Agressieve hond in laten slapen of niet? Betreft: Rottweiler.

Hoi allemaal, 

Ik ben nieuw op dit forum maar zit met een groot probleem. Wij hebben nu een rottweiler voor 5 jaar, maar de hond is erg agressief. Dit was nog niet zo bij de aanschaf van de hond, maar wij vermoeden dat dit ontstaan is bij de sterilisatie van de hond. Ze is namelijk wakker geworden tijdens deze ingreep. Sindsdien heeft ze mij (18 jaar) een aantal keer gegrepen, en mijn zusje ook. Niet ernstig maar wel dat ze uit het niets aanviel. Ook lopen mijn zusje en ik niet meer met onze hond, omdat ze agressief uitvalt naar andere mensen en honden. Ook konden we haar niet meer houden (40 kg).

Het belemmert heel erg in het sociale leven, want vrienden en vriendinnen zijn bang voor onze hond. Niemand kan haar ook aaien behalve wij (gezin 4 personen). Als een vriend langs komt, begint ze erg agressief te blaffen. En dit blijft ze doen. Allemaal uit het niets. De vraag of we haar moesten inslapen is zo'n jaar geleden gebeurd. Toen heeft ze mij echt aangevallen. Ze beet redelijk uit het niets (er stonden chips op tafel die ik toen pakte) in mijn gezicht. Gelukkig is dit net goed gegaan en heb ik er alleen kleine wondjes aan overgehouden, maar ik ben mij wel doodgeschrokken. Wat als ze dit nog een keer doet, of bij een vriend, vriendin of kennis. Ik wil het niet langer meer. Mijn ouders kunnen wel goed met de hond en praten alles goed. Het is net hun kindje. Dit is ook logisch, maar er is een punt dat het gewoon niet meer kan. En dit zien ze niet in. 

Ps. We hebben onze hond ook vaak naar de dierenarts gebracht, om te kijken of ze ergens last van heeft. Ze heeft namelijk al sinds ze klein is iets met haar pootjes, niemand weet wat, maar er komt nooit een resultaat uit waar we iets mee kunnen. Ook gaat ze nog elke week naar de hondencursus, en mijn ouders zeggen dat dit wel goed gaat. Maar mijn zusje en ik zijn klaar met dat onzekere gedoe. Het is gewoon een gevaarte voor de omgeving en onszelf. 

Wat denken jullie van deze situatie?

Een hond die zomaar aanvalt en gericht bijt,  naar eigen gezin,  zou ik absoluut niet meer vertrouwen en laten inslapen. 

Net als een hond die alles en iedereen in zijn omgeving aanvalt.  Honden houden moet wel leuk zijn. 

Wat jullie moeten doen,  geen idee . Dat kun je niet zomaar stellen op een forum waarbij je hond en omgeving niet kent.  Als niet iedereen er achter staat,  en zeker die geen die voor de hond instaan,  wordt het moeilijk vrees ik.  

Ik sluit me volledig aan bij Maart.

Het feit dat hij al een gezinslid in het gezicht grijpt, buiten het feit dat hij anderen ook al heeft gebeten, vind ik zeer kwalijk. Dat jouw ouders het anders zien kan best maar dit keer is jouw gezicht gelukkig nagenoeg heel gebleven. De volgende keer, die er zeker aan gaat komen, pakt hij iemand serieus en is het letsel niet te overzien. Ik snap dat je ouders gek zijn met de hond en betreur het voor de hond dat ze er een trauma aan de  sterilisatie heeft overgehouden. Dat heeft de dierenarts dan deels op zijn account. Maar als de hond zich eenmaal zo gevormd heeft is het wachten op grotere problemen.

Zouden jouw ouders kunnen leven met de gedachte dat je straks wel een groot litteken in je gezicht er aan over zou kunnen houden? Of dat jij of iemand anders nog erger letsel er aan over zou houden?

Bedankt. voor jouw antwoord. Ja dit klopt. Mijn zusje en ik hebben het hier erg moeilijk mee omdat onze ouders het maar niet inzien. Ik weet zeker dat ze dit pas doen nadat onze hond weer iemand heeft aangevallen. Hopelijk kunnen wij vanavond goed met elkaar praten. Ik vind het ook sneu voor de hond. In een asiel wil ik al helemaal niet, en wil natuurlijk ook niemand opzadelen met een agressieve hond. Er lijkt gewoon geen andere uitweg te zijn.

Klopt, het is gewoon wachten op een volgend incident. Ben erg bang dat diegene er dan wel een letsel aan overhoudt. 

Laat je ouders dit topic zien, wie weet helpt het in de impasse. Ik sluit me aan bij de vorige lezers en  wens jullie sws sterkte. 

Ja, is inderdaad heel lastig om hier op te reageren, zo vanachter een computer.

Het is nogal niet niks.

Maar ik ben verbluft over het verschil in jullie gezin over hoe deze hond wordt ervaren.

Je zusje en jij zijn dus erg bang van haar( niet zonder reden) maar je ouders vinden zo ongeveer dat er niks aan de hand is?

Dat is nogal een probleem dan.......

Het komt mij voor dat deze hond ook niet goed begeleid wordt in dit probleemgedrag: je ouders praten het goed en ' het is hun kindje'.....

Ik vind dat jij en je zus eens heel stevig met je ouders moeten gaan praten: eis dat deze hond onderzocht en beoordeelt wordt door een goede, professionele gedragstherapeut.

Die moet beoordelen of hier sprake is van agressie, van waaruit dan, en dan vooral: is het gedrag nog om te buigen.

Als de hond onvoorspelbaar agressief zou zijn naar andere dieren of mensen, dan mag, nee moet misschien zelfs, euthanasie verlangt worden.

Als het een om te buigen angstagressie oid is, dan moeten je ouders, echt móeten , sessies met een gedragstherapeut gaan volgen totdat de situatie weer veilig voelt voor iedereen in het gezin.

Stevig gesprek aangaan dus.....

Vraag desnoods hulp aan andere familieleden hierbij.

Sterkte!

" Laat je ouders dit topic zien, wie weet helpt het in de impasse. Ik sluit me aan bij de vorige lezers en  wens jullie sws sterkte.  "

Hettie & Charlii

Dankjewel. Ik laat dit ook zeker aan hun lezen vanavond! Hopelijk dringt het dan tot ze door.

Een asiel moet geen optie zijn. De hond bijt en valt vanuit het niets aan. Straks heeft een ander een flink probleem met een dergelijke hond. Een gedragstherapeut zal na zo vaak bijten ook geen zin meer hebben. De hond blijft onder de oppervlakte gevaarlijk.

Mijn ouders zien het soms wel in, maar ze praten het gewoon goed. Dan zeggen ze weer: ''maar bij ons is Bella (onze hond) hartstikke lief. En als wij met haar lopen is er niks aan de hand''. Ik snap zelf ook niet heel goed waar dit verschil vandaan komt, maar ik geloof het niet helemaal. Waarom is ze bij ons dan wel agressief. En ze is al vaker onderzocht geweest maar er komt niks uit. Ik denk ook dat er iets in haar hoofd niet helemaal goed is, waardoor ze zo uit het niets agressief doet. 

Bedankt voor alle reacties! Ik vind zelf ook dat een hond lief hoort te zijn. Elke keer als er iemand bij ons thuis komt die er voor het eerst komt, moeten wij duidelijk maken dat ze haar niet mogen aaien. Dat is toch niet leuk meer, voor beide partijen. Zelfs bij andere familieleden doet ze brommerig. Ze kan het ook niet echt vinden met onze oma, en mijn oma wilt haar dan wel aaien, wat ze soms ook doet terwijl wij nee zeggen. Dan ben je gewoon aan het wachten totdat ze uithaalt. Oja, ik vergat te vermelden dat ze mijn oma zelfs een aangevallen heeft toen wij bij hen aan het eten waren in de avond. Toen moest oma ook huilen en had bijtafdrukken in haar huid, wat bij oudere mensen natuurlijk erger wordt door de verouderde huid. Dit is denk ik inmiddels ook al 2 jaar geleden. Maar nog wordt er niks aan gedaan. Erg sneu allemaal. 

Ik kende iemand met 5 rotweilers. Allemaal even lief. Tot na 5 jr dezelfde honden er 1 de eigenaar zelf vanuit het niets aan viel.

Ben zelf ook al eens vanuit het niets flink in de arm gebeten door een 1 jarige rotweiler. Ik stond gewoon met mijn armen langs mijn zijde met de eigenaar te praten...en had de hond niet eens bekeken! Eigenaar reageerde dat hij zoiets nog nooit had gedaan. Heb hem toen gewaarschuwd voor zijn nog kleine kinderen....

Het is een beetje Rotweiler eigen ook....vind ik.

Ja, ik denk dat het, ik zeg het maar voorzichtig, een beetje in de aard van de hond zit. Maar dit is nog geen reden om dit gedrag te vertonen. Bij verjaardagen brengen we haar ook naar het dierenpensioen, omdat er dan ook veel kleine kinderen zijn.

Eventueel zouden je ouders nog eens een goede(!) gedragstherapeut kunnen raadplegen en kijken wat die over de situatie zegt. Vanop afstand op een forum is de exacte situatie heel moeilijk in te schatten lijkt mij.

Als hij echt vanuit het niets leden van het gezin in het gezicht bijt, zou ik ook kiezen voor inslapen.

Nee, dat voorbeeld van jou , cody, kan een andere oorzaak hebben.

Als baasjes met elkaar staan te praten, kan hun hond ongemerkt spanning gaan opbouwen omdat hij ' gedwongen' in de buurt van een andere hond staat die hij misschien niet mag  en hij niet kan vluchten.

En het baasje praat en ziet dat niet gebeuren.

Dan kán een hond ' ineens ' uithalen.

Je ziet dus dat ' agressie' niet zo simpel te verklaren is en soms dus juist wel; voor een geoefend oog.

Dus ik blijf erbij: Kim, eis van je ouders sessies met een gedragstherapeut om te beoordelen wat hier aan de hand is.

Dat jullie je niet veilig voelen moet écht voldoende reden zijn......

Ik had geen hond bij me en er waren geen andere honden. Dit was in het bedrijf van de eigenaar waar de hele dag gewoon klanten in en uit liepen en de hond was daar ook altijd aanwezig. Nooit eerder de hond zo meegemaakt. Ik negeerde de hond ook de 2x dat ik er eerder was. Niks aan de hand. Hond kwispelde en kwam zelfs heel rustig naar ons toegelopen, direct voor hij flink beet. Hond liep ook gewoon los.

Geen interpretaties als de omstandigheden niet genoemd zijn....

Ik schreef ook: kán hebben...... als oorzaak

Ik wist immers inderdaad de precieze omstandigheden niet.

Lastig. Heeft hij je echt aangevallen? Normaal als een rotweiler wil bijten doen ze dit toch ook goed? Dan kom je er niet zonder behandeling vanaf. Even later zeg je gelukkig is het goed gegaan. Ik had het als ik je ouders was eerst willen laten uitzoeken door een gedragtherapeut en ook snel. Ik snap dat je na die ene keer een 'hekel' hebt gekregen aan je hond en hierdoor kom je misschien ook anders over op hem. Blijkbaar doet hij bij je ouders niks.

Verder blijft mijn jongste hond ook extreem naar andere mannen, maar er zit bij haar niks geen agressie in, pure angst.

Mocht hij inderdaad agressief blijken, tja dan zou voor mij de keus ook snel zijn gemaakt. 

Probleem is vooral dat het geen maatje chihuahua is. Je wilt misschien niet met "een andere maat meten" dan bij een andere hond maar ik denk niet dat je veel keuze hebt. Er is bij een rottweiler een te groot risico wanneer deze je aanvalt. En stel je eens dat hij een keer wél volhardend is en blijft doorgaan, een chihuahua schudt je zo van je af. Een rottweiler niet, sterker nog die is je gewoon de baas zodra die je ergens vast grijpt en eens besluit om echt flink door te bijten of een paar keer te herpakken of te schudden. Dan heb je echt een groot probleem...

Bovendien is het niet te doen om continue zo op je tenen te lopen, omdat mensen altijd fouten maken, uiteindelijk. Stel je eens voor dat ineens die kennis toch achterom je tuin in komt, onverwacht. Of de poort opengelaten wordt, of de deur en er iets mis gaat met de hond. Dat hij een kind grijpt of een passerende fietser.... Dan is het " hadden we maar.." Jullie kennen de hond, als het al jaren een hond is die niet te "lezen" is, en waarbij alles onverwacht gebeurt zonder aanleiding.... dan vrees ik dat jij zelf gelijk hebt. 

Ja de aanval was echt gericht op mij. Gelukkig heeft ze niet doorgebeten en daarom ben ik er ook met weinig schade vanaf gekomen. Maar stel dit was wel gebeurd. Ik wil dit risico niet nemen. 

Heb zojuist met mijn ouders gepraat. En zoals ik al dacht, ze vinden dit alles maar onzin. Heb ze verteld dat ik het op internet gezet heb, toen gingen ze al half door het lint. Ik wil gewoon de mening van anderen horen, aangezien het voor mijn ouders te rooskleurig is. Toen ik zei dat het zo echt niet langer meer kon, met mijn redenen daarbij, zeiden ze dat ze nooit maar dan ook nooit onze hond laten inslapen. Nou mooi is dat. Praten tegen een muur. Begint erop te lijken dat ik er niks meer aan kan doen.

Ja ik blijf het lastig vinden. Ik zou mijn hond niet laten inslapen als hij "stel je voor" iemand zou hebben gebeten. Mocht die echt hebben gebeten, ja. Aan de andere kant moet je erop wachten? Nee. Maar is dit de bedoeling geweest van de hond, dan had hij je in dat jaar toch allang een keer gegrepen? Ik had wel sowieso een gedragstherapeut laten komen, hiermee heb je niks te verliezen.

Verder maar afstand houden als je de hond niet vertrouwd en proberen zo normaal mogelijk te doen....

Heb je hen ook de optie voorgesteld om een gedragstherapeut te laten komen? Die kan sowieso de situatie beter inschatten en misschien dat je ouders dat ook sneller willen overwegen dan inslapen? 

Als ook hij de situatie echt te gevaarlijk vindt, zal hij ook inslapen aanraden aan je ouders en van zo iemand zullen ze dat sneller aannemen. 

Ik zeg t toch chapeau voor je ouders dat zij toch voor haar blijven gaan! 

Bij hen valt ze niet uit aan de lijn, bij hen gaat het goed op cursus. Zou je t probleem dan toch niet bij jezelf gaan zoeken? Of wellicht is de hond toch echt ziek of on pijn ik had een scan van mijn hond laten maken wanneer deze dit soort gedrag vertoonde. 

Ben het er ook niet mee eens dat dit soort gedrag rottweiler eigen is, dan heb ke echt nog niet genoeg rottweilers ontmoet. Honditollerantie kan zeker een ding zijn bij rotties maar mens intollerantie en zeker naar "eigen roedel" is geen normaal gedrag. 

Pas als echt al het andere als mogelijke oorzaak is uitgesloten ging ik over op inslapen. (Of niet.. Maar ik ben ookwel erg gestoord in mijn honden liefde) en dan bedoel ik dus echt volledig medisch onderzocht icl. Hersenscan en lichamelijke scan en hulp van een GT. Pas als ECHT niks meer werkt en alles gedaan is dan pas mocht ie misschien gaan slapen. 

Het blijft ook lastig inschatten. Gegrepen, aangevallen en gebeten heeft die nog nooit. Dus waarom laten inslapen? Ik laat mn honden ook niet inslapen voor als ze ooit misschien eens wat doen. Hij heeft iets gehapt toen jij chips had, wilde hij het chipje niet afgrijpen? Mijn hond heeft als pup mij een keer in mn neus gegrepen, speels bedoeld, ze deed het vaker onverwacht (neus en vingers waren favoriet). Ik werd er zelfs voor behandeld. Maar mn hond hierdoor laten inslapen? Nooit. 

Ook doet hij niks bij je ouders ect. Waarom heeft hij het op jou gemunt mocht dit al zo zijn? Ik zou toch mezelf eens van alles afvragen en kijken of ik dit kan beantwoorden. Niet omdat ik denk dat je bewust schuldig bent aan het probleem, maar gewoon om dingen uit te sluiten. 

In het begin schrijf je "we denken dat dit komt door de sterilisatie". Doel je dan alleen op jij en je zus of vinden je ouders ook dat er ergens iets niet klopt aan het gedrag van jullie hond?

Dat je ouders boos zouden worden omdat je eea op internet zet kan ik me wel voorstellen. Maar snap jou hierin ook. Dat de hond al diverse mensen heeft gebeten is kennelijk geen issue voor je ouders. Tja....dan is het wachten op. En dat kan ook 1 van je ouders zelf zijn op een dag. Ik zou gewoon afstand houden van de hond en als je het echt niet vertrouwd dan je ouders vragen de hond apart te houden als jij er bent. Tenminste....als je niet thuis woont. 

Mocht er een keer wel melding gemaakt worden dan kan dat bij een bijtincident waar een mens wordt gegrepen toch eindigen bij een inbeslagname en een test door gedragsdeskundigen. Daar zullen je ouders dan geen inspraak meer in kunnen hebben.

Lastig TS....voor jou en je ouders maar ook voor de hond.

Goed dat je met je ouders hebt gepraat.

Maar t maakt dus blijkbaar geen verschil en actie zal er niet volgen.

Het punt is, jij en je zusje zijn geen eigenaar van de hond en hebben dus ook geen beslis recht in deze.

Maar als jullie nog thuis wonen en je zusje is minderjarig, dan kán je het nog op ' het in gevaar brengen van een minderjarige' gooien.

Dat is nogal heftig, maar een forse, serieuze beet van een rottweiler die door het lint is, is nog veel heftiger.

Wat jij ondertussen kunt doen, is zélf een gedragstherapeut zoeken. En ermee gaan praten. Daar zou je al heel wat inzicht op kunnen doen over wat je moet doen en wellicht laten bij deze hond.

Probeer daarna je ouders te overtuigen dat jij met de hond naar de gedragstherapeut mag. Dan kan deze gaan beoordelen of dit voor jou( en je zus) nog veilig is en/ of dat juist jullie misschien dingen anders moeten doen. Of dat deze hond te gevaarlijk is geworden.

Desnoods betaal jij die eerste sessie zelf, toch......t gaat om jullie veiligheid.

Ja dat vinden mijn ouders ook.

Zou het probleem niet echt bij mezelf neerleggen want andere personen van buitenaf ervaren precies hetzelfde. Zal het wel voorstellen aan mijn ouders. Lijkt mij niet dat zoiets vergoed wordt? Gedragstherapie?. En ik reageer even in het algemeen, ze heeft nog nooit echt aangevallen qua ''doorbijten'' maar ze heeft vaak genoeg iemand gegrepen. En dat geval met het chipje, ze was misschien jaloers zeiden mijn ouders. Dat ik hem op at en zij niet. Maar het was absoluut niet het geval dat zij het wou eten/afpakken, want ze beet mij echt in het gezicht en het was niet verongeluk verkeerd gegaan om het maar zo te zeggen. Ik zal alle opties wel in overweging nemen.. blijf het moeilijk vinden. Dank voor de antwoorden.