aan vanwege willen eten. Ik ga haar proberen op deze manier uit de vicieuze cirkel te halen. Die 10 min extra in de ochtend in de varikennel zal 't 'm niet maken, daarintegen geeft dit zowel voor haar als mij en de anderen dieren wel eventjes een hoop rust. En ik denk dat buren mij dankbaar zullen zijn.

Zodra zij stil is krijgt zij haar eten en laat ik meteen het deurtje open, waarnaar zij zich te goed doet aan een kauwbot. Ook dit is een bewuste strategie zodat ze niet te druk gaat doen vanwege een volle maag.

Tiamo en Dyuna hebben gisterenavond nog even samen 'gespeeld'. Dyuna vind het uiteraard moeilijk (logisch) om haar enthousiasme wat te doseren. Grappig om te zien als Tiamo naast haar zit en dan even zo'n hapje opzij doet en dan droog weer voor zich uit kijkt.

Het is mij inmiddels wel duidelijk dat Tiamo voor elke poep en scheet en snauwt..Hij kwispelt wel maar het is bij elke drukke beweging van Dyuna dat hij niet gemeen snauwerig is. Hierdoor kan ik ze niet lang samen laten 'spelen', dit gesnauw bouwt zich nl op in nog feller snauwen waarnaar hardere correcties komen. Als Dyuna iets deed waarvan ik dacht Ok, dat verdient een correctie, liet ik ze en kwam er niet tussen beiden. Echter Tiamo wenst, althans zo lijkt het, dat Dyuna helemaal stil moet blijven zitten en hem niet aanraken. Dit is natuurlijk onmogelijk. Ondanks dat Tiamo hierdoor dominant lijkt over te komen zoekt hij haar telkens op bij de ren. Hij gaat daar stilzitten en drukt zich tegen de tralies aan. Zelfs een moment gehad dat hij ging slapen op de grond tegen de ren aan.

Evengoed denk ik dat het voor Tiamo te druk is, hij heeft momenten gehad dat hij een paar seconden rij gedrag vertoonde op Dyuna. Daarin tegen, is Tiamo van zich zelf een vrij hyper dingetje en kan zeer fanatiek spelen met een balletje. Dit staat natuurlijk haaks op zijn intolerantie jegens Dyuna qua drukte.

Ik zie ze graag samen en bovenal dat de ren weg kan maar het moet ook leefbaar blijven voor iedereen. Dyuna kent het woord 'Nee' nog niet, althans ze doet alsof en de combi met Tiamo is niet Je van Het. Dit zou nl heel veel spanning wegnemen aangaande het stuiteren tegen de ren. Ook Dyuna word groter en ondanks dat de ren 80cm hoog is van gegalvaniseerd staal, gaat er een moment komen dat zij erover heen vliegt.

De tijd zal het leren wat het gaat brengen, ook hier ga ik ervan uit dat net zoals met alle andere zaken sommige dingen vanzelf komen zodra we het loslaten en de druk van de ketel halen.

Tiamo  ( de cattery van mijn oudste pers heet Tiamo, Momo Tiamo heet ze) vind het drukke gedrag duidelijk niet leuk. Dat snap ik best, pups zijn druk, onvoorspelbaar. 

Zij zal moeten leren dat hij niet altijd met haar wilt spoelen. Hij is toch ouder, dan is spoel ook minder belangrijk, dan voor jonge honden.

Dat hij bij de ren er bij liggen, haar opzoekt als het veilig is, lijkt me, dat hij haar  wel accepteert, op zijn voorwaarde.

Het rijgedrag is stres, dan is het voor hem gewoon te druk op dat moment.

Heel goed dat je haar in de ochtend in de bench zet, ze zal toch moeten leren wat wel en niet de bedoeling is.

Volgens mij, als je op je gevoel afgaat en zo doorgaat, gaat het heel goed. Net zo als op de trap, hup even een drempel over even helpen.

Ze komt me over als een echte dame, die weet wat ze wilt. Dat is met opvoeden niet altijd even makkelijk.

Ik heb altijd teven, juist vanwege het bitcherige gedrag vind ik ze geweldig.

Ik heb een schotse herder, ik hou heel erg van herders.

Ga zo door, je doet het heel goed

De moeder is Momo Tiamo. Een kitten, de linker golden, hebben we gehouden, Athena van het Levendaal, mijn catterie naam is van het Levendaal. In het dagelijkse leven heet ze Beertje.

Mooie poezels de oudere hond, nu 9 jaar, heet idd Tiamo maar noemen hem doorgaans Pieps behalve als ie niet luistert dan roep ik Tie aaamooo...

Ik denk idd dat het voor hem veel te druk is, we bouwen het gedoseerd op, meer kunnen we niet doen.

Dyuna is idd een echte dame, hier wel bewust voor gekozen omdat Tiamo weliswaar een gecastreerd reutje is maar bij tijd en wijlen nog steeds laat zien alsof er iets hangt. Ik wilde voorkomen dat er later gevechten zouden ontstaan tussen twee reutjes. Daarbij heeft hij wel goede ervaringen met mijn twee andere oudduitse herderdames in het verleden, die inmiddels helaas niet meer onder ons zijn. Dat teefjes pittiger zijn als reutjes is mij bekend, maar ben zelf ook niet van suiker en hou wel van wat uitdaging.

Ik pik dit stuk er eventjes uit. Heb nog niet alles bijgelezen maar hierover wou ik iets kwijt :)

Toen ik mijn hond als pup had, hadden we ook niet meteen een band. Hij was een beetje ene vreemde in huis en wij voor hem ook denk ik. De eerste maand ging om hem zo snel mogelijk buiten krijgen als hij moest plassen of een kakje doen, en met hem bezig zijn, en dat allemaal terwijl er van knuffelen of aaien amper sprake is, want hij ging dan ook happen en bijten. Je zou bvb iets heel lekkers kunnen gebruiken voor quality time, bv pullepees, stinkt enorm maar vinden ze heel lekker, kan je het bvb vasthouden en hem aaien terwijl hij kauwt :)

Maar dus ook ik was kapot van zo vroeg op te staan, hel de tijd achter hem aan te hollen en ik deed het allemaal heel plichtsbewust want ik had voor hem gekozen, en dat terwijl je er precies nog niet echt iets voor terug kreeg. Maar pups leren echt heel snel, ook al lijkt het even compleet hopeloos. Intussen zijn mijn hond en ik onscheidbaar 

Dat happen en bijten groeien ze echt wel uit. Qua keel open zetten is het eigenlijk pas beter gegaan met de leeftijd (2 jaar) en dat was ook de periode dat ik het losliet. Ik was eerst heel gefrustreerd en reageerde dan ook zo. Daarna gaf ik het op en liep telkens zonder veel te zeggen gewoon door. Intussen kunnen we andere honden voorbijlopen met wat gepiep, soms blaft hij nog maar dat valt dan ook goed mee. Overigens is dit laatste helemaal nergens op gebaseerd buiten mijn eigen ervaring, maar ik wist er alleszins echt geen weg meer mee.

@L. Bedankt voor je reactie.

Ik besef mij idd heel goed dat de ene pup het aaien wel als fijn ervaart en de ander wat minder. Wat ik overigens bij Dyuna doe als zijnde knuffelen, is als ze net wakker is, haar even flink kriebelen in de hals en haar kusjes geven op haar hoofdje/snuitje, dit vind ze wel geweldig. Zodra ze hoog in haar opwinding zit gaat dit natuurlijk niet.

Ik denk dat we allemaal bij tijd en wijlen een moment hebben van; Waar ben ik aan begonnen?! Het is, als je het goed wilt doen, idd erg vermoeiend. Spreek ik niet over de mensen die een pup aanschaffen en vervolgens het in een bench deponeren om 8 uur te gaan werken. Dat zijn m.i de typerende mensen die een pup schattig vinden en o zooo geweldig. Geeft me god in als je er niets voor over hebt.

Ik heb altijd gezegd niet zo gek te zijn op puppy's omdat ik weet wat erbij komt kijken. Mijn doel is een volwassen herder die fijn bij ons als gezin past en tevens als + maatje voor mijn zoontje. Veelal schaffen mensen een pup aan voor het pupzijn, het zijn echter dat soort mensen die de hond later weer eruit doen om de meest uiteenlopende excuses. Ik heb een pup aangeschaft om hetgeen zij kan worden, net zoals jij gedaan hebt. Het kost wat bloed zweet en tranen maar dan hebben we wel wat.

Hé wat fijn dat je er zo bewust over hebt nagedacht! En zoals anderen voor mij ook al hebben gezegd, wees idd niet te hard voor jezelf :) ikzelf heb ook al vaak gedacht de pup verpest te hebben, maar dat bleek echt wel mee te vallen.

En verder ben ik echt heel blij met mijn communicatieve hond. Als je dat schreeuwen kan ombuigen naar fijne manieren om je iets duidelijk te maken, dan heb je er echt zoveel aan! Loki heeft veel vriendjes die veel meer 'honds' zijn zoals de baasjes zelf zeggen, gewoon ongecompliceerde, leuke, makkelijke honden die eten, slapen, leuke dingen doen. Loki daarentegen probeert altijd te horen of ik iets zeg dat hij kan verstaan, is echt heel duidelijk als hij iets wil (bvb op de zetel, op balkon, of weer terug...), of iets niet wil (radio staat te luid en het is al 3 u 's nachts, film staat te luid,...), dan is het ook weer  ' hurrrr', of als iets stoort, bvb takje in z'n broekje dat blijft hangen, eten of drinken is op.... Ik vind al die interacties echt heel fijn. Hij lijkt soms echt op een persoon die geen woorden kan gebruiken maar het echt probeert. Hij doet zijn hurrrr op zoveel verschillende manieren, dat ik vaak wel meteen zie wat het is, soms zijn we op bezoek bij iemand en zijn er geen kommetjes om in te krabben als hij honger heeft, maar aan zijn blik en hurrrr weet ik meteen: honger. 

Ik vind pups ook niet leuk hoor.  En mijn laatste heeft dat alleen maar bevestigt, vreselijke hond met momenten. Hij is nu 10.5 maanden en ik laat hem nog altijd niet alleen thuis :p

Maar goed, ik heb hem gekozen, dus ik moet er maar mee zien te leven, hij heeft zichzelf niet gemaakt ;)

Hij heeft me wel doen inzien dat hij mijn limiet is aan wat ik leuk vind, straffer dan dat moet het niet worden.

Ik ben gelukkig niet de enige die pups niet zo heullll geweldig vind...Als ik het anderen mensen vertel in mijn omgeving die kijken mij aan als een bots auto...waarop ik dan zeg tegen hen; jaaaa ze is zeker schattig als je langsloopt, naar het uberkjoet hoofdje kijkt en vervolgens zegt; Fijne dag verder en veel plezier met haar! Arghhhh....

Ik ben zeker blij met haar begrijp mij niet verkeerd, maar jullie begrijpen idd wel dat een pup meer als alleen Schattig, aai, aai is.

Hoe komt het Dagmar dat jouw hond nog niet alleen kan blijven? Mag toch hopen dat Dyuna er eerder klaar voor is, hihi!

omdat het een idioot is :p

Het ging een tijdje goed, tot wanneer ik op het werk ineens zag dat hij de keukenmuur aan het slopen was   Dus sindsdien komt hij mee naar het werk. Het is nu zo'n 3 tal maanden geleden dat hij dat gedaan heeft, volgende maand wordt hij 1 jaar, denk van dan nog eens te proberen. Ik wou het ook niet te snel opnieuw proberen zodat hij het hopelijk vergeten is.

Ik ga met je mee hopen dat hij het vergeten is en het de eerstvolgende keer wel lukt. Tiamo was helaas ook een sloper toen hij klein was. Nou ja, hij is nog steeds klein, hihi, bedoel jong...het kostte mij een knibbeler bankstel zowel twee zits als driezits. Gelukkig is het in de loop der jaren vanzelf betee gegaan en loopt hij altijd los in de woonkamer, ook als ik er niet ben. Hij sloopt niets meer.

Samen met zoontje spelen in het water. Wist niet dat ik een waterhond had gekocht. Opvallend is dat Dyuna erg naar mijn zoontje trekt, onder het wandelen zoekt ze hem vrijwel altijd op en springt dan even tegen hem aan. Dit zie ik natuurlijk graag dat ze elkaar opzoeken, een van de redenen waarom ik Dyuna heb gekocht is idd om als officieuse hulphond mijn zoontje later bij te staan wanneer hij eea niet meer gereguleerd krijgt.

Helaas krijg ik de fotos niet gedraaid..ze uploaden vanzelf scheef.

Voordat je de foto upload kun je de afbeelding iets bijsnijden naar een iets vierkanter formaat. Dan blijven ze meestal wel recht staan! 

Geen probleem, dan draaien wij ons hoofd wel 

Altijd mooi om zien, kind en hond die dikke vriendjes zijn...

Als je later deze foto's terug bekijkt, ga je zeggen: waar maakte ik me toen zorgen over... 

Fijn dat er hier mensen zijn die de puppy tijd ook niet fantastisch vinden! Hier niet iemand die een pup aanschaft voor het pup zijn. Ik heb dan geen hele vocale pup ( ik kwam hier omdat je je hebt voorgesteld in de 'kletspraat voor pups'). Maar ik ben erg blij met de herkenning. Eigenlijk alle mensen in mijn omgeving vinden een pup helemaal fantastisch.. En dat mag natuurlijk, maar ik deel de mening niet 

Ook fijn om te lezen dat sommige pups met ruim 10 maanden nog niet alleen kunnen zijn ( niet voor jou Dagmar, sorry). Wij krijgen al scheve blikken dat onze pup van 4 maanden 'maar' 20 a 30 min alleen kan blijven. Dat is voor ons al een hele overwinning.
Nou dat wou ik even kwijt

@C en Tibko, fijn dat je hier herkenning vind omtrent de puppytijd. Het is zoals het is en we hoeven het zeker niet mooier te maken. Feit blijft wel m.i hoe intensiever de puppytijd hoe hechter je band word later met je hond.

We moeten er 'even' doorheen en ons vooral richten en gemotiveerd blijven waarom we hiervoor hebben gekozen. Ondanks dat ik er met momentech echt moedeloos van kan worden zie ik ook zeker de progressie op korte tijd. Vandaag bijv was ik me echt een beetje aan het veretteren dat ze buiten of niet doorloopt en om de 5cm wel ergens staat te snacken, loopt ze wel door trekt ze aan de riem. Daarin tegen bemerkte ik vandaag dat ze wat meer rust uit zich zelf begon te pakken. Ik probeer dagelijks vnl de positieve dingen te benadrukken, lukt mij niet altijd maar hey dat is menselijk..