Hallo allemaal,
Wij zijn aan t kijken voor een Aussie. Nu ben ik zo iemand die alles 100x nakijkt en het liefst van alles wat we maar nodig zouden kunnen hebben er 3 in huis hebben want stel het gaat kappot en we hebben t nodig.
Nu loop ik dus tegen het feit aan dat er nogal wat horror verhalen de ronde gaan op internet wat de Aussie betreft.
Het komt soms erg over alsof je zodra je uit je bed stapt, gelijk de hele dag vol aan de slag moet om je onuitputtelijke Aussie bezig te houden met de meest ingewikkelde puzzels, urenlange wandelingen en het liefst elke dag wel een hondensport moet beoefenen omdat anders het hek van de dam is.
Dit komt veelal bij mensen zelf vandaan die om die reden dus een Aussie weg hebben gedaan, of kennissen hadden zie dat hebben meegemaakt.
Nu vraag ik me echter af, of het aan die mensen licht die het onderschat hebben, of aan het ras, en of wat ik en mijn vriend te bieden hebben genoeg zou zijn voor een Aussie.
Ik weet dat dit ras veel uitdaging nodig heeft, en beweging ect, en een zeer consequente opvoeding nodig heeft. ook is het erg intelligent en heeft een heel eigenzinnig karakter, waardoor ze er soms een houtje van kunnen hebben creatieve oplossingen te bedenken voor dingen die zij graag voor elkaar zouden willen krijgen. ik vind dit persoonlijk geweldig, ik hou daar wel van. Wij hebben zelf een hond gehad die net zo was, en ik vond dat leuk en uitdagend, het houd je scherp.
Ze zijn ook makkelijk te trainen, mits je consequent bent. dit zijn mijn vriend en ik beide heel erg, dus dat zou geen probleem moeten zijn.
Ik ben van plan elke dag lekker met t beestje een flink stuk te lopen, t bos is zo aan te lopen vanaf ons huis. ik wil ook graag leren spuren/zoeken zodat ze mentaal lekker uitgedaagd word, mits ze daar aanleg voor heeft natuurlijk.
Ook lijkt het me erg leuk om na de puppycursus en gehoorzaamheidstraing iets van behendigheid of agillety te gaan doen.
Mijn vriend kan geen lange stukken lopen en wilt haar daarom leren aan de fiets mee te lopen zodat hij ook op die manier lekker met haar op pad kan en flink moe kan maken, en wilt ook met zo'n stok en bal ervoor zorgen dat als hij haar lopend uitlaat en het is niet zo ver, dat hij haar in ieder geval op die manier lekker moe kan maken.
Ook willen we regelmatig naar t bos met vrienden van ons die een witte herder hebben, zodat die samen kunnen spelen en ravotten.
het is verder bij ons thuis lekker rustig, geen hyper kinderen of veel prikkels van buiten waarvan ze nerveus of overprikkeld van kan raken, dus als ze binnen is is het heerlijk zen en zou ze alle rust hebben. Daarbuiten kunnen we haar ook nog uitdagen binnen door van die puzzels of heel simpel zo'n bal met gaatjes zodat ze moeite moet doen om bij haar voer te komen.
Alles moet natuurlijk opgebouwd worden qua beweging enz aangezien we haar als puppy krijgen, en we houden haar natuurlijk goed in de gaten wat ze wel en niet kan en of ze haar ei een beetje kwijt kan. ik werk maar parttime dus ze zal maar 2 dagen wat langer alleen zijn, en heb dus veel tijd om aan haar te besteden.
we nemen ook een hond uit een showlijn, die dus al wat rustiger zijn en we willen erg goed letten op het karakter van de ouders, dat deze dus ook wat rustiger zijn en geen behoefte hebben aan te extreem veel uitdaging of beweging. ook willen we een wat rustige pup uit het nest nemen en niet 1 die de hele tijd staat te springen en doen. dat vinden we niet fijn
Ik geloof dat we dan goed ons best doen een hond te nemen die bij ons past en haar te bieden wat ze nodig heeft.
Ik zou denken dat ze bij ons genoeg uitgedaagd word en qua beweging ook voldoende zal krijgen, maar, ik zou daar graag weten wat andere hier van denken. We willen haar zowieso niks te kort laten komen, en zullen altijd naar oplossingen zoeken als we tegen problemen aanlopen of als ze haar ei alsnog niet kwijt kan.
Maar dat is dus wat ik denk, maar door al die spook verhalen, ben ik aan de twijfel gebracht.
Wat denken jullie?
Groetjes Daisy
Ik ken een paar Aussies.
Zijn inderdaad leuke honden!
Niet al te makkelijk met andere honden, dit schijnt er wel een beetje bij te horen.
Ik heb enkel ervaring met de mini Australische herder (mini aussie). Mijn vader heeft er eentje en hij doet daar ook geen sport mee hoor. Gaat er mee wandelen uiteraard en hij heeft cursus er mee gedaan. Het is niet zo dat ze “onuitputtelijk” is.
Hier een Aussie eigenaar. Tsja als ik hoor ik wil de rustigste uit het nest van rustige ouders vraag ik me altijd af waarom je dan perse een werkhond wil. Want ook showlijnen zijn werkhonden. Mijn werklijn heeft zelfs een betere uitknop dan mijn showlijn. De spookverhalen, zoals jij ze noemt, komen ergens vandaan. Aussies zijn vooral de eerste 2 tot 3 jaar geen makkelijke honden. Ze zijn slim, eigenwijs, energiek en erg gevoelig. Dat maakt opvoeden een leuke uitdaging die veel tijd kost. En inderdaad kom zijn er best veel mensen die hier problemen mee hebben en zijn er helaas best wat herplaatsers. Ze zijn veel te populair geworden met hun toch best complexe karakters. Verder zijn het heerlijke honden hoor. Ze zijn slim, creatief en nooit saai. Ik zou niet anders willen. Maar het moet wel bij je passen.
Dat niet al te makkelijk met andere honden hoort absoluut niet bij aussies, al hebben reuen hier wel sneller last van dan teven.
Zondag 26 mei is er een sport en speldag in Utrecht, georganiseerd door de Australian Shepherd Club Nederland, hier zullen diverse aussies aan mee doen.
Misschien leuk om te gaan kijken, zie je diverse aussies in actie, zijn allemaal workshops die er georganiseerd worden, misschien kan je dan ook nog wat vragen stellen aan mensen.
Ik doe met mijn jongste ( zeer luie Aussie van 3 jaar ) mee aan het fun parcours ( soort van balans en coördinatie ).
Ik wil graag een werkhond omdat ik hier ook graag mee wil werken. echter omdat het voor mij en mijn vriend samen onze 1e hond word die we samen aanschaffen en gaan opvoeden (niet mijn 1e hond, wel mijn 1e aussie) en na al die verhalen te lezen neig ik er dus erg naar het zekere voor het onzekere te nemen en dus een rustigere puppy te nemen binnen dit ras.
Dat klinkt inderdaad als een erg goed idee! dankje!
Ik ken eerlijk gezegd ook een aantal aussies die niet echt goed overweg kunnen met andere honden, bij mij op de cursus zaten er 2 (teven) beide van een andere eigenaar met stamboom en beide hebben wat kleine problemen met andere honden helaas.
Natuurlijk zal een goede socialisatie hier een grote rol in spelen en zal het vast per hond verschillen.
Niet doen. Je onderschat het. Dagelijks wandelen, fietsen en zelfs met een bal of stok spelen, is niet de uitdaging die een Aus nodig heeft. Ze worden er niet moe van. Het is ook geen mentale uitdaging.
Agility, obedience en evt speuren - als jullie toekomstige Aus dat laatste al leuk vindt - komt meer in de buurt, maar het zijn geen activiteiten die je dagelijks gaat doen.
Lekker spelen en ravotten met andere honden moet je niet teveel verwachten van een hond die is gefokt om totaal op zijn handler te zijn gericht - zelfs als je de sulligste pup uit een showlijnnest mee naar huis neemt. Andere honden zijn meestal niet echt interessant. Ze willen met jou bezig zijn.
Overprikkeld raken bij dit soort honden gebeurt niet zozeer omdat er herrie of drukke kinderen in de buurt zijn, maar omdat ze gestrest raken, oververmoeid raken en als je de signalen niet leest dat een hond ergens genoeg van heeft of zich verveelt, heb je een levenslang probleem. Dan kunnen er als reactie fobieën of fixaties op geluiden, bewegende objecten (scooters, auto's, scootmobielen, kinderstepjes etc) ontstaan.
Showlijn is géén garantie voor een rustigere hond. Zover staan ze nog niet van hun oorspronkelijke taak af. Bovendien krijg je meer kansen op afwijkingen als je gaat wegfokken van het oorspronkelijke karakter. Let dus heel goed op afwijkingen in de lijnen waaruit jullie pup komt, met name op epilepsie.
Denk heel goed na. Ga op bezoek bij fokkers en praat met mensen die een Aussie hebben, ga met ze mee naar een training en probeer het karakter goed te leren kennen. Anders vrees ik dat het een beetje wordt als dat paar schoenen dat je koopt omdat je verliefd bent op het uiterlijk, maar omdat je eigen maat er niet meer is koop je ze een maatje te klein. Vervolgens gooi je ze twee jaar later ongebruikt in de kledingbak omdat je er niet op kunt lopen... Dat gebeurt te vaak met Aussies.
Precies dit! de bijna totaal verschillende reacties en meningen van mensen brengen mij dus erg in de war.
het is bijna alsof de een zwart, en de ander wit zegt.
Erg verwarrend! niet dat jullie daar natuurlijk iets aan kunnen doen.
Heeft u zelf een Aussie? en mag ik dan vragen wat u zoal doet om hem/haar dagelijks mentaal uit te dagen?
Dit helpt mij misschien om een beter beeld te schetsen wat er voor nodig zou zijn om een Aussie voldoende uitdaging te kunnen geven, en of ik dit wel of niet zou kunnen geven, en of dit dus wel of niet een interessant ras is.
Ik lees namelijk heel vaak dat niks genoeg lijkt te zijn, maar weinig wat dan wél goed zou zijn.
Als ik naar mijn eigen aussies kijk, kunnen jullie zeker een aussie in huis nemen, mijn beide aussies zijn tevreden met minder dan jullie ze willen en kunnen bieden.
Mijn aussies zijn 8 en 3 jaar oud, ze krijgen meestal 3 wandeling per dan van 45 minuten tot een uur, deels aangelijnd deels los ( bij slecht weer zijn de rondes een stuk korter en dat is voor hun geen probleem, ze liggen het liefst de hele dag op de bank )
Met mijn 3 jarige aussie train ik 1 keer per week een uurtje hoopers ( dit is het enigste wat ze nog een beetje leuk vindt, al maakt ze wel haar eigen parcoursen ).
Met mijn oudste doe ik helemaal niets meer, met haar flyballde ik tot 3 jaar geleden een half uurtje per week, en liep ik wedstrijden, helaas kan dit door epilepsie niet meer ( ze kon de druk vanwege haar epilepsie niet meer aan, en liet dat heel duidelijk zien, ze was niet meer vrolijk en wilde eigenlijk het veld niet meer op ).
Mijn aussies zijn sociaal naar alle honden groot en klein, gromt een hond naar ze ontwijken ze dit, mijn jongste rent zelfs luid gillend weg als er een hond grommend/ blaffend op haar af komt gelopen ( al teveel slechte ervaringen gehad, met loslopende honden van diverse rassen die echt niet vriendelijk zijn, van teckel tot golden retriever tot andere herders ).
De jongste is gereserveerd naar mensen, ontloopt ze het liefst, maar zal ze nooit bijten, de oudste gaat wel naar mensen toe, en bij bekende is ze een grote knuffelbeer en kan ze heel idioot doen, duwen, knorren, en vooral heel veel rondjes draaien om de benen van de mensen heen.
Weet je wat het is. Net dat je staffies hebt die prima met andere honden kunnen, husky’s die los kunnen lopen en beagles die niet jagen heb je ook aussies die weinig nodig hebben. Dus ja, je hoort niet 1 verhaal, maar dat geldt voor ieder ras. Toch raad ik aan om gewoon van de rasbeschrijving uit te gaan en goed met een eventuele fokker te overeggen. Mijn aussies zijn weer totaal anders dan die van Danielle en voldoen precies gelukkig precies aan de rasbeschrijving. Ze kunnen dus leuk sporten, leren heel snel, plakken enorm aan de baas en maken me vaak aan het lachen. Je hebt er je handen aan vol aan maar ik vind dat juist leuk.
Il volg even
Heeft het verschil in karakter dat hier beschreven wordt misschien ook iets te maken met de lijnen waar de honden uit komen? Ik kan me voorstellen dat bepaalde lijnen fanatieker en energieker zijn dan andere.
wat een leuke foto's!
en ja, ik zal dan gewoon goed bij de fokker(s) op moeten letten en nog meer na moeten denken erover.
Bedankt in ieder geval voor al jullie reacties!
Natuurlijk is de ene Aussie energieker en fanatieker dan de andere. Net als de ene Husky wel los kan lopen en de andere niet. Of de ene Border Collie drijft en de ander niet. Zelfs in een nest zijn de verschillen soms best groot. Maar ik vind dat als je bij voorbaat een rustige hond zoekt een aussie niet een logische keuze. Ik kom op social media de laatste tijd veel te veel verhalen tegen van mensen die een aussie kochten maar een labrador verwachten. En dat zijn niet de meest blije mensen. Niet dat dat bij TS zo is hoor, meer in het algemeen. Ik zie ze ook steeds vaker in asiels en op marktplaats, toch te pittig, toch te druk. En dat verdient het ras niet. Mentaal bezig moeten houden is iets wat je leuk moet vinden. ( het is ook heel leuk) Daarom mijn tip, lees je goed in (ook de minder florisante verhalen) praat met fokkers, ontmoet andere Aussies en maak dan je keuze.
Alsof ik m'n eigen verhaal lees van 9 jaar geleden.
Wij zijn er toen voor gegaan, een aussie uit showlijnen dat werd ons aangeraden.
De meest geweldige hond die je kan wensen, blij, vrolijk, wil graag met en voor je werken.
Maar ook een hond met een enorme gebruiksaanwijzing waarvan we na 8.5 ook eigenlijk de kleine lettertjes kunnen lezen.
Een hond die moeite heeft met veel prikkels, die veel uitvalgedrag heeft laten zien (en soms nog)
Waarbij het plaatje van het hebben van een hond compleet veranderd is, niet gezellig lopen met grote groepen andere honden want hij wil dan alles regelen het heeft teveel stress, bepaalde honden staan niet in zijn vriendenboekje en dan durft hij het gevecht aan te gaan dus veel wandelen op tijden en gebieden waar ik nagenoeg niemand tegen kom of waar het overzichtelijk is zodat we eventueel kunnen uitwijken als ik zie dat hij het lastig vind.
Heel lang getwijfeld voor een 2e Aussie maar sinds een paar weken hebben we weer een pup, geweldige fokker enorm goed gesocialiseerd, werk lijnen een top hondje.
Hele goede uitknop, rustig in huis (denk dat andere het nog best druk vinden) wil super graag werken met je en doet dan zo haar best.
Heel erg mensgericht.
Maar wederom een hondje die wat ruimte nodig heeft, die het prima vind om op te lopen met andere honden maar niet zo nodig hoeft te spelen is liever met ons bezig.
Dus dit moet goed begeleid worden zodat het geen ongewenst probleemgedrag gaat worden.
Ik ken heel veel Aussie eigenaren en heel veel hebben best wat problemen in kleine of grote mate met hun hond.
Waarbij reactiviteit denk wel op nummer 1 staat het uitvallen naar van alles en nog wat.
Daarnaast is een aussie een enorme hype aan het worden en fokkers schieten als paddestoelen uit de grond, pups kun je al met 2 weken uitkiezen.
Gevolg steeds meer herplaatsers in de puber leeftijd.
Aussies worden ook laat volwassenen reuen wel met 4 jaar hou daar rekening mee!
Terwijl veel beter is met een week of 7 en dan het karakter wat bij jou past en niet de kleur.
Ga op bezoek bij verschillende fokkers er zit zoveel verschil in de lijnen waarmee gefokt word.
Kijk wat bij jullie zou passen.
Weet niet of je op Facebook zit maar word lid van het Aussie forum dat zitten met dan 2000 Aussie baasjes bij elkaar.
Vaak lees je wel alle mooie verhalen maar er zijn gelukkig ook baasje die eerlijk durven te zijn over het gedrag van hun hond.
26 mei is een goed begin om te gaan kijken, de rasvereniging organiseert het dus kun je ook met al je vragen terecht.
Zal de link van m'n website geven dan kun je onze avonturen lezen.
Veel succes in je zoektocht.
http://dieselensky.jouwweb.nl/
Dankje wel voor je reactie. er interessant om te lezen allemaal. en se site, heel fijn en handig! schetst een goed beeld.
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het ras ook interessant vind oa omdat ze zo baasgericht zijn en andere honden of mensen niet per se zo interessant vind. Ik ben zelf hoog sensitief en heb moeite met grote groepen, veel drukte en veel prikkels om me heen. Ik kan hierdoor heel goed begrijpen wat zo'n beestje voeld als hij wat overprikkeld raakt en dat hij t daarom niet fijn vind. Mij zul je dus ook niet heel snel in een grote groep vinden of te drukken plaatsen opzoeken. natuurlijk met het socialiseren enz wel, maar ik zal er zegmaar niet regelmatig te vinden zijn.
Ik heb zelf ook een berner sennen reu gehad, en herken wel het een en het ander in je verhaal. als hij een hondje leuk vond, dan was het feest en hadden ze veel lol, maar na ong 10 min was hij het dan ook wel weer even zat en ging dan weer dicht bij de baas zitten om te knuffelen. Als een andere hond niet op de fiends list stond wilde hij soms best even laten weten wat voor grote stoere hond hij was. daarom was wandelen in grote groepen ook niet zo'n strak plan. al ging het overigens gek gezegt altijd goed als er alleen berners aanwezig waren en geen andere honden.
Ik denk ook dat van wat voor ras dan ook bijna elke eigenaar wel tegen dingen aanloopt, bij de een natuurlijk groter dan bij de ander. Ik verwacht daarom ook zeker geen perfecte hond. maar de tips en het verhaal zijn in ieder geval erg fijn!
Ook ik heb een mini aussie.
Die zijn kleiner.
Jazz mag hier huishondje zijn.
Heerlijk ras. Ook ik hou niet van honden die een vloerkleedje zijn,er moet een beetje pit in zitten.
Vinden jullie een mini niet iets?
Persoonlijk denk ik dat als je zelf heel gevoelig bent voor prikkels je heel nerveus gaat worden van een prikkelgevoelige hond. Prikkelgevoelig zijn uit zich namelijk vaak in uitvallen en geblaf en juist minder baasgericht zijn. Er zijn ook aussies die dat veel minder hebben maar let dan daar wel goed op. Het zijn echt totaal andere types dan Berners. Ik vind hun karakter veel dichter bij herders liggen. Hele fijne honden als ze een goede basis en opvoeding hebben gehad maar je kunt ook je handen er aan vol hebben.
mini Aussies zijn kleiner... ik hou van grote honden, en mijn vriend ook. op het moment hebben we een huis dat een echte grote hond niet praktisch maakt, dus kijken we naar een maatje kleiner. Ik weet dat ze een totaal ander karakter hebben dan de standaard berner. daarom neem ik ook geen berner haha
dat mijn berner niet zo heel standaard berner gedrag had vond ik best fijn als ik naar zijn broertjes en zusjes kijk.
Ik vreesde al dat er zo'n reactie zou komen over mijn hoogsensitiviteit. want omdat ik dat heb en ben, betekent niet dat ik het niet onder controle heb. heb er jarenlang er keihard aan gewerkt om dit onder controle te hebben en me er voor bepaalde dingen af te kunnen sluiten, en beter met situaties om te gaan zodat het wel gwn goed voeld, en kan nu bijvoorbeeld ook prima werken in de horeca bij grote events om maar even een voorbeeld te geven. ik bedoel meer te zeggen dat ik weet hoe het is, de voorkeur geef aan een rustige omgeving, en veel ervaring heb en veel trucjes heb ontdekt om te leren ontspannen in vrijwel elke situatie.
ik hoop dat mocht ik dus een hond treffen die dit ook heeft, hier daardoor beter mee om te kunnen gaan en juist beter op zo'n hond kan reageren en beter weet hoe te handelen. ook zal ik dus sneller zien aan een hond of hij overprikkeld begint te raken.
De mini aussie van mijn vader is 43-44 cm ongeveer
wat is dan verder precies het verschil als ik vragen mag? voor zover ik gelezen had is het karakter enz nog vrij hetzelfde of heb ik dat nu verkeerd gezien?
Volgens de boekjes zou dat moeten. Maar je merkt toch dat ze wel iets wat verschillen ook kwa uiterlijk heb je nog veel variatie binnen dit ras.
maar, als ze verder hetzelfde zouden zijn, dan zou het voor mijn "probleem" toch niks uitmaken? als ze ook dezelfde hoeveelheid beweging nodig zouden hebben?
laat ik het zo zeggen, Wat zou dat dan voor voordelen hebben ten opzichte van een normale Aussie
@King ik vind dat je op deze reactie van klara nog al raar reageert. Niemand zegt dat je het niet onder controle hebt, maar ze listen gewoon typisch gedrag voor een Aus herder waar je misschien last van kan hebben.
Ik zou zelf het ras afraden. Denk dat je ontzettend nerveus word van zo’n beest en wat ik van iedereen hoor zijn ze de eerste jaren echt niet leuk om te hebben als hond... in principe horen ze natuurlijk ook niet echt thuis binnen een gewoon Nederlands gezin, maar bij een australische boer. Ik denk dat ze zo’n specifiek rasdoel hebben, dat ze alleen goed te houden zijn door aan al hun behoeftes te voldoen. Er is geen “dagje overslaan” mogelijk. Maar dat is mijn ervaring, die niet zo super zwaar mee moet wegen aangezien ik er zelf geen heb, en puur alleen spreek uit ervaring van anderen en hoe de beesten op mij overkomen.
Ik zou eens een maand lang proberen een schema met een aus herder te volgen, dus elke week hetgene doen wat je van plan bent met de hond te doen, en dan kijken of je dat wel wil.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?