(mentaal) herstel na aanval andere hond (update)

Hoi,

ik heb het al in een ander topic geschreven, maar helaas is Penny vanochtend aangevallen door een Akita. Het gebeurde heel plotseling, Penny en die hond liepen al een tijde naast elkaar zonder aandacht aan elkaar te besteden. Toen ging die Akita snuffelen aan iets op de grond en ging zij achter Penny lopen. Vervolgens liep ze naar Penny toe, snuffelde even en dook er vanuit het niets op. Gelukkig stond ik er direct naast en kon ik heel snel die Akita van Penny af trekken. Daardoor valt de fysieke schade mee. Ze liep direct na de aanval even heel erg mank maar inmiddels lijkt ze geen pijn meer te hebben.

Ik ben alleen bang dat de mentale schade een stuk groter is. Na de aanval wilde ze eerst vluchten, ik wilde haar vast pakken om te onderzoeken maar ze was echt even in de war en liep van mij weg. Toen ik haar eindelijk had bleef ze ook heel erg gestrest en in paniek. Ik heb daarna nog een stuk gelopen. Ze werd na een tijdje wat rustiger en toen heb ik zelfs nog even met haar kunnen spelen. Daarna gedroeg ze zich gewoon weer normaal en was ze weer vrolijk.

'S middags wilde ze echter niet naar buiten, zodra ik het tuig pakte liep ze weg en dat doet ze normaal nooit. Buiten wilde ze ook niet lopen, zeker niet naar het gebied waar het was gebeurt. Omdat dat het rustigste gebied is ging ik daar toch naar toe en ik heb haar echt vooruit moeten lokken en trekken. Op de terugweg gingen twee andere honden van andere mensen vechten en door het geluid raakte ze helemaal in paniek. Ze ging in de vluchtmodus en wilde er vandoor. Ik kon haar toen gelukkig redelijk snel weer rustig krijgen. Vervolgens gingen we nog even het dorp in, dat ging beter, maar haar houding bleef angstig.

Binnen is ze ook heel stil en rustig, ze ligt vooral veel en reageert minder op wat er gebeurt.

Ik schrik hier best wel van. Ze is vaker aangevallen geweest maar toch herken ik dit totaal niet. Vaak herstelde ze zich snel en bleef ze alleen met andere honden wat moeilijk, nu lijkt dat juist geen probleem te zijn maar is ze wel in het algemeen een stuk angstiger, voorzichtiger en rustiger. Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Ik wil eigenlijk gewoon verder en doen alsof het nooit is gebeurt (wat andere keren hielp) maar ik weet niet of dat goed is. Heeft iemand tips?

Ik denk dat je penny Wat meer tijd moet gunnen om hier overheen te komen.

Ze heeft een angstige aanvaring met een grote hond gehad , waarvan ze ook nog eens dacht  dat  hij vriendelijk was.

Daarvan moet ze echt bijkomen en dat kan best een paar dagen duren......

Ik vind het dus niet raar dat ze vandaag nog zo angstig reageerde, je ging ws te snel.

Laat Haar even tot Rust komen thuis. Met Alleen kleine blokjes om. Totdat ze weer Wat hersteld is en de wereld weer aan kan.....

Dan langzaam je rondjes uitbreiden tot een het eerdere nivo.

Wat ook helpt is om even met Haar op Heel rustige tijden te wandelen; bv. S morgens Heel vroeg. Uur of 6 of zo.

Dan is er nog geen mens of hond onder weg en hoef je ook niet bang voor confrontaties te zijn.

Wat een toestand... Ik kan me voorstellen dat jullie allebei erg geschrokken zijn!

Geef Penny (en jezelf) even de tijd om hiervan te herstellen. Er zijn waarschijnlijk toch wel stresshormonen vrijgekomen door dit voorval. Voordat die afgebroken zijn duurt het tot bijna 2 dagen. Dus dat Penny niet graag mee gaat naar buiten en/of al snel weer in de paniekstand staat is dan wel te verklaren

Misschien na een stressvolle situatie even wat minder er op uit? En dan weer gewoon op pad. En even extra letten op stress signalen zodat je je plan daaraan kan aanpassen. 

Verder ook letten op hoe je jezelf gedraagt. Als jezelf het nog wat eng vindt, pikt je hond dat snel op en gaat zich er naar gedragen. Maar volgens mij weet je dat al en ben je je daar bewust van.

Stiegel had gisteren ruzie op ons uitlaatveld. Echt even heel heftig met veel kabaal en van zich af bijten (gelukkig geen schade). We hebben ze van elkaar af moeten trekken. Stiegel was verder op de dag erg blafferig en snel overprikkeld. Veel meer dan anders.

We zijn verder niet echt meer aan de wandel geweest omdat hij na een plas weer in 1 streep naar huis wilde. Vanmorgen was het ergste weer voorbij en zijn we weer naar het veld geweest. Niet te lang maar alleen succeservaring op laten doen. Zelfs met de ruziemakers van gisteren ging het goed. (genegeerd) 

Als ze erg geschrokken zijn hebben ze even tijd nodig. En daarna lukt het, met een wat begeleiding, meestal wel weer. 

Edit: maar je blijft altijd ook afhankelijk van hoe een ander baasje met z'n hond omgaat... en dat heb je helaas niet in de hand.

@Coby: om 6 uur opstaan wordt voor mij wel heel zwaar vanwege mijn studie en omdat ik pas heel laat in slaap val en dus niet echt vroeg naar bed kan, maar ik wil wel vanaf nu wat eerder op staan om haar nog eerder uit te laten. Ik wil deze mensen niet meer tegen komen en normaal lopen zij redelijk laat. De hond was inderdaad bekend voor haar, ze kent hem vanaf dat het een puppy was en daarom had ik ook niet verwacht dat het mis zou gaan. Toen die hond ging snuffelen ging ze zitten met een vriendelijke houding (oren naar achter, beetje kwispelen), dat doet ze niet bij honden de ze niet vertrouwt. Ik kan me dan ook voorstellen dat dit inderdaad extra heftig voor haar is.

Ik ga de komende dagen dan gewoon een beetje op haar tempo doen. Ik ga ook kijken of ik voor nu vooral leuke dingen binnen kan doen zodat ze wel bezig is

@Tukker: ik zat inderdaad al aan stresshormonen te denken die nu misschien nog actief zijn, ze reageert nu ook 'heftiger' op plotselinge geluiden. Als ze iets in huis hoort kijkt ze direct op en in het dorp schrok ze als mijn jas bijvoorbeeld langs een struik schuurde. Ik ben er zelf wel redelijk overheen, ik ben niet bang voor andere honden geworden (ik ben me nu wel meer bewust van dat ook honden die haar een tijdje kennen plotseling kunnen omslaan). Ik ben wel een beetje bang voor Penny's reactie en een mogelijk trauma wat ze heeft gekregen, het kan zijn dat ze dat voelt. Ik ben ook nog steeds heel erg boos. Dat weet Penny ook, als ik nu mijn stem verhef gaat ze in haar bench liggen. Ik ben me buiten heel bewust van hoe ik me voel en of ik niet ook bang ben. Toen Penny wilde vluchten had ik wel moeite met rustig blijven, niet omdat ik bang ben maar omdat ik heel erg baal dat ze dat gedrag weer laat zien. Gelukkig lukte het wel want ze bleef bereikbaar.

Vervelend dat het bij jou ook fout ging, wel fijn dat je het deelt. Fijn dat jou hond de volgende dag weer meer aan kon, dat geeft mij ook hoop. Penny heeft de Akita 's middags ook nog even gezien, toen deed ze heel erg rustig. Ze moest van mij zitten en dat deed ze perfect. Die Akita bleef ook rustig en was niet op haar gefixeerd, wat mij weer geruststelt omdat ik nu weet dat het niet direct opnieuw hoeft te gebeuren als ik hem weer tegen kom.

Ik ga de komende tijd dus toch even rustig aan doen en haar tijd geven. Ik ga ook kijken of ik in huis leuke dingen kan doen en daar ben ik net al mee begonnen. Normaal heeft ze 's avonds totaal geen motivatie om te trainen, maar nu was ze juist weer heel erg enthousiast.

Moest je niet met penny naar de dierenarts? Hoe erg was ze gewond dan want een Akita kan aardig wat aanrichten.

Ik zou zelf vooral niet in paniek raken, ik heb echt het idee dat jij ook heel erg bent geschrokken, en dat merkt je hond, ik heb het al vaker gezegd, in dat soort gevallen moet je zelfs ook aan jezelf gaan werken, ontspannen blijven lopen maar niet gaan scannen of er een enge hond loopt, zie je er dan wel 1 rustig oversteken, omdraaien maar niet snel gaan lopen, vaak zijn het de baasjes die vluchten.

Ik heb zo het idee dat jijzelf er heel erg gestrest van bent, adem in adem uit..

En wat betreft vroeger naar bed gaan, hoezo kan je niet vroeger naar bed?

Ik vond het een goede tip, ik heb mijn uitlaatmomenten ook aangepast om losse honden niet tegen te komen, eigenlijk kon het niet, maar waar een wil is is een weg.

Mijn hond is serieus gewond (scheurwonden en een gebroken poot) geraakt bij een aanval door een andere hond. De eerste tijd was hij misschien iets alerter maar als snel was hij weer helemaal zich zelf, hij heeft aan die aanval geen enkele mentale schade over gehouden. Ik hier in tegen vind het nog altijd eng als ik loslopende honden zie, die ontloop ik dan ook en kan ik ze niet ontlopen dan til ik mijn honden op. Nu is niet iedere hond het zelfde maar ik denk toch dat het probleem vaak komt door je eigen onzekerheid die op de hond word overgebracht.

Ben je zeker dat alles in orde is lichamelijk?

Verder zou ik zelf het gebied even mijden om tot rust te komen en zo normaal en ontspannen mogelijk doen. 

(Ik werk heel vroeg in de ochtend al ben ik geen ochtendmens, ik moet toch toegeven dat vroeg opstaan en daarom dus ook vroeg naar bed gaan een heleboel voordelen heeft. In het begin even wennen natuurlijk, maar als je het streng volhoudt gaat je lichaam er wel naar staan en val je ook vroeg in slaap op de duur)

Er komt waarschijnlijk weer een hele discussie over of het wel echt een aanval was of niet, maar daar heb ik echt geen zin in en daar gaat het nu ook helemaal niet om.

Penny was niet gewond omdat ik die hond direct van haar af kon trekken. Ze liep daarna kort heel erg mank (ze gebruikte een van haar voorpoten niet en liep mank aan de achterkant) en ze heeft een wondje in haar nek.

Nogmaals ik wil geen discussie of het om die reden nou wel een aanval was of niet, ik heb er niets aan en Penny ook niet.

@Yooop: ik wil met Penny wel naar de dierenarts, vooral om haar heupen te controleren. Maar mijn moeder wil dat niet en het blijft haar hond.

Ik denk echt dat ik er zelf inmiddels wel redelijk overheen ben. Gisteren liep ik vooral in het begin gewoon ontspannen. Ik ging niet de omgeving scannen op andere honden, ik was wel voorzichtiger met het passeren van andere honden omdat ik niet wist hoe Penny ging reageren. Ik merkte toen dat haar reactie aan de riem gewoon goed was dus daarna liep ik gewoon langs aangelijnde honden. Ik werd wel wat gestrest toen ik zag dat ze helemaal geen zin had in wandelen en in het algemeen, daar maakte ik me wel zorgen over. 'Vluchten' doe ik sowieso niet want toen ik het vroeger wel een periode deed ging het helemaal mis, toen leerde ik haar te vluchten voor andere honden en dat kreeg ik er bijna niet meer uit.

Ik ben dus niet meer gestrest vanwege andere honden, wel door hoe Penny nu doet. Ik hou zo veel van haar enthousiaste, vrolijke en actieve karakter, ik weet dat dat voor haar leeftijd ook best bijzonder is. Daarom vind ik het zo moeilijk als ze zich nu zo gedraagt, ik ben bang dat het nooit meer terug gaat naar hoe het was.

Ik ben van plan vroeger naar bed te gaan en vroeger op te staan, maar sinds de vorige toetsperiode van school is mijn dag en nacht ritme volledig verstoord. Ik ben nu gewend om om 01:00 te slapen en om 8:30 op te staan. Als ik nu vroeg naar bed ga val ik pas heel laat in slaap en dan kan ik niet zo vroeg op staan. Ik ben momenteel al oververmoeid, dus ik moet nu ook echt even rust nemen. Als ik me beter voel ga ik proberen een stuk vroeger op te staan, dat is met mijn studie ook handiger.

@Marga: dat is ook heftig, ik ben heel blij dat dat niet is gebeurt. Fijn om te lezen dat jouw hond er zo snel overheen was, voor jouw hond was het dus nog een stuk heftiger dus het geeft mij wel hoop dat Penny er ook gewoon overheen komt. Ik snap heel goed dat jij bang bent gebleven. Ik heb niet het idee dat ik nog steeds bang ben, maar als Penny ook zo zwaar gewond was geraakt had ik haar nooit meer contact laten maken met andere honden, dan was ik ook echt bang geweest. 

@Dobry: ik denk dat ze lichamelijk wel in orde is. Ze loopt niet meer mank, niet eens echt stijf vanochtend. Ze kan ook nog gewoon rennen en springen.

Dat gebied vermijden is een goed idee aangezien ze er ook echt niet wil lopen. Helaas blijven er dan wel weinig gebieden over.

Ik heb een periode ook vroeg naar bed gegaan en vroeg opgestaan, dat vond ik ook fijner, maar het volhouden ervan vind ik moeilijk en ik zal er inderdaad ook aan moeten wennen.

-------------

Mijn moeder loopt vandaag met haar want ik ben de hele dag op school, maar ik heb net een berichtje gekregen over dat het weer goed gaat. Ik ben daar heel erg blij mee, maar ik ben nu bang dat Penny de gebeurtenis aan mij heeft gekoppeld, bij mijn moeder schijnt ze namelijk gewoon normaal te doen.

We hebben ook besloten die mensen aan te geven bij een van de toezichtshouders in het gebied (de enige die nog wat doet). Ik vind dat die hond niet los hoort, ook omdat hij andere dieren heeft doodgebeten en regelmatig zelfstandig gaat jagen en daarbij ver van de eigenaren af loopt

Wat vervelend dat je moeder niet met haar naar de dierenarts wil gaan, dat lijkt me zo verschrikkelijk gevoel.

Ik denk dat je niet zoveel moet piekeren, ik denk niet dat ze het aan jou gaat linken, leef lekker van dag tot dag, met toetsen die je moet maken geeft ook stress, kan ik me helemaal voorstellen.

Ik ben ook altijd een nachtdier geweest, maar omdat mijn hond toch wel op tijd naar buiten wil, heb ik me aangepast, het kan een week duren maar langzaam went je lichaam er aan, en als je niet meteen slaapt dan rust je toch uit.

Ik denk dat je het zo goed wilt doen dat je je zorgen maakt of je het wel goed doen, maar weet je, meer dan je best kan je niet doen, en dat is voldoende, je kan altijd dingen leren dat je later denkt, goh, ik voel me veel meer ontspannen, ik denk dat je van jezelf een piekeraar bent, net als ik, maar als je van dag tot dag gaat leven, je dingen doet die je moet doen, dat je je beter gaat voelen en minder zorgen hebt.

Jij denk dat je hond het nu koppelt aan jou, misschien ben je toch niet ontspannen genoeg, logisch want je maakt je zorgen, dan ben je ook niet ontspannen.

Geloof me, ik moet er zelf nog elke dag aan werken om gewoon de dag te nemen als de dag gaat en morgen is er weer een nieuwe dag en ik ben 54 kan je na gaan, ik voel me er wel veel beter door.

Onze hond is 2 maanden geleden ook aangevallen en bij elke grote hond die er ook leek ging hij in vlucht modus. De hond woonde bij ons om de hoek en elke keer als hij het huis uit ging, ging onze hond grommen en blaffen. Wij zijn vooral normaal blijven doen, enge straten ging ik niet vermijden, maar met een ontspannen houding liep ik hem meerdere keren. Als hij thuis in paniek raakte troostte ik even, maar daarna direct weer normaal doen. 

Nu hebben wij geluk dat we een paar weken later toch al zouden verhuizen, dus de hond komen wij niet meer tegen. Het is nu ook vooral mijn vriend die het trauma heeft opgelopen en elke grote hond direct als vijand ziet. 

Een half jaar geleden is mijn hond ook gebeten in haar nek en heb toen voor overleg de dierenarts gebeld (kan je altijd kosteloos doen). Deze gaf aan dat juist bij deze kleine wondjes antibiotica belangrijk is, aangezien het gebit van een hond veel bacteriën bevat en deze, doordat die 'gaatjes' in de huid zo klein zijn, er niet uit kunnen zweren. Ik ben toen voor de zekerheid toch even langs gegaan voor antibiotica. Het is mooi rustig genezen, hoe het zonder antibiotica was gegaan weet ik natuurlijk niet maar heb hierin de dierenarts vertrouwd. Hij gaf aan dat hij dit soort wondjes vaak in ontstoken toestand tegen kwam omdat mensen denken het is klein en onschuldig... Misschien iets om mee te nemen in de beslissing.

Dat Penny nu nog wat angstig/onzeker is vind ik zeker niet gek. Aangezien ze in het begin mank liep heeft ze waarschijnlijk nu nog wel wat pijn waardoor ze zich wellicht ook nog wat minder weerbaar voelt.

Het mentale aspect viel hier reuze mee (terwijl ze de week voordat deze hond haar greep bijna gepakt was door een losgebroken stafford en mijn hond al een angstige aanleg heeft). Ze vluchtte in het begin weg van honden die erop leken maar dat doet ze inmiddels niet meer, ze mijdt ze vaak wel en als ze contact zoeken snauwt ze ze vrij snel af en dat is het...

Bedankt voor alle reacties!:

@Yooop: ik vind het ook jammer, maar mijn moeder houd wel heel veel van haar en het is echt niet zo dat ze alleen naar de dierenarts wilt als Penny echt ziek/gewond is. Vorige winter vond ik haar mager worden en dat vertrouwde ik niet helemaal, we zijn toen ook naar de dierenarts geweest, terwijl erg eigenlijk niet echt iets mis was.

De toetsperiode is inmiddels klaar (en ik ben er best tevreden over) maar doordat ik toen veel had uitgesteld en me overdag niet kon concentreren moest ik 's nachts verder werken. Daar ben ik iets te veel aan gewend. Het was voor mij wel perfect want ik heb slaapproblemen en rond 01:00 was ik zo moe dat ik direct in slaap viel. Ik ben wel echt van plan het ritme te veranderen en zeker in de zomer wil ik echt een stuk vroeger op staan, maar ik wil nu ook even herstellen van het slaaptekort wat ik heb opgelopen.

Ik wil inderdaad dingen te goed doen en wordt er heel erg onzeker van, ik wil nooit fouten maken en als ik een fout maak voel ik me heel slecht. Vooral met Penny heb ik dat. Ik ben ook een heel erge piekeraar, het is een periode echt heel erg geweest maar inmiddels gaat het wel iets beter. Ik wil heel graag van dag tot dag leven, maar denk bij alles vooruit en vaak op een hele negatieve manier. Ik probeer dat echt niet te doen, maar dat gaat heel moeilijk. Ik ga wel proberen er meer op te letten

@Daphne: Vervelend dat het bij jouw ook mis is gegaan. Ik wilde de plek ook niet vermijden, maar Penny wel, ik moest haar gisteren echt mee trekken. Ontspannen was ik wel, maar toen ik die angst en paniek in haar zag (toen andere honden gingen vechten en zij vanwege het geluid wilde vluchten) had ik daar wel veel moeite mee. Ik hoop dat jullie er na de verhuizing wel een beetje overheen zijn gekomen

@Hannah: Daar had ik nog niet aan gedacht, ik ga dat kleine wondje dus heel goed in de gaten houden en misschien nog even ontsmetten als het nog open is.

Ik vind het ook niet gek dat ze angstig is, maar vorige keren leek ze mentaal wel echt sneller te herstellen en daarom schrok ik. Ik denk dat ze inderdaad nog wel een beetje pijn zou kunnen hebben, ze doet gewoon alles en loopt niet gek, maar het is moeilijk te zien.

-------------------

Even een update. Ik was de hele dag op school dus mijn moeder heeft met haar gelopen, zelfs de route waar het mis ging. Alles was volgens haar weer normaal. Ik kwam 's middags thuis en het was ook meteen een andere hond, helemaal blij naar mij toe komen. Ik liet haar toen snel even uit en dat vond ze leuk. Ze liep lekker mee. Ze reageerde wel wat gespannen bij andere honden, maar niet echt angstig. Ook is ze weer heel erg gefixeerd op poep eten, echt extreem. Maar dat komt door de stress en zal hopelijk snel beter worden.

'S avonds ging ik even met haar trainen buiten en dat ging ook goed. Toen ze op een stukje ruiterpad kwam was ze zelfs zo blij dat ze heel hard wilde rennen.

Ze is wel nog steeds wat alerter en schrikkeriger, maar het gaat nu heel goed. Ik denk dat ik een beetje te snel in paniek ben geraakt en dat het weer goed gaat komen :)

Natuurlijk kom je daar niet 1 2 3 van af, maar als je wat meer tijd hebt zou je bijvoorbeeld op Yoga of een meditatiecursus kunnen doen, dan kan je in ieder geval leren hoe je tot rust kan komen.

Mediteren klinkt zo vaag, maar het heeft mij echt geholpen.

Dat je niet van dag tot dag nu niet kan leven, dat zal misschien wel nooit helemaal weg gaan, als dat je karakter is, dan moet je echt leren.

Als je piekert dan kan je aan jezelf vragen, wat is het probleem, wat kan ik daar aan doen, en /of vandaag kan ik er niks aan doen dus ik ga ontspannen, als je ergens meer zit, niet voor jezelf houden maar aan iemand vertellen die je vertrouwt.

Fouten mag je maken, niemand is perfect!

Nu je dan bewust bent van je piekeren kan je misschien een methode vinden wat je gedachten ergens anders op kan richten, dat kan een boek zijn, een film gewoon wat je leuk vind.

Piekeren is heel naar, het helpt niks, beter er over praten, heel moeilijk, maar beter jong geleerd zeg ik dan maar.

Ik ben er nog steeds mee bezig hoor, maar ik kan wel afleiding vinden als ik me echt te druk maak.

Gun Penny en jezelf gewoon een beetje meer tijd en ik zou de wandelingen gewoon iets korter doen en tijdens de kortere wandelingen leuke trainingsmomentjes inbouwen.
Komt goed

Ik wil eerst even een update geven. Aangezien ze het gisteren best wel goed deed besloot ik vanochtend via het losloopgebied naar mijn opa en oma te lopen. Dat is een best lange route, maar als ik aangeef dat we daar naar toe gaan wordt ze al helemaal blij dus dat leek mij wel goed om te doen. Ze wilde weer heel graag lopen, was aan het begin zelfs aan het trekken. We kwamen twee vriendjes van haar tegen dus ze was ook meteen helemaal blij. Daarna heb ik haar op een veilig stuk losgelaten en ze ging weer alleen maar rennen en gek doen, weer zoals hoe ze altijd deed en ik was echt blij toen ik dat zag. Op de terugweg via het dorp kwamen we iemand met een klein hondje tegen op een smal voetpad. Omdat Penny het voor de aanval zo goed deed liep ik er gewoon lang, maar ik merkte toen heel veel spanning bij haar. Ze liep heel langzaam en echt helemaal gespannen. Waarschijnlijk vond ze de afstand te klein. De komende tijd zal ik haar dus weer extra ruimte geven bij het passeren.

'S middags wilde ik toch weer die route doen waar het mis was gegaan. Ze wilde eerst weer niet, maar ik besloot ondanks de adviezen toch even door te zetten. Ik deed dat omdat dat tijdens die periode dat ze overal voor wilde vluchten ook hielp, duidelijk de leiding nemen. Ze liep toen steeds beter mee. Na een tijdje zag ik die vrouw met de Akita weer lopen, ik wilde snel door want ik wilde geen contact tussen Penny en die hond, maar Penny zag hem al. Na een tijdje kijken werd ze nerveus en wilde ze een beetje weglopen. Ik wil vluchten niet aanmoedigen dus gooide snoepjes in het gras om haar rustig te krijgen. Die vrouw vond dat blijkbaar een perfect moment om naar mij toe te komen en te praten. Penny vond het niet leuk, maar zolang ik snoepjes in het gras had gegooid ging het goed. Gelukkig gaat die vrouw die hond meer aan de lijn houden en zeker als ze ons ziet. Blijkbaar wist ze van de karaktereigenschappen van het ras (wat mij nog steeds boos maakt, als ze het wist had dit voorkomen kunnen worden) en daar ging ze ook meer rekening mee houden. Dat is voor mij wel een opluchting.

Daarna liep ik verder, liet ik Penny los en na een tijdje was die weer vrolijk rond aan het rennen. Op die plek waar het gebeurde was ze gespannen, maar verder was ze wel gewoon vrolijk.

Het gaat dus heel goed!

Ik merk nu echter dat ik het toch niet helemaal heb verwerkt. Het leek goed te gaan, maar eigenlijk is het weer zoals een hele tijd geleden toen ik bij elke hond van bepaalde rassen die ik zag een soort paniek gevoel kreeg. Dat vind ik echt heel vervelend. Ik merkte het toen ik zonder Penny buiten was, maar als ik het ook heb als Penny er bij is (en dat zou wel logisch zijn) is dat niet fijn. Zij is heel gevoelig en weet altijd precies hoe ik me voel.

@Yooop: Als ik meer tijd heb wil ik er ook echt wat aan doen, het geeft veel stress en dat is niet fijn. Als ik pieker doe ik die dingen die jij noemt, dat helpt best goed. Als ik blijf piekeren maak ik soms ook een plan over hoe ik het probleem kan oplossen en dat werkt ook. Als ik echt met iets zit kan ik er gelukkig ook altijd over praten met iemand. Ik pieker vooral 's avonds en dan wil ik gewoon slapen dus helpt het niet echt om een boek te lezen of film te kijken, maar overdag kan ik wel genoeg afleiding vinden gelukkig, als ik thuis ben tenminste. Op school is het wel een probleem, helemaal als er iets is gebeurt met Penny. Dan kan ik alleen maar aan dat denken en me nergens anders op concentreren. Ik moet het dan eerst 'herstellen' voordat ik het los kan laten.

Bedankt voor de tips

@Esther: Ik moet ons ook meer tijd gunnen, dat heb ik nu wel gemerkt. Ik wil altijd te snel en ik wil meteen een oplossing of verbetering zien, als dat niet het geval is raak ik in paniek en ga ik denken dat het nooit meer goed gaat komen. Kortere wandelingen heb ik niet gedaan zoals je in de update kan lezen. Ik was het wel van plan, maar gisteren ging het goed dus ik dacht dat ze het vandaag wel aan kon (was gelukkig ook het geval). Maar het is wel een goede tip. Leuke trainingsmomenten bouw ik nu sowieso in, ik wil wandelen voor haar weer zo leuk mogelijk maken. Mijn moeder heeft laatst een dummy gevonden en Penny is daar helemaal gek op, ik doe daar nu steeds heel kort zoek en apporteer spelletjes mee en dat vind ze echt leuk.

Een meditatie cursus kan dan veel voor je doen, als je weer wat meer tijd hebt, dan is dat een goed investering in jezelf.

Ik ken het heel goed, juist als je slapen gaat, dan doe ik juist mijn oefeningen.

Toch fijn dat je naar DE plek bent geweest, je zal er toch weer eens heen willen, dus goed van je hoor!

Pfff als ik dit lees weet ik weer perfect waarom ik nooit een voet zet in een losloopgebied. Temeer daar je schreef dat ze nog al eens werd aangevallen vroeger.

Er zijn veel teveel baasjes die maar wat doen, zonder hun hond te kennen of op te letten. Zo ook de bazen van de Akita, met alle respect maar dit gedrag komt bij dat ras wel meer voor. Dus de baasjes zouden haar moeten aanlijnen en best elders wandelen.

Blij te lezen dat het met Penny al veel beter gaat en ze met de schrik is vrijgekomen.

Sorry dat ik niet reageer, ik heb het druk met school en daarnaast ook wat problemen met mijn gezondheid waar ik nu eerst even aandacht aan moet besteden. Ik wilde wel nog even een update plaatsten.

Inmiddels komen we die Akita best vaak tegen en eigenlijk gaat dat wel goed. Ik vind het wel jammer dat hij nog steeds los loopt. Vandaag liep ik in het bos en zag ik ze zonder Akita, een stuk verderop was hij er wel weer bij (ze waren hem eerder dus gewoon kwijt) en toen zagen ze pas erg laat dat ik er ook liep. Dat is niet echt een fijn gevoel. Penny reageerde wel erg angstig, maar bleef bereikbaar voor commando's en dat vind ik heel erg belangrijk. Ik had haar aan een flexi en hield de riem helemaal lang, ze ging wel steeds sneller lopen maar wachtte als ik dat van haar vroeg. Dat betekend dat ze in ieder geval nog veilig los kan lopen in die omgeving.

Verder merk ik dat ze vreemde honden ontmoeten niet meer leuk vind, voor de aanval zocht ze wel echt contact en begroette ze vreemde honden vaak redelijk ontspannen en vrolijk. Nu is ze heel gespannen en gaat ze grommen als ze aan haar snuffelen. Ik denk dat dit vanzelf beter wordt, maar ik ga de komende tijd losloopgebied vermijden, ze vind het niet meer leuk.

@Yooop: mediteren had ik nog niet aan gedacht, klinkt wel goed. Ik ga dat zeker onthouden.

@Marie-Rose: Ik ben ook altijd voorzichtig met losloopgebieden, maar dit gebeurde in het aanlijngebied dus zelfs daar hoeft het niet veilig te zijn. Dit is wel de eerste keer dat het in het aanlijngebied is gebeurt, andere keren waren in losloopgebied (wat er ook aan kan liggen dat ik daar heel vaak liep). Die baasjes weten over het gedrag van Akita's, maar weigeren het te accepteren. Hetzelfde geld voor meer eigenschappen van dat ras, die hond heeft ook heel veel jachtinstinct en toch loopt hij altijd los. Hij rent weilanden in om weidevogels op te jagen en heeft in de straat een eend doodgebeten. Die eigenaren vinden het even erg, maar gaan er verder geen rekening mee houden. Ik snap niet dat je dan voor dat ras kiest.

Ik heb gelukkig wel goed contact met de eigenaren, zij zijn tot nu toe de enige die na zo'n aanval nog vroegen hoe het met Penny ging.

Ik ben niet zo 'naar de DA rennerig'. 4 maal een klein wondje gehad aan mijn honden; niets aan gedaan en gewoon mooi genezen. Ik denk dat je hierin met nog 2 factoren rekening moet houden: 1) een DA verdient aan jouw bezoek en zal het dus niet snel afraden 2) een DA ziet alleen de wondjes waarbij dat niet goed ging, alle wondjes die wel zonder ingrijpen goed genazen zag hij niet.

Ik ben uiteindelijk ook niet naar de dierenarts geweest, voor dat wondje was het echt niet nodig en uiteindelijk voor haar gewrichten ook niet gelukkig. Dat wondje is inmiddels ook waarschijnlijk weer weg want ik kan het niet meer vinden.

Toen Dobby door een losgeslagen (letterlijk) pitbullachtige was gepakt, heeft hij 2 maanden lang heftiger op gladharige honden van die kleur gereageerd. De eerste week reageerde hij op alles wat bruin was, terwijl de hond in kwestie een koffie-verkeerd kleur had. Maar ook echt op afstand, zeg maar 300m verder een Ierse Setter, gelijk gespannen.

Hij is er wel overheen gekomen, pas enkele schermutselingen later met "kort haar, breed gebouwd, plattere snoet" types het generaliseren begonnen.

Ze hebben tijd nodig om het kwijt te raken.