Hoe kan ik mijn vader overtuigen?

Hoi allemaal,

Ik ben echt wanhopig. Ik probeer met mijn broertje voor elkaar te krijgen dat we een hond mogen. We hebben geen ervaring met een eigen hond, maar ik train wel de hond van mijn opa en oma. Mijn moeder is opgegroeid met honden en staat aan onze kant, maar mijn vader ziet alleen de slechte kanten. We hebben wel al aan alles gedacht. Het uitlaten, trainen en anderen dingen moeten geen probleem zijn. We hebben ook een grote tuin waar we met hem kunnen spelen. Ik heb gekeken naar wat voor ras bij ons past. Ik heb echt alles  geprobeerd. Kan iemand me helpen? Ik weet het echt niet meer.

Uiteindelijk is je vader verantwoordelijk voor de hond. Ook qua kosten. 

Wie betaald er als hij ziek is ? 

Wie zorgt er voor oppas als jullie naar school zijn ? 

Wie let er op de hond als jullie met vriendjes aan het spelen zijn, naar een feestje zijn, gaan studeren, etc etc. 

Wie moet er dagelijks stofzuigen en geregeld dweilen ? 

Er komt meer op de schouders van je ouders terecht dan je denkt, gezien je met zijn allen in 1 huis woont moet iedereen het er mee eens zijn 

Als je vader het echt niet wil zou  ik het lekker bij oppashondjes houden. Ga wat vaker op pad met de hond van je opa en oma, vraag iemand uit de buurt of je eens mag oppassen etc. 

Heel erg leuk een hond in huis, maar de hond is er inderdaad niet alleen maar voor de leuk..

Het is een hele verantwoordelijkheid wat jij nu misschien nog niet zo ziet, maar je vader wel. Je ouders zouden de eerste weken vrij moeten nemen/krijgen, de pup zou een hele tijd elk uur van de dag uit gelaten moeten worden, ook als jullie er niet zijn. Er moet een oppas zijn voor als jullie weg willen en de pup nog niet alleen kan zijn. Daarnaast kost het natuurlijk ook best veel geld. De aanschaf van een hond bij een goede Fokker. Maar ook de dierenarts kosten, voer enz enz. 

Ik wilde ook altijd super graag een hond maar dat mocht ik ook niet. Tot ik zelf de volledige verantwoording kon dragen. Mijn moeder wilde wel oppassen als dat nodig was, maar de rest moest ik toch zelf doen. Ik was 19 toen dit pas haalbaar was. Net afgestudeerd, alle tijd voor de pup. Mijn pup is ook erg ziek geweest, gelukkig had ik goed gespaard want ze moest 2x geopereerd worden wat samen meer dan 3000 euro was.  Dit zijn wel dingen waar je goed over na moet denken. 

Ik begrijp het goed dat je een eigen hond wil...het hele gezin miet er achter staan, vooral beiden ouders, je vader moet de kosten opkunnen brengen voor een hond , voeding verzorging en dierenarts, als hij dat toch niet ziet zitten.....je kan de hond van je opa en oma eens vragen of die een paar dagen eens bij je mag logeren, zie je dat het toch een boel werk is, zeker als je nog naar school gaat.....

Persoonlijk vind ik dat je vader gelijk heeft: het is het huis van je ouders en zij beslissen wat kan en niet kan. 

Wil 1 van de 2 iets niet, dan stopt het.

Einde verhaal.

Als je later op jezelf woont kan je in huis halen wat je wil.

ik heb dat zelf ook maar ik heb me erbij neergelegd. als het niet mag mag het niet. goed dat je al over bepaalde dingen hebt nagedacht maar als je hond ziek word kan dat ontzettend duur worden...

Ik snap dat hij het er mee eens moet zijn. Hij is ook de gene die er over beslist , maar hij heeft geen ervaring met honden en ziet de leuke kant niet. Er zijn ook veel nadelen maar je krijgt er ook veel voor terug. Dat proberen we hem te laten zien. Heeft iemand ideeën om te laten zien hoe leuk honden zijn? En ik weet dat een puppy veel tijd kost, maar we zijn ook aan het kijken of we misschien een wat oudere hond van 1 of 2 jaar uit het asiel kunnen adopteren.

Wat zijn de redenen van je vader om er geen te willen? 

Als jullie echt geschikt zijn voor een hond (dus niet te veel van huis, genoeg wandelen, etc.) Zou je kunnen proberen of je wel een weekje op een hond mag passen. 

Dan kan hij er ervaren hoe het echt is. 

ik zou eerst beginnen met op een hond passen en vragen wat de reden is waarom hij er geen wil.
en wat als er later iets veranderd qua werktijden, vakanties, oppas etc.
en wat als de hond ziek word?

( heb verder geen ervaring met honden ofzo dus dat laat ik verder aan de experts over :) )

Misschien heeft hij ook gewoon helemaal niks met honden en gaat hij ook nooit wat met honden hebben en gaat hij ook de leuke kant er niet van inzien. 

Ik heb dat met katten. Heb er een vreselijke h3kel aan, zou ze niet in huis willen hebben en zie er ook totaal geen leuke kant aan, ook niet als een huisgenoot ze zou willen en die zou me de leuke kant ervan ook echt niet kunnen laten inzien, want ik heb helemaal 0,0 wat met katten. Ik snap je vader dus enigszins wel. 

Wees wijs, geen hond als iemand in het gezin het niet wil. Accepteer die keuze en zeur er niet in door. Later als je groot bent, je eigen huis hebt, een baan en inkomen, kijk dan of een hond nog in je leven past.

Voor nu, lekker met de honden van een ander wandelen en spelen. Daar leer je ook een boel van. 

T is toch aan je ouders om er samen uit te komen. Misschien kun je wat vaker naar opa en oma?

Toen ik 15 was, heeft mijn moeder mijn vader over de streep kunnen trekken. Een paar jaar eerder hadden we al een hondje maar dat was op 6 maanden overreden. Misschien speelde dat mee in zijn aanvankelijke weigering...

Uiteindelijk was  het mijn vader die met mij op stap ging om een hondje te "zoeken". Internet bestond nog niet en zo kwamen we uit bij een winkel. Ik kreeg een klein hondje, een Yorkshire maar uiteindelijk gingen we met een cocker naar huis . Nu zou ik daar geen pup meer halen maar ik wist niets van broodfok en mijn ouders al zeker niet. 

Mijn moeder was overdag thuis dus het meeste werk was voor haar maar ik heb haar daar nooit over horen klagen. Ze wist ook dat ik verder alles met en voor de hond deed, ook toen ik ouder werd. 

Ik ken je ouders niet maar ik vind het spijtig dat één persoon in een gezin de wens van drie anderen kan tegenhouden. Je moeder heeft toch ook wat te zeggen, zou ik denken.