Roedeltheorie blijft standhouden blijkbaar? (boek van Cesar Millan aan het lezen).

CM gebruikt net heel veel prikbanden en e collars. In de nieuwere afleveringen vaak onder een sjaaltje en de prikbanden met cover over zodat het minder op valt ... 

Een waardevol artikel. Het toont aan hoe onderzoek, door het eigen uitgangspunt vd wetenschapper, verschillende en zelfs tegengestelde resultaten en conclusies kan bekomen. En hoe discussies over een onderwerp (in het artikel gaat het over dominantie) vaak de mist ingaan omdat ieder een andere betekenis aan het onderwerp geeft.

Dat zie je in dit topic ook terugkomen. 'Dominantie', 'leider', 'positieve opvoeding', ja, zelfs 'liegen' ... woorden of termen waar iedereen een ander idee over heeft en van daaruit naast elkaar gaat spreken.

Als we elkaar al niet eens goed begrijpen, waarom denken we dan dat we onze honden wel correct kunnen 'lezen'?

En als we zelf blijkbaar geen duidelijke taal hebben om uit te drukken wat we precies willen zeggen, waarom zouden we er dan vanuit gaan dat honden dit wel hebben, en zij er onderling ook geen zootje van kunnen maken? Mhuhuhu.  

wat triest ja dat filmpje, Jammer dat we nu niet het hele verhaal horen en er aannames worden gemaakt dat door koekjes strooien de hond verpest is, hij zegt het nog net niet, maar het wordt wel gesuggereerd. Dat is weer het oude vooroordeel dat positief een hond begeleiden hetzelfde is als de hond zijn gang laten gaan en koekjes strooien.

Ik ken de man niet waarbij Baloe is opgegroeid, het gaat over een oude man. Wie weet is hij opgevoed zoals herders vroeger opgevoed werden, met harde hand. Ik had zelf een duitse herder, ze is al twaalf jaar geleden overleden, en ook toen nog werd vaak gezegd dat een herder moest weten wie de baas is, anders zou hij zelf de baas over je willen worden, en daarvoor was een harde hand nodig, volgens herder"kenners".

Dit is natuurlijk ook een aanname, zoals gezegd, de achtergrond ken ik niet.  

Heel triest allemaal, vooral voor de hond.

Ik kan me niet vootsellen dat deze hond alleen maar door de positieve opvoeding die hij heeft gekregen 2 honden heeft doodgebeten, er moet dan echt wel iets anders mis zijn gegaan. Van het ontbreken van grenzen wordt een hond niet zo agressief. Ik snap eigenlijk ook niet dat er zo moeilijk gedaan wordt over het inslapen van die hond, hij heeft al twee slachtoffers gemaakt, moet er nog een derde komen? Dat risico kan je gewoon niet nemen. 

Heb het filmpje gekeken, het is Bert van Straten die een verhaal verteld. Hij is geschoold betreft gedrag en dat is te zien ook.

Hij heeft het over koekjes strooien, ook hij heeft geen idee.

Wat ik zie aan Balou, van Straten aait hem over zijn kop en zien jullie het ook?

Hijgen, tongelen, wegkijken, ed, allemaal stressignalen, door het geaai over zijn kop.

En dat noemt zich expert?

Als ik zie, dat een hond stres ervaart, door mijn handelingen, dan stop ik daarmee.

Dat is nou het verschil, tussen de ervaringsdeskundige en theoretisch onderlegd bent.

Bijtincidenten zijn overigens voor mij geen rede om een hond te laten inslapen. Bij ons honden, met dergelijke incidenten, aanlijn en muilkorf plicht.

Leer je hond lezen en leer anticiperen. Zorg voor voldoende, vooral geestelijke uitdaging en ga trainen, klassiek conditioneren, zodat de hond positieve associaties opdoen.

Helaas worden honden met bijtincidenten als foute honden weggezet, zo triest.

Een hond zal bijten, omdat wij mens hem in een dusdanige positie brengen, dat hij niet anders kan.

Zeer triest.

Als een klant per uur moet betalen en staat te popelen om een oplossing voor zijn hondenprobleem, kan je als Gt moeilijk stoppen telkens de hond wat stress laat zien.

Je wordt door die dingen wel gedwongen om door te gaan.

Dat is gewoon realiteit ( zelfde voor dierenartsen, hondenkappers...)

Stres is een onderdeel van het leven, sterker:zonder stres geen leven.

Stres is het probleem niet

https://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/stress-signalen-bij-honden/

Stres die te hoog oploopt, of chronische stres, dat is een punt

" Stres is een onderdeel van het leven, sterker:zonder stres geen leven.
Stres is het probleem niet "

Suzanne en Luca

"Als ik zie, dat een hond stres ervaart, door mijn handelingen, dan stop ik daarmee"

Daar antwoorde ik op.

Dat sloeg op het filmpje van de hond die afgemaakt werd. Bert van Straten aaide de hond, die daardoor stres ervoer. Dus stoppen met aaien op dat moment.
Ik vraag me af of hij het doorhad? 

Mensen die bij ons voor GT komen, betalen niet per uur, willen niet snel een oplossing, dat is nl onmogelijk.

We leggen uit, waardoor een probleem komt en leren ze, hoe ze ermee aan de slag kunnen gaan.

Als de baas zijn hond aait, als beloning en dat levert stres op (dat betekend dat de hond op dat moment die aai niet fijn vind) dan leggen we dat uit.

Stres maakt niet, dat je stopt, maar wel, dat je er iets mee moet, als het te hoog oploopt.

Zo duidelijk?

en daarbij weet je niet of ze wel op een goede manier getraind hebben. Een methode moet natuurlijk goed toegepast worden. 

" CM gebruikt net heel veel prikbanden en e collars. In de nieuwere afleveringen vaak onder een sjaaltje en de prikbanden met cover over zodat het minder op valt ...  "

Sheltieduo_

Dat is mij ook al eens opgevallen. 
Maar ik herhaal het nog eens...  ik ben het niet met al zijn methodes eens (integendeel zelfs!).  Maar het principe dat hij als basis hanteert, moeten we niet te snel over boord gooien.  In eerdere reacties ben ik reeds dieper op ingegaan wat ik juist bedoel. Ook zonder prikbanden en andere pijnlijke fysieke correcties kan je het roedelprincipe in de opvoeding van je hond toepassen. Ook zonder pijnlijke methodes kan je grenzen afbakenen en corrigeren. Ook zonder die pijnlijke methodes kan je een gids en een leider zijn voor je hond. En zoals ik reeds heb gesteld: ik ben ook zeker niet tegen beloningsgericht opvoeden, maar enkel daarmee kom je er voor sommige honden (en dat is niet persé ras-afhankelijk) gewoon niet! Voor mij is dit echt een én+én-verhaal.

Zolang jij Pieter, de essentie van positief OPVOEDEN niet begrijpt en maar wat roept, kan ik je niet meer serieus nemen.
 
 Helaas zie ik om me heen, dat een hoop honden eigenaren zich ervaringsdeskundigen noemen, met alle gevolgen van dien.
Er wordt „kennis” opgedaan bij mensen die zich experts noemen, zonder enige theoretische kennis, vervolgens wordt maar wat geroepen, beweerd en zelfs geadviseerd, (door eigen ervaring) waar mijn haren van overeind gaan staan.
Trainen, een hond opvoeden is niet een kwestie van een methode uit de kast trekken, een paar boeken van CM lezen een mening vormen en denken dat je het weet.
 
Iedere hond is uniek, iedere baas is uniek en elke comi hond/baas is uniek.
Opvoeden, trainen doe je niet met een methode, of wat er in boeken staat van mensen, zoals CM en idd de Bolster.
Alleen door de hedendaagse theorieën te begrijpen, te zien wat een hond echt laat zien, ze goed kunnen observeren, interpreteren en dan pas heb je een conclusie. Dat in combinatie met de beperkende factor: de baas, ja want dat is wat de baas is, dan kan je het geheel op weg helpen. Bij sturen waar nodig en als het even minder gaat een privéles of gt.
Honden kunnen buiten de schuld van de baas niet leuke ervaringen opdoen, waardoor gt nodig kan zijn.
 
Een hond is overgeleverd aan de grillen van de baas. Voor mij erg duidelijk hoe de baas/hond relatie is.
Wordt er naar en verdrietig van, de vele honden, waar niet naar geluisterd wordt, die niet begrepen worden. Met bazen, die menen te denken dat ze goed bezig zijn.
De hond liegt niet, die geeft precies aan hoe hij zich erbij voelt.
 
Hoor eigenaren vaak zeggen: ik heb een perfect luisterende hond. Dit is voor ons mens al onmogelijk, laat staan voor je hond, dan denk ik: ten koste van wat luistert jou hond perfect.
Absurt hoge eisen, hoge verwachtingen zonder die uit te spreken.
Als mensen eens echt leren luisteren en echt leren kijken naar hun hond, die gekleurde bril afdoen (vooral de CM bril) proberen te verdiepen in wat er echt in je hond omgaat en waar zijn behoefte liggen, dan zou het leven voor een hond een stuk aangenamer zijn.
En hopen dat de opleiding tot trainer en gt erkende beroepen worden, zodat het kaf van de koren gescheiden wordt en ja het hondenhoud bewijs.
Dat zou zo een mooie stap zijn, voor al de honden, die verkeerd begrepen worden. Ik teken ervoor "

Suzanne en Luca

Ik begrijp je punt wel. En ik heb het ook al gezegd: Ik ben het zeker niet met alles oneens wat je schrijft hé.
Maar had ik hier ook al niet geschreven, dat ik verschillende boeken lees? Dat ik verschillende mensen raadpleeg? En dat die zich allemaal ook "expert" noemen...  maar het soms toch grondig oneens zijn?  Net om mijn blik te verruimen, om verschillende visies te willen lezen (en kijken) en al die (soms tegenstrijdige) informatie tegenover elkaar af te wegen wil ik tot een goed en juist evenwicht komen dat bovendien past bij mijn hond.  Je schrijft het niet zo, maar je verwijt me eigenlijk dat ik een soort van "tunnelvisie" heb door enkel in CM te geloven... en dat is dus echt niet correct en dat heb ik al meerdere keren proberen duidelijk te maken! 

En ik twijfel niet aan jouw ervaring en expertise hoor. Je zegt goede dingen en juiste dingen. Maar je breekt andere principes of methodes af die ook goed zijn. Of beter gezegd: waar ook goede dingen uit te halen zijn. 
Dit was voor mij ook de reden waarom ik dit onderwerp op dit forum heb opgestart...  niet om de voor- en tegenstanders van CM tegenover elkaar te plaatsen en hen elkaar te laten uitdagen hé.  Neen, ik heb dit onderwerp opgestart omdat ik jullie mening wilde weten, jullie argumenten en jullie suggesties.  En die doelstelling is ook gelukt, want ik heb hier van velen al heel veel kunnen leren, van zowel de CM-tegenstanders als van de CM-believers.  Mij maakt het niet uit of je voor of tegen CM bent, of je voor of tegen roedeltheorie bent...  maar de argumenten, de achterliggende redenen en de ervaringen die daarbij horen en jullie hier delen, aangevuld met de suggesties en tips die hierbij ook naar boven komen.  Daar draait het voor mij hier om.  Die weeg ik ook tegenover elkaar af, ik leg ze in een weegschaal en daar kan ik heel veel van leren. 

Zodus, of je mij nu nog serieus neemt of niet...  ik neem jou en jouw expertise en ervaring wel serieus, net als ik dat van andere reageerders hier even serieus neem, ook al botsen die meningen! En uiteindelijk zal het mij wel lukken om de expertise van de onzin te kunnen onderscheiden...  ik blijf hier de botsende meningen opvolgen en ik blijf verschillende boeken (over verschillende theorieën en methodes) met open geest lezen. Vroeg of laat zal ik er wel in slagen om tot een juist "en+en-verhaal" (zie een vorige reactie van mij) met beide "en's" in juiste verhouding te komen. 

Groetjes Pieter.

we draaien in een kringetje rond, de basis van CM zijn methode is op een foute theorie gebaseerd, gebaseerd op een door mensen samengebrachte groep wolven in gevangenschap. Juist daarop gebaseerd rechtvaardigt hij zijn akties om honden respectloos te behandelen. 

Dat je als mens/baas/leider, beste vriend,  of hoe je het noemen wil je hond opvoed en hoort te begeleiden, dat ontkent niemand. Het gaat erom dat CM dit doet, vanuit de mens gezien, zonder goede kennis over hondengedrag en zich heel vaak, erg respectloos naar honden toe gedraagt. En we dit niet zouden moeten willen.

Opvoeden en begeleiden kan prima zonder het respect voor de hond te verliezen.

" we draaien in een kringetje rond, de basis van CM zijn methode is op een foute theorie gebaseerd, gebaseerd op een door mensen samengebrachte groep wolven in gevangenschap. Juist daarop gebaseerd rechtvaardigt hij zijn akties om honden respectloos te behandelen. 
 
Dat je als mens/baas/leider, beste vriend,  of hoe je het noemen wil je hond opvoed en hoort te begeleiden, dat ontkent niemand. Het gaat erom dat CM dit doet, vanuit de mens gezien, zonder goede kennis over hondengedrag en zich heel vaak, erg respectloos naar honden toe gedraagt. En we dit niet zouden moeten willen.
Opvoeden en begeleiden kan prima zonder het respect voor de hond te verliezen. "

Dobry

Met je laatste zin ben ik het natuurlijk 100% eens! Maar waarom moet de ene methode de andere per definitie uitsluiten? Ik citeer nog even enkele zinnen uit een vorige reactie:

"Maar had ik hier ook al niet geschreven, dat ik verschillende boeken lees? Dat ik verschillende mensen raadpleeg? En dat die zich allemaal ook "expert" noemen...  maar het soms toch grondig oneens zijn?  Net om mijn blik te verruimen, om verschillende visies te willen lezen (en kijken) en al die (soms tegenstrijdige) informatie tegenover elkaar af te wegen wil ik tot een goed en juist evenwicht komen dat bovendien past bij mijn hond."
" Mij maakt het niet uit of je voor of tegen CM bent, of je voor of tegen roedeltheorie bent...  maar de argumenten, de achterliggende redenen en de ervaringen die daarbij horen en jullie hier delen, aangevuld met de suggesties en tips die hierbij ook naar boven komen.  Daar draait het voor mij hier om.  Die weeg ik ook tegenover elkaar af, ik leg ze in een weegschaal en daar kan ik heel veel van leren."
"ik blijf hier de botsende meningen opvolgen en ik blijf verschillende boeken (over verschillende theorieën en methodes) met open geest lezen. Vroeg of laat zal ik er wel in slagen om tot een juist "en+en-verhaal" (zie een vorige reactie van mij) met beide "en's" in juiste verhouding te komen."

Ik ben het met je eens hoor, je grote kracht is juist om niet met tunnelvisie te kijken en misschien wel leren.

De wereld is niet zwart wit, ik wist al toen je dit topic startte dat het alleen maar een welles nietes ding ging worden, daarom ben ik al snel afgehaakt, want iedereen is aan het stampen.

Zoals ik al eerder zei, kijk vooral naar je hond, wat hij nodig heeft en wat jij er mee kan.

Dat is ook prima, allerlei meningen horen en lezen wat wetenschappers te zeggen hebben en dan je eigen conclusie trekkken. Ik lees en leer ook graag, zie ook mijn tips voor boeken die ik gaf, daar kom je m.i. verder mee om een hond te leren kennen en begrijpen.

Voor mij is respect naar de hond toe erg belangrijk. En dat als iemand wat zegt dat het ook ergens op gebaseerd is, een mening gebaseerd op een achterhaalde theorie , die harde akties rechtvaardigd, spreekt mij niet aan, integendeel, hoeveel mooie woorden iemand daar ook voor gebruikt.

Het zou me verder niet interesseren als anderen dat niet zo belangrijk vinden als er niet zoveel dierenleed mee gepaard ging.

Ik verwijt je niets, ik las uit je verhaal, dat je niet begrepen hebt, wat positief opvoeden is, je denkt dat er daarbij geen grenzen worden gesteld.

Wat weet je van leerprincipes, van operand en klassiek conditioneren,  bekrachtigerd, corrigeren, stressignalen, houding, gedrag, het verschil angst:onzekerheid

Probleem met boeken lezen en experts raadplegen, dat het gros ervan niet gebaseerd is op wetenschap, op onderzoek naar honden en hun gedrag.

Ik hou me niet bezig met methodes, maar met leerprincipes, klassiek en operand conditioneren, positieve bekrachtigers en negatieve correcties. De stressignalen, houding en gedrag van een hond.

Als je bekend bent met negatieve bekrachtigers en positieve correcties, weet je ook de impact ervan

Dan zal je ook nooit de handelingen van bepaalde zelf benoemde trainers goedkeuren.

Feit is, dat de zelfbenoemde experts zich alleen bezig houden met het stoppen van gedrag, zonder weet te hebben van leerprincipes, wat schadelijk is voor honden, maar ook de hele honden wereld.

Ik snap werkelijk niet, hoe je aanhanger kan zijn, van theorieën geen stand houden en waarvan duidelijk te zien is, wat voor gevolgen dit voor honden heeft.

Ieders eigen mening, ik hou het liever op feiten

Vraagje, wat versta je onder: belonings gericht opvoeden?

" Vraagje, wat versta je onder: belonings gericht opvoeden? "

Suzanne en Luca

Ik zal dit proberen te duiden met een concreet voorbeeld. 
Mijn hond mag op bepaalde plaatsen in huis gewoon niet komen.  Dit is bijvoorbeeld een bergruimte waar voedsel staat waar hij niet aan mag komen. Toch is dat voor hem heel aanlokkelijk, er staan leuke dingen in om op te knabbelen (of om mee te spelen), maar ook gevaarlijke dingen op de grond zoals glazen flessen.  Er zijn verschillende mogelijkheden om hem dat af te leren, want in het begin wist hij dat niet (logisch ook).  Uiteraard is er een deur om deze ruimte af te sluiten. Mijn hond volgt mij echter nogal graag op de voet (wat ook niet abnormaal is) en glipt dus soms ook mee binnen. Hoe leer ik hem, dat er grenzen zijn in huis? Dat hij me vanaf een bepaalde deur of ruimte mij niet meer mag volgen?  Ik kan dat aanleren met het commando "zit" of "blijf" en meestal doet hij het wel, dan krijgt hij een beloning. Dit kan een snoepje (dat ik achter de deur heb klaar liggen in een afgesloten curvebox). Mijn beloningsgerichte aanpak loont dus meestal wel. 

Maar soms wil ik snel iets pakken uit die ruimte, vergeet ik even de hond (en dat hij me nauw op de hielen zit) en glipt hij voor ik het weet mee binnen (bijvoorbeeld op het moment dat ik het licht aanknip en mijn focus en beweging op het lichtknopje gericht zijn). De hond glipt binnen en hop, hij heeft een petfles cola mee (waar hij graag mee speelt en op bijt, met alle gevolgen van dien). Of, soms hangen er wel eens lekkere geurtjes binnen en dan is de verleiding om snel naar binnen te glippen gewoon te groot voor hem en dan luistert hij niet.  Moet ik hem dan fysiek gaan straffen??  Neen, uiteraard niet. Zal ik hem negeren, me omdraaien en weggaan?  Dat helpt natuurlijk. Hij zal me wel volgen maar dan grijpt hij nog wel snel iets in z'n bek dat voor hem ongezond of misschien zelfs gevaarlijk kan zijn. Dus dat kan ook niet de bedoeling zijn. Op dat moment ben je met belonen echt niets hé, dan moet je grenzen stellen (en neen, niet hardhandig) maar dan kan het (althans volgens mijn voorlopige visie) toch geen kwaad dat ik hem even bij zijn halsband neem (klinkt hardhandiger dan het is hoor) en hem tegenhoud alvorens hij iets vast heeft? En dat ik de nodige kracht bijzet om hem uit de ruimte te zetten? 
Dit is nu nog maar een onschuldig voorbeeld, maar er zijn zo honderden situaties waardoor de hond (door bepaalde of te sterke prikkels) toch uit de bocht gaat als je geen grenzen stelt en alleen maar met beloningen werkt.

Laat me nog een voorbeeldje geven:Als ik aan het wandelen ben en er komt plots een mountainbiker (of op straat een speedpedlec voorbijgeraasd) kan ik mijn hond afleiden met een snoepje, in het bos doe ik dat met een tak hout (als ik dat direct voorhanden heb) of met een speeltje dat in mijn jaszak zit.  Maar ook hier kan de prikkel te sterk zijn, dat hij toch naar die fietser, die andere hond, een enthousiast voorbij lopend kind gaat lopen en achterna lopen.  Als hij het niet doet, uiteraard belonen...  maar als hij het toch doet (wegens te sterke prikkel dus)...  moet ik wel duidelijk gaan corrigeren. Bij dit laatste voorbeeld zouden de gevolgen wel erg kunnen zijn (kind, kleiner hondje, een drukke weg willen oversteken en hevig trekken aan de lijn door die prikkel) en is een juiste maar duidelijke correctie toch ook wel belangrijk.  Uiteraard werk ik intussen wel aan beloningsgerichte training rond zelfbeheersing zodat hij minder steeds minder snel gaat reageren op bepaalde prikkels, en zal correctie steeds minder nodig zijn...  maar voorlopig is op bepaalde momenten, in bepaalde situaties een stevige correctie toch wel nodig merk ik (ook in het belang van mijn hond).  Of zie ik dat nu totaal verkeerd? 

Je voelt op een bepaald moment zelf wel aan wat je hond kan hebben. Afhankelijk van leeftijd, ras en karakter.

Je hond moet jou de aller tofste op de wereld vinden maar je hoeft hem ook echt niet 24/7 als de prinses op de erwt te behandelen. hoor

Ik had al zo een vermoedde.

Met opvoeden (en trainen) wil je dat gewenst gedrag wordt herhaald dat doe je door bekrachtigen en gedrag wat je niet wilt, stopt of vermindert, door te corrigeren.

Belonen is niet altijd een bekrachtiger, corrigeren waarbij je je hond pijn of ongemak verzorgt, is niet nodig en onethisch.

Het gaat dus niet om het geven van een beloning.

Beloningsgericht trainen, gaat ook niet werken.

Betreft de berging, kennelijk is je berging voor jou hond een hele grote motivatie, er liggen flessen waarmee hij speelt, lekkere geurtjes en zijn snoepjes,  logisch dat hij daar naar binnen glipt als hij de kans krijgt.

Corrigeren achteraf, heeft totaal geen nut, de buit is al binnen als hij in de berging is. Met een zit, of wacht, gaat hij niet begrijpen, dat hij niet en nooit de berging in mag, omdat het hem dus soms lukt.

Als het hem soms lukt en hij succes heeft, iets te spelen vind en bovendien van uit die berging van jou een voertje krijgt, is dat een bekrachtiger.

Gewoon voorkomen dat hij de berging in kan gaan. Sociale afstand vergroten en hem in je woonkamer laten, zodat hij geen kans meer heeft de berging in te gaan.

Voorkomen kan een handige oplossing zijn.

Met joggers najagen, of andere prikkels, heeft afleiden geen nut, want wat leert je hond daarvan, niets. Corrigeren gaat je hond niet vertellen wat hij wel moet doen en je zal hier een positieve correctie toepassen, onethisch en niet nodig.

Het kan eigenlijk heel simpel, door gedrag om te buigen.
 Fietser betekend voert bij de baas. Je begint met met zo lang voertjes geven, totdat de prikkel weg is.

Nee dit is geen belonen, als je veel voertjes geeft, ben je bezig met de emotie. Honden, zijn net als wij emotie eters.

Honden leren door associeren en als je het voertjes geven bij het zien van de fietser (of andere prikkel) herhaalt, zal je hond op den duur leren, dat een fietser betekend voertje bij de baas.

Je zal steeds minder voertjes nodig hebben, totdat er nog maar 1 voertje nodig is. Op een gegeven moment, zal de hond helemaal niet meer reageren en kan het zo zijn, dat er zelf geen voer meer nodig is. 
Kwa tijd is het lastig in te schatten hoe lang het ombuigen gaat duren, maar reken op een week of 4.

Daarom is het belangrijk te weten hoe honden leren hoe bekrachtigers en correcties werken 

Dwingen? Heb je wel eens geprobeerd iets gewoon te vragen aan je hond?

Dwang, geeft nl altijd weerstand. Dat werkt bij honden net zo als bij ons mens. Op een vraag zal een hond ingaan (nee is ook een antwoord) en als je  op een ethische en eerlijke manier opvoed en traint, dan krijg je een dusdanig goede band met je  hond, die ook onder moeilijke omstandig heden met je meewerkt.

Je kan het testen, lijn je hond aan, ga zo ver van je hond staan dat je lijn lang is en maak je lijn korter, om je hond naar je toe te halen. Kijk goed wat je hond als reactie op dit dwingen doet.

Dam neem je dezelfde lengte en stap naar achteren, lijn niet korter maken. Draai je dus niet om, maar kijk in de richting van je hond en stap zo naar achteren. 
Je hond zal mee komen.

Mooi verschil tussen dwang en iets vragen.

In de winter laag sneeuw, met een puppy les, Luca was mee. Ik vroeg ( ik geef geen opdrachten maar ik vraag) of ze wilde zitten in de sneeuw, geen probleem. Af geen probleem, je weet nooit in de sneeuw, maar de plat vond ze te koud blijkbaar. Ze maakte aanstalten, stopte daarmee en een blaf, ze vond het te koud.

Mooi toch, iets vragen en als hond ook nee kunnen zeggen.

Leeftijd, ras of karakter, geen één hond, zit te wachten op fysieke correcties. 
Misschien geloof jij nog in sprookjes, ik sta liever met twee benen op onze aardbol en hou me bezig met opvoeden.

Het schijnt dat mensen nog steeds denken, dat als je op een positieve manier aan de slag gaat met je hond, dat er dan niet gecorrigeerd wordt.

Niet corrigeren is een mooi sprookje.

Uiteraard geen positieve correcties, of negatieve bekrachtigers, dat is not done en onethisch 

De snoepjes-methode wordt nu voorgesteld als een geijkte methode, terwijl het dat niet is.

Een hond kiest zelf wat ie belangrijk vindt. Als sta je met een braadkip te zwaaien, als de hond ervoor kiest dat het rennen achter een jogger hem meer plezier geeft dan een braadkip opeten, dan kiest ie voor het rennen achter de fietser. 

Zelfde met fysieke correcties.

Mijn hond loopt gewoon door een stroomdraad heen om bij de ezeltjes te komen. Weet ze dan niet dat haar een schok te wachten staat? Toch wel. Maar de goesting om naar de ezeltjes te rennen is groter dan de angst voor de schok, en dus kiest ze ze om erdoor te lopen.

En zo gaat het met alle methodes. Wat voor de ene werkt, werkt daarom voor de andere niet. Zo simpel is het. 

Wetenschappers, experts, GT's, allemaal goed en wel... maar je grootste leermeester is toch je hond zelf. Die zal je over de jaren het meeste bijbrengen, van hem zal je het meeste leren.

Opvoeden gaat met vallen en opstaan, met blunders en fouten maken, dat hoort bij het leven en bij het samenleven. Als de basis maar goed zit, en dat is de vriendschap en het vertrouwen in elkaar, al de rest kan je daarop bouwen. En dat kan voor ieder dus op een andere manier zijn.

" Leeftijd, ras of karakter, geen één hond, zit te wachten op fysieke correcties. Misschien geloof jij nog in sprookjes, ik sta liever met twee benen op onze aardbol en hou me bezig met opvoeden.
Het schijnt dat mensen nog steeds denken, dat als je op een positieve manier aan de slag gaat met je hond, dat er dan niet gecorrigeerd wordt.
Niet corrigeren is een mooi sprookje.
 
Uiteraard geen positieve correcties, of negatieve bekrachtigers, dat is not done en onethisch  "

Suzanne en Luca

Wie zegt dat correcties altijd fysiek moeten zijn? 

Overigens lees ik in jouw posts nergens correcties. Wat ik lees is afleiden en ontlopen van de situatie. Daar zit geen enkele correctie in.

Verder moet me toch weer van het hart dat ik je manier van schrijven en denken wel als erg betweterig en arrogant ervaar. Je leert een theorie (je kan het anders noemen maar meer is het niet) en weet het beter dan wie dan ook. Ook beter dan de baas van de hond, of die nu jouw hulp vraagt of niet. Dat soort mensen wil ik irl niet om me heen hebben en al helemaal niet bij mijn honden.

Ik zal je een voorbeeld geven uit de praktijk:

Wanneer Elsa van mij afdrijft en helemaal opgaat in haar focus dan wil bijsturen naar rechts en links (dit gaat om hooguit een paar meter) weleens een puntje zijn. 

De gangbare methode is dan je hond laten liggen en daarna weer het commando links of rechts geven. 

Ze is nu bijna 3 jaar. Been there, done that, million times. 

Deze methode werkt omdat de hond minder gefocust raakt bij het liggen. Zo niet Elsa. Gewoon zinloos. Zodra je dan het volgende commando geeft pakt ze weer haar sluip recht richting de schapen op. Ook al doe je dat 100 keer. 

Het enige dat werkt is haar even uit die focus halen door die te verleggen naar mij. Ik doe dat door haar naam te roepen; ze kijkt om en pakt het juiste commando op.

Dan heb je dus trainers die dat niet van mij aan willen nemen en doorgaan met een methode die niet bij haar werkt, want zo zou ze het moeten leren.. En trainers die zeggen; "De methode maakt niet uit, als het maar werkt."

Trainers die mijn ervaringen en kennis met mijn eigen hond niet serieus nemen; daar ben ik snel klaar mee en kom ik niet meer terug. Iedere keer wanneer ik jouw bijdrages in discussies lees, ben jij zo'n 'gt'. Bijzonder onprettig. Daarom reageer ik eigenlijk haast nooit meer op je bijdrages.