ED en arthrose: wel of niet opereren?

Mijn lieve knappe Zara, rottweiler dame van 5 jaar oud, mankt al ruim een jaar. Na een traject van dierenarts (misdiagnose), fysio, osteopaat, nu orthopeed de diagnose. Atypische ED, waarbij er geen losse stukjes zijn, maar de ellebooggewrichten niet goed zijn. Ook is in beide ellebogen arthrose graad 3 geconstateerd. Verder een hernia en slechte polsen.

advies orthopeed: via kijkoperatie beide gewrichten afvlakken (vast het verkeerde woord) en dan revalidatie. 

Mij vraag me af wat te doen. Die arthrose is er ook nog. Zijn er mensen die ervaring hebben met ED operatie bij een oudere hond?

Wat is de prognose? Kan ze pijnvrij leven en, heel belangrijk, ook plezier hebben in haar leven? Of is het verlenging van kwantiteit, en niet een verhoging van kwaliteit?

Dat is dus de grote vraag. Vaak wordt er niet meer geopereerd als er al sprake is van arthrose. De ingreep zelf schijnt ook arthrose te veroorzaken. En dan hebben de honden daarna nog steeds pijn en ellende. 

Ik heb ervaring bij het opereren van een hond met ED van 6 jaar.

Maar hij had wel losse bot fragmentjes zitten en deze werden verwijdert, waarna hij daarna duidelijk minder pijn had.

Er zat natuurlijk ook artrose, maar hij had duidelijk minder pijn.

Ik zou goed navraag doen, wat ze nou precies willen doen en of dat écht zin heeft, zo ja opereren en anders niet.

Deze keuze zou ik zelf ook gemaakt hebben, trouwens de orthopeed ook.

Mijn hond heeft ED (LPC) en artrose in haar ellebogen. 

De orthopeed wilde haar al op de operatietafel leggen.

Om andere redenen ben ik eerst nog naar een orthopedisch specialist (MCD) gegaan. 

Die gaf aan dat haar stramheid veroorzaakt werd door de artrose en niet de LPC.

Dus ookal zouden ze opereren, zou ze na de revalidatie, niet geholpen zijn. De botten waren dan nl nog niet optimaal (verkeerde groei) waardoor de artrose nog steeds gevormd zou worden.

Nu zijn we 4 jaar verder en heeft ze nog steeds geen pijnstillers nodig, alleen supplementen voor de artrose en elke 6 weken fysio.

Nu liep zij verder nog niet mank, dus waarschijnlijk minder last dan jouw hond. Maar ik wil dit alleen melden ter info, aangezien er soms dus blijkbaar geadviseerd wordt te opereren zonder nut. 

Maar misschien heb jij al een goede orthopeed.

Als die zegt dat het nodig is zou ik het wel doen. Maar dus wel afhankelijk van waar de pijn door veroorzaakt wordt.

May is er net voor geopereerd. Liep wel echt veel mank maar nog geen artrose.

Helaas zit zij echt nog heel erg in haar herstelperiode waardoor ik nog niet kan zeggen of het nu wel of niet heeft geholpen.

Bedoeling is uiteraard van wel.

Precies Yara, een operatie is niet zaligmakend.

Hoe jonger ze is hoe meer kans op goede genezing, zeker ook als er nog geen artrose vorming is.

Voorbeelden van andere honden zijn aardig, maar ieder geval is anders (andere klachten, andere aandoeningen en zelfs bij dezelfde aandoening(en) zien er bij ieder individu weer anders uit). Niet te vergelijken dus (tenzij je je met statistiek bezig houdt in een grote representatieve groep).

De orthopeed kent alle relevante details van jouw hond en die kan jou dus het beste adviseren. Twijfel je, dan zou ik voor een second opinion gaan bij een andere orthopeed, eentje die je bewust uitkiest (goede ervaringen over gelezen bijvoorbeeld).

Sterkte met je beslissing.

Hier was een hond met PLC en artrose, en een waslijst aan andere klachten. Wij hebben destijds de afweging gemaakt om met pijnstillers te beginnen icm maagbeschermers.

De artrose stopt niet als je de LPC aanpakt. Bovendien zou onze hond aan 2 poten geholpen moeten worden.

De artrose was toen al behoorlijk.

Wij waren ook bij het MCD.

Uiteraard is het zo dat na ruim 1,5 jaar (geloof ik) de pijnstillers niet meer hielpen, doordat de artrose steeds erger werd. De hond heeft zich toen verstapt en liep echt bijna op 3 poten. Nog wel geprobeerd met andere en sterkere pijnstillers maar dat mocht niet baten. Dus hebben we hem laten inslapen..

Bedankt voor de reacties. We gaan niet voor de operatie, maar voor supplementen en pijnstilling. Evt in combinatie met hydrotherapie. Ben bang dat we Zara anders echt ellende aandoen ipv helpen. 

 Is dat adhv verder overleg met de orthopeed of adhv dit topic?

Want als zara echt last heeft van de ED zelf kan de operatie natuurlijk wel verlichting bieden. Dus misschien toch een second opinion?

Succes in ieder geval. 

"  Is dat adhv verder overleg met de orthopeed of adhv dit topic?
Want als zara echt last heeft van de ED zelf kan de operatie natuurlijk wel verlichting bieden. Dus misschien toch een second opinion?
 
Succes in ieder geval.  "

Yara

Heb ook overlegd met de dierenfysio. Zal nog eens in gesprek gaan met de orthopeed, maar eigenlijk willen we het risico niet nemen dat we Zara meer pijn en ellende aan doen. 

Wat je ook doet, probeer continue te kijken of hoe het nu gaat, nog wel genoeg kwaliteit geeft. Supplementen en pijnstilling zijn niet heilig. En ik heb van dichtbij meegemaakt hoe gemakkelijk het is om te lang door te dokteren. Maar weer een nieuw middel gebruiken, andere supplementen, een maagbeschermertje extra etc. Helaas word de hond daar vaak alleen maar minder van :(. Met alles wat jouw hond heeft denk ik dat ze veel pijn heeft, omdat ze niks kan ontlasten. Alles doet immers pijn. Dus ik zou echt gaan voor zo lang mogelijk pijnvrij en als dat niet meer kan, dan ook haar direct in laten slapen. We zijn toch geneigd om dan weer nieuwe dingen te gaan proberen, maar dan lopen we juist het risico om het lijden mee te verlengen. Uiteindelijk gaat het om kwaliteit, niet om kwantiteit. Dus ik hoop dat ze nu nog een hele lange tijd pijnvrij kan leven, plezier kan hebben in haar leven en als het zo ver is, dan ze niet hoeft te lijden. En jullie natuurlijk veel sterkte in dat proces, het is heel moeilijk om een dier waar je van houd langzaam slechter te zien worden!

Precies dit hebben wij gedaan, de dierenarts zou mee kijken tot hoever het nog kon.

Ik ben het alleen niet helemaal eens met het stukje dat de hond steeds slechter wordt.. hier heeft de hond bijna tot op de laatste moment heel hard genoten. Juist door de maagbeschermers, de pijnstillers zijn natuurlijk geen snoepjes.  Onze orthopeed was daar heel streng in, hij vond het onze plicht die aan de hond te geven.

Met deze gang van zake is er wel een """voordeel"",  ongemerkt weet je donders goed dat het einde er aan komt. Wij konden ons daar toch op voorbereiden, omdat je van te voeren weet dat de pijnstillers het niet eeuwig rekken omdat die op den duur niet meer werken.. en dat is dan het einde. zo simpel is dat.

Het moeilijke is dat ik wel inzie hoeveel pijn Zara heeft, maar mijn man vindt mij negatief en fatalistisch. 

Ja Zara heeft pijn, haar ellebogen zijn kapot, haar polsen zijn slecht en ze heeft regelmatig echt buikpijn (neurotisch vloer likken/ gras eten/ hijgen).

’s ochtends loopt ze een half uurtje aan de riem, verder 2 korte rondjes. Eenmaal los doet ze gek en stuitert rond met haar dochter. Daarna is ze mank, stram en stijf. De hele dag ligt ze op haar kussen en staat met moeite op voor het eten. Ze is me zo lief, maar heb haar liever korter bij me, dan te lang met te veel pijn.

maar zoals gezegd, volgens mijn man valt het allemaal wel mee en is het overdreven dat honden niet laten zien hoeveel pijn ze echt hebben :-(

Ugh, mànnen.

Nou, ik kan je vertellen dat honden echt heel slecht pijn laten zien. Dus àls ze het laten zien, dan hebben ze het ook behoorlijk.

Mijn hond had heel nu en dan een momentje dat ik dacht, verstapte ze zich nu? Maar dat het zo klein was, dat ik dacht me vergist te hebben. Later waren we een keer bij de da en ik vroeg in een opwelling of ze even de heupen en zo kon testen om te zien of die nog flexibel waren. Nou, de ene wel. Maar de andere? Compleet uit het niets dom enorme jank en een hap naar de dierenarts. Dobber had dus wel veel pijn aan die heup. Achteraf kun je het ook wel zien, omdat ze niet meer in haar verhoogde bak sprong, maar er gewoon in liep. En man, toen ik begon met pijnstillers? Het was alsof ik weer een jonge hond had! En toen realiseerde ik me dus pas hoe lang en hoe veel mijn hond al pijn moet hebben gehad, zonder dat ik het zelfs maar in de gaten had. Een vriendin had al eens gezegd, ze is rustiger. Ik weet het aan ouderdom.... 

En een paar maand geleden had ze ineens een bloeding in een oog en kreeg ze glaucoom. Ze heeft een week scheel gekeken van de pijn, letterlijk. Maar dat was ook het enige waar je het aan kon zien, want voor de rest was ze helemaal normaal.

Ik heb het dus al vaak gezien, ook in de roedel van een vriendin. Een hond laat niet zien hoeveel pijn hij heeft. Het zegt wel wat dat een hond ook gewoon kan bevallen zonder een kik te geven, kun je nagaan hoeveel pijn ze kunnen verdragen. Dus echt, je moet met foto's kunnen zien en inschatten hoeveel pijn zo'n dier heeft. Je kunt niet afgaan op gedrag. Misschien moet je man de dierenarts maar even vragen hoeveel pijn de hond heeft. Of geef hele zware pijnstillers, dan ziet hij wel hoe het gedrag verandert!

Dus echt, je moet met foto's kunnen zien en inschatten hoeveel pijn zo'n dier heeft. Je kunt niet afgaan op gedrag. Misschien moet je man de dierenarts maar even vragen hoeveel pijn de hond heeft. Of geef hele zware pijnstillers, dan ziet hij wel hoe het gedrag verandert!

maar als ze mank lopen weet je echt zeker dat het pijn doet!!

Hier in de wijk lopen er 2 nou ja lopen meer strompelen.  En dan zegt het baasje heeft hij pijn dan hij loopt toch mee??

ik vind dat zoooooo zielig..

Ja, maar wij mensen lopen al mank van een blaartje, een hond loopt mank als hij echt niet anders kan. Mensen schatten dus de pijn veel te laag in, helaas. Dat meelopen en spelen is ook geen reden om te zeggen dat hij geen pijn heeft, vind ik. Zoals gezegd, ik zag  niet aan mijn hond dat ze pijn had. Terwijl ze hele dagen bij mij in huis is.

Die ervaring heb ik dus ook.

Nou scheelt het dat de ED bij mijn hond aan 1 poot was, maar hij heeft het na de operatie een stuk beter gedaan, ondanks dat hij al 5 was en er ook al artrose was vastgesteld.

Wel heeft altijd ondersteuning gehad Glucosomine+ Chondroïtine+ msn en visolie capsules met omege 3.

Ik heb ook een Duitse Herder gehad waarbij er een stukje afgebroken bot in zijn knie gevonden werd, daar liep hij al even mee rond want de DA kon de oorzaak niet vinden, ben toen naar een specialist gegaan.

Er was ook al flinke artrose vorming.

Hij is helaas maar 8 1/2 jaar geworden, maar is overleden aan kanker.

Hij heeft het dus 7 jaar op ondersteuning van Glucosomine+ Chondroïtine en MSN + visolie kunnen doen.

Vanaf zijn vierde jaar kreeg hij standaard rimadyl.

Ik heb zelf dus een hele andere ervaring. Mijn eigen hond begon te braken (achteraf vanwege de probiotica) en toen moest ik maagbeschermers geven. Omeprazol. Daar ging ze alleen maar meer van braken, dus toen moest ik 2 op een dag geven. Terwijl 1 zo'n pilletje al genoeg is voor een volwassen mens van 80 kilo. Heb dat maar heel kort gedaan en ben toen gestopt met de Omeprazol. Het braken is nu compleet over. Zodra ik merk dat ze begint te likken en slikken van maagzuur, dan stop ik er een Rennie in en is het voorbij. 

En een vriendin had dus hetzelfde. De hond had last van maagzuur door de pijnstillers die hij kreeg, dan maar maagbeschermers. En die hielpen niet goed, dus meer maagzuur. Over op andere beschermers, maar ja, die maag was intussen compleet van streek, dus dat hielp ook niet meer. Hond wilde niet eten, had ondertussen wel pijnstilling nodig etc. Dus een heel sneu verhaal. De hond is uiteindelijk ook ingeslapen. En een andere hond van die vriendin met hetzelfde mankement kreeg precies hetzelfde probleem met de maag.

Ik ben overigens wel blij met de pijnstilling (Trocoxil) en de Apoquel voor de jeuk hoor! Maar goed, het is natuurlijk wachten totdat de bijwerkingen komen... Of dat de pijn te erg word of zo. 

Zara heeft in schouder en ellebogen ontsteking. Chirurgie is sowieso van de baan. Nu andere pijnstiller en kijken of het dan wat beter gaat. Zo niet, dan is het klaar. Meer opties zijn er helaas niet. De orthopeed had het wel over stamcellen, maar dat zie ik niet zitten. Elke keer een roesje en diverse punctaten.

pff echt balen dit.

Bij Bams heb ik een stamcelbehandeling laten doen, ze was bijna zes jaar....

" Bij Bams heb ik een stamcelbehandeling laten doen, ze was bijna zes jaar.... "

Willemijn, baasje van Bams.......en Ogin

Heeft het effect gehad? Zou je er weer voor kiezen?

Ja, Bams was de eerste in het noorden waar het gedaan werd, in Klijndijk in Drenthe...het is best ingrijpend voor jezelf, niet voor de hond...er zijn stamcellen uit haar buik gehaald smorgens vroeg, daarna bewerkt en savonds in haar knie geplaatst, wat over was hebben ze in haar bloedbaan aangebracht, alles is gebruikt.....twee weken rust, alleen plassen en poepen, meer niet, na drie maanden is het resultaat er, je moet het zien als een plantje wat je plant en dat moet ontkiemen en groeien, na drie maanden weet je of het reaultaat heeft...ik zou het zo weer doen, Bams had een meniscus die dubbel geklapt was, finaal afgescheurd, daar drie maanden mee gelopen, ze gaf geen pijn aan bij de artsen..geopereerd na drie maanden en er was arthrose ontstaan, tot de dag van nu heeft Bams geen arthrose daar meer......niet bij iedere hond zal het aanslaan, het is drie maanden echt rust houden.....en de meeste wat ik hier wel eens lees kunnen dat niet aan, Bams heeft gewoon in huis gelopen en in de tuin, meer niet, na de  twee weken echte rust mocht ze aan de lijn kleine stukjes wandelen en dat mocht steeds langer, na drie maanden mocht ze gaan......fotoos controle zagen er goed uit, twee jaar geleden hebben ze controle fotoos gemaakt en het zag er nog steeds goed uit....wat de kosten betreft, die waren voor ons nihiel, omdat we de eerste waren, de ingreep is gedaan in de kliniek Klijndijk maar door chirurgen uit Gent.....omdat wij de eerste waren met Bams.....

Ik wil toch nog even vertellen van haar meniscus, waarom hebben ze haar drie maanden laten lopen met een dubbelgeklapte meniscus....Bams was in Utrecht geopereerd voor een tplo, op dat moment was de meniscus intact, dat was in oktober geopereerd aan een gescheurde kruisband, geen arthrose....ze hebben in mei fotoos gemaakt en een evho en zagen niets van een beschadiging van een meniscus ze dachten dat Bams haar Ot opspeelde.....Bams heeft dat vanaf jongs afaan , op mijn aandringen hebben ze ze uiteindelijk opengemaakt in eind juli, en kwam de chirurg bij me van...u had gelijk, had ik niets aan natuurlijk, de meniscuswas dubbel geklapt, dus zagen ze niets op de echo en foto...en ja daar door is er arthrose ontstaan, in de maanden erop in oktober is ze behandeld met een stamcelbehandeling....met heel goed resultaat.

Ik zou een keer met mijn man én de hond naar de DA gaan zodat hij het zelf kan horen hoe het gaat.

Mijn man is ook iemand die me nogal makkelijk een pessimist noemt, ik ga gewoon met hém en de hond naar de DA, zo hoort hij het uit eerste hand.  Tot hiertoe pruttelt hij nooit als de DA iets voorstelt (operatie of wat dan ook), misschien helpt dat?

Anders vrees ik dat ik reuze ruzies zou ontketenen, maar mijn hond in de steek laten?  Nooit!