Angstige hond in de stad, went dat?

zou ttouch misschien ook iets voor jullie zijn?

https://www.doggo.nl/artikelen/alternatieven/ttouch/

"
Doe je ook hersenwerk oid met hem?  "

Dobry

Ja dagelijks, vooral rondom zijn eten.

's Ochtends zijn eten in de Wobbler. Later op de dag zoekspelletjes en als ik avondeet gaat hij aan de slag met zijn Kong, die hij af en toe door de kamer smijt omdat het eten er dan makkelijker uit komt 

Ik wil sowieso dit jaar wat meer gaan trainen met hem. De afgelopen maanden was hij daar nog niet aan toe en heb ik vooral gericht op hem laten wennen en thuis trainen, maar denk dat wat meer activiteit goed is voor hem. In eerste instantie gericht op het opbouwen van meer zelfvertrouwen en later in het jaar wellicht wat meer op vuurwerkangst gericht. Ben wel benieuwd naar je adres. Heb jij zelf positieve ervaring met die training? Ben benieuwd hoe dat gegaan is en welke progressie je dan bereikt hebt.

Zelf geen ervaring met deze trainer, puur omdat het niet dichtbij genoeg is waardoor intensief trainen niet effectief gaat zijn.

Nu zijn er veel hondenscholen/trainers die vuurwerktraining aanbieden maar dat gaat vaak per groep en angst van je hond begeleiden en beheersbaar maken is niet iets wat in een groep werkt, omdat elke hond anders reageert op verschillende niveau's geluid

Nu gaat het bij onze dames steeds beter gelukkig (hoewel ook wij voor aller gezondheid gewoon weg zijn na Kerst) maar ik ga dit jaar de online training van Monique Bladder proberen

https://www.moniquebladder.nl/?fbclid=IwAR3nQ0mKlnata4rLp8z6CDDvIb1qgf-YLjbQIKEbENopMWHoOP-yJ8ZuRfY

Haar facebookpagina (geen idee of het openbaar is, dus ook te lezen als jezelf geen facebook hebt?)

https://www.facebook.com/MoniqueBladder/

En als ik dichter bij Utrecht zou wonen zou ik misschien wel inzetten op deze meneer

https://www.arvidvanputten.nl/cursussen/ 

Volgens mij een openbaar facebook account, kan je een beetje lezen hoe of wat

https://www.facebook.com/Hondencoach/

Ramses is nu een klein half jaar bij me, tijd voor een nieuwe update!

Het gaat eigenlijk best goed en steeds beter. Heb net het hele topic terug gelezen en het trillen is al een tijdje helemaal weg.
Overdag voor de tweede wandeling is hij ook erg enthousiast, al vindt hij verder dan de uitlaatstrook in de buurt nog steeds heel spannend.
Sinds een paar weken lopen we wel weer verder dan de strook en alhoewel hij dan niet helemaal op zijn gemak is, kan hij bij een veld in het park wel los om achter een bal aan te gaan en dan is hij helemaal content.
We hoeven voor zijn beweging dus niet elke keer naar buitengebied en dat maakt het leven wel een stuk makkelijker.

De derde wandeling in de vroege avond gaat ook steeds makkelijker. Gisteren stond hij zelfs enthousiast te blaffen om mee te gaan en ging het hem allemaal niet snel genoeg.
Echt een wereld van verschil ten opzichte van wat het was!

Angstagressie zie ik gelukkig niet meer, denk ook omdat de knallen nagenoeg gestopt zijn hier. Angst nog wel, maar weet inmiddels ook beter hoe daarmee om te gaan.

's Nachts verbleef hij al een tijdje buiten zijn bench, maar sinds anderhalve maand 'loopt' hij ook vrij als ik weg ga. En sindsdien heeft hij de bank ontdekt, waar hij uren kan verblijven. Als ik er ben wil hij niet op de bank, maar zodra ik mijn hielen gelicht heb, tegenwoordig ook als ik ga slapen of even op het toilet ben, is dit het resultaat:

En eigenlijk vind ik het wel prima 

Nu heb ik meer basisvragen als hoe vaak is het gezond om een bal te gooien?

Dat is fijn dat het zo goed gaat, leuk om te lezen!

Mijn hond vindt het ook leuk om achter de bal aan te gaan.

Daarom gooi ik de bal ergens waar hij hem moet zoeken zodat hij rustig blijft lopen en niet als een idioot in de ankers gaat, want dat is natuurlijk wel slecht als je dat vaak doet.

Bijvoorbeeld mijn hond kan goed blijven zitten en wachten, dan laat ik hem zitten en loop zelf een eind door.

Dan gooi ik de bal ergens heen waar hij niet ziet waar, en dan laat ik hem zoeken.

Dat weet hij precies, hij komt eraan gerend en gaat in een cirkel om me heen zoeken tot hij de bal gevonden heeft.

Ook ballen uit het water halen vindt hij geweldig!

Ik ben ook in bezit van een rescue hondje uit Griekenland, ook zij is niet dol op grote stads drukte. Van wandelingen in het centrum moet zij dan ook niets hebben, evenals bezoek aan bv terras of weekmarkt. Geeft niks, ze kan prima een uurtje alleen blijven. In het weekend, wanneer het rustiger is op straat, doen wij onze stadswandeling, ik geniet dan zelf ook meer van de rust. Ik heb ermee leren dealen, en dat gaat prima.

Ik ben reuze benieuwd hoe het inmiddels gaat.

Ik denk een pak beter gezien de vorderingen al destijds..

Hoi Roos,

Leuk dat je het vraagt, ik was al aan het broeden op een update omdat Ramses inmiddels iets meer dan een jaar bij me is.

Ik noem hem nog steeds liefkozend mijn lastpak, want dat is hij nog vaak genoeg, maar eigenlijk gaat het best goed.

Dingen die ik nog lastig vind, maar wel mijn weg in vind:
- Hij slaat erg aan op bepaalde geluiden, vooral van de bel wordt hij gek. Nu staat die meestal uit, tenzij ik bezoek verwacht. En met z'n tweeën is het goed te doen, 1 iemand die hem rustig houdt en 1 iemand die de deur open doet, maar alleen is het lastiger. Maar als het 'probleem' weg is, is hij direct weer rustig.
- Hij is niet de gezelligste hond van het veld, is behoorlijk dominant en doet vaak onaardig vooral tegen jonge honden. Speelt niet vaak met andere honden, tegen de honden die met hem willen spelen doet hij vaak onaardig, honden waar hij mee wil spelen negeren hem. Maar het doet hem wel goed dat contact met andere honden.
- Hij is door knallen (ook in de verte) heel snel uit balans te brengen en als dat buiten gebeurt is hij daar niet uit te krijgen totdat hij binnen is. 
Dat is jammer maar niet onoverkomelijk. Maar ik vind het wel spannend hoe hij zich met uitgaan gaat gedragen wanneer er weer meer geknald wordt.

Wat ik lastig vind en waar ik nog wel wat hulp bij kan gebruiken en later een nieuw topic over open:
- Naast angstagressie die momenteel goed onder controle is, heeft hij ook last van pijn- en ongemakagressie.

Maar zoals gezegd, gaat het verder goed.

Hij doet zelden meer lastig met uitgaan, heel af en toe protesteert hij een klein beetje maar is daar makkelijk uit te krijgen. Regelmatig is hij zo enthousiast dat hij gaat rennen, springen en blaffen en alhoewel ik dat een beetje probeer in te tomen, geniet ik er wel van.

We hebben inmiddels een goed werkende uitlaatroutine die ik niet snel zou aanraden, maar die wel werkt voor ons. We gaan 2 keer per dag uit, soms 3 keer. Ik heb losgelaten wat ik vind wat hoort, toch zeker 3 a 4 keer per dag naar buiten, en doe wat het beste werkt voor Ramses. 's Ochtends doen we tegenwoordig een lange wandeling (ben geen ochtendmens maar alles voor de hond;-) van 1 tot 1 1/2 uur naar een stadspark waar veel andere honden komen en daar kan hij dan lekker los lopen. En in de vroege avond doen we de tweede wandeling, afhankelijk van zijn bui en de geluiden buiten duurt die 15 tot 60 minuten. De derde optionele wandeling is soms overdag en soms laat op de avond, maar dus niet standaard.

Qua eten en hersenwerk, krijgt hij 's ochtends brokjes uit de Wobbler, 2 keer per dag een gevulde Kong, brokjes in de avond via zoekspelletje en af en toe nog een kauwbot.

Verder ligt hij de rest van de dag vooral lekker op de bank, tenzij hij moet blaffen tegen iets wat buiten gebeurt, denkt dat er iets te eten te halen is, met mijn partner wil stoeien of wanneer hij geknuffeld wil worden en dat is regelmatig want hij is een echte knuffelkont.

Hij heeft dus een lekker leven hier in de stad ondanks zijn angsten. 

Klinkt super hoor. en leuke foto's ...hij boft maar met jullie.

En in mijn ervaring gaan de verbeteringen door hoe meer het zelf vertrouwen groeit.

Ik snap je uitlaat beleid heel goed.Voor de hond veel beter om impulsen te beperken tot paar keer.

Ze hebben echt de tijd nodig om te verwerken en weer tot rust te komen. 

Ik heb op zich geen tips voor het blaffen bij de bel..mijn honden blaften maar 1x.

Qua agressie dingetjes..geeft aan dat hij toch bij excessen en opwinding moeite heeft spanning af te laten vloeien.

Ik denk ook dat dat reden is dat honden hem negeren bij spel.(negeren is kalmerend signaal)

Zou op zich wel goeie zijn als je iemand met een hond met rustige aard regelmatig zou kunnen wandelen.

Zodat hij ook leert samen snuffelen...of gewoon rustig in elkaars buurt zijn.

Je zou eens kunnen kijken naar acupunctuur of een door expert gemixte bloesem remedie om hem daarmee wat te helpen.

Qua knallen...in mijn ervaring blijft dat  grote ellende..ook al wordt het wel iets beter over de jaren als je het redelijk kan mijden in het algemeen (mijn hond wilde niet eens meer plassen , als hij 1x goed geschrokken was ergens)

Ik vluchtte altijd..minstens de week van oud en nieuw..evt 2 weken

Texel was de fijnste plek...ivm daar nog plekken in the middle of nowhere...en hooguit vuurpijl op enorme afstand als je in bv de uitgestrekte duinen loopt.(Niet in omgeving van de uitgaansgebieden gaan zitten natuurlijk)Wel even checken of je niet vlak naast carbid schietende boer zit.

Maar gezien daar verder weinig impulsen zijn sprong mijn hond hooguit even met 4 poten op en herstelde meteen ivm overzicht.Verder stond huisje aan de rand van bos..dus ook daar geen geknal..en aan andere kant vuurwerk vrij park.

Mijn hond trok nooit...behalve als hij de boot naar texel zag (en dat terwijl hij geen fan was van ov)

Ook duitsland en Ardennen vind je nog betaalbare stille plekken.

Drenthe en Veluwe zeker teveel carbid schieters.

Hier in de stad liep ik ook minder in de knal periode of ging met de bakfiets met tent(vond hij veilige plek)ergens heen waar het stil was en wandelde vooral vroeg in ochtend en in bos ..ivm vuurpijlen op afstand dus ook schrikken.

Verder korte plas ronde.Muziek aan in huis en gordijnen dicht na zonsondergang.

Toch jammer dat je pas weet hoe goed het echt ging met je hond als het niet meer goed gaat 

Hij ging later op de dag steeds makkelijker mee uit en was af en toe zelfs enorm enthousiast.

In oktober heeft Ramses twee weken een kap om gehad omdat hij last had van een pootje waar hij niet af kon blijven. Hij vond het helemaal niet leuk en er waren 3 mensen (2 dierenartsassistentes en ik) en een muilkorf voor nodig om hem om te krijgen, maar het lukte.
Hij was best een beetje zielig en heeft aan het begin een halve dag liggen piepen, maar werd ook enorm aanhankelijk en kwam opeens regelmatig tegen me aan liggen 

Dat bleef hij daarna doen en ondanks de donkere dagen en incidentele knal ging hij nog redelijk makkelijk mee naar buiten. Tot het vuurwerkbombardement van bijna 3 weken geleden, waarover ik onderstaande bericht al in het frustratie topic had geplaatst, maar ik zet het ook nog even hier omdat ik het fijn vind om zijn voortgang in 1 topic terug te kunnen lezen.
In het kort: tijdens zijn avondwandeling rond 18 uur werd er op een veldje op 30 meter afstand een doos met 240 knallen en pijlen aangestoken wat 10 tot 15 minuten duurde. Ik heb hem opgetild en in houdgreep mee naar huis genomen, maar daarna was hij getraumatiseerd en depressief. 

We leken echt even helemaal terug bij af.
Heb de bench weer neergezet en daar verbleef hij veel en hij at en dronk weinig. Er was bijna geen contact meer met hem te maken, terwijl hij normaal zo'n gezellige knuffelkont is.

Er is zelfs een dag geweest waarop hij 23 uur niet uit is geweest 

Maar nu een paar weken later moet ik zeggen dat hij het best aardig doet. Wel erg afhankelijk van vuurwerk in de buurt.

Hij lijkt elke dag met een lege emmer te starten en soms zit die na de ochtendwandeling al vol, maar er zijn ook weer dagen dat hij de hele dag de bench niet opzoekt.
En hij maakt weer veel contact en knuffelt weer gezellig. Tot een knal, dan is het meteen weer over.

 
Maar al met al moet ik zeggen dat het me meevalt, maar ik kijk uit naar het nieuwe jaar en het moment dat de knallen nagenoeg weg zijn 

Ik ben gestopt met Zylkene en nu overgestapt op Prevantil. Hij schrikt nog steeds enorm van de knallen, maar lijkt zich wel wat sneller te herstellen.

We vertrekken eerste kerstdag naar Noord Friesland en verblijven daar tot een week in het nieuwe jaar, hopelijk een beetje knalvrij!

3 december in het frustratietopic:

GRRR *GEVLOEK*

Pffft wat zou ik sommige mensen toch iets aan willen doen. 

Ramses is mijn heerlijke driejarige hond die alweer dik een jaar bij me woont. En wat is hij er in die tijd enorm op vooruit gegaan, van een angstige hond die niet naar buiten durfde en om dat kracht bij te zetten zijn tanden regelmatig liet zien tot een hond die me soms al enthousiast blaffend en springend naar buiten sleurt. Nu ging de afgelopen tijd de avondwandeling al een stuk minder enthousiast, volgens mij voornamelijk door de toename in knallen. Van 1 knal in de verte raakt hij al flink van streek en komt daar meestal pas weer uit als we thuis zijn.
Maar goed, in de ochtend een lange  wandeling waar hij ook lekker los kan en veel andere honden ontmoet en in de avond een korte aan de lijn en rondom oud en nieuw twee weken naar rustig gebied, dagelijks Zylkene en ik had goede hoop dat hij de tijd rondom oud en nieuw goed door zou komen.

 
Tot afgelopen maandagavond. Ik liet Ramses uit op een veldje in de buurt, het miezerde en alles ging prima totdat er vanuit het niets een vuurwerkbombardement op 30 meter afstand startte. 240 knallen en vuurpijlen telde ik de volgende dag in de doos. Geen moment rust en minutenlang, denk wel een kwartier.
En hij werd helemaal gek, trillen, piepen, gillen, kruipen, trekken. Omdat ik zo bang was dat hij uit zijn tuig zou glippen of de riem of het tuigje zou scheuren en om hem enigszins gerust te stellen heb ik hem opgepakt en ben naar huis gelopen 200 meter verderop. De knallen gingen nog even door en zijn paniek ook. Moest hem echt in een houdgreep houden.

Eenmaal thuis en toen op een gegeven moment de knallen afgelopen waren, geprobeerd om hem af te leiden met eten, gelukkig had ik nog een kophuid waar hij mee aan de slag is gegaan, dus ik had hoop dat hij er redelijk goed uit was gekomen, maar helaas lijkt hij nu behoorlijk getraumatiseerd en depressief. 
Alle progressie lijkt eruit geknald. Hij ligt apathisch en eet en drinkt nauwelijks. Wil niet naar buiten ook niet in de ochtend, terwijl hij dan altijd zin had.
En dat deze snoepkont niet eet is heel bijzonder, als er iets te vreten valt is hij altijd als eerste van de partij, als ik ga koken, als een ander baasje zijn hond roept en snoepjes heeft is mijn hond er doorgaans sneller bij dan de hond van de eigenaar. En nu liggen er al dagen brokjes in huis waar hij niet aankomt

Morgen start ik met een nieuw middel, Prevantil.
En om hem toch wat te laten eten en drinken grijp ik weer terug naar mijn trucje van vorig jaar, rijst en vlees koken met wat water.

En hij komt dit heus wel weer te boven.
En hij is niet helemaal terug op het niveau van vorig jaar want we hebben een diepere band en hij heeft zijn tanden ook nog niet laten zien als we toch even naar buiten gaan.
Hij krijgt veel aandacht en liefde en geniet daar echt van en vandaag gaat het alweer iets beter dan gisteren. Het heeft tijd nodig, maar het komt goed!

Maar wat zou ik die kl**tz*kk*n graag eens een dagje met hun ergste angst confronteren.

Maar wat zou ik die kl**tz*kk*n graag eens een dagje met hun ergste angst confronteren.

Wat kan ik me daar goed mee identificeren in wens.

Hou vol wat je zegt klopt...hoe erg ook de tegenslag de weg terug is niet zo lang als eerder.

Ik geloof niet zo erg in die vuurwerkvrije oud en nieuw...volgens mij is het erger dan vorig jaar zonder verbod.

Hier werd het iig minder afgelopen jaren en nu meer voor mijn gevoel.

Hou je taai en blijf je vasthouden aan de verbeteringen en waar je kan vermijden.

Probeer ook rustig te blijven...zie jezelf als coach.

Geen ervaring mee. Je kan wel heel veel vertrouwen opbouwen. Kan een speeltje zijn, voedsel, jijzelf of een andere hond of kat. Twee maanden is echt niets maar motivatie is key. Maak het leuk en als het niet leuk is? Stapje terug.

zou mij gaan afvragen of het beestje wel geschikt is om in een drukke stad te wonen,

een rustigere omgeving zou al wonderen doen denk ik,

misschien een ander huisje zoeken?