Hp's grote Frustratie topic

Dat hadden wij met snurken.

Bloed irritant van elkaar, van de hond zoooooooo aandoenlijk.

" Dat hadden wij met snurken.
Bloed irritant van elkaar, van de hond zoooooooo aandoenlijk. "

Didy

Tja. Ik heb misofonie, ik kan echt gek worden van eet-geluiden, drink-geluiden en neus-ophalen. Ik loop echt weg wanneer mensen chips of borrelnootjes eten.

Toch vind ik het geluid van etende honden (brok) en paarden héérlijk. Rustgevend vooral.

Ik heb ook misofonie. Verschrikkelijk. Helaas gaat het bij mij veel verder dan een hekel hebben aan eetgeluiden etc. 

Máár, ik kan er dus ook echt van genieten wanneer de honden aan een bot of prooidier aan het knagen zijn. 

Wat voor merk is het? Ik dacht dat ik op Instagram had gezien dat het een Nikon was? Ik zou hem niet laten repareren bij cool blue maar door het merk zelf. Camera's hebben garantie en daar hoor je gebruik van te kunnen maken. Als het Nikon is moet je daar mee contact opnemen, die reageren heel snel en kunnen goed helpen.

Precies. Het is geen hekel aan hebben maar echt gek van worden. Als kind kon ik ook echt agressief worden als mijn broertje zat te smakken of mijn moeder weer zat te knakken met haar kaakgewrichten tijdens het eten. Ik wilde echt niet naast haar zitten want ik kreeg geen hap door mijn keel.

Door mijn eigen kinderen heb ik me wel leren beheersen maar als het om kraak-dingen gaat zoals chips of borrelnootjes dan moet ik óf weg óf mijn handen over mijn oren houden met mijn hoofd tussen mijn benen óf ze zelf ook eten want dan overstemt dat het geluid. Mijn bloeddruk stijgt er gewoon gevaarlijk van en dan krijg ik een fight or flight reactie die ik eigenlijk niet kan onderdrukken.

Precies hetzelfde. Ik eet eigenlijk altijd boven, en als ik mee eet aan tafel ga ik weg zodra ik mijn laatste hap op heb. Ik kan niet wachten tot de rest klaar is. 

Het ergste vind ik nog dat ik denk ik al vanaf mijn 10e (ik ben nu 24) niet meer beneden heb kunnen zitten samen met mijn moeder, gezellig op de bank een film kijken ofzo. Als haar buik rommelt, ze zwaar ademt, met haar voet beweegt, wordt ik helemaal gek. Boos worden, schreeuwen óf inderdaad maar gewoon weg gaan) 

Terwijl ik het bij mijn zusje een stuk minder heb, zij kan eigenlijk naast mij op de bank best wat eten. Bij bepaalde vrienden kan ik niets van hebben, bij anderen weer wel. Maar bij mijn moeder is het het ergst, wat ik ook het ergst vind.

Maar het is ook vooral geluiden van elkaar afschermen. Dat kan ik niet. Als mijn buren de tv hard aan hebben staan, hoor ik hun tv even hard als dat van mij, en als mijn buurmeisje s nachts hoest (wat nogal vaak gebeurt) kan ik me onmogelijk op iets anders concentreren. 

Ik heb nu een white noise machine voor s nachts. Dit hebt redelijk gelukkig. 

Groot voordeel is dat mijn kinderen echt ongelooflijk netjes eten 

Maar anderen... En dat aflikken van de vingers met dat 'suck' geluid als hun vinger dan uit hun mond plopt..  En dan 10 vingers lang en vaak meerdere malen tijdens het eten dat ritueel.. 

Ik moet me dan zooo beheersen om niet met een stoel op hun hoofd te slaan of zo..

En het erge is dat eigenlijk niemand dat snapt. Men vindt dat je je maar niet aan moet stellen. En dat die geluiden heel normaal zijn, zelf horen ze het niet eens.

Ik heb me wel altijd afgevraagd waarom misofonie zich bijna altijd op eetgeluiden richt.

Misschien kan je het van je zusje beter hebben omdat zij is opgegroeid met een grote zus met misofonie, net als mijn kinderen met een moeder met dat euvel. Voor hen is het normaal geworden om haast geluidloos te eten.

Wat erg lijkt me dat zeg, Liz en Pascale als je dat hebt.

Of het geluid van iemand die zijn drinken doorslikt. Mijn god. 

Ik moet zeggen dat ik me dooderger aan de misofonie van mijn moeder en zusje XD Het viel me eerst nooit zo op, omdat ik denk ik er inderdaad toch onbewust rekening mee hield. Toen kwam ik een paar maanden thuis wonen, na een paar jaar op mezelf te hebben gewoond, en ik kon echt zo pissig worden van hun gezucht en die demonstratieve vingers in de oren; tsja, hallo! Jullie zitten in de eetkamer op de tablet, ik heb honger! Mag ik dan niet eten omdat jullie je aan mijn geluiden ergeren?! Want eten op de slaapkamers mag niet omdat ze snel last van muizen krijgen dan. Zelfs nu in mijn eigen huis eet en drink ik nog vaak dingen in 1x keer op. Want op je gemakje eten betekende pissige blikken mijn kant op omdat ze zolang met hun vingers in de oren moesten XP 

Mocht ik ooit een jongen tegen komen die misofonie blijkt te hebben, is de relatie over voor hij begonnen is: ik wil samen op de bank kunnen genieten van een bakje chips tijdens een film, haha!

Ooh zo herkenbaar, ik kan ook heel veel geluiden niet hebben, maar ik hou me in, mensen (mijn man) moet wel normaal kunnen leven, maar er is 1 ding wat hij echt niet mag doen, met een zak chips kraken, alsof het opgenomen is en met de boxen van Pinkpop word afgespeeld, hij waarschuwt nu, en dan kan ik even mijn oren dicht doen. Nu maakt hij een snoepje open, op dit moment, en nu ik er mee bezig ben en er over schrijf , komt dat heel hard binnen, maar ik zal het er mee moeten doen, anders kan ik beter alleen wonen.

Krijgen jullie er ook wel eens prikkeldraadpijn van op heel je lijf? Als je het hebt dan snap je wat ik bedoel.

Oh wat een goeie omschrijving. Van nagels op t schoolbord en vork op een bord piep krijg ik dat. Alsof je bijna ontploft.

Eet geluidjes kan ik gelukkig redelijk hebben maar al die andere geluidjes getik gesis neus snuiten klakken met de tong Oww mennn pijn aan me oren gewoon en je wordt gewoon uitgelachen of aangekeken van stel je niet aan dan krijg ik idd ook neiging om me stoel rond te slingeren en wat hoofdjes te raken.

Dat kan voor jou zo zijn maar lang niet voor iedereen hoor. T is maar net waar je triggers liggen. Qua eten heb ik alleen last van koekjesetende mensen. Maar er zijn nog veel meer geluiden waar je heeel boos van kunt worden.

Er is trouwens een experimentele behandeling in t AMC.

Was het maar zo.. Ik kan er letterlijk misselijk van worden, ik kan echt gaan kokhalzen als ik verplicht naar iets moet luisteren (wat een hel is aangezien ik ook niet tegen overgeven kan haha, gelukkig is dat nooit het geval. huilen, boos, maar vooral heel erg verdrietig. 

Uiteraard houden de mensen met wie ik in huis leef er rekening mee, iedereen waarschuwt wanneer ze gaan eten. Maar het rommelen van iemands buik, of wanneer iemand steeds met hun voet beweegt is voor mij net zo'n trigger als eten. 

Maar.. ik vind het zo verschrikkelijk als andere mensen er rekening mee willen houden, bijvoorbeeld op een verjaardag geen nootjes klaar zetten, of vriendinnen die vragen of ik het erg vind dat ze iets gaan eten. Nee.. zo werkt het bij mij niet, er zijn een hoop mensen waarvan ik het kan tolereren. Helaas ook een aantal waarvan dat niet kan. 

Ik denk dat de gewone mens ook wel dingen haat hoor.

Smakkende mensen,bewust kliederende kleinkinderen,krakende zakken,en ja vingers aflikken,smerig eten waar een bot in zit, ben vast nog wat vergeten.

Kinderen krijgen hier chips in een bakje geen zakje.

De onderste chips willen hebben jakkes.

Echtgenoot die met alles moet kraken,je kan ook plastic gewoon stil in je handen houden.

Soms komt er ook een beetje fatsoen van de ander bij kijken,sommige dingen moet je gewoon niet doen.

" Oh wat een goeie omschrijving. Van nagels op t schoolbord en vork op een bord piep krijg ik dat. Alsof je bijna ontploft. "

Kees

De prikkeldraadpijn kan ik bij plotselinge boosheid (dat je er echt door overvallen word door een gebeurtenis) of schrik, erg verdriet, en dan de kraakgeluiden vooral, het is echt pijnlijk.

Ik word dan ook helemaal niet goed, alsof je bloeddruk niet goed gaat of zo, geen idee wat dat is..ik heb aan adrenaline gedacht, ik vind het zo'n rare reactie..

Nou zo fijn is het ook weer niet hoor, je word er heel ziek van, maar voordeel, niet lang.

Maar dat je er zo verdrietig van word, dat vind ik heel verdrietig..

Ik neem het mijn zusje en moeder trouwens niet kwalijk hoor. Samen leven betekent rekening met elkaar houden. In de loop van de maanden dat ik thuis zat werd ik ook weer beter in het waarschuwen van en rekening houden met mijn moeder en zusje. Ik heb helaas voor hen een snelle stofwisseling, en ben een echte snacker. Ik zag dan op tegen hun reactie omdat ik weer wat ging eten. Al snap ik hen ook wel. Maar vond ook dat ze mij een beetje moesten snappen. Dus ik gaf wel een heads up, of zorgde ik dat ik dan in de woonkamer ging eten; net iets meer afstand ertussen. Maar minder vaak eten zat er niet echt in. En mijn moeder maakt vaak genoeg de opmerking dat ik goed/meer moet eten, moet ze niet klagen als ik dat ook doe XD

Mijn frustratie van de laatste tijd; dat ik zo ver van familie en vrienden ben gaan wonen sinds vorig jaar, en nu vanwege krap bij kas eigenlijk even via een uitzendbureau al was het maar voor een maand of 2 even hard zou willen werken (ben verhuisd en wil aan de slag als gastouder; maar niemand lijkt opvang te willen, of misschien iig niet bij mij :/ ), maar mijn hond heeft flinke verlatingsangst. In het noordoosten van het land ligt alles lekker ver uit elkaar, en ik kan tot nu toe nog geen dagopvang vinden (binnen een straal van 10km). Ik heb geen auto, wat nooit echt een probleem was. Tot nu. Ik ben voor de rest hartstikke zuinig. Ik heb 1 gezin waar ik nu bij oppas 1 dag in de week. En dat ene dagje per week, passen op kinderen die deels op school zitten, zorgde ervoor dat mijn rekening bijna gelijk bleef, en maar minimaal zakte. Maar het is niet ideaal: bij hen in huis ipv mijn eigen huis en ver fietsen. Schoolritjes erbij opgeteld 20km fietsen op 1 dag, met een gevulde bakfiets zonder ondersteuning. En nu sinds kort hebben ze de jongste op de psz, en een van de andere kids plots op sport die ene dag... dat hakt er flink in in mijn al kleine loontje (niet hun probleem natuurlijk, zij weten mijn precieze situatie niet!) Ik zou nu bijna (bijna!) willen dat ik geen ('moeilijke') hond had, zodat ik de vrijheid had om even snel geld bij te verdienen.

Stomme *&^# verlatingsangst!

ZO, dat lucht weer op XD Ik ga weer verder met zoeken naar baantje én opvang, waar een wil is, is een weg!

" Ik denk dat de gewone mens ook wel dingen haat hoor.
Smakkende mensen,bewust kliederende kleinkinderen,krakende zakken,en ja vingers aflikken,smerig eten waar een bot in zit, ben vast nog wat vergeten."

Len@ en Jazz

Het is geen kwestie van een hekel aan hebben of haten maar een fysieke reactie op dat geluid. Dat is dus wat mensen gewoon niet lijken te kunnen begrijpen. In mijn geval schiet mijn hartslag en bloeddruk dus omhoog. Adrenaline piekt. Gevolg; fight or flight reactie. 

Als je het ergens mee wilt vergelijken.. Stel dat je in een bank aanwezig bent terwijl die wordt overvallen en zo'n overvaller zet een geweerloop op 5 cm van je hoofd af. En dan zegt iemand tegen je; stel je niet aan, gewoon negeren.

In dat geval is het angst, gegronde angst, maar wat het met je lijf doet op dat moment is hetzelfde wat er in mijn lijf gebeurt wanneer iemand vlakbij me borrelnootjes aan het eten is. Het voelt niet als angst maar verder exact hetzelfde.

Het is gewoon een fout in mijn hersenen die verkeerd reageren op deze prikkels. Dat negeer je niet weg.

Ja, ik haat ook sommige dingen, walg van sommige dingen, maar dat geeft niet dezelfde reactie in mijn lijf. Haten en walgen zit alleen in je hoofd en geeft niet echt een fysieke reactie.

Overigens weten niet veel mensen dit van me omdat ik me dus behoorlijk heb leren beheersen. Grappig is ook wel dat ik er op een verjaardag of in een restaurant nauwelijks last van heb. Ik denk dat dat komt doordat er dan veel omgevingsgeluiden zijn die het overstemmen. Tenzij er zo iemand direct naast me zit natuurlijk.

Ok Liz,duidelijk uitgelegd.

Nou we gaan nog even op de pakketjes-toer. Hier de DHL, die heeft bij mij serieus nog niet één keer een pakket normaal afgeleverd. Helaas verzend zooplus het vaak via DHL dus een keuze had ik in deze niet.

Deze keer is het 'slechts' een pakket wat wel bezorgd is, maar waar dat weet ik niet, want een briefje heb ik niet gekregen. Maar ik heb ook wel eens gehad dat ik volgens hun niet thuis was, maar dat er heel geen bezorger aan de deur was geweest omdat ze te lui waren om om te lopen door de werkzaamheden in de straat. Gevolg: Pakket naar het afhaalpunt aan de andere kant van de stad waar je hem minimaal 24 uur later pas kan ophalen. 

Penny doet het nu heel goed met honden, dat is eigenlijk geen probleem meer. Het is alleen wel vervelend dat ze (vaak door de spanning) toch na elke hond die ze tegen komt een hondendrol moet eten.

Normaal corrigeer ik het poep eten verbaal en lijn ik haar aan of stuur ik haar weg. Dat helpt in combinatie met belonen als ze het laat liggen best goed, maar als er een andere hond in de buurt is en er is nog spanning kan ik haar niet aanlijnen of weg sturen. Als ik dat wel doe gaat ze alsnog uitvallen en dat wil ik ook niet. Dit betekend dat ik haar dan dus niet kan corrigeren voor het poep eten, het enige wat ik op zo'n moment wel kan doen is wachten tot de andere hond ver weg genoeg is en haar dan aanlijnen of weg sturen.

Opzich is het niet een heel groot probleem, het poep eten is nu wel redelijk onder controle en afleren gaat toch niet meer lukken, maar het moeten toekijken en niets kunnen doen is erg frustrerend.

Poeh hee, bij die overgevoeligheid voor geluiden kan ik me helemaal niets voorstellen. Ik weet dat het bestaat, maar buiten het feit dat bladblazers en grasmaaiers irritant zijn heb ik geen last van geluid.

Ipv aanlijnen/wegsturen wanneer een andere hond/spanning er is kan je haar dan niet blokkeren (dus voor de poep gaan staan oid? (niet erop )). Of haar afleiden door bijv een kant op te rennen of iets?

Blokkeren kan in veel gevallen (en doe ik dan ook), maar soms is er echt te veel spanning.

In dit geval vond ze de hond niet zo leuk en normaal heeft die hond ook totaal geen interesse in haar. Nu had hij het wel en Penny wist niet wat ze er mee moest. Op zo'n moment reageert heel erg op mijn reactie, vroeger bleef ik er bij staan waardoor ze uit viel, nu loop ik door waardoor ze rustig blijft en zonder gegrom of gesnauw ook door loopt. Als ze dan poep gaat eten en ik bemoei me er mee denkt ze dat ik vanwege de andere hond ingrijp en dan valt ze naar die hond uit. In dit geval bleef de hond ook rondjes om mij en om haar heen lopen en bleef hij dus te dichtbij.

Weg rennen deed ik vroeger wel eens, maar daar ben ik heel snel mee gestopt. Ze vond het geweldig want dan kreeg ze de vrijheid en tijd om het hele losloopveld leeg te eten. Ze wist dat ik toch ooit wel weer terug zou komen dus zelf komen was niet nodig ;)

Soms reageert ze trouwens wel als ik op zo'n moment 'laat liggen!' roep, maar dat lukt niet altijd.

Ik ben bijna acht maanden en vind het geweldig om het vrouwtje even gek te maken. Ik tol in de rondte aan de riem wil naar iedereen toe, als dat niet lukt trek ik gewoon zo hard dat ik mezelf bijna wurg , als ik iets op wil eten buiten luister ik ook niet naar "los". Ik weet wel hoe het moet hoor! Ik doe het alleen lekker even niet. Maar ja, als ik heel druk blijf gaat het vrouwtje niet zo lang wandelen als dat ik gewent ben..hummm. 's Nachts roep ik haar wel tot twee keer uit bed , hoef niet te plassen hoor , nou ja de eerste keer wel, tweede keer niet, gewoon ff kijken of ze wel komt . Ik kan er echt niets aan doen hoor , gaat gewoon vanzelf , ik wil wel luisteren maar doe het gewoon ff niet.  Vrouwtje is gefrustreerdddddddddddd  Groetjes van Charlie.

Nu toch even een frustratie,

Mensen die lok geluiden gaan maken naar Aedon tijdens het lopen

Zo irritant!

laat hem gewoon met rust en laat ons doorlopen.

Ik ga toch ook niet naar random mensen met bv een kind, continu lokgeluiden maken naar je kind!?

Even van me af schrijven hier. Ik sta nog te trillen van woede.

Onderweg van werk naar huis fiets ik altijd over een industrieterrein. Rond half 6 is deze bijna verlaten. In ene zie ik in de verte een man lopen met een herder pup aan de riem. De pup loopt naast hem maar zodra deze de andere kant op kijkt geeft die man een ruk aan de riem. Zo hard dat de pup om valt en piept. De man sleurt hem omhoog aan de riem weer overeind, schreeuwt iets tegen de pup en loopt door. Pup staart tussen de poten. 
Ik geloof m’n ogen niet. Het pupje loopt helemaal onderdanig plat naast die man. Ruk!! Weer aan die riem. Pup piept weer. 
Maar wat ga ik doen? Ik, klein vrouwtje met gebreide poezenmuts op, chihuahua in m’n rugtas. Hij, grote volwassen vent met een heel kort lontje. En geen ander mens in de buurt. Ruk!! Weer aan die riem. Veel te hard.

Ik stop aan de overkant van de straat van hem. Ik kan gewoon niet door fietsen. Mijn hart breekt. Inmiddels loopt hij met de hond naar zijn auto. Doet de achterdeur open en de hond springt de auto in. RUK!! Keihard die hond aan z’n nek uit de auto. Hond vliegt door de lucht en valt weer hard op de grond. Piept van angst en pijn. Ik kan het niet meer aanzien dus roep: “Hé joh doe eens rustig met die hond!” Die man reageert niet en sleurt die hond weer overeind. “HÉ!!! DOE EFFE RUSTIG MET DIE HOND JOH!!!!”

Hij kijkt kwaad om terwijl de hond de auto in springt. “Wat moet je!?!” roept hij boos. 

“Je moet normaal doen met die hond! Idioot!!” (ik scheet zeven kleuren maar was ook heel boos).

Gelukkig stapte er op dat moment iemand uit een vrachtwagen vlakbij. Die had kennelijk ook gezien wat er gebeurde en riep ook dat die man normaal moest doen. Ik ben snel doorgefietst, bang dat die boze man achter me aan zou rijden. Ik hoorde die twee mannen nog wat schreeuwen naar elkaar. Verschrikkelijk om een pup zo bang te zien. Dat piepen gaat door merg en been 

Ik bemoei me niet snel met andermans opvoeding, maar als je een pup als een jojo door de lucht slingert en op de grond trekt dan ben je niet goed bij je hoofd. 

" Even van me af schrijven hier. Ik sta nog te trillen van woede.
Onderweg van werk naar huis fiets ik altijd over een industrieterrein. Rond half 6 is deze bijna verlaten. In ene zie ik in de verte een man lopen met een herder pup aan de riem. De pup loopt naast hem maar zodra deze de andere kant op kijkt geeft die man een ruk aan de riem. Zo hard dat de pup om valt en piept. De man sleurt hem omhoog aan de riem weer overeind, schreeuwt iets tegen de pup en loopt door. Pup staart tussen de poten. Ik geloof m’n ogen niet. Het pupje loopt helemaal onderdanig plat naast die man. Ruk!! Weer aan die riem. Pup piept weer. Maar wat ga ik doen? Ik, klein vrouwtje met gebreide poezenmuts op, chihuahua in m’n rugtas. Hij, grote volwassen vent met een heel kort lontje. En geen ander mens in de buurt. Ruk!! Weer aan die riem. Veel te hard.
Ik stop aan de overkant van de straat van hem. Ik kan gewoon niet door fietsen. Mijn hart breekt. Inmiddels loopt hij met de hond naar zijn auto. Doet de achterdeur open en de hond springt de auto in. RUK!! Keihard die hond aan z’n nek uit de auto. Hond vliegt door de lucht en valt weer hard op de grond. Piept van angst en pijn. Ik kan het niet meer aanzien dus roep: “Hé joh doe eens rustig met die hond!” Die man reageert niet en sleurt die hond weer overeind. “HÉ!!! DOE EFFE RUSTIG MET DIE HOND JOH!!!!”
Hij kijkt kwaad om terwijl de hond de auto in springt. “Wat moet je!?!” roept hij boos. 
“Je moet normaal doen met die hond! Idioot!!” (ik scheet zeven kleuren maar was ook heel boos).
 
Gelukkig stapte er op dat moment iemand uit een vrachtwagen vlakbij. Die had kennelijk ook gezien wat er gebeurde en riep ook dat die man normaal moest doen. Ik ben snel doorgefietst, bang dat die boze man achter me aan zou rijden. Ik hoorde die twee mannen nog wat schreeuwen naar elkaar. Verschrikkelijk om een pup zo bang te zien. Dat piepen gaat door merg en been 
Ik bemoei me niet snel met andermans opvoeding, maar als je een pup als een jojo door de lucht slingert en op de grond trekt dan ben je niet goed bij je hoofd.  "

Hilde & Twinko

Ach, wat een verhaal. Afschuwelijk. Dapper van je dat je op die vent toegestapt bent. Heftig joh. Nou, ik had het niet moeten zien, want dan was hij voor mij geweest. Echt waar. Ik had graag een nachtje in de bak willen zitten als ik zo,n vent mag molesteren. Ik ben niet snel boos, maar wat jij hebt meegemaakt.... Kan je het een beetje loslaten, nu?