Wanneer is een hond oud?

Wanneer vond jij dat je hond toch echt ouder werd?

Op welke leeftijd? En welk ras is je hond?

En begonnen er toen ook kwaaltjes?

Bij mijn retriever begon het tobben zo rond de 9 jaar.

Nu heb ik een klein rashondje en lees dat die stukken ouder worden. Mijn retriever werd 12. Toen moest ik haar laten gaan.

Overigens is een klein ras natuurlijk geen garantie op een hoge leeftijd.

Wij mensen worden ook niet allemaal even oud.

Ben benieuwd naar ervaringen.

Milow is 8 jaar en 3 maanden oud en nu beginnen de kwalen. Het is nooit zo’n gezonde hond geweest hoor. Ik kreeg hem als pup met Giardia uit het nest. Daar zijn we het hele eerste jaar mee aan het tobben geweest. Toen werd hij doodziek na een enting en moest aan het infuus en later kreeg hij ernstige atopie en epilepsie. Maar nu begin ik ook te zien dat hij meer slaapt en neurologische problemen krijgt... oh en hij is een labrador.

Mijn Labrador begon ook een beetje op die leeftijd.
Ze was aan de ene kant heel fit, kon nog tot ze 10 was flinke wandelingen maken.
Maar wel ongelooflijk veel kwaaltjes. Incontinent, spondylose en artrose, last van haar buik, vreselijk veel vetbulten en de weg kwijt.
Ik hoor over kleine hondjes grote verschillen. De een kwakkelt al met 9 jaar terwijl andere fluitend 15 worden.
Ik zou hier nog helemaal niet mee bezig moeten zijn en lekker genieten van mijn jonge hondje.
Maar de oude dag van mijn Labrador vond ik zwaar (hoewel ik haar met liefde verzorgde hoor!).
Vandaar dat ik het me afvraag. ;-)

Vanaf 7 zijn ze volgens mij officeel senior.
Ik vind dit altijd een beetje vaag omdat sommige honden/rassen maar 7 worden en andere 15.

Rori (wetterhoun x stabyhoun) is nu 11 en doet nog vlot mee. Ze is wel sneller moe dan voorheen maar voor een hond van 11 doet ze het super. Ook begint ze vanaf haar 4e al grijs te worden.

Mijn schoonmoeder had een dobermann die een halfjaar jonger is dan Rori en die is ingeslapen toen hij 8 was (nierfalen). Hij vertoonde vanaf dat hij 6 was al ouderdoms kwaaltjes. (Moeilijk opstaan, weer als teef plassen, niet meer zo ver lopen.) Met deze reu is wel tot zijn 4e op hoog niveau gesport dus dat lichaam heeft ook veel moeten verduren in de eerste jaren.

Penny is nu 9. Voor haar leeftijd is ze nog heel erg druk en vrolijk. Tijdens het wandelen rent ze veel en springt nu ook steeds door het hoge gras. Ze kan wandelingen van 5 kilometer gewoon nog aan zonder moeite, ook als het warm is.

Ik merk alleen aan haar dat ze soms wat minder zin heeft in wandelen, vooral als de routes niet 'spannend' zijn. Over het pad lopen vind ze saai, zodra ik van het pad af ga en meer door het hoge gras loopt is ze blij en rent ze steeds vooruit.

Verder staat ze soms iets langzamer op, niet moeizaam maar gewoon wat langzaam. Ook loopt ze 's ochtend soms een klein beetje stijf, maar dat valt nog heel erg mee.

Penny heeft wel artrose en slechte heupen, daar maak ik me ook vaak druk om. Gelukkig gaat het nu nog goed, maar de kans is groot dat ze er uiteindelijk last van gaat krijgen.

@Loes. Dat vind ik ook zo'n vreemd gemiddelde die leeftijd van 7 jaar.

Fijn dat Rori nog lekker meegaat.

@Melissa, Penny mag dan artrose hebben. Maar bewegen is dan juist goed. Overdrijven niet. Maar dat weet je vast.

En kan me best voorstellen dat ze niet altijd zin heeft in saaiere wandelingen. Nieuwe dingen zijn altijd leuker. ;-)

Madelief, wat heet oud.....Bams zit in haar 12 de jaar...de angst bekruipt me dat ze er straks niet meer is, van de fokker kreeg ik van de week bericht dat Bams de laatste van haar nest is, iedereen uit haar nest is overleden.....oud is niet erg, alleen als ze wat gaan mankeren en dat je dan machteloos bent om er nog wat aan te kunnen doen, iedere dag dat Bams er is is voor mij een feest, ze betekend heel veel voor me....het komt zeker dichtbij, ik wil er niet te veel aan denken, en als ze op schoot kruipt, een Bams van 75kilo, denk ik er niet aan, verwen ze op het moment heel erg, neem haar vaak apart mee, omdat ze dan alle aandacht apart krijgt van me, en dan zie ik haar genieten, ze straalt ...niets is me te veel van dr, snachts als ze niet kan slapen , en me wakker maakt, trek ik haar op bed, en wanneer ze dr poten op mijn rug legt, geef ik dr aandacht zonder te mopperen....heel vroeg gaan we samen naar beneden, ik accepteer dat ze wat anders doet dan in haar jonge jaren en wat meer bij me wil zijn....oud worden is aan de ene kant een zegening en aan de andere kant, het komt zo dicht bij dat ook zij de laatste uit het nest er niet meer zal zijn.

Waarom weet ik niet, van de week een nieuwe foto van Bams gemaakt, en op profiel gezet, Ogin even eraf gehaald....Ogin komt niets te kort..maar is jong en nog een kleine rebel, die goede maatjes is met Bams en rekening er mee houdt...soms....      dat ze al heel oud is.    Bams is nog gezond hoor, ze loopt nog iedere dag lekker de rondjes, gaat ook nog mee om tezwemmen, maar een newfoundlander van deze leeftijd ja....die heet oud.

Volgens de senior voeding is dat gemiddeld zo'n 10jaar

Oud...ligt ook aan het ras...kleintjes worden ouder dan zware grote rassen, een gemiddelde leeftijd voor grote rasse, ligt ongeveer op 8 jaar oud, kleine rassen op 10  12 jaar.....

Ach Willemijn, wat spreekt er een liefde uit je bericht over Bams.

Ik herken mezelf erin met mijn oudje toen ze nog leefde. Je doet alles met liefde. Niets is teveel.

Ze is oud voor een New foundlander. Maar ik hoop dat ze je nog lekker een tijd gezelschap houdt.

Ik denk dat dat per hond wel verschilt eigenlijk.

Ik heb 3 mopshondjes gehad, de jongste is met 8 jaar overleden en kreeg al ouderdomskwaaltjes vanaf 6 jaar en de oudste is 13 jaar geworden en kreeg ouderdomskwaaltjes vanaf zijn 10de. 

Het zal net als bij mensen verschillen.

Maar vooral bij kleine rassen lees ik heel grote verschillen. Leeftijden van 10 jaar, maar ook van 16...

Ik ga maar uit van de 16. Wel zo leuk. En voorlopig is ze gewoon nog lekker jong !

Ons maltezertje was vanaf haar tiende plots oud. Daarvoor leek ze nog een jong hondje en plots begonnen allerlei kwaaltjes en problemen te komen toen ze ongeveer 10 was. Ze is uiteindelijk 14 geworden. 

Dobby wordt over 2 maanden 10, maar buiten dat hij wat rustiger wordt, merk ik weinig aan hem. Zijn wandeltempo is niet meer volgens het Olympisch motto (hoger, sneller, verder). Hij reageert niet meer zo overtrokken op vogels en rukt minder aan de lijn. Wat dat betreft heb ik hem nu eindelijk op een gedrag wat voor mij persoonlijk minder pijnlijk/ lastig is.

Verder nog geen klachten, al kan hij wat moeilijker tegen warm weer dan vroeger. Dan wou hij nog gewoon uren lopen en moest ik hem naar binnen doen uit zelf bescherming. En ja, hij verstapt zich wat vaker, vermoedelijk omdat hij wat slechter ziet. Maar ja, dat begon al toen hij 6 was, dus tja. Niets nieuws.

Mijn boomertje is 15 jaar en 3 maanden geworden. En pas in de laatste 3 maanden van haar leven, kwamen de kwaaltjes en zag ik dat ze oud was. Daarvoor was het nog steeds een vrolijke spring in 't veld, waar je de leeftijd niet aan afzag. Maar toen het begon, ging het ook ineens hard. 

Remy is nu 8 1/2 en hij begint war grijs te worden. 6 jaar geleden is hij behandeld met goudacupunctuur, I.v.m. HD. Sindsdien daar nooit meer problemen mee gehad en hij rent, springt en stoeit er hier vrolijk op los.

Kyra is nu 7 en bij haar merk ik nu wel dat ze ouder wordt. Ze beweegt minder en is wat brommerig naar de andere honden toe. Deze week ga ik voor een algehele check met haar naar de dierenarts, omdat het vermoeden bestaat, dat ze wel ergens pijn heeft.

Mijn lieve queenie is 12j geworden ze was plots ziek da nog 5 keer geweest medcyn hielp niet voor hartfalen 2 weken en moest ze laten gaan praten doe goed erover 

Ik laat al 18 jaar asiel+pensionhonden uit.  Laatst waren er twee Jack Russels, moeder + zoon, in pension.

Moeder was 17, zoon 11!!

Het rare was dat de zoon veel ouder leek, hij was ook veel te dik en liep daardoor ook moeilijk!

Het is wel een bekend feit dat kleine honden ouder kúnnen worden dan grote honden.  Maar je kunt het natuurlijk altijd treffen of pech hebben.

Onze Wopper is nu 10 jaar en ik merk zeker dat ze wat kenmerken van ouderdom begint te vertonen.

Ze kan nog heel druk en enthousiast zijn, ook jaagt ze eenden en vogels nog de stuipen op het lijf als ze de kans krijgt. Maar nu met dit warme weer is ze niet vooruit te krijgen, ze sjokt en hijgt. Ook bij de wandelingen 's morgens vroeg deze dagen hijgt ze relatief snel, loopt dan wel vlotter. Daarentegen als ze een voor haar leuke hond of persoon ziet, vergeet ze heel snel dat ze moe is en/of het warm heeft.

Als de temperatuur onder de 20 graden is, dan kan ze nog hele flinke wandelingen maken, wel rekening houdend met haar artrosepoot en rug.

Behalve onze eerste BT, hebben ze allemaal hun hele leven veel kwalen/kwaaltjes gehad.

Onze 2e bull begon net als Wopper op 10-jarige leeftijd wat trager te worden bij momenten. Is bijna 14 jaar geworden.

Onze 4e bull Peer heeft nooit ouderdomskwalen gehad,hij is dan ook maar net 7,5 jaar geworden.

En onze eerste bull, haar hebben we 5,5 jaar gehad, is alleen bij de DA geweest voor 2 verrotte kiezen, mankeerde nooit iets, ze heeft in die tijd zelfs nooit een virusje met braken of diarree gehad, tot op late leeftijd heel erg actief, zij is 16 jaar geworden.    

Mijn oudste hond, 16 jaar, is een Eurasier. Gemiddeld wordt dat ras 12 jaar, dus zij is echt stokoud. De veroudering begon in te treden vanaf haar 10e, haar gehoor en zicht begonnen langzaam af te nemen.

In het verleden had ik Berner Sennenhonden, een ras dat gemiddeld 7,5 jaar wordt. Bijna allen waren helaas al overleden voordat er ouderdomsklachten ontstonden. Om die reden ben ik ook gestopt met het houden en fokken van dat ras. Voor een Berner Sennen is 10 jaar dus al stokoud.

Mijn Beagle Lucky is 16 jaar en 10 maanden geworden. De laatste 2 jaar zag ze slecht, en het laatste jaar was ze ook doof. Maar verder altijd een sterke hond geweest. We kwamen alleen bij de DA voor haar jaarlijkse check-up.

Kooiker Duke is nu 6,5 jaar, maar gedraagt zich nog als een hond van 1 jaar

Bij de kleinere rassen zo rond de 12 jaar (jack Russell en westie) dat ze wat rustiger werden en oudere snoetjes kregen. Bij onze golden rond de 8-9. 

En Obi geen idee nog hij is nu 5 maar nog steeds zo gek als een deur. 

Ik vind een hond oud als het lijf zo een beetje zijn vorm begint te verliezen,ze nog een klein wandelrondje doen buiten,meer gaan slapen,moeizamer opstaan en de tekenen die nog meer duiden op veroudering maar dat wel nog niet zeggen dat ze dan niet nog wat jaartjes voor de boeg hebben.

Grijze haren zeggen niks,Vigo kreeg vanaf zijn 6e al grijze haren.

@monique. Mijn retiever werd op haar 2e al grijs haha. Dus nee dat zegt niks.

Hoop verschillen lees ik hier ook.

" Ik vind een hond oud als het lijf zo een beetje zijn vorm begint te verliezen,ze nog een klein wandelrondje doen buiten,meer gaan slapen,moeizamer opstaan en de tekenen die nog meer duiden op veroudering maar dat wel nog niet zeggen dat ze dan niet nog wat jaartjes voor de boeg hebben.
 
Grijze haren zeggen niks,Vigo kreeg vanaf zijn 6e al grijze haren.
 
  "

Monique

Ja, die vorm zegt inderdaad veel. Momo is niet dik maar ze wordt breder qua vorm. Alsof de botten verbuigen of zo.

Ik kan me herinneren dat toen ik Momo kocht ze bij de fokker een prachtige hond hadden lopen met een geweldige brede rug. Ik viel echt als een blok voor die hond en zijn karakter. Hij bleek heel oud te zijn en in de stamboom van Momo te zitten. Momo was echter als een lijntje zo smal. Wist ik veel dat dat gewoon de ouderdom was.

Nu zie ik dat ook tussen Momo en Elsa. Momo breed en stevig en Elsa slank op het enge af.

Maar antwoord op de vraag in de OP. Momo was altijd een jonge, actieve hond. Speels, enthousiast. Tot Elsa kwam en steeds sterker werd. Opeens, van de ene op de andere dag werd Momo oud. Ging ze slecht horen, werd een stuk rustiger en breder en ging ze heftig manken waarna bleek dat ze gewoon versleten is in enkele gewrichten. Ik denk dat de energie van Elsa te belastend is geweest voor zo'n oudje en daardoor haar ouderdom en klachten aan het licht kwamen die anders nog een tijd verborgen waren geweest. Dus wel aanwezig maar niet merkbaar. Heel veel mensen, hondenkenners en zelfs mensen die gewend zijn aan het ras, zien het niet meteen aan haar af en zijn verbaasd als ik vertel hoe oud ze is. Geen grijs te zien trouwens terwijl Elsa met 2 maanden al een grijs snoetje had.

Mowgli was bijna twaalf, ze had wel wat ouderdomskwaaltjes, haar ogen gingen achteruit en ze had artrose in haar heupen en en voorpoot. Ondanks dat ze een grote hond op leeftijd was, was ze nog best vitaal. Het was de kwaadaardige melkkliertumor en de problemen die hierdoor ontstonden die mij hebben gedwongen om haar te laten gaan.

Gizmo, mijn cairn terriër is bijna vijftien jaar geworden. Rond zijn twaalfde werd hij echt ouder, zijn ogen en oren gingen achteruit uiteindelijk zou hij doof/blind worden. Hij wandelde nog graag zijn rondje om de bosvijver en hij vond het heerlijk om in het zonnetje te liggen. Er zijn mensen die doof/blind geen hondwaardig leven vinden, maar ik heb tot zijn dood het gevoel gehad dat Gizmo er zelf niet zo veel problemen mee had. Hij werd wat af en aanhankelijker, lag graag dicht in mijn buurt en hij vond het heerlijk om achter het huis in het zonnetje te liggen. Uiteindelijk wilde hij niet meer zelf in het bos lopen dus tilde ik hem naar een vaste plek waar ik hem rustig liet snuffelen. Vlak voor hij vijftien zou worden heb ik hem moeten laten gaan omdat hij pijn kreeg door uitzaaiingen van botkanker in zijn ingewanden. Gizmo was in tegenstelling tot Mowgli wel oud in zijn gedrag maar ouderdom komt met gebreken en ik vind dit geen reden om een hond in te laten slapen.

Ik heb ook totaal niet het idee dat Momo er zelf mee zit dat ze steeds slechter hoort. Blindzijn lijkt me wel een probleem voor een hond. Ik ben zelf eens door een blinde hond in een winkel gebeten omdat die schrok toen ik langs liep. Dat geeft voor mij al aan dat het voor zo'n hond toch echt een probleem is; beangstigend is.

Voor Vigo zou het ook een probleem zijn,niet voor mensen.

Hij is onzeker en nu ziet hij dat we bij een hond weggaan,een hond die op hem af zou komen die hij niet kan

zien dan zou hij flippen en doodongelukkig worden.

Dan kan men zeggen dan ga je niet wandelen maar wat voor leven heeft zo een hond als Vigo dan nog?

Mijn schoonmoeder had een blinde poedel van 15 jaar,dat beestje kwam nooit verder dan de tuin,die was wel gelukkig en wist ook niet beter.

Interessant om te lezen al deze verschillende ervaringen. Noah is nu 9 en ik merk pas dat hij ouder wordt nu Malti er is. Waar Malti steeds sterker, sneller en actiever wordt wordt Noah dat steeds minder. Voor de lange, "leuke", wandeling wil hij nog wel mee, voor s morgens en avonds een rondje blijft hij eigenlijk liever liggen. Doordat Malti zo actief is tijdens het wandelen en allerlei sporen vindt is Noah ook nog zo actief, maar hij is wel afgemat daarna. Gister rende Malti hem voor het eerst met gemak voorbij. Vroeger waren alleen windhonden sneller dan Noah. Ook krijgt hij veel vetbulten en is zn vacht minder mooi. Hoewel het erbij hoort vind ik het toch lastig hoor, mijn sterke, energieke hond die nooit moe was, die nu toch ook ouder begint te worden. Toch een teken dat het een keer op houdt, dat weet je wel, maar denkt er liever niet aan.
Ik dacht ook dat ouderdomstekenen op 9 jaar wel vroeg is, maar als ik het hier zo lees is dat wel redelijk normaal. Hopelijk nog lang van hem genieten!!

Ik vind oud ook zo n vaag begrip...je bent zo oud als je je zelf voelt. Maylo is pas 5,5 jaar relatief jong voor zijn ras. Zijn oma is nu 15jaar en begin nu echt nu was ouderdomskwaaltjes te laten zien. Ze is heel erg actief geweest en nu nog steeds soms. 

Maar het zelfde is bij mensen. Ik werk als Podotherapeute en ik heb mensen uit verschillende leeftijdscatogerieen. Zo heb ik een dame van 95 jaar die nog vrij fit is en lenig! En een dame van 70 en die kan bijna niks meer.