We willen niet zomaar iemand anders de lol van het lopen in het bos ontnemen...maar wanneer hij wel die van ons ontneemt, is het denk ik tijd dat we er iets aan gaan doen.
Lang verhaal, maar het even van mij af typen om de situatie duidelijk te maken helpt wellicht :)
De rottweiler loopt altijd los in het bos. Zelfs in delen waar hij niet los mag lopen (deel is losloopgebied, deel ook niet. Duidelijk aangegeven overal).
Het is een flinke (en met flink bedoel ik groot én obees), intacte reu. De hond stond onder appél toen de bazin nog leefde. Nu zij er niet meer is, is het snel bergafwaarts gegaan. De baas heeft geen controle over de hond, is van het type ''maar hij doet niks!'', en raakt de hond met regelmaat kwijt in het bos. Enkele maanden geleden kwam ik de hond tegen in de speeltuin van het bos. Ik heb daar 10 minuten gewacht tot de baas kwam, maar er kwam niemand. Toen maar besloten de hond mee te nemen naar de parkeerplaats. Ik zou hem even de riem om doen, maar nadat er een grom kwam en een lichte optrekking van de lip, besloten dit maar niet op die manier te doen. Ik ga mijn veiligheid niet op het spel zetten voor die van hem. Halverwege de baas tegen gekomen, waarna hij de hond in de auto heeft gezet. Nog even een klein babbeltje gemaakt, waarbij hij aan gaf dat zijn hond niet te vertrouwen is met ''langharige blonde honden''. Daar zou hij het niet meer zo op hebben (die wil je dus niet tegen komen met je golden retriever, of in ons geval Storm in zijn wintervacht).
Enkele weken later kwamen we deze hond weer tegen. Wij stonden op een zijpaadje in het bos met een stuk of 4 personen. De rottweiler zag Storm, en kwam in 1 rechte lijn op hem af. Compleet gefixeerd, lichaamstaal waar je intense kracht vanuit je tenen omhoog voelt komen, om je eigen hond te beschermen. We zijn in een kringetje om Storm heen gaan staan, en ik hem die (sorry maar wel..) rothond duidelijk gemaakt om te moeten draaien. Wegwezen, opzouten! Ondertussen stond de baas van de hond op het hoofdpad te kijken. Niks zeggen, hond niet terug roepen. Gewoon kijken hoe wij onze hond aan het beschermen waren.
Enkele weekjes later kwamen wij hem weer tegen. Deze keer stond hij op de parkeerplaats te praten met iemand. Wederom kwam hij in een rechte lijn op ons af gestormd. Gauw ''propten'' we de honden in de auto (geen tijd om stoel naar voren te klappen en ze er in te laten. Gewoon beide honden gauw op de voorstoelen in laten stappen). Paniek in de tent, en wederom, de baas deed niks.
Gisteren deed ik mijn fietsronde door het bos, waar ik twee mensen met hun 3 honden tegen kwam. We kennen elkaar, de honden kunnen het goed met elkaar vinden, al met al even een leuk ontspannen momentje. We stonden al even te praten, toen de rottweiler er weer aan kwam. Nergens een baas te bekennen, die was nog een heel stuk verderop in het bos.
Wederom, een lichaamstaal waar je de rillingen van krijgt, en alle honden om hem reageren daar op. De mensen waar ik mee stond te praten wisten mij te vertellen dat zij ook al minder positieve aanvaringen hebben gehad met hem. Ondertussen werd Jarvis benaderd, en die dook meteen op zijn rug. Iets wat hij niet zomaar bij iedereen doet, dus dat zegt wel wat in zijn geval. De hond loopt weg van hem, waardoor Jarv weer op staat en een paar passen kan lopen. De hond keert zich om, drukt hem richting de grond, waarna ik Jarv heb toegeroepen rustig te moeten blijven. Wederom keerde de hond zich om, waarna Jarvis gauw mijn kant uit kwam. De hond zou nogmaals achter hem aan, waarna ik weer die intense kracht voelde om mijn hond te beschermen. Terwijl ik mijn fietswiel tussen hem en Jarvis zette om hem te blokkeren, bulderde ik ''DINO! WEGWEZEN! NU!''. Hij had er voor een paar seconden boodschap aan, waardoor wij weg konden.
We ontwijken het bos momenteel omdat we weten dat ze er meerdere malen per dag lopen. Het is nog nooit over gegaan tot bijten (voor zover wij weten), maar gezien zijn gebrek aan respect bij mens en dier, durven we niet te zeggen voor hoe lang dit goed blijft gaan. En eerlijk gezegd weigeren wij af te wachten tot het wel eens mis gaat.
Wat kunnen we doen? Waar kunnen we dit melden? Wijkagent? Boswachter? Hoe vind je wie je moet hebben?
Wijkagent.
Dat is de persoon/ instantie waar je dit niet melden.
Ga daar het gesprek aan . Deze agent heeft ook de mogelijkheden om de baas van deze ( blijkbaar gevaarlijke) losloperd regels op te leggen zoals wellicht aanlijngebod overal en zelfs misschien muilkorf plicht.
Wacht er niet te lang mee, het kan ook voor de Rottweiler te laat zijn( die kan dan worden in beslag genomen en erger) als hij toch een ander flink verwond.
Hebben jullie de man al wel eens aangesproken, liefst met een paar anderen erbij, gewoon een gesprekje aanknopen dat je heel vriendelijk begint, "joh hoe gaat het met je, red je het wel, ook met die hond? mist hij zijn vrouwtje niet erg? luisteren, ja knikken... En dan langzaam to-the-point komen: 'Hij is nog wel een beetje uit balans hè, hij is zo druk en uitgelaten en komt dan echt als een dolle stier aanrennen... dat zie jij niet omdat je dan daar ergens erachter staat, maar echt met van die opgetrokken lippen, met ontblote tanden hè... ziet er echt heeeeeel eng uit en we zijn dan erg bang, ook de honden vinden dat heel bedreigend... Ben je niet bang dat het een keer helemaal misgaat en je hem kwijtraakt?" ...
Soms realiseren mensen helemaal niet dat hun hond zich misdraagt of als bedreigend ervaren wordt, en soms helpt het enorm als je ze daar op wijst.
Of ben je dat station al gepasseerd of is er geen gesprek mogelijk met deze figuur?
Best heftig zoiets zou niet mogen gebeuren
Ik zou naar de wijkagent of politie stappen
Misschien kunnen die iets doen
Melden melden melden melden bij de wijkagent.. en dan hopen dat de wijkagent eens langs gaat... en daarna hopen dat de eigenaar zich aan de waarschuwing/aanlijnplicht houdt..
Wat ook helpt: meerdere mensen die melden.
Vervelend hoor dat die persoon zich niet wil inleven in anderen.
Ja dat zou ik doen met anderen erbij, zodat jij niet de enige ben die last heeft van de hond, misschien komt de man dan tot inkeer....
Wijkagent werkt ook voor de delen buiten het dorp? Het bos ligt buiten het dorp, vandaar mijn twijfel bij wie te melden :)
Oh, hij weet hoe gevaarlijk de hond is. De baas heeft mij zelf verteld dat 'ie niet meer te vertrouwen is bij bepaalde honden. Hij weet dat het een ongeleid projectiel is die hij met regelmaat kwijt is in het bos. Hij weet alles, het kan hem niet schelen. "Oh maar hij doet niks" is steevast het antwoord.
Ja, wijkagent werkt voor de regio. En als het buiten zijn/ haar regio is weten ze wel wie je wel moet aanspreken.
Doen hoor. Voor de situatie uit de hand loopt
Ik zal contact met de wijkagent opnemen of met de gemeente, hier heeft de gemeente iemand die zich o.a. met overlast door honden bezig houd. Ik ben er een keer goed door geholpen hopelijk heeft jullie gemeente ook zo iemand.
Bij deze een melding gemaakt die wordt doorgestuurd naar de wijkagent. Nu maar duimen dat het gaat helpen! :)
Ik zou nu alle andere mensen die ook zo bang zijn aansporen om ook melding te maken, dan word de klacht behandeld, in plaats van :staat vermeld.
Inderdaad, hoe meer meldingen, hoe sneller ze er wat mee doen.
Want als er nooit geen meldingen zijn gedaan of af en toe eens eentje, dan gaan ze niet zo snel.
Maar als er ineens 10 of 15 mensen tegelijk melding maken van een gevaarlijke hond en een baas die niet meer doet dan alleen maar toekijken, dan zijn ze wel wat sneller gok ik.
Zulk een hond hebben wij ook gehad in het dorp, was een Amerikaanse Bulldog en ook bij hem was het volledig de schuld van de baas.
Hij heeft een paar honden te pakken gehad maar geen enkel baasje wilde klacht indienen, ze hadden allemaal schrik dat de hond het ultieme slachtoffer zou worden ipv die rotbaas. Uiteindelijk is de hond plots overleden, maar hij heeft wel een nieuwe pup, dus we houden ons hart al vast.
In Nederland vind ik het wel heel erg dat ze vaak niets anders als "oplossing" weten dan de hond in beslag te nemen (en waar ze dan worden vastgehouden is ook beneden alle peil) en te vermoorden, terwijl dezelfde hond bij een verantwoordelijke baas het wel heel goed doet. Laat honden maar los, als er wat voorvalt, dan betaalt de hond de rekening wel. Zware boetes aan de bazen geven en dan boetes waar ze echt niet goed van zijn, het zal dan wel veranderen en niet ten koste van de hond. Ik krijg wat van al die mensen die hun honden maar loslaten, een mens wandelt niet meer gerust. Hoop dat er in dit geval wat tegen de baas wordt ondernomen en niet de hond de dupe wordt.
Ik heb bij mijn melding ook aangegeven dat het goed ging met de hond toen de bazin nog leefde, en het onverantwoorde gedrag van de eigenaar ook benadrukt (het loslopen waar het niet mag, hond ver uit het oog verliezen, dit weten en er niks aan doen, het gedrag af doen als "maar hij doet niks".
Die man kennende, als hij een paar keer betrapt en beboet wordt, is hij er waarschijnlijk snel klaar mee. Ik ben al blij als er wordt over gegaan tot aanlijnplicht voor die hond. Ze mogen van mij best van het bos genieten, maar niet door ook het plezier voor anderen te verpesten.
Mocht ik de wandelaars weer tegen komen, vertel ik ze over mijn melding bij de wijkagent. Hopelijk willen zij hetzelfde doen als ze dat nog niet gedaan hebben :)
Ja, en als je durft: misschien die man het ook melden dat je een melding hebt gedaan ? Misschien gaat hij dan de ernst er al van inzien.
Als het een vervelend typje is zou ik dat niet doen hoor...
Goed nieuws!
De wijkagent pakt het op, speelt het tevens door naar Staatsbosbeheer en wil aanvullende info weten qua gegevens over de man.
Er lijkt dus al beweging in te komen :D
Oh wat super!
Fijn hoor, misschien heeft die man zelf ook problemen, hopelijk word daar ook over gedacht.
Maar ja, een hond die niet goed is tegen andere honden moet gewoon aan de lijn, of een muilkorf om, dus ik hoop dat het iets goeds gaat opbrengen, maar ook voor de man..
Even een update over de rottweiler. We zijn bijna een jaar verder, en in de zomer + herfst hebben we het bos zoveel mogelijk ontweken, wegens onze senior die we niet bloot wilden stellen aan de hond. Wijkagent heeft er werk van gemaakt, maar ik had verder niks meer gezien of gehoord. We wilden niet uitvinden of er iets gedaan kon worden qua aanlijnplicht toen Storm nog leefde, dus dan maar van een ander bos genieten.
Inmiddels is Storm er dus niet meer, en fiets ik veel met Jarvis. Onze vaste route is momenteel door het bos heen, maar ik was hem al tijden niet meer tegen gekomen. Mijn ouders daarintegen wel, en die wisten mij te vertellen dat de rott zowaar aangelijnd was. Zou het dan toch echt geholpen hebben? Met meer rust durfde ik weer door het bos te fietsen, wetende dat de hond schijnbaar aangelijnd moest zijn tegenwoordig. Fijn!
Tot een week of twee geleden. Ik was weer met mijn dagelijkse fietsrondje bezig door het bos. Na even relaxed te hebben gezeten, mocht Jarvis nog even bij het speeltuintje een trekspelletje doen. Dit speeltuintje is in een losloopgebied, en naast een klein picknickend gezin was er niemand. Een mooi moment om nog even te kunnen spelen dus. Zie ik plots de rottweiler met z'n eigenaar aan komen. Mijn riem hing nog bij de fiets een paar meter verderop, maar dat was geen probleem dacht ik. Ik legde Jarv rustig neer tussen mijn benen, hurkte zodat ik zeker wist dat hij zou blijven, en wachtte rustig af zodat de man ons zou passeren. Hij kon ruim om ons heen (minstens 4-5 meter als hij rechtsaf zou gaan, nog ruimer als hij rechtdoor zou lopen). Ik was bang dat als ik zou gaan lopen om de lijn te pakken, er spanning opgebouwd kon worden omdat de hond dan ineens die van mij zag. Nu had hij ons eerst nog niet door, en konden ze in theorie rustig passeren.
Maar op een meter of 10 afstand spot de rottweiler ons. Begint zich ineens opvallend te gedragen naar ons toe, duidelijk weer gedrag van een hond die je niet in je buurt wil hebben. Maar goed, nog ruime afstand, spanning was zichtbaar bij zijn reu, en tijd genoeg dus om voor hem te kiezen de hond met zich mee te nemen bij ons vandaan. Wat doet die kerel...Laat hij zijn hond, met een lange lijn, ons benaderen. Recht op ons af. Lichaamstaal was érg duidelijk van de rott. Strak lichaam, harde ogen, in de lijn hangen, recht op Jarv af willen. Jarvis begon te grommen. Die voelde mijn spanning, maar vond het ook érg onprettig hoe de hond op ons af kwam. Ik vroeg de man, nog altijd hurkend bij Jarv, of hij zijn hond bij ons weg wilde halen. De rottweiler was inmiddels nog maar een armlengte bij ons vandaan, en ik stopte hem met mijn hand. "Nee, hij doet niks".
What the...Hij doet niks?! Dus ik nogmaals, maar nu niet meer vragend, "meneer, haal uw hond bij ons weg."
De man werd kwaad op mij. Ik wees hem erop dat je aangelijnde honden elkaar niet laat begroeten, maar dat was volgens hem geen probleem.
Ik wees hem op de lichaamstaal van zijn hond die hij duidelijk niet door had, of gewoonweg negeerde. De stemming werd erger, en de man begon nog kwader te worden op mij. In al deze tijd stond de hond nog steeds op een armlengte van mij vandaan. Niet terug getrokken, niet afstand genomen, ik was nog steeds bezig met de man, zijn hond, en Jarvis.
Opstaan en zelf weglopen was geen optie. De hond was nog steeds te dicht bij mij, waardoor ik in freeze or flight voor freeze heb gekozen. Zelf niet bewegen, maar de man laten passeren voelde het veiligste. Ik kon zo ogen houden op zijn hond, en daarmee ingrijpen wanneer nodig.
Na een korte woordenwisseling, waarbij hij luider en bozer werd, kwamen omstanders mij helpen. Zij vonden de man onredelijk, en snapten mijn punt. Kwaad liep hij weg. "PRAAT NIET TEGEN ME!"...Loop dan ook door, dacht ik nog!
Met trillende handen ben ik bij de mensen gaan zitten die mij uitnodigden bij het picknickbankje. Ik vertelde ze over mijn eerdere aanvaringen met de hond, en hoe ik melding heb gemaakt bij de wijkagent een paar maanden geleden. Even een beetje de situatie uitleggen en waarom ik die hond niet vertrouw.
Ze vonden dat ik het goed had gedaan, en na een kort gesprekje zijn Jarv en ik weer op pad gegaan.
Even alles er uit gefietst, en thuis even een paar tranen gelaten van de spanning.
Dankbaar voor hoe Jarvis de situatie heeft gehandeld, hoe hij mij weer rustig maakte na die tijd. Nu maar weer hopen dat ik die kerel een lange tijd niet meer tegen zal komen. Ik ben wel weer alert, omdat ik geen idee heb wat zijn reactie gaat zijn als we elkaar weer tegen komen. Ik hoop dat onze aanvaring genoeg is geweest om hem op afstand te houden.
Je hebt al eens aangifte toch gedaan, zou daar nogmaals melding van maken wat je mee maakte, geen baas die redelijk is.
Wat een rot situatie.
Ik heb zelf hier in de buurt helaas ook iemand lopen die weigert zijn hond aan te lijnen (volgens eigen zeggen een cane corso x pitbull) en na een aantal aanvaringen heb ik ook getwijfeld om de wijkagent in te schakelen (vooralsnog niet gedaan). Deze hond is in eerste instantie ook niet agressief maar komt behoorlijk fanatiek op mijn aangelijnde hond af en die reageert daar dan, vind ik begrijpelijk, fel op (een snauw of een grom). Ik ben dan ook bang dat die hond daar eventueel agressief op reageert en dat overleeft de mijne niet. Gelukkig heb ik direct contact tussen mijn hond en de zijne tot nu toe kunnen voorkomen maar vervelend is het wel. De laatste keer toen ik aangaf dat hij zijn hond bij zich moest houden, wat hij dus niet deed, heb ik zijn hond een knietje gegeven omdat ik mijn hond beschermde, vervolgens kwam hij intimiderend naar me toe gelopen en bedreigde mij dat hij mij 'op mijn bek zou slaan', omdat ik van zijn hond af moest blijven .
Dus goed om te horen dat er bij jou in eerste instantie door de wijkagent wel actie ondernomen is, misschien dat ik dat ik dat ook nog een keer doe...
Het is vervelend als je bepaalde locaties moet gaan vermijden omdat anderen zich niet aan de regels houden. Daarnaast is dit binnen de wijk voor mij nog ongeveer de enige richting die ik op kan omdat ik voor bepaalde overduidelijk zeer agressieve honden al omloop, deze zitten doorgaans wel aan de lijn maar ontsnappen zo nu en dan, of sleuren de eigenaar mee. Als ik een heel bos moet gaan vermijden voor één zo'n eigenaar zou ik dat ook niet pikken.
Het bovenstaande was voor de corona maatregelen maar ik vind het nu eerlijk gezegd sowieso heel bijzonder dat iemand rechtstreeks op je af komt lopen, dat verwacht je nu niet en ook niet gezien de voorgeschiedenis tussen de honden natuurlijk. Omdat de aangifte de eerste keer wel iets geholpen heeft zou ik eigenlijk weer gewoon contact opnemen met de wijkagent en het verhaal uitleggen, dan gaan ze misschien weer in overleg met die eigenaar.
Ik hoop voor je dat het helpt maar de beste man lijkt ook niet heel veel inzicht te ontwikkelen in deze situatie.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?