Sammie's Samcafe Samspam pagina 9 en 26 nieuw!

Nee, dat aanraken moet je inderdaad denk ik achterwege laten.

Als hij aan zn poot ' knaagt' en jij pakt dan die poot vast, dan voelt dat voor Sam ( hondentaal) of iemand hem in zijn poot bijt en er boos bij kijkt......

Dat is , komt voor hem, behoorlijk bedreigend over en eerlijk gezegd vind ik het begrijpelijk dat hij dan ( nu nog) gromt.....

Dus als je het te gortig vind worden, dat poot bijten; precies wat je zegt: opstaan zelf en ergens naartoe lopen. Sam volgt wel en hup, dan is hij uit zn ' trance'.

Maar sommige honden vinden het ook lekker om af en toe op hun poot te sabbelen. Daar is niks mis mee zolang de poot niet beschadigd wordt

Ach, jullie hebben  gezamenlijk heel wat te leren over elkaar!

En miscommunicatie hoort daar in t begin ook bij. 

Ja zo doen wij het dan ook nu, bedankt goed gewaarschuwd, en dan kalmeerd hij, ik denk echt dat het te maken heeft met beschermen van mij en het huis, ik moet eigenlijk elke dag even plat liggen vanwege mijn rug, en deze week lag ik plat op de bank en was in slaap gevallen, toen kwam het baasje thuis, nou... je moest Sam horen, hij ging me tekeer, ik zei toen, tis goed jongen, tis het baasje maar, en dan houd het op.

Ik vond het hiervoor een stom idee, ik dacht dat werkt toch niet, maar mijn nichtje doet dat bij haar hond, niks hielp, dat wel dus, dus dat passen wij dan ook maar toe.

Zeker, we moeten elkaar helemaal opnieuw leren kennen, en dat heeft gewoon tijd nodig, en dat hebben we.

En tuurlijk, ik zal wel meer fouten maken, maar daar leer ik dan weer van, en dit forum is ook fijn om gedachten van anderen te lezen, ik kan er alleen maar van leren, ik heb de wijsheid niet in pacht, en elke hond is anders.

Ik denk doorgaan op dezelfde wijze, maar de avonden een stapje terug, Sam ligt wel naast me, maar geeft zelf wel aan als hij wil kroelen, dat doet hij ook, tuurlijk hebben wij grenzen, en dat moet hij gewoon leren.

Mijn man doet wel een stapje terug, die kijkt hem niet meer aan, tenzij hij op een bepaalde manier kijkt, dan krijgt hij een aai over zijn bol, en dat is prima, maar niet op hem af lopen om te aaien, gewoon een beetje negeren en af en toe lekkers geven, dus alleen aandacht geven die voor Sam altijd positief zijn.

En dat negeren helpt nu al merken we, hij durft nu gewoon weer langs mijn man te lopen, wat hij echt niet deed.

Ik vind het wel zonde hoor, want het was toen hij er net was niet zo, maar hij stootte zo hard zijn kop, en baasje stond er naast, zo jammer, maar ja wat doe je er aan. Gewoon opnieuw beginnen. Ik vind het echt rotter dan mijn man, die heeft engelen geduld, ik gun hem ook hoe ik al met Sam om kan gaan.

Mijn man zegt gewoon nuchter, komt wel goed schatje

sam is zo leuk

fijn dat hij durft grommen en happen, dat is mijn mening,

hij kent jullie nog niet goed, kent "de huisregeltjes" nog niet, heeft nog geen vertrouwen, etc. Allemaal heel normaal. Aan opvoeden zou ik niet denken. Vertrouwen verdienen en een band opbouwen is veel belangrijker, en als je dat eenmaal hebt heb je een goede basis.

ikzelf had geen ervaring met honden die konden grommen, happen of zelfs bijten tot Lola kwam. Van haar heb ik erg veel geleerd en heb veel dingen niet goed gedaan in het begin, maar toch was dat vertrouwen al vrij snel opgebouwd gelukkig. Honden zijn zo slim en gevoelig.

Ik vind een hond als Jenna, die zelf weinig aangaf, en eerder gewoon in elkaar krimpt en alles ondergaat, veel moeilijker om daar het vertrouwen van te krijgen.

Maar eigenlijk loopt alles heel lekker bij jullie zo te lezen. Heerlijke foto's ook!

Mila kan/kon het doen door haar allergie en/of misschien soms stress en die stop(te) ik dan ook altijd, simpelweg om de reden dat ze soms ineens(ze doet het dan natuurlijk het liefst als ik niet kijk..omdat ze toch al weet dat ik iets zeg en dat mijn geluid/commentaar gericht is op haar lik gedrag hahaha)een open wondje had tussen haar tenen..en dán moet ze dagen met een sokje slapen,wat ze niet direct lollig vind en moet ik haar tenen 2 keer per dag goed inwrijven met honingzalf..wat ze ook alles behalve grappig vind...dus sowieso voor haar eigen bestwil word er niet lang gelikt aan die  voetjes,als ik het zie en ze zijn niet nat of vies.
Dus alleen al om de lik wondjes te voorkomen 'mag' ze niet te lang likken..als ze zo'n bui heeft haha.

En dat aanraken van die voetjes...volgens mij zijn er maar héél weinig honden die dat oke/prettig vinden hoor, daarom vind ik het ook niet vreemd dat hij opeens een grom(vraag om meer ruimte en afstand) doet.

En als je dan alles een beetje bij elkaar optelt was/is zijn boogje nog strak gespannen.

Samen komen jullie er écht wel uit, hij krijgt zoveel begrip van jou en verdiend dat ook hoor

Géweldig weer ook die foto's met zijn hoofd door de heg!!!

" fijn dat hij durft grommen en happen, dat is mijn mening,
hij kent jullie nog niet goed, kent "de huisregeltjes" nog niet, heeft nog geen vertrouwen, etc. Allemaal heel normaal. Aan opvoeden zou ik niet denken. Vertrouwen verdienen en een band opbouwen is veel belangrijker, en als je dat eenmaal hebt heb je een goede basis.
 
ikzelf had geen ervaring met honden die konden grommen, happen of zelfs bijten tot Lola kwam. Van haar heb ik erg veel geleerd en heb veel dingen niet goed gedaan in het begin, maar toch was dat vertrouwen al vrij snel opgebouwd gelukkig. Honden zijn zo slim en gevoelig.
Ik vind een hond als Jenna, die zelf weinig aangaf, en eerder gewoon in elkaar krimpt en alles ondergaat, veel moeilijker om daar het vertrouwen van te krijgen.
 
 
Maar eigenlijk loopt alles heel lekker bij jullie zo te lezen. Heerlijke foto's ook!
  "

Dobry

Opvoeden kan je ook leuk maken natuurlijk, dat hoeft niet streng te zijn. Gewoon voorzichtig dingen leren.

Ja we mogen echt niet klagen hoor, net waren mijn schoonouders er even, en dat was best spannend, mijn schoonvader daar moest hij niet veel van weten, maar mijn schoonmoeder wel.

Faro had een jaar lang tussenteen ontstekingen, ook insmeren en sokken aan, uiteindelijk bleek het een allergie te zijn.

Oh overdag mag ik prima aan zijn voeten zitten, zelfs tussen zijn tenen, hij blijft gewoon ontspannen liggen, dat is het niet.

Het is puur omdat ik hem weerhield om zo te bijten, ik ben ook blij dat we (ik) gewoon aan de voeten mogen zitten, soms moet je ze wel een checken, Faro heeft ook wel vaker een doorn in zijn voet gehad.

Dus dat blijf ik gewoon doen, maar niet in de avond, hij zit er echt niet mee.

Haha ja die foto bij de heg was zo grappig.

Ik vind je houding echt geweldig, je begrip. Hij boft.

Het is idd niks hoor 1 week, hij heeft nog niet eens de tijd gehad óm te wennen aan de situatie aangezien hij alleen al van zo'n vliegreis en het begin van zijn nieuwe leven(waarin álles nieuw is) bol staat van de cortisol.

Dat wil na een week wel zakken...maar in die week maakt hij natuurlijk ook weer dingetjes mee wat de stresshormonen weer omhoog helpen..ds voorlopig is zijn stressemmertje gevulder dan men in eerste instantie zou denken. Daar eerst nog een lange tijd overheen er dat emmertje weer leeg genoeg is...én dán pas is er ruimte om te gaan wennen.

Hij ligt nu weer helemaal tegen me aan, draait op zijn rug en vraagt om kroeltjes, bij mij doet hij het zo goed, onverstelbaar. Knappe kerel hoor.

Vaak is dingen benoemen ook al genoeg om rust in de tent te brengen. We hebben bijvoorbeeld heel lang geen buren gehad en toen opeens wel en daar hoorden allerlei vreemde geluiden bij, zoals een deur die dichtslaat: "Oh, dat is de buurvrouw!" En dan keken ze me aan met zo'n blik van "Nou, baas... als jij het zegt dat weet je wat vast wat het is en zal het wel goed zijn". Of een lege chipszak die op het gras is achtergebleven, iets dat er niet hoort, onbekend en dus eng was... (inderdaad vooral 's avonds en 's nachts maken dat soort dingen enorm veel indruk) en werd er gepiept, getrokken en zelfs geblaft. Toen ben ik het gaan benoemen, "oh joh, dat is een tas" of "Kijk, dat is een fles"..."Zullen we gaan kijken? kom maar, zachtjes..."

Ik heb ook wel de indruk dat de zintuigen van veel honden 's avonds veel scherper zijn, en dus is het niet gek dat prikkels veel harder binnenkomen - zeker na een lange dag vol nieuwe indrukken als er nog veel stress in een hond zit. Wat bij Sam misschien ook meespeelt is, dat er overdag mensen aanwezig waren in het asiel die konden ingrijpen als er ergens iets mis ging en 's nachts vrijwel nooit. Het kan ook best dat hij vóór hij in het asiel kwam iets engs heeft meegemaakt waardoor hij 's avonds hyperalert is...  Zo blaft een van mijn honden nog steeds naar zwarte Nordic Walking sticks, die lijken (vermoed ik) teveel op dat ding van de hondenvanger waarmee hij van straat is gehaald...

Het enige wat ik weet van Sam dat hij in december is gevonden op straat, hij had totaal geen vertrouwen in mensen en was doodsbang, niet te benaderen, niks mee te beginnen, maar de mensen van het asiel wonen er en alles doen ze voor de honden, met veel mensen die helpen, zo werd Sam een vrolijke hond in het asiel, maar dat hij veel heeft meegemaakt dat is wel bekend.

De eerste keer toen ik een botje pakte (stokvorm) toen dook hij helemaal in elkaar, hij dacht dat ik hem ging slaan, nu laat ik alles zien en ruiken voordat ik iets geef, wat dat betreft leer je snel van de fouten die je maakt.

De medewerker die vertelde over het asiel, die wist wel dat s nachts de meeste ongelukken gebeuren met de honden onder elkaar, er zijn weinig of geen mensen, dus er vallen s nachts gewonden en doden.

Ik weet dat in een ander asiel een dame werkt die heel goed weet welke honden ze bij elkaar kan plaatsen, daar zitten 700 honden en het gaat niet heel erg vaak fout, maar als het gebeurd is het ook slecht.

Faro was door zijn kennelgenoten aangevallen, die had zoveel wonden en 1 hele grote van zeker 20cm op zijn borst.

Dat hij door de stad heeft gelopen tussen mensen merken we ook, hij heeft daar geen problemen mee, toevallig kwam manlief terecht op een plek waar heel veel mensen waren, en Sam liep er zelf net zo makkelijk doorheen.

Echt zeker weten zullen we het niet, een leuk leven heeft hij niet gehad, maar ik geloof dat hij daar helemaal bovenop kan komen, zeker als ik zie hoe ik met hem om mag gaan en hoe ik hem mag aanraken, ik mag echt veel en hij vind het bij mij heerlijk.

Dus we komen er wel.

Nu is hij heel moe, komt door de visite, die wilde te snel en te veel van hem, ook al liet hij zich aanraken door mijn schoonmoeder, hij zocht zelf contact met haar, maar mijn schoonvader is wat lomp, dat vond hij helemaal niks.

Ik laat hem nu even lekker slapen, en straks als hij wakker word krijgt hij eten, met wat lekkers erbij, en dan mag hij weer lekker slapen, dan doen we nog 2 kleine rondjes, hij poept 2 keer per dag, en hij moet nog een keer, we doen dan hele kleine rondjes waar hij op vaste plekken poept en plast.

Zo even terug kijken op de dag, het was een goede dag, we zien toch weer kleine stapjes vooruitgang. En dat is alleen maar mooi meegenomen.

Ik kwam vanavond een vrouw tegen die altijd herders heeft gehad, en die denkt ook dat er een herder in zit, niet dat het echt uitmaakt maar wel een handvat voor het blaffen.

Herder blaffen al vroeg, het zit gewoon in ze, dus ik hoef niet te denken dat ik het er uit krijg, wat ik nu doe is goed, verder moet ik nog niet gaan, zolang hij daardoor stopt is hij tevreden, heeft zijn taak gedaan in zijn ogen.

Het kan zijn dat hij altijd blaft, er zit een waker in, als hij maar niet doorslaat en jij dat onder controle kan hebben, ook dat werkte bij haar honden verschillend, bij de ene hond werkte nee, en bij de andere zei ze, het is goed, het hangt dus van de hond af.

Kijk en dat is dan weer handig om zo'n vrouw tegen te komen, leerzaam..

Terug kijkend op hoe het met Faro ging, gaat het nu allemaal heel anders, er is niet 1 manier om het op de goede manier te doen, logisch ook, want niet elke hond is hetzelfde, in dit geval waarschijnlijk een herder/podenco zijn er net wat andere dingen die je moet doen.

Ik heb nu al weer zin in morgen

Ooh ja, hekje voor de trap word nu geplaatst, moest even gemaakt worden, nu kan hij niet meer van de trap vallen, en kan ik gewoon even naar boven om wat te doen.

Oh dat is fijn! Weer een zorgje minder.

Super dat hij kleine stapjes maakt! 

Ik vond dat zo vreselijk toen we Mila ophaalde bij het huisadres van de organisatie waar zij vandaan komt.

Toen we hun (enorme) tuin in kwamen lopen, waren er 2 hondjes, Mila en een ander, Mila(5 maanden oud) was enthousiast toen ze ons zag lopen en durfde makkelijk bij ons te komen, ook bij mijn vriend, niks aan het handje.
Nu hadden die eikels stukken in de tuin, het gras, gedeeltelijk afgezet met stroomdraad... nu zat Robby haar nét te aaien en ze week een beetje uit..zo tegen het schrikdraad aan (wij hadden überhaupt dat schrikdraad niet door) en hup die pijn en schrik was direct aan ons gekoppeld...ze liep meer van ons weg in de tuin en wilde liever niet meer dichterbij komen.....en toen moest ze ook nog met ons mee de auto in.Arm ding.
Ik was wel pissig..hoe dom,stroom in je tuin,met honden,als organisatie die buitenlandse hondjes laat adopteren!!!!
Gelukkig had ze thuis snel vertrouwen in ons hoor, maar dat was even geen grappige start!

Oh dat is fijn!

Oh wat erg zeg, dat is zo zonde, want je staat meteen een stap achter.

" Oh dat is fijn! Weer een zorgje minder.
 
Super dat hij kleine stapjes maakt!  "

Paddy, Lucie en Finley (Kees)

Oh hij is nu zijn poten aan het wassen, maar het is echt gewoon eng, het klinkt zo vreselijk, Faro had hele erge versleten tanden die kon dat geluid niet maken, bij hem klinkt het eng, alsof hij zijn voeten sloopt, nu heb ik al een paar keer gekeken maar ze zijn niet stuk.

Ik weet niet zo goed wat ik daar mee moet. Nu zijn Podenco's vreselijke poetsers, maar die tanden op elkaar, herkennen jullie dat, ik zal het eigenlijk aan de nazorg moeten vragen, die weten alles van Podenco's.

Ja, 2 keer van de trap vallen is genoeg, stel je voor dat het fout gaat, nu is het veilig, en kan ik gewoon mijn tanden poetsen of zo, of een was in de machine doen.

Zeg Yo wat nu als je een handje snoepjes door huis gooit, een kluif  of een doos die die kan slopen?

Ik begrijp dat dit alleen savonds/snachts is.....lijkt mij dus gewoonte, kun je proberen die te doorbreken?

Zo zal Sam ook langzaamaan leren dat je altijd terug komt. 

Faro was ook altijd zo bedreven met poetsen en voeten schoonmaken ( vooral na de laaste wandeling), en was er ook moeilijk van af te krijgen, het is gewoon heel erg belangrijk.

Maar Sam heeft tanden, ik weet niet of hij zijn poot stuk maakt, morgen kijk ik wel even als we aan het knuffelen zijn, dan mag ik alles bekijken. Misschien is het wel gewoon poten schoonmaken.

Ja precies, dat ging wel al beter hoor, maar ja, als het te lang duurde kwam hij zelf wel even naar boven, en bij de draai gaat het dan fout.

Idd goed om morgen even te khken in hoeverre die poot idd beschadigd is. Misschien wel helemaal niet.

Ja jullie moeten nog altijd sommige dingen van elkaar te weten komen 

Ik had deze week al gekeken, zijn voeten zijn wat droog, dat komt van altijd op het beton met zand lopen. Maar er was niks roze of zo.. maar als ik kan dan kijk ik nog wel een keer.

Fijn dat jullie iedere dag kleine stapjes maken, je leert elkaar steeds beter kennen. Met zulke geduldige en lieve baasjes en een intelligente lieve hond komt het zeker goed. Iedere dag een stapje beter
Ook fijn als je nog op de stichting terug kunt vallen als je vragen hebt. Ik hoop dat jullie stichting geen stroomdraden heeft gebruikt

" Fijn dat jullie iedere dag kleine stapjes maken, je leert elkaar steeds beter kennen. Met zulke geduldige en lieve baasjes en een intelligente lieve hond komt het zeker goed. Iedere dag een stapje beter
Ook fijn als je nog op de stichting terug kunt vallen als je vragen hebt. Ik hoop dat jullie stichting geen stroomdraden heeft gebruikt "

Karin, Lucky* en Duke

Nee Sam komt uit een kennel, gewoon met een stuk of 8 honden in 1 kennel, recht uit het asiel dus.

Vandaag merk ik toch weer verschil met gisteren en eergisteren, hij is veel meer op zijn gemak, ik kan nu ook alleen naar de wc, hij kijkt wel hoor, maar hij begint het te begrijpen, als hij lekker op de bank ligt, dat is zijn lievelingsplek, dan blijft hij liggen, maar soms denkt hij ook, we gaan naar buiten, en dan komt hij me vrolijk achterna, en dan heeft hij door, ooh ze gaat weer naar dat hokje, nou dan ga ik maar weer op de bank liggen.

Spelen doet hij ook meer, op zijn eigen plek, en botje kluiven ook, ook de weerspiegeling van ons in het raam gaat beter, tenminste gisteren wel, hij moppert wel wat, en toen heeft manlief heel erg zijn best gedaan om te laten zien dat wij het zijn die hij ziet, soms dacht,jaa!! hij gaat het begrijpen, maar hij heeft nog wel wat gemopperd, niet meer dat hoge blafje.

Slapen gaat ook goed, hij heeft een dun lapje gekregen waar hij onder ligt, dat vind hij fijn, veilig net als faro, dat is een Podeco ding denk ik. Hij slaapt totdat ik wakker word, dan begint hij te spelen.

Ook met wandelen neemt hij nu het voortouw, lekker vooruit lopen en snuffelen, en hij begint te markeren, gisteravond wel 5 keer, voor hem is dat veel. En als we op de dijk lopen, dan moet hij wel naast lopen voor zijn eigen veiligheid, en dat gaat ook goed.

Kortom, ik ben heel tevreden hoe het nu gaat.

En..hij is zo leuk!!!