Reu- of tevenmens?

Hallo!

Tijdens mijn zoektocht naar een pup kwam uiteraard ook de vraag ‘reu of teef?’ naar voren. In mijn omgeving hoor ik hele verschillende dingen. De ene noemt zichzelf een reuenmens, terwijl de ander enkel teven kan waarderen.


Waar ligt jullie voorkeur en waarom? Was de keuze voor het geslacht een bewuste keuze of ging je af op je gevoel?


Ik ben benieuwd!

Ik heb een reu en een teef. Zelf gaat mijn voorkeur over het algemeen uit naar een reu. Nu ligt dat bij mij ook wel aan het ras. Ik heb een staffordshire bull terriër reu en ik vind de teven van dit ras over het algemeen nog feller. Ik was meteen verliefd op het enige reutje in het nest en heb daar geen moment spijt van gehad. 

Ik heb ook een leonberger teef. We hadden hierbij niet perse een voorkeur voor teef of reu maar uiteindelijk was er een teefje dat er uitsprong. Zij is het ook geworden en ze is ook een hele fijne hond. Wel een echte teef, heel verzorgend want de reu word iedere dag uitgebreid gepoetst. 

Dus ik heb vaak dat de reuen me meer trekken maar bij een goede match met een teef maakt dat dus helemaal niks uit. Het is vooral het gevoel dat er moet zijn en dan maakt het geslacht weinig meer uit. 

Vroeger had ik reuen, nu heb ik teven. Er zijn geen typische teef-reu-dingetjes die mij storen, dus mij maakt het niet uit, ik heb geen voorkeur qua geslacht.

Ik heb een intact reutje en een gecastreerd teefje, ik vind mijzelf meer een tevenmens. Ik vind teven makkelijker geen haantjes gedrag, geen geklappertand of gekwijl bij ieder lekker geurtje, geen vervelend gedrag als er een loops teefje in de buurt is. Natuurlijk worden teefjes loops en kunnen ze schijnzwanger raken maar ik heb die van mij jong laten castreren in de eerste plaats om de kans op melkkliertumoren te verkleinen maar de loopsheid en eventuele schijnzwangerheid is hiermee ook gelijk opgelost.

Zonder twijfel een teef. Kan ik zeggen waarom? Nee.

Maar telkens als er meerdere dieren bij elkaar zijn, trek ik naar de vrouwelijke dieren toe.

Zijn er 10 paarden waarvan 9 ruinen... heb ik de leukste band met de merrie. Zelfde met honden. Katten heb ik minder ervaring mee. Er is een kater die mij helemaal geweldig vindt en die vind ik daardoor ook leuk. Maar moest ik zelf een kat uitkiezen... werd het waarschijnlijk een poes.

Mijn vriend had dan weer lichte voorkeur voor een reu maar hij liet de keuze aan mij over ivm betere kijk erop. Nou het enige reutje pastte totaal niet bij ons, dat zag hij ook. Dus werd het een teef.

Ik ben een teven mens.

Ook ik zat met die vraag bij de aanschaf van mijn eerste hond, een pup. Reutje of teefje? Ze zeggen dat bij de BC de teefjes feller zijn dan de reutjes en het was mijn eerste hond. Wat was wijsheid? Meteen vol in het diepe met een teefje of op safe spelen met een reu? Na lang overleg met de fokker werd het toch een teef omdat ik en mijn dochters (eenoudergezin) het meest aangetrokken werden door een teefje.

Ondertussen heb ik wat meer ervaring, en ken ik een heleboel BC's,reuen en teven, en blijft mijn voorkeur gevoelsmatig toch bij een teef. Gemiddeld bezien ervaar ik teven als gevoeliger, trainbaarder en inderdaad meer als bitches. Reuen ervaar ik als stabieler maar ook 'botter'.. minder bereikbaar zeg maar. En wat is er nu heerlijker dan een puppybuikje? Zo zacht, zo kwetsbaar, zo warm en lief.. en dan zit daar bij een reutje pontificaal in het midden zo'n vies, druppelend, klef geval.. ieeuw.

Edoch. Zeg nooit nooit. Stel dat er in het nestje van Elsa straks alleen maar reutjes zitten? Wat dan? Dan gaat er toch een reutje mee naar huis denk ik. Ik heb geleerd dat gevoelsmatige dingen niet altijd kloppen. Vroeger vond ik kortharige BC's maar niets. Nu ik er echter een aantal ken maakt dat mij niets meer uit; mijn gevoel  klopte dus niet. Maar wat als mijn gevoel wat betreft reu/teef wél klopt? En ik krijg geen band met die reu?? Daarom zou ik geen reu meenemen als er een teefje is. Die angst houdt me tegen.

Overigens valt het mij ook op dat mensen die fanatiek met schapendrijven bezig zijn ook vaker met teefjes werken dan met reutjes. Dat zal toch wel een reden hebben?

Ik vind reuen gewoon mooier

Ik heb echt geen idee! Heb zelf twee teven, maar er zijn ook Finse Lappen reuen die ik geweldig vind.

Op straat met andere honden heb ik ook niet een bepaald gevoel bij reu of teef. 

Dus ik hou het maar op geen voorkeur 

Zonder twijfel een tevenmens.

Gesteriliseerd vind ik ze veel stabieler van karakter dan een reu.

En ik hou niet van dat macho gedoe (zelfs na castratie)

Reuen plassen de struiken ook kapot in mijn tuin (Ja,van mij mogen ze in de tuin plassen)

Ik ben een hóndenmens!

Dat ik alleen maar reuen heb gehad is toeval. Het betrof herplaatsers die op mijn pad kwamen.

Reu, ik vind ze duidelijker in de omgang. Minder last van mood-swings zeg maar, net als bij mensen 

En overal tegen plassen, haantjesgedrag en rijden etc. daar ben je zelf bij en kun je gewoon afleren. Hier nimmer last van gehad. 

Wij hebben 3 teven gehad.

Gewoon leuk.

Reuen wilde ik nooit.

Haantjes. Overal tegen pissen. Rijgedrag.

Teven vond ik veel liever leuker.

Daarna kwam via via een nest van mini australian shepherds.

1 teefje die was meteen al gereserveerd.

3 reuen.

Mijn bezwaren opzij gezet.

En o wat is hij ook lief.

Rijgedrag valt reuze mee behalve zijn vriendin de chodsky pez van onze dochter.

Dat moet hij gewoon laten.

Reu of teef was hier een omslag en geen seconde spijt van gehad.

Ik heb een reu en een teef. De keuze voor mijn reu was niet bewust, ik stond op de wachtlijst voor een teefje en er was alleen een reutje die bij ons paste. De enige reden voor geen reu was voor mij dat intacte reuen toch vaak op mijn gecastreerde reu reden, en ik niet wilde dat mijn puppyreu dat ook ging doen. Maar dat is nooit een issue geweest.
Mijn teefje is wel bewust gekozen, omdat mijn reu dus niet met alle intacte reuen kan en ik niet wil dat ze na een jaar ineens ruzie gaan maken omdat mijn andere reu ook ineens door heeft dat hij stoer is.

Dus ja, mijn voorkeur gaat echt uit naar de dames. Wij hebben ook besloten dat Aiden onze laatste (bewust gekozen) reu is.

Ik vind reuen echt super hoor, ze zijn knuffeliger dan de meiden, onverstoorbaarder dan de meiden, groter gebouwd (vind ik mooi!).
Maar voor mij is dat macho-gedrag van de reutjes echt wel een ding. Ik houd daar gewoonweg niet zo van.

Daarnaast is een teef lekker eigenzinnig, bitchy, heeft vaak wat meer een eigen persoonlijkheid/karakter. Daar val ik op.
Mijn hond mag mij best vertellen dat het haar niet zint.

Ik heb geen voorkeur. Ik ben hondenliefhebber, en zowel teven als reuen zijn honden. 

Ik denk dat ik gewoon een hondenmens ben.

Ik begon met een rode Engelse Cockerspaniel, een teefje. 

Ze was lief voor mensen en kon met alle honden. Een schat van een hond.

Jaren later een Labrador teefje. Een geweldige hond voor mensen en vooral voor kinderen.

Maar wat was het buiten een eigenzinnig geval.

Knuffelen wilde ze absoluut niet. 

Ruim 1,5 jaar na haar overlijden kwam Rocky op mijn pad, een kruising malteser/poedel. Een gecastreerd reutje, een herplaatser van ruim 4 jaar oud.

Toen hij eenmaal over de schok van de herplaatsing heen was heb ik er een wereld hondje aan gehad. 

Hij kon alleen niet best met andere honden overweg (angstagressie). Maar het was een echt knuffel hondje.

4 maanden na zijn overlijden kwam volkomen onverwacht Kenny op mijn pad. Een ongecastreerd Chihuahua reutje van ruim 8 jaar.

Met vrouwen staat hij heel ongegeneerd te flirten en ze vallen allemaal voor hem. Hij is veel pittiger van karakter dan  de eerste 3. Laat me duidelijk merken door grommen als hij het ergens niet mee eens is, maar verder een echte knuffel hond.

Wat ze alle 4 gemeen hebben is dat ze hond zijn.

Meer verlang ik niet.

Reuen en teven mens....reu toont altijd mooier dan de teef....teef ruit hormonaal, daar heeft een reu geen last van zeker niet als de reu volwassen is, mijn voorkeur ging en nog uit naar de teef omdat die wat makkelijker zijn te houden qwa gewicht, ik heb teven altijd gehad en nog met het gewicht nabij de  75 kilo, de reu is dan nog zwaarder.....qwa aanhankelijkheid heb ik van beiden het zelfde meegemaakt........

Bij mijn ouders vroeger zowel reuen als teven gehad, maar ik was toen nog veel jonger, merkte er weinig verschil in toen... mijn man wou een reu omdat deze wat breder en groter gebouwd zijn (bij een Shiba zie je duidelijk het verschil tussen reu en teef) maar intussen ben ik een echt reuenmens geworden, geen negatieve ervaringen met teven hoor, maar ik vind reuen simpeler dan teven, Raiko trekt zich van veel dingen niets aan, ik ken wel enkele Shiba teefjes die echte bitches zijn haha, maar het hangt natuurlijk af van het individuele karakter ook. Maar ik zou zo weer een reu nemen

Ik was een echt reuen mensen tot er na 4 reuen een meisje ons leven binnenwandelde met van die grote vochtige reeën ogen.

Ik was meteen verliefd, Aranka, betekend goud in het Hongaars en dat was ze, ons gouden meisje.

Daarbij was ze ook nog een dochter van onze reu, dus twee generatie's in huis.

Reuen vind ik wel wat relaxter, zo lekker onhandig.

Teven vind ik toch wat kattiger, maar nu spreek ik in het algemeen.

Wij hebben bewust voor teven gekozen.  Minder haantjesgedrag, nergens tegenaan plassen en geen "ding" waar je tegenaan botst als je hun buik kriebelt.

Reuen zijn meestal wel een stuk mooier (breder) maar dat mis ik graag voor mijn prachtige dames!   Ze zijn allemaal geholpen, dus hier geen zorgen voor melkkliertumoren en geen loopsheden (in mijn ogen het enige nadeel van teefjes).  Wat betreft dat een teef feller zou zijn van karakter, daar kan ik niet over oordelen, heb nu één reu, geen eigen keuze, het is het hondje van mijn moeder die overleden is.  Het is een Jack Russel en die vind ik altijd fel.

Ik ben ook echt een teefjes mens. Vind reuen gewoon vies. Ze plassen overal tegen aan als ze gaan zitten hangt dat ding er onder uit als je ze op pakt zit je ook ineens aan dat ding. 

Buiten dat om vind ik het felle/Bitchy gedrag van teven heerlijk. Ze wikkelen je helemaal om hun pootje als je niet oplet, en tot nu toe de teven die k heb leren kennen op Maybe haar mams na zijn ze super aanhankelijk. Wat ik heerlijk vind. Met reuen ervaar ik dat een stuk minder.

Vind teefjes ook mooier gebouwd dan reuen. Reuen vind k gelijk zo fors/breed. Terwijl teefjes mooi rank zijn. 

Hier komen alleen maar teefjes ^^

Hier geen voorkeur: we hadden eerste keuze uit het nest en hadden in eerste instantie een lichte voorkeur voor een teefje in verband met de intacte reu van mijn ouders die moeite heeft met andere reuen. Uiteindelijk zijn we gevallen voor Scout, een prachtig reutje. We hadden ook met onszelf afgesproken op ons gevoel te kiezen en niet op geslacht.

Geen spijt van gehad.

Precies zoals ik erover denk, eigenlijk niets aan toe te voegen.

Wat niet wil zeggen dat er in de toekomst een teef komt. Wederhelft denkt er net anders over.

Dus wie weet worden het er wel weer 2 te zijner tijd

Dat is dus ook een beetje mijn ervaring maar ik zie dat dus ook als een nadeel. Een gevoelige hond reageert ook sneller op de baas, is alerter, reageert op kleinere aanwijzingen.

Natuurlijk is dat niet altijd handig maar ik zie mezelf gewoon niet constant staan brullen: "Lay down!!!!" om een reactie te krijgen of op de hond af moeten rennen om zijn gedrag te stoppen. Door die gevoeligheid is hier vaak een rustig woord, gebaar of zelfs blik genoeg. Alleen als ze echt een waas voor haar ogen heeft moet ik weleens een brul geven.

Hier is de teef juist een stuk minder gevoelig. Terwijl ik bij mijn reu een blik of een klik mer mn vingers kan gebruiken heeft mn teef toch wel duidelijkere aanwijzingen nodig. Is natuurlijk ook verschil in ras. De reu is vanuit t ras een pleaser en de teef is wat zelfstandiger. 

Bedankt voor jullie reacties! Al verschilt het hier ook erg haha!

Ik heb altijd teefjes gehad en dat beviel prima. Nu ik weer voor deze keuze sta ben ik toch ook heel nieuwsgierig naar een reu. Maar aan de andere kant ben ik bang dat het misschien tegenvalt en ik dus 10-15 jaar met een reu rondloop. Maar oh, het kriebelt wel hoor!


Mijn ouders (die tijdens mijn werktijden op de hond gaan passen) hebben een intacte teef. In eerste instantie neigde ik naar een teef i.v.m. praktische redenen. Een reu zal natuurlijk niet handig zijn tijdens loopsheden, al is dat maar 2 keer ongeveer 3 weken per jaar. Lastig...

Puur qua karakter in het nest is het teefje een lekker ondernemende dame, mooi fijntjes gebouwd. De reu is ook relatief rank gebouwd en erg knuffelig (likken, kwispelen), terwijl het teefje liever speelt. Bieden zijn erg gericht op mensen en ze zoeken graag oogcontact. Dus qua karakter merk ik dat beiden mij erg aanspreken. De keuze is dus enkel het geslacht...

De fokker acht beide pups geschikt in mijn situatie en zij laat de keuze aan mij over.

Wat een luxe!!

Wil je werken met je hondje? Dan kun je denk ik met het speelse teefje meer dan met de knuffelige reu.
Heeft de fokker karaktertesten laten doen? Daarmee krijg je ook vaak inzicht over herstelvermogen van de puppen en bijvoorbeeld koppigheid.

Stel je gaat voor het reutje: Heb je dan een andere oppas voor de weken van de loopsheid van het teefje van je ouders?

Haha, luxeprobleem!

In Ziva's nest viel een groot deel al snel af in verband met de karakters. Veel te wild spelen of juist heel timide. Geen van beiden handig want we wisten dat de hond in een sutuatie met kinderen zou komen. Nog twee over, allebei teefjes en wat je zegt: de ene speels, de andere knuffelig.

Wij hebben gekeken naar welk hondje naar ons toe trok. De speelse was telkens met broertjes en zusjes aan het spelen, had weinig interesse in ons. Terwijl de knuffelige regelmatig even kwam kijken wie die langbenen waren. Op een gegeven moment zat ik op mijn hurken en kwam zij naast me zitten, de rest bekijkend, lekker door mij geaaid. Toen was de keuze snel gemaakt!

En nu is Ziva heerlijk speels en als de energie er eenmaal uit is, knuffig! Ze is zeker geen luilak, er moet actie zijn en ze kan daarbij goed met mij samenwerken als de eerste opwinding er eenmaal uit is. Buiten moet ik geen knuffelsessies proberen, zelfs voor een aai over de kop draait ze weg.

Maar binnen ligt ze steeds vaker heerlijk bij ons op de bank, is er altijd tijd voor buikje aaien. Borstelen? Ooh, het liefst zo lang mogelijk, desnoods tot ze kaal is.

Geen moment spijt gehad van mijn keuze voor de knuffelkont!

Edit:

Waarmee ik niet wil zeggen dat je voor de knuffelkont moet gaan! Maar juist dat als er geen praktische redenen zijn om voor de een of de ander te kiezen, je ook kunt kijken naar welke pup het meest naar jou toe trekt. Ze doen het misschien niet bewust maar ik denk dat veel pups hun eigenaar al uitgezocht hebben voordat die dat zelf weet 

Inderdaad verschilt per ras en per individu. Je kan nu eenmaal geen lijn trekken op gebied van karakter. Je kan niet zeggen "alle reuen zijn zo" of "alle teven zijn dit". Alsof je tegen een reu moet liggen roepen en tegen een teef niet. Beetje absurd :D 

" Inderdaad verschilt per ras en per individu. Je kan nu eenmaal geen lijn trekken op gebied van karakter. Je kan niet zeggen "alle reuen zijn zo" of "alle teven zijn dit". Alsof je tegen een reu moet liggen roepen en tegen een teef niet. Beetje absurd   "

Sheltieduo_

Ik zeg ook gevoelige 'hond' omdat ik weet dat niet alle reuen bot zijn en niet alle teefjes gevoelig.

Ik ben alleen nog geen gevoelige reu tegen gekomen en nog geen botte teef in mijn ras maar ik geloof zeker dat ze bestaan.

Gevoelig zijn en focus op baas zijn in mijn ogen twee zaken die los staan van elkaar. Alsook het uitvoeren van "commando's" met zachte hulpen.