Dyuna & Tiamo 'update'

" Haha, nee gij! 
Ze is op een leeftijd dat ze haar melktanden gaat wisselen voor een volwassen gebit, da's al lang geen baby meer...  "

Alaska's Finest!

Op 12 weken hebben ze voor mij nog steeds " kinds" gedrag.

En neen Ts, hier ( en geloof me ik heb wel " wat" ervaring) krijgen pups ook absoluut niet altijd hun zin, maar persoonlijk vind ik dat je constant erg nagatief over haar praat.

Heel weinig begrip voor het toch nog heel jong zijn van de pup.

Lijkt of je het heel druk hebt en eigenlijk heel weinig geduld: pupje moet zo snel mogelijk een goed opgevoede hond worden.

Geniet je ook van je pup?

Als ik met onze pup buiten was keken mensen mij op straat altijd aan van die is echt niet goed hoor!! 

Maar daar had ik maling aan,hoog/gek stemmetje opzetten,brokjes weg gooien in het hoge gras en laten zoeken,dan met een gekke hoge stem de pup bij mij laten komen,ik zorgde er voor dat ik leuker was dan de rest in de omgeving....

Mensen verklaarde mij voor gek maar het heeft wel geholpen en de puppycursus/hondenschool was ook leuk

Ik vind ts helemaal niet zo overkomen. Maar ik heb zelf ook wel een 'vocale hond' en die schreeuwde vroeger ook alles bij elkaar. Ik zag en zie hem doodgraag maar als pup was hij met momenten echt een draak. Vorige week nog kwam er een hert voorbij gelopen in de verte en heeft meneer zijn jachtkreet minuten aan een stuk geslagen. Heb alle tijd van de wereld gehad om m'n gsm te nemen en het te filmen. Ongelooflijk hoeveel verschillende geluiden deze hond kan maken. En dan kan ik er best inkomen dat als er bij vanalles en nog wat geschreeuwd wordt, dat vervelend wordt, om het even mooi uit te drukken (en toch blijf je die draak graag zien natuurlijk!). Ik wou ook wel meermaals door de grond zakken als ik ineens een plein opkwam en iedereen mij aanstaande omdat 10 sec geleden om de hoek er een belachelijk gekrijs was alsof er een hond werd vermoord (was dus de mijne die een andere hond heeft gezien).

Ik denk dat ts vooral probeert de juiste manier te zoeken om hiermee om te gaan want met vocale honden gaat het echt enorm snel van kwaad naar erger. 

@Luz, spijtig om te moeten lezen dat je alleen datgene eruit pikt wat je laatste bericht vormt. Als ik constant negatief over mijn pup sprak gaf ik niet te kennen dat het slapen snachts prima gaat en overdag in de varikennel. Dat ze het begint te snappen als ze een dichte deur ziet enz enz. Dat je waarschijnlijk nu gaat zeggen dat 'merendeels is negatief' zal een inkoppertje zijn. Het is maar net hoe je de berichten ziet. Mensen die tegen zaken aanlopen met hun pup en pertinent géén hulp of info zoeken om het te willen oplossen, die mensen zijn negatief en blijven daar koste wat kost in hangen. De pup zal en moet functioneren naar de maatstaven van de eigenaar. Die mensen zie jij hier niet voorbij komen. Mijn tip; kies je woordkeuze wat zorgvuldiger en lees eens wat meer tussen de regels door.

Bevooroordelend worden in de zin dat ik heel weinig begrip heb voor mijn pup is hier ook absoluut niet aan de orde als je mijn reacties op anderen goed hebt gelezen dat ik juist voornemens ben om inhoudelijk te kijken naar wat de pup nodig heeft.

Voor jou komt het over alsof het lijkt dat ik weinig tijd en geduld heb, wederom een eigen interpretatie dat helaas nergens op gebaseerd is. In mijn berichten staat nergens dat zij NU van alles moet kennen. Ik vraag duidelijk om advies hoe om te gaan met bepaalde gedragingen en hoe ik deze op een pupvriendelijke wijze kan ombuigen, kijkend naar de pup en mijzelf.

En geloof me; ook ik heb al jaren ervaring met verschillende honden, het zegt drie keer niks. De ene hond is de andere hond niet en je zult altijd voor uitdagingen komen te staan hetgeen je nooit eerder bent tegen gekomen. Iedereen doet naar eer en geweten z'n best en als je dit laatste in gedachte houdt bij het schrijven van een reactie zouden je antwoorden er al heel anders zien. Juist jouw reacties vind ik onnodig negatief onderlegd waar ik weinig mee kan. Mocht je van betekenis willen zijn, graag mee te kijken hoe eea in goede banen geleid kan worden voor de pup, en dat mag zeer zeker kritisch maar nimmer bevooroordelend.

Tnx!

Oh, daar had mijn hond ook een handje van voor ik BAT deed. Ik heb wel eens gehad dat een koppel hun achtertuin uit kwam rennen, bar de weg af scannend... ze dachten dat er een hond geraakt was door een auto. Ik heb ze met blos op de wangen toen ook uitgelegd dat het ‘maar’ mijn hond was geweest die een kat zag 

Herkenbaar maar ik kan er intussen best wel om lachen  (omdat het niet meer gebeurt hahahaha, vooral nog in bossen als er wild is, maar daar is gelukkig bijna niemand). 

@L. Tnx voor je motivatie. Het klopt idd wat je zegt, zoekende naar de juiste manier voor zowel de pup als mijzelf.

Men beseft zich soms niet hoe het is om een pup te hebben dat voor elke scheet haar strot open trekt. Je gaat als baasje kijken naar evt ontevredenheid, boosheid, frustraties of dwingend gedrag.

In het geval van mijn pup; lekker liggen slapen en bij de geringste beweging haar keel opzetten. Eten klaar maken; alles bij elkaar blèrren, even zelf naar het toilet toe gaan terwijl de deur open staat en ze lijkt andrea bocelli wel. Of als we buiten lopen ze aria's zingt om maar koste wat kost bij de persoon te komen.

Overigens; gisteren een flink stuk gewandeld en het afleiden ging al wat beter toen we mensen met honden tegen kwamen. Ik nam een andere route die haar niet bekend was waardoor ze wat oplettender was op mij en dus terughoudender naar de omgeving. Hiervan gebruik gemaakt en het doorlopen ging al beter. Ze had momenten dat ze ging zitten en om zich heen kijken, haar fijn gelaten. Stuk verderop kreeg ze even een gek momentje en heeft ze zich goed kunnen uitrazen. Al bij al hebben we 45 min tot een uur gelopen ( was de tijd uit het oog verloren) maar ze deed het super. Ter afronding wilde ik nog met takken spelen maar ze wilde zelf niet meer. Ze was zichtbaar moe. Al bij al een tevreden wandeling waarnaar ze gegeten heeft en geslapen. Ze werd wel na ong een half uur weer wakker omdat ik bewoog maar heb haar gepiep genegeerd en toen ging ze verder slapen.

Na haar dutje heeft ze met de andere hond gespeeld, weliswaar aan de lange lijn omdat ze hem blijft bespringen maar ook dit gaat steeds beter dat ze speelt in het bijzijn van de oudere hond. Ze rollen dan steeds een balletje naar elkaar toe, leuk om te zien. Ik weet dat ik niet perfect ben maar heb het beste voor met mijn pup en hoop dat dit al een stap in de goede richting is.

Wat een leuke update!

Dat lawaai maken om bij mensen of andere honden te geraken herken ik overigens ook. Mijn hond is daar uitgegroeid. We hebben naast snel doorlopen eigenlijk niet veel gedaan om daaraan te werken, mijn hond is niet zo voedselgericht dus ik kon met vanalles zwaaien, dat maakte niks uit. Maar het is gelukkig helemaal goed gekomen :) wat wel hielp was bvb op een bankje gaan zitten in een park waar regelmatig mensen voorbij kwamen (maar niet te dicht bij) 

Vocaal zijn, blaffen piepen, huilen, dat is een uiting van stres. Ik zie het ook als communiceren.

Stres klinkt altijd zo negatief, stres maakt dat we dingen kunnen doen, dat we kunnen overleven. Dat klinkt eigenlijk heel zwaar. 

Mijn schotse herdershond staan er om bekend heel vocaal te zijn. Dat is ook een beetje herder eigen, niet bij alle herders, zo laten ze roofdieren weten, dat ze op een kudde schapen passen. Die zijn gewaarschuwd.

Ze houd ook erg van kletsen, blaffen dus.

Je kan zorgen dat de stres laag wordt of blijft, dan zullen ze ook niet blaffen of piepen.

Voertjes zoeken werkt stres verlagend.

Maar ja, als ze een kat zien, tja daar doe je net zo veel meer aan, dan weg lopen.

Ik hoop zelf nog steeds dat er een verbod komt voor katten om vrij buiten te mogen lopen. Ik heb 6 katten, op eigen terrein, maar zie te veel dood gereden en verdwaalde katten.

Honden en vreemde katten gaan bijna nooit goed samen, ik vin dat sneu voor een hond en de kat.

Sorry, even off topic.

Top! lekker lang buiten zijn, zodat ze moe is, dat werkte dus goed.

Voertjes laten zoeken, of laten kluiven werkt ook goed om ze moe te krijgen.

Idd niet altijd op al het piepen reageren, het kan ook een soort zeuren zijn, zo van joehoe, hier ben ik. Ze zal het vertrouwen moeten krijgen, dat je er echt wel bent.

Dat op alles reageren, snel wakker zijn, dat hoort ook bij herders, ze moeten snel kunnen reageren nop een schaap die weg loopt.

Hier ook ng steeds, als ik opsta, is ze wakker.

Klinkt goed, Sjattukuh. Opvoeden gaat met vallen en opstaan en uitproberen, en soms is het een proces van lange adem. Dat je zoekt naar manieren die bij jullie passen en voor jullie werken, is alleen maar positief. En nee, dat gaat niet altijd makkelijk en perfect, maar dat is helemaal niet erg, uiteindelijk vinden jullie je weg wel. 

Veel plezier samen!

Bedankt voor jullie bemoedigende woorden. Wat betreft kluiven op een bot doet ze hier ook af en aan. Ze heeft er al bijna 2 versleten die eigenlijk maatje volwassen herder zijn.

Zojuist weer terug gekomen van een lange wandeling van een uur waarbij een stukje socialisatie voorop stond. Straatveger was actief in de straat waarbij ze keurig ging zitten en alles bekijken. Haar gelaten en beloond. Meerdere mensen tegen gekomen waarbij het afleiden bij de ene wat beter ging als bij de anderen.

Bij het speeltuintje zoonlief even laten spelen waarbij puplief even in het gras gelegen heeft al knabbelend op een stokje (pauze momentje). 

Opmerkelijk is wel dat zij het maar moeilijk vind als mijn zoontje niet in de buurt is. Herder eigen vermoed, roedel bij elkaar houden, maar eveneens schreeuwt ze de boel bij elkaar. Ben blijven staan totdat ze gekalmeert was en ze zag dat zoontje er gewoon weer bij kwam lopen.

Dat afstand nemen van haar is nog wel een moeilijk dingetje voor d'r. Hier is overigens ook het schreeuwen mee begonnen vanaf dag 1. Zodra ik ook maar 5cm van haar af ging was het schreeuwen tot en met, ondanks ze mij gewoon kon zien.

Afijn, verder gewandeld echter op een gegeven moment wilde ze niet meer lopen, begon te piepen en sprong tegen mij op. Het was duidelijk dat ze niet meer verder kon. Ik heb haar een eind moeten dragen. En ook dan op de arm merk je hoe vocaal ze is. Ik praat dan al lopend wat tegen haar terwijl zij op mijn arm ligt, vervolgens krijg ik wat gemekker en gepiep van d'r. Even verderop leek het alsof ze toch zelf verder wilde lopen maar dat was maar voor een aantal meter. Ze stopte weer en begon te piepen en ging voor mij zitten. Wederom opgetild, ze beklaagd zich luidkeels even en vervolgens zie ik al dragend dat ze droopy oogjes krijgt... duidelijk vermoeid!

Bij thuiskomst viel ze wel weer per direct uit naar de kat. Haar in de varikennel gedaan alwaar ze nog ff een mooi liedje zong voor mij. Eten gegeven en ze ligt nu uitgeteld.

De wandeling was leuk, ook leerzaam voor haar, maar het was toch wat te...conclusie; fysiek ietwat inkorten maar mentaal intensiever maken.

Ik weet niet of er hier al over gesproken werd, maar van wat soort fokker komt je pup eigenlijk?

Ze heeft wel heel erg weinig zelfvertrouwen ...

Heeft je fokker zijn pups wel goed gesocialiseerd?

grappig ik zat net te lezen over de zwarte duitse herder, en vroeg me ook af uit welke lijn ze komt, ik ken duitse herders als juist zelfverzekerde honden vanaf pup af aan. Maar de zwarte dh heb ik nooit van dichtbij meegemaakt.

https://www.robkalmeijer.nl/kynologie/De_duitse_herdershond/1995/07/page06/index.html

geen idee of de kleur misschien ook wat te maken heeft met haar vocaal zijn, er is niet echt een bewijs voor maar toch:....

Volgens B. Holstun Lopez concludeerden de eskimo's op grond van eeuwenlange waarnemingen dat zwarte wolven zich wat drukker, nerveuzer toonden dan andersgekleurde soortgenoten. Zo doet een zwarte wolf er meestal langer over om zich voor de nachtrust op een plek te nestelen. Dit zou een correlatie suggereren tussen kleur en gedrag doch de waarnemingen zijn niet echt wetenschappelijk onderbouwd. Wat niet wegneemt dat er geen grond van waarheid in zou kunnen zitten. Of dit kenmerk zich als atavisme bij de zwarte Duitse Herdershond manifesteert lijkt vooralsnog moeilijk te staven.

@luz. Zij komt van een erkende fokker. Pup heeft ook fci stamboom.

In zoverre ik weet zijn ze juist gesocialiseerd. Er waren zowel kinderen als een kat aanwezig, kwamen ook zeer regelmatig buiten en rende rond in de woonkamer. Ben er zelf meermaals op bezoek geweest. Wat dat betreft geen verkeerd woord erover.

Als ze geen zelfvertrouwen zou hebben zou zich toch achter mij schuilen buiten? Ze is juist erg cooltjes zowel met verkeer en alles wat we tegenkomen. Ze gaat het op haar gemak zitten bekijken en loopt dan door.

Het enige dat ik buiten als storend ervaar is dat zij naar iedereen letterlijk toe trekt. Ze laat zich daarin moeilijk afleiden. Ik vind haar met momenten nog te onrustig in het wandelen, ze gaat van links naar rechts van voor naar achteren. Zij loopt pas rustig zodra mijn zoontje achter mij loopt. Idem als ze grote boodschap moet doen, ze trekt als een paard, schreeuwt als ze niet vooruit komt...zodra haar grote boodschap is gedeponeerd is ze weer rustig.

Eerlijk? Hoe langer hoe meer zie ik gewoon een pup met juist een sterke persoonlijkheid. Ze begroet iedereen buiten en deinst er niet voor terug. Bij andere honden buiten is ze wat gereserveerd, weigert door te lopen cq trekt naar achteren omdat ik niet naar de hond ga. Loopt de andere hond door zet ze het op een schreeuwen.

Opvallend kan zij bij bijv de winkel waar veel mensen in en uit lopen rustig gaan zitten kijken. Pas als mensen te kortbij komen begint ze te trekken als een paard om bij die mensen te komen. Ze kent in elk geval nog niet dat ze niet tegen iedereen kan opspringen, maar goed, daar is ze ook nog jong voor, dus dien ik haar af te leiden en anders in te houden, wat weer geschreeuw tot gevolg kan hebben.

Mijn dierenarts vond haar juist heel erg koppig..ze schreeuwde laatst ook de praktijk bij elkaar omdat ze niet kon lopen waar zij wilde. En ook ik zie dit terug komen in de thuissituatie als ik haar corrigeer met 'nee' en haar iets te spelen geef. Ze weigert en gaat tot zeker 5x aan toe terug haar tanden zetten in datgene waar ik haar juist heb weg gehaald. Vervolgens rent ze heel ondeugend weg met de oren naar achteren en komt terug om het weer te doen..natuurlijk ziet zij dit als spel maar van een 'nee' is ze zeker niet onder de indruk.

Dat iedereen bij elkaar houden hebben herders heel sterk.

Je bent heel goed bezig. Gewoon zo doorgaan. Komt echt goed allemaal.

Ze is leuk!

@suzanne en Luca, dank je wel, ik doe m'n best

" grappig ik zat net te lezen over de zwarte duitse herder, en vroeg me ook af uit welke lijn ze komt, ik ken duitse herders als juist zelfverzekerde honden vanaf pup af aan. Maar de zwarte dh heb ik nooit van dichtbij meegemaakt.
 
https://www.robkalmeijer.nl/kynologie/De_duitse_herdershond/1995/07/page06/index.html
 
geen idee of de kleur misschien ook wat te maken heeft met haar vocaal zijn, er is niet echt een bewijs voor maar toch:....
 
Volgens B. Holstun Lopez concludeerden de eskimo's op grond van eeuwenlange waarnemingen dat zwarte wolven zich wat drukker, nerveuzer toonden dan andersgekleurde soortgenoten. Zo doet een zwarte wolf er meestal langer over om zich voor de nachtrust op een plek te nestelen. Dit zou een correlatie suggereren tussen kleur en gedrag doch de waarnemingen zijn niet echt wetenschappelijk onderbouwd. Wat niet wegneemt dat er geen grond van waarheid in zou kunnen zitten. Of dit kenmerk zich als atavisme bij de zwarte Duitse Herdershond manifesteert lijkt vooralsnog moeilijk te staven. "

Dobry

Daar is toevallig een topic over, kleur en karakter heet het, dacht ik

Goedemorgen,

Sinds het openen van een topic hier ben ik veel meer met en voor de pup gaan doen omdat ik oprecht in de veronderstelling was eea te doseren vanwege de gewrichten en jonge leeftijd.

De afgelopen dagen heel veel tijd geinvesteerd in haar en toch lijkt het niet genoeg. Ik ben ondertussen bijna 3x een uur per dag buiten te vinden met haar, variërend van leuk wandelen, spelen met stokken, uitleven aan de lange lijn en ook de noodzakelijke dingen die moeten gebeuren; boodschapje doen, botjes halen bij de intratuin. Thuis veel al gespeeld met haar icm de andere hond, zoekspelletjes gecreeerd  middels een fleecedeken, wobbly kong vaker gevuld (welke ze nu wel leuk vind) runderkophuid gekocht voor haar waar ze echt obsessief mee te keer kan gaan en ook de gewone kong word zo nu en dan gevuld. Ze speelt zo nu en dan ook fanatiek met een Doggie Ball welke zo'n 'koeien' geluid maakt. Ook heeft ze speelgoed van Hunter welke ze momenteel nog niet heel interessant vind.

En toch lijkt het allemaal niet genoeg. Ik heb voor mijn gevoel het idee dat ik alleen nog maar met haar bezig ben, kom amper nog aan andere dingen toe. Zodra zij eventjes slaapt kan ik bijv snel douchen, of even snel een deel van de woonkamer poetsen voordat ze weer een keel opzet. Haar negeren maakt het erger, een keer 'nee' zeggen lijkt beter te werken. Dit maakt wel dat ik telkens eea moet onderbreken omdat zij tegen het hekje staat te stuiteren. Haar stuitergedrag volledig negeren is onmogelijk, ze klom laatst het hekje omhoog en zit af en aan met haar poot vast omdat ze zo te keer gaat.

De momenten dat ik denk even tijd te hebben voor wat andere dingen vult zij eveneens in met geschreeuw en gezeur. Vanochtend beneden gekomen na een hoop gespartel op de arm (durft de trap nog niet op en af ondanks pogingen) ze doet haar ding buiten. Ik dacht geef haar meteen de runderkophuid dan is ze hopelijk stil, ze ziet de andere hond en kat en gaat weer als een idioot te keer. Ik kan dit gedrag hoe dan ook niet negeren dat ze in de vroege ochtend zo staat te blèrren.

Ik wil ondertussen eten maken voor haar en de katten natuurlijk, en ze gaat me toch weer een partij te keer zeg. Ik wil haar kalmeren en zeg met kalme stem rustagggghhh...maar ze is niet af te leiden. Ik wilde haar uit de setting halen maar eigenlijk ook niet in haar kennel zetten.

Tegen waarschijnlijk veel adviezen in; heb haar toch in de varikennel gedaan, dit gedrag kan niet meer. Daar ging ze ook een partij te keer en ben gaan zitten. Dacht bij mezelf, bekijk het maar eens ff met je eten. Zij maakt duidelijk de link sochtends dat ze eten krijgt nadat we uit bed komen en gaat dan zo te keer icm het zien van de kat en andere hond.

Pas toen ze rustig was heb ik haar het eten gegeven in de varikennel en deurtje weer opengezet. 

Positief puntje is wel dat ze steeds minder tegen de achterdeur opspringt en weet dat ze moet gaan zitten. Ook ben ik haar meer voor met het plasje doen buiten. Ipv wachten totdat ze gaat springen en zeuren, zelf het initatief nemen om met haar naar buiten te gaan.

Deze vorm van zelfbeheersing (advies van hier) ben ik telkens toe aan het passen, naar buiten zitten, naar binnen zitten, op het matje zitten enz enz.

Gisteren buiten stond ik even te praten met iemand, man man man wat kan die kleine te keer gaan zeg tegen de andere hond. Haar laten zitten, afleiden met lekkers enz enz, het werkt niet...zodra de hond kortbij komt bindt ze in. Loopt de andere hond met baasje weer door zet ze het weer op een blèrren.

Later op de dag kwam ik weer iemand tegen, stond even te vertellen en zij lag netjes op de grond wat takjes te vermorzelen. Komt er op een goed moment weer iemand met een hond aan, zij blaffen als een idioot, komt de hond korterbij, weg was ze!

Daarin moet ik Luz gelijk geven, ze vertoont dit gedrag buiten omdat ze onzeker is, gisteren was het heel duidelijk te zien, hond snuffelt en angstig rende ze ineens weg, waarnaar ze op afstand begint te blaffen.

Echter thuis laat zij zich niet begrenzen door de andere hond. Die begint zo langzaamaan wat feller te worden en vanwege de veiligheid van de pup kan ik ze dus nog niet continu samen laten. Ze heeft al een keer gepiept bij een correctie maar gaat daarna evengoed door.

Zowel mijn pup als de oudere hond staan tegenover elkaar op de achterpoten en houden elkaar vast met de voorpoten. De pup gaat over de rug staan van de oudere hond en vica versa. Kan iemand mij vertellen hoe ik dit gedrag moet interpreteren?

Wich reminds me; ik hoorde de fokker bij het ophalen van de pup tegen zijn vrouw zeggen, terwijl de pup even op haar schoot zat, zij vind het niet zo leuk om op de schoot te zitten en geknuffeld te worden. En dit terwijl de pup toch vanaf kleins af aan door de kinderen veel werden geknuffeld.

Luz vroeg laatst hier of ik ook geniet van de pup? Dit zijn idd helaas maar korte momentjes. Als ik s'avonds even met haar wil knuffelen is ze meer bezig om te willen bijten. Geef ik haar een bot ter afleiding en ik leg bijv mijn hand op haar heupje dan hapt ze er even naar. Echt genieten is bijna niet aan de orde, ik probeer her en der een momentje te pakken dat ik haar een aai kan geven zonder dat ze bijt, of spreek haar lief toe als ze netjes in de bench/varikennel ligt te slapen. Ik kan heus genieten van haar gek gedrag als ze speelt en praat dan ook lief tegen haar. Maar echt knuffelen ed zit er niet in.

Voorop gesteld dat het een energieke hond is wat mij bekend is kan het toch niet zo zijn dat de pup bepaald hoe ik moet leven als zij in alles word voorzien?! 

Is er licht aan het einde van de tunnel? Ik ben op het einde van de dag erg moe en ja een pup kost veel tijd maar dat gestuiter en geschreeuw werkt echt op de zenuwen.

Overigens deed ze het gisteren in de intratuin super, na wat heen en weer gedrentel ging ze netjes liggen terwijl ik even stond te vertellen met mensen. Wat dat betreft een mooi iets voor een pup van 3 maanden.

nee, dat bepaal je zelf.

Ik heb het al elders geschreven, ik negeer in huis. Ik doe mijn ding en pup moet zichzelf maar zien te entertainen. In het begin heb ik dus constant een pup aan/rond mij en morrel ik 1000 keer dat ze er niet met stofzuiger en dweil en vaatdoek vandoor moeten gaan. Ik laat ze dus wel merken dat ik dát niet fijn vind. Meelopen, aardig. Mengen in wat ik doe, niet leuk.

Maar dat gedrag gaat héél erg snel over, want het levert ze niets op, behalve een ontevreden baas. Ergens liggen en bezig zijn met wat wel mag, blijkt dan toch leuker te zijn.

Daarom ben ik ook geen fan van opsluiten/wegzetten. Je leert ze daar in mijn ogen niets mee, het is enkel een symptoombestrijding. Op die moment misschien effectief, maar een uur later ben je er al weer niets mee.

Ik vond het opvoeden bij mijn eerste pup ook zwaar hoor, geen uit knop, erg vocaal. Vooral de eerste weken. 

een pup beheerst in het begin idd wel je leven, ze hebben eenmaal erg veel aandacht nodig. Moeten nog zoveel leren. 

Mijn hond werd na een tijd een stuk rustiger, gedoseerder, minder vocaal. 

het heeft ook gewoon tijd nodig. 

En om er even een dooddoener in te gooien: het wordt echt wel beter 

Bedoel je zoiets:

Dat is normaal speelgedrag en interactie. 

Een grom, een snauw, elkaar aftasten, het hoort er allemaal bij. Je merkt echt wel wanneer spel geen spel meer is maar een andere lading krijgt. Dan kan je ingrijpen.

Ik snap dat je wel eens moedeloos wordt, van al dat geblèr en geschreeuw. Het betekent ook niet in elke situatie hetzelfde, dus er is geen standaard-oplossing voor. Het blèren is een uitdrukking van emoties: de ene keer gaat je pup gillen omdat ze boos is, gefrustreerd omdat dingen niet gaan zoals zij wil. De andere keer uit opwinding. En nog een andere keer uit schrik of onzekerheid. Enz.

Dus het is elke keer zoeken wat bij jullie past. De ene keer is dat anticiperen op een situatie. Een andere keer zal wegstappen en afstand nemen een oplossing zijn. Of geruststellen en steunen. En soms helpt een flinke: "gedaan!" Al naargelang de situatie en de reden waarom ze gilt.

En nee, de pup moet niet je héle leven bepalen. Als je zelf het gevoel hebt dat je genoeg qualitytime hebt gegeven, is het niet meer dan fair dat je ook tijd voor jezelf kan nemen en de pup dit respecteert.

Gezien ze zo fel is in protesteren, zal dit niet op 1-2-3 klaar zijn. Dus probeer geduldig te blijven en geef jezelf de tijd om hier je weg in te zoeken. Denk niet te snel: waarom lukt het me niet! Het gaat nu eenmaal niet altijd zo snel. Sommige 'problemen' zijn hardnekkig en soms ligt de oplossing niet meteen voor de hand.

Maar goed komen doet dat zeker! Jullie komen er wel! Wees niet te streng voor jezelf 

Dank jullie wel voor de reacties. Ik begrijp dat het tijd nodig heeft. Ik ben alleen bang dat ik het verkeerd doe en het erger maak. Ik ben in het algemeen enorm zelfverzekerd in het dagelijkse leven maar wil zo graag een stabiele hond creëren dat dit tegelijk ook mijn struikelblok is, bang om fouten te maken.

Het is idd aftasten wat werkt en wat niet, waar bepaalde gedragingen vandaan komen enz enz.

@Alaska, het is dus idd speelgedrag. Meestal laat ik ze gewoon zo, echter op n goed moment begint de oudere hond dusdanig te snauwen dat ik echt moet ingrijpen, ik leid ze dan af om even ieder zelf te spelen maar wel samen op de mat bijv. Als ze daarna weer zo fel samen zijn haal ik ze uit elkaar tot een volgend moment. Ik zal idd wat minder streng zijn voor mijzelf. Aan inzet ontbreekt het zeker niet, wil het alleen misschien te graag te goed doen.

Je mag wel grenzen stellen aan zijn gedrag.

Als hij goed uit is geweest, lekker heeft gespeeld, dan is het even klaar. Als ze haar rust niet neemt en maar om aandacht blijft vragen, dan even de bench in.

Ze zal dan gaan protesteren, gaan slapen, niet bij je familie kunnen zijn, zal ze niet leuk vinden, slapen is ook stom, zonde van je tijd, maar doorgaan en aandacht blijven vragen, dan kan niet altijd.

Ook daar zal je haar  in moeten begeleiden.

Een herder zit snel hoog in de opwinding, wil overal bij zijn, kunnen soms zelf moeilijk rust nemen.

Ik ben eigenlijk geen voorstander van die bench, behalve als het gaat om een pup die zijn rust echt niet neemt.

Het spelen, tegen elkaar opstaan over elkaar heen staan, dat is spel. Bij spel is het belangrijk om te kijken of ze het allebei leuk vinden, spel is plezier voor twee.

Je schrijft dat je oudere hond je pup corrigeert, ik zou dit toch proberen te voorkomen, stel zelf de grens met het gedrag, gaat je pup te ver, haal haar dan zelf weg.

Ze is 12 weken, angst fase komt eraan. Dan kunnen ze buiten wat meer op hun hoedde zijn. Blaffen idd omdat het spannend is. Probeer op een normale toon te eggen dat het goed is. Steun je hond, maar maak het niet groter dan het is. Als je er veel aandacht aan geen, kan je haar vertellen, dat he idd heel eng is.

'Honden kijken nl ook gedrag van ons af. Juist daarom laten zien, dat het goed is.

Wees duidelijk, stel grenzen, klaar is klaar. Dat hoeft niet boos, in tegendeel, op een vriendelijke, maar duidelijke manier is het veel prettiger.'

Eigenlijk, het zelfde als bij kinderen.

Soms een rolletje behang om ze er achter te plakken...

Dank je wel Suzanne voor je reactie,

Ik ben zelf ook geen voorstander van een bench of varikennel maar in deze pakt de pup al vanaf dag 1 haar eigen rust niet. Ik moest dan echt bij haar blijven zitten wilde ze even slapen. Een beweging richting de keuken bijv terwijl ze mij toch zag maakte dat ze toch op stond. Ze was in het begin veel te veel opgefokt van het niet slapen. Nu met de varikennel slaapt ze redelijk, ja ze kan er wat van qua strot maar zodra ze in de gaten heeft dat het haar niets brengt valt ze in een diepe slaap en hoor ik haar wel eens dromen. Dat is het moment dat ze pas een uur slaap pakt.

Je zegt stel grenzen, wees duidelijk. Wat als zij die grenst niet accepteert? En als reactie mij bijt? Ik haar vervolgens wil oppakken en ze gooit zich op de grond wetende dat ik haar zo moeilijk kan oppakken? Ze wurmt zich er dan onderuit. Ik wil haar niet in de bench zetten als zijnde time out maar haar gedrag stopt ook niet met afleiden of duidelijk zeggen dat het klaar/genoeg is. Een gouden tip zou welkom zijn

Je kan het eigenlijk nooit verkeerd doen!

Het kan dat je een pad inloopt, wat voor jou hond net helemaal werkt, dan ga je een ander pad in. Zo is het aftasten wat werkt en vooral waar je je zelf en je hond zich prettig bij voelen.

Daarom is het ook niet fout wat je doen.

Eigenlijk moet je ook niet denken van het goed willen doen en om een stabiele hond te willen krijgen. Dat is nl een hele hoge eis die je als doel stelt.  

Probeer te genieten van je hond en kijk hoe het loopt.

Je hebt kinderen, bedenk wat je zou doen, als het je kind is. Opvoeden verschilt eigenlijk niet veel.

Over het aaien, aaien is eigenlijk een mensen ding. Net alle honden vinden aaien fijn.

tijdens trainen is aaien nooit een beloning. Als een hond bij je komt zitten, vinden ze aaien ook niet altijd fijn.

Als ze tegen je aan komen staan, dan is het een uitnodiging voor aanraken, of als ze op hun rug gaan liggen, ai mijn buikje.

Door aaien als ze het niet willen, kunnen ze heel druk en bijterig worden.

Wat wij met kinderen adviseren is om ze brokjes te laten verstoppen. dat is een leuke veilige manier voor een hond en kind interactie.

'Of je pup je kinderen laten zoeken. als ze je kind gevonden heeft, kunnen ze je pup een snoepje geven

Als ze zo is, loop zelf de kamer uit.

Dat is ook een time out en dat zal ze niet leuk vinden.

Dat is max 30 sec. Dan kom je weer binnen.

Vertellen dat het klaar is, is ook aandacht, dat zal haar gedrag helaas niet stopen. Met afleiden, leert ze ook niet, dat haar gedrag op dat moment niet gewenst is.

Als ze kliert en je loopt de kamer uit, krijgt ze precies het andere dan wat ze wilt en dat is aandacht. Dat is heel duidelijk voor ze.

Zo voorkom je eigenlijk ook een discussie met haar.

Een time out in de bench kan alleen als de bench een fijne plek is. Dat lijkt het nog niet te zijn. 

Als mijn hond soms erg druk is (ze reageert erg als vooral mijn zoo. druk is) gaat ze hier op de gang, dat is onze rust en time out plek.

" Bedoel je zoiets:




Dat is normaal speelgedrag en interactie. 
Een grom, een snauw, elkaar aftasten, het hoort er allemaal bij. Je merkt echt wel wanneer spel geen spel meer is maar een andere lading krijgt. Dan kan je ingrijpen.
 
Ik snap dat je wel eens moedeloos wordt, van al dat geblèr en geschreeuw. Het betekent ook niet in elke situatie hetzelfde, dus er is geen standaard-oplossing voor. Het blèren is een uitdrukking van emoties: de ene keer gaat je pup gillen omdat ze boos is, gefrustreerd omdat dingen niet gaan zoals zij wil. De andere keer uit opwinding. En nog een andere keer uit schrik of onzekerheid. Enz.
Dus het is elke keer zoeken wat bij jullie past. De ene keer is dat anticiperen op een situatie. Een andere keer zal wegstappen en afstand nemen een oplossing zijn. Of geruststellen en steunen. En soms helpt een flinke: "gedaan!" Al naargelang de situatie en de reden waarom ze gilt.
 
En nee, de pup moet niet je héle leven bepalen. Als je zelf het gevoel hebt dat je genoeg qualitytime hebt gegeven, is het niet meer dan fair dat je ook tijd voor jezelf kan nemen en de pup dit respecteert.
Gezien ze zo fel is in protesteren, zal dit niet op 1-2-3 klaar zijn. Dus probeer geduldig te blijven en geef jezelf de tijd om hier je weg in te zoeken. Denk niet te snel: waarom lukt het me niet! Het gaat nu eenmaal niet altijd zo snel. Sommige 'problemen' zijn hardnekkig en soms ligt de oplossing niet meteen voor de hand.
Maar goed komen doet dat zeker! Jullie komen er wel! Wees niet te streng voor jezelf  "

Alaska's Finest!

Wow wat zijn ze toch gaaf

Ik zou er ook wel niet té veel in tussen komen. 

Ik grijp pas in als het echt te gortig wordt, maar ook dan liever niet, maandag tussen gekomen met als gevolg beet in mijn hand en gaatje in mijn andere arm, de rotzakken.

Als het gewoon onderling spel/uitdaging is, laat ik ze doen. Soms gaat het wel eens luider, maar dat hoort er bij. (voor mij)  Het levert wel eens gave plaatjes op  ;)