Dyuna & Tiamo 'update'

Hoihoi, weet niet of je in dit topic wel tips wil of dat het gewoon een uitlaatklep is, maar ik reageer toch maar :)

Ik lees in je bericht heel veel dingen die écht gewoon bij het puppy-zijn horen. En ik lees ook heel veel dingen die eigenlijk helemaal niet zo erg zijn, en waar je straks om kan lachen, dat je je er zo druk om hebt gemaakt. 
Bijvoorbeeld dat happen. Dat doet bijna elke pup. Daar groeien ze écht overheen.

Bij kinderen is het inderdaad lastig. Ik leg bij kinderen uit dat ze het beste stokstijf kunnen gaan staan, met de armen over elkaar heen, en omhoog kijken (dus niet de pup aankijken). Werkt deëscalerend. Als een kind overstuur wordt, gaat de pup alleen maar harder bijten of springen. En dan kom ik gelijk to the rescue om de pup bij ze weg te halen. Ze hoeven er zelf niks mee te doen. Maar ECHT het gaat voorbij :-)

Het niet mee willen lopen is ook iets voor pups. Ik zou er zelf gewoon bij gaan zitten, midden op de stoep haha. Jammer dan. Niks om je druk om te maken. Als ze ouder is loopt ze echt wel mee, het is een herder, geen luie lapzwans. 

Opspringen hoort ook bij....jawel, pups. Is wel iets wat je bewust moet blijven oefenen. Mijn pup doet het ook nog, terwijl het hele gezin er super consequent mee is dat het niet mag. Dus zelfs als je het perfect traint, gaat het nog mis. Maar als je blijft oefenen doet ze dat straks niet meer. 

Als je twijfelt moet je gewoon denken aan volwassen honden van andere mensen. Hoeveel volwassen honden ken jij die nog happen, springen, niet mee willen lopen, tantrums gooien, hun eigen poep eten, niet met de katten/andere honden in het gezin kunnen.... nou ik ken er vrij weinig. En de meeste mensen doen geen ene ruk qua trainen met hun hond. Wat ik wil zeggen: het gaat vrijwel altijd wel over, zelfs als je training niet perfect is.

Vraagje trouwens, op wat voor momenten blaft ze naar andere honden? Doet ze dit alleen als ze aan de lijn loopt? Is dit bij specifieke honden of alle?

Het is nooit te laat om een andere insteek te proberen, hoor. Vervang 'had ik maar...' door 'zal ik eens...'. 

Hou een foert-dag. Ga met een boekje in de tuin zitten, koptelefoon op. Wees lief voor jezelf, laat de boel es een keertje op zichzelf draaien. 

ik vind ook dat je een compliment verdient, je hebt niet het makkelijkste kind, niet de makkelijste pup, en je moet het allemaal alleen doen begrijp ik, maar het zijn wel jouw gouden muntjes om maar in geldstukken als kwartjes etc te denken,

je hebt veel humor, veel inzet, je denkt in oplossingen, en bent positief bezig, goede eigenschappen, maar soms zit je er even doorheen. Lijkt me heel normaal. Het gaat in golven, ups en downs, vallen en opkrabbelen en verder gaan.

Daar heb je later idd veel profijt van, een laat de honden het maar zelf uitzoeken kan goedgaan, maar meestal komen daar toch problemen van.

Wb het socialiseren heb ik zelf de fout gemaakt, vond ik achteraf dat ik mijn pup met iedereen en alles liet kennismaken, achteraf had ik haar beter kunnen leren dat we mensen en andere honden liever negeren, want toen ze eenmaal een half jaar was en er niet meer uitzag als een schattig beertje, vonden mensen en ook niet elke andere hond het leuk om een duitse herder naar zich toe te zien komen, wat ik toen dus weer af moest leren.

#

Dank je wel voor je bericht..het was idd niet echt een vraag maar meer ff mn gal spugen. Het gehele gevangenis protocol dmv corona draagt natuurlijk ook niet bij aan het geheel. Momenteel geen enkele vorm van ontspanning.. vanochtend ff breekmomentje. Ik weet dat merendeels pupgedrag is alleen soms komt ff alles samen wat juist niet goed gaat. Daarna wel een mooie goede wandeling van een uur gehad. Eerst onbewoond gebied lekker uitleven, daarna bewoond gebied...ze liep netjes, af en toe beetje trekken maar toch merendeels relax...daar stond ik wel van te kijken.

Ze blaft overigens naar alle honden maar ook gold vanochtend dat ze bij sommige voorbijgangers zich al wat meer inhield..eerst was het compleet ongeleid springen en blaffen...een hele enkeling reageert ze alleen met gaan zitten en kijken en dan beloon ik haar uitbundig.

" ik vind ook dat je een compliment verdient, je hebt niet het makkelijkste kind, niet de makkelijste pup, en je moet het allemaal alleen doen begrijp ik, maar het zijn wel jouw gouden muntjes om maar in geldstukken als kwartjes etc te denken,
je hebt veel humor, veel inzet, je denkt in oplossingen, en bent positief bezig, goede eigenschappen, maar soms zit je er even doorheen. Lijkt me heel normaal. Het gaat in golven, ups en downs, vallen en opkrabbelen en verder gaan.
Daar heb je later idd veel profijt van, een laat de honden het maar zelf uitzoeken kan goedgaan, maar meestal komen daar toch problemen van.
 
Wb het socialiseren heb ik zelf de fout gemaakt, vond ik achteraf dat ik mijn pup met iedereen en alles liet kennismaken, achteraf had ik haar beter kunnen leren dat we mensen en andere honden liever negeren, want toen ze eenmaal een half jaar was en er niet meer uitzag als een schattig beertje, vonden mensen en ook niet elke andere hond het leuk om een duitse herder naar zich toe te zien komen, wat ik toen dus weer af moest leren.
# "

Dobry

Dank je wel! Doet goed.

Dyuna mag idd niet naar iedere hond van mij, er zijn enkele die ze al eerder heeft gezien waar ze wel mee mag spelen/ snuffelen. Dat is ook de reden dat ze blaft. Juist omdat ze Niet er naar toe mag van mij.

Maar ik bemerk toch, net als vanochtend, dat ze niet meer bij iedere hond tekeer gaat als een dolle. Bij een enkeling heeft ze zich al weten in te houden. Voor de rest negeer ik haar eerst en pas als ik merk dat er in het blaffen een onderbreking komt van piepen dat is het moment dat ze weer toegankelijk is voor mij en krijgt ze het commando Door...zodra ze ook maar een stap mee komt in de goede richting(ipv blijvwn hangen in de riem) krijgt ze een Goedzo...zodra ze naar mij kijkt en door loopt krijgt ze haar vleesje.

" Het is nooit te laat om een andere insteek te proberen, hoor. Vervang 'had ik maar...' door 'zal ik eens...'. 
Hou een foert-dag. Ga met een boekje in de tuin zitten, koptelefoon op. Wees lief voor jezelf, laat de boel es een keertje op zichzelf draaien.  "

Alaska's Finest!

Hoe bedoel je dat exact? Ik ben idd erg oplettend, dat ze geen ongelukken krijgen, dat ze mekaar niet afslachten of als zoontje in de tuin is dat hij dikwijls gecorrigeerd moet worden om Dyuna met rust te laten...of als Dyuna weer stuitert tegen zoontje ik haar weer moet afleiden. Kun je na gaan dat ik op het einde van de dag best opgefokt kan zijn van binnen. Heb me ook voorgenomen de laatste wandeling niet meer met zoontje samen te doen maar alleen met Dyuna...hij ligt dan weliswaar ik bed en de wandeling kan niet zo heel ver gaan ivm bereik babyfoon, maar liever een korte wandeling met wat oefeningen 1 op 1 als continu pup en kind begeleiden bij alle wandelingen.

Ik bedoel: je eigen buikgevoel volgen.

Je schrijft: "Toch zegt mijn gevoel: Had ik maar wat lakser geweest"

Volg dat gevoel en wees es wat lakser. Misschien werkt het wel 

dat is toch al heel knap, doet ze dat bij bekende honden dat inhouden?

Mijn herder vond indertijd sommige rassen ook spannender dan andere, bijv. een hond met veel haren voor het gezicht, of  vreemde vlekken rond de ogen, staarten die omhoog krulden e.d. waar ze dan altijd wat feller op reageerde dan op een hond die goed "te lezen" was voor haar.

" dat is toch al heel knap, doet ze dat bij bekende honden dat inhouden?
Mijn herder vond indertijd sommige rassen ook spannender dan andere, bijv. een hond met veel haren voor het gezicht, of  vreemde vlekken rond de ogen, staarten die omhoog krulden e.d. waar ze dan altijd wat feller op reageerde dan op een hond die goed "te lezen" was voor haar.
 
 
  "

Dobry

Het blaffen is echt divers...zodra Dyuna minder prikkelbaar is en goede focus heeft op mij bemerk ik dat het blaffen minder explosief is. Er is geen pijl op te trekken wat betreft soort hond. Wel is het zo hoe kalmer de andere hond oogt hoe minder lang zij blaft..

" Ik bedoel: je eigen buikgevoel volgen.
Je schrijft: "Toch zegt mijn gevoel: Had ik maar wat lakser geweest"
Volg dat gevoel en wees es wat lakser. Misschien werkt het wel  "

Alaska's Finest!

Dat klopt en soms had ik graag gewild een persoon te zijn die het allemaal niet zo boeit. Ik ben iemand met een heel hoog verantwoordelijkheidsgevoel waardoor ik alles in goede banen probeer te begeleiden. 

Het nu anders doen weet ik ook dat dat 'slachtoffers' gaat kosten. Bijv dyuna en tiamo samen los laten word een uitputtingsslag voor een van beiden. Moet ik niet willen. 

Even tjill in de tuin zitten met een boekje is ook niet mogelijk. Dyuna vreet van alles op, hapt naar bijen ed...behoeft gewoon waakzaamheid om ervoor te zorgen dat ze zo veilig mogelijk mag opgroeien.

Goedemorgen beste medeforumleden,

Ik zit met iets in mijn maag aangaande Dyuna. Zij is morgen 4,5 maand maar voel mij niet prettig met hoe haar dagindeling is. Maar dan te meer wat de gevolgen zijn van haar gedrag.

Eerst wat over Dyuna;

Zoals jullie weten is het een happertje. Ik moet zeggen dat zij in eerste instantie altijd zachtjes mijn vingers pakt en er een soort op gaat knabbelen. Even later word dit fanatieker en is zij hier niet in af te remmen. Sta ik bijv op, of ik zeg Nee dat is het moment dat ze van zich af gaat happen. Of ze het er niet mee eens is of mij dan uit daagt?! Het is niet zo fijn.

Ik geef haar dan een botje maar merendeels hapt ze uitdagend ernaast in mijn hand. 

Er werd hier eens geopperd om haar en time out te geven...dit al veelvuldig gedaan maar dit lijkt voor nu niet meer te werken. (Deed het eerst wel) ze weigert dan ook echt de bench in te gaan en verstopt zich. Ik gooi een brokje in de bench en wacht tot ze er vanzelf in gaat, maar dan schiet ik mijn doel voorbij als zijnde time out omdat er te lang tijd tussen zit.

Het zit mij gewoon echt niet lekker dat Dyuna meer de bench ziet als mij lief is. Haar laten klooien is ook geen optie.

Ik weet dat ik misschien iets vraag wat onmogelijk is voor nu maar wat is nou de exacte manier van reageren als negeren niet werkt, Nee zeggen het alleen maar erger maakt en oppakken leidt tot zich verstoppen?

Voor de duidelijkheid; aan kauwspul en speelgoed geen gebrek maar ze zit nu weer even in een fase dat ze het ff niet mot. Als ik haar in de bench leg (uiteindelijk) gaat ze wel met het bot aan de gang.

Ik heb het gevoel dat de tijd voorbij vliegt en ik een bepaalde druk voel dat het happen nog steeds niet is wat het qua gevoel zou moeten zijn. Kan iemand mij een schop onder mijn reet in geven en duidelijk maken dat dit nog steeds normaal is? Of juist niet?

Of is dit typisch, Ik ben aan het puberen en wisselen gedrag?

Je geeft aan dat negeren niet werkt omdat ze je dan steeds harder gaat bijten. Ik heb nog twee ideetjes uit het achterste van mijn hoofd kunnen vissen.

Misschien is het een optie om haar aan te lijnen in huis op het moment dat je merkt dat ze happerig begint te worden en dan net buiten haar bereik gaan zitten maar dat ze wel iets in haar omgeving heeft waar ze wel op mag kauwen. Zodat de keuze voor het andere makkelijker wordt. Als ze dan weer rustig is, haar weer aandacht geven. Maar misschien helpt dat haar om haar te leren dat ze haar frustratie niet op jou moet afreageren maar op een object wat daarvoor bestemd is (botje, speeltje etc.) 

Daarbij dacht ik dat het misschien een idee was voor Dyuna om “rust” op een commando te zetten. Dus nu voorlopig elke keer als ze uit haarzelf rust pakt benoem je dat en beloon je ervoor. Als je dat maar vaak genoeg zegt dan gaat ze vanzelf de link leggen. Het is een echte herder en die willen voor je werken, dus wellicht heeft ze daar gewoon meer sturing in nodig. Als ze het commando dan na een tijdje eigen is, kan je het gaan inzetten op momenten dat jij denkt dat zij het nodig heeft. En dit kan ook buiten de bench. Als ze het dan heel goed beheerst kan je het bijvoorbeeld ook oefenen als je katten of andere hond voorbij lopen. 

Wat nou als je gewoon van haar wegloopt als ze je bijt?

Mijn pup was een felle bijter, het is nu wel grotendeels over trouwens (5 maand). Maar zij werd echt hysterisch en beet tot bloedens toe. Elke vorm van reactie van mij werd ze drukker van. Dus van nee zeggen, au roepen, ging ze alleen maar harder bijten. Stilzitten en ‘negeren’ leek ze gefrustreerd van te worden dus hiervan beet ze ook harder en pijnlijker.

Het enige wat bij haar werkte is weglopen. Hierbij zei ik niks en maakte ik geen oogcontact. Ik ging met mn rug naar haar staan en een beetje uit het raam kijken. In het begin werd ze dan blafferig, ik deed alsof ze niet bestond. De grootste straf die er is voor haar. Maar uiteindelijk viel het kwartje wel.

Heb je trouwens een ren die je kan gebruiken ipv de bench als rustplek?

Is het mogelijk een deel van de kamer af te schermen waar ze haar "time out" als het nodig is kan doorbrengen? Dan heeft ze toch meer ruimte dan in de bench.

Ik zou de time out niet zien als een opvoedmiddel/correctie waar ze verbanden gaat leggen, tussen happen en het gevolg daarvan  maar als een middel om haar te kalmeren. Het happen zal toch vanuit een soort opwinding komen. 

Negeren zou ik wel het happen maar niet de hele hond, dus wel iets doen of zeggen om haar weer kalm te krijgen.

Misschien ook proberen te voorkomen dat ze aan je vingers gaat sabbelen? 

Ze hapt mij dikwijls gewoon in mijn been met als gevolg dat ik met mijn handen mijn benen probeer te beschermen met als gevolg daarop dat ze mijn vingers heeft.

Zoals net: ze blaft met Taimo mee en ik wil haar uit de setting halen door haar rustig toe te spreken, ze gaat door en ik wil haar aanraken, vervolgens hapt ze mij en je hoort gewoon aan haar dat ze frusties heeft. Dat is ook kenmerken van haar dat vocale.

Doe ik haar aanlijnen zodra ze mij hapt dan hapt ze en springt ze tegelijkertijs erop los tegen mij. Je ziet ook echt dat het frustraties zijn.

Zij heeft in principe een ren, woonkamer is gescheiden van eetkamer...ik loop nu vaker de gang op als ze bijt. Daarin tegen lukt heg haar ietwat meer zelf te gaan liggen in de keuken. Het is dikwijls maar kort maar dan nog, het is iets.

Opvallens vind ik dat Dyuna mijn vingera lijkt nodig te hebben om zichzelf te kalmeren. In het hele begin pakte ze een vinger en ging er mee vandoor. Ze ging dan liggen met mijn vinger in haar mond en kalmeerde zo.

Vandaar dat ik oprecht denk dat ze daarom knabbelt. Maar dat happen als reactie op een correctie is puur frustratie. Ze piept dan ook erbij

Het klinkt een beetje als hoe mijn pup deed. Elke verbale correctie of aanraking gaf alleen maar die extra prikkel waardoor ze hysterischer werd. Begrijp ik je goed dat Dyuna dit ook heeft? 
Want als dat zo is lijkt het me het beste om er bewust mee om te gaan, dat je niet die extra prikkel geeft. Zelf extreem kalm blijven. Niet aanraken en dingen zeggen. Dit is natuurlijk lastig als ze iets verkeerd doet.
Dus dan moet je voorkomen dat ze de fout in kan gaan. Als je al weet dat bij een bepaalde situatie het emmertje volloopt, haar niet meer in die situatie brengen. Dit vraagt wel wat creativiteit.

Misschien kan je een concrete situatie beschrijven waarin ze dus iets ‘verkeerd’ doet, en kunnen wij met je meedenken hoe je het kan voorkomen?

Ik las trouwens op een ander forum dat iemand zijn been ingepakt had met schuim zodat dat bijten geen pijn meer deed. Lol. (Dus je bent niet de enige met zo’n landshark)

dubbel

Ik zal wel weer commentaar krijgen, dat ik alles analyseer.

Ik zou haar niet meer op je hand laten knabbelen. Dit gedrag levert haar aandacht op en dat escaleert.

Heb je wel eens een flos touw geprobeerd? Dat vinden ze vaak lekker om mee te klooien op te kauwen.

Als je opstaat, zou en een paar brokjes op de grond kunnen gooien. Zo voorkom je, dat je aandacht geeft aan gedrag wat niet wenselijk is. 

Gedrag wat succes heeft, zullen ze herhalen. gedrag wat geen succes heeft, zal verminderen of stoppen.

Als je opstaat en ze wilt in je hangen, de nee is aandacht. Ze koppelt de nee kennelijk nog niet aan: dit mag ik niet doen, anders zou ze er mee stoppen.

Negeren adviseer ik eigenlijk niet, want ze heeft geen idee wat ze wel moet doen en zal gewoon opzoek gaan.

Ze is heel slim, weet precies hoe ze je aandacht kan krijgen.

Met brokjes op de grond gooien, voorkom je dat ze in jou gaat happen, ze heeft een taakje en het zorgt voor rust.

In het begin heb je veel brokjes nodig, maar namate je dit herhaalt, zal het een gewoonte gaan worden dat er een brokje komt en zal ze het happen in jou niet meer doen.

Dat brokje kan je altijd nog afbouwen.

Eerst gedrag om gaan buigen, dus voor ze gaat klieren brokjes op de grond strooien.

het is een beetje een visuele cirkel, heb ik het idee, dat kan je doorbreken door op de klier momentren haar iets anders tr laten doen. Brokjes zoeken, werkt nu eenmaal erg goed.

De time out werkt goed, maar als je veel moeite moet doen, met een brokje naar de bench, dan heeft het averechts  effect, de aandacht heeft ze al.

Zelf de kamer uitlopen is een goede optie, dat zou je ook nog kunnen proberen.

Ze hapt niet als ik gewoon rond loop of opsta. Ze begint te klieren en te happen als ik aan tafel zit. Alsof het, corrigeer, het is net een klein kind dat continu aandacht zoekt. Is het niet de aandacht wat ze wil hapt ze harder.

Ik ben idd het weglopen weer meer in aan het zetten. Ik zeg er wel bij dat als je 10x op een paar minuten moet opstaan terwijl je net wakker bent dit op den duur geen aardigheid meer is.

Typisch is ook nog steeds dat als ze ong 1.5u tot 2u wakker is, het klieren erger word en ze venijniger reageert. Het welbekende emmertje raakt al langzaam vol. Ik moet haar dan wel in de bench leggen omdat zij net aan met geluk 10 minuutjes oo de grond blijft liggen. Zo komt zij niet aan haar rust toe noch ik.

Buiten idem, als ze blaft naar anderen honden wil ik haar proberen te kalmeren door een hand op haar te leggen, of haar af te leiden. Zodra ik haar aanraak hapt ze van zich af...duidelijk gefrustreerd door opwinding. Ik ga vaker nu op gewoon ergens stil zitten in het gras en laat haar de omgeving in zich opnemen.

Feit blijft, het is een pup wat hoog in haar opwinding staat, dit merk ik op vrij veel fronten...zelfs als ze mijn zoontje ziet gaat ze als een dolle blije pup te keer. Ook hierin is zij nauwelijks af te remmen. Dit geldt ook als ze in de tuin loopt en ze krijgt de gekke 5 minuten...ze rent en sjeest maar let niet meer op hoe ze rent, hoe ze terecht komt enz enz. Dit heeft er al dikwijls toe geleid dat ze liep te hinken op 3 poten. Wat ga je dan doen? Haar afleiden haar proberen te kaderen met zoekspelletjes of een kauwbot maar dit lijkt haar niet te verzadigen.

Ook ik ga mee in wat anderen zeggen: de ruimte uitgaan zonder iets te zeggen als negeren niet kan. Let er wel op dat je ruimte puppyproof is, zodat ze zich intussen niet vermaakt met het kapotbijten van vanalles.

Zelf heb ik 2 vrienden met enooooorm gevoelige honden, in de zin van als je je stem verheft of boos wordt, ze helemaal wild worden, door draaien, niet meer kunnen nadenken, gaan klieren zoals bvb happen, bijten, springen, door de ruimte sjezen en op zetels springen als ze bvb in de mand moesten. Corrigeer mij als ik fout ben, maar klinkt volgens mij een beetje als dyuna? Wat werkt (maar ook enorm frustrerend is voor de baasjes) is positief opvoeden, je stem niet meer verheffen (maar wel bvb iets kordater klinken), het gedrag voor zijn en anders als het al te laat is, op een positieve manier ombuigen. Enkele voorbeelden van mijn vrienden, bij wie ik al heb opgepast en dus deze dingen zelf al heb toegepast:

Naar de mand: leuk spelletje van maken, veel oefenen op momenten dat de hond handelbaar is, veel belonen als ze het goed doen ipv alleen als ze stout zijn 'MAND!!!' roepen.

Een hond werd helemaal wild als baasjes thuiskwamen, hij ging dan springen, happen, in je zicht likken. Is echt een hele grote hond, loopt je zo omver. Hierbij hielp alleen negeren door met je rug naar hem te staan, met je gezicht naar keukenaanrecht tot hij kalm is. Als dyuna bijt in je been, kan je mss rubberen laarzen overwegen of de ruimte uitgaan. Maar als ik je hoor is het idd geen pretje als het zo vaak moet.

Heb je verder nog patronen gezien in het wild worden en klieren? Ik heb gelezen na 1.5 tot 2 u dat het erger wordt en als je gaat zitten. Misschien kan je proberen haar al aandacht gevend te gaan zitten, door bijvoorbeeld voor ze gaat klieren, snoepjes te gooien en dan te zitten en verder snoepjes te gooien, terwijl je doet alsof je leest of op je gsm zit, en dan de tijd tussen snoepjes gooien steeds verminderen. Dit is nergens op gebaseerd buiten wat creativiteit uit mijn duim gezogen, maar wie weet werkt het? Of als je tegen haar blijft praten als je gaat zitten, gaat ze dan ook klieren?

Wat betreft het sabbelen aan je vinger, zoals eerder vernoemd, zou ik dat idd ook niet toelaten aangezien dat snel escaleert. Het kan niet de bedoeling zijn dat ze je vinger nodig heeft om te kalmeren. Als ik je verhalen zo lees, krijgt ze alles dat ze nodig heeft om op te groeien tot een flinke en stabiele meid! Sommige zijn 'late bloomers' en hebben wat meer tijd nodig, en dat is volkomen normaal. En somd maken ineens uit het niks een klik waardoor je enorm fier wordt en dan was al het harde werk echt de moeite waard! Veel moed nog met dyuna en hopelijk morgen een betere dag

Dank je wel voor je heldere en motiverende uitleg

Laat ik voorop stellen dat Dyuna niet aan mijn vingers mag sabbelen. Dit gebeurd zodra ik mijn benen probeer te verdedigen dan pakt ze mijn hand/vingers. Dit is dan in eerste instantie sabbelen/knabbelen maar zodra ik mijn hand wegtrek, negeer, of er iets van zeg dan gaat ze happen.

Een voorbeeld welke toevallig net plaats vond;

Ze heeft gegeten en ik wil haar dan met een runderkophuid naast mij leggen op een deken zodat het eten even kan zakken. Ik loop langs om te gaan zitten en ze trekt meteen aan mijn badjas. Ze vergeet alleen telkens dat ik er nog in zit.

Ik zeg 'Nee' op een normale toon maar ze gaat verder. Ze bijt overigens niet in mijn onderbenen maar been overgang bibs, dijbeen, in die regio. Zodra ik zit is dit haar bijthoogte.

Ik wil haar verder negeren en geef haar nogmaals de runderkophuid en zeg 'Lig' dit wilt ze niet en ze kruipt onder de stoelen door met commentaar en begint aan de onderkant van de stoel te knabbelen. Ik sta op en gooi een brokje in de bench. Ik ben immers dan pas wakker en heb even tijd nodig om bij te trekken (last van waarschijnlijk Ischias wat elke week opspeelt door overbelasting tijdens de Qtaine) ik kan het er dan niet bij hebben dat ik meteen volle bak moet en zoveel moet incasseren.

Afijn, dat brokje ligt in de bench, ik zeg niks, want immers lag ze onder de tafel en ik wacht...ze loopt er vanzelf naar toe, doe even het deurtje dicht en geef haar de runderkophuid..Ipv dat ik de bench/mand nu gebruik als Time Out zodat ZIJ weet het is genoeg...gebruik ik de bench/mand nu als tactische Time Out zonder dat zij weet dat ik het hiervoor gebruik maar puur ter kalmering van haar gedrag. Ze knabbelt op ineens op de runderkophuid (Goedzo Boena) en dat is dan het moment dat ik meteen weer open doe.

Natuurlijkkkkkkk hielp het voor geen 5 cent want meteen er na was ik weer die heerlijke wandelende visstick voor dr.

Ik ben weer opgestaan en naar de gang gegaan. Valt wel op dat ze af en toe dan begint te piepen. Ze gaat in de keuken staan en met dat ik terug kom, kijk ik in mijn ooghoeken naar haar en zie dat staartje van dr een beetje kwispelen...ik moest inwendig eigenlijk toch smelten en lachen tegelijk. Alsof ze wilde zeggen; Je hebt me toch niet verlaten.

Het nadeel van dyuna is, doe dit een paar keer en ze gaat klooien in de woonkamer/keuken want ze weet toch wel dat ik terug kom. 

Gisteren 4 zakken runderkophuid weer gekocht voor haar, want ze mot alleen telkens eentje die goed geurt..is er al aan geknabbeld en het heeft z'n geur verloren dan kan ik m alweer weggooien. 

Mag ik zeggen dat ik het af en toe wel een teleurstelling vind dat juist ik een pup getroffen heb dat snel hoog in de opwinding zit, bij een overload aan prikkels niet meer bereikbaar is, dusdanig vocaal is en snel gefrustreerd als het even niet gaat zoals zij het wil?! Laat het nou net zo zijn dat ik exact hetzelfde kind heb waar ik overal rekening mee moet houden qua prikkels, kaderen van omgeving, motorisch achter ligt dat gelijk staat aan het onbehouwen gedrag van Dyuna, die ook overal tegen aan knalt en niet oplet waar ze loopt, rent of springt. 

Eveneens staan ze gelijk aan exact dezelfde drukke gedragingen, ieder op hun eigen wijze en kennen daarin beiden hun grens niet om rust te nemen. 

Mijn familie zei het ook al; Je weet ze je wel uit te zoeken en het is niet dat ik compleet negatief ben hoor, maar het vergt gewoon dubbele inzet en creativiteit.

Om positief af te sluiten;

Gisteren heeft Dyuna enige tijd met een puppenvriendinnetje gespeeld. Ze ontdooide veel sneller als eerst. Ook de oudere hond die erbij was rende ze niet meer van weg. S'avonds idem; waren andere honden waar ze eerst van weg rende...nu bleef ze gewoon liggen en al snel ging ze ze uitdagen.

Ook het blaffen naar anderen honden is met momenten echt minder geworden. Daar waar ze echt eerst woewoewoewoewoewoewoewoe deed en behoorlijk trok, is het nu vnl trekken en woewoewoe...ook komt ze sneller mee 'Door'...ze blaft springt loopt mee, gaat terug blaft en komt weer terug...het gaat gestaag maar ik zie toch wel al verbetering. Zelfs de eigenaren van de honden gisteravond zeiden dat ze nu veel sneller ontdooit en overgaat tot een spelletje met uitdagen.

Dan zal ik ergens toch iets goed doen

Ik neem even een paar stukjes eruit:

Ze heeft gegeten en ik wil haar dan met een runderkophuid naast mij leggen op een deken zodat het eten even kan zakken. Ik loop langs om te gaan zitten en ze trekt meteen aan mijn badjas. Ze vergeet alleen telkens dat ik er nog in zit.

Ik denk dat ze niet toe is aan rustig naast je gaan liggen kluiven op dat moment. Wellicht wil ze spelen, rond banjeren.

Pups zijn bewegelijk, die hebben heel veel behoefte aan spel. 

Ik zeg 'Nee' op een normale toon maar ze gaat verder. Ze bijt overigens niet in mijn onderbenen maar been overgang bibs, dijbeen, in die regio. Zodra ik zit is dit haar bijthoogte.

De nee is een extra prikkel die je toevoegt, dat zorgt voor opwinding bij haar, vandaar het happen.

Ik wil haar verder negeren en geef haar nogmaals de runderkophuid en zeg 'Lig' dit wilt ze niet en ze kruipt onder de stoelen door met commentaar en begint aan de onderkant van de stoel te knabbelen. Ik sta op en gooi een brokje in de bench. Ik ben immers dan pas wakker en heb even tijd nodig om bij te trekken (last van waarschijnlijk Ischias wat elke week opspeelt door overbelasting tijdens de Qtaine) ik kan het er dan niet bij hebben dat ik meteen volle bak moet en zoveel moet incasseren.

Negeren werkt helaas niet bij dit soort gedrag en ik denk , dat ze wilt spelen en op dat moment nog niet toe is aan naast je liggen met een kluif.

Dan zal ze idd gaan klieren en aandacht zoeken.

Je bent nu op de klier momenten constant met haar bezig,  ze krijgt aandacht voor gedrag wat je niet wilt.

Waarom niet gelijk met haar spelen?

Pups hebben echt heel veel behoefte aan spel en spel is een goede manier van aandacht geven. Bewust aandacht geven voor gedrag wat je wel wilt ipv ongewenst gedrag corrigeren. Dat laatste gebeurd steeds weer.

Als ik zag dat Luca spel behoefte had, gingen we samen spelen. Met een flos een trek spelletje doen, samen een doos slopen.

Daarna was ze klaar en ging zelf ergens op kluiven of weer even bij mijn voeten slapen.

je pup heeft allerlei behoefte en dat kan je niet negeren of corrigeren met een time out.

Als ze met spel hard in je bijt, dan kan je de time out geven voor 20 sec. Zo laat je weten dat dat geen leuk spel is. Daarna speel je verder. Zo leren ze wat wel en niet de bedoeling is.

Je kan niet de spelbehoefte corrigeren met een time out.

Over het blaffen naar honden buiten,  tussen de 3 en 6 maanden, maken de pups een angst fase door. Het hoort erbij dat ze dingen, die ze eerst normaal vinden. spannend kunnen vinden.

Blaffen is een stres reactie, gezien de angst fase, ze vind het ook spannend en ze weet even niet hoe om te gaan met de situatie.

Steun haar, neem afstand van de voor haar enge situatie en probeer iets leuks met haar te doen. Voertjes laten zoeken werkt altijd goed. Ze zullen de voertjes aan de andere honden gaan koppelen, die worden zo leuk, het ontspant en geeft haar een taakje. Laten wennen op afstand.

Ga vooral niet haar grens over, maar geef haar de tijd.

"  
Ik neem even een paar stukjes eruit:
 
Ze heeft gegeten en ik wil haar dan met een runderkophuid naast mij leggen op een deken zodat het eten even kan zakken. Ik loop langs om te gaan zitten en ze trekt meteen aan mijn badjas. Ze vergeet alleen telkens dat ik er nog in zit.
 
Ik denk dat ze niet toe is aan rustig naast je gaan liggen kluiven op dat moment. Wellicht wil ze spelen, rond banjeren.
Pups zijn bewegelijk, die hebben heel veel behoefte aan spel. 
 
Ik zeg 'Nee' op een normale toon maar ze gaat verder. Ze bijt overigens niet in mijn onderbenen maar been overgang bibs, dijbeen, in die regio. Zodra ik zit is dit haar bijthoogte.
 
De nee is een extra prikkel die je toevoegt, dat zorgt voor opwinding bij haar, vandaar het happen.
 
Ik wil haar verder negeren en geef haar nogmaals de runderkophuid en zeg 'Lig' dit wilt ze niet en ze kruipt onder de stoelen door met commentaar en begint aan de onderkant van de stoel te knabbelen. Ik sta op en gooi een brokje in de bench. Ik ben immers dan pas wakker en heb even tijd nodig om bij te trekken (last van waarschijnlijk Ischias wat elke week opspeelt door overbelasting tijdens de Qtaine) ik kan het er dan niet bij hebben dat ik meteen volle bak moet en zoveel moet incasseren.
 
Negeren werkt helaas niet bij dit soort gedrag en ik denk , dat ze wilt spelen en op dat moment nog niet toe is aan naast je liggen met een kluif.
Dan zal ze idd gaan klieren en aandacht zoeken.
 
Je bent nu op de klier momenten constant met haar bezig,  ze krijgt aandacht voor gedrag wat je niet wilt.
Waarom niet gelijk met haar spelen?
Pups hebben echt heel veel behoefte aan spel en spel is een goede manier van aandacht geven. Bewust aandacht geven voor gedrag wat je wel wilt ipv ongewenst gedrag corrigeren. Dat laatste gebeurd steeds weer.
 
Als ik zag dat Luca spel behoefte had, gingen we samen spelen. Met een flos een trek spelletje doen, samen een doos slopen.
Daarna was ze klaar en ging zelf ergens op kluiven of weer even bij mijn voeten slapen.
 
je pup heeft allerlei behoefte en dat kan je niet negeren of corrigeren met een time out.
 
Als ze met spel hard in je bijt, dan kan je de time out geven voor 20 sec. Zo laat je weten dat dat geen leuk spel is. Daarna speel je verder. Zo leren ze wat wel en niet de bedoeling is.
Je kan niet de spelbehoefte corrigeren met een time out.
 
Over het blaffen naar honden buiten,  tussen de 3 en 6 maanden, maken de pups een angst fase door. Het hoort erbij dat ze dingen, die ze eerst normaal vinden. spannend kunnen vinden.
 
Blaffen is een stres reactie, gezien de angst fase, ze vind het ook spannend en ze weet even niet hoe om te gaan met de situatie.
Steun haar, neem afstand van de voor haar enge situatie en probeer iets leuks met haar te doen. Voertjes laten zoeken werkt altijd goed. Ze zullen de voertjes aan de andere honden gaan koppelen, die worden zo leuk, het ontspant en geeft haar een taakje. Laten wennen op afstand.
Ga vooral niet haar grens over, maar geef haar de tijd.
 
 
  "

Suzanne en Luca

De Nee is een extra prikkel maar zorgt niet voor het happen. De Nee krijgt ze juist omdat ze hapt. Het knabbelen wat ze als eerste doet probeer ik te negeren of ik sta op totdat ik idd Nee moet zeggen. Dat happen is niet gekoppeld perse aan de Nee dit doet ze ook zo. Bijv tuig gaat aan en happen begint. Is er dan sprake van extra prikkels? Ja het tuig, maar ik ben er ook mede van overtuigd dat niet alleen stress angst eender wat hier een rol speelt maar ook een dame die het gewoon niet met mij eens is en dat laat merken door te happen. Vb. Als dyuna niet door mag trekken en ik sta stil gaat ze blerren..het is ook al vaker gebeurd dat ze dan terug op sprong en mij hapte...is het altijd stress? Nee, het zal een combi van van zijn en dat maakt het lastiger

Ze kan rond banjeren en spelen maar ik leg de deken naast mij omdat zij dikwijls die nabijheid zoekt.

Waarom niet gelijk met haar spelen? Uhrr een mens moet ook even kunnen bijtrekken als je net uit bed bent gerold. Vind niet dat ik mij totaal moet aanpassen aan dyuna. Ze heeft speelgoed, ze kan spelen maar heeft daar blijkbaar mij voor nodig. Ok, begrijpelijk! Maar ik sta niet in dienst van dyuna en zij zal ook moeten leren hier dat s'ochtends even tijd voor de mens is vanwegr eerder aangegeven fysieke gesteldheid. Dat heet keuzes maken. Ik kan nog zoveel willen bijv maar het moet ook kunnen.

Wat betreft het blaffen; niet vervelend bedoeld maar ik lees vnl alleen herhaling...ik gaf aan dat ze het juist beter doet, dat is wat voor mij nu telt. Om het positief af te sluiten. Juist een verbetering draagt en houdt de motivatie in stand. 

Je aangedragen advies ook zeer zeker averechts werken door haar weg te houden. Juist nu zie ik verbeterin in haar gedrag naar anderen honden. Tuurlijk ze vind het spannend. Ik ben er voor haar, maar ze begint het juist leuker te vinden om te spelen. En soms, heel soms, kun je niet van de situatie weg, simpelweg omdat Dyuna niet meer mee loopt. Dan zal men moeten wachten totdat e andere hond voorbij is en dyuna belonen voor het doorlopen. Het werken met voertjes lees ik wat te vaak, maar ook al te vaak aangegeven dat Dyuna zich zelfs niet meer laat verleiden met het lekkerste dure vlees. Soms is het een kwestie van gewoon even de situatie kalm uit te zitten en de wandeling te vervolgen.

Heb je al eens geprobeerd om het 's morgens anders aan te pakken? Ik heb 2 verschillende scenario's bedacht:

1. Je geefthaar voer direct in de varikennel en dan zit ze er al in. Je laat haar eruit als ze gegeten heeft en niet kliert. 

2. Je gooit haar smorgens even de tuin in en gaat eerst zelf even koffie drinken en je ochtend starten. Als je klaar bent kan je met iets heeeel lekkers, bvb gekookte kip (je kan makkelijk een klein stukje in de microgolf doen om te garen) en lokt haar meteen mee binnen (zodat het geen strijd wordt om haar binnen te krijgen). Belangrijk hierbij is dat je haar NIET roept, ga naar haar toe met lekkers en begeleid haar binnen, waar ze netjes haar kip krijgt en daarna meteen ook haar eten. Mijn hond ging ook altijd klieren na het eten dus mss kan je het eten gewoon buiten geven en als ze uitgeklierd is zonder jou, haar naar binnen lokken met lekkers. Bij mijn hond was na eten hét moment om zijn benchkussen kapot te bijten. Oplossing? Bench dicht en dan pas eten geven. Soms is het heel voor de hand liggend en toch zie je het niet meteen. Zeker bij honden die slecht reageren op corrigeren is het veel belangrijker om wat out of the box te denken om het te voorkomen. Je kan tussendoor dan werken aan zelfbeheersing op momenten dat ze zich weet te gedragen

Twee voorbeelden:

Doe je soms apport ? Je kan dan pas gooien als ze flink zit en in een tweede fase ook je aankijkt ipv naar het speeltje staart. Je leert zo dat focus op jou = beloning (=speeltje) en zo kan je spelenderwijs elke keer opnieuw haar leren zichzelf te beheersen alvorens ze iets krijgt. Zelf heb ik dit aangeleerd zonder al te veel te zeggen, in het begin even belegeleiden, en daarna wat het vooral wachten. Er kan zich vanalles voordoen maar op een gegeven moment zitten ze en dan Goed zo! Speeltje gooien

Je kan wat oefenen met brokjes neerleggen die ze pas mag pakken als jij het zegt ('wacht' - 'ok'/'pak maar')

Over dat klieren... Ik weet dat het maar een soort moment is van de zoveel waarin ze gaat klieren, maar er is vast wel bijna altijd een manier om het voor te zijn maar het vraagt wat denkwerk en niet alles wat je bedenkt gaat werken, dus wat trial en error. Belangrijk hierbij is om jezelf niet te verliezen, want nóg meer met haar doen vind ik wel overdreven, het klinkt alsof je hele dagen achter haar aanholt en haar entertaint, ze mag het best soms eens even zelf uitzoeken en kalmeren.

Wat betreft runderkophuid kan je wat water koken en dan een stukje van de kophuid erin steken, klein puntje, dat wordt week en gaat veel geur afgeven. Mss wilt ze het dan weer :) die dingen zijn te duur om elke keer weg te gooien haha.

Al wat bekomen van je ochtend? :p

Even een toevoeging: mijn oppaspuppy, een leonberger, werd ook compleeeeeet onhandelbaar (baasjes noemen het 'psychedelisch uurtje'): uot her niks al rondrennend plassen, dingen kapot bijten, in je haar bijten, in je broek bijten, basically alles in bereik wordt gebeten. Afleiden met een kauwbot was enorm vermoeiend, weglopen zorgde ervoor dat hij de bezems nam, op stoelen beet, en noem maar op. De baasjes wisten er na een tijd ook geen raad meer mee. Oplossing: hond in de tuin om te laten uitrazen en we zien wel weer als het gek doen voorbij is. Neemt toch een heel deel frustratie weg voor de baasjes (en voor mij als oppas). Soms moet je even aan jezelf denken en als de hond er niet onder lijdt is dan prima denk ik dan :) je doet meer dan genoeg met dyuna dus het mag soms ook wat minder zijn. 

https://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/stress-signalen-bij-honden/

Nee zorgt zeker voor een extra prikkel, haar gedrag stopt er ook niet door. 

Ook happen als ze het er niet mee eens is, als je stil staat voor het trekken, als ze de bench in moet, frustratie dat is ook een stresssignaal.

Stres is niet negatief, stres verteld je iets over je hond. Als er steeds kleine stres momentjes zijn, stapelt stres zich op.

https://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/wat-is-trigger-stacking-en-waarom-moet-je-het-zien-te-voorkomen/

Natuurlijk wil je 's ochtends even rustig wakker worden, echter je besteed nu zo veel tijd aan haar ongewenste gedrag, met dit gedrag blijft ze succes hebben en dus zal het niet over gaan.

Je kan wel van haar willen dat ze 's ochtend rustig op haar kleedje  gaat liggen met een botje, het werkt blijkbaar niet en dan zal je je idd aan je pup moeten aanpassen om dit te kunnen veranderen.

Je zal je idd soms moeten aanpassen aan je pup, dat is even niet anders.

Ik denk trouwens  dat je veel minder tijd kwijt bent door juist wel eerst met haar te gaan spelen, zodat ze daarna tevreden  op een botje gaat kauwen.

Betreft het blaffen, je moet haar zeker niet weghouden van andere honden, dat schreef ik ook niet. Daar leren ze niets van.

De angstfase, gaat vanzelf over, natuurlijk wordt het gedrag, minder. Blaffen betekend dat ze de situatie spannend vind.

Als je de stresladder bekijkt, zie je dat ze met blaffen al hoog in de opwinding zitten. Ook dat moment is je hond net wel/ net niet meer bereikbaar.

Als ze niet meer bereikbaar zijn, kunnen ze ook niets meer leren. Ze zitten in de overlevingsstand.

Dat ze soms niet meer meeloopt, dat is bevriezen. Dat ze geen voertjes aanneemt, dan zit ze hoog in de stressadder.

Dan kan je idd niets meer.

Wil je aan het gedrag gaan werken, zal je eerst moeten zorgen, dat ze stres afneemt en dat doe je door afstand te nemen.

Je kan haar idd op alle honden af laten gaan, leren dat ze met alle honden iets moet.

 Eenmaal volwassen, is dat gewoonte gedrag geworden en zal ze dat dus blijven doen.

Een herder is erg baasgericht, eenmaal volwassen, moeten ze heel weinig tot niets van vreemde honden.

Dan heb je kans dat ze gaat uitvallen, omdat ze dus geleerd heeft contact te maken met andere honden, maar haar herder zijn, wil dat niet. Conflict gedrag in zich zelf.

Daarom mijn advies, niet op elke hond afgaan, maar op een afstand dat ze nog bereikbaar zijn en de andere hond zien, gaan werken aan haar emotie, dat andere honden leuk zijn, maar wel bij jou als baas.

Bekende honden, daar laat je wel aan wennen en contact maken. Hoewel ik zelf daar aan de lijn iets terug houder in ben.

3 sec snuffelen en dan klaar.

Het zijn al die kleine stres momentjes bij elkaar.

Suzanne, ik denk dat bij dyuna de grens om te blaffen nogal laag ligt. Ik heb zelf ook een klein druktemakertje dat makkelijk al liggend/half slapend toch wil terugblaffen naar buurhonden. Hoog in de stress? Ik denk eerder gewoon waken. Als hij nog pup was en een hond in de verste verte zag, of een zak of trolley zag dat misschien een hond kon zijn? Woeeeewoewoewoewoewoewoe. Je weet maar nooit. Even preventief toch de keel open zetten. En die dingen zijn toch echt gaan minderen met het ouder worden en door gewoon door te stappen. Afstand maken deed ik als dat redelijk kon maar ik ga niet in de gracht staan. Met snoepjes of een lekker stukje steak moet ik buiten niet afkomen. Eender wat ik rondstrooi op straat, wel of geen hond aanwezig, blijft liggen tot een andere hond passeert en het op eet. Of ik moet beginnen zelf op te rapen  je hebt gewoon honden die niet gericht zijn op voer en dan moet je iets anders bedenken

Stres is echt niet negatief. Het hoort er gewoon bij. 

Blaffen heeft ook meerdere redenen, blijheid, spel, iets spannend vinden, waaks, waarschuwen, gewoon kletsen.

De ene keer zijn ze met blaffen wel bereikbaar en de andere keer niet.

Waarom het handig om te weten is, hoe hoog ze in de stres ladder zitten, is alleen om te weten, dat je soms niet tot ze doordringt. 

Als ze geen voertjes meer aannemen, staan ze niet open om iets te leren, is niet erg, dan idd gewoon wachten tot de hond weg is.

Als je dus met gedrag aan de slag wil gaan, moet je zorgen, dat je ook tot ze doordringt.

Dat is de enige rede dat ik het noem en meegeef.

Met bijten zijn pups soms ook totaal niet meer te bereiken. Soms besef je dat het komt door veel kleine stres momentjes achter elkaar.

Is niet erg, dan kan je kijken of je minder stres momentjes kan inbouwen, of meer ontlaad momentjes.

De oplossing die je gaf over je oppas pup, super gedaan, soms moeten ze idd gewoon hun ei even kwijt. Daar kan je niet tegen op trainen of oefenen.

goede tips vind ik

en heel begrijpelijk hoor dat het soms  frustrerend is allemaal, maar what doesnt kill you makes you stronger zeggen ze, denk dat dit voor jou ook geldt. Nee je hebt niet de makkelijkste uitgekozen, maar denk dat je heel veel van haar en honden in het algemeen kan leren over puppen/hondengedrag en jullie  uiteindelijk gewoon een geweldig team gaan worden.